Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 4.37
Numbered Discourses 4.37
4. චක්කවග්ග
4. Situations
අපරිහානියසුත්ත
Non-decline
“චතූහි, භික්ඛවේ, ධම්මේහි සමන්නාගතෝ භික්ඛු අභබ්බෝ පරිහානාය නිබ්බානස්සේව සන්තිකේ. කතමේහි චතූහි? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ හෝති, ඉන්ද්රියේසු ගුත්තද්වාරෝ හෝති, භෝජනේ මත්තඤ්ඤූ හෝති, ජාගරියං අනුයුත්තෝ හෝති.
“Bhikkhus, a bhikkhu who has four qualities can’t decline, and has drawn near to Nibbana. What four? A bhikkhu is accomplished in ethics, guards the sense doors, eats in moderation, and is dedicated to wakefulness.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සීලවා හෝති පාතිමෝක්ඛසංවරසංවුතෝ විහරති ආචාරගෝචරසම්පන්නෝ අණුමත්තේසු වජ්ජේසු භයදස්සාවී, සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදේසු. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ හෝති.
And how is a bhikkhu accomplished in ethics? It’s when a bhikkhu is ethical, restrained in the monastic code, conducting themselves well and seeking alms in suitable places. Seeing danger in the slightest fault, they keep the rules they’ve undertaken. That’s how a bhikkhu is accomplished in ethics.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඉන්ද්රියේසු ගුත්තද්වාරෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු චක්ඛුනා රූපං දිස්වා න නිමිත්තග්ගාහී හෝති නානුබ්යඤ්ජනග්ගාහී. යත්වාධිකරණමේනං චක්ඛුන්ද්රියං අසංවුතං විහරන්තං අභිජ්ඣාදෝමනස්සා පාපකා අකුසලා ධම්මා අන්වාස්සවේය්යුං, තස්ස සංවරාය පටිපජ්ජති; රක්ඛති චක්ඛුන්ද්රියං; චක්ඛුන්ද්රියේ සංවරං ආපජ්ජති. සෝතේන සද්දං සුත්වා … ඝානේන ගන්ධං ඝායිත්වා … ජිව්හාය රසං සායිත්වා … කායේන ඵෝට්ඨබ්බං ඵුසිත්වා … මනසා ධම්මං විඤ්ඤාය න නිමිත්තග්ගාහී හෝති නානුබ්යඤ්ජනග්ගාහී. යත්වාධිකරණමේනං මනින්ද්රියං අසංවුතං විහරන්තං අභිජ්ඣාදෝමනස්සා පාපකා අකුසලා ධම්මා අන්වාස්සවේය්යුං, තස්ස සංවරාය පටිපජ්ජති; රක්ඛති මනින්ද්රියං; මනින්ද්රියේ සංවරං ආපජ්ජති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඉන්ද්රියේසු ගුත්තද්වාරෝ හෝති.
And how does a bhikkhu guard the sense doors? When a bhikkhu sees a sight with their eyes, they don’t get caught up in the features and details. If the faculty of sight were left unrestrained, bad unskillful qualities of covetousness and displeasure would become overwhelming. For this reason, they practice restraint, protecting the faculty of sight, and achieving restraint over it. Hearing a sound with their ears … Smelling an odor with their nose … Tasting a flavor with their tongue … Feeling a touch with their body … Knowing a thought with their mind, they don’t get caught up in the features and details. If the faculty of mind were left unrestrained, bad unskillful qualities of covetousness and displeasure would become overwhelming. For this reason, they practice restraint, protecting the faculty of mind, and achieving restraint over it. That’s how a bhikkhu guards the sense doors.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු භෝජනේ මත්තඤ්ඤූ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු පටිසඞ්ඛා යෝනිසෝ ආහාරං ආහාරේති: ‘නේව දවාය න මදාය න මණ්ඩනාය න විභූසනාය; යාවදේව ඉමස්ස කායස්ස ඨිතියා යාපනාය විහිංසූපරතියා බ්රහ්මචරියානුග්ගහාය. ඉති පුරාණඤ්ච වේදනං පටිහඞ්ඛාමි, නවඤ්ච වේදනං න උප්පාදේස්සාමි, යාත්රා ච මේ භවිස්සති, අනවජ්ජතා ච ඵාසුවිහාරෝ චා(අ)ති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු භෝජනේ මත්තඤ්ඤූ හෝති.
And how does a bhikkhu eat in moderation? It’s when a bhikkhu reflects rationally on the food that they eat: ‘Not for fun, indulgence, adornment, or decoration, but only to sustain this body, to avoid harm, and to support spiritual practice. In this way, I shall put an end to old discomfort and not give rise to new discomfort, and I will live blamelessly and at ease.’ That’s how a bhikkhu eats in moderation.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු ජාගරියං අනුයුත්තෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු දිවසං චඞ්කමේන නිසජ්ජාය ආවරණීයේහි ධම්මේහි චිත්තං පරිසෝධේති; රත්තියා පඨමං යාමං චඞ්කමේන නිසජ්ජාය ආවරණීයේහි ධම්මේහි චිත්තං පරිසෝධේති; රත්තියා මජ්ඣිමං යාමං දක්ඛිණේන පස්සේන සීහසේය්යං කප්පේති, පාදේ පාදං අච්චාධාය, සතෝ සම්පජානෝ උට්ඨානසඤ්ඤං මනසි කරිත්වා; රත්තියා පච්ඡිමං යාමං පච්චුට්ඨාය චඞ්කමේන නිසජ්ජාය ආවරණීයේහි ධම්මේහි චිත්තං පරිසෝධේති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ජාගරියං අනුයුත්තෝ හෝති. ඉමේහි ඛෝ, භික්ඛවේ, චතූහි ධම්මේහි සමන්නාගතෝ භික්ඛු අභබ්බෝ පරිහානාය, නිබ්බානස්සේව සන්තිකේති.
And how is a bhikkhu dedicated to wakefulness? It’s when a bhikkhu practices walking and sitting meditation by day, purifying their mind from obstacles. In the evening, they continue to practice walking and sitting meditation. In the middle of the night, they lie down in the lion’s posture—on the right side, placing one foot on top of the other—mindful and aware, and focused on the time of getting up. In the last part of the night, they get up and continue to practice walking and sitting meditation, purifying their mind from obstacles. This is how a bhikkhu is dedicated to wakefulness. A bhikkhu who has these four qualities can’t decline, and has drawn near to Nibbana.
සීලේ පතිට්ඨිතෝ භික්ඛු, ඉන්ද්රියේසු ච සංවුතෝ; භෝජනම්හි ච මත්තඤ්ඤූ, ජාගරියං අනුයුඤ්ජති.
Established in ethics, restrained in the sense faculties, eating in moderation, and dedicated to wakefulness;
ඒවං විහාරී ආතාපී, අහෝරත්තමතන්දිතෝ; භාවයං කුසලං ධම්මං, යෝගක්ඛේමස්ස පත්තියා.
a bhikkhu lives like this, with keen energy, tireless all night and day, developing skillful qualities, for the sake of finding sanctuary from the yoke.
අප්පමාදරතෝ භික්ඛු, පමාදේ භයදස්සි වා; අභබ්බෝ පරිහානාය, නිබ්බානස්සේව සන්තිකේ”ති.
A bhikkhu who loves to be diligent, seeing fear in negligence, can’t decline, and has drawn near to Nibbana.”
සත්තමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]