| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationඅඞ්ගුත්තර නිකාය 4.244
Numbered Discourses 4.244
25. ආපත්තිභයවග්ග
25. Perils of Offenses
ආපත්තිභයසුත්ත
Perils of Offenses
“චත්තාරිමානි, භික්ඛවේ, ආපත්තිභයානි. කතමානි චත්තාරි?
“Bhikkhus, there are these four perils of offenses. What four?
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, චෝරං ආගුචාරිං ගහේත්වා රඤ්ඤෝ දස්සේය්‍යුං: ‘අයං තේ, දේව, චෝරෝ ආගුචාරී. ඉමස්ස දේවෝ දණ්ඩං පණේතූ(අ)ති. තමේනං රාජා ඒවං වදේය්‍ය: ‘ගච්ඡථ, භෝ, ඉමං පුරිසං දළ්හාය රජ්ජුයා පච්ඡාබාහං ගාළ්හබන්ධනං බන්ධිත්වා ඛුරමුණ්ඩං කරිත්වා ඛරස්සරේන පණවේන රථිකාය රථිකං සිඞ්ඝාටකේන සිඞ්ඝාටකං පරිනේත්වා දක්ඛිණේන ද්වාරේන නික්ඛාමේත්වා දක්ඛිණතෝ නගරස්ස සීසං ඡින්දථා(අ)ති. තමේනං රඤ්ඤෝ පුරිසා දළ්හාය රජ්ජුයා පච්ඡාබාහං ගාළ්හබන්ධනං බන්ධිත්වා ඛුරමුණ්ඩං කරිත්වා ඛරස්සරේන පණවේන රථිකාය රථිකං සිඞ්ඝාටකේන සිඞ්ඝාටකං පරිනේත්වා දක්ඛිණේන ද්වාරේන නික්ඛාමේත්වා දක්ඛිණතෝ නගරස්ස සීසං ඡින්දේය්‍යුං. තත්‍රඤ්ඤතරස්ස ථලට්ඨස්ස පුරිසස්ස ඒවමස්ස: ‘පාපකං වත, භෝ, අයං පුරිසෝ කම්මං අකාසි ගාරය්හං සීසච්ඡේජ්ජං. යත්‍ර හි නාම රඤ්ඤෝ පුරිසා දළ්හාය රජ්ජුයා පච්ඡාබාහං ගාළ්හබන්ධනං බන්ධිත්වා ඛුරමුණ්ඩං කරිත්වා ඛරස්සරේන පණවේන රථිකාය රථිකං සිඞ්ඝාටකේන සිඞ්ඝාටකං පරිනේත්වා දක්ඛිණේන ද්වාරේන නික්ඛාමේත්වා දක්ඛිණතෝ නගරස්ස සීසං ඡින්දිස්සන්ති. සෝ වතස්සාහං ඒවරූපං පාපකම්මං න කරේය්‍යං ගාරය්හං සීසච්ඡේජ්ජන්(අ)ති. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, යස්ස කස්සචි භික්ඛුස්ස වා භික්ඛුනියා වා ඒවං තිබ්බා භයසඤ්ඤා පච්චුපට්ඨිතා හෝති පාරාජිකේසු ධම්මේසු. තස්සේතං පාටිකඞ්ඛං—අනාපන්නෝ වා පාරාජිකං ධම්මං න ආපජ්ජිස්සති, ආපන්නෝ වා පාරාජිකං ධම්මං යථාධම්මං පටිකරිස්සති.
Suppose they were to arrest a bandit, a criminal and present him to the king, saying: ‘Your Majesty, this is a bandit, a criminal. May Your Majesty punish them!’ The king would say: ‘Go, my men, and tie this man’s arms tightly behind his back with a strong rope. Shave his head and march him from street to street and square to square to the beating of a harsh drum. Then take him out the south gate and there, to the south of the city, chop off his head.’ The king’s men would do as they were told. Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, a capital offense. There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, a capital offense.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding expulsion offenses. It can be expected that if they haven’t committed an expulsion offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ කාළවත්ථං පරිධාය කේසේ පකිරිත්වා මුසලං ඛන්ධේ ආරෝපේත්වා මහාජනකායං උපසඞ්කමිත්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘අහං, භන්තේ, පාපකම්මං අකාසිං ගාරය්හං මෝසල්ලං, යේන මේ ආයස්මන්තෝ අත්තමනා හෝන්ති තං කරෝමී(අ)ති. තත්‍රඤ්ඤතරස්ස ථලට්ඨස්ස පුරිසස්ස ඒවමස්ස: ‘පාපකං වත, භෝ, අයං පුරිසෝ කම්මං අකාසි ගාරය්හං මෝසල්ලං. යත්‍ර හි නාම කාළවත්ථං පරිධාය කේසේ පකිරිත්වා මුසලං ඛන්ධේ ආරෝපේත්වා මහාජනකායං උපසඞ්කමිත්වා ඒවං වක්ඛති: “අහං, භන්තේ, පාපකම්මං අකාසිං ගාරය්හං මෝසල්ලං, යේන මේ ආයස්මන්තෝ අත්තමනා හෝන්ති තං කරෝමී”ති. සෝ වතස්සාහං ඒවරූපං පාපකම්මං න කරේය්‍යං ගාරය්හං මෝසල්ලන්(අ)ති. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, යස්ස කස්සචි භික්ඛුස්ස වා භික්ඛුනියා වා ඒවං තිබ්බා භයසඤ්ඤා පච්චුපට්ඨිතා හෝති සඞ්ඝාදිසේසේසු ධම්මේසු, තස්සේතං පාටිකඞ්ඛං—අනාපන්නෝ වා සඞ්ඝාදිසේසං ධම්මං න ආපජ්ජිස්සති, ආපන්නෝ වා සඞ්ඝාදිසේසං ධම්මං යථාධම්මං පටිකරිස්සති.
Suppose a man was to put on a black cloth, mess up his hair, and put a club on his shoulder. Then he approaches a large crowd and says: ‘Sirs, I’ve done a bad and reprehensible deed, deserving of clubbing. I submit to your pleasure.’ Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, deserving of clubbing. … There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, deserving of clubbing.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding suspension offenses. It can be expected that if they haven’t committed a suspension offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ කාළවත්ථං පරිධාය කේසේ පකිරිත්වා භස්මපුටං ඛන්ධේ ආරෝපේත්වා මහාජනකායං උපසඞ්කමිත්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘අහං, භන්තේ, පාපකම්මං අකාසිං ගාරය්හං භස්මපුටං. යේන මේ ආයස්මන්තෝ අත්තමනා හෝන්ති තං කරෝමී(අ)ති. තත්‍රඤ්ඤතරස්ස ථලට්ඨස්ස පුරිසස්ස ඒවමස්ස: ‘පාපකං වත, භෝ, අයං පුරිසෝ කම්මං අකාසි ගාරය්හං භස්මපුටං. යත්‍ර හි නාම කාළවත්ථං පරිධාය කේසේ පකිරිත්වා භස්මපුටං ඛන්ධේ ආරෝපේත්වා මහාජනකායං උපසඞ්කමිත්වා ඒවං වක්ඛති: “අහං, භන්තේ, පාපකම්මං අකාසිං ගාරය්හං භස්මපුටං; යේන මේ ආයස්මන්තෝ අත්තමනා හෝන්ති තං කරෝමී”ති. සෝ වතස්සාහං ඒවරූපං පාපකම්මං න කරේය්‍යං ගාරය්හං භස්මපුටන්(අ)ති. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, යස්ස කස්සචි භික්ඛුස්ස වා භික්ඛුනියා වා ඒවං තිබ්බා භයසඤ්ඤා පච්චුපට්ඨිතා හෝති පාචිත්තියේසු ධම්මේසු, තස්සේතං පාටිකඞ්ඛං—අනාපන්නෝ වා පාචිත්තියං ධම්මං න ආපජ්ජිස්සති, ආපන්නෝ වා පාචිත්තියං ධම්මං යථාධම්මං පටිකරිස්සති.
Suppose a man was to put on a black cloth, mess up his hair, and put a sack of ashes on his shoulder. Then he approaches a large crowd and says: ‘Sirs, I’ve done a bad and reprehensible deed, deserving of a sack of ashes. I submit to your pleasure.’ Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, deserving of a sack of ashes. … There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, deserving of a sack of ashes.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding confessable offenses. It can be expected that if they haven’t committed a confessable offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ කාළවත්ථං පරිධාය කේසේ පකිරිත්වා මහාජනකායං උපසඞ්කමිත්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘අහං, භන්තේ, පාපකම්මං අකාසිං ගාරය්හං උපවජ්ජං. යේන මේ ආයස්මන්තෝ අත්තමනා හෝන්ති තං කරෝමී(අ)ති. තත්‍රඤ්ඤතරස්ස ථලට්ඨස්ස පුරිසස්ස ඒවමස්ස: ‘පාපකං වත, භෝ, අයං පුරිසෝ කම්මං අකාසි ගාරය්හං උපවජ්ජං. යත්‍ර හි නාම කාළවත්ථං පරිධාය කේසේ පකිරිත්වා මහාජනකායං උපසඞ්කමිත්වා ඒවං වක්ඛති: “අහං, භන්තේ, පාපකම්මං අකාසිං ගාරය්හං උපවජ්ජං; යේන මේ ආයස්මන්තෝ අත්තමනා හෝන්ති තං කරෝමී”ති. සෝ වතස්සාහං ඒවරූපං පාපකම්මං න කරේය්‍යං ගාරය්හං උපවජ්ජන්(අ)ති. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, යස්ස කස්සචි භික්ඛුස්ස වා භික්ඛුනියා වා ඒවං තිබ්බා භයසඤ්ඤා පච්චුපට්ඨිතා හෝති පාටිදේසනීයේසු ධම්මේසු, තස්සේතං පාටිකඞ්ඛං—අනාපන්නෝ වා පාටිදේසනීයං ධම්මං න ආපජ්ජිස්සති, ආපන්නෝ වා පාටිදේසනීයං ධම්මං යථාධම්මං පටිකරිස්සති.
Suppose a man was to put on a black cloth and mess up his hair. Then he approaches a large crowd and says: ‘Sirs, I’ve done a bad and reprehensible deed, deserving of criticism. I submit to your pleasure.’ Then a bystander might think: ‘This man must have done a truly bad and reprehensible deed, deserving of criticism. … There’s no way I’d ever do such a bad and reprehensible deed, deserving of criticism.’ In the same way, take any monk or nun who has set up such an acute perception of peril regarding acknowledgable offenses. It can be expected that if they haven’t committed an acknowledgeable offense they won’t, and if they committed one they will deal with it properly.
ඉමානි ඛෝ, භික්ඛවේ, චත්තාරි ආපත්තිභයානී”ති.
These are the four perils of offenses.”
දුතියං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
