| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៤។២៤៤
Numbered Discourses 4.244
២៥។ អាបត្តិភយវគ្គ
25. Perils of Offenses
អាបត្តិភយសុត្ត
Perils of Offenses
“ចត្តារិមានិ, ភិក្ខវេ, អាបត្តិភយានិ។ កតមានិ ចត្តារិ?
“Bhikkhus, there are these four perils of offenses. What four?
សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, ចោរំ អាគុចារិំ គហេត្វា រញ្ញោ ទស្សេយ្យុំ: ‘អយំ តេ, ទេវ, ចោរោ អាគុចារី។ ឥមស្ស ទេវោ ទណ្ឌំ បណេតូៜតិ។ តមេនំ រាជា ឯវំ វទេយ្យ: ‘គច្ឆថ, ភោ, ឥមំ បុរិសំ ទឡ្ហាយ រជ្ជុយា បច្ឆាពាហំ គាឡ្ហពន្ធនំ ពន្ធិត្វា ខុរមុណ្ឌំ ករិត្វា ខរស្សរេន បណវេន រថិកាយ រថិកំ សិង្ឃាដកេន សិង្ឃាដកំ បរិនេត្វា ទក្ខិណេន ទ្វារេន និក្ខាមេត្វា ទក្ខិណតោ នគរស្ស សីសំ ឆិន្ទថាៜតិ។ តមេនំ រញ្ញោ បុរិសា ទឡ្ហាយ រជ្ជុយា បច្ឆាពាហំ គាឡ្ហពន្ធនំ ពន្ធិត្វា ខុរមុណ្ឌំ ករិត្វា ខរស្សរេន បណវេន រថិកាយ រថិកំ សិង្ឃាដកេន សិង្ឃាដកំ បរិនេត្វា ទក្ខិណេន ទ្វារេន និក្ខាមេត្វា ទក្ខិណតោ នគរស្ស សីសំ ឆិន្ទេយ្យុំ។ តត្រញ្ញតរស្ស ថលដ្ឋស្ស បុរិសស្ស ឯវមស្ស: ‘បាបកំ វត, ភោ, អយំ បុរិសោ កម្មំ អកាសិ គារយ្ហំ សីសច្ឆេជ្ឹ។ យត្រ ហិ នាម រញ្ញោ បុរិសា ទឡ្ហាយ រជ្ជុយា បច្ឆាពាហំ គាឡ្ហពន្ធនំ ពន្ធិត្វា ខុរមុណ្ឌំ ករិត្វា ខរស្សរេន បណវេន រថិកាយ រថិកំ សិង្ឃាដកេន សិង្ឃាដកំ បរិនេត្វា ទក្ខិណេន ទ្វារេន និក្ខាមេត្វា ទក្ខិណតោ នគរស្ស សីសំ ឆិន្ទិស្សន្តិ។ សោ វតស្សាហំ ឯវរូបំ បាបកម្មំ ន ករេយ្យំ គារយ្ហំ សីសច្ឆេជ្ជន៑ៜតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, យស្ស កស្សចិ ភិក្ខុស្ស វា ភិក្ខុនិយា វា ឯវំ តិព្ពា ភយសញ្ញា បច្ចុបដ្ឋិតា ហោតិ បារាជិកេសុ ធម្មេសុ។ តស្សេតំ បាដិកង្ខំ—អនាបន្នោ វា បារាជិកំ ធម្មំ ន អាបជ្ជិស្សតិ, អាបន្នោ វា បារាជិកំ ធម្មំ យថាធម្មំ បដិករិស្សតិ។
Suppose they were to arrest a bandit, a criminal and present him to the king, saying: ‘Your Majesty, this is a bandit, a criminal. May Your Majesty punish them!’ The king would say: ‘Go, my men, and tie this man’s arms tightly behind his back with a strong rope. Shave his head and march him from street to street and square to square to the beating of a harsh drum. Then take him out the south gate and there, to the south of the city, chop off his head.’ The king’s men would do as they were told. Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, a capital offense. There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, a capital offense.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding expulsion offenses. It can be expected that if they haven’t committed an expulsion offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, បុរិសោ កាឡវត្ថំ បរិធាយ កេសេ បកិរិត្វា មុសលំ ខន្ធេ អារោបេត្វា មហាជនកាយំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វទេយ្យ: ‘អហំ, ភន្តេ, បាបកម្មំ អកាសិំ គារយ្ហំ មោសល្លំ, យេន មេ អាយស្មន្តោ អត្តមនា ហោន្តិ តំ ករោមីៜតិ។ តត្រញ្ញតរស្ស ថលដ្ឋស្ស បុរិសស្ស ឯវមស្ស: ‘បាបកំ វត, ភោ, អយំ បុរិសោ កម្មំ អកាសិ គារយ្ហំ មោសល្លំ។ យត្រ ហិ នាម កាឡវត្ថំ បរិធាយ កេសេ បកិរិត្វា មុសលំ ខន្ធេ អារោបេត្វា មហាជនកាយំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វក្ខតិ: “អហំ, ភន្តេ, បាបកម្មំ អកាសិំ គារយ្ហំ មោសល្លំ, យេន មេ អាយស្មន្តោ អត្តមនា ហោន្តិ តំ ករោមី”តិ។ សោ វតស្សាហំ ឯវរូបំ បាបកម្មំ ន ករេយ្យំ គារយ្ហំ មោសល្លន៑ៜតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, យស្ស កស្សចិ ភិក្ខុស្ស វា ភិក្ខុនិយា វា ឯវំ តិព្ពា ភយសញ្ញា បច្ចុបដ្ឋិតា ហោតិ សង្ឃាទិសេសេសុ ធម្មេសុ, តស្សេតំ បាដិកង្ខំ—អនាបន្នោ វា សង្ឃាទិសេសំ ធម្មំ ន អាបជ្ជិស្សតិ, អាបន្នោ វា សង្ឃាទិសេសំ ធម្មំ យថាធម្មំ បដិករិស្សតិ។
Suppose a man was to put on a black cloth, mess up his hair, and put a club on his shoulder. Then he approaches a large crowd and says: ‘Sirs, I’ve done a bad and reprehensible deed, deserving of clubbing. I submit to your pleasure.’ Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, deserving of clubbing. … There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, deserving of clubbing.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding suspension offenses. It can be expected that if they haven’t committed a suspension offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, បុរិសោ កាឡវត្ថំ បរិធាយ កេសេ បកិរិត្វា ភស្មបុដំ ខន្ធេ អារោបេត្វា មហាជនកាយំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វទេយ្យ: ‘អហំ, ភន្តេ, បាបកម្មំ អកាសិំ គារយ្ហំ ភស្មបុដំ។ យេន មេ អាយស្មន្តោ អត្តមនា ហោន្តិ តំ ករោមីៜតិ។ តត្រញ្ញតរស្ស ថលដ្ឋស្ស បុរិសស្ស ឯវមស្ស: ‘បាបកំ វត, ភោ, អយំ បុរិសោ កម្មំ អកាសិ គារយ្ហំ ភស្មបុដំ។ យត្រ ហិ នាម កាឡវត្ថំ បរិធាយ កេសេ បកិរិត្វា ភស្មបុដំ ខន្ធេ អារោបេត្វា មហាជនកាយំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វក្ខតិ: “អហំ, ភន្តេ, បាបកម្មំ អកាសិំ គារយ្ហំ ភស្មបុដំ; យេន មេ អាយស្មន្តោ អត្តមនា ហោន្តិ តំ ករោមី”តិ។ សោ វតស្សាហំ ឯវរូបំ បាបកម្មំ ន ករេយ្យំ គារយ្ហំ ភស្មបុដន៑ៜតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, យស្ស កស្សចិ ភិក្ខុស្ស វា ភិក្ខុនិយា វា ឯវំ តិព្ពា ភយសញ្ញា បច្ចុបដ្ឋិតា ហោតិ បាចិត្តិយេសុ ធម្មេសុ, តស្សេតំ បាដិកង្ខំ—អនាបន្នោ វា បាចិត្តិយំ ធម្មំ ន អាបជ្ជិស្សតិ, អាបន្នោ វា បាចិត្តិយំ ធម្មំ យថាធម្មំ បដិករិស្សតិ។
Suppose a man was to put on a black cloth, mess up his hair, and put a sack of ashes on his shoulder. Then he approaches a large crowd and says: ‘Sirs, I’ve done a bad and reprehensible deed, deserving of a sack of ashes. I submit to your pleasure.’ Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, deserving of a sack of ashes. … There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, deserving of a sack of ashes.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding confessable offenses. It can be expected that if they haven’t committed a confessable offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, បុរិសោ កាឡវត្ថំ បរិធាយ កេសេ បកិរិត្វា មហាជនកាយំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វទេយ្យ: ‘អហំ, ភន្តេ, បាបកម្មំ អកាសិំ គារយ្ហំ ឧបវជ្ឹ។ យេន មេ អាយស្មន្តោ អត្តមនា ហោន្តិ តំ ករោមីៜតិ។ តត្រញ្ញតរស្ស ថលដ្ឋស្ស បុរិសស្ស ឯវមស្ស: ‘បាបកំ វត, ភោ, អយំ បុរិសោ កម្មំ អកាសិ គារយ្ហំ ឧបវជ្ឹ។ យត្រ ហិ នាម កាឡវត្ថំ បរិធាយ កេសេ បកិរិត្វា មហាជនកាយំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វក្ខតិ: “អហំ, ភន្តេ, បាបកម្មំ អកាសិំ គារយ្ហំ ឧបវជ្ឹ; យេន មេ អាយស្មន្តោ អត្តមនា ហោន្តិ តំ ករោមី”តិ។ សោ វតស្សាហំ ឯវរូបំ បាបកម្មំ ន ករេយ្យំ គារយ្ហំ ឧបវជ្ជន៑ៜតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, យស្ស កស្សចិ ភិក្ខុស្ស វា ភិក្ខុនិយា វា ឯវំ តិព្ពា ភយសញ្ញា បច្ចុបដ្ឋិតា ហោតិ បាដិទេសនីយេសុ ធម្មេសុ, តស្សេតំ បាដិកង្ខំ—អនាបន្នោ វា បាដិទេសនីយំ ធម្មំ ន អាបជ្ជិស្សតិ, អាបន្នោ វា បាដិទេសនីយំ ធម្មំ យថាធម្មំ បដិករិស្សតិ។
Suppose a man was to put on a black cloth and mess up his hair. Then he approaches a large crowd and says: ‘Sirs, I’ve done a bad and reprehensible deed, deserving of criticism. I submit to your pleasure.’ Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, deserving of criticism. … There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, deserving of criticism.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding acknowledgable offenses. It can be expected that if they haven’t committed an acknowledgeable offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, ចត្តារិ អាបត្តិភយានី”តិ។
These are the four perils of offenses.”
ទុតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
