| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationමජ්ඣිම නිකාය 61
The Middle-Length Suttas Collection 61
අම්බලට්ඨිකරාහුලෝවාදසුත්ත
Advice to Rāhula at Ambalaṭṭhika
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා රාජගහේ විහරති වේළුවනේ කලන්දකනිවාපේ.
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground.
තේන ඛෝ පන සමයේන ආයස්මා රාහුලෝ අම්බලට්ඨිකායං විහරති. අථ ඛෝ භගවා සායන්හසමයං පටිසල්ලානා වුට්ඨිතෝ යේන අම්බලට්ඨිකා යේනායස්මා රාහුලෝ තේනුපසඞ්කමි. අද්දසා ඛෝ ආයස්මා රාහුලෝ භගවන්තං දූරතෝව ආගච්ඡන්තං. දිස්වාන ආසනං පඤ්ඤාපේසි, උදකඤ්ච පාදානං. නිසීදි භගවා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ. නිසජ්ජ පාදේ පක්ඛාලේසි. ආයස්මාපි ඛෝ රාහුලෝ භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි.
Now at that time Venerable Rāhula was staying at Ambalaṭṭhikā. Then in the late afternoon, the Buddha came out of retreat and went to Ambalaṭṭhika to see Venerable Rāhula. Rāhula saw the Buddha coming off in the distance. He spread out a seat and placed water for washing the feet. The Buddha sat on the seat spread out, and washed his feet. Rāhula bowed to the Buddha and sat down to one side.
අථ ඛෝ භගවා පරිත්තං උදකාවසේසං උදකාධානේ ඨපේත්වා ආයස්මන්තං රාහුලං ආමන්තේසි: “පස්සසි නෝ ත්වං, රාහුල, ඉමං පරිත්තං උදකාවසේසං උදකාධානේ ඨපිතන්”ති?
Then the Buddha, leaving a little water in the pot, addressed Rāhula, “Rāhula, do you see this little bit of water left in the pot?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“ඒවං පරිත්තකං ඛෝ, රාහුල, තේසං සාමඤ්ඤං යේසං නත්ථි සම්පජානමුසාවාදේ ලජ්ජා”ති.
“That’s how little of the ascetic’s nature is left in those who are not ashamed to tell a deliberate lie.”
අථ ඛෝ භගවා පරිත්තං උදකාවසේසං ඡඩ්ඩේත්වා ආයස්මන්තං රාහුලං ආමන්තේසි: “පස්සසි නෝ ත්වං, රාහුල, පරිත්තං උදකාවසේසං ඡඩ්ඩිතන්”ති?
Then the Buddha, tossing away what little water was left in the pot, said to Rāhula, “Do you see this little bit of water that was tossed away?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“ඒවං ඡඩ්ඩිතං ඛෝ, රාහුල, තේසං සාමඤ්ඤං යේසං නත්ථි සම්පජානමුසාවාදේ ලජ්ජා”ති.
“That’s how the ascetic’s nature is tossed away in those who are not ashamed to tell a deliberate lie.”
අථ ඛෝ භගවා තං උදකාධානං නික්කුජ්ජිත්වා ආයස්මන්තං රාහුලං ආමන්තේසි: “පස්සසි නෝ ත්වං, රාහුල, ඉමං උදකාධානං නික්කුජ්ජිතන්”ති?
Then the Buddha, turning the pot upside down, said to Rāhula, “Do you see how this pot is turned upside down?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“ඒවං නික්කුජ්ජිතං ඛෝ, රාහුල, තේසං සාමඤ්ඤං යේසං නත්ථි සම්පජානමුසාවාදේ ලජ්ජා”ති.
“That’s how the ascetic’s nature is turned upside down in those who are not ashamed to tell a deliberate lie.”
අථ ඛෝ භගවා තං උදකාධානං උක්කුජ්ජිත්වා ආයස්මන්තං රාහුලං ආමන්තේසි: “පස්සසි නෝ ත්වං, රාහුල, ඉමං උදකාධානං රිත්තං තුච්ඡන්”ති?
Then the Buddha, turning the pot right side up, said to Rāhula, “Do you see how this pot is vacant and hollow?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“ඒවං රිත්තං තුච්ඡං ඛෝ, රාහුල, තේසං සාමඤ්ඤං යේසං නත්ථි සම්පජානමුසාවාදේ ලජ්ජාති.
“That’s how vacant and hollow the ascetic’s nature is in those who are not ashamed to tell a deliberate lie.
සේය්‍යථාපි, රාහුල, රඤ්ඤෝ නාගෝ ඊසාදන්තෝ උරූළ්හවා අභිජාතෝ සඞ්ගාමාවචරෝ සඞ්ගාමගතෝ පුරිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති, පච්ඡිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති, පුරිමේනපි කායේන කම්මං කරෝති, පච්ඡිමේනපි කායේන කම්මං කරෝති, සීසේනපි කම්මං කරෝති, කණ්ණේහිපි කම්මං කරෝති, දන්තේහිපි කම්මං කරෝති, නඞ්ගුට්ඨේනපි කම්මං කරෝති; රක්ඛතේව සෝණ්ඩං. තත්ථ හත්ථාරෝහස්ස ඒවං හෝති: ‘අයං ඛෝ රඤ්ඤෝ නාගෝ ඊසාදන්තෝ උරූළ්හවා අභිජාතෝ සඞ්ගාමාවචරෝ සඞ්ගාමගතෝ පුරිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති, පච්ඡිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති …පේ… නඞ්ගුට්ඨේනපි කම්මං කරෝති; රක්ඛතේව සෝණ්ඩං. අපරිච්චත්තං ඛෝ රඤ්ඤෝ නාගස්ස ජීවිතන්(අ)ති. යතෝ ඛෝ, රාහුල, රඤ්ඤෝ නාගෝ ඊසාදන්තෝ උරූළ්හවා අභිජාතෝ සඞ්ගාමාවචරෝ සඞ්ගාමගතෝ පුරිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති, පච්ඡිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති …පේ… නඞ්ගුට්ඨේනපි කම්මං කරෝති, සෝණ්ඩායපි කම්මං කරෝති, තත්ථ හත්ථාරෝහස්ස ඒවං හෝති: ‘අයං ඛෝ රඤ්ඤෝ නාගෝ ඊසාදන්තෝ උරූළ්හවා අභිජාතෝ සඞ්ගාමාවචරෝ සඞ්ගාමගතෝ පුරිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති, පච්ඡිමේහිපි පාදේහි කම්මං කරෝති, පුරිමේනපි කායේන කම්මං කරෝති, පච්ඡිමේනපි කායේන කම්මං කරෝති, සීසේනපි කම්මං කරෝති, කණ්ණේහිපි කම්මං කරෝති, දන්තේහිපි කම්මං කරෝති, නඞ්ගුට්ඨේනපි කම්මං කරෝති, සෝණ්ඩායපි කම්මං කරෝති. පරිච්චත්තං ඛෝ රඤ්ඤෝ නාගස්ස ජීවිතං. නත්ථි දානි කිඤ්චි රඤ්ඤෝ නාගස්ස අකරණීයන්(අ)ති.
Suppose there was a royal bull elephant with tusks like chariot-poles, able to draw a heavy load, pedigree and battle-hardened. In battle it uses its fore-feet and hind-feet, its fore-quarters and hind-quarters, its head, ears, tusks, and tail, but it still protects its trunk. So its rider thinks: ‘This royal bull elephant still protects its trunk. It has not yet given its life.’ But when that royal bull elephant … in battle uses its fore-feet and hind-feet, its fore-quarters and hind-quarters, its head, ears, tusks, and tail, and its trunk, its rider thinks: ‘This royal bull elephant … in battle uses its fore-feet and hind-feet, its fore-quarters and hind-quarters, its head, ears, tusks, and tail, and its trunk. It has given its life. Now there is nothing that royal bull elephant would not do.’
ඒවමේව ඛෝ, රාහුල, යස්ස කස්සචි සම්පජානමුසාවාදේ නත්ථි ලජ්ජා, නාහං තස්ස කිඤ්චි පාපං අකරණීයන්ති වදාමි. තස්මාතිහ තේ, රාහුල, ‘හස්සාපි න මුසා භණිස්සාමී(අ)ති—ඒවඤ්හි තේ, රාහුල, සික්ඛිතබ්බං.
In the same way, when someone is not ashamed to tell a deliberate lie, there is no bad deed they would not do, I say. So you should train like this: ‘I will not tell a lie, even for a joke.’
තං කිං මඤ්ඤසි, රාහුල, කිමත්ථියෝ ආදාසෝ”ති?
What do you think, Rāhula? What is the purpose of a mirror?”
“පච්චවේක්ඛණත්ථෝ, භන්තේ”ති.
“It’s for checking your reflection, sir.”
“ඒවමේව ඛෝ, රාහුල, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා කායේන කම්මං කත්තබ්බං, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා වාචාය කම්මං කත්තබ්බං, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා මනසා කම්මං කත්තබ්බං.
“In the same way, deeds of body, speech, and mind should be done only after repeated checking.
යදේව ත්වං, රාහුල, කායේන කම්මං කත්තුකාමෝ අහෝසි, තදේව තේ කායකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ කායකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—අකුසලං ඉදං කායකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ කායකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—අකුසලං ඉදං කායකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, කායේන කම්මං සසක්කං න කරණීයං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ කායකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—කුසලං ඉදං කායකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, කායේන කම්මං කරණීයං.
When you want to act with the body, you should check on that same deed: ‘Does this act with the body that I want to do lead to hurting myself, hurting others, or hurting both? Is it unskillful, with suffering as its outcome and result?’ If, while checking in this way, you know: ‘This act with the body that I want to do leads to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s unskillful, with suffering as its outcome and result.’ To the best of your ability, Rāhula, you should not do such a deed. But if, while checking in this way, you know: ‘This act with the body that I want to do doesn’t lead to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s skillful, with happiness as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should do such a deed.
කරෝන්තේනපි තේ, රාහුල, කායේන කම්මං තදේව තේ කායකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං කරෝමි ඉදං මේ කායකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං කායකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං කරෝමි ඉදං මේ කායකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං කායකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, පටිසංහරේය්‍යාසි ත්වං, රාහුල, ඒවරූපං කායකම්මං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං කරෝමි ඉදං මේ කායකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—කුසලං ඉදං කායකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, අනුපදජ්ජේය්‍යාසි ත්වං, රාහුල, ඒවරූපං කායකම්මං.
While you are acting with the body, you should check on that same act: ‘Does this act with the body that I am doing lead to hurting myself, hurting others, or hurting both? Is it unskillful, with suffering as its outcome and result?’ If, while checking in this way, you know: ‘This act with the body that I am doing leads to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s unskillful, with suffering as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should desist from such a deed. But if, while checking in this way, you know: ‘This act with the body that I am doing doesn’t lead to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s skillful, with happiness as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should continue doing such a deed.
කත්වාපි තේ, රාහුල, කායේන කම්මං තදේව තේ කායකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං අකාසිං ඉදං මේ කායකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං කායකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ ඛෝ ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං අකාසිං, ඉදං මේ කායකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං කායකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, කායකම්මං සත්ථරි වා විඤ්ඤූසු වා සබ්‍රහ්මචාරීසු දේසේතබ්බං, විවරිතබ්බං, උත්තානීකාතබ්බං; දේසේත්වා විවරිත්වා උත්තානීකත්වා ආයතිං සංවරං ආපජ්ජිතබ්බං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං කායේන කම්මං අකාසිං ඉදං මේ කායකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—කුසලං ඉදං කායකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, තේනේව ත්වං, රාහුල, පීතිපාමෝජ්ජේන විහරේය්‍යාසි අහෝරත්තානුසික්ඛී කුසලේසු ධම්මේසු.
After you have acted with the body, you should check on that same act: ‘Does this act with the body that I have done lead to hurting myself, hurting others, or hurting both? Is it unskillful, with suffering as its outcome and result?’ If, while checking in this way, you know: ‘This act with the body that I have done leads to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s unskillful, with suffering as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should confess, reveal, and clarify such a deed to the Teacher or a sensible spiritual companion. And having revealed it you should restrain yourself in future. But if, while checking in this way, you know: ‘This act with the body that I have done doesn’t lead to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s skillful, with happiness as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should live in rapture and joy because of this, training day and night in skillful qualities.
“යදේව ත්වං, රාහුල, වාචාය කම්මං කත්තුකාමෝ අහෝසි, තදේව තේ වචීකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ වචීකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—අකුසලං ඉදං වචීකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ වචීකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—අකුසලං ඉදං වචීකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, වාචාය කම්මං සසක්කං න කරණීයං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ වචීකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—කුසලං ඉදං වචීකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, වාචාය කම්මං කරණීයං.
When you want to act with speech, you should check on that same deed: ‘Does this act of speech that I want to do lead to hurting myself, hurting others, or hurting both? …’ …
කරෝන්තේනපි තේ, රාහුල, වාචාය කම්මං තදේව තේ වචීකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං කරෝමි ඉදං මේ වචීකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං වචීකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං කරෝමි ඉදං මේ වචීකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං වචීකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, පටිසංහරේය්‍යාසි ත්වං, රාහුල, ඒවරූපං වචීකම්මං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං කරෝමි ඉදං මේ වචීකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—කුසලං ඉදං වචීකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, අනුපදජ්ජේය්‍යාසි ත්වං, රාහුල, ඒවරූපං වචීකම්මං.
කත්වාපි තේ, රාහුල, වාචාය කම්මං තදේව තේ වචීකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං අකාසිං ඉදං මේ වචීකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං වචීකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ ඛෝ ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං අකාසිං ඉදං මේ වචීකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං වචීකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, වචීකම්මං සත්ථරි වා විඤ්ඤූසු වා සබ්‍රහ්මචාරීසු දේසේතබ්බං, විවරිතබ්බං, උත්තානීකත්තබ්බං; දේසේත්වා විවරිත්වා උත්තානීකත්වා ආයතිං සංවරං ආපජ්ජිතබ්බං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං වාචාය කම්මං අකාසිං ඉදං මේ වචීකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—කුසලං ඉදං වචීකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, තේනේව ත්වං, රාහුල, පීතිපාමෝජ්ජේන විහරේය්‍යාසි අහෝරත්තානුසික්ඛී කුසලේසු ධම්මේසු.
If, while checking in this way, you know: ‘This act of speech that I have done leads to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s unskillful, with suffering as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should confess, reveal, and clarify such a deed to the Teacher or a sensible spiritual companion. And having revealed it you should restrain yourself in future. But if, while checking in this way, you know: ‘This act of speech that I have done doesn’t lead to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s skillful, with happiness as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should live in rapture and joy because of this, training day and night in skillful qualities.
යදේව ත්වං, රාහුල, මනසා කම්මං කත්තුකාමෝ අහෝසි, තදේව තේ මනෝකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ මනෝකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—අකුසලං ඉදං මනෝකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ මනෝකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—අකුසලං ඉදං මනෝකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, මනසා කම්මං සසක්කං න කරණීයං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං කත්තුකාමෝ ඉදං මේ මනෝකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තේය්‍ය—කුසලං ඉදං මනෝකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං තේ, රාහුල, මනසා කම්මං කරණීයං.
When you want to act with the mind, you should check on that same deed: ‘Does this act of mind that I want to do lead to hurting myself, hurting others, or hurting both? …’ …
කරෝන්තේනපි තේ, රාහුල, මනසා කම්මං තදේව තේ මනෝකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං කරෝමි ඉදං මේ මනෝකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං මනෝකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං කරෝමි ඉදං මේ මනෝකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං මනෝකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, පටිසංහරේය්‍යාසි ත්වං, රාහුල, ඒවරූපං මනෝකම්මං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං කරෝමි ඉදං මේ මනෝකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—කුසලං ඉදං මනෝකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, අනුපදජ්ජේය්‍යාසි ත්වං, රාහුල, ඒවරූපං මනෝකම්මං.
කත්වාපි තේ, රාහුල, මනසා කම්මං තදේව තේ මනෝකම්මං පච්චවේක්ඛිතබ්බං: ‘යන්නු ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං අකාසිං ඉදං මේ මනෝකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං මනෝකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති? සචේ ඛෝ ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං අකාසිං ඉදං මේ මනෝකම්මං අත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—අකුසලං ඉදං මනෝකම්මං දුක්ඛුද්‍රයං දුක්ඛවිපාකන්(අ)ති, ඒවරූපං පන තේ, රාහුල, මනෝකම්මං අට්ටීයිතබ්බං හරායිතබ්බං ජිගුච්ඡිතබ්බං; අට්ටීයිත්වා හරායිත්වා ජිගුච්ඡිත්වා ආයතිං සංවරං ආපජ්ජිතබ්බං. සචේ පන ත්වං, රාහුල, පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානේය්‍යාසි: ‘යං ඛෝ අහං ඉදං මනසා කම්මං අකාසිං ඉදං මේ මනෝකම්මං නේවත්තබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න පරබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති, න උභයබ්‍යාබාධායපි සංවත්තති—කුසලං ඉදං මනෝකම්මං සුඛුද්‍රයං සුඛවිපාකන්(අ)ති, තේනේව ත්වං, රාහුල, පීතිපාමෝජ්ජේන විහරේය්‍යාසි අහෝරත්තානුසික්ඛී කුසලේසු ධම්මේසු.
If, while checking in this way, you know: ‘This act of mind that I have done leads to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s unskillful, with suffering as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should be horrified, repelled, and disgusted by that deed. And being repelled, you should restrain yourself in future. But if, while checking in this way, you know: ‘This act with the mind that I have done doesn’t lead to hurting myself, hurting others, or hurting both. It’s skillful, with happiness as its outcome and result.’ Then, Rāhula, you should live in rapture and joy because of this, training day and night in skillful qualities.
යේ හි කේචි, රාහුල, අතීතමද්ධානං සමණා වා බ්‍රාහ්මණා වා කායකම්මං පරිසෝධේසුං, වචීකම්මං පරිසෝධේසුං, මනෝකම්මං පරිසෝධේසුං, සබ්බේ තේ ඒවමේවං පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා කායකම්මං පරිසෝධේසුං, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා වචීකම්මං පරිසෝධේසුං, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා මනෝකම්මං පරිසෝධේසුං. යේපි හි කේචි, රාහුල, අනාගතමද්ධානං සමණා වා බ්‍රාහ්මණා වා කායකම්මං පරිසෝධේස්සන්ති, වචීකම්මං පරිසෝධේස්සන්ති, මනෝකම්මං පරිසෝධේස්සන්ති, සබ්බේ තේ ඒවමේවං පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා කායකම්මං පරිසෝධේස්සන්ති, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා වචීකම්මං පරිසෝධේස්සන්ති, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා මනෝකම්මං පරිසෝධේස්සන්”ති. යේපි හි කේචි, රාහුල, ඒතරහි සමණා වා බ්‍රාහ්මණා වා කායකම්මං පරිසෝධේන්ති, වචීකම්මං පරිසෝධේන්ති, මනෝකම්මං පරිසෝධේන්ති, සබ්බේ තේ ඒවමේවං පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා කායකම්මං පරිසෝධේන්ති, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා වචීකම්මං පරිසෝධේන්ති, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා මනෝකම්මං පරිසෝධේන්ති. තස්මාතිහ, රාහුල, ‘පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා කායකම්මං පරිසෝධේස්සාමි, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා වචීකම්මං පරිසෝධේස්සාමි, පච්චවේක්ඛිත්වා පච්චවේක්ඛිත්වා මනෝකම්මං පරිසෝධේස්සාමී(අ)ති—ඒවඤ්හි තේ, රාහුල, සික්ඛිතබ්බන්”ති.
All the ascetics and brahmins of the past, future, and present who purify their physical, verbal, and mental actions do so after repeatedly checking. So Rāhula, you should train yourself like this: ‘I will purify my physical, verbal, and mental actions after repeatedly checking.’”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනෝ ආයස්මා රාහුලෝ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දීති.
That is what the Buddha said. Satisfied, Venerable Rāhula was happy with what the Buddha said.
අම්බලට්ඨිකරාහුලෝවාදසුත්තං නිට්ඨිතං පඨමං.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
