Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៥។៤១
Numbered Discourses 5.41
៥។ មុណ្ឌរាជវគ្គ
5. With King Muṇḍa
អាទិយសុត្ត
Getting Rich
ឯកំ សមយំ ភគវា សាវត្ថិយំ វិហរតិ ជេតវនេ អនាថបិណ្ឌិកស្ស អារាមេ។ អថ ខោ អនាថបិណ្ឌិកោ គហបតិ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ អនាថបិណ្ឌិកំ គហបតិំ ភគវា ឯតទវោច:
At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. Then the householder Anāthapiṇḍika went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him:
“បញ្ចិមេ, គហបតិ, ភោគានំ អាទិយា។ កតមេ បញ្ច?
“Householder, there are these five reasons to get rich. What five?
ឥធ, គហបតិ, អរិយសាវកោ ឧដ្ឋានវីរិយាធិគតេហិ ភោគេហិ ពាហាពលបរិចិតេហិ សេទាវក្ខិត្តេហិ ធម្មិកេហិ ធម្មលទ្ធេហិ អត្តានំ សុខេតិ បីណេតិ សម្មា សុខំ បរិហរតិ; មាតាបិតរោ សុខេតិ បីណេតិ សម្មា សុខំ បរិហរតិ; បុត្តទារទាសកម្មករបោរិសេ សុខេតិ បីណេតិ សម្មា សុខំ បរិហរតិ។ អយំ បឋមោ ភោគានំ អាទិយោ។
Firstly, with his legitimate wealth—earned by his efforts and initiative, built up with his own hands, gathered by the sweat of the brow—a noble disciple makes himself happy and pleased, keeping himself properly happy. He makes his mother and father happy … He makes his children, partners, bondservants, workers, and staff happy … This is the first reason to get rich.
បុន ចបរំ, គហបតិ, អរិយសាវកោ ឧដ្ឋានវីរិយាធិគតេហិ ភោគេហិ ពាហាពលបរិចិតេហិ សេទាវក្ខិត្តេហិ ធម្មិកេហិ ធម្មលទ្ធេហិ មិត្តាមច្ចេ សុខេតិ បីណេតិ សម្មា សុខំ បរិហរតិ។ អយំ ទុតិយោ ភោគានំ អាទិយោ។
Furthermore, with his legitimate wealth he makes his friends and colleagues happy … This is the second reason to get rich.
បុន ចបរំ, គហបតិ, អរិយសាវកោ ឧដ្ឋានវីរិយាធិគតេហិ ភោគេហិ ពាហាពលបរិចិតេហិ សេទាវក្ខិត្តេហិ ធម្មិកេហិ ធម្មលទ្ធេហិ យា តា ហោន្តិ អាបទា—អគ្គិតោ វា ឧទកតោ វា រាជតោ វា ចោរតោ វា អប្បិយតោ វា ទាយាទតោ—តថារូបាសុ អាបទាសុ ភោគេហិ បរិយោធាយ វត្តតិ, សោត្ថិំ អត្តានំ ករោតិ។ អយំ តតិយោ ភោគានំ អាទិយោ។
Furthermore, with his legitimate wealth he protects himself against losses from such things as fire, water, kings, bandits, or unloved heirs. He keeps himself safe. This is the third reason to get rich.
បុន ចបរំ, គហបតិ, អរិយសាវកោ ឧដ្ឋានវីរិយាធិគតេហិ ភោគេហិ ពាហាពលបរិចិតេហិ សេទាវក្ខិត្តេហិ ធម្មិកេហិ ធម្មលទ្ធេហិ បញ្ចពលិំ កត្តា ហោតិ។ ញាតិពលិំ, អតិថិពលិំ, បុព្ពបេតពលិំ, រាជពលិំ, ទេវតាពលិំ—អយំ ចតុត្ថោ ភោគានំ អាទិយោ។
Furthermore, with his legitimate wealth he makes five spirit-offerings: to relatives, guests, ancestors, king, and deities. This is the fourth reason to get rich.
បុន ចបរំ, គហបតិ, អរិយសាវកោ ឧដ្ឋានវីរិយាធិគតេហិ ភោគេហិ ពាហាពលបរិចិតេហិ សេទាវក្ខិត្តេហិ ធម្មិកេហិ ធម្មលទ្ធេហិ យេ តេ សមណព្រាហ្មណា មទប្បមាទា បដិវិរតា ខន្តិសោរច្ចេ និវិដ្ឋា ឯកមត្តានំ ទមេន្តិ ឯកមត្តានំ សមេន្តិ ឯកមត្តានំ បរិនិព្ពាបេន្តិ, តថារូបេសុ សមណព្រាហ្មណេសុ ឧទ្ធគ្គិកំ ទក្ខិណំ បតិដ្ឋាបេតិ សោវគ្គិកំ សុខវិបាកំ សគ្គសំវត្តនិកំ។ អយំ បញ្ចមោ ភោគានំ អាទិយោ។
Furthermore, with his legitimate wealth he establishes an uplifting religious donation for ascetics and brahmins—those who avoid intoxication and negligence, are settled in patience and gentleness, and who tame, calm, and extinguish themselves—that’s conducive to heaven, ripens in happiness, and leads to heaven. This is the fifth reason to get rich.
ឥមេ ខោ, គហបតិ, បញ្ច ភោគានំ អាទិយា។
These are the five reasons to get rich.
តស្ស ចេ, គហបតិ, អរិយសាវកស្ស ឥមេ បញ្ច ភោគានំ អាទិយេ អាទិយតោ ភោគា បរិក្ខយំ គច្ឆន្តិ, តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘យេ វត ភោគានំ អាទិយា តេ ចាហំ អាទិយាមិ ភោគា ច មេ បរិក្ខយំ គច្ឆន្តីៜតិ។ ឥតិស្ស ហោតិ អវិប្បដិសារោ។
Now if the riches a noble disciple gets for these five reasons run out, he thinks: ‘So, the riches I have obtained for these reasons are running out.’ And so he has no regrets.
តស្ស ចេ, គហបតិ, អរិយសាវកស្ស ឥមេ បញ្ច ភោគានំ អាទិយេ អាទិយតោ ភោគា អភិវឌ្ឍន្តិ, តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘យេ វត ភោគានំ អាទិយា តេ ចាហំ អាទិយាមិ ភោគា ច មេ អភិវឌ្ឍន្តីៜតិ។ ឥតិស្ស ហោតិ ឧភយេនេវ អវិប្បដិសារោតិ។
But if the riches a noble disciple gets for these five reasons increase, he thinks: ‘So, the riches I have obtained for these reasons are increasing.’ And so he has no regrets in both cases.
ភុត្តា ភោគា ភតា ភច្ចា, វិតិណ្ណា អាបទាសុ មេ; ឧទ្ធគ្គា ទក្ខិណា ទិន្នា, អថោ បញ្ចពលីកតា; ឧបដ្ឋិតា សីលវន្តោ, សញ្ញតា ព្រហ្មចារយោ។
‘I’ve enjoyed my wealth,
supporting those who depend on me; I’ve overcome losses; I’ve given uplifting religious donations; and made the five spirit-offerings. I have looked after the ethical and disciplined spiritual practitioners.
យទត្ថំ ភោគំ ឥច្ឆេយ្យ, បណ្ឌិតោ ឃរមាវសំ; សោ មេ អត្ថោ អនុប្បត្តោ, កតំ អននុតាបិយំ។
I’ve achieved the purpose for which an astute lay person wishes to gain wealth. I don’t regret what I’ve done.’
ឯតំ អនុស្សរំ មច្ចោ, អរិយធម្មេ ឋិតោ នរោ; ឥធេវ នំ បសំសន្តិ, បេច្ច សគ្គេ បមោទតី”តិ។
A mortal person who recollects this stands firm in the teaching of the noble ones. They’re praised in this life by the astute, and they depart to rejoice in heaven.”
បឋមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]