Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation

    มชฺฌิม นิกาย ๓๔

    The Middle-Length Suttas Collection 34

    จูฬโคปาลกสุตฺต

    The Shorter Discourse on the Cowherd

    เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา วชฺชีสุ วิหรติ อุกฺกเจลายํ คงฺคาย นทิยา ตีเรฯ ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ: “ภิกฺขโว”ติฯ

    So I have heard. At one time the Buddha was staying in the land of the Vajjis near Ukkacelā on the bank of the Ganges river. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”

    “ภทนฺเต”ติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจโสฺสสุํฯ ภควา เอตทโวจ:

    “Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:

    “ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, มาคธโก โคปาลโก ทุปฺปญฺญชาติโก, วสฺสานํ ปจฺฉิเม มาเส สรทสมเย, อสมเวกฺขิตฺวา คงฺคาย นทิยา โอริมํ ตีรํ, อสมเวกฺขิตฺวา ปาริมํ ตีรํ, อติตฺเถเนว คาโว ปตาเรสิ อุตฺตรํ ตีรํ สุวิเทหานํฯ

    “Once upon a time, bhikkhus, there was an unintelligent Magadhan cowherd. In the last month of the rainy season, without inspecting the near shore or the far shore, he drove his cattle across a place with no ford on the Ganges river to the land of the Suvidehans on the northern shore.

    อถ โข, ภิกฺขเว, คาโว มชฺเฌคงฺคาย นทิยา โสเต อามณฺฑลิยํ กริตฺวา ตตฺเถว อนยพฺยสนํ อาปชฺชึสุฯ ตํ กิสฺส เหตุ? ตถา หิ โส, ภิกฺขเว, มาคธโก โคปาลโก ทุปฺปญฺญชาติโก, วสฺสานํ ปจฺฉิเม มาเส สรทสมเย, อสมเวกฺขิตฺวา คงฺคาย นทิยา โอริมํ ตีรํ, อสมเวกฺขิตฺวา ปาริมํ ตีรํ, อติตฺเถเนว คาโว ปตาเรสิ อุตฺตรํ ตีรํ สุวิเทหานํฯ เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย หิ เกจิ สมณา วา พฺราหฺมณา วา อกุสลา อิมสฺส โลกสฺส อกุสลา ปรสฺส โลกสฺส, อกุสลา มารเธยฺยสฺส อกุสลา อมารเธยฺยสฺส, อกุสลา มจฺจุเธยฺยสฺส อกุสลา อมจฺจุเธยฺยสฺส, เตสํ เย โสตพฺพํ สทฺทหาตพฺพํ มญฺญิสฺสนฺติ, เตสํ ตํ ภวิสฺสติ ทีฆรตฺตํ อหิตาย ทุกฺขายฯ

    But the cattle bunched up in mid-stream and came to ruin right there. Why is that? Because the unintelligent cowherd failed to inspect the shores before driving the cattle across at a place with no ford. In the same way, there are ascetics and brahmins who are unskilled in this world and the other world, unskilled in Māra’s domain and its opposite, and unskilled in Death’s domain and its opposite. If anyone thinks they are worth listening to and trusting, it will be for their lasting harm and suffering.

    ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, มาคธโก โคปาลโก สปฺปญฺญชาติโก, วสฺสานํ ปจฺฉิเม มาเส สรทสมเย, สมเวกฺขิตฺวา คงฺคาย นทิยา โอริมํ ตีรํ, สมเวกฺขิตฺวา ปาริมํ ตีรํ, ติตฺเถเนว คาโว ปตาเรสิ อุตฺตรํ ตีรํ สุวิเทหานํฯ

    Once upon a time, bhikkhus, there was an intelligent Magadhan cowherd. In the last month of the rainy season, after inspecting the near shore and the far shore, he drove his cattle across a ford on the Ganges river to the land of the Suvidehans on the northern shore.

    โส ปฐมํ ปตาเรสิ เย เต อุสภา โคปิตโร โคปริณายกาฯ เต ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุฯ อถาปเร ปตาเรสิ พลวคาโว ทมฺมคาโวฯ เตปิ ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุฯ อถาปเร ปตาเรสิ วจฺฉตเร วจฺฉตริโยฯ เตปิ ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุฯ อถาปเร ปตาเรสิ วจฺฉเก กิสาพลเกฯ เตปิ ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุฯ ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, วจฺฉโก ตรุณโก ตาวเทว ชาตโก มาตุโครวเกน วุยฺหมาโน, โสปิ ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมาสิฯ ตํ กิสฺส เหตุ? ตถา หิ โส, ภิกฺขเว, มาคธโก โคปาลโก สปฺปญฺญชาติโก, วสฺสานํ ปจฺฉิเม มาเส สรทสมเย, สมเวกฺขิตฺวา คงฺคาย นทิยา โอริมํ ตีรํ, สมเวกฺขิตฺวา ปาริมํ ตีรํ, ติตฺเถเนว คาโว ปตาเรสิ อุตฺตรํ ตีรํ สุวิเทหานํฯ

    First he drove across the bulls, the fathers and leaders of the herd. They breasted the stream of the Ganges and safely reached the far shore. Then he drove across the strong and tractable cattle. They too breasted the stream of the Ganges and safely reached the far shore. Then he drove across the bullocks and heifers. They too breasted the stream of the Ganges and safely reached the far shore. Then he drove across the calves and weak cattle. They too breasted the stream of the Ganges and safely reached the far shore. Once it happened that a baby calf had just been born. Urged on by its mother’s lowing, even it managed to breast the stream of the Ganges and safely reach the far shore. Why is that? Because the intelligent cowherd inspected both shores before driving the cattle across at a ford.

    เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย หิ เกจิ สมณา วา พฺราหฺมณา วา กุสลา อิมสฺส โลกสฺส กุสลา ปรสฺส โลกสฺส, กุสลา มารเธยฺยสฺส กุสลา อมารเธยฺยสฺส, กุสลา มจฺจุเธยฺยสฺส กุสลา อมจฺจุเธยฺยสฺส, เตสํ เย โสตพฺพํ สทฺทหาตพฺพํ มญฺญิสฺสนฺติ, เตสํ ตํ ภวิสฺสติ ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขายฯ

    In the same way, there are ascetics and brahmins who are skilled in this world and the other world, skilled in Māra’s domain and its opposite, and skilled in Death’s domain and its opposite. If anyone thinks they are worth listening to and trusting, it will be for their lasting welfare and happiness.

    เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, เย เต อุสภา โคปิตโร โคปริณายกา เต ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุ; เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย เต ภิกฺขู อรหนฺโต ขีณาสวา วุสิตวนฺโต กตกรณียา โอหิตภารา อนุปฺปตฺตสทตฺถา ปริกฺขีณภวสํโยชนา สมฺมทญฺญาวิมุตฺตา, เต ติริยํ มารสฺส โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารงฺคตาฯ

    Just like the bulls, fathers and leaders of the herd, who crossed the Ganges to safety are the bhikkhus who are perfected, who have ended the defilements, completed the spiritual journey, done what had to be done, laid down the burden, achieved their own goal, utterly ended the fetters of rebirth, and are rightly freed through enlightenment. Having breasted Māra’s stream, they have safely crossed over to the far shore.

    เสยฺยถาปิ เต, ภิกฺขเว, พลวคาโว ทมฺมคาโว ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุ; เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย เต ภิกฺขู ปญฺจนฺนํ โอรมฺภาคิยานํ สํโยชนานํ ปริกฺขยา โอปปาติกา ตตฺถ ปรินิพฺพายิโน อนาวตฺติธมฺมา ตสฺมา โลกา, เตปิ ติริยํ มารสฺส โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ คมิสฺสนฺติฯ

    Just like the strong and tractable cattle who crossed the Ganges to safety are the bhikkhus who, with the ending of the five lower fetters, are reborn spontaneously. They’re extinguished there, and are not liable to return from that world. They too, having breasted Māra’s stream, will safely cross over to the far shore.

    เสยฺยถาปิ เต, ภิกฺขเว, วจฺฉตรา วจฺฉตริโย ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุ; เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย เต ภิกฺขู ติณฺณํ สํโยชนานํ ปริกฺขยา ราคโทสโมหานํ ตนุตฺตา สกทาคามิโน สกิเทว อิมํ โลกํ อาคนฺตฺวา ทุกฺขสฺสนฺตํ กริสฺสนฺติ, เตปิ ติริยํ มารสฺส โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ คมิสฺสนฺติฯ

    Just like the bullocks and heifers who crossed the Ganges to safety are the bhikkhus who, with the ending of three fetters, and the weakening of greed, hate, and delusion, are once-returners. They come back to this world once only, then make an end of suffering. They too, having breasted Māra’s stream, will safely cross over to the far shore.

    เสยฺยถาปิ เต, ภิกฺขเว, วจฺฉกา กิสาพลกา ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมํสุ; เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย เต ภิกฺขู ติณฺณํ สํโยชนานํ ปริกฺขยา โสตาปนฺนา อวินิปาตธมฺมา นิยตา สมฺโพธิปรายนา, เตปิ ติริยํ มารสฺส โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ คมิสฺสนฺติฯ

    Just like the calves and weak cattle who crossed the Ganges to safety are the bhikkhus who, with the ending of three fetters are stream-enterers, not liable to be reborn in the underworld, bound for awakening. They too, having breasted Māra’s stream, will safely cross over to the far shore.

    เสยฺยถาปิ โส, ภิกฺขเว, วจฺฉโก ตรุณโก ตาวเทว ชาตโก มาตุโครวเกน วุยฺหมาโน ติริยํ คงฺคาย โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ อคมาสิ; เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย เต ภิกฺขู ธมฺมานุสาริโน สทฺธานุสาริโน, เตปิ ติริยํ มารสฺส โสตํ เฉตฺวา โสตฺถินา ปารํ คมิสฺสนฺติฯ

    Just like the baby calf who had just been born, but, urged on by its mother’s lowing, still managed to cross the Ganges to safety are the bhikkhus who are followers of principles, followers by faith. They too, having breasted Māra’s stream, will safely cross over to the far shore.

    อหํ โข ปน, ภิกฺขเว, กุสโล อิมสฺส โลกสฺส กุสโล ปรสฺส โลกสฺส, กุสโล มารเธยฺยสฺส กุสโล อมารเธยฺยสฺส, กุสโล มจฺจุเธยฺยสฺส กุสโล อมจฺจุเธยฺยสฺสฯ ตสฺส มยฺหํ, ภิกฺขเว, เย โสตพฺพํ สทฺทหาตพฺพํ มญฺญิสฺสนฺติ, เตสํ ตํ ภวิสฺสติ ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขายา”ติฯ

    Bhikkhus, I am skilled in this world and the other world, skilled in Māra’s domain and its opposite, and skilled in Death’s domain and its opposite. If anyone thinks I am worth listening to and trusting, it will be for their lasting welfare and happiness.”

    อิทมโวจ ภควาฯ อิทํ วตฺวา สุคโต อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา:

    That is what the Buddha said. Then the Holy One, the Teacher, went on to say:

    “อยํ โลโก ปโร โลโก, ชานตา สุปฺปกาสิโต; ยญฺจ มาเรน สมฺปตฺตํ, อปฺปตฺตํ ยญฺจ มจฺจุนาฯ

    “This world and the other world have been clearly explained by one who knows; as well as Māra’s reach, and what’s out of Death’s reach.

    สพฺพํ โลกํ อภิญฺญาย, สมฺพุทฺเธน ปชานตา; วิวฏํ อมตทฺวารํ, เขมํ นิพฺพานปตฺติยาฯ

    Directly knowing the whole world, the Buddha who understands has flung open the door of the deathless, for finding the sanctuary, Nibbana.

    ฉินฺนํ ปาปิมโต โสตํ, วิทฺธสฺตํ วินฬีกตํ; ปาโมชฺชพหุลา โหถ, เขมํ ปตฺตตฺถ ภิกฺขโว”ติฯ

    The Wicked One’s stream has been cut, it’s blown away and mown down. Be full of joy, bhikkhus, set your heart on the sanctuary!”

    จูฬโคปาลกสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ จตุตฺถํฯ





    The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact