| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationමජ්ඣිම නිකාය 144
The Middle-Length Suttas Collection 144
ඡන්නෝවාදසුත්ත
Advice to Channa
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා රාජගහේ විහරති වේළුවනේ කලන්දකනිවාපේ.
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground.
තේන ඛෝ පන සමයේන ආයස්මා ච සාරිපුත්තෝ ආයස්මා ච මහාචුන්දෝ ආයස්මා ච ඡන්නෝ ගිජ්ඣකූටේ පබ්බතේ විහරන්ති.
Now at that time the venerables Sāriputta, Mahācunda, and Channa were staying on the Vulture’s Peak Mountain.
තේන ඛෝ පන සමයේන ආයස්මා ඡන්නෝ ආබාධිකෝ හෝති දුක්ඛිතෝ බාළ්හගිලානෝ.
Now at that time Venerable Channa was sick, suffering, gravely ill.
අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ සායන්හසමයං පටිසල්ලානා වුට්ඨිතෝ යේනායස්මා මහාචුන්දෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං මහාචුන්දං ඒතදවෝච: “ආයාමාවුසෝ චුන්ද, යේනායස්මා ඡන්නෝ තේනුපසඞ්කමිස්සාම ගිලානපුච්ඡකා”ති.
Then in the late afternoon, Venerable Sāriputta came out of retreat, went to Venerable Mahācunda and said to him, “Come, Friend Cunda, let’s go to see Venerable Channa and ask about his illness.”
“ඒවමාවුසෝ”ති ඛෝ ආයස්මා මහාචුන්දෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස පච්චස්සෝසි.
“Yes, friend,” replied Mahācunda.
අථ ඛෝ ආයස්මා ච සාරිපුත්තෝ ආයස්මා ච මහාචුන්දෝ යේනායස්මා ඡන්නෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා ඡන්නේන සද්ධිං සම්මෝදිංසු. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ ආයස්මන්තං ඡන්නං ඒතදවෝච: “කච්චි තේ, ආවුසෝ ඡන්න, ඛමනීයං, කච්චි යාපනීයං? කච්චි තේ දුක්ඛා වේදනා පටික්කමන්ති, නෝ අභික්කමන්ති; පටික්කමෝසානං පඤ්ඤායති, නෝ අභික්කමෝ”ති?
And then Sāriputta and Mahācunda went to see Channa and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side. Then Sāriputta said to Channa, “I hope you’re keeping well, Friend Channa; I hope you’re alright. I hope that your pain is fading, not growing, that its fading is evident, not its growing.”
“න මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ඛමනීයං න යාපනීයං. බාළ්හා මේ දුක්ඛා වේදනා අභික්කමන්ති, නෝ පටික්කමන්ති; අභික්කමෝසානං පඤ්ඤායති, නෝ පටික්කමෝ. සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, බලවා පුරිසෝ තිණ්හේන සිඛරේන මුද්ධනි අභිමත්ථේය්‍ය; ඒවමේව ඛෝ මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අධිමත්තා වාතා මුද්ධනි ඌහනන්ති. න මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ඛමනීයං න යාපනීයං. බාළ්හා මේ දුක්ඛා වේදනා අභික්කමන්ති, නෝ පටික්කමන්ති; අභික්කමෝසානං පඤ්ඤායති නෝ පටික්කමෝ. සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, බලවා පුරිසෝ දළ්හේන වරත්තක්ඛණ්ඩේන සීසේ සීසවේඨං දදේය්‍ය; ඒවමේව ඛෝ මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අධිමත්තා සීසේ සීසවේදනා. න මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ඛමනීයං න යාපනීයං. බාළ්හා මේ දුක්ඛා වේදනා අභික්කමන්ති, නෝ පටික්කමන්ති; අභික්කමෝසානං පඤ්ඤායති, නෝ පටික්කමෝ. සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, දක්ඛෝ ගෝඝාතකෝ වා ගෝඝාතකන්තේවාසී වා තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන කුච්ඡිං පරිකන්තේය්‍ය; ඒවමේව ඛෝ මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අධිමත්තා වාතා කුච්ඡිං පරිකන්තන්ති. න මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ඛමනීයං න යාපනීයං. බාළ්හා මේ දුක්ඛා වේදනා අභික්කමන්ති, නෝ පටික්කමන්ති; අභික්කමෝසානං පඤ්ඤායති, නෝ පටික්කමෝ. සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ද්වේ බලවන්තෝ පුරිසා දුබ්බලතරං පුරිසං නානාබාහාසු ගහේත්වා අඞ්ගාරකාසුයා සන්තාපේය්‍යුං සම්පරිතාපේය්‍යුං; ඒවමේව ඛෝ මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අධිමත්තෝ කායස්මිං ඩාහෝ. න මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ඛමනීයං න යාපනීයං. බාළ්හා මේ දුක්ඛා වේදනා අභික්කමන්ති, නෝ පටික්කමන්ති; අභික්කමෝසානං පඤ්ඤායති, නෝ පටික්කමෝ. සත්ථං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ආහරිස්සාමි, නාවකඞ්ඛාමි ජීවිතන්”ති.
“Friend Sāriputta, I’m not keeping well, I’m not alright. The pain is terrible and growing, not fading; its growing is evident, not its fading. The winds piercing my head are so severe, it feels like a strong man drilling into my head with a sharp point. The pain in my head is so severe, it feels like a strong man tightening a tough leather strap around my head. The winds slicing my belly are so severe, like a deft butcher or their apprentice were slicing open a cows’s belly with a meat cleaver. The burning in my body is so severe, it feels like two strong men grabbing a weaker man by the arms to burn and scorch him on a pit of glowing coals. I’m not keeping well, I’m not alright. The pain is terrible and growing, not fading; its growing is evident, not its fading. Friend Sāriputta, I will slit my wrists. I don’t wish to live.”
“මායස්මා ඡන්නෝ සත්ථං ආහරේසි. යාපේතායස්මා ඡන්නෝ. යාපේන්තං මයං ආයස්මන්තං ඡන්නං ඉච්ඡාම. සචේ ආයස්මතෝ ඡන්නස්ස නත්ථි සප්පායානි භෝජනානි, අහං ආයස්මතෝ ඡන්නස්ස සප්පායානි භෝජනානි පරියේසිස්සාමි. සචේ ආයස්මතෝ ඡන්නස්ස නත්ථි සප්පායානි භේසජ්ජානි, අහං ආයස්මතෝ ඡන්නස්ස සප්පායානි භේසජ්ජානි පරියේසිස්සාමි. සචේ ආයස්මතෝ ඡන්නස්ස නත්ථි පතිරූපා උපට්ඨාකා, අහං ආයස්මන්තං ඡන්නං උපට්ඨහිස්සාමි. මායස්මා ඡන්නෝ සත්ථං ආහරේසි. යාපේතායස්මා ඡන්නෝ. යාපේන්තං මයං ආයස්මන්තං ඡන්නං ඉච්ඡාමා”ති.
“Please don’t slit your wrists! Venerable Channa, keep going! We want you to keep going. If you don’t have any suitable food, we’ll find it for you. If you don’t have suitable medicine, we’ll find it for you. If you don’t have a capable carer, we’ll find one for you. Please don’t slit your wrists! Venerable Channa, keep going! We want you to keep going.”
“නපි මේ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, නත්ථි සප්පායානි භෝජනානි; නපි මේ නත්ථි සප්පායානි භේසජ්ජානි; නපි මේ නත්ථි පතිරූපා උපට්ඨාකා; අපි චාවුසෝ සාරිපුත්ත, පරිචිණ්ණෝ මේ සත්ථා දීඝරත්තං මනාපේනේව නෝ අමනාපේන. ඒතඤ්හි, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, සාවකස්ස පතිරූපං යං සත්ථාරං පරිචරේය්‍ය මනාපේනේව නෝ අමනාපේන. ‘අනුපවජ්ජං ඡන්නෝ භික්ඛු සත්ථං ආහරිස්සතී(අ)ති ඒවමේතං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ධාරේහී”ති.
“Friend Sāriputta, it’s not that I don’t have suitable food, or suitable medicine, or a capable carer. Moreover, for a long time now I have served the Teacher with love, not without love. For it is proper for a disciple to serve the Teacher with love, not without love. You should remember this: ‘The bhikkhu Channa will slit his wrists blamelessly.’”
“පුච්ඡේය්‍යාම මයං ආයස්මන්තං ඡන්නං කඤ්චිදේව දේසං, සචේ ආයස්මා ඡන්නෝ ඕකාසං කරෝති පඤ්හස්ස වේය්‍යාකරණායා”ති.
“I’d like to ask you about a certain point, if you’d take the time to answer.”
“පුච්ඡාවුසෝ සාරිපුත්ත, සුත්වා වේදිස්සාමී”ති.
“Ask, Friend Sāriputta. When I’ve heard it I’ll know.”
“චක්ඛුං, ආවුසෝ ඡන්න, චක්ඛුවිඤ්ඤාණං චක්ඛුවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සසි? සෝතං, ආවුසෝ ඡන්න, සෝතවිඤ්ඤාණං …පේ… ඝානං, ආවුසෝ ඡන්න, ඝානවිඤ්ඤාණං … ජිව්හං, ආවුසෝ ඡන්න, ජිව්හාවිඤ්ඤාණං … කායං, ආවුසෝ ඡන්න, කායවිඤ්ඤාණං … මනං, ආවුසෝ ඡන්න, මනෝවිඤ්ඤාණං මනෝවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සසී”ති?
“Friend Channa, do you regard the eye, eye consciousness, and things knowable by eye consciousness in this way: ‘This is mine, I am this, this is my self’? Do you regard the ear … nose … tongue … body … mind, mind consciousness, and things knowable by mind consciousness in this way: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“චක්ඛුං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, චක්ඛුවිඤ්ඤාණං චක්ඛුවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සාමි. සෝතං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත …පේ… ඝානං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත … ජිව්හං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත … කායං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත … මනං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, මනෝවිඤ්ඤාණං මනෝවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සාමී”ති.
“Friend Sāriputta, I regard the eye, eye consciousness, and things knowable by eye consciousness in this way: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self.’ I regard the ear … nose … tongue … body … mind, mind consciousness, and things knowable by mind consciousness in this way: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self’.”
“චක්ඛුස්මිං, ආවුසෝ ඡන්න, චක්ඛුවිඤ්ඤාණේ චක්ඛුවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේසු ධම්මේසු කිං දිස්වා කිං අභිඤ්ඤාය චක්ඛුං චක්ඛුවිඤ්ඤාණං චක්ඛුවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සසි? සෝතස්මිං, ආවුසෝ ඡන්න, සෝතවිඤ්ඤාණේ … ඝානස්මිං, ආවුසෝ ඡන්න, ඝානවිඤ්ඤාණේ … ජිව්හාය, ආවුසෝ ඡන්න, ජිව්හාවිඤ්ඤාණේ … කායස්මිං, ආවුසෝ ඡන්න, කායවිඤ්ඤාණේ … මනස්මිං, ආවුසෝ ඡන්න, මනෝවිඤ්ඤාණේ මනෝවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේසු ධම්මේසු කිං දිස්වා කිං අභිඤ්ඤාය මනං මනෝවිඤ්ඤාණං මනෝවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සසී”ති?
“Friend Channa, what have you seen, what have you directly known in these things that you regard them in this way: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self’?”
“චක්ඛුස්මිං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, චක්ඛුවිඤ්ඤාණේ චක්ඛුවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේසු ධම්මේසු නිරෝධං දිස්වා නිරෝධං අභිඤ්ඤාය චක්ඛුං චක්ඛුවිඤ්ඤාණං චක්ඛුවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සාමි. සෝතස්මිං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, සෝතවිඤ්ඤාණේ … ඝානස්මිං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ඝානවිඤ්ඤාණේ … ජිව්හාය, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, ජිව්හාවිඤ්ඤාණේ … කායස්මිං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, කායවිඤ්ඤාණේ … මනස්මිං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, මනෝවිඤ්ඤාණේ මනෝවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේසු ධම්මේසු නිරෝධං දිස්වා නිරෝධං අභිඤ්ඤාය මනං මනෝවිඤ්ඤාණං මනෝවිඤ්ඤාණවිඤ්ඤාතබ්බේ ධම්මේ ‘නේතං මම, නේසෝහමස්මි, න මේසෝ අත්තා(අ)ති සමනුපස්සාමී”ති.
“Friend Sāriputta, after seeing cessation, after directly knowing cessation in these things I regard them in this way: ‘This is not mine, I am not this, this is not my self’.”
ඒවං වුත්තේ, ආයස්මා මහාචුන්දෝ ආයස්මන්තං ඡන්නං ඒතදවෝච:
When he said this, Venerable Mahācunda said to Venerable Channa:
“තස්මාතිහ, ආවුසෝ ඡන්න, ඉදම්පි තස්ස භගවතෝ සාසනං, නිච්චකප්පං මනසි කාතබ්බං: ‘නිස්සිතස්ස චලිතං, අනිස්සිතස්ස චලිතං නත්ථි. චලිතේ අසති පස්සද්ධි, පස්සද්ධියා සති නති න හෝති. නතියා අසති ආගතිගති න හෝති. ආගතිගතියා අසති චුතූපපාතෝ න හෝති. චුතූපපාතේ අසති නේවිධ න හුරං න උභයමන්තරේන. ඒසේවන්තෝ දුක්ඛස්සා(අ)”ති. අථ ඛෝ ආයස්මා ච සාරිපුත්තෝ ආයස්මා ච මහාචුන්දෝ ආයස්මන්තං ඡන්නං ඉමිනා ඕවාදේන ඕවදිත්වා උට්ඨායාසනා පක්කමිංසු.
“So, Friend Channa, you should regularly apply your mind to this instruction of the Buddha: ‘For the dependent there is agitation. For the independent there’s no agitation. When there’s no agitation there is tranquility. When there is tranquility there’s no inclination. When there’s no inclination there’s no coming and going. When there’s no coming and going there’s no passing away and reappearing. When there’s no passing away and reappearing there’s no this world or world beyond or between the two. Just this is the end of suffering.’” And when the venerables Sāriputta and Mahācunda had given Venerable Channa this advice they got up from their seat and left.
අථ ඛෝ ආයස්මා ඡන්නෝ අචිරපක්කන්තේ ආයස්මන්තේ ච සාරිපුත්තේ ආයස්මන්තේ ච මහාචුන්දේ සත්ථං ආහරේසි.
Not long after those venerables had left, Venerable Channa slit his wrists.
අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “ආයස්මතා, භන්තේ, ඡන්නේන සත්ථං ආහරිතං. තස්ස කා ගති, කෝ අභිසම්පරායෝ”ති?
Then Sāriputta went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, Venerable Channa has slit his wrists. Where has he been reborn in his next life?”
“නනු තේ, සාරිපුත්ත, ඡන්නේන භික්ඛුනා සම්මුඛායේව අනුපවජ්ජතා බ්‍යාකතා”ති?
“Sāriputta, didn’t the bhikkhu Channa declare his blamelessness to you personally?”
“අත්ථි, භන්තේ, පුබ්බජිරං නාම වජ්ජිගාමෝ. තත්ථායස්මතෝ ඡන්නස්ස මිත්තකුලානි සුහජ්ජකුලානි උපවජ්ජකුලානී”ති.
“Sir, there is a Vajjian village named Pubbavijjhana where Channa had families with whom he was friendly, intimate, and familiar.”
“හෝන්ති හේතේ, සාරිපුත්ත, ඡන්නස්ස භික්ඛුනෝ මිත්තකුලානි සුහජ්ජකුලානි උපවජ්ජකුලානි. නාහං, සාරිපුත්ත, ඒත්තාවතා ‘සෞපවජ්ජෝ(අ)ති වදාමි. යෝ ඛෝ, සාරිපුත්ත, ඉමඤ්ච කායං නික්ඛිපති අඤ්ඤඤ්ච කායං උපාදියති තමහං ‘සෞපවජ්ජෝ(අ)ති වදාමි. තං ඡන්නස්ස භික්ඛුනෝ නත්ථි. ‘අනුපවජ්ජෝ ඡන්නෝ භික්ඛු සත්ථං ආහරේසී(අ)ති ඒවමේතං, සාරිපුත්ත, ධාරේහී”ති.
“The bhikkhu Channa did indeed have such families. But this is not enough for me to call someone ‘blameworthy’. When someone lays down this body and takes up another body, I call them ‘blameworthy’. But the bhikkhu Channa did no such thing. You should remember this: ‘The bhikkhu Channa slit his wrists blamelessly.’”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දීති.
That is what the Buddha said. Satisfied, Venerable Sāriputta was happy with what the Buddha said.
ඡන්නෝවාදසුත්තං නිට්ඨිතං දුතියං.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
