Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
မဇ္ဈိမ နိကာယ ၉၁
The Middle-Length Suttas Collection 91
ဗြဟ္မာယုသုတ္တ
With Brahmāyu
ဧဝံ မေ သုတံ—ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဝိဒေဟေသု စာရိကံ စရတိ မဟတာ ဘိက္ခုသင်္ဃေန သဒ္ဓိံ ပဉ္စမတ္တေဟိ ဘိက္ခုသတေဟိ၊
So I have heard. At one time the Buddha was wandering in the land of the Videhans together with a large Saṅgha of five hundred bhikkhus.
တေန ခေါ ပန သမယေန ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော မိထိလာယံ ပဋိဝသတိ ဇိဏ္ဏော ဝုဍ္ဎော မဟလ္လကော အဒ္ဓဂတော ဝယောအနုပ္ပတ္တော, ဝီသဝဿသတိကော ဇာတိယာ, တိဏ္ဏံ ဝေဒါနံ ပါရဂူ သနိဃဏ္ဍုကေဋုဘာနံ သာက္ခရပ္ပဘေဒါနံ ဣတိဟာသပဉ္စမာနံ, ပဒကော, ဝေယျာကရဏော, လောကာယတမဟာပုရိသလက္ခဏေသု အနဝယော၊
Now at that time the brahmin Brahmāyu was residing in Mithilā. He was old, elderly, and senior, advanced in years, having reached the final stage of life; he was a hundred and twenty years old. He had mastered the three Vedas, together with their vocabularies, ritual, phonology and etymology, and the testament as fifth. He knew philology and grammar, and was well versed in cosmology and the marks of a great man.
အဿောသိ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော: “သမဏော ခလု ဘော, ဂေါတမော သကျပုတ္တော သကျကုလာ ပဗ္ဗဇိတော ဝိဒေဟေသု စာရိကံ စရတိ မဟတာ ဘိက္ခုသင်္ဃေန သဒ္ဓိံ ပဉ္စမတ္တေဟိ ဘိက္ခုသတေဟိ၊ တံ ခေါ ပန ဘဝန္တံ ဂေါတမံ ဧဝံ ကလျာဏော ကိတ္တိသဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂတော: ‘ဣတိပိ သော ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော သုဂတော လောကဝိဒူ အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ သတ္ထာ ဒေဝမနုဿာနံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ'တိ၊ သော ဣမံ လောကံ သဒေဝကံ သမာရကံ သဗြဟ္မကံ သဿမဏဗြာဟ္မဏိံ ပဇံ သဒေဝမနုဿံ သယံ အဘိညာ သစ္ဆိကတွာ ပဝေဒေတိ၊ သော ဓမ္မံ ဒေသေတိ အာဒိကလျာဏံ မဇ္ဈေကလျာဏံ ပရိယောသာနကလျာဏံ သာတ္ထံ သဗျဉ္ဇနံ, ကေဝလပရိပုဏ္ဏံ ပရိသုဒ္ဓံ ဗြဟ္မစရိယံ ပကာသေတိ၊ သာဓု ခေါ ပန တထာရူပါနံ အရဟတံ ဒဿနံ ဟောတီ”တိ၊
He heard: “It seems the ascetic Gotama—a Sakyan, gone forth from a Sakyan family—is wandering in the land of the Videhans, together with a large Saṅgha of five hundred bhikkhus. He has this good reputation: ‘That Blessed One is perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed.’ He has realized with his own insight this world—with its gods, Māras and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, gods and humans—and he makes it known to others. He explains a teaching that’s good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased. And he reveals a spiritual practice that’s entirely full and pure. It’s good to see such perfected ones.”
တေန ခေါ ပန သမယေန ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ ဥတ္တရော နာမ မာဏဝေါ အန္တေဝါသီ ဟောတိ တိဏ္ဏံ ဝေဒါနံ ပါရဂူ သနိဃဏ္ဍုကေဋုဘာနံ သာက္ခရပ္ပဘေဒါနံ ဣတိဟာသပဉ္စမာနံ, ပဒကော, ဝေယျာကရဏော, လောကာယတမဟာပုရိသလက္ခဏေသု အနဝယော၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဥတ္တရံ မာဏဝံ အာမန္တေသိ: “အယံ, တာတ ဥတ္တရ, သမဏော ဂေါတမော သကျပုတ္တော သကျကုလာ ပဗ္ဗဇိတော ဝိဒေဟေသု စာရိကံ စရတိ မဟတာ ဘိက္ခုသင်္ဃေန သဒ္ဓိံ ပဉ္စမတ္တေဟိ ဘိက္ခုသတေဟိ၊ တံ ခေါ ပန ဘဝန္တံ ဂေါတမံ ဧဝံ ကလျာဏော ကိတ္တိသဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂတော: ‘ဣတိပိ သော ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ …ပေ… သာဓု ခေါ ပန တထာရူပါနံ အရဟတံ ဒဿနံ ဟောတီ'တိ၊ ဧဟိ တွံ, တာတ ဥတ္တရ, ယေန သမဏော ဂေါတမော တေနုပသင်္ကမ; ဥပသင်္ကမိတွာ သမဏံ ဂေါတမံ ဇာနာဟိ, ယဒိ ဝါ တံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ တထာ သန္တံယေဝ သဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂတော, ယဒိ ဝါ နော တထာ; ယဒိ ဝါ သော ဘဝံ ဂေါတမော တာဒိသော, ယဒိ ဝါ န တာဒိသော၊ တထာ မယံ တံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ ဝေဒိဿာမာ”တိ၊
Now at that time the brahmin Brahmāyu had a student named Uttara. He too had mastered the Vedic curriculum. Brahmāyu told Uttara of the Buddha’s presence in the land of the Videhans, and added: “Please, dear Uttara, go to the ascetic Gotama and find out whether or not he lives up to his reputation. Through you I shall learn about Master Gotama.”
“ယထာ ကထံ ပနာဟံ, ဘော, တံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ ဇာနိဿာမိ ယဒိ ဝါ တံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ တထာ သန္တံယေဝ သဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂတော, ယဒိ ဝါ နော တထာ; ယဒိ ဝါ သော ဘဝံ ဂေါတမော တာဒိသော, ယဒိ ဝါ န တာဒိသော”တိ၊
“But sir, how shall I find out whether or not the ascetic Gotama lives up to his reputation?”
“အာဂတာနိ ခေါ, တာတ ဥတ္တရ, အမှာကံ မန္တေသု ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏာနိ, ယေဟိ သမန္နာဂတဿ မဟာပုရိသဿ ဒွေယေဝ ဂတိယော ဘဝန္တိ အနညာ၊ သစေ အဂါရံ အဇ္ဈာဝသတိ, ရာဇာ ဟောတိ စက္ကဝတ္တီ ဓမ္မိကော ဓမ္မရာဇာ စာတုရန္တော ဝိဇိတာဝီ ဇနပဒတ္ထာဝရိယပ္ပတ္တော သတ္တရတနသမန္နာဂတော၊ တဿိမာနိ သတ္တ ရတနာနိ ဘဝန္တိ, သေယျထိဒံ—စက္ကရတနံ, ဟတ္ထိရတနံ, အဿရတနံ, မဏိရတနံ, ဣတ္ထိရတနံ, ဂဟပတိရတနံ, ပရိဏာယကရတနမေဝ သတ္တမံ၊ ပရောသဟဿံ ခေါ ပနဿ ပုတ္တာ ဘဝန္တိ သူရာ ဝီရင်္ဂရူပါ ပရသေနပ္ပမဒ္ဒနာ၊ သော ဣမံ ပထဝိံ သာဂရပရိယန္တံ အဒဏ္ဍေန အသတ္ထေန ဓမ္မေန အဘိဝိဇိယ အဇ္ဈာဝသတိ၊ သစေ ခေါ ပန အဂါရသ္မာ အနဂါရိယံ ပဗ္ဗဇတိ, အရဟံ ဟောတိ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ လောကေ ဝိဝဋ္ဋစ္ဆဒေါ၊ အဟံ ခေါ ပန, တာတ ဥတ္တရ, မန္တာနံ ဒါတာ; တွံ မန္တာနံ ပဋိဂ္ဂဟေတာ”တိ၊
“Dear Uttara, the thirty-two marks of a great man have been handed down in our hymns. A great man who possesses these has only two possible destinies, no other. If he stays at home he becomes a king, a wheel-turning monarch, a just and principled king. His dominion extends to all four sides, he achieves stability in the country, and he possesses the seven treasures. He has the following seven treasures: the wheel, the elephant, the horse, the jewel, the woman, the treasurer, and the counselor as the seventh treasure. He has over a thousand sons who are valiant and heroic, crushing the armies of his enemies. After conquering this land girt by sea, he reigns by principle, without rod or sword. But if he goes forth from the lay life to homelessness, he becomes a perfected one, a fully awakened Buddha, who draws back the veil from the world. But, dear Uttara, I am the one who gives the hymns, and you are the one who receives them.”
“ဧဝံ, ဘော”တိ ခေါ ဥတ္တရော မာဏဝေါ ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ ပဋိဿုတွာ ဥဋ္ဌာယာသနာ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ အဘိဝါဒေတွာ ပဒက္ခိဏံ ကတွာ ဝိဒေဟေသု ယေန ဘဂဝါ တေန စာရိကံ ပက္ကာမိ၊ အနုပုဗ္ဗေန စာရိကံ စရမာနော ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝတာ သဒ္ဓိံ သမ္မောဒိ၊ သမ္မောဒနီယံ ကထံ သာရဏီယံ ဝီတိသာရေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိ၊ ဧကမန္တံ နိသိန္နော ခေါ ဥတ္တရော မာဏဝေါ ဘဂဝတော ကာယေ ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏာနိ သမန္နေသိ၊ အဒ္ဒသာ ခေါ ဥတ္တရော မာဏဝေါ ဘဂဝတော ကာယေ ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏာနိ, ယေဘုယျေန ထပေတွာ ဒွေ၊ ဒွီသု မဟာပုရိသလက္ခဏေသု ကင်္ခတိ ဝိစိကိစ္ဆတိ နာဓိမုစ္စတိ န သမ္ပသီဒတိ—ကောသောဟိတေ စ ဝတ္ထဂုယှေ ပဟူတဇိဝှတာယ စ၊
“Yes, sir,” replied Uttara. He got up from his seat, bowed, and respectfully circled Brahmāyu before setting out for the land of the Videhans where the Buddha was wandering. Traveling stage by stage, he came to the Buddha and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side, and scrutinized his body for the thirty-two marks of a great man. He saw all of them except for two, which he had doubts about: whether the private parts are covered in a foreskin, and the largeness of the tongue.
အထ ခေါ ဘဂဝတော ဧတဒဟောသိ: “ပဿတိ ခေါ မေ အယံ ဥတ္တရော မာဏဝေါ ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏာနိ, ယေဘုယျေန ထပေတွာ ဒွေ၊ ဒွီသု မဟာပုရိသလက္ခဏေသု ကင်္ခတိ ဝိစိကိစ္ဆတိ နာဓိမုစ္စတိ န သမ္ပသီဒတိ—ကောသောဟိတေ စ ဝတ္ထဂုယှေ ပဟူတဇိဝှတာယ စာ”တိ၊
Then it occurred to the Buddha, “This brahmin student Uttara sees all the marks except for two, which he has doubts about: whether the private parts are covered in a foreskin, and the largeness of the tongue.”
အထ ခေါ ဘဂဝါ တထာရူပံ ဣဒ္ဓါဘိသင်္ခါရံ အဘိသင်္ခါသိ ယထာ အဒ္ဒသ ဥတ္တရော မာဏဝေါ ဘဂဝတော ကောသောဟိတံ ဝတ္ထဂုယှံ၊ အထ ခေါ ဘဂဝါ ဇိဝှံ နိန္နာမေတွာ ဥဘောပိ ကဏ္ဏသောတာနိ အနုမသိ ပဋိမသိ; ဥဘောပိ နာသိကသောတာနိ အနုမသိ ပဋိမသိ; ကေဝလမ္ပိ နလာဋမဏ္ဍလံ ဇိဝှါယ ဆာဒေသိ၊
So the Buddha used his psychic power to will that Uttara would see his private parts covered in a foreskin. And he stuck out his tongue and stroked back and forth on his ear holes and nostrils, and covered his entire forehead with his tongue.
အထ ခေါ ဥတ္တရဿ မာဏဝဿ ဧတဒဟောသိ: “သမန္နာဂတော ခေါ သမဏော ဂေါတမော ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏေဟိ၊ ယန္နူနာဟံ သမဏံ ဂေါတမံ အနုဗန္ဓေယျံ, ဣရိယာပထမဿ ပဿေယျန်”တိ၊ အထ ခေါ ဥတ္တရော မာဏဝေါ သတ္တမာသာနိ ဘဂဝန္တံ အနုဗန္ဓိ ဆာယာဝ အနပါယိနီ၊
Then Uttara thought, “The ascetic Gotama possesses the thirty-two marks. Why don’t I follow him and observe his deportment?” So Uttara followed the Buddha like a shadow for seven months.
အထ ခေါ ဥတ္တရော မာဏဝေါ သတ္တန္နံ မာသာနံ အစ္စယေန ဝိဒေဟေသု ယေန မိထိလာ တေန စာရိကံ ပက္ကာမိ၊ အနုပုဗ္ဗေန စာရိကံ စရမာနော ယေန မိထိလာ ယေန ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ အဘိဝါဒေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိ၊ ဧကမန္တံ နိသိန္နံ ခေါ ဥတ္တရံ မာဏဝံ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဧတဒဝေါစ: “ကစ္စိ, တာတ ဥတ္တရ, တံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ တထာ သန္တံယေဝ သဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂတော, နော အညထာ? ကစ္စိ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော တာဒိသော, နော အညာဒိသော”တိ?
When seven months had passed he set out wandering towards Mithilā. There he approached the brahmin Brahmāyu, bowed, and sat down to one side. Brahmāyu said to him, “Well, dear Uttara, does Master Gotama live up to his reputation or not?”
“တထာ သန္တံယေဝ, ဘော, တံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ သဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂတော, နော အညထာ; တာဒိသောဝ သော ဘဝံ ဂေါတမော, နော အညာဒိသော၊ သမန္နာဂတော စ သော ဘဝံ ဂေါတမော ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏေဟိ၊
“He does, sir. Master Gotama possesses the thirty-two marks.
သုပ္ပတိဋ္ဌိတပါဒေါ ခေါ ပန ဘော ဘဝံ ဂေါတမော; ဣဒမ္ပိ တဿ ဘောတော ဂေါတမဿ မဟာပုရိသဿ မဟာပုရိသလက္ခဏံ ဘဝတိ၊
He has well-planted feet.
ဟေဋ္ဌာ ခေါ ပန တဿ ဘောတော ဂေါတမဿ ပါဒတလေသု စက္ကာနိ ဇာတာနိ သဟဿာရာနိ သနေမိကာနိ သနာဘိကာနိ သဗ္ဗာကာရပရိပူရာနိ …
On the soles of his feet there are thousand-spoked wheels, with rims and hubs, complete in every detail.
အာယတပဏှိ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He has stretched heels.
ဒီဃင်္ဂုလိ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He has long fingers.
မုဒုတလုနဟတ္ထပါဒေါ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His hands and feet are tender.
ဇာလဟတ္ထပါဒေါ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He has serried hands and feet.
ဥဿင်္ခပါဒေါ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
The tops of his feet are arched.
ဧဏိဇင်္ဃော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His calves are like those of an antelope.
ဌိတကော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော အနောနမန္တော ဥဘောဟိ ပါဏိတလေဟိ ဇဏ္ဏုကာနိ ပရိမသတိ ပရိမဇ္ဇတိ …
When standing upright and not bending over, the palms of both hands touch the knees.
ကောသောဟိတဝတ္ထဂုယှော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His private parts are covered in a foreskin.
သုဝဏ္ဏဝဏ္ဏော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော ကဉ္စနသန္နိဘတ္တစော …
He is gold colored; his skin has a golden sheen.
သုခုမစ္ဆဝိ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော၊ သုခုမတ္တာ ဆဝိယာ ရဇောဇလ္လံ ကာယေ န ဥပလိမ္ပတိ …
He has delicate skin, so delicate that dust and dirt don’t stick to his body.
ဧကေကလောမော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော; ဧကေကာနိ လောမာနိ လောမကူပေသု ဇာတာနိ …
His hairs grow one per pore.
ဥဒ္ဓဂ္ဂလောမော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော; ဥဒ္ဓဂ္ဂါနိ လောမာနိ ဇာတာနိ နီလာနိ အဉ္ဇနဝဏ္ဏာနိ ကုဏ္ဍလာဝဋ္ဋာနိ ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋကဇာတာနိ …
His hairs stand up; they’re blue-black and curl clockwise.
ဗြဟ္မုဇုဂတ္တော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His body is tall and straight-limbed.
သတ္တုဿဒေါ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He is rounded in seven places.
သီဟပုဗ္ဗဒ္ဓကာယော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His chest is like that of a lion.
စိတန္တရံသော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He is filled out between the shoulders.
နိဂြေါဓပရိမဏ္ဍလော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော; ယာဝတကွဿ ကာယော တာဝတကွဿ ဗျာမော, ယာဝတကွဿ ဗျာမော တာဝတကွဿ ကာယော …
He has the proportional circumference of a banyan tree: the span of his arms equals the height of his body.
သမဝဋ္ဋက္ခန္ဓော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His torso is cylindrical.
ရသဂ္ဂသဂ္ဂီ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He has ridged taste buds.
သီဟဟနု ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His jaw is like that of a lion.
စတ္တာလီသဒန္တော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He has forty teeth.
သမဒန္တော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His teeth are even.
အဝိရဠဒန္တော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His teeth have no gaps.
သုသုက္ကဒါဌော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His teeth are perfectly white.
ပဟူတဇိဝှေါ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He has a large tongue.
ဗြဟ္မဿရော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော ကရဝိကဘာဏီ …
He has the voice of Brahmā, like a cuckoo’s call.
အဘိနီလနေတ္တော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
His eyes are indigo.
ဂေါပခုမော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော …
He has eyelashes like a cow’s.
ဥဏ္ဏာ ခေါ ပနဿ ဘောတော ဂေါတမဿ ဘမုကန္တရေ ဇာတာ ဩဒါတာ မုဒုတူလသန္နိဘာ …
Between his eyebrows there grows a tuft, soft and white like cotton-wool.
ဥဏှီသသီသော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော; ဣဒမ္ပိ တဿ ဘောတော ဂေါတမဿ မဟာပုရိသဿ မဟာပုရိသလက္ခဏံ ဘဝတိ၊
The crown of his head is like a turban.
ဣမေဟိ ခေါ, ဘော, သော ဘဝံ ဂေါတမော ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏေဟိ သမန္နာဂတော၊
These are the thirty-two marks of a great man possessed by Master Gotama.
ဂစ္ဆန္တော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော ဒက္ခိဏေနေဝ ပါဒေန ပဌမံ ပက္ကမတိ၊ သော နာတိဒူရေ ပါဒံ ဥဒ္ဓရတိ, နာစ္စာသန္နေ ပါဒံ နိက္ခိပတိ; သော နာတိသီဃံ ဂစ္ဆတိ, နာတိသဏိကံ ဂစ္ဆတိ; န စ အဒ္ဒုဝေန အဒ္ဒုဝံ သင်္ဃဋ္ဋေန္တော ဂစ္ဆတိ, န စ ဂေါပ္ဖကေန ဂေါပ္ဖကံ သင်္ဃဋ္ဋေန္တော ဂစ္ဆတိ၊ သော ဂစ္ဆန္တော န သတ္ထိံ ဥန္နာမေတိ, န သတ္ထိံ ဩနာမေတိ; န သတ္ထိံ သန္နာမေတိ, န သတ္ထိံ ဝိနာမေတိ၊ ဂစ္ဆတော ခေါ ပန တဿ ဘောတော ဂေါတမဿ အဓရကာယောဝ ဣဉ္ဇတိ, န စ ကာယဗလေန ဂစ္ဆတိ၊ အပလောကေန္တော ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော သဗ္ဗကာယေနေဝ အပလောကေတိ; သော န ဥဒ္ဓံ ဥလ္လောကေတိ, န အဓော ဩလောကေတိ; န စ ဝိပေက္ခမာနော ဂစ္ဆတိ, ယုဂမတ္တဉ္စ ပေက္ခတိ; တတော စဿ ဥတ္တရိ အနာဝဋံ ဉာဏဒဿနံ ဘဝတိ၊
When he’s walking he takes the first step with the right foot. He doesn’t lift his foot too far or place it too near. He doesn’t walk too slow or too fast. He walks without knocking his knees or ankles together. When he’s walking he keeps his thighs neither too straight nor too bent, neither too tight nor too loose. When he walks, only the lower half of his body moves, and he walks effortlessly. When he turns to look he does so with the whole body. He doesn’t look directly up or down. He doesn’t look all around while walking, but focuses a plough’s length in front. Beyond that he has unhindered knowledge and vision.
သော အန္တရဃရံ ပဝိသန္တော န ကာယံ ဥန္နာမေတိ, န ကာယံ ဩနာမေတိ; န ကာယံ သန္နာမေတိ, န ကာယံ ဝိနာမေတိ၊
When entering an inhabited area he keeps his body neither too straight nor too bent, neither too tight nor too loose.
သော နာတိဒူရေ နာစ္စာသန္နေ အာသနဿ ပရိဝတ္တတိ, န စ ပါဏိနာ အာလမ္ဗိတွာ အာသနေ နိသီဒတိ, န စ အာသနသ္မိံ ကာယံ ပက္ခိပတိ၊ သော အန္တရဃရေ နိသိန္နော သမာနော န ဟတ္ထကုက္ကုစ္စံ အာပဇ္ဇတိ, န ပါဒကုက္ကုစ္စံ အာပဇ္ဇတိ; န အဒ္ဒုဝေန အဒ္ဒုဝံ အာရောပေတွာ နိသီဒတိ; န စ ဂေါပ္ဖကေန ဂေါပ္ဖကံ အာရောပေတွာ နိသီဒတိ; န စ ပါဏိနာ ဟနုကံ ဥပဒဟိတွာ နိသီဒတိ၊ သော အန္တရဃရေ နိသိန္နော သမာနော န ဆမ္ဘတိ န ကမ္ပတိ န ဝေဓတိ န ပရိတဿတိ၊ သော အဆမ္ဘီ အကမ္ပီ အဝေဓီ အပရိတဿီ ဝိဂတလောမဟံသော၊ ဝိဝေကဝတ္တော စ သော ဘဝံ ဂေါတမော အန္တရဃရေ နိသိန္နော ဟောတိ၊
He turns around neither too far nor too close to the seat. He doesn’t lean on his hand when sitting down. And he doesn’t just plonk his body down on the seat. When sitting in inhabited areas he doesn’t fidget with his hands or feet. He doesn’t sit with his knees or ankles crossed. He doesn’t sit with his hand holding his chin. When sitting in inhabited areas he doesn’t shake, tremble, quake, or get nervous, and so he is not nervous at all. When sitting in inhabited areas he still practices seclusion.
သော ပတ္တောဒကံ ပဋိဂ္ဂဏှန္တော န ပတ္တံ ဥန္နာမေတိ, န ပတ္တံ ဩနာမေတိ; န ပတ္တံ သန္နာမေတိ, န ပတ္တံ ဝိနာမေတိ၊
When receiving water for rinsing the bowl, he holds the bowl neither too straight nor too bent, neither too tight nor too loose.
သော ပတ္တောဒကံ ပဋိဂ္ဂဏှာတိ နာတိထောကံ နာတိဗဟုံ၊ သော န ခုလုခုလုကာရကံ ပတ္တံ ဓောဝတိ, န သမ္ပရိဝတ္တကံ ပတ္တံ ဓောဝတိ, န ပတ္တံ ဘူမိယံ နိက္ခိပိတွာ ဟတ္ထေ ဓောဝတိ; ဟတ္ထေသု ဓောတေသု ပတ္တော ဓောတော ဟောတိ, ပတ္တေ ဓောတေ ဟတ္ထာ ဓောတာ ဟောန္တိ၊ သော ပတ္တောဒကံ ဆဍ္ဍေတိ နာတိဒူရေ နာစ္စာသန္နေ, န စ ဝိစ္ဆဍ္ဍယမာနော၊ သော ဩဒနံ ပဋိဂ္ဂဏှန္တော န ပတ္တံ ဥန္နာမေတိ, န ပတ္တံ ဩနာမေတိ; န ပတ္တံ သန္နာမေတိ, န ပတ္တံ ဝိနာမေတိ၊ သော ဩဒနံ ပဋိဂ္ဂဏှာတိ နာတိထောကံ နာတိဗဟုံ၊ ဗျဉ္ဇနံ ခေါ ပန ဘဝံ ဂေါတမော ဗျဉ္ဇနမတ္တာယ အာဟာရေတိ, န စ ဗျဉ္ဇနေန အာလောပံ အတိနာမေတိ၊ ဒွတ္တိက္ခတ္တုံ ခေါ ဘဝံ ဂေါတမော မုခေ အာလောပံ သမ္ပရိဝတ္တေတွာ အဇ္ဈောဟရတိ; န စဿ ကာစိ ဩဒနမိဉ္ဇာ အသမ္ဘိန္နာ ကာယံ ပဝိသတိ, န စဿ ကာစိ ဩဒနမိဉ္ဇာ မုခေ အဝသိဋ္ဌာ ဟောတိ; အထာပရံ အာလောပံ ဥပနာမေတိ၊ ရသပဋိသံဝေဒီ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော အာဟာရံ အာဟာရေတိ, နော စ ရသရာဂပဋိသံဝေဒီ၊
He receives neither too little nor too much water. He rinses the bowl without making a sloshing noise, or spinning it around. He doesn’t put the bowl on the ground to rinse his hands; his hands and bowl are rinsed at the same time. He doesn’t throw the bowl rinsing water away too far or too near, or splash it about. When receiving rice, he holds the bowl neither too straight nor too bent, neither too close nor too loose. He receives neither too little nor too much rice. He eats sauce in a moderate proportion, and doesn’t spend too much time saucing his portions. He chews over each portion two or three times before swallowing. But no grain of rice enters his body unchewed, and none remain in his mouth. Only then does he raise another portion to his lips. He eats experiencing the taste, but without experiencing greed for the taste.
အဋ္ဌင်္ဂသမန္နာဂတံ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော အာဟာရံ အာဟာရေတိ—နေဝ ဒဝါယ, န မဒါယ န မဏ္ဍနာယ န ဝိဘူသနာယ, ယာဝဒေဝ ဣမဿ ကာယဿ ဌိတိယာ ယာပနာယ, ဝိဟိံသူပရတိယာ ဗြဟ္မစရိယာနုဂ္ဂဟာယ: ‘ဣတိ ပုရာဏဉ္စ ဝေဒနံ ပဋိဟင်္ခါမိ နဝဉ္စ ဝေဒနံ န ဥပ္ပါဒေဿာမိ, ယာတြာ စ မေ ဘဝိဿတိ အနဝဇ္ဇတာ စ ဖာသုဝိဟာရော စာ'တိ၊
He eats food thinking of eight reasons: ‘Not for fun, indulgence, adornment, or decoration, but only to sustain this body, to avoid harm, and to support spiritual practice. In this way, I shall put an end to old discomfort and not give rise to new discomfort, and I will live blamelessly and at ease.’
သော ဘုတ္တာဝီ ပတ္တောဒကံ ပဋိဂ္ဂဏှန္တော န ပတ္တံ ဥန္နာမေတိ, န ပတ္တံ ဩနာမေတိ; န ပတ္တံ သန္နာမေတိ, န ပတ္တံ ဝိနာမေတိ၊ သော ပတ္တောဒကံ ပဋိဂ္ဂဏှာတိ နာတိထောကံ နာတိဗဟုံ၊ သော န ခုလုခုလုကာရကံ ပတ္တံ ဓောဝတိ, န သမ္ပရိဝတ္တကံ ပတ္တံ ဓောဝတိ, န ပတ္တံ ဘူမိယံ နိက္ခိပိတွာ ဟတ္ထေ ဓောဝတိ; ဟတ္ထေသု ဓောတေသု ပတ္တော ဓောတော ဟောတိ, ပတ္တေ ဓောတေ ဟတ္ထာ ဓောတာ ဟောန္တိ၊ သော ပတ္တောဒကံ ဆဍ္ဍေတိ နာတိဒူရေ နာစ္စာသန္နေ, န စ ဝိစ္ဆဍ္ဍယမာနော၊
After eating, when receiving water for washing the bowl, he holds the bowl neither too straight nor too bent, neither too tight nor too loose. He receives neither too little nor too much water. He washes the bowl without making a sloshing noise, or spinning it around. He doesn’t put the bowl on the ground to wash his hands; his hands and bowl are washed at the same time. He doesn’t throw the bowl washing water away too far or too near, or splash it about.
သော ဘုတ္တာဝီ န ပတ္တံ ဘူမိယံ နိက္ခိပတိ နာတိဒူရေ နာစ္စာသန္နေ, န စ အနတ္ထိကော ပတ္တေန ဟောတိ, န စ အတိဝေလာနုရက္ခီ ပတ္တသ္မိံ၊
After eating he doesn’t put the bowl on the ground too far away or too close. He’s not careless with his bowl, nor does he spend too much time on it.
သော ဘုတ္တာဝီ မုဟုတ္တံ တုဏှီ နိသီဒတိ, န စ အနုမောဒနဿ ကာလမတိနာမေတိ၊ သော ဘုတ္တာဝီ အနုမောဒတိ, န တံ ဘတ္တံ ဂရဟတိ, န အညံ ဘတ္တံ ပဋိကင်္ခတိ; အညဒတ္ထု ဓမ္မိယာ ကထာယ တံ ပရိသံ သန္ဒဿေတိ သမာဒပေတိ သမုတ္တေဇေတိ သမ္ပဟံသေတိ၊ သော တံ ပရိသံ ဓမ္မိယာ ကထာယ သန္ဒဿေတွာ သမာဒပေတွာ သမုတ္တေဇေတွာ သမ္ပဟံသေတွာ ဥဋ္ဌာယာသနာ ပက္ကမတိ၊
After eating he sits for a while in silence, but doesn’t wait too long to give the verses of appreciation. After eating he expresses appreciation without criticizing the meal or expecting another one. Invariably, he educates, encourages, fires up, and inspires that assembly with a Dhamma talk. Then he gets up from his seat and leaves.
သော နာတိသီဃံ ဂစ္ဆတိ, နာတိသဏိကံ ဂစ္ဆတိ, န စ မုစ္စိတုကာမော ဂစ္ဆတိ;
He walks neither too fast nor too slow, without wanting to get out of there.
န စ တဿ ဘောတော ဂေါတမဿ ကာယေ စီဝရံ အစ္စုက္ကဋ္ဌံ ဟောတိ န စ အစ္စောက္ကဋ္ဌံ, န စ ကာယသ္မိံ အလ္လီနံ န စ ကာယသ္မာ အပကဋ္ဌံ; န စ တဿ ဘောတော ဂေါတမဿ ကာယမှာ ဝါတော စီဝရံ အပဝဟတိ; န စ တဿ ဘောတော ဂေါတမဿ ကာယေ ရဇောဇလ္လံ ဥပလိမ္ပတိ၊
He wears his robe on his body neither too high nor too low, neither too tight nor too loose. The wind doesn’t blow his robe off his body. And dust and dirt don’t stick to his body.
သော အာရာမဂတော နိသီဒတိ ပညတ္တေ အာသနေ၊ နိသဇ္ဇ ပါဒေ ပက္ခာလေတိ; န စ သော ဘဝံ ဂေါတမော ပါဒမဏ္ဍနာနုယောဂမနုယုတ္တော ဝိဟရတိ၊ သော ပါဒေ ပက္ခာလေတွာ နိသီဒတိ ပလ္လင်္ကံ အာဘုဇိတွာ ဥဇုံ ကာယံ ပဏိဓာယ ပရိမုခံ သတိံ ဥပဋ္ဌပေတွာ၊ သော နေဝ အတ္တဗျာဗာဓာယ စေတေတိ, န ပရဗျာဗာဓာယ စေတေတိ, န ဥဘယဗျာဗာဓာယ စေတေတိ; အတ္တဟိတပရဟိတော်ဘယဟိတသဗ္ဗလောကဟိတမေဝ သော ဘဝံ ဂေါတမော စိန္တေန္တော နိသိန္နော ဟောတိ၊ သော အာရာမဂတော ပရိသတိ ဓမ္မံ ဒေသေတိ, န တံ ပရိသံ ဥဿာဒေတိ, န တံ ပရိသံ အပသာဒေတိ; အညဒတ္ထု ဓမ္မိယာ ကထာယ တံ ပရိသံ သန္ဒဿေတိ သမာဒပေတိ သမုတ္တေဇေတိ သမ္ပဟံသေတိ၊
When he has gone to the monastery he sits on a seat spread out and washes his feet. But he doesn’t waste time with pedicures. When he has washed his feet, he sits down cross-legged, sets his body straight, and establishes mindfulness in front of him. He has no intention to hurt himself, hurt others, or hurt both. He only wishes for the welfare of himself, of others, of both, and of the whole world. In the monastery when he teaches Dhamma to an assembly, he neither flatters them nor rebukes them. Invariably, he educates, encourages, fires up, and inspires that assembly with a Dhamma talk.
အဋ္ဌင်္ဂသမန္နာဂတော ခေါ ပနဿ ဘောတော ဂေါတမဿ မုခတော ဃောသော နိစ္ဆရတိ—ဝိဿဋ္ဌော စ, ဝိညေယျော စ, မဉ္ဇု စ, သဝနီယော စ, ဗိန္ဒု စ, အဝိသာရီ စ, ဂမ္ဘီရော စ, နိန္နာဒီ စ၊ ယထာပရိသံ ခေါ ပန သော ဘဝံ ဂေါတမော သရေန ဝိညာပေတိ, န စဿ ဗဟိဒ္ဓါ ပရိသာယ ဃောသော နိစ္ဆရတိ၊ တေ တေန ဘောတာ ဂေါတမေန ဓမ္မိယာ ကထာယ သန္ဒဿိတာ သမာဒပိတာ သမုတ္တေဇိတာ သမ္ပဟံသိတာ ဥဋ္ဌာယာသနာ ပက္ကမန္တိ အဝလောကယမာနာယေဝ အဝိဇဟိတတ္တာ၊
His voice has eight qualities: it is clear, comprehensible, charming, audible, lucid, undistorted, deep, and resonant. He makes sure his voice is intelligible as far as the assembly goes, but it doesn’t extend outside the assembly. And when they’ve been inspired with a Dhamma talk by Master Gotama they get up from their seats and leave looking back at him alone, and not forgetting their lesson.
အဒ္ဒသာမ ခေါ မယံ, ဘော, တံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ ဂစ္ဆန္တံ, အဒ္ဒသာမ ဌိတံ, အဒ္ဒသာမ အန္တရဃရံ ပဝိသန္တံ, အဒ္ဒသာမ အန္တရဃရေ နိသိန္နံ တုဏှီဘူတံ, အဒ္ဒသာမ အန္တရဃရေ ဘုဉ္ဇန္တံ, အဒ္ဒသာမ ဘုတ္တာဝိံ နိသိန္နံ တုဏှီဘူတံ, အဒ္ဒသာမ ဘုတ္တာဝိံ အနုမောဒန္တံ, အဒ္ဒသာမ အာရာမံ ဂစ္ဆန္တံ, အဒ္ဒသာမ အာရာမဂတံ နိသိန္နံ တုဏှီဘူတံ, အဒ္ဒသာမ အာရာမဂတံ ပရိသတိ ဓမ္မံ ဒေသေန္တံ၊ ဧဒိသော စ ဧဒိသော စ သော ဘဝံ ဂေါတမော, တတော စ ဘိယျော”တိ၊
I have seen Master Gotama walking and standing; entering inhabited areas, and sitting and eating there; sitting silently after eating, and expressing appreciation; going to the monastery, sitting silently there, and teaching Dhamma to an assembly there. Such is Master Gotama; such he is and more than that.”
ဧဝံ ဝုတ္တေ, ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဥဋ္ဌာယာသနာ ဧကံသံ ဥတ္တရာသင်္ဂံ ကရိတွာ ယေန ဘဂဝါ တေနဉ္ဇလိံ ပဏာမေတွာ တိက္ခတ္တုံ ဥဒါနံ ဥဒါနေတိ:
When he had spoken, the brahmin Brahmāyu got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, raised his joined palms toward the Buddha, and uttered this aphorism three times:
“နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ၊
“Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!
နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ၊
Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!
နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿာတိ၊
Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!
အပ္ပေဝ နာမ မယံ ကဒါစိ ကရဟစိ တေန ဘောတာ ဂေါတမေန သမာဂစ္ဆေယျာမ? အပ္ပေဝ နာမ သိယာ ကောစိဒေဝ ကထာသလ္လာပေါ”တိ၊
Hopefully, some time or other I’ll get to meet him, and we can have a discussion.”
အထ ခေါ ဘဂဝါ ဝိဒေဟေသု အနုပုဗ္ဗေန စာရိကံ စရမာနော ယေန မိထိလာ တဒဝသရိ၊ တတြ သုဒံ ဘဂဝါ မိထိလာယံ ဝိဟရတိ မဃဒေဝအမ္ဗဝနေ၊
And then the Buddha, traveling stage by stage in the Videhan lands, arrived at Mithilā, where he stayed in the Makhādeva Mango Grove.
အဿောသုံ ခေါ မိထိလေယျကာ ဗြာဟ္မဏဂဟပတိကာ: “သမဏော ခလု, ဘော, ဂေါတမော သကျပုတ္တော သကျကုလာ ပဗ္ဗဇိတော ဝိဒေဟေသု စာရိကံ စရမာနော မဟတာ ဘိက္ခုသင်္ဃေန သဒ္ဓိံ ပဉ္စမတ္တေဟိ ဘိက္ခုသတေဟိ မိထိလံ အနုပ္ပတ္တော, မိထိလာယံ ဝိဟရတိ မဃဒေဝအမ္ဗဝနေ၊ တံ ခေါ ပန ဘဝန္တံ ဂေါတမံ ဧဝံ ကလျာဏော ကိတ္တိသဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂတော: ‘ဣတိပိ သော ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော သုဂတော လောကဝိဒူ အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ သတ္ထာ ဒေဝမနုဿာနံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ'တိ၊ သော ဣမံ လောကံ သဒေဝကံ သမာရကံ သဗြဟ္မကံ သဿမဏဗြာဟ္မဏိံ ပဇံ သဒေဝမနုဿံ သယံ အဘိညာ သစ္ဆိကတွာ ပဝေဒေတိ၊ သော ဓမ္မံ ဒေသေတိ အာဒိကလျာဏံ မဇ္ဈေကလျာဏံ ပရိယောသာနကလျာဏံ သာတ္ထံ သဗျဉ္ဇနံ, ကေဝလပရိပုဏ္ဏံ ပရိသုဒ္ဓံ ဗြဟ္မစရိယံ ပကာသေတိ၊ သာဓု ခေါ ပန တထာရူပါနံ အရဟတံ ဒဿနံ ဟောတီ”တိ၊
The brahmins and householders of Mithilā heard: “It seems the ascetic Gotama—a Sakyan, gone forth from a Sakyan family—has arrived at Mithilā, where he is staying in the Makhādeva Mango Grove. He has this good reputation: ‘That Blessed One is perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed.’ He has realized with his own insight this world—with its gods, Māras and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, gods and humans—and he makes it known to others. He teaches Dhamma that’s good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased. And he reveals a spiritual practice that’s entirely full and pure. It’s good to see such perfected ones.”
အထ ခေါ မိထိလေယျကာ ဗြာဟ္မဏဂဟပတိကာ ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိံသု; ဥပသင်္ကမိတွာ အပ္ပေကစ္စေ ဘဂဝန္တံ အဘိဝါဒေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိံသု; အပ္ပေကစ္စေ ဘဂဝတာ သဒ္ဓိံ သမ္မောဒိံသု, သမ္မောဒနီယံ ကထံ သာရဏီယံ ဝီတိသာရေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိံသု; အပ္ပေကစ္စေ ယေန ဘဂဝါ တေနဉ္ဇလိံ ပဏာမေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိံသု; အပ္ပေကစ္စေ ဘဂဝတော သန္တိကေ နာမဂေါတ္တံ သာဝေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိံသု; အပ္ပေကစ္စေ တုဏှီဘူတာ ဧကမန္တံ နိသီဒိံသု၊
Then the brahmins and householders of Mithilā went up to the Buddha. Before sitting down to one side, some bowed, some exchanged greetings and polite conversation, some held up their joined palms toward the Buddha, some announced their name and clan, while some kept silent.
အဿောသိ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော: “သမဏော ခလု, ဘော, ဂေါတမော သကျပုတ္တော သကျကုလာ ပဗ္ဗဇိတော မိထိလံ အနုပ္ပတ္တော, မိထိလာယံ ဝိဟရတိ မဃဒေဝအမ္ဗဝနေ”တိ၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော သမ္ဗဟုလေဟိ သာဝကေဟိ သဒ္ဓိံ ယေန မဃဒေဝအမ္ဗဝနံ တေနုပသင်္ကမိ၊
The brahmin Brahmāyu also heard that the Buddha had arrived. So he went to the Makhādeva Mango Grove together with several disciples.
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယုနော ဗြာဟ္မဏဿ အဝိဒူရေ အမ္ဗဝနဿ ဧတဒဟောသိ: “န ခေါ မေတံ ပတိရူပံ ယောဟံ ပုဗ္ဗေ အပ္ပဋိသံဝိဒိတော သမဏံ ဂေါတမံ ဒဿနာယ ဥပသင်္ကမေယျန်”တိ၊
Not far from the grove he thought, “It wouldn’t be appropriate for me to go to see the ascetic Gotama without first letting him know.”
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော အညတရံ မာဏဝကံ အာမန္တေသိ: “ဧဟိ တွံ, မာဏဝက, ယေန သမဏော ဂေါတမော တေနုပသင်္ကမ; ဥပသင်္ကမိတွာ မမ ဝစနေန သမဏံ ဂေါတမံ အပ္ပါဗာဓံ အပ္ပါတင်္ကံ လဟုဋ္ဌာနံ ဗလံ ဖာသုဝိဟာရံ ပုစ္ဆ: ‘ဗြဟ္မာယု, ဘော ဂေါတမ, ဗြာဟ္မဏော ဘဝန္တံ ဂေါတမံ အပ္ပါဗာဓံ အပ္ပါတင်္ကံ လဟုဋ္ဌာနံ ဗလံ ဖာသုဝိဟာရံ ပုစ္ဆတီ'တိ၊ ဧဝဉ္စ ဝဒေဟိ: ‘ဗြဟ္မာယု, ဘော ဂေါတမ, ဗြာဟ္မဏော ဇိဏ္ဏော ဝုဍ္ဎော မဟလ္လကော အဒ္ဓဂတော ဝယောအနုပ္ပတ္တော, ဝီသဝဿသတိကော ဇာတိယာ, တိဏ္ဏံ ဝေဒါနံ ပါရဂူ သနိဃဏ္ဍုကေဋုဘာနံ သာက္ခရပ္ပဘေဒါနံ ဣတိဟာသပဉ္စမာနံ, ပဒကော, ဝေယျာကရဏော, လောကာယတမဟာပုရိသလက္ခဏေသု အနဝယော၊ ယာဝတာ, ဘော, ဗြာဟ္မဏဂဟပတိကာ မိထိလာယံ ပဋိဝသန္တိ, ဗြဟ္မာယု တေသံ ဗြာဟ္မဏော အဂ္ဂမက္ခာယတိ—ယဒိဒံ ဘောဂေဟိ; ဗြဟ္မာယု တေသံ ဗြာဟ္မဏော အဂ္ဂမက္ခာယတိ—ယဒိဒံ မန္တေဟိ; ဗြဟ္မာယု တေသံ ဗြာဟ္မဏော အဂ္ဂမက္ခာယတိ—ယဒိဒံ အာယုနာ စေဝ ယသသာ စ၊ သော ဘောတော ဂေါတမဿ ဒဿနကာမော'”တိ၊
So he addressed one of his students: “Here, student, go to the ascetic Gotama and in my name bow with your head to his feet. Ask him if he is healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. And then say: ‘Master Gotama, the brahmin Brahmāyu is old, elderly, and senior, advanced in years, having reached the final stage of life; he is a hundred and twenty years old. He has mastered the three Vedas, together with their vocabularies, ritual, phonology and etymology, and the testament as fifth. He knows philology and grammar, and is well versed in cosmology and the marks of a great man. Of all the brahmins and householders residing in Mithilā, Brahmāyu is said to be the foremost in wealth, hymns, lifespan, and fame. He wants to see Master Gotama.’”
“ဧဝံ, ဘော”တိ ခေါ သော မာဏဝကော ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ ပဋိဿုတွာ ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝတာ သဒ္ဓိံ သမ္မောဒိ၊ သမ္မောဒနီယံ ကထံ သာရဏီယံ ဝီတိသာရေတွာ ဧကမန္တံ အဋ္ဌာသိ၊ ဧကမန္တံ ဌိတော ခေါ သော မာဏဝကော ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ: “ဗြဟ္မာယု, ဘော ဂေါတမ, ဗြာဟ္မဏော ဘဝန္တံ ဂေါတမံ အပ္ပါဗာဓံ အပ္ပါတင်္ကံ လဟုဋ္ဌာနံ ဗလံ ဖာသုဝိဟာရံ ပုစ္ဆတိ; ဧဝဉ္စ ဝဒေတိ: ‘ဗြဟ္မာယု, ဘော ဂေါတမ, ဗြာဟ္မဏော ဇိဏ္ဏော ဝုဍ္ဎော မဟလ္လကော အဒ္ဓဂတော ဝယောအနုပ္ပတ္တော, ဝီသဝဿသတိကော ဇာတိယာ, တိဏ္ဏံ ဝေဒါနံ ပါရဂူ သနိဃဏ္ဍုကေဋုဘာနံ သာက္ခရပ္ပဘေဒါနံ ဣတိဟာသပဉ္စမာနံ, ပဒကော, ဝေယျာကရဏော, လောကာယတမဟာပုရိသလက္ခဏေသု အနဝယော၊ ယာဝတာ, ဘော, ဗြာဟ္မဏဂဟပတိကာ မိထိလာယံ ပဋိဝသန္တိ, ဗြဟ္မာယု တေသံ ဗြာဟ္မဏော အဂ္ဂမက္ခာယတိ—ယဒိဒံ ဘောဂေဟိ; ဗြဟ္မာယု တေသံ ဗြာဟ္မဏော အဂ္ဂမက္ခာယတိ—ယဒိဒံ မန္တေဟိ; ဗြဟ္မာယု တေသံ ဗြာဟ္မဏော အဂ္ဂမက္ခာယတိ—ယဒိဒံ အာယုနာ စေဝ ယသသာ စ၊ သော ဘောတော ဂေါတမဿ ဒဿနကာမော'”တိ၊ “ယဿဒါနိ, မာဏဝ, ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ကာလံ မညတီ”တိ၊
“Yes, sir,” that student replied. He did as he was asked, and the Buddha said, “Please, student, let Brahmāyu come when he’s ready.”
အထ ခေါ သော မာဏဝကော ယေန ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ ဧတဒဝေါစ: “ကတာဝကာသော ခေါမှိ ဘဝတာ သမဏေန ဂေါတမေန၊ ယဿဒါနိ ဘဝံ ကာလံ မညတီ”တိ၊
The student went back to Brahmāyu and said to him, “Your request for an audience with the ascetic Gotama has been granted. Please go at your convenience.”
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ၊ အဒ္ဒသာ ခေါ သာ ပရိသာ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ ဒူရတောဝ အာဂစ္ဆန္တံ၊ ဒိသွာန ဩရမိယ ဩကာသမကာသိ ယထာ တံ ဉာတဿ ယသဿိနော၊
Then the brahmin Brahmāyu went up to the Buddha. The assembly saw him coming off in the distance, and made way for him, as he was well-known and famous.
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော တံ ပရိသံ ဧတဒဝေါစ: “အလံ, ဘော၊ နိသီဒထ တုမှေ သကေ အာသနေ၊ ဣဓာဟံ သမဏဿ ဂေါတမဿ သန္တိကေ နိသီဒိဿာမီ”တိ၊
Brahmāyu said to that retinue, “Enough, gentlemen. Please sit on your own seats. I shall sit here by the ascetic Gotama.”
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝတာ သဒ္ဓိံ သမ္မောဒိ၊ သမ္မောဒနီယံ ကထံ သာရဏီယံ ဝီတိသာရေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိ၊ ဧကမန္တံ နိသိန္နော ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဘဂဝတော ကာယေ ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏာနိ သမန္နေသိ၊ အဒ္ဒသာ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဘဂဝတော ကာယေ ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏာနိ, ယေဘုယျေန ဌပေတွာ ဒွေ၊ ဒွီသု မဟာပုရိသလက္ခဏေသု ကင်္ခတိ ဝိစိကိစ္ဆတိ နာဓိမုစ္စတိ န သမ္ပသီဒတိ—ကောသောဟိတေ စ ဝတ္ထဂုယှေ ပဟူတဇိဝှတာယ စ၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဘဂဝန္တံ ဂါထာဟိ အဇ္ဈဘာသိ:
Then the brahmin Brahmāyu went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side, and scrutinized the Buddha’s body for the thirty-two marks of a great man. He saw all of them except for two, which he had doubts about: whether the private parts are covered in a foreskin, and the largeness of the tongue. Then Brahmāyu addressed the Buddha in verse:
“ယေ မေ ဒွတ္တိံသာတိ သုတာ, မဟာပုရိသလက္ခဏာ; ဒုဝေ တေသံ န ပဿာမိ, ဘောတော ကာယသ္မိံ ဂေါတမ၊
“I have learned of the thirty-two marks of a great man. There are two that I don’t see on the body of the ascetic Gotama.
ကစ္စိ ကောသောဟိတံ ဘောတော, ဝတ္ထဂုယှံ နရုတ္တမ; နာရီသမာနသဝှယာ, ကစ္စိ ဇိဝှါ န ဒဿကာ၊
Are the private parts covered in a foreskin, O supreme person? Though called by a word of the feminine gender, perhaps your tongue is a manly one?
ကစ္စိ ပဟူတဇိဝှေါသိ, ယထာ တံ ဇာနိယာမသေ; နိန္နာမယေတံ ပဟူတံ, ကင်္ခံ ဝိနယ နော ဣသေ၊
Perhaps your tongue is large, as we have been informed. Please stick it out in its full extent, and so, O seer, dispel my doubt.
ဒိဋ္ဌဓမ္မဟိတတ္ထာယ, သမ္ပရာယသုခါယ စ; ကတာဝကာသာ ပုစ္ဆာမ, ယံ ကိဉ္စိ အဘိပတ္ထိတန်”တိ၊
For my welfare and benefit in this life, and happiness in the next. And I ask you to grant the opportunity to ask whatever I desire.”
အထ ခေါ ဘဂဝတော ဧတဒဟောသိ: “ပဿတိ ခေါ မေ အယံ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဒွတ္တိံသမဟာပုရိသလက္ခဏာနိ, ယေဘုယျေန ဌပေတွာ ဒွေ၊ ဒွီသု မဟာပုရိသလက္ခဏေသု ကင်္ခတိ ဝိစိကိစ္ဆတိ နာဓိမုစ္စတိ န သမ္ပသီဒတိ—ကောသောဟိတေ စ ဝတ္ထဂုယှေ ပဟူတဇိဝှတာယ စာ”တိ၊
Then the Buddha thought, “Brahmāyu sees all the marks except for two, which he has doubts about: whether the private parts are covered in a foreskin, and the largeness of the tongue.”
အထ ခေါ ဘဂဝါ တထာရူပံ ဣဒ္ဓါဘိသင်္ခါရံ အဘိသင်္ခါသိ ယထာ အဒ္ဒသ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဘဂဝတော ကောသောဟိတံ ဝတ္ထဂုယှံ၊ အထ ခေါ ဘဂဝါ ဇိဝှံ နိန္နာမေတွာ ဥဘောပိ ကဏ္ဏသောတာနိ အနုမသိ ပဋိမသိ; ဥဘောပိ နာသိကသောတာနိ အနုမသိ ပဋိမသိ; ကေဝလမ္ပိ နလာဋမဏ္ဍလံ ဇိဝှါယ ဆာဒေသိ၊
So the Buddha used his psychic power to will that Brahmāyu would see his private parts covered in a foreskin. And he stuck out his tongue and stroked back and forth on his ear holes and nostrils, and covered his entire forehead with his tongue.
အထ ခေါ ဘဂဝါ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ ဂါထာဟိ ပစ္စဘာသိ:
Then the Buddha replied to Brahmāyu in verse:
“ယေ တေ ဒွတ္တိံသာတိ သုတာ, မဟာပုရိသလက္ခဏာ; သဗ္ဗေ တေ မမ ကာယသ္မိံ, မာ တေ ကင်္ခါဟု ဗြာဟ္မဏ၊
“The thirty-two marks of a great man that you have learned are all found on my body: so do not doubt, brahmin.
အဘိညေယျံ အဘိညာတံ, ဘာဝေတဗ္ဗဉ္စ ဘာဝိတံ; ပဟာတဗ္ဗံ ပဟီနံ မေ, တသ္မာ ဗုဒ္ဓေါသ္မိ ဗြာဟ္မဏ၊
I have known what should be known, and developed what should be developed, and given up what should be given up: and so, brahmin, I am a Buddha.
ဒိဋ္ဌဓမ္မဟိတတ္ထာယ, သမ္ပရာယသုခါယ စ; ကတာဝကာသော ပုစ္ဆဿု, ယံ ကိဉ္စိ အဘိပတ္ထိတန်”တိ၊
For your welfare and benefit in this life, and happiness in the next: I grant you the opportunity to ask whatever you desire.”
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ ဧတဒဟောသိ:
Then Brahmāyu thought:
“ကတာဝကာသော ခေါမှိ သမဏေန ဂေါတမေန၊ ကိံ နု ခေါ အဟံ သမဏံ ဂေါတမံ ပုစ္ဆေယျံ: ‘ဒိဋ္ဌဓမ္မိကံ ဝါ အတ္ထံ သမ္ပရာယိကံ ဝါ'”တိ၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ ဧတဒဟောသိ: “ကုသလော ခေါ အဟံ ဒိဋ္ဌဓမ္မိကာနံ အတ္ထာနံ၊ အညေပိ မံ ဒိဋ္ဌဓမ္မိကံ အတ္ထံ ပုစ္ဆန္တိ၊ ယန္နူနာဟံ သမဏံ ဂေါတမံ သမ္ပရာယိကံယေဝ အတ္ထံ ပုစ္ဆေယျန်”တိ၊
“My request has been granted. Should I ask him about what is beneficial in this life or the next?” Then he thought, “I’m well versed in the benefits that apply to this life, and others ask me about this. Why don’t I ask the ascetic Gotama about the benefit that specifically applies to lives to come?”
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဘဂဝန္တံ ဂါထာဟိ အဇ္ဈဘာသိ:
So Brahmāyu addressed the Buddha in verse:
“ကထံ ခေါ ဗြာဟ္မဏော ဟောတိ, ကထံ ဘဝတိ ဝေဒဂူ; တေဝိဇ္ဇော ဘော ကထံ ဟောတိ, သောတ္ထိယော ကိန္တိ ဝုစ္စတိ၊
“How do you become a brahmin? And how do you become a knowledge master? How a master of the three knowledges? And how is one called a scholar?
အရဟံ ဘော ကထံ ဟောတိ, ကထံ ဘဝတိ ကေဝလီ; မုနိ စ ဘော ကထံ ဟောတိ, ဗုဒ္ဓေါ ကိန္တိ ပဝုစ္စတီ”တိ၊
How do you become a perfected one? And how a consummate one? How do you become a sage? And how is one declared to be awakened?”
အထ ခေါ ဘဂဝါ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ ဂါထာဟိ ပစ္စဘာသိ:
Then the Buddha replied to Brahmāyu in verse:
“ပုဗ္ဗေနိဝါသံ ယော ဝေဒိ, သဂ္ဂါပါယဉ္စ ပဿတိ; အထော ဇာတိက္ခယံ ပတ္တော, အဘိညာ ဝေါသိတော မုနိ၊
“One who knows their past lives, and sees heaven and places of loss, and has attained the end of rebirth: that sage has perfect insight.
စိတ္တံ ဝိသုဒ္ဓံ ဇာနာတိ, မုတ္တံ ရာဂေဟိ သဗ္ဗသော; ပဟီနဇာတိမရဏော, ဗြဟ္မစရိယဿ ကေဝလီ; ပါရဂူ သဗ္ဗဓမ္မာနံ, ဗုဒ္ဓေါ တာဒီ ပဝုစ္စတီ”တိ၊
They know their mind is pure, completely freed from greed; they’ve given up birth and death, and have completed the spiritual journey. Gone beyond all things, such a one is declared to be awakened.”
ဧဝံ ဝုတ္တေ, ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဥဋ္ဌာယာသနာ ဧကံသံ ဥတ္တရာသင်္ဂံ ကရိတွာ ဘဂဝတော ပါဒေသု သိရသာ နိပတိတွာ ဘဂဝတော ပါဒါနိ မုခေန စ ပရိစုမ္ဗတိ, ပါဏီဟိ စ ပရိသမ္ဗာဟတိ, နာမဉ္စ သာဝေတိ: “ဗြဟ္မာယု အဟံ, ဘော ဂေါတမ, ဗြာဟ္မဏော; ဗြဟ္မာယု အဟံ, ဘော ဂေါတမ, ဗြာဟ္မဏော”တိ၊
When he said this, Brahmāyu got up from his seat and arranged his robe on one shoulder. He bowed with his head at the Buddha’s feet, caressing them and covering them with kisses, and pronounced his name: “I am the brahmin Brahmāyu, Master Gotama! I am the brahmin Brahmāyu!”
အထ ခေါ သာ ပရိသာ အစ္ဆရိယဗ္ဘုတစိတ္တဇာတာ အဟောသိ: “အစ္ဆရိယံ ဝတ ဘော, အဗ္ဘုတံ ဝတ ဘော၊ ယတြ ဟိ နာမာယံ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဉာတော ယသဿီ ဧဝရူပံ ပရမနိပစ္စကာရံ ကရိဿတီ”တိ၊ အထ ခေါ ဘဂဝါ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ ဧတဒဝေါစ: “အလံ, ဗြာဟ္မဏ, ဥဋ္ဌဟ နိသီဒ တွံ သကေ အာသနေ ယတော တေ မယိ စိတ္တံ ပသန္နန်”တိ၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဥဋ္ဌဟိတွာ သကေ အာသနေ နိသီဒိ၊
Then that assembly, their minds full of wonder and amazement, thought, “Oh, how incredible, how amazing, that Brahmāyu, who is so well-known and famous, should show the Buddha such utmost devotion.” Then the Buddha said to Brahmāyu, “Enough, brahmin. Get up, and sit in your own seat, since your mind has such confidence in me.” So Brahmāyu got up and sat in his own seat.
အထ ခေါ ဘဂဝါ ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ အနုပုဗ္ဗိံ ကထံ ကထေသိ, သေယျထိဒံ—ဒါနကထံ, သီလကထံ, သဂ္ဂကထံ; ကာမာနံ အာဒီနဝံ ဩကာရံ သင်္ကိလေသံ နေက္ခမ္မေ အာနိသံသံ ပကာသေသိ၊ ယဒါ ဘဂဝါ အညာသိ ဗြဟ္မာယုံ ဗြာဟ္မဏံ ကလ္လစိတ္တံ မုဒုစိတ္တံ ဝိနီဝရဏစိတ္တံ ဥဒဂ္ဂစိတ္တံ ပသန္နစိတ္တံ, အထ ယာ ဗုဒ္ဓါနံ သာမုက္ကံသိကာ ဓမ္မဒေသနာ တံ ပကာသေသိ—ဒုက္ခံ, သမုဒယံ, နိရောဓံ, မဂ္ဂံ၊ သေယျထာပိ နာမ သုဒ္ဓံ ဝတ္ထံ အပဂတကာဠကံ သမ္မဒေဝ ရဇနံ ပဋိဂ္ဂဏှေယျ; ဧဝမေဝ ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ တသ္မိံယေဝ အာသနေ ဝိရဇံ ဝီတမလံ ဓမ္မစက္ခုံ ဥဒပါဒိ: “ယံ ကိဉ္စိ သမုဒယဓမ္မံ သဗ္ဗံ တံ နိရောဓဓမ္မန်”တိ၊
Then the Buddha taught him step by step, with a talk on giving, ethical conduct, and heaven. He explained the drawbacks of sensual pleasures, so sordid and corrupt, and the benefit of renunciation. And when the Buddha knew that Brahmāyu’s mind was ready, pliable, rid of hindrances, elated, and confident he explained the special teaching of the Buddhas: suffering, its origin, its cessation, and the path. Just as a clean cloth rid of stains would properly absorb dye, in that very seat the stainless, immaculate vision of the Dhamma arose in the brahmin Brahmāyu: “Everything that has a beginning has an end.”
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဒိဋ္ဌဓမ္မော ပတ္တဓမ္မော ဝိဒိတဓမ္မော ပရိယောဂါဠှဓမ္မော တိဏ္ဏဝိစိကိစ္ဆော ဝိဂတကထင်္ကထော ဝေသာရဇ္ဇပ္ပတ္တော အပရပ္ပစ္စယော သတ္ထုသာသနေ ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ:
Then Brahmāyu saw, attained, understood, and fathomed the Dhamma. He went beyond doubt, got rid of indecision, and became self-assured and independent of others regarding the Teacher’s instructions. He said to the Buddha:
“အဘိက္ကန္တံ, ဘော ဂေါတမ, အဘိက္ကန္တံ, ဘော ဂေါတမ၊ သေယျထာပိ, ဘော ဂေါတမ, နိက္ကုဇ္ဇိတံ ဝါ ဥက္ကုဇ္ဇေယျ, ပဋိစ္ဆန္နံ ဝါ ဝိဝရေယျ, မူဠှဿ ဝါ မဂ္ဂံ အာစိက္ခေယျ, အန္ဓကာရေ ဝါ တေလပဇ္ဇောတံ ဓာရေယျ ‘စက္ခုမန္တော ရူပါနိ ဒက္ခန္တီ'တိ; ဧဝမေဝံ ဘောတာ ဂေါတမေန အနေကပရိယာယေန ဓမ္မော ပကာသိတော၊ ဧသာဟံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ ဓမ္မဉ္စ ဘိက္ခုသင်္ဃဉ္စ၊ ဥပါသကံ မံ ဘဝံ ဂေါတမော ဓာရေတု အဇ္ဇတဂ္ဂေ ပါဏုပေတံ သရဏံ ဂတံ၊ အဓိဝါသေတု စ မေ ဘဝံ ဂေါတမော သွာတနာယ ဘတ္တံ သဒ္ဓိံ ဘိက္ခုသင်္ဃေနာ”တိ၊ အဓိဝါသေသိ ဘဂဝါ တုဏှီဘာဝေန၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ဘဂဝတော အဓိဝါသနံ ဝိဒိတွာ ဥဋ္ဌာယာသနာ ဘဂဝန္တံ အဘိဝါဒေတွာ ပဒက္ခိဏံ ကတွာ ပက္ကာမိ၊
“Excellent, Master Gotama! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Gotama has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life. Would you and the bhikkhu Saṅgha please accept a meal from me tomorrow?” The Buddha consented with silence. Then, knowing that the Buddha had consented, Brahmāyu got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before leaving.
အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော တဿာ ရတ္တိယာ အစ္စယေန သကေ နိဝေသနေ ပဏီတံ ခါဒနီယံ ဘောဇနီယံ ပဋိယာဒါပေတွာ ဘဂဝတော ကာလံ အာရောစာပေသိ: “ကာလော, ဘော ဂေါတမ, နိဋ္ဌိတံ ဘတ္တန်”တိ၊
And when the night had passed Brahmāyu had delicious fresh and cooked foods prepared in his own home. Then he had the Buddha informed of the time, saying, “It’s time, Master Gotama, the meal is ready.”
အထ ခေါ ဘဂဝါ ပုဗ္ဗဏှသမယံ နိဝါသေတွာ ပတ္တစီဝရမာဒါယ ယေန ဗြဟ္မာယုဿ ဗြာဟ္မဏဿ နိဝေသနံ တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ပညတ္တေ အာသနေ နိသီဒိ သဒ္ဓိံ ဘိက္ခုသင်္ဃေန၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော သတ္တာဟံ ဗုဒ္ဓပ္ပမုခံ ဘိက္ခုသင်္ဃံ ပဏီတေန ခါဒနီယေန ဘောဇနီယေန သဟတ္ထာ သန္တပ္ပေသိ သမ္ပဝါရေသိ၊
Then the Buddha robed up in the morning and, taking his bowl and robe, went to the home of the brahmin Brahmāyu, where he sat on the seat spread out, together with the Saṅgha of bhikkhus. For seven days, Brahmāyu served and satisfied the bhikkhu Saṅgha headed by the Buddha with his own hands with delicious fresh and cooked foods.
အထ ခေါ ဘဂဝါ တဿ သတ္တာဟဿ အစ္စယေန ဝိဒေဟေသု စာရိကံ ပက္ကာမိ၊ အထ ခေါ ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော အစိရပက္ကန္တဿ ဘဂဝတော ကာလမကာသိ၊
When the seven days had passed, the Buddha departed to wander in the Videhan lands. Not long after the Buddha left, Brahmāyu passed away.
အထ ခေါ သမ္ဗဟုလာ ဘိက္ခူ ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိံသု; ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝန္တံ အဘိဝါဒေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိံသု၊ ဧကမန္တံ နိသိန္နာ ခေါ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစုံ: “ဗြဟ္မာယု, ဘန္တေ, ဗြာဟ္မဏော ကာလင်္ကတော၊ တဿ ကာ ဂတိ, ကော အဘိသမ္ပရာယော”တိ?
Then several bhikkhus went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, Brahmāyu has passed away. Where has he been reborn in his next life?”
“ပဏ္ဍိတော, ဘိက္ခဝေ, ဗြဟ္မာယု ဗြာဟ္မဏော ပစ္စပါဒိ ဓမ္မဿာနုဓမ္မံ, န စ မံ ဓမ္မာဓိကရဏံ ဝိဟေသေသိ၊ ဗြဟ္မာယု, ဘိက္ခဝေ, ဗြာဟ္မဏော ပဉ္စန္နံ ဩရမ္ဘာဂိယာနံ သံယောဇနာနံ ပရိက္ခယာ ဩပပါတိကော ဟောတိ, တတ္ထ ပရိနိဗ္ဗာယီ, အနာဝတ္တိဓမ္မော တသ္မာ လောကာ”တိ၊
“Bhikkhus, the brahmin Brahmāyu was astute. He practiced in line with the teachings, and did not trouble me about the teachings. With the ending of the five lower fetters, he’s been reborn spontaneously and will become extinguished there, not liable to return from that world.”
ဣဒမဝေါစ ဘဂဝါ၊ အတ္တမနာ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ၊
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
ဗြဟ္မာယုသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ ပဌမံ၊
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]