Library / Tipiṭaka / तिपिटक • Tipiṭaka / जातक-अट्ठकथा • Jātaka-aṭṭhakathā

    [३७४] ४. चूळधनुग्गहजातकवण्णना

    [374] 4. Cūḷadhanuggahajātakavaṇṇanā

    सब्बं भण्डन्ति इदं सत्था जेतवने विहरन्तो पुराणदुतियिकापलोभनं आरब्भ कथेसि। तेन भिक्खुना ‘‘पुराणदुतियिका मं, भन्ते, उक्‍कण्ठापेती’’ति वुत्ते सत्था ‘‘एसा भिक्खु, इत्थी न इदानेव तुय्हं अनत्थकारिका, पुब्बेपि ते एतं निस्साय असिना सीसं छिन्‍न’’न्ति वत्वा भिक्खूहि याचितो अतीतं आहरि।

    Sabbaṃ bhaṇḍanti idaṃ satthā jetavane viharanto purāṇadutiyikāpalobhanaṃ ārabbha kathesi. Tena bhikkhunā ‘‘purāṇadutiyikā maṃ, bhante, ukkaṇṭhāpetī’’ti vutte satthā ‘‘esā bhikkhu, itthī na idāneva tuyhaṃ anatthakārikā, pubbepi te etaṃ nissāya asinā sīsaṃ chinna’’nti vatvā bhikkhūhi yācito atītaṃ āhari.

    अतीते बाराणसियं ब्रह्मदत्ते रज्‍जं कारेन्ते बोधिसत्तो सक्‍कत्तं कारेसि। तदा एको बाराणसिवासी ब्राह्मणमाणवो तक्‍कसिलायं सब्बसिप्पानि उग्गण्हित्वा धनुकम्मे निप्फत्तिं पत्तो चूळधनुग्गहपण्डितो नाम अहोसि। अथस्स आचरियो ‘‘अयं मया सदिसं सिप्पं उग्गण्ही’’ति अत्तनो धीतरं अदासि। सो तं गहेत्वा ‘‘बाराणसिं गमिस्सामी’’ति मग्गं पटिपज्‍जि। अन्तरामग्गे एको वारणो एकं पदेसं सुञ्‍ञमकासि, तं ठानं अभिरुहितुं न कोचि उस्सहि। चूळधनुग्गहपण्डितो मनुस्सानं वारेन्तानञ्‍ञेव भरियं गहेत्वा अटविमुखं अभिरुहि। अथस्स अटविमज्झे वारणो उट्ठहि, सो तं कुम्भे सरेन विज्झि। सरो विनिविज्झित्वा पच्छाभागेन निक्खमि। वारणो तत्थेव पति, धनुग्गहपण्डितो तं ठानं खेमं कत्वा पुरतो अञ्‍ञं अटविं पापुणि। तत्थापि पञ्‍ञास चोरा मग्गं हनन्ति। तम्पि सो मनुस्सेहि वारियमानो अभिरुय्ह तेसं चोरानं मिगे वधित्वा मग्गसमीपे मंसं पचित्वा खादन्तानं ठितट्ठानं पापुणि।

    Atīte bārāṇasiyaṃ brahmadatte rajjaṃ kārente bodhisatto sakkattaṃ kāresi. Tadā eko bārāṇasivāsī brāhmaṇamāṇavo takkasilāyaṃ sabbasippāni uggaṇhitvā dhanukamme nipphattiṃ patto cūḷadhanuggahapaṇḍito nāma ahosi. Athassa ācariyo ‘‘ayaṃ mayā sadisaṃ sippaṃ uggaṇhī’’ti attano dhītaraṃ adāsi. So taṃ gahetvā ‘‘bārāṇasiṃ gamissāmī’’ti maggaṃ paṭipajji. Antarāmagge eko vāraṇo ekaṃ padesaṃ suññamakāsi, taṃ ṭhānaṃ abhiruhituṃ na koci ussahi. Cūḷadhanuggahapaṇḍito manussānaṃ vārentānaññeva bhariyaṃ gahetvā aṭavimukhaṃ abhiruhi. Athassa aṭavimajjhe vāraṇo uṭṭhahi, so taṃ kumbhe sarena vijjhi. Saro vinivijjhitvā pacchābhāgena nikkhami. Vāraṇo tattheva pati, dhanuggahapaṇḍito taṃ ṭhānaṃ khemaṃ katvā purato aññaṃ aṭaviṃ pāpuṇi. Tatthāpi paññāsa corā maggaṃ hananti. Tampi so manussehi vāriyamāno abhiruyha tesaṃ corānaṃ mige vadhitvā maggasamīpe maṃsaṃ pacitvā khādantānaṃ ṭhitaṭṭhānaṃ pāpuṇi.

    तदा तं चोरा अलङ्कतपटियत्ताय भरियाय सद्धिं आगच्छन्तं दिस्वा ‘‘गण्हिस्साम न’’न्ति उस्साहं करिंसु। चोरजेट्ठको पुरिसलक्खणकुसलो, सो तं ओलोकेत्वाव ‘‘उत्तमपुरिसो अय’’न्ति ञत्वा एकस्सपि उट्ठहितुं नादासि। धनुग्गहपण्डितो ‘‘गच्छ ‘अम्हाकम्पि एकं मंससूलं देथा’ति वत्वा मंसं आहरा’’ति तेसं सन्तिकं भरियं पेसेसि। सा गन्त्वा ‘‘एकं किर मंससूलं देथा’’ति आह। चोरजेट्ठको ‘‘अनग्घो पुरिसो’’ति मंससूलं दापेसि। चोरा ‘‘अम्हेहि किर पक्‍कं खादित’’न्ति अपक्‍कमंससूलं अदंसु। धनुग्गहो अत्तानं सम्भावेत्वा ‘‘मय्हं अपक्‍कमंससूलं ददन्ती’’ति चोरानं कुज्झि। चोरा ‘‘किं अयमेवेको पुरिसो, मयं इत्थियो’’ति कुज्झित्वा उट्ठहिंसु। धनुग्गहो एकूनपञ्‍ञास जने एकूनपञ्‍ञासकण्डेहि विज्झित्वा पातेसि। चोरजेट्ठकं विज्झितुं कण्डं नाहोसि। तस्स किर कण्डनाळियं समपण्णासयेव कण्डानि। तेसु एकेन वारणं विज्झि, एकूनपञ्‍ञासकण्डेहि चोरे विज्झित्वा चोरजेट्ठकं पातेत्वा तस्स उरे निसिन्‍नो ‘‘सीसमस्स छिन्दिस्सामी’’ति भरियाय हत्थतो असिं आहरापेसि। सा तङ्खणञ्‍ञेव चोरजेट्ठके लोभं कत्वा चोरस्स हत्थे थरुं, सामिकस्स हत्थे धारं ठपेसि। चोरो थरुदण्डं परामसित्वा असिं नीहरित्वा धनुग्गहस्स सीसं छिन्दि।

    Tadā taṃ corā alaṅkatapaṭiyattāya bhariyāya saddhiṃ āgacchantaṃ disvā ‘‘gaṇhissāma na’’nti ussāhaṃ kariṃsu. Corajeṭṭhako purisalakkhaṇakusalo, so taṃ oloketvāva ‘‘uttamapuriso aya’’nti ñatvā ekassapi uṭṭhahituṃ nādāsi. Dhanuggahapaṇḍito ‘‘gaccha ‘amhākampi ekaṃ maṃsasūlaṃ dethā’ti vatvā maṃsaṃ āharā’’ti tesaṃ santikaṃ bhariyaṃ pesesi. Sā gantvā ‘‘ekaṃ kira maṃsasūlaṃ dethā’’ti āha. Corajeṭṭhako ‘‘anaggho puriso’’ti maṃsasūlaṃ dāpesi. Corā ‘‘amhehi kira pakkaṃ khādita’’nti apakkamaṃsasūlaṃ adaṃsu. Dhanuggaho attānaṃ sambhāvetvā ‘‘mayhaṃ apakkamaṃsasūlaṃ dadantī’’ti corānaṃ kujjhi. Corā ‘‘kiṃ ayameveko puriso, mayaṃ itthiyo’’ti kujjhitvā uṭṭhahiṃsu. Dhanuggaho ekūnapaññāsa jane ekūnapaññāsakaṇḍehi vijjhitvā pātesi. Corajeṭṭhakaṃ vijjhituṃ kaṇḍaṃ nāhosi. Tassa kira kaṇḍanāḷiyaṃ samapaṇṇāsayeva kaṇḍāni. Tesu ekena vāraṇaṃ vijjhi, ekūnapaññāsakaṇḍehi core vijjhitvā corajeṭṭhakaṃ pātetvā tassa ure nisinno ‘‘sīsamassa chindissāmī’’ti bhariyāya hatthato asiṃ āharāpesi. Sā taṅkhaṇaññeva corajeṭṭhake lobhaṃ katvā corassa hatthe tharuṃ, sāmikassa hatthe dhāraṃ ṭhapesi. Coro tharudaṇḍaṃ parāmasitvā asiṃ nīharitvā dhanuggahassa sīsaṃ chindi.

    सो तं घातेत्वा इत्थिं आदाय गच्छन्तो जातिगोत्तं पुच्छि। सा ‘‘तक्‍कसिलायं दिसापामोक्खाचरियस्स धीताम्ही’’ति आह। ‘‘कथं त्वं इमिना लद्धा’’ति। मय्हं पिता ‘‘अयं मया सदिसं कत्वा सिप्पं सिक्खी’’ति तुस्सित्वा इमस्स मं अदासि, साहं तयि सिनेहं कत्वा अत्तनो कुलदत्तियं सामिकं मारापेसिन्ति। चोरजेट्ठको ‘‘कुलदत्तियं तावेसा सामिकं मारेसि, अञ्‍ञं पनेकं दिस्वा मम्पि एवमेवं करिस्सति, इमं छड्डेतुं वट्टती’’ति चिन्तेत्वा गच्छन्तो अन्तरामग्गे एकं कुन्‍नदिं उत्तानतलं तङ्खणोदकपूरं दिस्वा ‘‘भद्दे, इमिस्सं नदियं सुसुमारा कक्खळा, किं करोमा’’ति आह। ‘‘सामि, सब्बं आभरणभण्डं मम उत्तरासङ्गेन भण्डिकं कत्वा परतीरं नेत्वा पुन आगन्त्वा मं गहेत्वा गच्छा’’ति। सो ‘‘साधू’’ति सब्बं आभरणभण्डं आदाय नदिं ओतरित्वा तरन्तो विय परतीरं पत्वा तं छड्डेत्वा पायासि। सा तं दिस्वा ‘‘सामि, किं मं छड्डेत्वा विय गच्छसि, कस्मा एवं करोसि, एहि मम्पि आदाय गच्छा’’ति तेन सद्धिं सल्‍लपन्ती पठमं गाथमाह –

    So taṃ ghātetvā itthiṃ ādāya gacchanto jātigottaṃ pucchi. Sā ‘‘takkasilāyaṃ disāpāmokkhācariyassa dhītāmhī’’ti āha. ‘‘Kathaṃ tvaṃ iminā laddhā’’ti. Mayhaṃ pitā ‘‘ayaṃ mayā sadisaṃ katvā sippaṃ sikkhī’’ti tussitvā imassa maṃ adāsi, sāhaṃ tayi sinehaṃ katvā attano kuladattiyaṃ sāmikaṃ mārāpesinti. Corajeṭṭhako ‘‘kuladattiyaṃ tāvesā sāmikaṃ māresi, aññaṃ panekaṃ disvā mampi evamevaṃ karissati, imaṃ chaḍḍetuṃ vaṭṭatī’’ti cintetvā gacchanto antarāmagge ekaṃ kunnadiṃ uttānatalaṃ taṅkhaṇodakapūraṃ disvā ‘‘bhadde, imissaṃ nadiyaṃ susumārā kakkhaḷā, kiṃ karomā’’ti āha. ‘‘Sāmi, sabbaṃ ābharaṇabhaṇḍaṃ mama uttarāsaṅgena bhaṇḍikaṃ katvā paratīraṃ netvā puna āgantvā maṃ gahetvā gacchā’’ti. So ‘‘sādhū’’ti sabbaṃ ābharaṇabhaṇḍaṃ ādāya nadiṃ otaritvā taranto viya paratīraṃ patvā taṃ chaḍḍetvā pāyāsi. Sā taṃ disvā ‘‘sāmi, kiṃ maṃ chaḍḍetvā viya gacchasi, kasmā evaṃ karosi, ehi mampi ādāya gacchā’’ti tena saddhiṃ sallapantī paṭhamaṃ gāthamāha –

    १२८.

    128.

    ‘‘सब्बं भण्डं समादाय, पारं तिण्णोसि ब्राह्मण।

    ‘‘Sabbaṃ bhaṇḍaṃ samādāya, pāraṃ tiṇṇosi brāhmaṇa;

    पच्‍चागच्छ लहुं खिप्पं, मम्पि तारेहि दानितो’’ति॥

    Paccāgaccha lahuṃ khippaṃ, mampi tārehi dānito’’ti.

    तत्थ लहुं खिप्पन्ति लहुं पच्‍चागच्छ, खिप्पं मम्पि तारेहि दानि इतोति अत्थो।

    Tattha lahuṃ khippanti lahuṃ paccāgaccha, khippaṃ mampi tārehi dāni itoti attho.

    चोरो तं सुत्वा परतीरे ठितोयेव दुतियं गाथमाह –

    Coro taṃ sutvā paratīre ṭhitoyeva dutiyaṃ gāthamāha –

    १२९.

    129.

    ‘‘असन्थुतं मं चिरसन्थुतेन, निमीनि भोती अधुवं धुवेन।

    ‘‘Asanthutaṃ maṃ cirasanthutena, nimīni bhotī adhuvaṃ dhuvena;

    मयापि भोती निमिनेय्य अञ्‍ञं, इतो अहं दूरतरं गमिस्स’’न्ति॥

    Mayāpi bhotī nimineyya aññaṃ, ito ahaṃ dūrataraṃ gamissa’’nti.

    सा हेट्ठा वुत्तत्थायेव –

    Sā heṭṭhā vuttatthāyeva –

    चोरो पन ‘‘इतो अहं दूरतरं गमिस्सं, तिट्ठ त्व’’न्ति वत्वा तस्सा विरवन्तियाव आभरणभण्डिकं आदाय पलातो। ततो सा बाला अत्रिच्छताय एवरूपं ब्यसनं पत्ता अनाथा हुत्वा अविदूरे एकं एळगलागुम्बं उपगन्त्वा रोदमाना निसीदि। तस्मिं खणे सक्‍को देवराजा लोकं ओलोकेन्तो तं अत्रिच्छताहतं सामिका च जारा च परिहीनं रोदमानं दिस्वा ‘‘एतं निग्गण्हित्वा लज्‍जापेत्वा आगमिस्सामी’’ति मातलिञ्‍च पञ्‍चसिखञ्‍च आदाय तत्थ गन्त्वा नदीतीरे ठत्वा ‘‘मातलि, त्वं मच्छो भव, पञ्‍चसिख त्वं सकुणो भव, अहं पन सिङ्गालो हुत्वा मुखेन मंसपिण्डं गहेत्वा एतिस्सा सम्मुखट्ठानं गमिस्सामि, त्वं मयि तत्थ गते उदकतो उल्‍लङ्घित्वा मम पुरतो पत, अथाहं मुखेन गहितमंसपिण्डं छड्डेत्वा मच्छं गहेतुं पक्खन्दिस्सामि, तस्मिं खणे त्वं, पञ्‍चसिख, तं मंसपिण्डं गहेत्वा आकासे उप्पत, त्वं मातलि, उदके पता’’ति आणापेसि। ‘‘साधु, देवा’’ति, मातलि, मच्छो अहोसि, पञ्‍चसिखो सकुणो अहोसि। सक्‍को सिङ्गालो हुत्वा मंसपिण्डं मुखेनादाय तस्सा सम्मुखट्ठानं अगमासि। मच्छो उदका उप्पतित्वा सिङ्गालस्स पुरतो पति। सो मुखेन गहितमंसपिण्डं छड्डेत्वा मच्छस्सत्थाय पक्खन्दि। मच्छो उप्पतित्वा उदके पति, सकुणो मंसपिण्डं गहेत्वा आकासे उप्पति, सिङ्गालो उभोपि अलभित्वा एळगलागुम्बं ओलोकेन्तो दुम्मुखो निसीदि। सा तं दिस्वा ‘‘अयं अत्रिच्छताहतो नेव मंसं, न मच्छं लभी’’ति कुटं भिन्दन्ती विय महाहसितं हसि। तं सुत्वा सिङ्गालो ततियं गाथमाह –

    Coro pana ‘‘ito ahaṃ dūrataraṃ gamissaṃ, tiṭṭha tva’’nti vatvā tassā viravantiyāva ābharaṇabhaṇḍikaṃ ādāya palāto. Tato sā bālā atricchatāya evarūpaṃ byasanaṃ pattā anāthā hutvā avidūre ekaṃ eḷagalāgumbaṃ upagantvā rodamānā nisīdi. Tasmiṃ khaṇe sakko devarājā lokaṃ olokento taṃ atricchatāhataṃ sāmikā ca jārā ca parihīnaṃ rodamānaṃ disvā ‘‘etaṃ niggaṇhitvā lajjāpetvā āgamissāmī’’ti mātaliñca pañcasikhañca ādāya tattha gantvā nadītīre ṭhatvā ‘‘mātali, tvaṃ maccho bhava, pañcasikha tvaṃ sakuṇo bhava, ahaṃ pana siṅgālo hutvā mukhena maṃsapiṇḍaṃ gahetvā etissā sammukhaṭṭhānaṃ gamissāmi, tvaṃ mayi tattha gate udakato ullaṅghitvā mama purato pata, athāhaṃ mukhena gahitamaṃsapiṇḍaṃ chaḍḍetvā macchaṃ gahetuṃ pakkhandissāmi, tasmiṃ khaṇe tvaṃ, pañcasikha, taṃ maṃsapiṇḍaṃ gahetvā ākāse uppata, tvaṃ mātali, udake patā’’ti āṇāpesi. ‘‘Sādhu, devā’’ti, mātali, maccho ahosi, pañcasikho sakuṇo ahosi. Sakko siṅgālo hutvā maṃsapiṇḍaṃ mukhenādāya tassā sammukhaṭṭhānaṃ agamāsi. Maccho udakā uppatitvā siṅgālassa purato pati. So mukhena gahitamaṃsapiṇḍaṃ chaḍḍetvā macchassatthāya pakkhandi. Maccho uppatitvā udake pati, sakuṇo maṃsapiṇḍaṃ gahetvā ākāse uppati, siṅgālo ubhopi alabhitvā eḷagalāgumbaṃ olokento dummukho nisīdi. Sā taṃ disvā ‘‘ayaṃ atricchatāhato neva maṃsaṃ, na macchaṃ labhī’’ti kuṭaṃ bhindantī viya mahāhasitaṃ hasi. Taṃ sutvā siṅgālo tatiyaṃ gāthamāha –

    १३०.

    130.

    ‘‘कायं एळगलागुम्बे, करोति अहुहासियं।

    ‘‘Kāyaṃ eḷagalāgumbe, karoti ahuhāsiyaṃ;

    नयीध नच्‍चगीतं वा, ताळं वा सुसमाहितं।

    Nayīdha naccagītaṃ vā, tāḷaṃ vā susamāhitaṃ;

    अनम्हिकाले सुसोणि, किन्‍नु जग्घसि सोभने’’ति॥

    Anamhikāle susoṇi, kinnu jagghasi sobhane’’ti.

    तत्थ कायन्ति का अयं। एळगलागुम्बेति कम्बोजिगुम्बे। अहुहासियन्ति दन्तविदंसकं महाहसितं वुच्‍चति, तं का एसा एतस्मिं गुम्बे करोतीति पुच्छति। नयीध नच्‍चगीतं वाति इमस्मिं ठाने कस्सचि नच्‍चन्तस्स नच्‍चं वा गायन्तस्स गीतं वा हत्थे सुसमाहिते कत्वा वादेन्तस्स सुसमाहितं हत्थताळं वा नत्थि, कं दिस्वा त्वं हसेय्यासीति दीपेति। अनम्हिकालेति रोदनकाले। सुसोणीति सुन्दरसोणि। किं नु जग्घसीति केन कारणेन त्वं रोदितुं युत्तकाले अरोदमानाव महाहसितं हससि। सोभनेति तं पसंसन्तो आलपति।

    Tattha kāyanti kā ayaṃ. Eḷagalāgumbeti kambojigumbe. Ahuhāsiyanti dantavidaṃsakaṃ mahāhasitaṃ vuccati, taṃ kā esā etasmiṃ gumbe karotīti pucchati. Nayīdha naccagītaṃ vāti imasmiṃ ṭhāne kassaci naccantassa naccaṃ vā gāyantassa gītaṃ vā hatthe susamāhite katvā vādentassa susamāhitaṃ hatthatāḷaṃ vā natthi, kaṃ disvā tvaṃ haseyyāsīti dīpeti. Anamhikāleti rodanakāle. Susoṇīti sundarasoṇi. Kiṃ nu jagghasīti kena kāraṇena tvaṃ rodituṃ yuttakāle arodamānāva mahāhasitaṃ hasasi. Sobhaneti taṃ pasaṃsanto ālapati.

    तं सुत्वा सा चतुत्थं गाथमाह –

    Taṃ sutvā sā catutthaṃ gāthamāha –

    १३१.

    131.

    ‘‘सिङ्गाल बाल दुम्मेध, अप्पपञ्‍ञोसि जम्बुक।

    ‘‘Siṅgāla bāla dummedha, appapaññosi jambuka;

    जीनो मच्छञ्‍च पेसिञ्‍च, कपणो विय झायसी’’ति॥

    Jīno macchañca pesiñca, kapaṇo viya jhāyasī’’ti.

    तत्थ जीनोति जानिप्पत्तो हुत्वा। पेसिन्ति मंसपेसिं। कपणो विय झायसीति सहस्सभण्डिकं पराजितो कपणो विय झायसि सोचसि चिन्तेसि।

    Tattha jīnoti jānippatto hutvā. Pesinti maṃsapesiṃ. Kapaṇo viya jhāyasīti sahassabhaṇḍikaṃ parājito kapaṇo viya jhāyasi socasi cintesi.

    ततो सिङ्गालो पञ्‍चमं गाथमाह –

    Tato siṅgālo pañcamaṃ gāthamāha –

    १३२.

    132.

    ‘‘सुदस्सं वज्‍जमञ्‍ञेसं, अत्तनो पन दुद्दसं।

    ‘‘Sudassaṃ vajjamaññesaṃ, attano pana duddasaṃ;

    जीना पतिञ्‍च जारञ्‍च, मञ्‍ञे त्वञ्‍ञेव झायसी’’ति॥

    Jīnā patiñca jārañca, maññe tvaññeva jhāyasī’’ti.

    तत्थ त्वञ्‍ञेव झायसीति पापधम्मे दुस्सीले अहं ताव मम गोचरं न लभिस्सामि, त्वं पन अत्रिच्छताय हता तंमुहुत्तदिट्ठके चोरे पटिबद्धचित्ता हुत्वा तञ्‍च जारं कुलदत्तियञ्‍च पतिं जीना, मं उपादाय सतगुणेन सहस्सगुणेन कपणतरा हुत्वा झायसि रोदसि परिदेवसीति लज्‍जापेत्वा विप्पकारं पापेन्तो महासत्तो एवमाह।

    Tattha tvaññeva jhāyasīti pāpadhamme dussīle ahaṃ tāva mama gocaraṃ na labhissāmi, tvaṃ pana atricchatāya hatā taṃmuhuttadiṭṭhake core paṭibaddhacittā hutvā tañca jāraṃ kuladattiyañca patiṃ jīnā, maṃ upādāya sataguṇena sahassaguṇena kapaṇatarā hutvā jhāyasi rodasi paridevasīti lajjāpetvā vippakāraṃ pāpento mahāsatto evamāha.

    सा तस्स वचनं सुत्वा गाथमाह –

    Sā tassa vacanaṃ sutvā gāthamāha –

    १३३.

    133.

    ‘‘एवमेतं मिगराज, यथा भाससि जम्बुक।

    ‘‘Evametaṃ migarāja, yathā bhāsasi jambuka;

    सा नूनाहं इतो गन्त्वा, भत्तु हेस्सं वसानुगा’’ति॥

    Sā nūnāhaṃ ito gantvā, bhattu hessaṃ vasānugā’’ti.

    तत्थ नूनाति एकंसत्थे निपातो। सा अहं इतो गन्त्वा पुन अञ्‍ञं भत्तारं लभित्वा एकंसेनेव तस्स भत्तु वसानुगा वसवत्तिनी भविस्सामीति।

    Tattha nūnāti ekaṃsatthe nipāto. Sā ahaṃ ito gantvā puna aññaṃ bhattāraṃ labhitvā ekaṃseneva tassa bhattu vasānugā vasavattinī bhavissāmīti.

    अथस्सा अनाचाराय दुस्सीलाय वचनं सुत्वा सक्‍को देवराजा ओसानगाथमाह –

    Athassā anācārāya dussīlāya vacanaṃ sutvā sakko devarājā osānagāthamāha –

    १३४.

    134.

    ‘‘यो हरे मत्तिकं थालं, कंसथालम्पि सो हरे।

    ‘‘Yo hare mattikaṃ thālaṃ, kaṃsathālampi so hare;

    कतंयेव तया पापं, पुनपेवं करिस्ससी’’ति॥

    Kataṃyeva tayā pāpaṃ, punapevaṃ karissasī’’ti.

    तस्सत्थो – अनाचारे किं कथेसि, यो मत्तिकं थालं हरति, सुवण्णथालरजतथालादिप्पभेदं कंसथालम्पि सो हरतेव, इदञ्‍च तया पापं कतमेव, न सक्‍का तव सद्धातुं, सा त्वं पुनपि एवं करिस्ससियेवाति। एवं सो तं लज्‍जापेत्वा विप्पकारं पापेत्वा सकट्ठानमेव अगमासि।

    Tassattho – anācāre kiṃ kathesi, yo mattikaṃ thālaṃ harati, suvaṇṇathālarajatathālādippabhedaṃ kaṃsathālampi so harateva, idañca tayā pāpaṃ katameva, na sakkā tava saddhātuṃ, sā tvaṃ punapi evaṃ karissasiyevāti. Evaṃ so taṃ lajjāpetvā vippakāraṃ pāpetvā sakaṭṭhānameva agamāsi.

    सत्था इमं धम्मदेसनं आहरित्वा सच्‍चानि पकासेत्वा जातकं समोधानेसि, सच्‍चपरियोसाने उक्‍कण्ठितभिक्खु सोतापत्तिफले पतिट्ठहि।

    Satthā imaṃ dhammadesanaṃ āharitvā saccāni pakāsetvā jātakaṃ samodhānesi, saccapariyosāne ukkaṇṭhitabhikkhu sotāpattiphale patiṭṭhahi.

    तदा धनुग्गहो उक्‍कण्ठितभिक्खु अहोसि, सा इत्थी पुराणदुतियिका, सक्‍को देवराजा पन अहमेव अहोसिन्ति।

    Tadā dhanuggaho ukkaṇṭhitabhikkhu ahosi, sā itthī purāṇadutiyikā, sakko devarājā pana ahameva ahosinti.

    चूळधनुग्गहजातकवण्णना चतुत्था।

    Cūḷadhanuggahajātakavaṇṇanā catutthā.







    Related texts:



    तिपिटक (मूल) • Tipiṭaka (Mūla) / सुत्तपिटक • Suttapiṭaka / खुद्दकनिकाय • Khuddakanikāya / जातकपाळि • Jātakapāḷi / ३७४. चूळधनुग्गहजातकं • 374. Cūḷadhanuggahajātakaṃ


    © 1991-2023 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact