| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationมชฺฌิม นิกาย ๘๘
The Middle-Length Suttas Collection 88
พาหิติกสุตฺต
The Imported Cloth
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery.
อถ โข อายสฺมา อานนฺโท ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย สาวตฺถิยํ ปิณฺฑาย ปาวิสิฯ สาวตฺถิยํ ปิณฺฑาย จริตฺวา ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺโต เยน ปุพฺพาราโม มิคารมาตุปาสาโท เตนุปสงฺกมิ ทิวาวิหารายฯ
Then Venerable Ānanda robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Sāvatthī for alms. He wandered for alms in Sāvatthī. After the meal, on his return from almsround, he went to the Eastern Monastery, the stilt longhouse of Migāra’s mother, for the day’s meditation.
เตน โข ปน สมเยน ราชา ปเสนทิ โกสโล เอกปุณฺฑรีกํ นาคํ อภิรุหิตฺวา สาวตฺถิยา นิยฺยาติ ทิวา ทิวสฺสฯ อทฺทสา โข ราชา ปเสนทิ โกสโล อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํฯ ทิสฺวาน สิริวฑฺฒํ มหามตฺตํ อามนฺเตสิ: “อายสฺมา โน เอโส, สมฺม สิริวฑฺฒ, อานนฺโท”ติฯ
Now at that time King Pasenadi of Kosala mounted the Single Lotus Elephant and drove out from Sāvatthī in the middle of the day. He saw Ānanda coming off in the distance and said to the minister Sirivaḍḍha, “My dear Sirivaḍḍha, isn’t that Venerable Ānanda?”
“เอวํ, มหาราช, อายสฺมา เอโส อานนฺโท”ติฯ
“Indeed it is, great king.”
อถ โข ราชา ปเสนทิ โกสโล อญฺญตรํ ปุริสํ อามนฺเตสิ: “เอหิ ตฺวํ, อมฺโภ ปุริส, เยนายสฺมา อานนฺโท เตนุปสงฺกม; อุปสงฺกมิตฺวา มม วจเนน อายสฺมโต อานนฺทสฺส ปาเท สิรสา วนฺทาหิ: ‘ราชา, ภนฺเต, ปเสนทิ โกสโล อายสฺมโต อานนฺทสฺส ปาเท สิรสา วนฺทตี'ติ; เอวญฺจ วเทหิ: ‘สเจ กิร, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส น กิญฺจิ อจฺจายิกํ กรณียํ, อาคเมตุ กิร, ภนฺเต, อายสฺมา อานนฺโท มุหุตฺตํ อนุกมฺปํ อุปาทายา'”ติฯ
Then King Pasenadi addressed a man, “Please, mister, go to Venerable Ānanda, and in my name bow with your head to his feet. Say to him: ‘Sir, King Pasenadi of Kosala bows with his head at your feet.’ And then say: ‘Sir, if you have no urgent business, please wait a moment out of compassion.’”
“เอวํ, เทวา”ติ โข โส ปุริโส รญฺโญ ปเสนทิสฺส โกสลสฺส ปฏิสฺสุตฺวา เยนายสฺมา อานนฺโท เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข โส ปุริโส อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ เอตทโวจ: “ราชา, ภนฺเต, ปเสนทิ โกสโล อายสฺมโต อานนฺทสฺส ปาเท สิรสา วนฺทติ; เอวญฺจ วเทติ: ‘สเจ กิร, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส น กิญฺจิ อจฺจายิกํ กรณียํ, อาคเมตุ กิร, ภนฺเต, อายสฺมา อานนฺโท มุหุตฺตํ อนุกมฺปํ อุปาทายา'”ติฯ
“Yes, Your Majesty,” that man replied. He did as the king asked.
อธิวาเสสิ โข อายสฺมา อานนฺโท ตุณฺหีภาเวนฯ
Ānanda consented with silence.
อถ โข ราชา ปเสนทิ โกสโล ยาวติกา นาคสฺส ภูมิ นาเคน คนฺตฺวา นาคา ปจฺโจโรหิตฺวา ปตฺติโกว เยนายสฺมา อานนฺโท เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข ราชา ปเสนทิ โกสโล อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ เอตทโวจ: “สเจ, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส น กิญฺจิ อจฺจายิกํ กรณียํ, สาธุ, ภนฺเต, อายสฺมา อานนฺโท เยน อจิรวติยา นทิยา ตีรํ เตนุปสงฺกมตุ อนุกมฺปํ อุปาทายา”ติฯ
Then King Pasenadi rode on the elephant as far as the terrain allowed, then descended and approached Ānanda on foot. He bowed, stood to one side, and said to Ānanda, “Sir, if you have no urgent business, it would be nice of you to go to the bank of the Aciravatī river out of compassion.”
อธิวาเสสิ โข อายสฺมา อานนฺโท ตุณฺหีภาเวนฯ
Ānanda consented with silence.
อถ โข อายสฺมา อานนฺโท เยน อจิรวติยา นทิยา ตีรํ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อญฺญตรสฺมึ รุกฺขมูเล ปญฺญตฺเต อาสเน นิสีทิฯ อถ โข ราชา ปเสนทิ โกสโล ยาวติกา นาคสฺส ภูมิ นาเคน คนฺตฺวา นาคา ปจฺโจโรหิตฺวา ปตฺติโกว เยนายสฺมา อานนฺโท เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข ราชา ปเสนทิ โกสโล อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ เอตทโวจ: “อิธ, ภนฺเต, อายสฺมา อานนฺโท หตฺถตฺถเร นิสีทตู”ติฯ
He went to the river bank and sat at the root of a certain tree on a seat spread out. Then King Pasenadi rode on the elephant as far as the terrain allowed, then descended and approached Ānanda on foot. He bowed, stood to one side, and said to Ānanda, “Here, Venerable Ānanda, sit on this elephant rug.”
“อลํ, มหาราชฯ นิสีท ตฺวํ; นิสินฺโน อหํ สเก อาสเน”ติฯ
“Enough, great king, you sit on it. I’m sitting on my own seat.”
นิสีทิ โข ราชา ปเสนทิ โกสโล ปญฺญตฺเต อาสเนฯ นิสชฺช โข ราชา ปเสนทิ โกสโล อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ เอตทโวจ: “กึ นุ โข, ภนฺเต อานนฺท, โส ภควา ตถารูปํ กายสมาจารํ สมาจเรยฺย, ยฺวาสฺส กายสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหี”ติ?
So the king sat down on the seat spread out, and said, “Honorable Ānanda, might the Buddha engage in the sort of behavior—by way of body, speech, or mind—that is faulted by ascetics and brahmins?”
“น โข, มหาราช, โส ภควา ตถารูปํ กายสมาจารํ สมาจเรยฺย, ยฺวาสฺส กายสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติฯ “กึ ปน, ภนฺเต อานนฺท, โส ภควา ตถารูปํ วจีสมาจารํ …เป… มโนสมาจารํ สมาจเรยฺย, ยฺวาสฺส มโนสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหี”ติ? “น โข, มหาราช, โส ภควา ตถารูปํ มโนสมาจารํ สมาจเรยฺย, ยฺวาสฺส มโนสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติฯ
“No, great king, the Buddha would not engage in the sort of behavior that is faulted by sensible ascetics and brahmins.”
“อจฺฉริยํ, ภนฺเต, อพฺภุตํ, ภนฺเตฯ ยญฺหิ มยํ, ภนฺเต, นาสกฺขิมฺหา ปเญฺหน ปริปูเรตุํ ตํ, ภนฺเต, อายสฺมตา อานนฺเทน ปญฺหสฺส เวยฺยากรเณน ปริปูริตํฯ เย เต, ภนฺเต, พาลา อพฺยตฺตา อนนุวิจฺจ อปริโยคาเหตฺวา ปเรสํ วณฺณํ วา อวณฺณํ วา ภาสนฺติ, น มยํ ตํ สารโต ปจฺจาคจฺฉาม; เย ปน เต, ภนฺเต, ปณฺฑิตา วิยตฺตา เมธาวิโน อนุวิจฺจ ปริโยคาเหตฺวา ปเรสํ วณฺณํ วา อวณฺณํ วา ภาสนฺติ, มยํ ตํ สารโต ปจฺจาคจฺฉามฯ
“It’s incredible, sir, it’s amazing! For I couldn’t fully express the question, but Venerable Ānanda’s answer completed it for me. I don’t believe that praise or criticism of others spoken by incompetent fools, without examining or scrutinizing, is the most important thing. Rather, I believe that praise or criticism of others spoken by competent and intelligent people after examining and scrutinizing is the most important thing.
กตโม ปน, ภนฺเต อานนฺท, กายสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติ?
But Honorable Ānanda, what kind of bodily behavior is faulted by sensible ascetics and brahmins?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร อกุสโล”ฯ
“Unskillful behavior.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร อกุสโล”?
“But what kind of bodily behavior is unskillful?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร สาวชฺโช”ฯ
“Blameworthy behavior.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร สาวชฺโช”?
“But what kind of bodily behavior is blameworthy?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร สพฺยาพชฺโฌ”ฯ
“Hurtful behavior.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร สพฺยาพชฺโฌ”?
“But what kind of bodily behavior is hurtful?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร ทุกฺขวิปาโก”ฯ
“Behavior that results in suffering.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร ทุกฺขวิปาโก”?
“But what kind of bodily behavior results in suffering?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร อตฺตพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, ปรพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, อุภยพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติฯ ตสฺส อกุสลา ธมฺมา อภิวฑฺฒนฺติ, กุสลา ธมฺมา ปริหายนฺติ; เอวรูโป โข, มหาราช, กายสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติฯ
“Bodily behavior that leads to hurting yourself, hurting others, and hurting both, and which makes unskillful qualities grow while skillful qualities decline. That kind of bodily behavior is faulted by sensible ascetics and brahmins.”
“กตโม ปน, ภนฺเต อานนฺท, วจีสมาจาโร …เป… มโนสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติ?
“But what kind of verbal behavior … mental behavior is faulted by sensible ascetics and brahmins?” …
“โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร อกุสโล”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร อกุสโล”? “โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร สาวชฺโช”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร สาวชฺโช”? “โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร สพฺยาพชฺโฌ”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร สพฺยาพชฺโฌ”? “โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร ทุกฺขวิปาโก”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร ทุกฺขวิปาโก”?
“โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร อตฺตพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, ปรพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, อุภยพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติฯ ตสฺส อกุสลา ธมฺมา อภิวฑฺฒนฺติ, กุสลา ธมฺมา ปริหายนฺติ; เอวรูโป โข, มหาราช, มโนสมาจาโร โอปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติฯ
“Mental behavior that leads to hurting yourself, hurting others, and hurting both, and which makes unskillful qualities grow while skillful qualities decline. That kind of mental behavior is faulted by sensible ascetics and brahmins.”
“กึ นุ โข, ภนฺเต อานนฺท, โส ภควา สพฺเพสํเยว อกุสลานํ ธมฺมานํ ปหานํ วณฺเณตี”ติ?
“Sir, does the Buddha praise giving up all these unskillful things?”
“สพฺพากุสลธมฺมปหีโน โข, มหาราช, ตถาคโต กุสลธมฺมสมนฺนาคโต”ติฯ
“Great king, the Realized One has given up all unskillful things and possesses skillful things.”
“กตโม ปน, ภนฺเต อานนฺท, กายสมาจาโร อโนปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติ?
“But sir, what kind of bodily behavior is not faulted by sensible ascetics and brahmins?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร กุสโล”ฯ
“Skillful behavior.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร กุสโล”?
“But what kind of bodily behavior is skillful?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร อนวชฺโช”ฯ
“Blameless behavior.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร อนวชฺโช”?
“But what kind of bodily behavior is blameless?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร อพฺยาพชฺโฌ”ฯ
“Pleasing behavior.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร อพฺยาพชฺโฌ”?
“But what kind of bodily behavior is pleasing?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร สุขวิปาโก”ฯ
“Behavior that results in happiness.”
“กตโม ปน, ภนฺเต, กายสมาจาโร สุขวิปาโก”?
“But what kind of bodily behavior results in happiness?”
“โย โข, มหาราช, กายสมาจาโร เนวตฺตพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, น ปรพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, น อุภยพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติฯ ตสฺส อกุสลา ธมฺมา ปริหายนฺติ, กุสลา ธมฺมา อภิวฑฺฒนฺติฯ เอวรูโป โข, มหาราช, กายสมาจาโร อโนปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติฯ
“Bodily behavior that leads to pleasing yourself, pleasing others, and pleasing both, and which makes unskillful qualities decline while skillful qualities grow. That kind of bodily behavior is not faulted by sensible ascetics and brahmins.”
“กตโม ปน, ภนฺเต อานนฺท, วจีสมาจาโร …เป… มโนสมาจาโร อโนปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติ?
“But what kind of verbal behavior … mental behavior is not faulted by sensible ascetics and brahmins?” …
“โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร กุสโล”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร กุสโล”? “โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร อนวชฺโช”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร อนวชฺโช”? “โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร อพฺยาพชฺโฌ”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร อพฺยาพชฺโฌ”? “โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร สุขวิปาโก”ฯ
“กตโม ปน, ภนฺเต, มโนสมาจาโร สุขวิปาโก”?
“โย โข, มหาราช, มโนสมาจาโร เนวตฺตพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, น ปรพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติ, น อุภยพฺยาพาธายปิ สํวตฺตติฯ ตสฺส อกุสลา ธมฺมา ปริหายนฺติ, กุสลา ธมฺมา อภิวฑฺฒนฺติฯ เอวรูโป โข, มหาราช, มโนสมาจาโร อโนปารมฺโภ สมเณหิ พฺราหฺมเณหิ วิญฺญูหี”ติฯ
“Mental behavior that leads to pleasing yourself, pleasing others, and pleasing both, and which makes unskillful qualities decline while skillful qualities grow. That kind of mental behavior is not faulted by sensible ascetics and brahmins.”
“กึ ปน, ภนฺเต อานนฺท, โส ภควา สพฺเพสํเยว กุสลานํ ธมฺมานํ อุปสมฺปทํ วณฺเณตี”ติ?
“Sir, does the Buddha praise embracing all these skillful things?”
“สพฺพากุสลธมฺมปหีโน โข, มหาราช, ตถาคโต กุสลธมฺมสมนฺนาคโต”ติฯ
“Great king, the Realized One has given up all unskillful things and possesses skillful things.”
“อจฺฉริยํ, ภนฺเต, อพฺภุตํ, ภนฺเตฯ ยาว สุภาสิตญฺจิทํ, ภนฺเต, อายสฺมตา อานนฺเทนฯ อิมินา จ มยํ, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส สุภาสิเตน อตฺตมนาภิรทฺธาฯ เอวํ อตฺตมนาภิรทฺธา จ มยํ, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส สุภาสิเตนฯ สเจ, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส หตฺถิรตนํ กปฺเปยฺย, หตฺถิรตนมฺปิ มยํ อายสฺมโต อานนฺทสฺส ทเทยฺยามฯ สเจ, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส อสฺสรตนํ กปฺเปยฺย, อสฺสรตนมฺปิ มยํ อายสฺมโต อานนฺทสฺส ทเทยฺยามฯ สเจ, ภนฺเต, อายสฺมโต อานนฺทสฺส คามวรํ กปฺเปยฺย, คามวรมฺปิ มยํ อายสฺมโต อานนฺทสฺส ทเทยฺยามฯ อปิ จ, ภนฺเต, มยมฺเปตํ ชานาม: ‘เนตํ อายสฺมโต อานนฺทสฺส กปฺปตี'ติฯ อยํ เม, ภนฺเต, พาหิติกา รญฺญา มาคเธน อชาตสตฺตุนา เวเทหิปุตฺเตน วตฺถนาฬิยา ปกฺขิปิตฺวา ปหิตา โสฬสสมา อายาเมน, อฏฺฐสมา วิตฺถาเรนฯ ตํ, ภนฺเต, อายสฺมา อานนฺโท ปฏิคฺคณฺหาตุ อนุกมฺปํ อุปาทายา”ติฯ
“It’s incredible, sir, it’s amazing! How well this was said by Venerable Ānanda! I’m delighted and satisfied with what you’ve expressed so well. So much so that if an elephant-treasure was suitable for you, I would give you one. If a horse-treasure was suitable for you, I would give you one. If a prize village was suitable for you, I would give you one. But, sir, I know that these things are not suitable for you. This imported cloth was sent to me by King Ajātasattu of Magadha, son of the princess of Videha, packed in a parasol case. It’s exactly sixteen measures long and eight wide. May Venerable Ānanda please accept it out of compassion.”
“อลํ, มหาราช, ปริปุณฺณํ เม ติจีวรนฺ”ติฯ
“Enough, great king. My three robes are complete.”
“อยํ, ภนฺเต, อจิรวตี นที ทิฏฺฐา อายสฺมตา เจว อานนฺเทน อเมฺหหิ จฯ ยทา อุปริปพฺพเต มหาเมโฆ อภิปฺปวุฏฺโฐ โหติ, อถายํ อจิรวตี นที อุภโต กูลานิ สํวิสฺสนฺทนฺตี คจฺฉติ; เอวเมว โข, ภนฺเต, อายสฺมา อานนฺโท อิมาย พาหิติกาย อตฺตโน ติจีวรํ กริสฺสติฯ ยํ ปนายสฺมโต อานนฺทสฺส ปุราณํ ติจีวรํ ตํ สพฺรหฺมจารีหิ สํวิภชิสฺสติฯ เอวายํ อมฺหากํ ทกฺขิณา สํวิสฺสนฺทนฺตี มญฺเญ คมิสฺสติฯ ปฏิคฺคณฺหาตุ, ภนฺเต, อายสฺมา อานนฺโท พาหิติกนฺ”ติฯ
“Sir, we have both seen this river Aciravatī when it has rained heavily in the mountains, and the river overflows both its banks. In the same way, Venerable Ānanda can make a set of three robes for himself from this imported cloak. And you can share your old robes with your fellow monks. In this way my religious donation will come to overflow, it seems to me. Please accept the imported cloth.”
ปฏิคฺคเหสิ โข อายสฺมา อานนฺโท พาหิติกํฯ
So Ānanda accepted it.
อถ โข ราชา ปเสนทิ โกสโล อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ เอตทโวจ: “หนฺท จ ทานิ มยํ, ภนฺเต อานนฺท, คจฺฉาม; พหุกิจฺจา มยํ พหุกรณียา”ติฯ
Then King Pasenadi said to him, “Well, now, sir, I must go. I have many duties, and much to do.”
“ยสฺสทานิ ตฺวํ, มหาราช, กาลํ มญฺญสี”ติฯ อถ โข ราชา ปเสนทิ โกสโล อายสฺมโต อานนฺทสฺส ภาสิตํ อภินนฺทิตฺวา อนุโมทิตฺวา อุฏฺฐายาสนา อายสฺมนฺตํ อานนฺทํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ปกฺกามิฯ
“Please, great king, go at your convenience.” Then King Pasenadi approved and agreed with what Ānanda said. He got up from his seat, bowed, and respectfully circled Ānanda, keeping him on his right, before leaving.
อถ โข อายสฺมา อานนฺโท อจิรปกฺกนฺตสฺส รญฺโญ ปเสนทิสฺส โกสลสฺส เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อายสฺมา อานนฺโท ยาวตโก อโหสิ รญฺญา ปเสนทินา โกสเลน สทฺธึ กถาสลฺลาโป ตํ สพฺพํ ภควโต อาโรเจสิฯ ตญฺจ พาหิติกํ ภควโต ปาทาสิฯ
Soon after he left, Ānanda went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened. He presented the cloth to the Buddha.
อถ โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ:
Then the Buddha said to the bhikkhus,
“ลาภา, ภิกฺขเว, รญฺโญ ปเสนทิสฺส โกสลสฺส, สุลทฺธลาภา, ภิกฺขเว, รญฺโญ ปเสนทิสฺส โกสลสฺส; ยํ ราชา ปเสนทิ โกสโล ลภติ อานนฺทํ ทสฺสนาย, ลภติ ปยิรุปาสนายา”ติฯ
“Bhikkhus, King Pasenadi is lucky, so very lucky, to get to see Ānanda and pay homage to him.”
อิทมโวจ ภควาฯ อตฺตมนา เต ภิกฺขู ภควโต ภาสิตํ อภินนฺทุนฺติฯ
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
พาหิติกสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ อฏฺฐมํฯ
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
