Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 3.116

    Numbered Discourses 3.116

    12. ආපායිකවග්ග

    12. Bound for Loss

    ආනේඤ්ජසුත්ත

    Imperturbable

    “තයෝමේ, භික්ඛවේ, පුග්ගලා සන්තෝ සංවිජ්ජමානා ලෝකස්මිං. කතමේ තයෝ?

    “Bhikkhus, these three people are found in the world. What three?

    ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ සබ්බසෝ රූපසඤ්ඤානං සමතික්කමා පටිඝසඤ්ඤානං අත්ථඞ්ගමා නානත්තසඤ්ඤානං අමනසිකාරා ‘අනන්තෝ ආකාසෝ(අ)ති ආකාසානඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ තදස්සාදේති තං නිකාමේති තේන ච විත්තිං ආපජ්ජති, තත්‍ර ඨිතෝ තදධිමුත්තෝ තබ්බහුලවිහාරී අපරිහීනෝ කාලං කුරුමානෝ ආකාසානඤ්චායතනූපගානං දේවානං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. ආකාසානඤ්චායතනූපගානං, භික්ඛවේ, දේවානං වීසති කප්පසහස්සානි ආයුප්පමාණං. තත්ථ පුථුජ්ජනෝ යාවතායුකං ඨත්වා යාවතකං තේසං දේවානං ආයුප්පමාණං තං සබ්බං ඛේපේත්වා නිරයම්පි ගච්ඡති තිරච්ඡානයෝනිම්පි ගච්ඡති පේත්තිවිසයම්පි ගච්ඡති. භගවතෝ පන සාවකෝ තත්ථ යාවතායුකං ඨත්වා යාවතකං තේසං දේවානං ආයුප්පමාණං තං සබ්බං ඛේපේත්වා තස්මිංයේව භවේ පරිනිබ්බායති. අයං ඛෝ, භික්ඛවේ, විසේසෝ අයං අධිප්පයාසෝ ඉදං නානාකරණං සුතවතෝ අරියසාවකස්ස අස්සුතවතා පුථුජ්ජනේන, යදිදං ගතියා උපපත්තියා.

    First, a person, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, enters and remains in the dimension of infinite space. They enjoy it and like it and find it satisfying. If they’re set on that, committed to it, and meditate on it often without losing it, when they die they’re reborn in the company of the gods of the dimension of infinite space. The lifespan of the gods of infinite space is twenty thousand eons. An ordinary person stays there until the lifespan of those gods is spent, then they go to hell or the animal realm or the ghost realm. But a disciple of the Buddha stays there until the lifespan of those gods is spent, then they’re extinguished in that very life. This is the difference between a learned noble disciple and an unlearned ordinary person as regards their place of rebirth.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චෝ පුග්ගලෝ සබ්බසෝ ආකාසානඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘අනන්තං විඤ්ඤාණන්(අ)ති විඤ්ඤාණඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ තදස්සාදේති තං නිකාමේති තේන ච විත්තිං ආපජ්ජති, තත්‍ර ඨිතෝ තදධිමුත්තෝ තබ්බහුලවිහාරී අපරිහීනෝ කාලං කුරුමානෝ විඤ්ඤාණඤ්චායතනූපගානං දේවානං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. විඤ්ඤාණඤ්චායතනූපගානං, භික්ඛවේ, දේවානං චත්තාරීසං කප්පසහස්සානි ආයුප්පමාණං. තත්ථ පුථුජ්ජනෝ යාවතායුකං ඨත්වා යාවතකං තේසං දේවානං ආයුප්පමාණං තං සබ්බං ඛේපේත්වා නිරයම්පි ගච්ඡති තිරච්ඡානයෝනිම්පි ගච්ඡති පේත්තිවිසයම්පි ගච්ඡති. භගවතෝ පන සාවකෝ තත්ථ යාවතායුකං ඨත්වා යාවතකං තේසං දේවානං ආයුප්පමාණං තං සබ්බං ඛේපේත්වා තස්මිංයේව භවේ පරිනිබ්බායති. අයං ඛෝ, භික්ඛවේ, විසේසෝ අයං අධිප්පයාසෝ ඉදං නානාකරණං සුතවතෝ අරියසාවකස්ස අස්සුතවතා පුථුජ්ජනේන, යදිදං ගතියා උපපත්තියා.

    Furthermore, a person, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that ‘consciousness is infinite’, enters and remains in the dimension of infinite consciousness. They enjoy it and like it and find it satisfying. If they’re set on that, committed to it, and meditate on it often without losing it, when they die they’re reborn in the company of the gods of the dimension of infinite consciousness. The lifespan of the gods of infinite consciousness is forty thousand eons. An ordinary person stays there until the lifespan of those gods is spent, then they go to hell or the animal realm or the ghost realm. But a disciple of the Buddha stays there until the lifespan of those gods is spent, then they’re extinguished in that very life. This is the difference between a learned noble disciple and an unlearned ordinary person as regards their place of rebirth.

    පුන චපරං, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චෝ පුග්ගලෝ සබ්බසෝ විඤ්ඤාණඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘නත්ථි කිඤ්චී(අ)ති ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ තදස්සාදේති තං නිකාමේති තේන ච විත්තිං ආපජ්ජති, තත්‍ර ඨිතෝ තදධිමුත්තෝ තබ්බහුලවිහාරී අපරිහීනෝ කාලං කුරුමානෝ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනූපගානං දේවානං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. ආකිඤ්චඤ්ඤායතනූපගානං, භික්ඛවේ, දේවානං සට්ඨි කප්පසහස්සානි ආයුප්පමාණං. තත්ථ පුථුජ්ජනෝ යාවතායුකං ඨත්වා යාවතකං තේසං දේවානං ආයුප්පමාණං තං සබ්බං ඛේපේත්වා නිරයම්පි ගච්ඡති තිරච්ඡානයෝනිම්පි ගච්ඡති පේත්තිවිසයම්පි ගච්ඡති. භගවතෝ පන සාවකෝ තත්ථ යාවතායුකං ඨත්වා යාවතකං තේසං දේවානං ආයුප්පමාණං තං සබ්බං ඛේපේත්වා තස්මිංයේව භවේ පරිනිබ්බායති. අයං ඛෝ, භික්ඛවේ, විසේසෝ, අයං අධිප්පයාසෝ ඉදං නානාකරණං සුතවතෝ අරියසාවකස්ස අස්සුතවතා පුථුජ්ජනේන, යදිදං ගතියා උපපත්තියා.

    Furthermore, a person, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that ‘there is nothing at all’, enters and remains in the dimension of nothingness. They enjoy it and like it and find it satisfying. If they’re set on that, committed to it, and meditate on it often without losing it, when they die they’re reborn in the company of the gods of the dimension of nothingness. The lifespan of the gods of nothingness is sixty thousand eons. An ordinary person stays there until the lifespan of those gods is spent, then they go to hell or the animal realm or the ghost realm. But a disciple of the Buddha stays there until the lifespan of those gods is spent, then they’re extinguished in that very life. This is the difference between a learned noble disciple and an unlearned ordinary person as regards their place of rebirth.

    ඉමේ ඛෝ, භික්ඛවේ, තයෝ පුග්ගලා සන්තෝ සංවිජ්ජමානා ලෝකස්මින්”ති.

    These are the three people found in the world.”

    චතුත්ථං.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact