Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation

    မဇ္ဈိမ နိကာယ ၇၉

    The Middle-Length Suttas Collection 79

    စူဠသကုလုဒါယိသုတ္တ

    The Shorter Discourse With Sakuludāyī

    ဧဝံ မေ သုတံ—ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ရာဇဂဟေ ဝိဟရတိ ဝေဠုဝနေ ကလန္ဒကနိဝါပေ၊ တေန ခေါ ပန သမယေန သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော မောရနိဝါပေ ပရိဗ္ဗာဇကာရာမေ ပဋိဝသတိ မဟတိယာ ပရိဗ္ဗာဇကပရိသာယ သဒ္ဓိံ၊

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground. Now at that time the wanderer Sakuludāyī was residing together with a large assembly of wanderers in the monastery of the wanderers in the peacocks’ feeding ground.

    အထ ခေါ ဘဂဝါ ပုဗ္ဗဏှသမယံ နိဝါသေတွာ ပတ္တစီဝရမာဒါယ ရာဇဂဟံ ပိဏ္ဍာယ ပါဝိသိ၊ အထ ခေါ ဘဂဝတော ဧတဒဟောသိ: “အတိပ္ပဂေါ ခေါ တာဝ ရာဇဂဟေ ပိဏ္ဍာယ စရိတုံ၊ ယန္နူနာဟံ ယေန မောရနိဝါပေါ ပရိဗ္ဗာဇကာရာမော ယေန သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော တေနုပသင်္ကမေယျန်”တိ၊ အထ ခေါ ဘဂဝါ ယေန မောရနိဝါပေါ ပရိဗ္ဗာဇကာရာမော တေနုပသင်္ကမိ၊

    Then the Buddha robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Rājagaha for alms. Then it occurred to him, “It’s too early to wander for alms in Rājagaha. Why don’t I visit the wanderer Sakuludāyī at the monastery of the wanderers in the peacocks’ feeding ground?” Then the Buddha went to the monastery of the wanderers.

    တေန ခေါ ပန သမယေန သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော မဟတိယာ ပရိဗ္ဗာဇကပရိသာယ သဒ္ဓိံ နိသိန္နော ဟောတိ ဥန္နာဒိနိယာ ဥစ္စာသဒ္ဒမဟာသဒ္ဒါယ အနေကဝိဟိတံ တိရစ္ဆာနကထံ ကထေန္တိယာ, သေယျထိဒံ—ရာဇကထံ စောရကထံ မဟာမတ္တကထံ သေနာကထံ ဘယကထံ ယုဒ္ဓကထံ အန္နကထံ ပါနကထံ ဝတ္ထကထံ သယနကထံ မာလာကထံ ဂန္ဓကထံ ဉာတိကထံ ယာနကထံ ဂါမကထံ နိဂမကထံ နဂရကထံ ဇနပဒကထံ ဣတ္ထိကထံ သူရကထံ ဝိသိခါကထံ ကုမ္ဘဋ္ဌာနကထံ ပုဗ္ဗပေတကထံ နာနတ္တကထံ လောကက္ခာယိကံ သမုဒ္ဒက္ခာယိကံ ဣတိဘဝါဘဝကထံ ဣတိ ဝါ၊

    Now at that time, Sakuludāyī was sitting together with a large assembly of wanderers making an uproar, a dreadful racket. They engaged in all kinds of low talk, such as talk about kings, bandits, and ministers; talk about armies, threats, and wars; talk about food, drink, clothes, and beds; talk about garlands and fragrances; talk about family, vehicles, villages, towns, cities, and countries; talk about women and heroes; street talk and well talk; talk about the departed; motley talk; tales of land and sea; and talk about being reborn in this or that state of existence.

    အဒ္ဒသာ ခေါ သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော ဘဂဝန္တံ ဒူရတောဝ အာဂစ္ဆန္တံ၊ ဒိသွာန သကံ ပရိသံ သဏ္ဌာပေသိ: “အပ္ပသဒ္ဒါ ဘောန္တော ဟောန္တု, မာ ဘောန္တော သဒ္ဒမကတ္ထ၊ အယံ သမဏော ဂေါတမော အာဂစ္ဆတိ; အပ္ပသဒ္ဒကာမော ခေါ ပန သော အာယသ္မာ အပ္ပသဒ္ဒဿ ဝဏ္ဏဝါဒီ၊ အပ္ပေဝ နာမ အပ္ပသဒ္ဒံ ပရိသံ ဝိဒိတွာ ဥပသင်္ကမိတဗ္ဗံ မညေယျာ”တိ၊ အထ ခေါ တေ ပရိဗ္ဗာဇကာ တုဏှီ အဟေသုံ၊

    Sakuludāyī saw the Buddha coming off in the distance, and hushed his own assembly, “Be quiet, good sirs, don’t make a sound. Here comes the ascetic Gotama. The venerable likes quiet and praises quiet. Hopefully if he sees that our assembly is quiet he’ll see fit to approach.” Then those wanderers fell silent.

    အထ ခေါ ဘဂဝါ ယေန သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော တေနုပသင်္ကမိ၊ အထ ခေါ သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ: “ဧတု ခေါ, ဘန္တေ, ဘဂဝါ၊ သွာဂတံ, ဘန္တေ, ဘဂဝတော၊ စိရဿံ ခေါ, ဘန္တေ, ဘဂဝါ ဣမံ ပရိယာယမကာသိ ယဒိဒံ ဣဓာဂမနာယ၊ နိသီဒတု, ဘန္တေ, ဘဂဝါ; ဣဒမာသနံ ပညတ္တန်”တိ၊ နိသီဒိ ဘဂဝါ ပညတ္တေ အာသနေ၊ သကုလုဒါယီပိ ခေါ ပရိဗ္ဗာဇကော အညတရံ နီစံ အာသနံ ဂဟေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိ၊ ဧကမန္တံ နိသိန္နံ ခေါ သကုလုဒါယိံ ပရိဗ္ဗာဇကံ ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ: “ကာယ နုတ္ထ, ဥဒါယိ, ဧတရဟိ ကထာယ သန္နိသိန္နာ, ကာ စ ပန ဝေါ အန္တရာကထာ ဝိပ္ပကတာ”တိ?

    Then the Buddha approached Sakuludāyī, who said to him, “Let the Blessed One come, sir! Welcome to the Blessed One, sir! It’s been a long time since you took the opportunity to come here. Please, sir, sit down, this seat is ready.” The Buddha sat on the seat spread out, while Sakuludāyī took a low seat and sat to one side. The Buddha said to him, “Udāyī, what were you sitting talking about just now? What conversation was left unfinished?”

    “တိဋ္ဌတေသာ, ဘန္တေ, ကထာ ယာယ မယံ ဧတရဟိ ကထာယ သန္နိသိန္နာ၊ နေသာ, ဘန္တေ, ကထာ ဘဂဝတော ဒုလ္လဘာ ဘဝိဿတိ ပစ္ဆာပိ သဝနာယ၊ ယဒါဟံ, ဘန္တေ, ဣမံ ပရိသံ အနုပသင်္ကန္တော ဟောမိ အထာယံ ပရိသာ အနေကဝိဟိတံ တိရစ္ဆာနကထံ ကထေန္တီ နိသိန္နာ ဟောတိ; ယဒါ စ ခေါ အဟံ, ဘန္တေ, ဣမံ ပရိသံ ဥပသင်္ကန္တော ဟောမိ အထာယံ ပရိသာ မမညေဝ မုခံ ဥလ္လောကေန္တီ နိသိန္နာ ဟောတိ: ‘ယံ နော သမဏော ဥဒါယီ ဓမ္မံ ဘာသိဿတိ တံ သောဿာမာ'တိ; ယဒါ ပန, ဘန္တေ, ဘဂဝါ ဣမံ ပရိသံ ဥပသင်္ကန္တော ဟောတိ အထာဟဉ္စေဝ အယဉ္စ ပရိသာ ဘဂဝတော မုခံ ဥလ္လောကေန္တာ နိသိန္နာ ဟောမ: ‘ယံ နော ဘဂဝါ ဓမ္မံ ဘာသိဿတိ တံ သောဿာမာ'”တိ၊

    “Sir, leave aside what we were sitting talking about just now. It won’t be hard for you to hear about that later. When I don’t come to the assembly, they sit and engage in all kinds of low talk. But when I have come to the assembly, they sit gazing up at my face alone, thinking, ‘Whatever the ascetic Udāyī teaches, we shall listen to it.’ But when the Buddha has come to the assembly, both myself and the assembly sit gazing up at your face, thinking, ‘Whatever the Buddha teaches, we shall listen to it.’”

    “တေနဟုဒါယိ, တံယေဝေတ္ထ ပဋိဘာတု ယထာ မံ ပဋိဘာသေယျာ”တိ၊

    “Well then, Udāyī, suggest something for me to talk about.”

    “ပုရိမာနိ, ဘန္တေ, ဒိဝသာနိ ပုရိမတရာနိ သဗ္ဗညူ သဗ္ဗဒဿာဝီ အပရိသေသံ ဉာဏဒဿနံ ပဋိဇာနမာနော ‘စရတော စ မေ တိဋ္ဌတော စ သုတ္တဿ စ ဇာဂရဿ စ သတတံ သမိတံ ဉာဏဒဿနံ ပစ္စုပဋ္ဌိတန်'တိ၊ သော မယာ ပုဗ္ဗန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှံ ပုဋ္ဌော သမာနော အညေနညံ ပဋိစရိ, ဗဟိဒ္ဓါ ကထံ အပနာမေသိ, ကောပဉ္စ ဒေါသဉ္စ အပ္ပစ္စယဉ္စ ပါတွာကာသိ၊ တဿ မယှံ, ဘန္တေ, ဘဂဝန္တံယေဝ အာရဗ္ဘ သတိ ဥဒပါဒိ: ‘အဟော နူန ဘဂဝါ, အဟော နူန သုဂတော၊ ယော ဣမေသံ ဓမ္မာနံ သုကုသလော'”တိ၊

    “Master Gotama, a few days ago someone was claiming to be all-knowing and all-seeing, to know and see everything without exception, thus: ‘Knowledge and vision are constantly and continually present to me, while walking, standing, sleeping, and waking.’ When I asked them a question about the past, they dodged the issue, distracted the discussion with irrelevant points, and displayed annoyance, hate, and bitterness. That reminded me of the Buddha: ‘Surely it must be the Blessed One, the Holy One who is so skilled in such matters.’”

    “ကော ပန သော, ဥဒါယိ, သဗ္ဗညူ သဗ္ဗဒဿာဝီ အပရိသေသံ ဉာဏဒဿနံ ပဋိဇာနမာနော ‘စရတော စ မေ တိဋ္ဌတော စ သုတ္တဿ စ ဇာဂရဿ စ သတတံ သမိတံ ဉာဏဒဿနံ ပစ္စုပဋ္ဌိတန်'တိ, ယော တယာ ပုဗ္ဗန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှံ ပုဋ္ဌော သမာနော အညေနညံ ပဋိစရိ, ဗဟိဒ္ဓါ ကထံ အပနာမေသိ ကောပဉ္စ ဒေါသဉ္စ အပ္ပစ္စယဉ္စ ပါတွာကာသီ”တိ?

    “But Udāyī, who was it that made such a claim and behaved in such a way?”

    “နိဂဏ္ဌော, ဘန္တေ, နာဋပုတ္တော”တိ၊

    “It was the Jain ascetic of the Ñātika clan, sir.”

    “ယော ခေါ, ဥဒါယိ, အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရေယျ, သေယျထိဒံ—ဧကမ္ပိ ဇာတိံ ဒွေပိ ဇာတိယော …ပေ… ဣတိ သာကာရံ သော်ဒ္ဒေသံ အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရေယျ, သော ဝါ မံ ပုဗ္ဗန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှံ ပုစ္ဆေယျ, တံ ဝါဟံ ပုဗ္ဗန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှံ ပုစ္ဆေယျံ; သော ဝါ မေ ပုဗ္ဗန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှဿ ဝေယျာကရဏေန စိတ္တံ အာရာဓေယျ, တဿ ဝါဟံ ပုဗ္ဗန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှဿ ဝေယျာကရဏေန စိတ္တံ အာရာဓေယျံ၊

    “Udāyī, someone who can recollect their many kinds of past lives, with features and details, might ask me a question about the past, or I might ask them a question about the past. And they might satisfy me with their answer, or I might satisfy them with my answer.

    ယော ခေါ, ဥဒါယိ, ဒိဗ္ဗေန စက္ခုနာ ဝိသုဒ္ဓေန အတိက္ကန္တမာနုသကေန သတ္တေ ပဿေယျ စဝမာနေ ဥပပဇ္ဇမာနေ ဟီနေ ပဏီတေ သုဝဏ္ဏေ ဒုဗ္ဗဏ္ဏေ သုဂတေ ဒုဂ္ဂတေ ယထာကမ္မူပဂေ သတ္တေ ပဇာနေယျ, သော ဝါ မံ အပရန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှံ ပုစ္ဆေယျ, တံ ဝါဟံ အပရန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှံ ပုစ္ဆေယျံ; သော ဝါ မေ အပရန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှဿ ဝေယျာကရဏေန စိတ္တံ အာရာဓေယျ, တဿ ဝါဟံ အပရန္တံ အာရဗ္ဘ ပဉှဿ ဝေယျာကရဏေန စိတ္တံ အာရာဓေယျံ၊

    Someone who, with clairvoyance that is purified and superhuman, understands how sentient beings are reborn according to their deeds might ask me a question about the future, or I might ask them a question about the future. And they might satisfy me with their answer, or I might satisfy them with my answer.

    အပိ စ, ဥဒါယိ, တိဋ္ဌတု ပုဗ္ဗန္တော, တိဋ္ဌတု အပရန္တော၊ ဓမ္မံ တေ ဒေသေဿာမိ—ဣမသ္မိံ သတိ ဣဒံ ဟောတိ, ဣမဿုပ္ပါဒါ ဣဒံ ဥပ္ပဇ္ဇတိ; ဣမသ္မိံ အသတိ ဣဒံ န ဟောတိ, ဣမဿ နိရောဓာ ဣဒံ နိရုဇ္ဈတီ”တိ၊

    Nevertheless, Udāyī, leave aside the past and the future. I shall teach you the Dhamma: ‘When this exists, that is; due to the arising of this, that arises. When this doesn’t exist, that is not; due to the cessation of this, that ceases.’”

    “အဟဉှိ, ဘန္တေ, ယာဝတကမ္ပိ မေ ဣမိနာ အတ္တဘာဝေန ပစ္စနုဘူတံ တမ္ပိ နပ္ပဟောမိ သာကာရံ သော်ဒ္ဒေသံ အနုဿရိတုံ, ကုတော ပနာဟံ အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရိဿာမိ, သေယျထိဒံ—ဧကမ္ပိ ဇာတိံ ဒွေပိ ဇာတိယော …ပေ… ဣတိ သာကာရံ သော်ဒ္ဒေသံ အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရိဿာမိ, သေယျထာပိ ဘဂဝါ? အဟဉှိ, ဘန္တေ, ဧတရဟိ ပံသုပိသာစကမ္ပိ န ပဿာမိ, ကုတော ပနာဟံ ဒိဗ္ဗေန စက္ခုနာ ဝိသုဒ္ဓေန အတိက္ကန္တမာနုသကေန သတ္တေ ပဿိဿာမိ စဝမာနေ ဥပပဇ္ဇမာနေ ဟီနေ ပဏီတေ သုဝဏ္ဏေ ဒုဗ္ဗဏ္ဏေ သုဂတေ ဒုဂ္ဂတေ ယထာကမ္မူပဂေ သတ္တေ ပဇာနိဿာမိ, သေယျထာပိ ဘဂဝါ? ယံ ပန မံ, ဘန္တေ, ဘဂဝါ ဧဝမာဟ: ‘အပိ စ, ဥဒါယိ, တိဋ္ဌတု ပုဗ္ဗန္တော, တိဋ္ဌတု အပရန္တော; ဓမ္မံ တေ ဒေသေဿာမိ—

    “Well sir, I can’t even recall with features and details what I’ve undergone in this incarnation. How should I possibly recollect my many kinds of past lives with features and details, like the Buddha? For I can’t even see a mud-goblin right now. How should I possibly, with clairvoyance that is purified and superhuman, see sentient beings passing away and being reborn, like the Buddha? But then the Buddha told me, ‘Nevertheless, Udāyī, leave aside the past and the future. I shall teach you the Dhamma:

    ဣမသ္မိံ သတိ ဣဒံ ဟောတိ, ဣမဿုပ္ပါဒါ ဣဒံ ဥပ္ပဇ္ဇတိ; ဣမသ္မိံ အသတိ ဣဒံ န ဟောတိ, ဣမဿ နိရောဓာ ဣဒံ နိရုဇ္ဈတီ'တိ တဉ္စ ပန မေ ဘိယျောသော မတ္တာယ န ပက္ခာယတိ၊ အပ္ပေဝ နာမာဟံ, ဘန္တေ, သကေ အာစရိယကေ ဘဂဝတော စိတ္တံ အာရာဓေယျံ ပဉှဿ ဝေယျာကရဏေနာ”တိ၊

    “When this exists, that is; due to the arising of this, that arises. When this doesn’t exist, that is not; due to the cessation of this, that ceases.”’ But that is even more unclear to me. Perhaps I might satisfy the Buddha by answering a question about my own tradition.”

    “ကိန္တိ ပန တေ, ဥဒါယိ, သကေ အာစရိယကေ ဟောတီ”တိ?

    “But Udāyī, what is your own tradition?”

    “အမှာကံ, ဘန္တေ, သကေ အာစရိယကေ ဧဝံ ဟောတိ: ‘အယံ ပရမော ဝဏ္ဏော, အယံ ပရမော ဝဏ္ဏော'”တိ၊

    “Sir, it’s this: ‘This is the ultimate splendor, this is the ultimate splendor.’”

    “ယံ ပန တေ ဧတံ, ဥဒါယိ, သကေ အာစရိယကေ ဧဝံ ဟောတိ: ‘အယံ ပရမော ဝဏ္ဏော, အယံ ပရမော ဝဏ္ဏော'တိ, ကတမော သော ပရမော ဝဏ္ဏော”တိ?

    “But what is that ultimate splendor?”

    “ယသ္မာ, ဘန္တေ, ဝဏ္ဏာ အညော ဝဏ္ဏော ဥတ္တရိတရော ဝါ ပဏီတတရော ဝါ နတ္ထိ သော ပရမော ဝဏ္ဏော”တိ၊

    “Sir, the ultimate splendor is the splendor compared to which no other splendor is finer.”

    “ကတမော ပန သော ပရမော ဝဏ္ဏော ယသ္မာ ဝဏ္ဏာ အညော ဝဏ္ဏော ဥတ္တရိတရော ဝါ ပဏီတတရော ဝါ နတ္ထီ”တိ?

    “But what is that ultimate splendor compared to which no other splendor is finer?”

    “ယသ္မာ, ဘန္တေ, ဝဏ္ဏာ အညော ဝဏ္ဏော ဥတ္တရိတရော ဝါ ပဏီတတရော ဝါ နတ္ထိ သော ပရမော ဝဏ္ဏော”တိ၊

    “Sir, the ultimate splendor is the splendor compared to which no other splendor is finer.”

    “ဒီဃာပိ ခေါ တေ ဧသာ, ဥဒါယိ, ဖရေယျ: ‘ယသ္မာ, ဘန္တေ, ဝဏ္ဏာ အညော ဝဏ္ဏော ဥတ္တရိတရော ဝါ ပဏီတတရော ဝါ နတ္ထိ သော ပရမော ဝဏ္ဏော'တိ ဝဒေသိ, တဉ္စ ဝဏ္ဏံ န ပညပေသိ၊ သေယျထာပိ, ဥဒါယိ, ပုရိသော ဧဝံ ဝဒေယျ: ‘အဟံ ယာ ဣမသ္မိံ ဇနပဒေ ဇနပဒကလျာဏီ တံ ဣစ္ဆာမိ, တံ ကာမေမီ'တိ၊ တမေနံ ဧဝံ ဝဒေယျုံ: ‘အမ္ဘော ပုရိသ, ယံ တွံ ဇနပဒကလျာဏိံ ဣစ္ဆသိ ကာမေသိ, ဇာနာသိ တံ ဇနပဒကလျာဏိံ—ခတ္တိယီ ဝါ ဗြာဟ္မဏီ ဝါ ဝေဿီ ဝါ သုဒ္ဒီ ဝါ'တိ? ဣတိ ပုဋ္ဌော ‘နော'တိ ဝဒေယျ၊ တမေနံ ဧဝံ ဝဒေယျုံ: ‘အမ္ဘော ပုရိသ, ယံ တွံ ဇနပဒကလျာဏိံ ဣစ္ဆသိ ကာမေသိ, ဇာနာသိ တံ ဇနပဒကလျာဏိံ—ဧဝံနာမာ ဧဝင်္ဂေါတ္တာတိ ဝါတိ …ပေ… ဒီဃာ ဝါ ရဿာ ဝါ မဇ္ဈိမာ ဝါ ကာဠီ ဝါ သာမာ ဝါ မင်္ဂုရစ္ဆဝီ ဝါတိ … အမုကသ္မိံ ဂါမေ ဝါ နိဂမေ ဝါ နဂရေ ဝါ'တိ? ဣတိ ပုဋ္ဌော ‘နော'တိ ဝဒေယျ၊ တမေနံ ဧဝံ ဝဒေယျုံ: ‘အမ္ဘော ပုရိသ, ယံ တွံ န ဇာနာသိ န ပဿသိ, တံ တွံ ဣစ္ဆသိ ကာမေသီ'တိ? ဣတိ ပုဋ္ဌော ‘အာမာ'တိ ဝဒေယျ၊

    “Udāyī, you could draw this out for a long time. You say, ‘The ultimate splendor is the splendor compared to which no other splendor is finer.’ But you don’t describe that splendor. Suppose a man was to say, ‘Whoever the finest lady in the land is, it is her that I want, her I desire!’ They’d say to him, ‘Mister, that finest lady in the land who you desire—do you know whether she’s an aristocrat, a brahmin, a peasant, or a menial?’ Asked this, he’d say, ‘No.’ They’d say to him, ‘Mister, that finest lady in the land who you desire—do you know her name or clan? Whether she’s tall or short or medium? Whether her skin is black, brown, or tawny? What village, town, or city she comes from?’ Asked this, he’d say, ‘No.’ They’d say to him, ‘Mister, do you desire someone who you’ve never even known or seen?’ Asked this, he’d say, ‘Yes.’

    တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ—နနု ဧဝံ သန္တေ, တဿ ပုရိသဿ အပ္ပါဋိဟီရကတံ ဘာသိတံ သမ္ပဇ္ဇတီ”တိ?

    What do you think, Udāyī? This being so, doesn’t that man’s statement turn out to have no demonstrable basis?”

    “အဒ္ဓါ ခေါ, ဘန္တေ, ဧဝံ သန္တေ တဿ ပုရိသဿ အပ္ပါဋိဟီရကတံ ဘာသိတံ သမ္ပဇ္ဇတီ”တိ၊

    “Clearly that’s the case, sir.”

    “ဧဝမေဝ ခေါ တွံ, ဥဒါယိ, ‘ယသ္မာ, ဘန္တေ, ဝဏ္ဏာ အညော ဝဏ္ဏော ဥတ္တရိတရော ဝါ ပဏီတတရော ဝါ နတ္ထိ သော ပရမော ဝဏ္ဏော'တိ ဝဒေသိ, တဉ္စ ဝဏ္ဏံ န ပညပေသီ”တိ၊

    “In the same way, you say, ‘The ultimate splendor is the splendor compared to which no other splendor is finer.’ But you don’t describe that splendor.”

    “သေယျထာပိ, ဘန္တေ, မဏိ ဝေဠုရိယော သုဘော ဇာတိမာ အဋ္ဌံသော သုပရိကမ္မကတော ပဏ္ဍုကမ္ဗလေ နိက္ခိတ္တော ဘာသတေ စ တပတေ စ ဝိရောစတိ စ, ဧဝံ ဝဏ္ဏော အတ္တာ ဟောတိ အရောဂေါ ပရံ မရဏာ”တိ၊

    “Sir, suppose there was a beryl gem that was naturally beautiful, eight-faceted, well-worked. When placed on a cream rug it would shine and glow and radiate. Such is the splendor of the self that is well after death.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယော ဝါ မဏိ ဝေဠုရိယော သုဘော ဇာတိမာ အဋ္ဌံသော သုပရိကမ္မကတော ပဏ္ဍုကမ္ဗလေ နိက္ခိတ္တော ဘာသတေ စ တပတေ စ ဝိရောစတိ စ, ယော ဝါ ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ ကိမိ ခဇ္ဇောပနကော—ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ ကတမော ဝဏ္ဏော အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? Which of these two has a finer splendor: such a beryl gem, or a firefly in the dark of night?”

    “ယွာယံ, ဘန္တေ, ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ ကိမိ ခဇ္ဇောပနကော—အယံ ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ၊

    “A firefly in the dark of night, sir.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယော ဝါ ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ ကိမိ ခဇ္ဇောပနကော, ယော ဝါ ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ တေလပ္ပဒီပေါ—ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ ကတမော ဝဏ္ဏော အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? Which of these two has a finer splendor: a firefly in the dark of night, or an oil lamp in the dark of night?”

    “ယွာယံ, ဘန္တေ, ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ တေလပ္ပဒီပေါ—အယံ ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ၊

    “An oil lamp in the dark of night, sir.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယော ဝါ ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ တေလပ္ပဒီပေါ, ယော ဝါ ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ မဟာအဂ္ဂိက္ခန္ဓော—ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ ကတမော ဝဏ္ဏော အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? Which of these two has a finer splendor: an oil lamp in the dark of night, or a bonfire in the dark of night?”

    “ယွာယံ, ဘန္တေ, ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ မဟာအဂ္ဂိက္ခန္ဓော—အယံ ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ၊

    “A bonfire in the dark of night, sir.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယော ဝါ ရတ္တန္ဓကာရတိမိသာယ မဟာအဂ္ဂိက္ခန္ဓော, ယာ ဝါ ရတ္တိယာ ပစ္စူသသမယံ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ ဩသဓိတာရကာ—ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ ကတမော ဝဏ္ဏော အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? Which of these two has a finer splendor: a bonfire in the dark of night, or the Morning Star in a clear and cloudless sky at the crack of dawn?”

    “ယွာယံ, ဘန္တေ, ရတ္တိယာ ပစ္စူသသမယံ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ ဩသဓိတာရကာ—အယံ ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ၊

    “The Morning Star in a clear and cloudless sky at the crack of dawn, sir.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယာ ဝါ ရတ္တိယာ ပစ္စူသသမယံ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ ဩသဓိတာရကာ, ယော ဝါ တဒဟုပေါသထေ ပန္နရသေ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ အဘိဒေါ အဍ္ဎရတ္တသမယံ စန္ဒော—ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ ကတမော ဝဏ္ဏော အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? Which of these two has a finer splendor: the Morning Star in a clear and cloudless sky at the crack of dawn, or the full moon at midnight in a clear and cloudless sky on the Uposatha day of the fifteenth?”

    “ယွာယံ, ဘန္တေ, တဒဟုပေါသထေ ပန္နရသေ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ အဘိဒေါ အဍ္ဎရတ္တသမယံ စန္ဒော—အယံ ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ၊

    “The full moon at midnight in a clear and cloudless sky on the Uposatha day of the fifteenth, sir.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယော ဝါ တဒဟုပေါသထေ ပန္နရသေ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ အဘိဒေါ အဍ္ဎရတ္တသမယံ စန္ဒော, ယော ဝါ ဝဿာနံ ပစ္ဆိမေ မာသေ သရဒသမယေ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ အဘိဒေါ မဇ္ဈနှိကသမယံ သူရိယော—ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ ကတမော ဝဏ္ဏော အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? Which of these two has a finer splendor: the full moon at midnight in a clear and cloudless sky on the Uposatha day of the fifteenth, or the sun at midday in a clear and cloudless sky in the last month of the rainy season?”

    “ယွာယံ, ဘန္တေ, ဝဿာနံ ပစ္ဆိမေ မာသေ သရဒသမယေ ဝိဒ္ဓေ ဝိဂတဝလာဟကေ ဒေဝေ အဘိဒေါ မဇ္ဈနှိကသမယံ သူရိယော—အယံ ဣမေသံ ဥဘိန္နံ ဝဏ္ဏာနံ အဘိက္ကန္တတရော စ ပဏီတတရော စာ”တိ၊

    “The sun at midday in a clear and cloudless sky in the last month of the rainy season, sir.”

    “အတော ခေါ တေ, ဥဒါယိ, ဗဟူ ဟိ ဗဟုတရာ ဒေဝါ ယေ ဣမေသံ စန္ဒိမသူရိယာနံ အာဘာ နာနုဘောန္တိ, တျာဟံ ပဇာနာမိ၊ အထ စ ပနာဟံ န ဝဒါမိ: ‘ယသ္မာ ဝဏ္ဏာ အညော ဝဏ္ဏော ဥတ္တရိတရော ဝါ ပဏီတတရော ဝါ နတ္ထီ'တိ၊ အထ စ ပန တွံ, ဥဒါယိ, ‘ယွာယံ ဝဏ္ဏော ကိမိနာ ခဇ္ဇောပနကေန နိဟီနတရော စ ပတိကိဋ္ဌတရော စ သော ပရမော ဝဏ္ဏော'တိ ဝဒေသိ, တဉ္စ ဝဏ္ဏံ န ပညပေသီ”တိ၊

    “Beyond this, Udāyī, I know very many gods on whom the light of the sun and moon make no impression. Nevertheless, I do not say: ‘The splendor compared to which no other splendor is finer.’ But of the splendor inferior to a firefly you say, ‘This is the ultimate splendor.’ And you don’t describe that splendor.”

    “အစ္ဆိဒံ ဘဂဝါ ကထံ, အစ္ဆိဒံ သုဂတော ကထန်”တိ၊

    “The Blessed One has cut short the discussion! The Holy One has cut short the discussion!”

    “ကိံ ပန တွံ, ဥဒါယိ, ဧဝံ ဝဒေသိ: ‘အစ္ဆိဒံ ဘဂဝါ ကထံ, အစ္ဆိဒံ သုဂတော ကထန်'”တိ?

    “But Udāyī, why do you say this?”

    “အမှာကံ, ဘန္တေ, သကေ အာစရိယကေ ဧဝံ ဟောတိ: ‘အယံ ပရမော ဝဏ္ဏော, အယံ ပရမော ဝဏ္ဏော'တိ၊ တေ မယံ, ဘန္တေ, ဘဂဝတာ သကေ အာစရိယကေ သမနုယုဉ္ဇီယမာနာ သမနုဂ္ဂါဟီယမာနာ သမနုဘာသီယမာနာ ရိတ္တာ တုစ္ဆာ အပရဒ္ဓါ”တိ၊

    “Sir, it says this in our own tradition: ‘This is the ultimate splendor, this is the ultimate splendor.’ But when pursued, pressed, and grilled on our own tradition, we turned out to be void, hollow, and mistaken.”

    “ကိံ ပနုဒါယိ, အတ္ထိ ဧကန္တသုခေါ လောကော, အတ္ထိ အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ?

    “But Udāyī, is there a world of perfect happiness? And is there a grounded path for realizing a world of perfect happiness?”

    “အမှာကံ, ဘန္တေ, သကေ အာစရိယကေ ဧဝံ ဟောတိ: ‘အတ္ထိ ဧကန္တသုခေါ လောကော, အတ္ထိ အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ'”တိ၊

    “Sir, it says this in our own tradition: ‘There is a world of perfect happiness. And there is a grounded path for realizing a world of perfect happiness.’”

    “ကတမာ ပန သာ, ဥဒါယိ, အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ?

    “Well, what is that grounded path for realizing a world of perfect happiness?”

    “ဣဓ, ဘန္တေ, ဧကစ္စော ပါဏာတိပါတံ ပဟာယ ပါဏာတိပါတာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, အဒိန္နာဒါနံ ပဟာယ အဒိန္နာဒါနာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, ကာမေသုမိစ္ဆာစာရံ ပဟာယ ကာမေသုမိစ္ဆာစာရာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, မုသာဝါဒံ ပဟာယ မုသာဝါဒါ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, အညတရံ ဝါ ပန တပေါဂုဏံ သမာဒါယ ဝတ္တတိ၊ အယံ ခေါ သာ, ဘန္တေ, အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ၊

    “Sir, it’s when someone gives up killing living creatures, stealing, sexual misconduct, and lying. And they proceed having undertaken some kind of mortification. This is the grounded path for realizing a world of perfect happiness.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယသ္မိံ သမယေ ပါဏာတိပါတံ ပဟာယ ပါဏာတိပါတာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, ဧကန္တသုခီ ဝါ တသ္မိံ သမယေ အတ္တာ ဟောတိ သုခဒုက္ခီ ဝါ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? On an occasion when someone refrains from killing living creatures, is their self perfectly happy at that time, or does it have both pleasure and pain?”

    “သုခဒုက္ခီ, ဘန္တေ”၊

    “It has both pleasure and pain.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယသ္မိံ သမယေ အဒိန္နာဒါနံ ပဟာယ အဒိန္နာဒါနာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, ဧကန္တသုခီ ဝါ တသ္မိံ သမယေ အတ္တာ ဟောတိ သုခဒုက္ခီ ဝါ”တိ? “သုခဒုက္ခီ, ဘန္တေ”၊ “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယသ္မိံ သမယေ ကာမေသုမိစ္ဆာစာရံ ပဟာယ ကာမေသုမိစ္ဆာစာရာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, ဧကန္တသုခီ ဝါ တသ္မိံ သမယေ အတ္တာ ဟောတိ သုခဒုက္ခီ ဝါ”တိ? “သုခဒုက္ခီ, ဘန္တေ”၊ “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယသ္မိံ သမယေ မုသာဝါဒံ ပဟာယ မုသာဝါဒါ ပဋိဝိရတော ဟောတိ, ဧကန္တသုခီ ဝါ တသ္မိံ သမယေ အတ္တာ ဟောတိ သုခဒုက္ခီ ဝါ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? On an occasion when someone refrains from stealing … sexual misconduct … lying, is their self perfectly happy at that time, or does it have both pleasure and pain?”

    “သုခဒုက္ခီ, ဘန္တေ”၊

    “It has both pleasure and pain.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, ယသ္မိံ သမယေ အညတရံ တပေါဂုဏံ သမာဒါယ ဝတ္တတိ, ဧကန္တသုခီ ဝါ တသ္မိံ သမယေ အတ္တာ ဟောတိ သုခဒုက္ခီ ဝါ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? On an occasion when someone undertakes and follows some kind of mortification, is their self perfectly happy at that time, or does it have both pleasure and pain?”

    “သုခဒုက္ခီ, ဘန္တေ”၊

    “It has both pleasure and pain.”

    “တံ ကိံ မညသိ, ဥဒါယိ, အပိ နု ခေါ ဝေါကိဏ္ဏသုခဒုက္ခံ ပဋိပဒံ အာဂမ္မ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာ ဟောတီ”တိ?

    “What do you think, Udāyī? Is a perfectly happy world realized by relying on a practice of mixed pleasure and pain?”

    “အစ္ဆိဒံ ဘဂဝါ ကထံ, အစ္ဆိဒံ သုဂတော ကထန်”တိ၊

    “The Blessed One has cut short the discussion! The Holy One has cut short the discussion!”

    “ကိံ ပန တွံ, ဥဒါယိ, ဝဒေသိ: ‘အစ္ဆိဒံ ဘဂဝါ ကထံ, အစ္ဆိဒံ သုဂတော ကထန်'”တိ?

    “But Udāyī, why do you say this?”

    “အမှာကံ, ဘန္တေ, သကေ အာစရိယကေ ဧဝံ ဟောတိ: ‘အတ္ထိ ဧကန္တသုခေါ လောကော, အတ္ထိ အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ'တိ၊ တေ မယံ, ဘန္တေ, ဘဂဝတာ သကေ အာစရိယကေ သမနုယုဉ္ဇိယမာနာ သမနုဂ္ဂါဟိယမာနာ သမနုဘာသိယမာနာ ရိတ္တာ တုစ္ဆာ အပရဒ္ဓါ”တိ၊

    “Sir, it says this in our own tradition: ‘There is a world of perfect happiness. And there is a grounded path for realizing a world of perfect happiness.’ But when pursued, pressed, and grilled on our own tradition, we turned out to be void, hollow, and mistaken.

    “ကိံ ပန, ဘန္တေ, အတ္ထိ ဧကန္တသုခေါ လောကော, အတ္ထိ အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ?

    But sir, is there a world of perfect happiness? And is there a grounded path for realizing a world of perfect happiness?”

    “အတ္ထိ ခေါ, ဥဒါယိ, ဧကန္တသုခေါ လောကော, အတ္ထိ အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ၊

    “There is a world of perfect happiness, Udāyī. And there is a grounded path for realizing a world of perfect happiness.”

    “ကတမာ ပန သာ, ဘန္တေ, အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ?

    “Well sir, what is that grounded path for realizing a world of perfect happiness?”

    “ဣဓုဒါယိ, ဘိက္ခု ဝိဝိစ္စေဝ ကာမေဟိ …ပေ… ပဌမံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ; ဝိတက္ကဝိစာရာနံ ဝူပသမာ …ပေ… ဒုတိယံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ; ပီတိယာ စ ဝိရာဂါ …ပေ… တတိယံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ—အယံ ခေါ သာ, ဥဒါယိ, အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ၊

    “It’s when a bhikkhu, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, enters and remains in the first jhāna. As the placing of the mind and keeping it connected are stilled, they enter and remain in the second jhāna. With the fading away of rapture, they enter and remain in the third jhāna. This is the grounded path for realizing a world of perfect happiness.”

    “န ခေါ သာ, ဘန္တေ, အာကာရဝတီ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယ, သစ္ဆိကတော ဟိဿ, ဘန္တေ, ဧတ္တာဝတာ ဧကန္တသုခေါ လောကော ဟောတီ”တိ၊

    “Sir, that’s not the grounded path for realizing a world of perfect happiness. At that point a perfectly happy world has already been realized.”

    “န ခွါဿ, ဥဒါယိ, ဧတ္တာဝတာ ဧကန္တသုခေါ လောကော သစ္ဆိကတော ဟောတိ; အာကာရဝတီ တွေဝ သာ ပဋိပဒါ ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာယာ”တိ၊

    “No, Udāyī, at that point a perfectly happy world has not been realized. This is the grounded path for realizing a world of perfect happiness.”

    ဧဝံ ဝုတ္တေ, သကုလုဒါယိဿ ပရိဗ္ဗာဇကဿ ပရိသာ ဥန္နာဒိနီ ဥစ္စာသဒ္ဒမဟာသဒ္ဒါ အဟောသိ: “ဧတ္ထ မယံ အနဿာမ သာစရိယကာ, ဧတ္ထ မယံ အနဿာမ သာစရိယကာ၊ န မယံ ဣတော ဘိယျော ဥတ္တရိတရံ ပဇာနာမာ”တိ၊

    When he said this, Sakuludāyī’s assembly made an uproar, a dreadful racket, “In that case, we’re lost, and so are our traditional teachings! We’re lost, and so are our traditional teachings! We know nothing higher than this!”

    အထ ခေါ သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော တေ ပရိဗ္ဗာဇကေ အပ္ပသဒ္ဒေ ကတွာ ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ: “ကိတ္တာဝတာ ပနာဿ, ဘန္တေ, ဧကန္တသုခေါ လောကော သစ္ဆိကတော ဟောတီ”တိ?

    Then Sakuludāyī, having quieted those wanderers, said to the Buddha, “Well sir, at what point is a perfectly happy world realized?”

    “ဣဓုဒါယိ, ဘိက္ခု သုခဿ စ ပဟာနာ …ပေ… စတုတ္ထံ ဈာနံ … ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ၊ ယာ တာ ဒေဝတာ ဧကန္တသုခံ လောကံ ဥပပန္နာ တာဟိ ဒေဝတာဟိ သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌတိ သလ္လပတိ သာကစ္ဆံ သမာပဇ္ဇတိ၊ ဧတ္တာဝတာ ခွါဿ, ဥဒါယိ, ဧကန္တသုခေါ လောကော သစ္ဆိကတော ဟောတီ”တိ၊

    “It’s when, giving up pleasure and pain, and ending former happiness and sadness, a bhikkhu enters and remains in the fourth jhāna. There are deities who have been reborn in a perfectly happy world. That bhikkhu associates with them, converses, and engages in discussion. It’s at this point that a perfectly happy world has been realized.”

    “ဧတဿ နူန, ဘန္တေ, ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ ဘဂဝတိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တီ”တိ?

    “Surely the bhikkhus must lead the spiritual life under the Buddha for the sake of realizing this perfectly happy world?”

    “န ခေါ, ဥဒါယိ, ဧကန္တသုခဿ လောကဿ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တိ၊ အတ္ထိ ခေါ, ဥဒါယိ, အညေဝ ဓမ္မာ ဥတ္တရိတရာ စ ပဏီတတရာ စ, ယေသံ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တီ”တိ၊

    “No, Udāyī, the bhikkhus don’t lead the spiritual life under me for the sake of realizing this perfectly happy world. There are other things that are finer, for the sake of which the bhikkhus lead the spiritual life under me.”

    “ကတမေ ပန တေ, ဘန္တေ, ဓမ္မာ ဥတ္တရိတရာ စ ပဏီတတရာ စ ယေသံ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ ဘဂဝတိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တီ”တိ?

    “But what are those finer things?”

    “ဣဓုဒါယိ, တထာဂတော လောကေ ဥပ္ပဇ္ဇတိ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော သုဂတော လောကဝိဒူ အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ သတ္ထာ ဒေဝမနုဿာနံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ …ပေ…

    “It’s when a Realized One arises in the world, perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed. …

    သော ဣမေ ပဉ္စ နီဝရဏေ ပဟာယ စေတသော ဥပက္ကိလေသေ ပညာယ ဒုဗ္ဗလီကရဏေ ဝိဝိစ္စေဝ ကာမေဟိ …ပေ… ပဌမံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ၊ အယမ္ပိ ခေါ, ဥဒါယိ, ဓမ္မော ဥတ္တရိတရော စ ပဏီတတရော စ ယဿ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တိ၊

    They give up these five hindrances, corruptions of the heart that weaken wisdom. Then, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, they enter and remain in the first jhāna. This is one of the finer things for the sake of which the bhikkhus lead the spiritual life under me.

    ပုန စပရံ, ဥဒါယိ, ဘိက္ခု ဝိတက္ကဝိစာရာနံ ဝူပသမာ … ဒုတိယံ ဈာနံ … တတိယံ ဈာနံ … စတုတ္ထံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ၊ အယမ္ပိ ခေါ, ဥဒါယိ, ဓမ္မော ဥတ္တရိတရော စ ပဏီတတရော စ ယဿ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တိ၊

    Furthermore, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled, a bhikkhu enters and remains in the second jhāna … third jhāna … fourth jhāna. This too is one of the finer things.

    သော ဧဝံ သမာဟိတေ စိတ္တေ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ အနင်္ဂဏေ ဝိဂတူပက္ကိလေသေ မုဒုဘူတေ ကမ္မနိယေ ဌိတေ အာနေဉ္ဇပ္ပတ္တေ ပုဗ္ဗေနိဝါသာနုဿတိဉာဏာယ စိတ္တံ အဘိနိန္နာမေတိ၊ သော အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရတိ, သေယျထိဒံ—ဧကမ္ပိ ဇာတိံ ဒွေပိ ဇာတိယော …ပေ… ဣတိ သာကာရံ သော်ဒ္ဒေသံ အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရတိ၊ အယမ္ပိ ခေါ, ဥဒါယိ, ဓမ္မော ဥတ္တရိတရော စ ပဏီတတရော စ ယဿ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တိ၊

    When their mind has become immersed in samādhi like this—purified, bright, flawless, rid of corruptions, pliable, workable, steady, and imperturbable—they extend it toward recollection of past lives. They recollect many kinds of past lives. That is: one, two, three, four, five, ten, twenty, thirty, forty, fifty, a hundred, a thousand, a hundred thousand rebirths; many eons of the world contracting, many eons of the world expanding, many eons of the world contracting and expanding. They recollect their many kinds of past lives, with features and details. This too is one of the finer things.

    သော ဧဝံ သမာဟိတေ စိတ္တေ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ အနင်္ဂဏေ ဝိဂတူပက္ကိလေသေ မုဒုဘူတေ ကမ္မနိယေ ဌိတေ အာနေဉ္ဇပ္ပတ္တေ သတ္တာနံ စုတူပပါတဉာဏာယ စိတ္တံ အဘိနိန္နာမေတိ၊ သော ဒိဗ္ဗေန စက္ခုနာ ဝိသုဒ္ဓေန အတိက္ကန္တမာနုသကေန သတ္တေ ပဿတိ စဝမာနေ ဥပပဇ္ဇမာနေ ဟီနေ ပဏီတေ သုဝဏ္ဏေ ဒုဗ္ဗဏ္ဏေ သုဂတေ ဒုဂ္ဂတေ …ပေ… ယထာကမ္မူပဂေ သတ္တေ ပဇာနာတိ၊ အယမ္ပိ ခေါ, ဥဒါယိ, ဓမ္မော ဥတ္တရိတရော စ ပဏီတတရော စ ယဿ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တိ၊

    When their mind has become immersed in samādhi like this—purified, bright, flawless, rid of corruptions, pliable, workable, steady, and imperturbable—they extend it toward knowledge of the death and rebirth of sentient beings. With clairvoyance that is purified and superhuman, they see sentient beings passing away and being reborn—inferior and superior, beautiful and ugly, in a good place or a bad place. They understand how sentient beings are reborn according to their deeds. This too is one of the finer things.

    သော ဧဝံ သမာဟိတေ စိတ္တေ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ အနင်္ဂဏေ ဝိဂတူပက္ကိလေသေ မုဒုဘူတေ ကမ္မနိယေ ဌိတေ အာနေဉ္ဇပ္ပတ္တေ အာသဝါနံ ခယဉာဏာယ စိတ္တံ အဘိနိန္နာမေတိ၊ သော ‘ဣဒံ ဒုက္ခန်'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ ဒုက္ခသမုဒယော'တိ …ပေ… ‘အယံ ဒုက္ခနိရောဓော'တိ … ‘အယံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘ဣမေ အာသဝါ'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ အာသဝသမုဒယော'တိ … ‘အယံ အာသဝနိရောဓော'တိ … ‘အယံ အာသဝနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ၊

    When their mind has become immersed in samādhi like this—purified, bright, flawless, rid of corruptions, pliable, workable, steady, and imperturbable—they extend it toward knowledge of the ending of defilements. They truly understand: ‘This is suffering’ … ‘This is the origin of suffering’ … ‘This is the cessation of suffering’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of suffering’. They truly understand: ‘These are defilements’ … ‘This is the origin of defilements’ … ‘This is the cessation of defilements’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of defilements’.

    တဿ ဧဝံ ဇာနတော ဧဝံ ပဿတော ကာမာသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ, ဘဝါသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ, အဝိဇ္ဇာသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ၊ ဝိမုတ္တသ္မိံ ဝိမုတ္တမိတိ ဉာဏံ ဟောတိ၊

    Knowing and seeing like this, their mind is freed from the defilements of sensuality, desire to be reborn, and ignorance. When they’re freed, they know they’re freed.

    ‘ခီဏာ ဇာတိ, ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ, ကတံ ကရဏီယံ, နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာ'တိ ပဇာနာတိ၊ အယမ္ပိ ခေါ, ဥဒါယိ, ဓမ္မော ဥတ္တရိတရော စ ပဏီတတရော စ ယဿ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တိ၊ ဣမေ ခေါ, ဥဒါယိ, ဓမ္မာ ဥတ္တရိတရာ စ ပဏီတတရာ စ ယေသံ သစ္ဆိကိရိယာဟေတု ဘိက္ခူ မယိ ဗြဟ္မစရိယံ စရန္တီ”တိ၊

    They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’ This too is one of the finer things. These are the finer things for the sake of which the bhikkhus lead the spiritual life under me.”

    ဧဝံ ဝုတ္တေ, သကုလုဒါယီ ပရိဗ္ဗာဇကော ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ: “အဘိက္ကန္တံ, ဘန္တေ, အဘိက္ကန္တံ, ဘန္တေ၊ သေယျထာပိ, ဘန္တေ, နိက္ကုဇ္ဇိတံ ဝါ ဥက္ကုဇ္ဇေယျ, ပဋိစ္ဆန္နံ ဝါ ဝိဝရေယျ, မူဠှဿ ဝါ မဂ္ဂံ အာစိက္ခေယျ, အန္ဓကာရေ ဝါ တေလပဇ္ဇောတံ ဓာရေယျ: ‘စက္ခုမန္တော ရူပါနိ ဒက္ခန္တီ'တိ; ဧဝမေဝံ ဘဂဝတာ အနေကပရိယာယေန ဓမ္မော ပကာသိတော၊ ဧသာဟံ, ဘန္တေ, ဘဂဝန္တံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ ဓမ္မဉ္စ ဘိက္ခုသင်္ဃဉ္စ၊ လဘေယျာဟံ, ဘန္တေ, ဘဂဝတော သန္တိကေ ပဗ္ဗဇ္ဇံ, လဘေယျံ ဥပသမ္ပဒန်”တိ၊

    When he had spoken, Sakuludāyī said to the Buddha, “Excellent, sir! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, the Buddha has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to the Buddha, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. Sir, may I receive the going forth, the ordination in the Buddha’s presence?”

    ဧဝံ ဝုတ္တေ, သကုလုဒါယိဿ ပရိဗ္ဗာဇကဿ ပရိသာ သကုလုဒါယိံ ပရိဗ္ဗာဇကံ ဧတဒဝေါစုံ: “မာ ဘဝံ, ဥဒါယိ, သမဏေ ဂေါတမေ ဗြဟ္မစရိယံ စရိ; မာ ဘဝံ, ဥဒါယိ, အာစရိယော ဟုတွာ အန္တေဝါသီဝါသံ ဝသိ၊ သေယျထာပိ နာမ ဥဒကမဏိကော ဟုတွာ ဥဒဉ္စနိကော အဿ, ဧဝံ သမ္ပဒမိဒံ ဘောတော ဥဒါယိဿ ဘဝိဿတိ၊ မာ ဘဝံ, ဥဒါယိ, သမဏေ ဂေါတမေ ဗြဟ္မစရိယံ စရိ; မာ ဘဝံ, ဥဒါယိ, အာစရိယော ဟုတွာ အန္တေဝါသီဝါသံ ဝသီ”တိ၊ ဣတိ ဟိဒံ သကုလုဒါယိဿ ပရိဗ္ဗာဇကဿ ပရိသာ သကုလုဒါယိံ ပရိဗ္ဗာဇကံ အန္တရာယမကာသိ ဘဂဝတိ ဗြဟ္မစရိယေတိ၊

    When he said this, Sakuludāyī’s assembly said to him, “Master Udāyī, don’t lead the spiritual life under the ascetic Gotama. You have been a teacher; don’t live as a student. The consequence for you will be as if a water jar were to become a water jug. Master Udāyī, don’t lead the spiritual life under the ascetic Gotama. You have been a teacher; don’t live as a student.” And that’s how the wanderer Sakuludāyī’s own assembly prevented him from leading the spiritual life under the Buddha.

    စူဠသကုလုဒါယိသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ နဝမံ၊





    The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact