Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ២
Numbered Discourses 2.11–20
២។ អធិករណវគ្គ
The Chapter on Disciplinary Issues
11
“ទ្វេមានិ, ភិក្ខវេ, ពលានិ។ កតមានិ ទ្វេ? បដិសង្ខានពលញ្ច ភាវនាពលញ្ច។ កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, បដិសង្ខានពលំ? ឥធ, ភិក្ខវេ, ឯកច្ចោ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘កាយទុច្ចរិតស្ស ខោ បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ច, វចីទុច្ចរិតស្ស បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ច, មនោទុច្ចរិតស្ស បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ចាៜតិ។ សោ ឥតិ បដិសង្ខាយ កាយទុច្ចរិតំ បហាយ កាយសុចរិតំ ភាវេតិ, វចីទុច្ចរិតំ បហាយ វចីសុចរិតំ ភាវេតិ, មនោទុច្ចរិតំ បហាយ មនោសុចរិតំ ភាវេតិ, សុទ្ធំ អត្តានំ បរិហរតិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, បដិសង្ខានពលំ។
“There are, bhikkhus, these two powers. What two? The power of reflection and the power of development. And what, bhikkhus, is the power of reflection? It’s when someone reflects: ‘Bad conduct of body, speech, or mind has a bad, painful result in both this life and the next.’ Reflecting like this, they give up bad conduct by way of body, speech, and mind, and develop good conduct by way of body, speech, and mind, keeping themselves pure. This is called the power of reflection.
កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, ភាវនាពលំ។ តត្រ, ភិក្ខវេ, យមិទំ ភាវនាពលំ សេខានមេតំ ពលំ។ សេខញ្ហិ សោ, ភិក្ខវេ, ពលំ អាគម្ម រាគំ បជហតិ, ទោសំ បជហតិ, មោហំ បជហតិ។ រាគំ បហាយ, ទោសំ បហាយ, មោហំ បហាយ យំ អកុសលំ ន តំ ករោតិ, យំ បាបំ ន តំ សេវតិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ភាវនាពលំ។ ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ ពលានី”តិ។
And what, bhikkhus, is the power of development? In this context, the power of development is the power of the trainees. For when you rely on the power of a trainee, you give up greed, hate, and delusion. Then you don’t do anything unskillful, or practice anything bad. This is called the power of development. These are the two powers.”
១២
12
“ទ្វេមានិ, ភិក្ខវេ, ពលានិ។ កតមានិ ទ្វេ? បដិសង្ខានពលញ្ច ភាវនាពលញ្ច។ កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, បដិសង្ខានពលំ? ឥធ, ភិក្ខវេ, ឯកច្ចោ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘កាយទុច្ចរិតស្ស ខោ បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ច, វចីទុច្ចរិតស្ស បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ច, មនោទុច្ចរិតស្ស បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ចាៜតិ។ សោ ឥតិ បដិសង្ខាយ កាយទុច្ចរិតំ បហាយ កាយសុចរិតំ ភាវេតិ, វចីទុច្ចរិតំ បហាយ វចីសុចរិតំ ភាវេតិ, មនោទុច្ចរិតំ បហាយ មនោសុចរិតំ ភាវេតិ, សុទ្ធំ អត្តានំ បរិហរតិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, បដិសង្ខានពលំ។
“There are, bhikkhus, these two powers. What two? The power of reflection and the power of development. And what, bhikkhus, is the power of reflection? It’s when someone reflects: ‘Bad conduct of body, speech, or mind has a bad, painful result in both this life and the next.’ Reflecting like this, they give up bad conduct by way of body, speech, and mind, and develop good conduct by way of body, speech, and mind, keeping themselves pure. This is called the power of reflection.
កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, ភាវនាពលំ? ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សតិសម្ពោជ្ឈង្គំ ភាវេតិ វិវេកនិស្សិតំ វិរាគនិស្សិតំ និរោធនិស្សិតំ វោសគ្គបរិណាមិំ, ធម្មវិចយសម្ពោជ្ឈង្គំ ភាវេតិ … វីរិយសម្ពោជ្ឈង្គំ ភាវេតិ … បីតិសម្ពោជ្ឈង្គំ ភាវេតិ … បស្សទ្ធិសម្ពោជ្ឈង្គំ ភាវេតិ … សមាធិសម្ពោជ្ឈង្គំ ភាវេតិ … ឧបេក្ខាសម្ពោជ្ឈង្គំ ភាវេតិ វិវេកនិស្សិតំ វិរាគនិស្សិតំ និរោធនិស្សិតំ វោសគ្គបរិណាមិំ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ភាវនាពលំ។ ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ ពលានី”តិ។
And what, bhikkhus, is the power of development? It’s when a bhikkhu develops the awakening factors of mindfulness, investigation of principles, energy, rapture, tranquility, immersion, and equanimity, which rely on seclusion, fading away, and cessation, and ripen as letting go. This is called the power of development. These are the two powers.”
១៣
13
“ទ្វេមានិ, ភិក្ខវេ, ពលានិ។ កតមានិ ទ្វេ? បដិសង្ខានពលញ្ច ភាវនាពលញ្ច។ កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, បដិសង្ខានពលំ? ឥធ, ភិក្ខវេ, ឯកច្ចោ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘កាយទុច្ចរិតស្ស ខោ បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ច, វចីទុច្ចរិតស្ស ខោ បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ច, មនោទុច្ចរិតស្ស ខោ បាបកោ វិបាកោ ទិដ្ឋេ ចេវ ធម្មេ អភិសម្បរាយញ្ចាៜតិ។ សោ ឥតិ បដិសង្ខាយ កាយទុច្ចរិតំ បហាយ កាយសុចរិតំ ភាវេតិ, វចីទុច្ចរិតំ បហាយ វចីសុចរិតំ ភាវេតិ, មនោទុច្ចរិតំ បហាយ មនោសុចរិតំ ភាវេតិ, សុទ្ធំ អត្តានំ បរិហរតិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, បដិសង្ខានពលំ។
“There are, bhikkhus, these two powers. What two? The power of reflection and the power of development. And what, bhikkhus, is the power of reflection? It’s when someone reflects: ‘Bad conduct of body, speech, or mind has a bad, painful result in both this life and the next.’ Reflecting like this, they give up bad conduct by way of body, speech, and mind, and develop good conduct by way of body, speech, and mind, keeping themselves pure. This is called the power of reflection.
កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, ភាវនាពលំ? ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ វិវិច្ចេវ កាមេហិ, វិវិច្ច អកុសលេហិ ធម្មេហិ សវិតក្កំ សវិចារំ វិវេកឹ បីតិសុខំ បឋមំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ វិតក្កវិចារានំ វូបសមា អជ្ឈត្តំ សម្បសាទនំ ចេតសោ ឯកោទិភាវំ អវិតក្កំ អវិចារំ សមាធិឹ បីតិសុខំ ទុតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ បីតិយា ច វិរាគា ឧបេក្ខកោ ច វិហរតិ សតោ ច សម្បជានោ, សុខញ្ច កាយេន បដិសំវេទេតិ, យំ តំ អរិយា អាចិក្ខន្តិ: ‘ឧបេក្ខកោ សតិមា សុខវិហារីៜតិ តតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សុខស្ស ច បហានា ទុក្ខស្ស ច បហានា បុព្ពេវ សោមនស្សទោមនស្សានំ អត្ថង្គមា អទុក្ខមសុខំ ឧបេក្ខាសតិបារិសុទ្ធិំ ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ភាវនាពលំ។ ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ ពលានី”តិ។
And what, bhikkhus, is the power of development? It’s when a bhikkhu, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, enters and remains in the first jhāna, which has the rapture and bliss born of seclusion, while placing the mind and keeping it connected. As the placing of the mind and keeping it connected are stilled, they enter and remain in the second jhāna, which has the rapture and bliss born of immersion, with internal clarity and mind at one, without placing the mind and keeping it connected. And with the fading away of rapture, they enter and remain in the third jhāna, where they meditate with equanimity, mindful and aware, personally experiencing the bliss of which the noble ones declare, ‘Equanimous and mindful, one meditates in bliss.’ Giving up pleasure and pain, and ending former happiness and sadness, they enter and remain in the fourth jhāna, without pleasure or pain, with pure equanimity and mindfulness. This is called the power of development. These are the two powers.”
១៤
14
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, តថាគតស្ស ធម្មទេសនា។ កតមា ទ្វេ? សង្ខិត្តេន ច វិត្ថារេន ច។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ តថាគតស្ស ធម្មទេសនា”តិ។
“There are, bhikkhus, these two ways of teaching the Dhamma. What two? In brief and in detail. These are two ways of teaching the Dhamma.”
១៥
15
“យស្មិំ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ អាបន្នោ ច ភិក្ខុ ចោទកោ ច ភិក្ខុ ន សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ តស្មេតំ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ បាដិកង្ខំ: ‘ទីឃត្តាយ ខរត្តាយ វាឡត្តាយ សំវត្តិស្សតិ, ភិក្ខូ ច ន ផាសុំ វិហរិស្សន្តីៜតិ។ យស្មិញ្ច ខោ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ អាបន្នោ ច ភិក្ខុ ចោទកោ ច ភិក្ខុ សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ តស្មេតំ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ បាដិកង្ខំ: ‘ន ទីឃត្តាយ ខរត្តាយ វាឡត្តាយ សំវត្តិស្សតិ, ភិក្ខូ ច ផាសុំ វិហរិស្សន្តីៜតិ។
“Bhikkhus, in a disciplinary issue, if neither the offending bhikkhu nor the accusing bhikkhu carefully checks themselves, you can expect that issue will lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus won’t live comfortably. But in a disciplinary issue, if both the offending bhikkhu and the accusing bhikkhu carefully check themselves, you can expect that issue won’t lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus will live comfortably.
កថញ្ច, ភិក្ខវេ, អាបន្នោ ភិក្ខុ សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ? ឥធ, ភិក្ខវេ, អាបន្នោ ភិក្ខុ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘អហំ ខោ អកុសលំ អាបន្នោ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ មំ សោ ភិក្ខុ អទ្ទស អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ នោ ចេ អហំ អកុសលំ អាបជ្ជេយ្យំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន, ន មំ សោ ភិក្ខុ បស្សេយ្យ អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ យស្មា ច ខោ, អហំ អកុសលំ អាបន្នោ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន, តស្មា មំ សោ ភិក្ខុ អទ្ទស អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ ទិស្វា ច បន មំ សោ ភិក្ខុ អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន អនត្តមនោ អហោសិ។ អនត្តមនោ សមានោ អនត្តមនវចនំ មំ សោ ភិក្ខុ អវច។ អនត្តមនវចនាហំ តេន ភិក្ខុនា វុត្តោ សមានោ អនត្តមនោ អហោសិំ។ អនត្តមនោ សមានោ បរេសំ អារោចេសិំ។ ឥតិ មមេវ តត្ថ អច្ចយោ អច្ចគមា សុង្កទាយកំវ ភណ្ឌស្មិន៑ៜតិ។ ឯវំ ខោ, ភិក្ខវេ, អាបន្នោ ភិក្ខុ សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ។
And how, bhikkhus, does an offending bhikkhu carefully check themselves? An offending bhikkhu reflects: ‘I have committed a certain unskillful offense with the body. That bhikkhu saw me do this. If I hadn’t committed that offense, they wouldn’t have seen me. But since I did commit that offense, they did see me. When they saw me, they were upset, and they voiced their unhappiness to me. Then I also got upset, so I told others. So the mistake is mine alone, like someone who owes customs duty on their goods.’ That’s how, bhikkhus, an offending bhikkhu carefully checks themselves.
កថញ្ច, ភិក្ខវេ, ចោទកោ ភិក្ខុ សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ? ឥធ, ភិក្ខវេ, ចោទកោ ភិក្ខុ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘អយំ ខោ ភិក្ខុ អកុសលំ អាបន្នោ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ អហំ ឥមំ ភិក្ខុំ អទ្ទសំ អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ នោ ចេ អយំ ភិក្ខុ អកុសលំ អាបជ្ជេយ្យ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន, នាហំ ឥមំ ភិក្ខុំ បស្សេយ្យំ អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ យស្មា ច ខោ, អយំ ភិក្ខុ អកុសលំ អាបន្នោ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន, តស្មា អហំ ឥមំ ភិក្ខុំ អទ្ទសំ អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន។ ទិស្វា ច បនាហំ ឥមំ ភិក្ខុំ អកុសលំ អាបជ្ជមានំ កញ្ចិទេវ ទេសំ កាយេន អនត្តមនោ អហោសិំ។ អនត្តមនោ សមានោ អនត្តមនវចនាហំ ឥមំ ភិក្ខុំ អវចំ។ អនត្តមនវចនាយំ ភិក្ខុ មយា វុត្តោ សមានោ អនត្តមនោ អហោសិ។ អនត្តមនោ សមានោ បរេសំ អារោចេសិ។ ឥតិ មមេវ តត្ថ អច្ចយោ អច្ចគមា សុង្កទាយកំវ ភណ្ឌស្មិន៑ៜតិ។ ឯវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ចោទកោ ភិក្ខុ សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ។
And how, bhikkhus, does an accusing bhikkhu carefully check themselves? An accusing bhikkhu reflects: ‘This bhikkhu has committed a certain unskillful offense with the body. I saw them do that. If they hadn’t committed that offense, I wouldn’t have seen them. But since they did commit that offense, I did see them. When I saw them, I was upset, and I voiced my unhappiness to them. Then they also got upset, so they told others. So the mistake is mine alone, like someone who owes customs duty on their goods.’ That’s how, bhikkhus, an accusing bhikkhu carefully checks themselves.
យស្មិំ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ អាបន្នោ ច ភិក្ខុ ចោទកោ ច ភិក្ខុ ន សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ តស្មេតំ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ បាដិកង្ខំ ទីឃត្តាយ ខរត្តាយ វាឡត្តាយ សំវត្តិស្សតិ, ភិក្ខូ ច ន ផាសុំ វិហរិស្សន្តីតិ។ យស្មិញ្ច ខោ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ អាបន្នោ ច ភិក្ខុ ចោទកោ ច ភិក្ខុ សាធុកំ អត្តនាវ អត្តានំ បច្ចវេក្ខតិ តស្មេតំ, ភិក្ខវេ, អធិករណេ បាដិកង្ខំ ន ទីឃត្តាយ ខរត្តាយ វាឡត្តាយ សំវត្តិស្សតិ, ភិក្ខូ ច ផាសុំ វិហរិស្សន្តី”តិ។
In a disciplinary issue, if neither the offending bhikkhu nor the accusing bhikkhu carefully checks themselves, you can expect that issue will lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus won’t live comfortably. But in a disciplinary issue, if both the offending bhikkhu and the accusing bhikkhu carefully checks themselves, you can expect that issue won’t lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus will live comfortably.”
១៦
16
អថ ខោ អញ្ញតរោ ព្រាហ្មណោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវតា សទ្ធិំ សម្មោទិ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ សោ ព្រាហ្មណោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Then a certain brahmin went up to the Buddha and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha:
“កោ នុ ខោ, ភោ គោតម, ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន ម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ?
“What is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell?”
“អធម្មចរិយាវិសមចរិយាហេតុ ខោ, ព្រាហ្មណ, ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ។
“Unprincipled and immoral conduct is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.”
“កោ នុ ខោ, ភោ គោតម, ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន ម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ?
“What is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm?”
“ធម្មចរិយាសមចរិយាហេតុ ខោ, ព្រាហ្មណ, ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ។
“Principled and moral conduct is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm.”
“អភិក្កន្តំ, ភោ គោតម, អភិក្កន្តំ, ភោ គោតម។ សេយ្យថាបិ, ភោ គោតម, និក្កុជ្ជិតំ វា ឧក្កុជ្ជេយ្យ, បដិច្ឆន្នំ វា វិវរេយ្យ, មូឡ្ហស្ស វា មគ្គំ អាចិក្ខេយ្យ, អន្ធការេ វា តេលបជ្ជោតំ ធារេយ្យ: ‘ចក្ខុមន្តោ រូបានិ ទក្ខន្តីៜតិ; ឯវមេវំ ភោតា គោតមេន អនេកបរិយាយេន ធម្មោ បកាសិតោ។ ឯសាហំ ភវន្តំ គោតមំ សរណំ គច្ឆាមិ ធម្មញ្ច ភិក្ខុសង្ឃញ្ច។ ឧបាសកំ មំ ភវំ គោតមោ ធារេតុ អជ្ជតគ្គេ បាណុបេតំ សរណំ គតន៑”តិ។
“Excellent, Master Gotama! Excellent! As if he was righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Gotama has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
១៧
17
អថ ខោ ជាណុស្សោណិ ព្រាហ្មណោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវតា សទ្ធិំ សម្មោទិ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ ជាណុស្សោណិ ព្រាហ្មណោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Then the brahmin Jānussoṇi went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha:
“កោ នុ ខោ, ភោ គោតម, ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន ម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ?
“What is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell?”
“កតត្តា ច, ព្រាហ្មណ, អកតត្តា ច។ ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ។
“What they’ve done and what they’ve not done. That’s why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.”
“កោ បន, ភោ គោតម, ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន ម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ?
“But what is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm?”
“កតត្តា ច, ព្រាហ្មណ, អកតត្តា ច។ ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ។
“What they’ve done and what they’ve not done. That’s why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm.”
“ន ខោ អហំ ឥមស្ស ភោតោ គោតមស្ស សង្ខិត្តេន ភាសិតស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អាជានាមិ។ សាធុ មេ ភវំ គោតមោ តថា ធម្មំ ទេសេតុ យថា អហំ ឥមស្ស ភោតោ គោតមស្ស សង្ខិត្តេន ភាសិតស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អាជានេយ្យន៑”តិ។
“I don’t understand the meaning of what Master Gotama has said in brief, without explaining the details. Master Gotama, please teach me this matter in detail so I can understand the meaning.”
“តេន ហិ, ព្រាហ្មណ, សុណាហិ, សាធុកំ មនសិ ករោហិ; ភាសិស្សាមី”តិ។
“Well then, brahmin, listen and apply your mind well, I will speak.”
“ឯវំ, ភោ”តិ ខោ ជាណុស្សោណិ ព្រាហ្មណោ ភគវតោ បច្ចស្សោសិ។ ភគវា ឯតទវោច:
“Yes sir,” Jānussoṇi replied. The Buddha said this:
“ឥធ, ព្រាហ្មណ, ឯកច្ចស្ស កាយទុច្ចរិតំ កតំ ហោតិ, អកតំ ហោតិ កាយសុចរិតំ; វចីទុច្ចរិតំ កតំ ហោតិ, អកតំ ហោតិ វចីសុចរិតំ; មនោទុច្ចរិតំ កតំ ហោតិ, អកតំ ហោតិ មនោសុចរិតំ។ ឯវំ ខោ, ព្រាហ្មណ, កតត្តា ច អកតត្តា ច ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជន្តិ។ ឥធ បន, ព្រាហ្មណ, ឯកច្ចស្ស កាយសុចរិតំ កតំ ហោតិ, អកតំ ហោតិ កាយទុច្ចរិតំ; វចីសុចរិតំ កតំ ហោតិ, អកតំ ហោតិ វចីទុច្ចរិតំ; មនោសុចរិតំ កតំ ហោតិ, អកតំ ហោតិ មនោទុច្ចរិតំ។ ឯវំ ខោ, ព្រាហ្មណ, កតត្តា ច អកតត្តា ច ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជន្តី”តិ។
“Firstly, brahmin, someone has done bad things and not done good things by way of body, speech, and mind. So what they’ve done and what they’ve not done is why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. Furthermore, brahmin, someone has done good things and not done bad things by way of body, speech, and mind. So what they’ve done and what they’ve not done is why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm.”
“អភិក្កន្តំ, ភោ គោតម …បេ… ឧបាសកំ មំ ភវំ គោតមោ ធារេតុ អជ្ជតគ្គេ បាណុបេតំ សរណំ គតន៑”តិ។
“Excellent, Master Gotama! … From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
១៨
18
អថ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ភគវា ឯតទវោច: “ឯកំសេនាហំ, អានន្ទ, អករណីយំ វទាមិ កាយទុច្ចរិតំ វចីទុច្ចរិតំ មនោទុច្ចរិតន៑”តិ។
Then Venerable Ānanda went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him, “Ānanda, I absolutely say that you should not do bad things by way of body, speech, and mind.”
“យមិទំ, ភន្តេ, ភគវតា ឯកំសេន អករណីយំ អក្ខាតំ កាយទុច្ចរិតំ វចីទុច្ចរិតំ មនោទុច្ចរិតំ តស្មិំ អករណីយេ កយិរមានេ កោ អាទីនវោ បាដិកង្ខោ”តិ?
“But, sir, if someone does these things that should not be done, what drawbacks should they expect?”
“យមិទំ, អានន្ទ, មយា ឯកំសេន អករណីយំ អក្ខាតំ កាយទុច្ចរិតំ វចីទុច្ចរិតំ មនោទុច្ចរិតំ តស្មិំ អករណីយេ កយិរមានេ អយំ អាទីនវោ បាដិកង្ខោ—អត្តាបិ អត្តានំ ឧបវទតិ, អនុវិច្ច វិញ្ញូ គរហន្តិ, បាបកោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គច្ឆតិ, សម្មូឡ្ហោ កាលំ ករោតិ, កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ។ យមិទំ, អានន្ទ, មយា ឯកំសេន អករណីយំ អក្ខាតំ កាយទុច្ចរិតំ វចីទុច្ចរិតំ មនោទុច្ចរិតំ តស្មិំ អករណីយេ កយិរមានេ អយំ អាទីនវោ បាដិកង្ខោ”តិ។
“They should expect these drawbacks. They blame themselves. After examination, sensible people criticize them. They get a bad reputation. They feel lost when they die. And when their body breaks up, after death, they are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. These are the drawbacks they should expect.”
“ឯកំសេនាហំ, អានន្ទ, ករណីយំ វទាមិ កាយសុចរិតំ វចីសុចរិតំ មនោសុចរិតន៑”តិ។
“Ānanda, I absolutely say that you should do good things by way of body, speech, and mind.”
“យមិទំ, ភន្តេ, ភគវតា ឯកំសេន ករណីយំ អក្ខាតំ កាយសុចរិតំ វចីសុចរិតំ មនោសុចរិតំ តស្មិំ ករណីយេ កយិរមានេ កោ អានិសំសោ បាដិកង្ខោ”តិ?
“But, sir, if someone does these things that should be done, what benefits should they expect?”
“យមិទំ, អានន្ទ, មយា ឯកំសេន ករណីយំ អក្ខាតំ កាយសុចរិតំ វចីសុចរិតំ មនោសុចរិតំ តស្មិំ ករណីយេ កយិរមានេ អយំ អានិសំសោ បាដិកង្ខោ—អត្តាបិ អត្តានំ ន ឧបវទតិ, អនុវិច្ច វិញ្ញូ បសំសន្តិ, កល្យាណោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គច្ឆតិ, អសម្មូឡ្ហោ កាលំ ករោតិ, កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជតិ។ យមិទំ, អានន្ទ, មយា ឯកំសេន ករណីយំ អក្ខាតំ កាយសុចរិតំ វចីសុចរិតំ មនោសុចរិតំ តស្មិំ ករណីយេ កយិរមានេ អយំ អានិសំសោ បាដិកង្ខោ”តិ។
“They should expect these benefits. They don’t blame themselves. After examination, sensible people praise them. They get a good reputation. They don’t feel lost when they die. And when the body breaks up, after death, they are reborn in a good place, a heavenly realm. These are the benefits they should expect.”
១៩
19
“អកុសលំ, ភិក្ខវេ, បជហថ។ សក្កា, ភិក្ខវេ, អកុសលំ បជហិតុំ។ នោ ចេទំ, ភិក្ខវេ, សក្កា អភវិស្ស អកុសលំ បជហិតុំ, នាហំ ឯវំ វទេយ្យំ: ‘អកុសលំ, ភិក្ខវេ, បជហថាៜតិ។ យស្មា ច ខោ, ភិក្ខវេ, សក្កា អកុសលំ បជហិតុំ តស្មាហំ ឯវំ វទាមិ: ‘អកុសលំ, ភិក្ខវេ, បជហថាៜតិ។ អកុសលញ្ច ហិទំ, ភិក្ខវេ, បហីនំ អហិតាយ ទុក្ខាយ សំវត្តេយ្យ នាហំ ឯវំ វទេយ្យំ: ‘អកុសលំ, ភិក្ខវេ, បជហថាៜតិ។ យស្មា ច ខោ, ភិក្ខវេ, អកុសលំ បហីនំ ហិតាយ សុខាយ សំវត្តតិ តស្មាហំ ឯវំ វទាមិ: ‘អកុសលំ, ភិក្ខវេ, បជហថាៜ”តិ។
“Bhikkhus, give up the unskillful. It is possible to give up the unskillful. If it wasn’t possible, I wouldn’t say: ‘Give up the unskillful.’ But it is possible, and so I say: ‘Give up the unskillful.’ And if giving up the unskillful led to harm and suffering, I would not say: ‘Give up the unskillful.’ But giving up the unskillful leads to welfare and happiness, so I say: ‘Give up the unskillful.’
“កុសលំ, ភិក្ខវេ, ភាវេថ។ សក្កា, ភិក្ខវេ, កុសលំ ភាវេតុំ។ នោ ចេទំ, ភិក្ខវេ, សក្កា អភវិស្ស កុសលំ ភាវេតុំ, នាហំ ឯវំ វទេយ្យំ: ‘កុសលំ, ភិក្ខវេ, ភាវេថាៜតិ។ យស្មា ច ខោ, ភិក្ខវេ, សក្កា កុសលំ ភាវេតុំ តស្មាហំ ឯវំ វទាមិ: ‘កុសលំ, ភិក្ខវេ, ភាវេថាៜតិ។ កុសលញ្ច ហិទំ, ភិក្ខវេ, ភាវិតំ អហិតាយ ទុក្ខាយ សំវត្តេយ្យ, នាហំ ឯវំ វទេយ្យំ: ‘កុសលំ, ភិក្ខវេ, ភាវេថាៜតិ។ យស្មា ច ខោ, ភិក្ខវេ, កុសលំ ភាវិតំ ហិតាយ សុខាយ សំវត្តតិ តស្មាហំ ឯវំ វទាមិ: ‘កុសលំ, ភិក្ខវេ, ភាវេថាៜ”តិ។
Bhikkhus, develop the skillful. It is possible to develop the skillful. If it wasn’t possible, I wouldn’t say: ‘Develop the skillful.’ But it is possible, and so I say: ‘Develop the skillful.’ If developing the skillful led to harm and suffering I wouldn’t say: ‘Develop the skillful.’ But developing the skillful leads to welfare and happiness, so I say: ‘Develop the skillful.’”
២០
20
“ទ្វេមេ, ភិក្ខវេ, ធម្មា សទ្ធម្មស្ស សម្មោសាយ អន្តរធានាយ សំវត្តន្តិ។ កតមេ ទ្វេ? ទុន្និក្ខិត្តញ្ច បទព្យញ្ជនំ អត្ថោ ច ទុន្នីតោ។ ទុន្និក្ខិត្តស្ស, ភិក្ខវេ, បទព្យញ្ជនស្ស អត្ថោបិ ទុន្នយោ ហោតិ។ ឥមេ ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ ធម្មា សទ្ធម្មស្ស សម្មោសាយ អន្តរធានាយ សំវត្តន្តី”តិ។
“These two things, bhikkhus, lead to the decline and disappearance of the true teaching. What two? The words and phrases are misplaced, and the meaning is misinterpreted. When the words and phrases are misplaced, the meaning is misinterpreted. These two things lead to the decline and disappearance of the true teaching.
“ទ្វេមេ, ភិក្ខវេ, ធម្មា សទ្ធម្មស្ស ឋិតិយា អសម្មោសាយ អនន្តរធានាយ សំវត្តន្តិ។ កតមេ ទ្វេ? សុនិក្ខិត្តញ្ច បទព្យញ្ជនំ អត្ថោ ច សុនីតោ។ សុនិក្ខិត្តស្ស, ភិក្ខវេ, បទព្យញ្ជនស្ស អត្ថោបិ សុនយោ ហោតិ។ ឥមេ ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ ធម្មា សទ្ធម្មស្ស ឋិតិយា អសម្មោសាយ អនន្តរធានាយ សំវត្តន្តី”តិ។
These two things lead to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching. What two? The words and phrases are well organized, and the meaning is correctly interpreted. When the words and phrases are well organized, the meaning is correctly interpreted. These two things lead to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching.”
អធិករណវគ្គោ ទុតិយោ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]