Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៩។៣៧
Numbered Discourses 9.37
៤។ មហាវគ្គ
4. The Great Chapter
អានន្ទសុត្ត
By Ānanda
ឯកំ សមយំ អាយស្មា អានន្ទោ កោសម្ពិយំ វិហរតិ ឃោសិតារាមេ។ តត្រ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “អាវុសោ ភិក្ខវេ”តិ។
At one time Venerable Ānanda was staying near Kosambī, in Ghosita’s Monastery. There Ānanda addressed the bhikkhus: “Friends, bhikkhus!”
“អាវុសោ”តិ ខោ តេ ភិក្ខូ អាយស្មតោ អានន្ទស្ស បច្ចស្សោសុំ។ អាយស្មា អានន្ទោ ឯតទវោច:
“Friend,” they replied. Ānanda said this:
“អច្ឆរិយំ, អាវុសោ, អព្ភុតំ, អាវុសោ។ យាវញ្ចិទំ តេន ភគវតា ជានតា បស្សតា អរហតា សម្មាសម្ពុទ្ធេន សម្ពាធេ ឱកាសាធិគមោ អនុពុទ្ធោ សត្តានំ វិសុទ្ធិយា សោកបរិទេវានំ សមតិក្កមាយ ទុក្ខទោមនស្សានំ អត្ថង្គមាយ ញាយស្ស អធិគមាយ និព្ពានស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។
“It’s incredible, friends, it’s amazing! How this Blessed One who knows and sees, the perfected one, the fully awakened Buddha, has found an opportunity amid confinement. It’s in order to purify sentient beings, to get past sorrow and crying, to make an end of pain and sadness, to discover the system, and to realize Nibbana.
តទេវ នាម ចក្ខុំ ភវិស្សតិ តេ រូបា តញ្ចាយតនំ នោ បដិសំវេទិស្សតិ។ តទេវ នាម សោតំ ភវិស្សតិ តេ សទ្ទា តញ្ចាយតនំ នោ បដិសំវេទិស្សតិ។ តទេវ នាម ឃានំ ភវិស្សតិ តេ គន្ធា តញ្ចាយតនំ នោ បដិសំវេទិស្សតិ។ សាវ នាម ជិវ្ហា ភវិស្សតិ តេ រសា តញ្ចាយតនំ នោ បដិសំវេទិស្សតិ។ សោវ នាម កាយោ ភវិស្សតិ តេ ផោដ្ឋព្ពា តញ្ចាយតនំ នោ បដិសំវេទិស្សតី”តិ។
The eye itself is actually present, and so are those sights. Yet one will not experience that sense-field. The ear itself is actually present, and so are those sounds. Yet one will not experience that sense-field. The nose itself is actually present, and so are those smells. Yet one will not experience that sense-field. The tongue itself is actually present, and so are those tastes. Yet one will not experience that sense-field. The body itself is actually present, and so are those touches. Yet one will not experience that sense-field.”
ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មា ឧទាយី អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ឯតទវោច:
When he said this, Venerable Udāyī said to Venerable Ānanda:
“សញ្ញីមេវ នុ ខោ, អាវុសោ អានន្ទ, តទាយតនំ នោ បដិសំវេទេតិ ឧទាហុ អសញ្ញី”តិ?
“Friend Ānanda, is one who doesn’t experience that sense-field actually percipient or not?”
“សញ្ញីមេវ ខោ, អាវុសោ, តទាយតនំ នោ បដិសំវេទេតិ, នោ អសញ្ញី”តិ។
“Friend, one who doesn’t experience that sense-field is actually percipient, not non-percipient.”
“កិំសញ្ញី បនាវុសោ, តទាយតនំ នោ បដិសំវេទេតី”តិ?
“But what does one who doesn’t experience that sense-field perceive?”
“ឥធាវុសោ, ភិក្ខុ, សព្ពសោ រូបសញ្ញានំ សមតិក្កមា បដិឃសញ្ញានំ អត្ថង្គមា នានត្តសញ្ញានំ អមនសិការា ‘អនន្តោ អាកាសោៜតិ អាកាសានញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ ឯវំសញ្ញីបិ ខោ, អាវុសោ, តទាយតនំ នោ បដិសំវេទេតិ។
“It’s when a bhikkhu, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, enters and remains in the dimension of infinite space. One who doesn’t experience that sense-field perceives in this way.
បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សព្ពសោ អាកាសានញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម ‘អនន្តំ វិញ្ញាណន៑ៜតិ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ ឯវំសញ្ញីបិ ខោ, អាវុសោ, តទាយតនំ នោ បដិសំវេទេតិ។
Furthermore, a bhikkhu, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that ‘consciousness is infinite’, enters and remains in the dimension of infinite consciousness. One who doesn’t experience that sense-field perceives in this way.
បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សព្ពសោ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម ‘នត្ថិ កិញ្ចីៜតិ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ ឯវំសញ្ញីបិ ខោ, អាវុសោ, តទាយតនំ នោ បដិសំវេទេតីតិ។
Furthermore, a bhikkhu, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that ‘there is nothing at all’, enters and remains in the dimension of nothingness. One who doesn’t experience that sense-field perceives in this way.
ឯកមិទាហំ, អាវុសោ, សមយំ សាកេតេ វិហរាមិ អញ្ជនវនេ មិគទាយេ។ អថ ខោ, អាវុសោ, ជដិលវាសិកា ភិក្ខុនី យេនាហំ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា មំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ អដ្ឋាសិ។ ឯកមន្តំ ឋិតា ខោ, អាវុសោ, ជដិលវាសិកា ភិក្ខុនី មំ ឯតទវោច: ‘យាយំ, ភន្តេ អានន្ទ, សមាធិ ន ចាភិនតោ ន ចាបនតោ ន ច សសង្ខារនិគ្គយ្ហវារិតគតោ, វិមុត្តត្តា ឋិតោ, ឋិតត្តា សន្តុសិតោ, សន្តុសិតត្តា នោ បរិតស្សតិ។ អយំ, ភន្តេ អានន្ទ, សមាធិ កិំផលោ វុត្តោ ភគវតាៜតិ?
Friend, one time I was staying near Sāketa in the deer park in Añjana Wood. Then the nun Jaṭilagāhikā came up to me, bowed, stood to one side, and said to me: ‘Honorable Ānanda, regarding the immersion that does not lean forward or pull back, and is not held in place by forceful suppression. Being free, it’s stable. Being stable, it’s content. Being content, one is not anxious. What did the Buddha say was the fruit of this immersion?’
ឯវំ វុត្តេ, សោហំ, អាវុសោ, ជដិលវាសិកំ ភិក្ខុនិំ ឯតទវោចំ: ‘យាយំ, ភគិនិ, សមាធិ ន ចាភិនតោ ន ចាបនតោ ន ច សសង្ខារនិគ្គយ្ហវារិតគតោ, វិមុត្តត្តា ឋិតោ, ឋិតត្តា សន្តុសិតោ, សន្តុសិតត្តា នោ បរិតស្សតិ។ អយំ, ភគិនិ, សមាធិ អញ្ញាផលោ វុត្តោ ភគវតាៜតិ។ ឯវំសញ្ញីបិ ខោ, អាវុសោ, តទាយតនំ នោ បដិសំវេទេតី”តិ។
When she said this, I said to her: ‘Sister, regarding the immersion that does not lean forward or pull back, and is not held in place by forceful suppression. Being free, it’s stable. Being stable, it’s content. Being content, one is not anxious. The Buddha said that the fruit of this immersion is enlightenment.’ One who doesn’t experience that sense-field perceives in this way, too.”
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]