English Edition
    Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation

    මජ්ඣිම නිකාය 106

    The Middle-Length Suttas Collection 106

    ආනේඤ්ජසප්පායසුත්ත

    Conducive to the Imperturbable

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා කුරූසු විහරති කම්මාසධම්මං නාම කුරූනං නිගමෝ. තත්‍ර ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: “භික්ඛවෝ”ති.

    So I have heard. At one time the Buddha was staying in the land of the Kurus, near the Kuru town named Kammāsadamma. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”

    “භදන්තේ”ති තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:

    “Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:

    “අනිච්චා, භික්ඛවේ, කාමා තුච්ඡා මුසා මෝසධම්මා. මායාකතමේතං, භික්ඛවේ, බාලලාපනං. යේ ච දිට්ඨධම්මිකා කාමා, යේ ච සම්පරායිකා කාමා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා කාමසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා කාමසඤ්ඤා—උභයමේතං මාරධේය්‍යං, මාරස්සේස විසයෝ, මාරස්සේස නිවාපෝ, මාරස්සේස ගෝචරෝ. ඒත්ථේතේ පාපකා අකුසලා මානසා අභිජ්ඣාපි බ්‍යාපාදාපි සාරම්භාපි සංවත්තන්ති. තේව අරියසාවකස්ස ඉධමනුසික්ඛතෝ අන්තරායාය සම්භවන්ති.

    “Bhikkhus, sensual pleasures are impermanent, hollow, false, and deceptive, made by illusion, cooed over by fools. Sensual pleasures in this life and in lives to come, sensual perceptions in this life and in lives to come; both of these are Māra’s domain, Māra’s realm, and Māra’s territory. They conduce to bad, unskillful qualities such as desire, ill will, and aggression. And they create an obstacle for a noble disciple training here.

    තත්‍ර, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යේ ච දිට්ඨධම්මිකා කාමා, යේ ච සම්පරායිකා කාමා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා කාමසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා කාමසඤ්ඤා—උභයමේතං මාරධේය්‍යං, මාරස්සේස විසයෝ, මාරස්සේස නිවාපෝ, මාරස්සේස ගෝචරෝ. ඒත්ථේතේ පාපකා අකුසලා මානසා අභිජ්ඣාපි බ්‍යාපාදාපි සාරම්භාපි සංවත්තන්ති, තේව අරියසාවකස්ස ඉධමනුසික්ඛතෝ අන්තරායාය සම්භවන්ති. යන්නූනාහං විපුලේන මහග්ගතේන චේතසා විහරේය්‍යං අභිභුය්‍ය ලෝකං අධිට්ඨාය මනසා. විපුලේන හි මේ මහග්ගතේන චේතසා විහරතෝ අභිභුය්‍ය ලෝකං අධිට්ඨාය මනසා යේ පාපකා අකුසලා මානසා අභිජ්ඣාපි බ්‍යාපාදාපි සාරම්භාපි තේ න භවිස්සන්ති. තේසං පහානා අපරිත්තඤ්ච මේ චිත්තං භවිස්සති අප්පමාණං සුභාවිතන්(අ)ති.

    A noble disciple reflects on this: ‘Sensual pleasures in this life and in lives to come, sensual perceptions in this life and in lives to come; both of these are Māra’s domain, Māra’s realm, and Māra’s territory. They conduce to bad, unskillful qualities such as desire, ill will, and aggression. And they create an obstacle for a noble disciple training here. Why don’t I meditate with an abundant, expansive heart, having mastered the world and stabilized the mind? Then I will have no more bad, unskillful qualities such as desire, ill will, and aggression. And by giving them up my mind, no longer limited, will become limitless and well developed.’

    තස්ස ඒවංපටිපන්නස්ස තබ්බහුලවිහාරිනෝ ආයතනේ චිත්තං පසීදති. සම්පසාදේ සති ඒතරහි වා ආනේඤ්ජං සමාපජ්ජති පඤ්ඤාය වා අධිමුච්චති කායස්ස භේදා පරං මරණා. ඨානමේතං විජ්ජති යං තංසංවත්තනිකං විඤ්ඤාණං අස්ස ආනේඤ්ජූපගං. අයං, භික්ඛවේ, පඨමා ආනේඤ්ජසප්පායා පටිපදා අක්ඛායති.

    Practicing in this way and meditating on it often their mind becomes confident in this dimension. Being confident, they either attain the imperturbable now, or are freed by wisdom. When their body breaks up, after death, it’s possible that the consciousness headed that way will be reborn in the imperturbable. This is said to be the first way of practice suitable for attaining the imperturbable.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යේ ච දිට්ඨධම්මිකා කාමා, යේ ච සම්පරායිකා කාමා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා කාමසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා කාමසඤ්ඤා; යං කිඤ්චි රූපං සබ්බං රූපං චත්තාරි ච මහාභූතානි, චතුන්නඤ්ච මහාභූතානං උපාදායරූපන්(අ)ති. තස්ස ඒවංපටිපන්නස්ස තබ්බහුලවිහාරිනෝ ආයතනේ චිත්තං පසීදති. සම්පසාදේ සති ඒතරහි වා ආනේඤ්ජං සමාපජ්ජති පඤ්ඤාය වා අධිමුච්චති කායස්ස භේදා පරං මරණා. ඨානමේතං විජ්ජති යං තංසංවත්තනිකං විඤ්ඤාණං අස්ස ආනේඤ්ජූපගං. අයං, භික්ඛවේ, දුතියා ආනේඤ්ජසප්පායා පටිපදා අක්ඛායති.

    Furthermore, a noble disciple reflects: ‘Sensual pleasures in this life and in lives to come, sensual perceptions in this life and in lives to come; whatever is form, all form is the four primary elements, or form derived from the four primary elements.’ Practicing in this way and meditating on it often their mind becomes confident in this dimension. Being confident, they either attain the imperturbable now, or are freed by wisdom. When their body breaks up, after death, it’s possible that the consciousness headed that way will be reborn in the imperturbable. This is said to be the second way of practice suitable for attaining the imperturbable.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යේ ච දිට්ඨධම්මිකා කාමා, යේ ච සම්පරායිකා කාමා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා කාමසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා කාමසඤ්ඤා; යේ ච දිට්ඨධම්මිකා රූපා, යේ ච සම්පරායිකා රූපා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා රූපසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා රූපසඤ්ඤා—උභයමේතං අනිච්චං. යදනිච්චං තං නාලං අභිනන්දිතුං, නාලං අභිවදිතුං, නාලං අජ්ඣෝසිතුන්(අ)ති. තස්ස ඒවංපටිපන්නස්ස තබ්බහුලවිහාරිනෝ ආයතනේ චිත්තං පසීදති. සම්පසාදේ සති ඒතරහි වා ආනේඤ්ජං සමාපජ්ජති පඤ්ඤාය වා අධිමුච්චති කායස්ස භේදා පරං මරණා. ඨානමේතං විජ්ජති යං තංසංවත්තනිකං විඤ්ඤාණං අස්ස ආනේඤ්ජූපගං. අයං, භික්ඛවේ, තතියා ආනේඤ්ජසප්පායා පටිපදා අක්ඛායති.

    Furthermore, a noble disciple reflects: ‘Sensual pleasures in this life and in lives to come, sensual perceptions in this life and in lives to come, visions in this life and in lives to come, perceptions of visions in this life and in lives to come; all of these are impermanent. And what’s impermanent is not worth approving, welcoming, or clinging to.’ Practicing in this way and meditating on it often their mind becomes confident in this dimension. Being confident, they either attain the imperturbable now, or are freed by wisdom. When their body breaks up, after death, it’s possible that the consciousness headed that way will be reborn in the imperturbable. This is said to be the third way of practice suitable for attaining the imperturbable.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යේ ච දිට්ඨධම්මිකා කාමා, යේ ච සම්පරායිකා කාමා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා කාමසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා කාමසඤ්ඤා; යේ ච දිට්ඨධම්මිකා රූපා, යේ ච සම්පරායිකා රූපා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා රූපසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා රූපසඤ්ඤා; යා ච ආනේඤ්ජසඤ්ඤා—සබ්බා සඤ්ඤා. යත්ථේතා අපරිසේසා නිරුජ්ඣන්ති ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං—යදිදං ආකිඤ්චඤ්ඤායතනන්(අ)ති. තස්ස ඒවංපටිපන්නස්ස තබ්බහුලවිහාරිනෝ ආයතනේ චිත්තං පසීදති. සම්පසාදේ සති ඒතරහි වා ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං සමාපජ්ජති පඤ්ඤාය වා අධිමුච්චති කායස්ස භේදා පරං මරණා. ඨානමේතං විජ්ජති යං තංසංවත්තනිකං විඤ්ඤාණං අස්ස ආකිඤ්චඤ්ඤායතනූපගං. අයං, භික්ඛවේ, පඨමා ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසප්පායා පටිපදා අක්ඛායති.

    Furthermore, a noble disciple reflects: ‘Sensual pleasures in this life and in lives to come, sensual perceptions in this life and in lives to come, visions in this life and in lives to come, perceptions of visions in this life and in lives to come, and perceptions of the imperturbable; all are perceptions. Where they cease without anything left over, that is peaceful, that is sublime, namely the dimension of nothingness.’ Practicing in this way and meditating on it often their mind becomes confident in this dimension. Being confident, they either attain the dimension of nothingness now, or are freed by wisdom. When their body breaks up, after death, it’s possible that the consciousness headed that way will be reborn in the dimension of nothingness. This is said to be the first way of practice suitable for attaining the dimension of nothingness.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ අරඤ්ඤගතෝ වා රුක්ඛමූලගතෝ වා සුඤ්ඤාගාරගතෝ වා ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘සුඤ්ඤමිදං අත්තේන වා අත්තනියේන වා(අ)ති. තස්ස ඒවංපටිපන්නස්ස තබ්බහුලවිහාරිනෝ ආයතනේ චිත්තං පසීදති. සම්පසාදේ සති ඒතරහි වා ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං සමාපජ්ජති පඤ්ඤාය වා අධිමුච්චති කායස්ස භේදා පරං මරණා. ඨානමේතං විජ්ජති යං තංසංවත්තනිකං විඤ්ඤාණං අස්ස ආකිඤ්චඤ්ඤායතනූපගං. අයං, භික්ඛවේ, දුතියා ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසප්පායා පටිපදා අක්ඛායති.

    Furthermore, a noble disciple has gone to a wilderness, or to the root of a tree, or to an empty hut, and reflects like this: ‘This is empty of a self or what belongs to a self.’ Practicing in this way and meditating on it often their mind becomes confident in this dimension. Being confident, they either attain the dimension of nothingness now, or are freed by wisdom. When their body breaks up, after death, it’s possible that the consciousness headed that way will be reborn in the dimension of nothingness. This is said to be the second way of practice suitable for attaining the dimension of nothingness.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘නාහං ක්වචනි කස්සචි කිඤ්චනතස්මිං, න ච මම ක්වචනි කිස්මිඤ්චි කිඤ්චනං නත්ථී(අ)ති. තස්ස ඒවංපටිපන්නස්ස තබ්බහුලවිහාරිනෝ ආයතනේ චිත්තං පසීදති. සම්පසාදේ සති ඒතරහි වා ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං සමාපජ්ජති පඤ්ඤාය වා අධිමුච්චති කායස්ස භේදා පරං මරණා. ඨානමේතං විජ්ජති යං තංසංවත්තනිකං විඤ්ඤාණං අස්ස ආකිඤ්චඤ්ඤායතනූපගං. අයං, භික්ඛවේ, තතියා ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසප්පායා පටිපදා අක්ඛායති.

    Furthermore, a noble disciple reflects: ‘I don’t belong to anyone anywhere! And nothing belongs to me anywhere!’ Practicing in this way and meditating on it often their mind becomes confident in this dimension. Being confident, they either attain the dimension of nothingness now, or are freed by wisdom. When their body breaks up, after death, it’s possible that the consciousness headed that way will be reborn in the dimension of nothingness. This is said to be the third way of practice suitable for attaining the dimension of nothingness.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, අරියසාවකෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යේ ච දිට්ඨධම්මිකා කාමා, යේ ච සම්පරායිකා කාමා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා කාමසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා කාමසඤ්ඤා; යේ ච දිට්ඨධම්මිකා රූපා, යේ ච සම්පරායිකා රූපා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා රූපසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා රූපසඤ්ඤා; යා ච ආනේඤ්ජසඤ්ඤා, යා ච ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසඤ්ඤා—සබ්බා සඤ්ඤා. යත්ථේතා අපරිසේසා නිරුජ්ඣන්ති ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං—යදිදං නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනන්(අ)ති. තස්ස ඒවංපටිපන්නස්ස තබ්බහුලවිහාරිනෝ ආයතනේ චිත්තං පසීදති. සම්පසාදේ සති ඒතරහි වා නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං සමාපජ්ජති පඤ්ඤාය වා අධිමුච්චති කායස්ස භේදා පරං මරණා. ඨානමේතං විජ්ජති යං තංසංවත්තනිකං විඤ්ඤාණං අස්ස නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනූපගං. අයං, භික්ඛවේ, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසප්පායා පටිපදා අක්ඛායතී”ති.

    Furthermore, a noble disciple reflects: ‘Sensual pleasures in this life and in lives to come, sensual perceptions in this life and in lives to come, visions in this life and in lives to come, perceptions of visions in this life and in lives to come, perceptions of the imperturbable, and perceptions of the dimension of nothingness; all are perceptions. Where they cease without anything left over, that is peaceful, that is sublime, namely the dimension of neither perception nor non-perception.’ Practicing in this way and meditating on it often their mind becomes confident in this dimension. Being confident, they either attain the dimension of neither perception nor non-perception now, or are freed by wisdom. When their body breaks up, after death, it’s possible that the consciousness headed that way will be reborn in the dimension of neither perception nor non-perception. This is said to be the way of practice suitable for attaining the dimension of neither perception nor non-perception.”

    ඒවං වුත්තේ, ආයස්මා ආනන්දෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “ඉධ, භන්තේ, භික්ඛු ඒවං පටිපන්නෝ හෝති: ‘නෝ චස්ස, නෝ ච මේ සියා; න භවිස්සති, න මේ භවිස්සති; යදත්ථි යං, භූතං—තං පජහාමී(අ)ති. ඒවං උපේක්ඛං පටිලභති. පරිනිබ්බායේය්‍ය නු ඛෝ සෝ, භන්තේ, භික්ඛු න වා පරිනිබ්බායේය්‍යා”ති?

    When he said this, Venerable Ānanda said to the Buddha: “Sir, take a bhikkhu who practices like this: ‘It might not be, and it might not be mine. It will not be, and it will not be mine. I am giving up what exists, what has come to be.’ In this way they gain equanimity. Would that bhikkhu become extinguished or not?”

    “අපේත්ථේකච්චෝ, ආනන්ද, භික්ඛු පරිනිබ්බායේය්‍ය, අපේත්ථේකච්චෝ භික්ඛු න පරිනිබ්බායේය්‍යා”ති.

    “One such bhikkhu might become extinguished, Ānanda, while another might not.”

    “කෝ නු ඛෝ, භන්තේ, හේතු කෝ පච්චයෝ යේනපේත්ථේකච්චෝ භික්ඛු පරිනිබ්බායේය්‍ය, අපේත්ථේකච්චෝ භික්ඛු න පරිනිබ්බායේය්‍යා”ති?

    “What is the cause, sir, what is the reason for this?”

    “ඉධානන්ද, භික්ඛු ඒවං පටිපන්නෝ හෝති: ‘නෝ චස්ස, නෝ ච මේ සියා; න භවිස්සති, න මේ භවිස්සති; යදත්ථි, යං භූතං—තං පජහාමී(අ)ති. ඒවං උපේක්ඛං පටිලභති. සෝ තං උපේක්ඛං අභිනන්දති, අභිවදති, අජ්ඣෝසාය තිට්ඨති. තස්ස තං උපේක්ඛං අභිනන්දතෝ අභිවදතෝ අජ්ඣෝසාය තිට්ඨතෝ තන්නිස්සිතං හෝති විඤ්ඤාණං තදුපාදානං. සෞපාදානෝ, ආනන්ද, භික්ඛු න පරිනිබ්බායතී”ති.

    “Ānanda, take a bhikkhu who practices like this: ‘It might not be, and it might not be mine. It will not be, and it will not be mine. I am giving up what exists, what has come to be.’ In this way they gain equanimity. They approve, welcome, and keep clinging to that equanimity. Their consciousness relies on that and grasps it. A bhikkhu with grasping does not become extinguished.”

    “කහං පන සෝ, භන්තේ, භික්ඛු උපාදියමානෝ උපාදියතී”ති?

    “But sir, what is that bhikkhu grasping?”

    “නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං, ආනන්දා”ති.

    “The dimension of neither perception nor non-perception.”

    “උපාදානසේට්ඨං කිර සෝ, භන්තේ, භික්ඛු උපාදියමානෝ උපාදියතී”ති?

    “Sir, it seems that bhikkhu is grasping the best thing to grasp!”

    “උපාදානසේට්ඨඤ්හි සෝ, ආනන්ද, භික්ඛු උපාදියමානෝ උපාදියති. උපාදානසේට්ඨඤ්හේතං, ආනන්ද, යදිදං—නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං.

    “Indeed, Ānanda. For the best thing to grasp is the dimension of neither perception nor non-perception.

    ඉධානන්ද, භික්ඛු ඒවං පටිපන්නෝ හෝති: ‘නෝ චස්ස, නෝ ච මේ සියා; න භවිස්සති, න මේ භවිස්සති; යදත්ථි, යං භූතං—තං පජහාමී(අ)ති. ඒවං උපේක්ඛං පටිලභති. සෝ තං උපේක්ඛං නාභිනන්දති, නාභිවදති, න අජ්ඣෝසාය තිට්ඨති. තස්ස තං උපේක්ඛං අනභිනන්දතෝ අනභිවදතෝ අනජ්ඣෝසාය තිට්ඨතෝ න තන්නිස්සිතං හෝති විඤ්ඤාණං න තදුපාදානං. අනුපාදානෝ, ආනන්ද, භික්ඛු පරිනිබ්බායතී”ති.

    Take a bhikkhu who practices like this: ‘It might not be, and it might not be mine. It will not be, and it will not be mine. I am giving up what exists, what has come to be.’ In this way they gain equanimity. They don’t approve, welcome, or keep clinging to that equanimity. So their consciousness doesn’t rely on that and grasp it. A bhikkhu free of grasping becomes extinguished.”

    “අච්ඡරියං, භන්තේ, අබ්භුතං, භන්තේ. නිස්සාය නිස්සාය කිර නෝ, භන්තේ, භගවතා ඕඝස්ස නිත්ථරණා අක්ඛාතා. කතමෝ පන, භන්තේ, අරියෝ විමෝක්ඛෝ”ති?

    “It’s incredible, sir, it’s amazing! The Buddha has explained to us how to cross over the flood by relying on one support or the other. But sir, what is noble liberation?”

    “ඉධානන්ද, භික්ඛු අරියසාවකෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යේ ච දිට්ඨධම්මිකා කාමා, යේ ච සම්පරායිකා කාමා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා කාමසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා කාමසඤ්ඤා; යේ ච දිට්ඨධම්මිකා රූපා, යේ ච සම්පරායිකා රූපා; යා ච දිට්ඨධම්මිකා රූපසඤ්ඤා, යා ච සම්පරායිකා රූපසඤ්ඤා; යා ච ආනේඤ්ජසඤ්ඤා, යා ච ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසඤ්ඤා, යා ච නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසඤ්ඤා—ඒස සක්කායෝ යාවතා සක්කායෝ. ඒතං අමතං යදිදං අනුපාදා චිත්තස්ස විමෝක්ඛෝ.

    “Ananda, it’s when a noble disciple reflects like this: ‘Sensual pleasures in this life and in lives to come, sensual perceptions in this life and in lives to come, visions in this life and in lives to come, perceptions of visions in this life and in lives to come, perceptions of the imperturbable, perceptions of the dimension of nothingness, perceptions of the dimension of neither perception nor non-perception; that is identity as far as identity extends. This is the deathless, namely the liberation of the mind through not grasping.

    ඉති, ඛෝ, ආනන්ද, දේසිතා මයා ආනේඤ්ජසප්පායා පටිපදා, දේසිතා ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසප්පායා පටිපදා, දේසිතා නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසප්පායා පටිපදා, දේසිතා නිස්සාය නිස්සාය ඕඝස්ස නිත්ථරණා, දේසිතෝ අරියෝ විමෝක්ඛෝ.

    So, Ānanda, I have taught the ways of practice suitable for attaining the imperturbable, the dimension of nothingness, and the dimension of neither perception nor non-perception. I have taught how to cross the flood by relying on one support or the other, and I have taught noble liberation.

    යං ඛෝ, ආනන්ද, සත්ථාරා කරණීයං සාවකානං හිතේසිනා අනුකම්පකේන අනුකම්පං උපාදාය, කතං වෝ තං මයා. ඒතානි, ආනන්ද, රුක්ඛමූලානි, ඒතානි සුඤ්ඤාගාරානි. ඣායථානන්ද, මා පමාදත්ථ, මා පච්ඡා විප්පටිසාරිනෝ අහුවත්ථ. අයං වෝ අම්හාකං අනුසාසනී(අ)”ති.

    Out of compassion, I’ve done what a teacher should do who wants what’s best for their disciples. Here are these roots of trees, and here are these empty huts. Practice jhāna, Ānanda! Don’t be negligent! Don’t regret it later! This is my instruction to you.”

    ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දීති.

    That is what the Buddha said. Satisfied, Venerable Ānanda was happy with what the Buddha said.

    ආනේඤ්ජසප්පායසුත්තං නිට්ඨිතං ඡට්ඨං.





    The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact