Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
မဇ္ဈိမ နိကာယ ၁၂၁
The Middle-Length Suttas Collection 121
စူဠသုညတသုတ္တ
The Shorter Discourse on Emptiness
ဧဝံ မေ သုတံ—ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတ္ထိယံ ဝိဟရတိ ပုဗ္ဗာရာမေ မိဂါရမာတုပါသာဒေ၊
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in the Eastern Monastery, the stilt longhouse of Migāra’s mother.
အထ ခေါ အာယသ္မာ အာနန္ဒော သာယနှသမယံ ပဋိသလ္လာနာ ဝုဋ္ဌိတော ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝန္တံ အဘိဝါဒေတွာ ဧကမန္တံ နိသီဒိ၊ ဧကမန္တံ နိသိန္နော ခေါ အာယသ္မာ အာနန္ဒော ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ:
Then in the late afternoon, Venerable Ānanda came out of retreat and went to the Buddha. He bowed, sat down to one side, and said to him:
“ဧကမိဒံ, ဘန္တေ, သမယံ ဘဂဝါ သက္ကေသု ဝိဟရတိ နဂရကံ နာမ သကျာနံ နိဂမော၊ တတ္ထ မေ, ဘန္တေ, ဘဂဝတော သမ္မုခါ သုတံ, သမ္မုခါ ပဋိဂ္ဂဟိတံ: ‘သုညတာဝိဟာရေနာဟံ, အာနန္ဒ, ဧတရဟိ ဗဟုလံ ဝိဟရာမီ'တိ၊ ကစ္စိ မေတံ, ဘန္တေ, သုဿုတံ သုဂ္ဂဟိတံ သုမနသိကတံ သူပဓာရိတန်”တိ?
“Sir, this one time the Buddha was staying in the land of the Sakyans where they have a town named Townsville. There I heard and learned this in the presence of the Buddha: ‘Ānanda, these days I usually practice the meditation on emptiness.’ I trust I properly heard, learned, applied the mind, and remembered that from the Buddha?”
“တဂ္ဃ တေ ဧတံ, အာနန္ဒ, သုဿုတံ သုဂ္ဂဟိတံ သုမနသိကတံ သူပဓာရိတံ၊ ပုဗ္ဗေပါဟံ, အာနန္ဒ, ဧတရဟိပိ သုညတာဝိဟာရေန ဗဟုလံ ဝိဟရာမိ၊
“Indeed, Ānanda, you properly heard, learned, applied the mind, and remembered that. Now, as before, I usually practice the meditation on emptiness.
သေယျထာပိ, အာနန္ဒ, အယံ မိဂါရမာတုပါသာဒေါ သုညော ဟတ္ထိဂဝဿဝဠဝေန, သုညော ဇာတရူပရဇတေန, သုညော ဣတ္ထိပုရိသသန္နိပါတေန အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—ဘိက္ခုသင်္ဃံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တံ; ဧဝမေဝ ခေါ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ ဂါမသညံ, အမနသိကရိတွာ မနုဿသညံ, အရညသညံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ အရညသညာယ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ ဂါမသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ မနုဿသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—အရညသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ ဂါမသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ မနုဿသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—အရညသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
Consider this stilt longhouse of Migāra’s mother. It’s empty of elephants, cows, horses, and mares; of gold and money; and of gatherings of men and women. There is only this that is not emptiness, namely, the oneness dependent on the bhikkhu Saṅgha. In the same way, a bhikkhu—ignoring the perception of the village and the perception of people—focuses on the oneness dependent on the perception of wilderness. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that perception of wilderness. They understand: ‘Here there is no stress due to the perception of village or the perception of people. There is only this modicum of stress, namely the oneness dependent on the perception of wilderness.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of the village. It is empty of the perception of people. There is only this that is not emptiness, namely the oneness dependent on the perception of wilderness.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ပုန စပရံ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ မနုဿသညံ, အမနသိကရိတွာ အရညသညံ, ပထဝီသညံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ ပထဝီသညာယ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သေယျထာပိ, အာနန္ဒ, အာသဘစမ္မံ သင်္ကုသတေန သုဝိဟတံ ဝိဂတဝလိကံ; ဧဝမေဝ ခေါ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု ယံ ဣမိဿာ ပထဝိယာ ဥက္ကူလဝိက္ကူလံ နဒီဝိဒုဂ္ဂံ ခါဏုကဏ္ဋကဋ္ဌာနံ ပဗ္ဗတဝိသမံ တံ သဗ္ဗံ အမနသိကရိတွာ ပထဝီသညံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ ပထဝီသညာယ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ မနုဿသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ အရညသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—ပထဝီသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ မနုဿသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ အရညသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—ပထဝီသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
Furthermore, a bhikkhu—ignoring the perception of people and the perception of wilderness—focuses on the oneness dependent on the perception of earth. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that perception of earth. As a bull’s hide is rid of folds when fully stretched out by a hundred pegs, so too, ignoring the hilly terrain, inaccessible riverlands, stumps and thorns, and rugged mountains, they focus on the oneness dependent on the perception of earth. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that perception of earth. They understand: ‘Here there is no stress due to the perception of people or the perception of wilderness. There is only this modicum of stress, namely the oneness dependent on the perception of earth.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of people. It is empty of the perception of wilderness. There is only this that is not emptiness, namely the oneness dependent on the perception of earth.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ပုန စပရံ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ အရညသညံ, အမနသိကရိတွာ ပထဝီသညံ, အာကာသာနဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ အာကာသာနဉ္စာယတနသညာယ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ အရညသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ ပထဝီသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—အာကာသာနဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ အရညသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ ပထဝီသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—အာကာသာနဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
Furthermore, a bhikkhu—ignoring the perception of wilderness and the perception of earth—focuses on the oneness dependent on the perception of the dimension of infinite space. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that perception of the dimension of infinite space. They understand: ‘Here there is no stress due to the perception of wilderness or the perception of earth. There is only this modicum of stress, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of infinite space.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of wilderness. It is empty of the perception of earth. There is only this that is not emptiness, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of infinite space.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ပုန စပရံ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ ပထဝီသညံ, အမနသိကရိတွာ အာကာသာနဉ္စာယတနသညံ, ဝိညာဏဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ ဝိညာဏဉ္စာယတနသညာယ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ ပထဝီသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ အာကာသာနဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—ဝိညာဏဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ ပထဝီသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ အာကာသာနဉ္စာယတနသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—ဝိညာဏဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
Furthermore, a bhikkhu—ignoring the perception of earth and the perception of the dimension of infinite space—focuses on the oneness dependent on the perception of the dimension of infinite consciousness. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that perception of the dimension of infinite consciousness. They understand: ‘Here there is no stress due to the perception of earth or the perception of the dimension of infinite space. There is only this modicum of stress, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of infinite consciousness.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of earth. It is empty of the perception of the dimension of infinite space. There is only this modicum of stress, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of infinite consciousness.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ပုန စပရံ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ အာကာသာနဉ္စာယတနသညံ, အမနသိကရိတွာ ဝိညာဏဉ္စာယတနသညံ, အာကိဉ္စညာယတနသညံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ အာကိဉ္စညာယတနသညာယ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ အာကာသာနဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ ဝိညာဏဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—အာကိဉ္စညာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ အာကာသာနဉ္စာယတနသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ ဝိညာဏဉ္စာယတနသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—အာကိဉ္စညာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
Furthermore, a bhikkhu—ignoring the perception of the dimension of infinite space and the perception of the dimension of infinite consciousness—focuses on the oneness dependent on the perception of the dimension of nothingness. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that perception of the dimension of nothingness. They understand: ‘Here there is no stress due to the perception of the dimension of infinite space or the perception of the dimension of infinite consciousness. There is only this modicum of stress, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of nothingness.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of the dimension of infinite space. It is empty of the perception of the dimension of infinite consciousness. There is only this that is not emptiness, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of nothingness.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ပုန စပရံ, အာနန္ဒ ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ ဝိညာဏဉ္စာယတနသညံ, အမနသိကရိတွာ အာကိဉ္စညာယတနသညံ, နေဝသညာနာသညာယတနသညံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ နေဝသညာနာသညာယတနသညာယ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ ဝိညာဏဉ္စာယတနသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ အာကိဉ္စညာယတနသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—နေဝသညာနာသညာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ ဝိညာဏဉ္စာယတနသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ အာကိဉ္စညာယတနသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—နေဝသညာနာသညာယတနသညံ ပဋိစ္စ ဧကတ္တန်'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
Furthermore, a bhikkhu—ignoring the perception of the dimension of infinite consciousness and the perception of the dimension of nothingness—focuses on the oneness dependent on the perception of the dimension of neither perception nor non-perception. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that perception of the dimension of neither perception nor non-perception. They understand: ‘Here there is no stress due to the perception of the dimension of infinite consciousness or the perception of the dimension of nothingness. There is only this modicum of stress, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of neither perception nor non-perception.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of the dimension of infinite consciousness. It is empty of the perception of the dimension of nothingness. There is only this that is not emptiness, namely the oneness dependent on the perception of the dimension of neither perception nor non-perception.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ပုန စပရံ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ အာကိဉ္စညာယတနသညံ, အမနသိကရိတွာ နေဝသညာနာသညာယတနသညံ, အနိမိတ္တံ စေတောသမာဓိံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ အနိမိတ္တေ စေတောသမာဓိမှိ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ အာကိဉ္စညာယတနသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ နေဝသညာနာသညာယတနသညံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—ဣမမေဝ ကာယံ ပဋိစ္စ သဠာယတနိကံ ဇီဝိတပစ္စယာ'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ အာကိဉ္စညာယတနသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ နေဝသညာနာသညာယတနသညာယာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—ဣမမေဝ ကာယံ ပဋိစ္စ သဠာယတနိကံ ဇီဝိတပစ္စယာ'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
Furthermore, a bhikkhu—ignoring the perception of the dimension of nothingness and the perception of the dimension of neither perception nor non-perception—focuses on the oneness dependent on the signless immersion of the heart. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that signless immersion of the heart. They understand: ‘Here there is no stress due to the perception of the dimension of nothingness or the perception of the dimension of neither perception nor non-perception. There is only this modicum of stress, namely that associated with the six sense fields dependent on this body and conditioned by life.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of the dimension of nothingness. It is empty of the perception of the dimension of neither perception nor non-perception. There is only this that is not emptiness, namely that associated with the six sense fields dependent on this body and conditioned by life.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ပုန စပရံ, အာနန္ဒ, ဘိက္ခု အမနသိကရိတွာ အာကိဉ္စညာယတနသညံ, အမနသိကရိတွာ နေဝသညာနာသညာယတနသညံ, အနိမိတ္တံ စေတောသမာဓိံ ပဋိစ္စ မနသိ ကရောတိ ဧကတ္တံ၊ တဿ အနိမိတ္တေ စေတောသမာဓိမှိ စိတ္တံ ပက္ခန္ဒတိ ပသီဒတိ သန္တိဋ္ဌတိ အဓိမုစ္စတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘အယမ္ပိ ခေါ အနိမိတ္တော စေတောသမာဓိ အဘိသင်္ခတော အဘိသဉ္စေတယိတော'၊ ‘ယံ ခေါ ပန ကိဉ္စိ အဘိသင်္ခတံ အဘိသဉ္စေတယိတံ တဒနိစ္စံ နိရောဓဓမ္မန်'တိ ပဇာနာတိ၊ တဿ ဧဝံ ဇာနတော ဧဝံ ပဿတော ကာမာသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ, ဘဝါသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ, အဝိဇ္ဇာသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ၊ ဝိမုတ္တသ္မိံ ဝိမုတ္တမိတိ ဉာဏံ ဟောတိ၊
Furthermore, a bhikkhu—ignoring the perception of the dimension of nothingness and the perception of the dimension of neither perception nor non-perception—focuses on the oneness dependent on the signless immersion of the heart. Their mind becomes eager, confident, settled, and decided in that signless immersion of the heart. They understand: ‘Even this signless immersion of the heart is produced by choices and intentions.’ They understand: ‘But whatever is produced by choices and intentions is impermanent and liable to cessation.’ Knowing and seeing like this, their mind is freed from the defilements of sensuality, desire to be reborn, and ignorance. When they’re freed, they know they’re freed.
‘ခီဏာ ဇာတိ, ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ, ကတံ ကရဏီယံ, နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာ'တိ ပဇာနာတိ၊
They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’
သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ယေ အဿု ဒရထာ ကာမာသဝံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ ဘဝါသဝံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, ယေ အဿု ဒရထာ အဝိဇ္ဇာသဝံ ပဋိစ္စ တေဓ န သန္တိ, အတ္ထိ စေဝါယံ ဒရထမတ္တာ ယဒိဒံ—ဣမမေဝ ကာယံ ပဋိစ္စ သဠာယတနိကံ ဇီဝိတပစ္စယာ'တိ၊ သော ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ ကာမာသဝေနာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ ဘဝါသဝေနာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘သုညမိဒံ သညာဂတံ အဝိဇ္ဇာသဝေနာ'တိ ပဇာနာတိ, ‘အတ္ထိ စေဝိဒံ အသုညတံ ယဒိဒံ—ဣမမေဝ ကာယံ ပဋိစ္စ သဠာယတနိကံ ဇီဝိတပစ္စယာ'တိ၊ ဣတိ ယဉှိ ခေါ တတ္ထ န ဟောတိ တေန တံ သုညံ သမနုပဿတိ, ယံ ပန တတ္ထ အဝသိဋ္ဌံ ဟောတိ တံ ‘သန္တမိဒံ အတ္ထီ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိဿ ဧသာ, အာနန္ဒ, ယထာဘုစ္စာ အဝိပလ္လတ္ထာ ပရိသုဒ္ဓါ ပရမာနုတ္တရာ သုညတာဝက္ကန္တိ ဘဝတိ၊
They understand: ‘Here there is no stress due to the defilements of sensuality, desire to be reborn, or ignorance. There is only this modicum of stress, namely that associated with the six sense fields dependent on this body and conditioned by life.’ They understand: ‘This field of perception is empty of the perception of the defilements of sensuality, desire to be reborn, and ignorance. There is only this that is not emptiness, namely that associated with the six sense fields dependent on this body and conditioned by life.’ And so they regard it as empty of what is not there, but as to what remains they understand that it is present. That’s how emptiness is born in them—genuine, undistorted, and pure.
ယေပိ ဟိ ကေစိ, အာနန္ဒ, အတီတမဒ္ဓါနံ သမဏာ ဝါ ဗြာဟ္မဏာ ဝါ ပရိသုဒ္ဓံ ပရမာနုတ္တရံ သုညတံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရိံသု, သဗ္ဗေ တေ ဣမံယေဝ ပရိသုဒ္ဓံ ပရမာနုတ္တရံ သုညတံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရိံသု၊ ယေပိ ဟိ ကေစိ, အာနန္ဒ, အနာဂတမဒ္ဓါနံ သမဏာ ဝါ ဗြာဟ္မဏာ ဝါ ပရိသုဒ္ဓံ ပရမာနုတ္တရံ သုညတံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရိဿန္တိ, သဗ္ဗေ တေ ဣမံယေဝ ပရိသုဒ္ဓံ ပရမာနုတ္တရံ သုညတံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရိဿန္တိ၊ ယေပိ ဟိ ကေစိ, အာနန္ဒ, ဧတရဟိ သမဏာ ဝါ ဗြာဟ္မဏာ ဝါ ပရိသုဒ္ဓံ ပရမာနုတ္တရံ သုညတံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရန္တိ, သဗ္ဗေ တေ ဣမံယေဝ ပရိသုဒ္ဓံ ပရမာနုတ္တရံ သုညတံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရန္တိ၊ တသ္မာတိဟ, အာနန္ဒ, ‘ပရိသုဒ္ဓံ ပရမာနုတ္တရံ သုညတံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရိဿာမာ'တိ—ဧဝဉှိ ဝေါ, အာနန္ဒ, သိက္ခိတဗ္ဗန်”တိ၊
Whatever ascetics and brahmins enter and remain in the pure, ultimate, supreme emptiness—whether in the past, future, or present—all of them enter and remain in this same pure, ultimate, supreme emptiness. So, Ānanda, you should train like this: ‘We will enter and remain in the pure, ultimate, supreme emptiness.’ That’s how you should train.”
ဣဒမဝေါစ ဘဂဝါ၊ အတ္တမနော အာယသ္မာ အာနန္ဒော ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒီတိ၊
That is what the Buddha said. Satisfied, Venerable Ānanda was happy with what the Buddha said.
စူဠသုညတသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ ပဌမံ၊
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]