| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationමජ්ඣිම නිකාය 22
The Middle-Length Suttas Collection 22
අලගද්දූපමසුත්ත
The Simile of the Snake
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ.
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery.
තේන ඛෝ පන සමයේන අරිට්ඨස්ස නාම භික්ඛුනෝ ගද්ධබාධිපුබ්බස්ස ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං හෝති: “තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා”ති.
Now at that time a bhikkhu called Ariṭṭha, who had previously been a vulture trapper, had the following harmful misconception: “As I understand the Buddha’s teachings, the acts that he says are obstructions are not really obstructions for the one who performs them.”
අස්සෝසුං ඛෝ සම්බහුලා භික්ඛූ: “අරිට්ඨස්ස කිර නාම භික්ඛුනෝ ගද්ධබාධිපුබ්බස්ස ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)”ති. අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ යේන අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතදවෝචුං: “සච්චං කිර තේ, ආවුසෝ අරිට්ඨ, ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)”ති.
Several bhikkhus heard about this. They went up to Ariṭṭha and said to him, “Is it really true, Friend Ariṭṭha, that you have such a harmful misconception: ‘As I understand the Buddha’s teachings, the acts that he says are obstructions are not really obstructions for the one who performs them’?”
“ඒවං බ්‍යා ඛෝ අහං, ආවුසෝ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා”ති.
“Absolutely, friends. As I understand the Buddha’s teachings, the acts that he says are obstructions are not really obstructions for the one who performs them.”
අථ ඛෝ තේපි භික්ඛූ අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතස්මා පාපකා දිට්ඨිගතා විවේචේතුකාමා සමනුයුඤ්ජන්ති සමනුගාහන්ති සමනුභාසන්ති: “මා හේවං, ආවුසෝ අරිට්ඨ, අවච, මා භගවන්තං අබ්භාචික්ඛි; න හි සාධු භගවතෝ අබ්භක්ඛානං, න හි භගවා ඒවං වදේය්‍ය. අනේකපරියායේනාවුසෝ අරිට්ඨ, අන්තරායිකා ධම්මා අන්තරායිකා වුත්තා භගවතා, අලඤ්ච පන තේ පටිසේවතෝ අන්තරායාය. අප්පස්සාදා කාමා වුත්තා භගවතා බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ. අට්ඨිකඞ්කලූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … මංසපේසූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … තිණුක්කූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … අඞ්ගාරකාසූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … සුපිනකූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … යාචිතකූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … රුක්ඛඵලූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … අසිසූනූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … සත්තිසූලූපමා කාමා වුත්තා භගවතා … සප්පසිරූපමා කාමා වුත්තා භගවතා බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ”ති.
Then, wishing to dissuade Ariṭṭha from his view, the bhikkhus pursued, pressed, and grilled him, “Don’t say that, Ariṭṭha! Don’t misrepresent the Buddha, for misrepresentation of the Buddha is not good. And the Buddha would not say that. In many ways the Buddha has said that obstructive acts are obstructive, and that they really do obstruct the one who performs them. The Buddha says that sensual pleasures give little gratification and much suffering and distress, and they are all the more full of drawbacks. With the similes of a skeleton … a lump of meat … a grass torch … a pit of glowing coals … a dream … borrowed goods … fruit on a tree … a butcher’s knife and chopping block … a staking sword … a snake’s head, the Buddha says that sensual pleasures give little gratification and much suffering and distress, and they are all the more full of drawbacks.”
ඒවම්පි ඛෝ අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ තේහි භික්ඛූහි සමනුයුඤ්ජියමානෝ සමනුගාහියමානෝ සමනුභාසියමානෝ තදේව පාපකං දිට්ඨිගතං ථාමසා පරාමාසා අභිනිවිස්ස වෝහරති: “ඒවං බ්‍යා ඛෝ අහං, ආවුසෝ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා”ති.
But even though the bhikkhus pursued, pressed, and grilled him in this way, Ariṭṭha obstinately stuck to his misconception and insisted on stating it.
යතෝ ඛෝ තේ භික්ඛූ නාසක්ඛිංසු අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතස්මා පාපකා දිට්ඨිගතා විවේචේතුං, අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවන්තං ඒතදවෝචුං: “අරිට්ඨස්ස නාම, භන්තේ, භික්ඛුනෝ ගද්ධබාධිපුබ්බස්ස ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)ති. අස්සුම්හ ඛෝ මයං, භන්තේ: ‘අරිට්ඨස්ස කිර නාම භික්ඛුනෝ ගද්ධබාධිපුබ්බස්ස ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං—තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)ති.
When they weren’t able to dissuade Ariṭṭha from his view, the bhikkhus went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened.
අථ ඛෝ මයං, භන්තේ, යේන අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ තේනුපසඞ්කමිම්හ; උපසඞ්කමිත්වා අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතදවෝචුම්හ: ‘සච්චං කිර තේ, ආවුසෝ අරිට්ඨ, ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං—තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)ති?
ඒවං වුත්තේ, භන්තේ, අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ අම්හේ ඒතදවෝච: ‘ඒවං බ්‍යා ඛෝ අහං, ආවුසෝ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)ති. අථ ඛෝ මයං, භන්තේ, අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතස්මා පාපකා දිට්ඨිගතා විවේචේතුකාමා සමනුයුඤ්ජිම්හ සමනුගාහිම්හ සමනුභාසිම්හ: ‘මා හේවං, ආවුසෝ අරිට්ඨ, අවච, මා භගවන්තං අබ්භාචික්ඛි; න හි සාධු භගවතෝ අබ්භක්ඛානං, න හි භගවා ඒවං වදේය්‍ය. අනේකපරියායේනාවුසෝ අරිට්ඨ, අන්තරායිකා ධම්මා අන්තරායිකා වුත්තා භගවතා, අලඤ්ච පන තේ පටිසේවතෝ අන්තරායාය. අප්පස්සාදා කාමා වුත්තා භගවතා බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ. අට්ඨිකඞ්කලූපමා කාමා වුත්තා භගවතා …පේ… සප්පසිරූපමා කාමා වුත්තා භගවතා බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ(අ)ති.
ඒවම්පි ඛෝ, භන්තේ, අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ අම්හේහි සමනුයුඤ්ජියමානෝ සමනුගාහියමානෝ සමනුභාසියමානෝ තදේව පාපකං දිට්ඨිගතං ථාමසා පරාමාසා අභිනිවිස්ස වෝහරති: ‘ඒවං බ්‍යා ඛෝ අහං, ආවුසෝ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)ති. යතෝ ඛෝ මයං, භන්තේ, නාසක්ඛිම්හ අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතස්මා පාපකා දිට්ඨිගතා විවේචේතුං, අථ මයං ඒතමත්ථං භගවතෝ ආරෝචේමා”ති.
අථ ඛෝ භගවා අඤ්ඤතරං භික්ඛුං ආමන්තේසි: “ඒහි ත්වං, භික්ඛු, මම වචනේන අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ආමන්තේහි: ‘සත්ථා තං, ආවුසෝ අරිට්ඨ, ආමන්තේතී(අ)”ති.
So the Buddha addressed a certain monk, “Please, monk, in my name tell the bhikkhu Ariṭṭha, formerly a vulture trapper, that the teacher summons him.”
“ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ සෝ භික්ඛු භගවතෝ පටිස්සුත්වා, යේන අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතදවෝච: “සත්ථා තං, ආවුසෝ අරිට්ඨ, ආමන්තේතී”ති.
“Yes, sir,” that monk replied. He went to Ariṭṭha and said to him, “Friend Ariṭṭha, the teacher summons you.”
“ඒවමාවුසෝ”ති ඛෝ අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ තස්ස භික්ඛුනෝ පටිස්සුත්වා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං භගවා ඒතදවෝච:
“Yes, friend,” Ariṭṭha replied. He went to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him,
“සච්චං කිර තේ, අරිට්ඨ, ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)”ති?
“Is it really true, Ariṭṭha, that you have such a harmful misconception: ‘As I understand the Buddha’s teachings, the acts that he says are obstructions are not really obstructions for the one who performs them’?”
“ඒවං බ්‍යා ඛෝ අහං, භන්තේ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි: ‘යථා යේමේ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා භගවතා තේ පටිසේවතෝ නාලං අන්තරායායා(අ)”ති.
“Absolutely, sir. As I understand the Buddha’s teachings, the acts that he says are obstructions are not really obstructions for the one who performs them.”
“කස්ස ඛෝ නාම ත්වං, මෝඝපුරිස, මයා ඒවං ධම්මං දේසිතං ආජානාසි? නනු මයා, මෝඝපුරිස, අනේකපරියායේන අන්තරායිකා ධම්මා අන්තරායිකා වුත්තා? අලඤ්ච පන තේ පටිසේවතෝ අන්තරායාය. අප්පස්සාදා කාමා වුත්තා මයා, බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ. අට්ඨිකඞ්කලූපමා කාමා වුත්තා මයා … මංසපේසූපමා කාමා වුත්තා මයා … තිණුක්කූපමා කාමා වුත්තා මයා … අඞ්ගාරකාසූපමා කාමා වුත්තා මයා … සුපිනකූපමා කාමා වුත්තා මයා … යාචිතකූපමා කාමා වුත්තා මයා … රුක්ඛඵලූපමා කාමා වුත්තා මයා … අසිසූනූපමා කාමා වුත්තා මයා … සත්තිසූලූපමා කාමා වුත්තා මයා … සප්පසිරූපමා කාමා වුත්තා මයා, බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ. අථ ච පන ත්වං, මෝඝපුරිස, අත්තනා දුග්ගහිතේන අම්හේ චේව අබ්භාචික්ඛසි, අත්තානඤ්ච ඛනසි, බහුඤ්ච අපුඤ්ඤං පසවසි. තඤ්හි තේ, මෝඝපුරිස, භවිස්සති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.
“Silly man, who on earth have you ever known me to teach in that way? Haven’t I said in many ways that obstructive acts are obstructive, and that they really do obstruct the one who performs them? I’ve said that sensual pleasures give little gratification and much suffering and distress, and they are all the more full of drawbacks. With the similes of a skeleton … a lump of meat … a grass torch … a pit of glowing coals … a dream … borrowed goods … fruit on a tree … a butcher’s knife and chopping block … a staking sword … a snake’s head, I’ve said that sensual pleasures give little gratification and much suffering and distress, and they are all the more full of drawbacks. But still you misrepresent me by your wrong grasp, harm yourself, and make much bad karma. This will be for your lasting harm and suffering.”
අථ ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: “තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, අපි නායං අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ උස්මීකතෝපි ඉමස්මිං ධම්මවිනයේ”ති?
Then the Buddha said to the bhikkhus, “What do you think, bhikkhus? Has this bhikkhu Ariṭṭha kindled even a spark of wisdom in this teaching and training?”
“කිඤ්හි සියා, භන්තේ; නෝ හේතං, භන්තේ”ති. ඒවං වුත්තේ, අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ තුණ්හීභූතෝ මඞ්කුභූතෝ පත්තක්ඛන්ධෝ අධෝමුඛෝ පජ්ඣායන්තෝ අප්පටිභානෝ නිසීදි.
“How could that be, sir? No, sir.” When this was said, Ariṭṭha sat silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say.
අථ ඛෝ භගවා අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං තුණ්හීභූතං මඞ්කුභූතං පත්තක්ඛන්ධං අධෝමුඛං පජ්ඣායන්තං අප්පටිභානං විදිත්වා අරිට්ඨං භික්ඛුං ගද්ධබාධිපුබ්බං ඒතදවෝච: “පඤ්ඤායිස්සසි ඛෝ ත්වං, මෝඝපුරිස, ඒතේන සකේන පාපකේන දිට්ඨිගතේන. ඉධාහං භික්ඛූ පටිපුච්ඡිස්සාමී”ති.
Knowing this, the Buddha said, “Silly man, you will be known by your own harmful misconception. I’ll question the bhikkhus about this.”
අථ ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: “තුම්හේපි මේ, භික්ඛවේ, ඒවං ධම්මං දේසිතං ආජානාථ යථායං අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ අත්තනා දුග්ගහිතේන අම්හේ චේව අබ්භාචික්ඛති, අත්තානඤ්ච ඛනති, බහුඤ්ච අපුඤ්ඤං පසවතී”ති?
Then the Buddha said to the bhikkhus, “Bhikkhus, do you understand my teachings as Ariṭṭha does, when he misrepresents me by his wrong grasp, harms himself, and makes much bad karma?”
“නෝ හේතං, භන්තේ. අනේකපරියායේන හි නෝ, භන්තේ, අන්තරායිකා ධම්මා අන්තරායිකා වුත්තා භගවතා; අලඤ්ච පන තේ පටිසේවතෝ අන්තරායාය. අප්පස්සාදා කාමා වුත්තා භගවතා බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ. අට්ඨිකඞ්කලූපමා කාමා වුත්තා භගවතා …පේ… සප්පසිරූපමා කාමා වුත්තා භගවතා බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ”ති.
“No, sir. For in many ways the Buddha has said that obstructive acts are obstructive, and that they really do obstruct the one who performs them. The Buddha has said that sensual pleasures give little gratification and much suffering and distress, and they are all the more full of drawbacks. With the similes of a skeleton … a snake’s head, the Buddha has said that sensual pleasures give little gratification and much suffering and distress, and they are all the more full of drawbacks.”
“සාධු සාධු, භික්ඛවේ, සාධු, ඛෝ මේ තුම්හේ, භික්ඛවේ, ඒවං ධම්මං දේසිතං ආජානාථ. අනේකපරියායේන හි ඛෝ, භික්ඛවේ, අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා මයා, අලඤ්ච පන තේ පටිසේවතෝ අන්තරායාය.
“Good, good, bhikkhus! It’s good that you understand my teaching like this. For in many ways I have said that obstructive acts are obstructive …
අප්පස්සාදා කාමා වුත්තා මයා, බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ. අට්ඨිකඞ්කලූපමා කාමා වුත්තා මයා …පේ… සප්පසිරූපමා කාමා වුත්තා මයා, බහුදුක්ඛා බහුපායාසා, ආදීනවෝ ඒත්ථ භිය්‍යෝ. අථ ච පනායං අරිට්ඨෝ භික්ඛු ගද්ධබාධිපුබ්බෝ අත්තනා දුග්ගහිතේන අම්හේ චේව අබ්භාචික්ඛති, අත්තානඤ්ච ඛනති, බහුඤ්ච අපුඤ්ඤං පසවති. තඤ්හි තස්ස මෝඝපුරිසස්ස භවිස්සති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛාය. සෝ වත, භික්ඛවේ, අඤ්ඤත්‍රේව කාමේහි අඤ්ඤත්‍ර කාමසඤ්ඤාය අඤ්ඤත්‍ර කාමවිතක්කේහි කාමේ පටිසේවිස්සතීති—නේතං ඨානං විජ්ජති.
I’ve said that sensual pleasures give little gratification and much suffering and distress, and they are all the more full of drawbacks. But still this Ariṭṭha misrepresents me by his wrong grasp, harms himself, and makes much bad karma. This will be for his lasting harm and suffering. Truly, bhikkhus, it’s quite impossible to perform sensual acts without sensual pleasures, sensual perceptions, and sensual thoughts.
ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චේ මෝඝපුරිසා ධම්මං පරියාපුණන්ති—සුත්තං, ගේය්‍යං, වේය්‍යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තේ තං ධම්මං පරියාපුණිත්වා තේසං ධම්මානං පඤ්ඤාය අත්ථං න උපපරික්ඛන්ති. තේසං තේ ධම්මා පඤ්ඤාය අත්ථං අනුපපරික්ඛතං න නිජ්ඣානං ඛමන්ති. තේ උපාරම්භානිසංසා චේව ධම්මං පරියාපුණන්ති ඉතිවාදප්පමෝක්ඛානිසංසා ච. යස්ස චත්ථාය ධම්මං පරියාපුණන්ති තඤ්චස්ස අත්ථං නානුභෝන්ති. තේසං තේ ධම්මා දුග්ගහිතා දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්ති. තං කිස්ස හේතු? දුග්ගහිතත්තා, භික්ඛවේ, ධම්මානං.
Take a foolish person who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. But they don’t examine the meaning of those teachings with wisdom, and so don’t come to a considered acceptance of them. They just memorize the teaching for the sake of finding fault and winning debates. They don’t realize the goal for which they memorized them. Because they’re wrongly grasped, those teachings lead to their lasting harm and suffering. Why is that? Because of their wrong grasp of the teachings.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ අලගද්දත්ථිකෝ අලගද්දගවේසී අලගද්දපරියේසනං චරමානෝ. සෝ පස්සේය්‍ය මහන්තං අලගද්දං. තමේනං භෝගේ වා නඞ්ගුට්ඨේ වා ගණ්හේය්‍ය. තස්ස සෝ අලගද්දෝ පටිපරිවත්තිත්වා හත්ථේ වා බාහාය වා අඤ්ඤතරස්මිං වා අඞ්ගපච්චඞ්ගේ ඩංසේය්‍ය. සෝ තතෝනිදානං මරණං වා නිගච්ඡේය්‍ය මරණමත්තං වා දුක්ඛං. තං කිස්ස හේතු? දුග්ගහිතත්තා, භික්ඛවේ, අලගද්දස්ස.
Suppose there was a person in need of a snake. And while wandering in search of a snake they’d see a big snake, and grasp it by the coil or the tail. But that snake would twist back and bite them on the hand or the arm or limb, resulting in death or deadly pain. Why is that? Because of their wrong grasp of the snake.
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චේ මෝඝපුරිසා ධම්මං පරියාපුණන්ති—සුත්තං, ගේය්‍යං, වේය්‍යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තේ තං ධම්මං පරියාපුණිත්වා තේසං ධම්මානං පඤ්ඤාය අත්ථං න උපපරික්ඛන්ති. තේසං තේ ධම්මා පඤ්ඤාය අත්ථං අනුපපරික්ඛතං න නිජ්ඣානං ඛමන්ති. තේ උපාරම්භානිසංසා චේව ධම්මං පරියාපුණන්ති ඉතිවාදප්පමෝක්ඛානිසංසා ච. යස්ස චත්ථාය ධම්මං පරියාපුණන්ති තඤ්චස්ස අත්ථං නානුභෝන්ති. තේසං තේ ධම්මා දුග්ගහිතා දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්ති. තං කිස්ස හේතු? දුග්ගහිතත්තා, භික්ඛවේ, ධම්මානං.
In the same way, a foolish person memorizes the teaching … and those teachings lead to their lasting harm and suffering. Why is that? Because of their wrong grasp of the teachings.
ඉධ පන, භික්ඛවේ, ඒකච්චේ කුලපුත්තා ධම්මං පරියාපුණන්ති—සුත්තං, ගේය්‍යං, වේය්‍යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තේ තං ධම්මං පරියාපුණිත්වා තේසං ධම්මානං පඤ්ඤාය අත්ථං උපපරික්ඛන්ති. තේසං තේ ධම්මා පඤ්ඤාය අත්ථං උපපරික්ඛතං නිජ්ඣානං ඛමන්ති. තේ න චේව උපාරම්භානිසංසා ධම්මං පරියාපුණන්ති න ඉතිවාදප්පමෝක්ඛානිසංසා ච. යස්ස චත්ථාය ධම්මං පරියාපුණන්ති තඤ්චස්ස අත්ථං අනුභෝන්ති. තේසං තේ ධම්මා සුග්ගහිතා දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය සංවත්තන්ති. තං කිස්ස හේතු? සුග්ගහිතත්තා භික්ඛවේ ධම්මානං.
Now, take a gentleman who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. And once he’s memorized them, he examines their meaning with wisdom, and comes to a considered acceptance of them. He doesn’t memorize the teaching for the sake of finding fault and winning debates. He realizes the goal for which he memorized them. Because they’re correctly grasped, those teachings lead to his lasting welfare and happiness. Why is that? Because of his correct grasp of the teachings.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ අලගද්දත්ථිකෝ අලගද්දගවේසී අලගද්දපරියේසනං චරමානෝ. සෝ පස්සේය්‍ය මහන්තං අලගද්දං. තමේනං අජපදේන දණ්ඩේන සුනිග්ගහිතං නිග්ගණ්හේය්‍ය. අජපදේන දණ්ඩේන සුනිග්ගහිතං නිග්ගහිත්වා, ගීවාය සුග්ගහිතං ගණ්හේය්‍ය. කිඤ්චාපි සෝ, භික්ඛවේ, අලගද්දෝ තස්ස පුරිසස්ස හත්ථං වා බාහං වා අඤ්ඤතරං වා අඞ්ගපච්චඞ්ගං භෝගේහි පලිවේඨේය්‍ය, අථ ඛෝ සෝ නේව තතෝනිදානං මරණං වා නිගච්ඡේය්‍ය මරණමත්තං වා දුක්ඛං. තං කිස්ස හේතු? සුග්ගහිතත්තා, භික්ඛවේ, අලගද්දස්ස.
Suppose there was a person in need of a snake. And while wandering in search of a snake they’d see a big snake, and hold it down carefully with a cleft stick. Only then would they correctly grasp it by the neck. And even though that snake might wrap its coils around that person’s hand or arm or some other limb, that wouldn’t result in death or deadly pain. Why is that? Because of their correct grasp of the snake.
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චේ කුලපුත්තා ධම්මං පරියාපුණන්ති—සුත්තං, ගේය්‍යං, වේය්‍යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තේ තං ධම්මං පරියාපුණිත්වා තේසං ධම්මානං පඤ්ඤාය අත්ථං උපපරික්ඛන්ති. තේසං තේ ධම්මා පඤ්ඤාය අත්ථං උපපරික්ඛතං නිජ්ඣානං ඛමන්ති. තේ න චේව උපාරම්භානිසංසා ධම්මං පරියාපුණන්ති, න ඉතිවාදප්පමෝක්ඛානිසංසා ච. යස්ස චත්ථාය ධම්මං පරියාපුණන්ති, තඤ්චස්ස අත්ථං අනුභෝන්ති. තේසං තේ ධම්මා සුග්ගහිතා දීඝරත්තං අත්ථාය හිතාය සුඛාය සංවත්තන්ති. තං කිස්ස හේතු? සුග්ගහිතත්තා, භික්ඛවේ, ධම්මානං.
In the same way, a gentleman memorizes the teaching … and those teachings lead to his lasting welfare and happiness. Why is that? Because of his correct grasp of the teachings.
තස්මාතිහ, භික්ඛවේ, යස්ස මේ භාසිතස්ස අත්ථං ආජානේය්‍යාථ, තථා නං ධාරේය්‍යාථ. යස්ස ච පන මේ භාසිතස්ස අත්ථං න ආජානේය්‍යාථ, අහං වෝ තත්ථ පටිපුච්ඡිතබ්බෝ, යේ වා පනාස්සු වියත්තා භික්ඛූ.
So, bhikkhus, when you understand what I’ve said, you should remember it accordingly. But if I’ve said anything that you don’t understand, you should ask me about it, or some competent bhikkhus.
කුල්ලූපමං වෝ, භික්ඛවේ, ධම්මං දේසේස්සාමි නිත්ථරණත්ථාය, නෝ ගහණත්ථාය. තං සුණාථ, සාධුකං මනසිකරෝථ, භාසිස්සාමී”ති.
Bhikkhus, I will teach you how the Dhamma is similar to a raft: it’s for crossing over, not for holding on. Listen and apply your mind well, I will speak.”
“ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:
“Yes, sir,” they replied. The Buddha said this:
“සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ අද්ධානමග්ගප්පටිපන්නෝ. සෝ පස්සේය්‍ය මහන්තං උදකණ්ණවං, ඕරිමං තීරං සාසඞ්කං සප්පටිභයං, පාරිමං තීරං ඛේමං අප්පටිභයං; න චස්ස නාවා සන්තාරණී උත්තරසේතු වා අපාරා පාරං ගමනාය. තස්ස ඒවමස්ස: ‘අයං ඛෝ මහාඋදකණ්ණවෝ, ඕරිමං තීරං සාසඞ්කං සප්පටිභයං, පාරිමං තීරං ඛේමං අප්පටිභයං; නත්ථි ච නාවා සන්තාරණී උත්තරසේතු වා අපාරා පාරං ගමනාය. යන්නූනාහං තිණකට්ඨසාඛාපලාසං සඞ්කඩ්ඪිත්වා, කුල්ලං බන්ධිත්වා, තං කුල්ලං නිස්සාය හත්ථේහි ච පාදේහි ච වායමමානෝ සෝත්ථිනා පාරං උත්තරේය්‍යන්(අ)ති. අථ ඛෝ සෝ, භික්ඛවේ, පුරිසෝ තිණකට්ඨසාඛාපලාසං සඞ්කඩ්ඪිත්වා, කුල්ලං බන්ධිත්වා තං කුල්ලං නිස්සාය හත්ථේහි ච පාදේහි ච වායමමානෝ සෝත්ථිනා පාරං උත්තරේය්‍ය. තස්ස පුරිසස්ස උත්තිණ්ණස්ස පාරඞ්ගතස්ස ඒවමස්ස: ‘බහුකාරෝ ඛෝ මේ අයං කුල්ලෝ; ඉමාහං කුල්ලං නිස්සාය හත්ථේහි ච පාදේහි ච වායමමානෝ සෝත්ථිනා පාරං උත්තිණ්ණෝ. යන්නූනාහං ඉමං කුල්ලං සීසේ වා ආරෝපේත්වා ඛන්ධේ වා උච්චාරේත්වා යේන කාමං පක්කමේය්‍යන්(අ)ති.
“Suppose there was a person traveling along the road. They’d see a large deluge, whose near shore was dubious and perilous, while the far shore was a sanctuary free of peril. But there was no ferryboat or bridge for crossing over. They’d think, ‘Why don’t I gather grass, sticks, branches, and leaves and make a raft? Riding on the raft, and paddling with my hands and feet, I can safely reach the far shore.’ And so they’d do exactly that. And when they’d crossed over to the far shore, they’d think, ‘This raft has been very helpful to me. Riding on the raft, and paddling with my hands and feet, I have safely crossed over to the far shore. Why don’t I hoist it on my head or pick it up on my shoulder and go wherever I want?’
තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, අපි නු සෝ පුරිසෝ ඒවඞ්කාරී තස්මිං කුල්ලේ කිච්චකාරී අස්සා”ති?
What do you think, bhikkhus? Would that person be doing what should be done with that raft?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“කථඞ්කාරී ච සෝ, භික්ඛවේ, පුරිසෝ තස්මිං කුල්ලේ කිච්චකාරී අස්ස? ඉධ, භික්ඛවේ, තස්ස පුරිසස්ස උත්තිණ්ණස්ස පාරඞ්ගතස්ස ඒවමස්ස: ‘බහුකාරෝ ඛෝ මේ අයං කුල්ලෝ; ඉමාහං කුල්ලං නිස්සාය හත්ථේහි ච පාදේහි ච වායමමානෝ සෝත්ථිනා පාරං උත්තිණ්ණෝ. යන්නූනාහං ඉමං කුල්ලං ථලේ වා උස්සාදේත්වා උදකේ වා ඕපිලාපේත්වා යේන කාමං පක්කමේය්‍යන්(අ)ති. ඒවඞ්කාරී ඛෝ සෝ, භික්ඛවේ, පුරිසෝ තස්මිං කුල්ලේ කිච්චකාරී අස්ස.
“And what, bhikkhus, should that person do with the raft? When they’d crossed over they should think, ‘This raft has been very helpful to me. … Why don’t I beach it on dry land or set it adrift on the water and go wherever I want?’ That’s what that person should do with the raft.
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, කුල්ලූපමෝ මයා ධම්මෝ දේසිතෝ නිත්ථරණත්ථාය, නෝ ගහණත්ථාය. කුල්ලූපමං වෝ, භික්ඛවේ, ධම්මං දේසිතං, ආජානන්තේහි ධම්මාපි වෝ පහාතබ්බා පගේව අධම්මා.
In the same way, I have taught how the teaching is similar to a raft: it’s for crossing over, not for holding on. By understanding the simile of the raft, you will even give up the teachings, let alone what is against the teachings.
ඡයිමානි, භික්ඛවේ, දිට්ඨිට්ඨානානි. කතමානි ඡ? ඉධ, භික්ඛවේ, අස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ අරියානං අදස්සාවී අරියධම්මස්ස අකෝවිදෝ අරියධම්මේ අවිනීතෝ, සප්පුරිසානං අදස්සාවී සප්පුරිසධම්මස්ස අකෝවිදෝ සප්පුරිසධම්මේ අවිනීතෝ, රූපං ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; වේදනං ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; සඤ්ඤං ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; සඞ්ඛාරේ ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; යම්පි තං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං, අනුවිචරිතං මනසා තම්පි ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; යම්පි තං දිට්ඨිට්ඨානං—සෝ ලෝකෝ සෝ අත්තා, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ, සස්සතිසමං තථේව ඨස්සාමීති—තම්පි ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති.
Bhikkhus, there are these six grounds for views. What six? Take an unlearned ordinary person who has not seen the noble ones, and is neither skilled nor trained in the teaching of the noble ones. They’ve not seen good persons, and are neither skilled nor trained in the teaching of the good persons. They regard form like this: ‘This is mine, I am this, this is my self.’ They also regard feeling … perception … choices … whatever is seen, heard, thought, known, attained, sought, and explored by the mind like this: ‘This is mine, I am this, this is my self.’ And the same for this ground for views: ‘The self and the cosmos are one and the same. After death I will be permanent, everlasting, eternal, imperishable, and will last forever and ever.’ They also regard like this: ‘This is mine, I am this, this is my self.’
සුතවා ච ඛෝ, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ අරියානං දස්සාවී අරියධම්මස්ස කෝවිදෝ අරියධම්මේ සුවිනීතෝ, සප්පුරිසානං දස්සාවී සප්පුරිසධම්මස්ස කෝවිදෝ සප්පුරිසධම්මේ සුවිනීතෝ, රූපං ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; වේදනං ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; සඤ්ඤං ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; සඞ්ඛාරේ ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; යම්පි තං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං, අනුවිචරිතං මනසා, තම්පි ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති; යම්පි තං දිට්ඨිට්ඨානං—සෝ ලෝකෝ සෝ අත්තා, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ, සස්සතිසමං තථේව ඨස්සාමීති—තම්පි ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සති.
But a learned noble disciple has seen the noble ones, and is skilled and trained in the teaching of the noble ones. They’ve seen good persons, and are skilled and trained in the teaching of the good persons. They regard form like this: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self.’ They also regard feeling … perception … choices … whatever is seen, heard, thought, known, attained, sought, and explored by the mind like this: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self.’ And the same for this ground for views: ‘The self and the cosmos are one and the same. After death I will be permanent, everlasting, eternal, imperishable, and will last forever and ever.’ They also regard like this: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self.’
සෝ ඒවං සමනුපස්සන්තෝ අසති න පරිතස්සතී”ති.
Seeing in this way they’re not anxious about what doesn’t exist.”
ඒවං වුත්තේ, අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු භගවන්තං ඒතදවෝච: “සියා නු ඛෝ, භන්තේ, බහිද්ධා අසති පරිතස්සනා”ති?
When he said this, one of the bhikkhus asked the Buddha, “Sir, can there be anxiety about what doesn’t exist externally?”
“සියා, භික්ඛූ”ති—භගවා අවෝච. “ඉධ භික්ඛු ඒකච්චස්ස ඒවං හෝති: ‘අහු වත මේ, තං වත මේ නත්ථි; සියා වත මේ, තං වතාහං න ලභාමී(අ)ති. සෝ සෝචති කිලමති පරිදේවති උරත්තාළිං කන්දති සම්මෝහං ආපජ්ජති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛු, බහිද්ධා අසති පරිතස්සනා හෝතී”ති.
“There can, bhikkhu,” said the Buddha. “It’s when someone thinks, ‘Oh, but it used to be mine, and it is mine no more. Oh, but it could be mine, and I will get it no more.’ They sorrow and wail and lament, beating their breast and falling into confusion. That’s how there is anxiety about what doesn’t exist externally.”
“සියා පන, භන්තේ, බහිද්ධා අසති අපරිතස්සනා”ති?
“But can there be no anxiety about what doesn’t exist externally?”
“සියා, භික්ඛූ”ති—භගවා අවෝච. “ඉධ භික්ඛු ඒකච්චස්ස න ඒවං හෝති: ‘අහු වත මේ, තං වත මේ නත්ථි; සියා වත මේ, තං වතාහං න ලභාමී(අ)ති. සෝ න සෝචති න කිලමති න පරිදේවති න උරත්තාළිං කන්දති න සම්මෝහං ආපජ්ජති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛු, බහිද්ධා අසති අපරිතස්සනා හෝතී”ති.
“There can, bhikkhu,” said the Buddha. “It’s when someone doesn’t think, ‘Oh, but it used to be mine, and it is mine no more. Oh, but it could be mine, and I will get it no more.’ They don’t sorrow and wail and lament, beating their breast and falling into confusion. That’s how there is no anxiety about what doesn’t exist externally.”
“සියා නු ඛෝ, භන්තේ, අජ්ඣත්තං අසති පරිතස්සනා”ති?
“But can there be anxiety about what doesn’t exist internally?”
“සියා, භික්ඛූ”ති—භගවා අවෝච. “ඉධ, භික්ඛු, ඒකච්චස්ස ඒවං දිට්ඨි හෝති: ‘සෝ ලෝකෝ සෝ අත්තා, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ, සස්සතිසමං තථේව ඨස්සාමී(අ)ති. සෝ සුණාති තථාගතස්ස වා තථාගතසාවකස්ස වා සබ්බේසං දිට්ඨිට්ඨානාධිට්ඨානපරියුට්ඨානාභිනිවේසානුසයානං සමුග්ඝාතාය සබ්බසඞ්ඛාරසමථාය සබ්බූපධිපටිනිස්සග්ගාය තණ්හාක්ඛයාය විරාගාය නිරෝධාය නිබ්බානාය ධම්මං දේසේන්තස්ස. තස්ස ඒවං හෝති: ‘උච්ඡිජ්ජිස්සාමි නාමස්සු, විනස්සිස්සාමි නාමස්සු, නස්සු නාම භවිස්සාමී(අ)ති. සෝ සෝචති කිලමති පරිදේවති උරත්තාළිං කන්දති සම්මෝහං ආපජ්ජති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛු, අජ්ඣත්තං අසති පරිතස්සනා හෝතී”ති.
“There can, bhikkhu,” said the Buddha. “It’s when someone has such a view: ‘The self and the cosmos are one and the same. After death I will be permanent, everlasting, eternal, imperishable, and will last forever and ever.’ They hear the Realized One or their disciple teaching Dhamma for the uprooting of all grounds, fixations, obsessions, insistences, and underlying tendencies regarding views; for the stilling of all activities, the letting go of all attachments, the ending of craving, fading away, cessation, Nibbana. They think, ‘Whoa, I’m going to be annihilated and destroyed! I won’t exist any more!’ They sorrow and wail and lament, beating their breast and falling into confusion. That’s how there is anxiety about what doesn’t exist internally.”
“සියා පන, භන්තේ, අජ්ඣත්තං අසති අපරිතස්සනා”ති?
“But can there be no anxiety about what doesn’t exist internally?”
“සියා, භික්ඛූ”ති භගවා අවෝච. “ඉධ, භික්ඛු, ඒකච්චස්ස න ඒවං දිට්ඨි හෝති: ‘සෝ ලෝකෝ සෝ අත්තා, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ, සස්සතිසමං තථේව ඨස්සාමී(අ)ති. සෝ සුණාති තථාගතස්ස වා තථාගතසාවකස්ස වා සබ්බේසං දිට්ඨිට්ඨානාධිට්ඨානපරියුට්ඨානාභිනිවේසානුසයානං සමුග්ඝාතාය සබ්බසඞ්ඛාරසමථාය සබ්බූපධිපටිනිස්සග්ගාය තණ්හාක්ඛයාය විරාගාය නිරෝධාය නිබ්බානාය ධම්මං දේසේන්තස්ස. තස්ස න ඒවං හෝති: ‘උච්ඡිජ්ජිස්සාමි නාමස්සු, විනස්සිස්සාමි නාමස්සු, නස්සු නාම භවිස්සාමී(අ)ති. සෝ න සෝචති න කිලමති න පරිදේවති න උරත්තාළිං කන්දති න සම්මෝහං ආපජ්ජති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛු, අජ්ඣත්තං අසති අපරිතස්සනා හෝති.
“There can,” said the Buddha. “It’s when someone doesn’t have such a view: ‘The self and the cosmos are one and the same. After death I will be permanent, everlasting, eternal, imperishable, and will last forever and ever.’ They hear the Realized One or their disciple teaching Dhamma for the uprooting of all grounds, fixations, obsessions, insistences, and underlying tendencies regarding views; for the stilling of all activities, the letting go of all attachments, the ending of craving, fading away, cessation, Nibbana. It never occurs to them, ‘Whoa, I’m going to be annihilated and destroyed! I won’t exist any more!’ They don’t sorrow and wail and lament, beating their breast and falling into confusion. That’s how there is no anxiety about what doesn’t exist internally.
තං, භික්ඛවේ, පරිග්ගහං පරිග්ගණ්හේය්‍යාථ, ය්වාස්ස පරිග්ගහෝ නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ, සස්සතිසමං තථේව තිට්ඨේය්‍ය. පස්සථ නෝ තුම්හේ, භික්ඛවේ, තං පරිග්ගහං ය්වාස්ස පරිග්ගහෝ නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ, සස්සතිසමං තථේව තිට්ඨේය්‍යා”ති?
Bhikkhus, it would make sense to be possessive about something that’s permanent, everlasting, eternal, imperishable, and will last forever and ever. But do you see any such possession?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“සාධු, භික්ඛවේ. අහම්පි ඛෝ තං, භික්ඛවේ, පරිග්ගහං න සමනුපස්සාමි ය්වාස්ස පරිග්ගහෝ නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ සස්සතිසමං තථේව තිට්ඨේය්‍ය.
“Good, bhikkhus! I also can’t see any such possession.
තං, භික්ඛවේ, අත්තවාදුපාදානං උපාදියේථ, යංස අත්තවාදුපාදානං උපාදියතෝ න උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා. පස්සථ නෝ තුම්හේ, භික්ඛවේ, තං අත්තවාදුපාදානං යංස අත්තවාදුපාදානං උපාදියතෝ න උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
It would make sense to grasp at a doctrine of self that didn’t give rise to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. But do you see any such doctrine of self?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“සාධු, භික්ඛවේ. අහම්පි ඛෝ තං, භික්ඛවේ, අත්තවාදුපාදානං න සමනුපස්සාමි යංස අත්තවාදුපාදානං උපාදියතෝ න උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා.
“Good, bhikkhus! I also can’t see any such doctrine of self.
තං, භික්ඛවේ, දිට්ඨිනිස්සයං නිස්සයේථ යංස දිට්ඨිනිස්සයං නිස්සයතෝ න උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා. පස්සථ නෝ තුම්හේ, භික්ඛවේ, තං දිට්ඨිනිස්සයං යංස දිට්ඨිනිස්සයං නිස්සයතෝ න උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
It would make sense to rely on a view that didn’t give rise to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. But do you see any such view to rely on?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“සාධු, භික්ඛවේ. අහම්පි ඛෝ තං, භික්ඛවේ, දිට්ඨිනිස්සයං න සමනුපස්සාමි යංස දිට්ඨිනිස්සයං නිස්සයතෝ න උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා.
“Good, bhikkhus! I also can’t see any such view to rely on.
අත්තනි වා, භික්ඛවේ, සති ‘අත්තනියං මේ(අ)ති අස්සා”ති?
Bhikkhus, were a self to exist, would there be the thought, ‘Belonging to my self’?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“අත්තනියේ වා, භික්ඛවේ, සති ‘අත්තා මේ(අ)ති අස්සා”ති?
“Were what belongs to a self to exist, would there be the thought, ‘My self’?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“අත්තනි ච, භික්ඛවේ, අත්තනියේ ච සච්චතෝ ථේතතෝ අනුපලබ්භමානේ, යම්පි තං දිට්ඨිට්ඨානං: ‘සෝ ලෝකෝ සෝ අත්තා, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ, සස්සතිසමං තථේව ඨස්සාමී(අ)ති—නනායං, භික්ඛවේ, කේවලෝ පරිපූරෝ බාලධම්මෝ”ති?
“But self and what belongs to a self are not acknowledged as a genuine fact. This being so, is not the following a totally foolish teaching: ‘The self and the cosmos are one and the same. After death I will be permanent, everlasting, eternal, imperishable, and will last forever and ever’?”
“කිඤ්හි නෝ සියා, භන්තේ, කේවලෝ හි, භන්තේ, පරිපූරෝ බාලධම්මෝ”ති.
“What else could it be, sir? It’s a totally foolish teaching.”
“තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, රූපං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?
“What do you think, bhikkhus? Is form permanent or impermanent?”
“අනිච්චං, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති?
“But if it’s impermanent, is it suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං—ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා”ති?
“But if it’s impermanent, suffering, and perishable, is it fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, වේදනා …පේ… සඤ්ඤා … සඞ්ඛාරා … විඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?
“What do you think, bhikkhus? Is feeling … perception … choices … consciousness permanent or impermanent?”
“අනිච්චං, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති?
“But if it’s impermanent, is it suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං—ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා”ති?
“But if it’s impermanent, suffering, and perishable, is it fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“තස්මාතිහ, භික්ඛවේ, යං කිඤ්චි රූපං අතීතානාගතපච්චුප්පන්නං, අජ්ඣත්තං වා බහිද්ධා වා, ඕළාරිකං වා සුඛුමං වා, හීනං වා පණීතං වා, යං දූරේ සන්තිකේ වා, සබ්බං රූපං ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති—ඒවමේතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය දට්ඨබ්බං. යා කාචි වේදනා …පේ… යා කාචි සඤ්ඤා … යේ කේචි සඞ්ඛාරා … යං කිඤ්චි විඤ්ඤාණං අතීතානාගතපච්චුප්පන්නං, අජ්ඣත්තං වා බහිද්ධා වා, ඕළාරිකං වා සුඛුමං වා, හීනං වා පණීතං වා, යං දූරේ සන්තිකේ වා, සබ්බං විඤ්ඤාණං ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති—ඒවමේතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය දට්ඨබ්බං.
“So, bhikkhus, you should truly see any kind of form at all—past, future, or present; internal or external; coarse or fine; inferior or superior; far or near: all form—with right understanding: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self.’ You should truly see any kind of feeling … perception … choices … consciousness at all—past, future, or present; internal or external; coarse or fine; inferior or superior; far or near: all consciousness—with right understanding: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self.’
ඒවං පස්සං, භික්ඛවේ, සුතවා අරියසාවකෝ රූපස්මිං නිබ්බින්දති, වේදනාය නිබ්බින්දති, සඤ්ඤාය නිබ්බින්දති, සඞ්ඛාරේසු නිබ්බින්දති, විඤ්ඤාණස්මිං නිබ්බින්දති, නිබ්බිදා විරජ්ජති, විරාගා විමුච්චති, විමුත්තස්මිං විමුත්තමිති ඤාණං හෝති.
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with form, feeling, perception, choices, and consciousness. Being disillusioned, desire fades away. When desire fades away they’re freed. When they’re freed, they know they’re freed.
‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති පජානාති.
They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’
අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු උක්ඛිත්තපලිඝෝ ඉතිපි, සඞ්කිණ්ණපරික්ඛෝ ඉතිපි, අබ්බූළ්හේසිකෝ ඉතිපි, නිරග්ගළෝ ඉතිපි, අරියෝ පන්නද්ධජෝ පන්නභාරෝ විසංයුත්තෝ ඉතිපි.
This is called a bhikkhu who has lifted up the cross-bar, filled in the trench, and pulled up the pillar; who is unbarred, a noble one with banner and burden put down, detached.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු උක්ඛිත්තපලිඝෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ අවිජ්ජා පහීනා හෝති, උච්ඡින්නමූලා තාලාවත්ථුකතා අනභාවඞ්කතා, ආයතිං අනුප්පාදධම්මා. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු උක්ඛිත්තපලිඝෝ හෝති.
And how has a bhikkhu lifted the cross-bar? It’s when a bhikkhu has given up ignorance, cut it off at the root, made it like a palm stump, obliterated it, so it’s unable to arise in the future. That’s how a bhikkhu has lifted the cross-bar.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු සඞ්කිණ්ණපරික්ඛෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ පෝනෝබ්භවිකෝ ජාතිසංසාරෝ පහීනෝ හෝති, උච්ඡින්නමූලෝ තාලාවත්ථුකතෝ අනභාවඞ්කතෝ, ආයතිං අනුප්පාදධම්මෝ. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සඞ්කිණ්ණපරික්ඛෝ හෝති.
And how has a bhikkhu filled in the trench? It’s when a bhikkhu has given up transmigrating through births in future lives, cut it off at the root, made it like a palm stump, obliterated it, so it’s unable to arise in the future. That’s how a bhikkhu has filled in the trench.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු අබ්බූළ්හේසිකෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ තණ්හා පහීනා හෝති, උච්ඡින්නමූලා තාලාවත්ථුකතා අනභාවඞ්කතා, ආයතිං අනුප්පාදධම්මා. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු අබ්බූළ්හේසිකෝ හෝති.
And how has a bhikkhu pulled up the pillar? It’s when a bhikkhu has given up craving, cut it off at the root, made it like a palm stump, obliterated it, so it’s unable to arise in the future. That’s how a bhikkhu has pulled up the pillar.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු නිරග්ගළෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ පඤ්ච ඕරම්භාගියානි සංයෝජනානි පහීනානි හෝන්ති, උච්ඡින්නමූලානි තාලාවත්ථුකතානි අනභාවඞ්කතානි, ආයතිං අනුප්පාදධම්මානි. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු නිරග්ගළෝ හෝති.
And how is a bhikkhu unbarred? It’s when a bhikkhu has given up the five lower fetters, cut them off at the root, made them like a palm stump, obliterated them, so they’re unable to arise in the future. That’s how a bhikkhu is unbarred.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු අරියෝ පන්නද්ධජෝ පන්නභාරෝ විසංයුත්තෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ අස්මිමානෝ පහීනෝ හෝති, උච්ඡින්නමූලෝ තාලාවත්ථුකතෝ අනභාවඞ්කතෝ, ආයතිං අනුප්පාදධම්මෝ. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු අරියෝ පන්නද්ධජෝ පන්නභාරෝ විසංයුත්තෝ හෝති.
And how is a bhikkhu a noble one with banner and burden put down, detached? It’s when a bhikkhu has given up the conceit ‘I am’, cut it off at the root, made it like a palm stump, obliterated it, so it’s unable to arise in the future. That’s how a bhikkhu is a noble one with banner and burden put down, detached.
ඒවං විමුත්තචිත්තං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛුං සෛන්දා දේවා සබ්‍රහ්මකා සපජාපතිකා අන්වේසං නාධිගච්ඡන්ති: ‘ඉදං නිස්සිතං තථාගතස්ස විඤ්ඤාණන්(අ)ති. තං කිස්ස හේතු? දිට්ඨේවාහං, භික්ඛවේ, ධම්මේ තථාගතං අනනුවිජ්ජෝති වදාමි.
When a bhikkhu’s mind was freed like this, the gods together with Indra, Brahmā, and the Progenitor, search as they may, will not discover: ‘This is what the Realized One’s consciousness depends on.’ Why is that? Because even in the present life the Realized One is not found, I say.
ඒවංවාදිං ඛෝ මං, භික්ඛවේ, ඒවමක්ඛායිං ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා අසතා තුච්ඡා මුසා අභූතේන අබ්භාචික්ඛන්ති: ‘වේනයිකෝ සමණෝ ගෝතමෝ, සතෝ සත්තස්ස උච්ඡේදං විනාසං විභවං පඤ්ඤාපේතී(අ)ති. යථා චාහං න, භික්ඛවේ, යථා චාහං න වදාමි, තථා මං තේ භෝන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසතා තුච්ඡා මුසා අභූතේන අබ්භාචික්ඛන්ති: ‘වේනයිකෝ සමණෝ ගෝතමෝ, සතෝ සත්තස්ස උච්ඡේදං විනාසං විභවං පඤ්ඤාපේතී(අ)ති. පුබ්බේ චාහං, භික්ඛවේ, ඒතරහි ච දුක්ඛඤ්චේව පඤ්ඤාපේමි, දුක්ඛස්ස ච නිරෝධං. තත්‍ර චේ, භික්ඛවේ, පරේ තථාගතං අක්කෝසන්ති පරිභාසන්ති රෝසේන්ති විහේසේන්ති, තත්‍ර, භික්ඛවේ, තථාගතස්ස න හෝති ආඝාතෝ න අප්පච්චයෝ න චේතසෝ අනභිරද්ධි.
Though I speak and explain like this, certain ascetics and brahmins misrepresent me with the false, hollow, lying, untruthful claim: ‘The ascetic Gotama is an exterminator. He advocates the annihilation, eradication, and obliteration of an existing being.’ I have been falsely misrepresented as being what I am not, and saying what I do not say. In the past, as today, what I describe is suffering and the cessation of suffering. This being so, if others abuse, attack, harass, and trouble the Realized One, he doesn’t get resentful, bitter, and emotionally exasperated.
තත්‍ර චේ, භික්ඛවේ, පරේ තථාගතං සක්කරෝන්ති ගරුං කරෝන්ති මානේන්ති පූජේන්ති, තත්‍ර, භික්ඛවේ, තථාගතස්ස න හෝති ආනන්දෝ න සෝමනස්සං න චේතසෝ උප්පිලාවිතත්තං. තත්‍ර චේ, භික්ඛවේ, පරේ වා තථාගතං සක්කරෝන්ති ගරුං කරෝන්ති මානේන්ති පූජේන්ති, තත්‍ර, භික්ඛවේ, තථාගතස්ස ඒවං හෝති: ‘යං ඛෝ ඉදං පුබ්බේ පරිඤ්ඤාතං තත්ථ මේ ඒවරූපා කාරා කරීයන්තී(අ)ති.
Or if others honor, respect, revere, or venerate him, he doesn’t get thrilled, elated, and emotionally excited. He just thinks, ‘They do such things for what has already been completely understood.’
තස්මාතිහ, භික්ඛවේ, තුම්හේ චේපි පරේ අක්කෝසේය්‍යුං පරිභාසේය්‍යුං රෝසේය්‍යුං විහේසේය්‍යුං, තත්‍ර තුම්හේ හි න ආඝාතෝ න අප්පච්චයෝ න චේතසෝ අනභිරද්ධි කරණීයා. තස්මාතිහ, භික්ඛවේ, තුම්හේ චේපි පරේ සක්කරේය්‍යුං ගරුං කරේය්‍යුං මානේය්‍යුං පූජේය්‍යුං, තත්‍ර තුම්හේහි න ආනන්දෝ න සෝමනස්සං න චේතසෝ උප්පිලාවිතත්තං කරණීයං. තස්මාතිහ, භික්ඛවේ, තුම්හේ චේපි පරේ සක්කරේය්‍යුං ගරුං කරේය්‍යුං මානේය්‍යුං පූජේය්‍යුං, තත්‍ර තුම්හාකං ඒවමස්ස: ‘යං ඛෝ ඉදං පුබ්බේ පරිඤ්ඤාතං, තත්ථ මේ ඒවරූපා කාරා කරීයන්තී(අ)ති.
So, bhikkhus, if others abuse, attack, harass, and trouble you, don’t make yourselves resentful, bitter, and emotionally exasperated. Or if others honor, respect, revere, or venerate you, don’t make yourselves thrilled, elated, and emotionally excited. Just think, ‘They do such things for what has already been completely understood.’
තස්මාතිහ, භික්ඛවේ, යං න තුම්හාකං තං පජහථ; තං වෝ පහීනං දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති.
So, bhikkhus, give up what isn't yours. Giving it up will be for your lasting welfare and happiness.
කිඤ්ච, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං? රූපං, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං, තං පජහථ; තං වෝ පහීනං දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති.
And what isn’t yours? Form isn’t yours: give it up. Giving it up will be for your lasting welfare and happiness.
වේදනා, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං, තං පජහථ; සා වෝ පහීනා දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති. සඤ්ඤා, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං, තං පජහථ; සා වෝ පහීනා දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති. සඞ්ඛාරා, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං, තේ පජහථ; තේ වෝ පහීනා දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සන්ති. විඤ්ඤාණං, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං, තං පජහථ; තං වෝ පහීනං දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති.
Feeling … perception … choices … consciousness isn’t yours: give it up. Giving it up will be for your lasting welfare and happiness.
තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, යං ඉමස්මිං ජේතවනේ තිණකට්ඨසාඛාපලාසං, තං ජනෝ හරේය්‍ය වා දහේය්‍ය වා යථාපච්චයං වා කරේය්‍ය. අපි නු තුම්හාකං ඒවමස්ස: ‘අම්හේ ජනෝ හරති වා දහති වා යථාපච්චයං වා කරෝතී(අ)”ති?
What do you think, bhikkhus? Suppose a person was to carry off the grass, sticks, branches, and leaves in this Jeta’s Grove, or burn them, or do what they want with them. Would you think, ‘This person is carrying us off, burning us, or doing what they want with us’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “න හි නෝ ඒතං, භන්තේ, අත්තා වා අත්තනියං වා”ති.
“No, sir. Why is that? Because that’s neither self nor belonging to self.”
“ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, යං න තුම්හාකං තං පජහථ; තං වෝ පහීනං දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති. කිඤ්ච, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං? රූපං, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං, තං පජහථ; තං වෝ පහීනං දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති. වේදනා, භික්ඛවේ …පේ… සඤ්ඤා, භික්ඛවේ … සඞ්ඛාරා, භික්ඛවේ …පේ… විඤ්ඤාණං, භික්ඛවේ, න තුම්හාකං, තං පජහථ; තං වෝ පහීනං දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය භවිස්සති.
“In the same way, bhikkhus, give up what isn't yours. Giving it up will be for your lasting welfare and happiness. And what isn’t yours? Form … feeling … perception … choices … consciousness isn’t yours: give it up. Giving it up will be for your lasting welfare and happiness.
ඒවං ස්වාක්ඛාතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ උත්තානෝ විවටෝ පකාසිතෝ ඡින්නපිලෝතිකෝ. ඒවං ස්වාක්ඛාතේ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මේ උත්තානේ විවටේ පකාසිතේ ඡින්නපිලෝතිකේ යේ තේ භික්ඛූ අරහන්තෝ ඛීණාසවා වුසිතවන්තෝ කතකරණීයා ඕහිතභාරා අනුප්පත්තසදත්ථා පරික්ඛීණභවසංයෝජනා සම්මදඤ්ඤාවිමුත්තා, වට්ටං තේසං නත්ථි පඤ්ඤාපනාය.
Thus the teaching has been well explained by me, made clear, opened, illuminated, and stripped of patchwork. In this teaching there are bhikkhus who are perfected, who have ended the defilements, completed the spiritual journey, done what had to be done, laid down the burden, achieved their own goal, utterly ended the fetters of rebirth, and are rightly freed through enlightenment. For them, there is no cycle of rebirths to be found. …
ඒවං ස්වාක්ඛාතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ උත්තානෝ විවටෝ පකාසිතෝ ඡින්නපිලෝතිකෝ. ඒවං ස්වාක්ඛාතේ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මේ උත්තානේ විවටේ පකාසිතේ ඡින්නපිලෝතිකේ යේසං භික්ඛූනං පඤ්චෝරම්භාගියානි සංයෝජනානි පහීනානි, සබ්බේ තේ ඕපපාතිකා, තත්ථ පරිනිබ්බායිනෝ, අනාවත්තිධම්මා තස්මා ලෝකා.
In this teaching there are bhikkhus who have given up the five lower fetters. All of them are reborn spontaneously. They are extinguished there, and are not liable to return from that world. …
ඒවං ස්වාක්ඛාතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ උත්තානෝ විවටෝ පකාසිතෝ ඡින්නපිලෝතිකෝ. ඒවං ස්වාක්ඛාතේ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මේ උත්තානේ විවටේ පකාසිතේ ඡින්නපිලෝතිකේ යේසං භික්ඛූනං තීණි සංයෝජනානි පහීනානි, රාගදෝසමෝහා තනුභූතා, සබ්බේ තේ සකදාගාමිනෝ, සකිදේව ඉමං ලෝකං ආගන්ත්වා දුක්ඛස්සන්තං කරිස්සන්ති.
In this teaching there are bhikkhus who, having given up three fetters, and weakened greed, hate, and delusion, are once-returners. All of them come back to this world once only, then make an end of suffering. …
ඒවං ස්වාක්ඛාතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ උත්තානෝ විවටෝ පකාසිතෝ ඡින්නපිලෝතිකෝ. ඒවං ස්වාක්ඛාතේ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මේ උත්තානේ විවටේ පකාසිතේ ඡින්නපිලෝතිකේ යේසං භික්ඛූනං තීණි සංයෝජනානි පහීනානි, සබ්බේ තේ සෝතාපන්නා, අවිනිපාතධම්මා, නියතා සම්බෝධිපරායනා.
In this teaching there are bhikkhus who have ended three fetters. All of them are stream-enterers, not liable to be reborn in the underworld, bound for awakening. …
ඒවං ස්වාක්ඛාතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ උත්තානෝ විවටෝ පකාසිතෝ ඡින්නපිලෝතිකෝ. ඒවං ස්වාක්ඛාතේ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මේ උත්තානේ විවටේ පකාසිතේ ඡින්නපිලෝතිකේ යේ තේ භික්ඛූ ධම්මානුසාරිනෝ සද්ධානුසාරිනෝ සබ්බේ තේ සම්බෝධිපරායනා.
In this teaching there are bhikkhus who are followers of principles, or followers by faith. All of them are bound for awakening.
ඒවං ස්වාක්ඛාතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ උත්තානෝ විවටෝ පකාසිතෝ ඡින්නපිලෝතිකෝ. ඒවං ස්වාක්ඛාතේ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මේ උත්තානේ විවටේ පකාසිතේ ඡින්නපිලෝතිකේ යේසං මයි සද්ධාමත්තං පේමමත්තං සබ්බේ තේ සග්ගපරායනා”ති.
Thus the teaching has been well explained by me, made clear, opened, illuminated, and stripped of patchwork. In this teaching there are those who have a degree of faith and love for me. All of them are bound for heaven.”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනා තේ භික්ඛූ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දුන්ති.
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
අලගද්දූපමසුත්තං නිට්ඨිතං දුතියං.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
