Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 2
Numbered Discourses 2.11–20
2. අධිකරණවග්ග
The Chapter on Disciplinary Issues
11
“ද්වේමානි, භික්ඛවේ, බලානි. කතමානි ද්වේ? පටිසඞ්ඛානබලඤ්ච භාවනාබලඤ්ච. කතමඤ්ච, භික්ඛවේ, පටිසඞ්ඛානබලං? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘කායදුච්චරිතස්ස ඛෝ පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්ච, වචීදුච්චරිතස්ස පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්ච, මනෝදුච්චරිතස්ස පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්චා(අ)ති. සෝ ඉති පටිසඞ්ඛාය කායදුච්චරිතං පහාය කායසුචරිතං භාවේති, වචීදුච්චරිතං පහාය වචීසුචරිතං භාවේති, මනෝදුච්චරිතං පහාය මනෝසුචරිතං භාවේති, සුද්ධං අත්තානං පරිහරති. ඉදං වුච්චති, භික්ඛවේ, පටිසඞ්ඛානබලං.
“There are, bhikkhus, these two powers. What two? The power of reflection and the power of development. And what, bhikkhus, is the power of reflection? It’s when someone reflects: ‘Bad conduct of body, speech, or mind has a bad, painful result in both this life and the next.’ Reflecting like this, they give up bad conduct by way of body, speech, and mind, and develop good conduct by way of body, speech, and mind, keeping themselves pure. This is called the power of reflection.
කතමඤ්ච, භික්ඛවේ, භාවනාබලං. තත්ර, භික්ඛවේ, යමිදං භාවනාබලං සේඛානමේතං බලං. සේඛඤ්හි සෝ, භික්ඛවේ, බලං ආගම්ම රාගං පජහති, දෝසං පජහති, මෝහං පජහති. රාගං පහාය, දෝසං පහාය, මෝහං පහාය යං අකුසලං න තං කරෝති, යං පාපං න තං සේවති. ඉදං වුච්චති, භික්ඛවේ, භාවනාබලං. ඉමානි ඛෝ, භික්ඛවේ, ද්වේ බලානී”ති.
And what, bhikkhus, is the power of development? In this context, the power of development is the power of the trainees. For when you rely on the power of a trainee, you give up greed, hate, and delusion. Then you don’t do anything unskillful, or practice anything bad. This is called the power of development. These are the two powers.”
12
12
“ද්වේමානි, භික්ඛවේ, බලානි. කතමානි ද්වේ? පටිසඞ්ඛානබලඤ්ච භාවනාබලඤ්ච. කතමඤ්ච, භික්ඛවේ, පටිසඞ්ඛානබලං? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘කායදුච්චරිතස්ස ඛෝ පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්ච, වචීදුච්චරිතස්ස පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්ච, මනෝදුච්චරිතස්ස පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්චා(අ)ති. සෝ ඉති පටිසඞ්ඛාය කායදුච්චරිතං පහාය කායසුචරිතං භාවේති, වචීදුච්චරිතං පහාය වචීසුචරිතං භාවේති, මනෝදුච්චරිතං පහාය මනෝසුචරිතං භාවේති, සුද්ධං අත්තානං පරිහරති. ඉදං වුච්චති, භික්ඛවේ, පටිසඞ්ඛානබලං.
“There are, bhikkhus, these two powers. What two? The power of reflection and the power of development. And what, bhikkhus, is the power of reflection? It’s when someone reflects: ‘Bad conduct of body, speech, or mind has a bad, painful result in both this life and the next.’ Reflecting like this, they give up bad conduct by way of body, speech, and mind, and develop good conduct by way of body, speech, and mind, keeping themselves pure. This is called the power of reflection.
කතමඤ්ච, භික්ඛවේ, භාවනාබලං? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝසග්ගපරිණාමිං, ධම්මවිචයසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … වීරියසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … පීතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … පස්සද්ධිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … සමාධිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … උපේක්ඛාසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝසග්ගපරිණාමිං. ඉදං වුච්චති, භික්ඛවේ, භාවනාබලං. ඉමානි ඛෝ, භික්ඛවේ, ද්වේ බලානී”ති.
And what, bhikkhus, is the power of development? It’s when a bhikkhu develops the awakening factors of mindfulness, investigation of principles, energy, rapture, tranquility, immersion, and equanimity, which rely on seclusion, fading away, and cessation, and ripen as letting go. This is called the power of development. These are the two powers.”
13
13
“ද්වේමානි, භික්ඛවේ, බලානි. කතමානි ද්වේ? පටිසඞ්ඛානබලඤ්ච භාවනාබලඤ්ච. කතමඤ්ච, භික්ඛවේ, පටිසඞ්ඛානබලං? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘කායදුච්චරිතස්ස ඛෝ පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්ච, වචීදුච්චරිතස්ස ඛෝ පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්ච, මනෝදුච්චරිතස්ස ඛෝ පාපකෝ විපාකෝ දිට්ඨේ චේව ධම්මේ අභිසම්පරායඤ්චා(අ)ති. සෝ ඉති පටිසඞ්ඛාය කායදුච්චරිතං පහාය කායසුචරිතං භාවේති, වචීදුච්චරිතං පහාය වචීසුචරිතං භාවේති, මනෝදුච්චරිතං පහාය මනෝසුචරිතං භාවේති, සුද්ධං අත්තානං පරිහරති. ඉදං වුච්චති, භික්ඛවේ, පටිසඞ්ඛානබලං.
“There are, bhikkhus, these two powers. What two? The power of reflection and the power of development. And what, bhikkhus, is the power of reflection? It’s when someone reflects: ‘Bad conduct of body, speech, or mind has a bad, painful result in both this life and the next.’ Reflecting like this, they give up bad conduct by way of body, speech, and mind, and develop good conduct by way of body, speech, and mind, keeping themselves pure. This is called the power of reflection.
කතමඤ්ච, භික්ඛවේ, භාවනාබලං? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු විවිච්චේව කාමේහි, විවිච්ච අකුසලේහි ධම්මේහි සවිතක්කං සවිචාරං විවේකජං පීතිසුඛං පඨමං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. විතක්කවිචාරානං වූපසමා අජ්ඣත්තං සම්පසාදනං චේතසෝ ඒකෝදිභාවං අවිතක්කං අවිචාරං සමාධිජං පීතිසුඛං දුතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. පීතියා ච විරාගා උපේක්ඛකෝ ච විහරති සතෝ ච සම්පජානෝ, සුඛඤ්ච කායේන පටිසංවේදේති, යං තං අරියා ආචික්ඛන්ති: ‘උපේක්ඛකෝ සතිමා සුඛවිහාරී(අ)ති තතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සුඛස්ස ච පහානා දුක්ඛස්ස ච පහානා පුබ්බේව සෝමනස්සදෝමනස්සානං අත්ථඞ්ගමා අදුක්ඛමසුඛං උපේක්ඛාසතිපාරිසුද්ධිං චතුත්ථං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. ඉදං වුච්චති, භික්ඛවේ, භාවනාබලං. ඉමානි ඛෝ, භික්ඛවේ, ද්වේ බලානී”ති.
And what, bhikkhus, is the power of development? It’s when a bhikkhu, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, enters and remains in the first jhāna, which has the rapture and bliss born of seclusion, while placing the mind and keeping it connected. As the placing of the mind and keeping it connected are stilled, they enter and remain in the second jhāna, which has the rapture and bliss born of immersion, with internal clarity and mind at one, without placing the mind and keeping it connected. And with the fading away of rapture, they enter and remain in the third jhāna, where they meditate with equanimity, mindful and aware, personally experiencing the bliss of which the noble ones declare, ‘Equanimous and mindful, one meditates in bliss.’ Giving up pleasure and pain, and ending former happiness and sadness, they enter and remain in the fourth jhāna, without pleasure or pain, with pure equanimity and mindfulness. This is called the power of development. These are the two powers.”
14
14
“ද්වේමා, භික්ඛවේ, තථාගතස්ස ධම්මදේසනා. කතමා ද්වේ? සඞ්ඛිත්තේන ච විත්ථාරේන ච. ඉමා ඛෝ, භික්ඛවේ, ද්වේ තථාගතස්ස ධම්මදේසනා”ති.
“There are, bhikkhus, these two ways of teaching the Dhamma. What two? In brief and in detail. These are two ways of teaching the Dhamma.”
15
15
“යස්මිං, භික්ඛවේ, අධිකරණේ ආපන්නෝ ච භික්ඛු චෝදකෝ ච භික්ඛු න සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති තස්මේතං, භික්ඛවේ, අධිකරණේ පාටිකඞ්ඛං: ‘දීඝත්තාය ඛරත්තාය වාළත්තාය සංවත්තිස්සති, භික්ඛූ ච න ඵාසුං විහරිස්සන්තී(අ)ති. යස්මිඤ්ච ඛෝ, භික්ඛවේ, අධිකරණේ ආපන්නෝ ච භික්ඛු චෝදකෝ ච භික්ඛු සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති තස්මේතං, භික්ඛවේ, අධිකරණේ පාටිකඞ්ඛං: ‘න දීඝත්තාය ඛරත්තාය වාළත්තාය සංවත්තිස්සති, භික්ඛූ ච ඵාසුං විහරිස්සන්තී(අ)ති.
“Bhikkhus, in a disciplinary issue, if neither the offending bhikkhu nor the accusing bhikkhu carefully checks themselves, you can expect that issue will lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus won’t live comfortably. But in a disciplinary issue, if both the offending bhikkhu and the accusing bhikkhu carefully check themselves, you can expect that issue won’t lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus will live comfortably.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, ආපන්නෝ භික්ඛු සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති? ඉධ, භික්ඛවේ, ආපන්නෝ භික්ඛු ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘අහං ඛෝ අකුසලං ආපන්නෝ කඤ්චිදේව දේසං කායේන. මං සෝ භික්ඛු අද්දස අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන. නෝ චේ අහං අකුසලං ආපජ්ජේය්යං කඤ්චිදේව දේසං කායේන, න මං සෝ භික්ඛු පස්සේය්ය අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන. යස්මා ච ඛෝ, අහං අකුසලං ආපන්නෝ කඤ්චිදේව දේසං කායේන, තස්මා මං සෝ භික්ඛු අද්දස අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන. දිස්වා ච පන මං සෝ භික්ඛු අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන අනත්තමනෝ අහෝසි. අනත්තමනෝ සමානෝ අනත්තමනවචනං මං සෝ භික්ඛු අවච. අනත්තමනවචනාහං තේන භික්ඛුනා වුත්තෝ සමානෝ අනත්තමනෝ අහෝසිං. අනත්තමනෝ සමානෝ පරේසං ආරෝචේසිං. ඉති මමේව තත්ථ අච්චයෝ අච්චගමා සුඞ්කදායකංව භණ්ඩස්මින්(අ)ති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, ආපන්නෝ භික්ඛු සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති.
And how, bhikkhus, does an offending bhikkhu carefully check themselves? An offending bhikkhu reflects: ‘I have committed a certain unskillful offense with the body. That bhikkhu saw me do this. If I hadn’t committed that offense, they wouldn’t have seen me. But since I did commit that offense, they did see me. When they saw me, they were upset, and they voiced their unhappiness to me. Then I also got upset, so I told others. So the mistake is mine alone, like someone who owes customs duty on their goods.’ That’s how, bhikkhus, an offending bhikkhu carefully checks themselves.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, චෝදකෝ භික්ඛු සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති? ඉධ, භික්ඛවේ, චෝදකෝ භික්ඛු ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘අයං ඛෝ භික්ඛු අකුසලං ආපන්නෝ කඤ්චිදේව දේසං කායේන. අහං ඉමං භික්ඛුං අද්දසං අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන. නෝ චේ අයං භික්ඛු අකුසලං ආපජ්ජේය්ය කඤ්චිදේව දේසං කායේන, නාහං ඉමං භික්ඛුං පස්සේය්යං අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන. යස්මා ච ඛෝ, අයං භික්ඛු අකුසලං ආපන්නෝ කඤ්චිදේව දේසං කායේන, තස්මා අහං ඉමං භික්ඛුං අද්දසං අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන. දිස්වා ච පනාහං ඉමං භික්ඛුං අකුසලං ආපජ්ජමානං කඤ්චිදේව දේසං කායේන අනත්තමනෝ අහෝසිං. අනත්තමනෝ සමානෝ අනත්තමනවචනාහං ඉමං භික්ඛුං අවචං. අනත්තමනවචනායං භික්ඛු මයා වුත්තෝ සමානෝ අනත්තමනෝ අහෝසි. අනත්තමනෝ සමානෝ පරේසං ආරෝචේසි. ඉති මමේව තත්ථ අච්චයෝ අච්චගමා සුඞ්කදායකංව භණ්ඩස්මින්(අ)ති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, චෝදකෝ භික්ඛු සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති.
And how, bhikkhus, does an accusing bhikkhu carefully check themselves? An accusing bhikkhu reflects: ‘This bhikkhu has committed a certain unskillful offense with the body. I saw them do that. If they hadn’t committed that offense, I wouldn’t have seen them. But since they did commit that offense, I did see them. When I saw them, I was upset, and I voiced my unhappiness to them. Then they also got upset, so they told others. So the mistake is mine alone, like someone who owes customs duty on their goods.’ That’s how, bhikkhus, an accusing bhikkhu carefully checks themselves.
යස්මිං, භික්ඛවේ, අධිකරණේ ආපන්නෝ ච භික්ඛු චෝදකෝ ච භික්ඛු න සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති තස්මේතං, භික්ඛවේ, අධිකරණේ පාටිකඞ්ඛං දීඝත්තාය ඛරත්තාය වාළත්තාය සංවත්තිස්සති, භික්ඛූ ච න ඵාසුං විහරිස්සන්තීති. යස්මිඤ්ච ඛෝ, භික්ඛවේ, අධිකරණේ ආපන්නෝ ච භික්ඛු චෝදකෝ ච භික්ඛු සාධුකං අත්තනාව අත්තානං පච්චවේක්ඛති තස්මේතං, භික්ඛවේ, අධිකරණේ පාටිකඞ්ඛං න දීඝත්තාය ඛරත්තාය වාළත්තාය සංවත්තිස්සති, භික්ඛූ ච ඵාසුං විහරිස්සන්තී”ති.
In a disciplinary issue, if neither the offending bhikkhu nor the accusing bhikkhu carefully checks themselves, you can expect that issue will lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus won’t live comfortably. But in a disciplinary issue, if both the offending bhikkhu and the accusing bhikkhu carefully checks themselves, you can expect that issue won’t lead to lasting acrimony and enmity, and the bhikkhus will live comfortably.”
16
16
අථ ඛෝ අඤ්ඤතරෝ බ්රාහ්මණෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවතා සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ සෝ බ්රාහ්මණෝ භගවන්තං ඒතදවෝච:
Then a certain brahmin went up to the Buddha and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha:
“කෝ නු ඛෝ, භෝ ගෝතම, හේතු කෝ පච්චයෝ යේන ම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජන්තී”ති?
“What is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell?”
“අධම්මචරියාවිසමචරියාහේතු ඛෝ, බ්රාහ්මණ, ඒවම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජන්තී”ති.
“Unprincipled and immoral conduct is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.”
“කෝ නු ඛෝ, භෝ ගෝතම, හේතු කෝ පච්චයෝ යේන ම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජන්තී”ති?
“What is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm?”
“ධම්මචරියාසමචරියාහේතු ඛෝ, බ්රාහ්මණ, ඒවම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජන්තී”ති.
“Principled and moral conduct is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm.”
“අභික්කන්තං, භෝ ගෝතම, අභික්කන්තං, භෝ ගෝතම. සේය්යථාපි, භෝ ගෝතම, නික්කුජ්ජිතං වා උක්කුජ්ජේය්ය, පටිච්ඡන්නං වා විවරේය්ය, මූළ්හස්ස වා මග්ගං ආචික්ඛේය්ය, අන්ධකාරේ වා තේලපජ්ජෝතං ධාරේය්ය: ‘චක්ඛුමන්තෝ රූපානි දක්ඛන්තී(අ)ති; ඒවමේවං භෝතා ගෝතමේන අනේකපරියායේන ධම්මෝ පකාසිතෝ. ඒසාහං භවන්තං ගෝතමං සරණං ගච්ඡාමි ධම්මඤ්ච භික්ඛුසඞ්ඝඤ්ච. උපාසකං මං භවං ගෝතමෝ ධාරේතු අජ්ජතග්ගේ පාණුපේතං සරණං ගතන්”ති.
“Excellent, Master Gotama! Excellent! As if he was righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Gotama has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
17
17
අථ ඛෝ ජාණුස්සෝණි බ්රාහ්මණෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවතා සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ජාණුස්සෝණි බ්රාහ්මණෝ භගවන්තං ඒතදවෝච:
Then the brahmin Jānussoṇi went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha:
“කෝ නු ඛෝ, භෝ ගෝතම, හේතු කෝ පච්චයෝ යේන ම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජන්තී”ති?
“What is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell?”
“කතත්තා ච, බ්රාහ්මණ, අකතත්තා ච. ඒවම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජන්තී”ති.
“What they’ve done and what they’ve not done. That’s why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.”
“කෝ පන, භෝ ගෝතම, හේතු කෝ පච්චයෝ යේන ම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජන්තී”ති?
“But what is the cause, Master Gotama, what is the reason why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm?”
“කතත්තා ච, බ්රාහ්මණ, අකතත්තා ච. ඒවම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජන්තී”ති.
“What they’ve done and what they’ve not done. That’s why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm.”
“න ඛෝ අහං ඉමස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස සඞ්ඛිත්තේන භාසිතස්ස විත්ථාරේන අත්ථං අවිභත්තස්ස විත්ථාරේන අත්ථං ආජානාමි. සාධු මේ භවං ගෝතමෝ තථා ධම්මං දේසේතු යථා අහං ඉමස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස සඞ්ඛිත්තේන භාසිතස්ස විත්ථාරේන අත්ථං අවිභත්තස්ස විත්ථාරේන අත්ථං ආජානේය්යන්”ති.
“I don’t understand the meaning of what Master Gotama has said in brief, without explaining the details. Master Gotama, please teach me this matter in detail so I can understand the meaning.”
“තේන හි, බ්රාහ්මණ, සුණාහි, සාධුකං මනසි කරෝහි; භාසිස්සාමී”ති.
“Well then, brahmin, listen and apply your mind well, I will speak.”
“ඒවං, භෝ”ති ඛෝ ජාණුස්සෝණි බ්රාහ්මණෝ භගවතෝ පච්චස්සෝසි. භගවා ඒතදවෝච:
“Yes sir,” Jānussoṇi replied. The Buddha said this:
“ඉධ, බ්රාහ්මණ, ඒකච්චස්ස කායදුච්චරිතං කතං හෝති, අකතං හෝති කායසුචරිතං; වචීදුච්චරිතං කතං හෝති, අකතං හෝති වචීසුචරිතං; මනෝදුච්චරිතං කතං හෝති, අකතං හෝති මනෝසුචරිතං. ඒවං ඛෝ, බ්රාහ්මණ, කතත්තා ච අකතත්තා ච ඒවම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජන්ති. ඉධ පන, බ්රාහ්මණ, ඒකච්චස්ස කායසුචරිතං කතං හෝති, අකතං හෝති කායදුච්චරිතං; වචීසුචරිතං කතං හෝති, අකතං හෝති වචීදුච්චරිතං; මනෝසුචරිතං කතං හෝති, අකතං හෝති මනෝදුච්චරිතං. ඒවං ඛෝ, බ්රාහ්මණ, කතත්තා ච අකතත්තා ච ඒවම්(අ)ඉධේකච්චේ සත්තා කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජන්තී”ති.
“Firstly, brahmin, someone has done bad things and not done good things by way of body, speech, and mind. So what they’ve done and what they’ve not done is why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. Furthermore, brahmin, someone has done good things and not done bad things by way of body, speech, and mind. So what they’ve done and what they’ve not done is why some sentient beings, when their body breaks up, after death, are reborn in a good place, a heavenly realm.”
“අභික්කන්තං, භෝ ගෝතම …පේ… උපාසකං මං භවං ගෝතමෝ ධාරේතු අජ්ජතග්ගේ පාණුපේතං සරණං ගතන්”ති.
“Excellent, Master Gotama! … From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
18
18
අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ ආයස්මන්තං ආනන්දං භගවා ඒතදවෝච: “ඒකංසේනාහං, ආනන්ද, අකරණීයං වදාමි කායදුච්චරිතං වචීදුච්චරිතං මනෝදුච්චරිතන්”ති.
Then Venerable Ānanda went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him, “Ānanda, I absolutely say that you should not do bad things by way of body, speech, and mind.”
“යමිදං, භන්තේ, භගවතා ඒකංසේන අකරණීයං අක්ඛාතං කායදුච්චරිතං වචීදුච්චරිතං මනෝදුච්චරිතං තස්මිං අකරණීයේ කයිරමානේ කෝ ආදීනවෝ පාටිකඞ්ඛෝ”ති?
“But, sir, if someone does these things that should not be done, what drawbacks should they expect?”
“යමිදං, ආනන්ද, මයා ඒකංසේන අකරණීයං අක්ඛාතං කායදුච්චරිතං වචීදුච්චරිතං මනෝදුච්චරිතං තස්මිං අකරණීයේ කයිරමානේ අයං ආදීනවෝ පාටිකඞ්ඛෝ—අත්තාපි අත්තානං උපවදති, අනුවිච්ච විඤ්ඤූ ගරහන්ති, පාපකෝ කිත්තිසද්දෝ අබ්භුග්ගච්ඡති, සම්මූළ්හෝ කාලං කරෝති, කායස්ස භේදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. යමිදං, ආනන්ද, මයා ඒකංසේන අකරණීයං අක්ඛාතං කායදුච්චරිතං වචීදුච්චරිතං මනෝදුච්චරිතං තස්මිං අකරණීයේ කයිරමානේ අයං ආදීනවෝ පාටිකඞ්ඛෝ”ති.
“They should expect these drawbacks. They blame themselves. After examination, sensible people criticize them. They get a bad reputation. They feel lost when they die. And when their body breaks up, after death, they are reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. These are the drawbacks they should expect.”
“ඒකංසේනාහං, ආනන්ද, කරණීයං වදාමි කායසුචරිතං වචීසුචරිතං මනෝසුචරිතන්”ති.
“Ānanda, I absolutely say that you should do good things by way of body, speech, and mind.”
“යමිදං, භන්තේ, භගවතා ඒකංසේන කරණීයං අක්ඛාතං කායසුචරිතං වචීසුචරිතං මනෝසුචරිතං තස්මිං කරණීයේ කයිරමානේ කෝ ආනිසංසෝ පාටිකඞ්ඛෝ”ති?
“But, sir, if someone does these things that should be done, what benefits should they expect?”
“යමිදං, ආනන්ද, මයා ඒකංසේන කරණීයං අක්ඛාතං කායසුචරිතං වචීසුචරිතං මනෝසුචරිතං තස්මිං කරණීයේ කයිරමානේ අයං ආනිසංසෝ පාටිකඞ්ඛෝ—අත්තාපි අත්තානං න උපවදති, අනුවිච්ච විඤ්ඤූ පසංසන්ති, කල්යාණෝ කිත්තිසද්දෝ අබ්භුග්ගච්ඡති, අසම්මූළ්හෝ කාලං කරෝති, කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජති. යමිදං, ආනන්ද, මයා ඒකංසේන කරණීයං අක්ඛාතං කායසුචරිතං වචීසුචරිතං මනෝසුචරිතං තස්මිං කරණීයේ කයිරමානේ අයං ආනිසංසෝ පාටිකඞ්ඛෝ”ති.
“They should expect these benefits. They don’t blame themselves. After examination, sensible people praise them. They get a good reputation. They don’t feel lost when they die. And when the body breaks up, after death, they are reborn in a good place, a heavenly realm. These are the benefits they should expect.”
19
19
“අකුසලං, භික්ඛවේ, පජහථ. සක්කා, භික්ඛවේ, අකුසලං පජහිතුං. නෝ චේදං, භික්ඛවේ, සක්කා අභවිස්ස අකුසලං පජහිතුං, නාහං ඒවං වදේය්යං: ‘අකුසලං, භික්ඛවේ, පජහථා(අ)ති. යස්මා ච ඛෝ, භික්ඛවේ, සක්කා අකුසලං පජහිතුං තස්මාහං ඒවං වදාමි: ‘අකුසලං, භික්ඛවේ, පජහථා(අ)ති. අකුසලඤ්ච හිදං, භික්ඛවේ, පහීනං අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තේය්ය නාහං ඒවං වදේය්යං: ‘අකුසලං, භික්ඛවේ, පජහථා(අ)ති. යස්මා ච ඛෝ, භික්ඛවේ, අකුසලං පහීනං හිතාය සුඛාය සංවත්තති තස්මාහං ඒවං වදාමි: ‘අකුසලං, භික්ඛවේ, පජහථා(අ)”ති.
“Bhikkhus, give up the unskillful. It is possible to give up the unskillful. If it wasn’t possible, I wouldn’t say: ‘Give up the unskillful.’ But it is possible, and so I say: ‘Give up the unskillful.’ And if giving up the unskillful led to harm and suffering, I would not say: ‘Give up the unskillful.’ But giving up the unskillful leads to welfare and happiness, so I say: ‘Give up the unskillful.’
“කුසලං, භික්ඛවේ, භාවේථ. සක්කා, භික්ඛවේ, කුසලං භාවේතුං. නෝ චේදං, භික්ඛවේ, සක්කා අභවිස්ස කුසලං භාවේතුං, නාහං ඒවං වදේය්යං: ‘කුසලං, භික්ඛවේ, භාවේථා(අ)ති. යස්මා ච ඛෝ, භික්ඛවේ, සක්කා කුසලං භාවේතුං තස්මාහං ඒවං වදාමි: ‘කුසලං, භික්ඛවේ, භාවේථා(අ)ති. කුසලඤ්ච හිදං, භික්ඛවේ, භාවිතං අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තේය්ය, නාහං ඒවං වදේය්යං: ‘කුසලං, භික්ඛවේ, භාවේථා(අ)ති. යස්මා ච ඛෝ, භික්ඛවේ, කුසලං භාවිතං හිතාය සුඛාය සංවත්තති තස්මාහං ඒවං වදාමි: ‘කුසලං, භික්ඛවේ, භාවේථා(අ)”ති.
Bhikkhus, develop the skillful. It is possible to develop the skillful. If it wasn’t possible, I wouldn’t say: ‘Develop the skillful.’ But it is possible, and so I say: ‘Develop the skillful.’ If developing the skillful led to harm and suffering I wouldn’t say: ‘Develop the skillful.’ But developing the skillful leads to welfare and happiness, so I say: ‘Develop the skillful.’”
20
20
“ද්වේමේ, භික්ඛවේ, ධම්මා සද්ධම්මස්ස සම්මෝසාය අන්තරධානාය සංවත්තන්ති. කතමේ ද්වේ? දුන්නික්ඛිත්තඤ්ච පදබ්යඤ්ජනං අත්ථෝ ච දුන්නීතෝ. දුන්නික්ඛිත්තස්ස, භික්ඛවේ, පදබ්යඤ්ජනස්ස අත්ථෝපි දුන්නයෝ හෝති. ඉමේ ඛෝ, භික්ඛවේ, ද්වේ ධම්මා සද්ධම්මස්ස සම්මෝසාය අන්තරධානාය සංවත්තන්තී”ති.
“These two things, bhikkhus, lead to the decline and disappearance of the true teaching. What two? The words and phrases are misplaced, and the meaning is misinterpreted. When the words and phrases are misplaced, the meaning is misinterpreted. These two things lead to the decline and disappearance of the true teaching.
“ද්වේමේ, භික්ඛවේ, ධම්මා සද්ධම්මස්ස ඨිතියා අසම්මෝසාය අනන්තරධානාය සංවත්තන්ති. කතමේ ද්වේ? සුනික්ඛිත්තඤ්ච පදබ්යඤ්ජනං අත්ථෝ ච සුනීතෝ. සුනික්ඛිත්තස්ස, භික්ඛවේ, පදබ්යඤ්ජනස්ස අත්ථෝපි සුනයෝ හෝති. ඉමේ ඛෝ, භික්ඛවේ, ද්වේ ධම්මා සද්ධම්මස්ස ඨිතියා අසම්මෝසාය අනන්තරධානාය සංවත්තන්තී”ති.
These two things lead to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching. What two? The words and phrases are well organized, and the meaning is correctly interpreted. When the words and phrases are well organized, the meaning is correctly interpreted. These two things lead to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching.”
අධිකරණවග්ගෝ දුතියෝ.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]