Library / Tipiṭaka / तिपिटक • Tipiṭaka / जातक-अट्ठकथा • Jātaka-aṭṭhakathā

    [१८६] ६. दधिवाहनजातकवण्णना

    [186] 6. Dadhivāhanajātakavaṇṇanā

    वण्णगन्धरसूपेतोति इदं सत्था वेळुवने विहरन्तो विपक्खसेविं भिक्खुं आरब्भ कथेसि। वत्थु हेट्ठा कथितमेव। सत्था पन ‘‘भिक्खवे, असाधुसन्‍निवासो नाम पापो अनत्थकरो, तत्थ मनुस्सभूतानं ताव पापसन्‍निवासस्स अनत्थकरताय किं वत्तब्बं, पुब्बे पन असातेन अमधुरेन निम्बरुक्खेन सद्धिं सन्‍निवासमागम्म मधुररसो दिब्बरसपटिभागो अचेतनो अम्बरुक्खोपि अमधुरो तित्तको जातो’’ति वत्वा अतीतं आहरि।

    Vaṇṇagandharasūpetoti idaṃ satthā veḷuvane viharanto vipakkhaseviṃ bhikkhuṃ ārabbha kathesi. Vatthu heṭṭhā kathitameva. Satthā pana ‘‘bhikkhave, asādhusannivāso nāma pāpo anatthakaro, tattha manussabhūtānaṃ tāva pāpasannivāsassa anatthakaratāya kiṃ vattabbaṃ, pubbe pana asātena amadhurena nimbarukkhena saddhiṃ sannivāsamāgamma madhuraraso dibbarasapaṭibhāgo acetano ambarukkhopi amadhuro tittako jāto’’ti vatvā atītaṃ āhari.

    अतीते बाराणसियं ब्रह्मदत्ते रज्‍जं कारेन्ते कासिरट्ठे चत्तारो भातरो ब्राह्मणा इसिपब्बज्‍जं पब्बजित्वा हिमवन्तपदेसे पटिपाटिया पण्णसाला कत्वा वासं कप्पेसुं। तेसं जेट्ठकभाता कालं कत्वा सक्‍कत्तं पापुणि। सो तं कारणं ञत्वा अन्तरन्तरा सत्तट्ठदिवसच्‍चयेन तेसं उपट्ठानं गच्छन्तो एकदिवसं जेट्ठकतापसं वन्दित्वा एकमन्तं निसीदित्वा – ‘‘भन्ते, केन ते अत्थो’’ति पुच्छि। पण्डुरोगो तापसो ‘‘अग्गिना मे अत्थो’’ति आह। सो तं सुत्वा तस्स वासिफरसुकं अदासि। वासिफरसुको नाम दण्डे पवेसनवसेन वासिपि होति फरसुपि। तापसो ‘‘को मे इमं आदाय दारूनि आहरिस्सती’’ति आह। अथ नं सक्‍को एवमाह – ‘‘यदा ते, भन्ते, दारूहि अत्थो, इमं फरसुं हत्थेन पहरित्वा ‘दारूनि मे आहरित्वा अग्गिं करोही’ति वदेय्यासि, दारूनि आहरित्वा अग्गिं कत्वा दस्सती’’ति। तस्स वासिफरसुकं दत्वा दुतियम्पि उपसङ्कमित्वा ‘‘भन्ते, केन ते अत्थो’’ति पुच्छि। तस्स पण्णसालाय हत्थिमग्गो होति, सो हत्थीहि उपद्दुतो ‘‘हत्थीनं मे वसेन दुक्खं उप्पज्‍जति, ते पलापेही’’ति आह। सक्‍को तस्स एकं भेरिं उपनामेत्वा ‘‘भन्ते, इमस्मिं तले पहटे तुम्हाकं पच्‍चामित्ता पलायिस्सन्ति, इमस्मिं तले पहटे मेत्तचित्ता हुत्वा चतुरङ्गिनिया सेनाय परिवारेस्सन्ती’’ति वत्वा तं भेरिं दत्वा कनिट्ठस्स सन्तिकं गन्त्वा ‘‘भन्ते, केन ते अत्थो’’ति पुच्छि। सोपि पण्डुरोगधातुकोव, तस्मा ‘‘दधिना मे अत्थो’’ति आह। सक्‍को तस्स एकं दधिघटं दत्वा ‘‘सचे तुम्हे इच्छमाना इमं आसिञ्‍चेय्याथ, महानदी हुत्वा महोघं पवत्तेत्वा तुम्हाकं रज्‍जं गहेत्वा दातुं समत्थोपि भविस्सती’’ति वत्वा पक्‍कामि। ततो पट्ठाय वासिफरसुको जेट्ठभातिकस्स अग्गिं करोति, इतरेन भेरितले पहटे हत्थी पलायन्ति, कनिट्ठो दधिं परिभुञ्‍जति।

    Atīte bārāṇasiyaṃ brahmadatte rajjaṃ kārente kāsiraṭṭhe cattāro bhātaro brāhmaṇā isipabbajjaṃ pabbajitvā himavantapadese paṭipāṭiyā paṇṇasālā katvā vāsaṃ kappesuṃ. Tesaṃ jeṭṭhakabhātā kālaṃ katvā sakkattaṃ pāpuṇi. So taṃ kāraṇaṃ ñatvā antarantarā sattaṭṭhadivasaccayena tesaṃ upaṭṭhānaṃ gacchanto ekadivasaṃ jeṭṭhakatāpasaṃ vanditvā ekamantaṃ nisīditvā – ‘‘bhante, kena te attho’’ti pucchi. Paṇḍurogo tāpaso ‘‘agginā me attho’’ti āha. So taṃ sutvā tassa vāsipharasukaṃ adāsi. Vāsipharasuko nāma daṇḍe pavesanavasena vāsipi hoti pharasupi. Tāpaso ‘‘ko me imaṃ ādāya dārūni āharissatī’’ti āha. Atha naṃ sakko evamāha – ‘‘yadā te, bhante, dārūhi attho, imaṃ pharasuṃ hatthena paharitvā ‘dārūni me āharitvā aggiṃ karohī’ti vadeyyāsi, dārūni āharitvā aggiṃ katvā dassatī’’ti. Tassa vāsipharasukaṃ datvā dutiyampi upasaṅkamitvā ‘‘bhante, kena te attho’’ti pucchi. Tassa paṇṇasālāya hatthimaggo hoti, so hatthīhi upadduto ‘‘hatthīnaṃ me vasena dukkhaṃ uppajjati, te palāpehī’’ti āha. Sakko tassa ekaṃ bheriṃ upanāmetvā ‘‘bhante, imasmiṃ tale pahaṭe tumhākaṃ paccāmittā palāyissanti, imasmiṃ tale pahaṭe mettacittā hutvā caturaṅginiyā senāya parivāressantī’’ti vatvā taṃ bheriṃ datvā kaniṭṭhassa santikaṃ gantvā ‘‘bhante, kena te attho’’ti pucchi. Sopi paṇḍurogadhātukova, tasmā ‘‘dadhinā me attho’’ti āha. Sakko tassa ekaṃ dadhighaṭaṃ datvā ‘‘sace tumhe icchamānā imaṃ āsiñceyyātha, mahānadī hutvā mahoghaṃ pavattetvā tumhākaṃ rajjaṃ gahetvā dātuṃ samatthopi bhavissatī’’ti vatvā pakkāmi. Tato paṭṭhāya vāsipharasuko jeṭṭhabhātikassa aggiṃ karoti, itarena bheritale pahaṭe hatthī palāyanti, kaniṭṭho dadhiṃ paribhuñjati.

    तस्मिं काले एको सूकरो एकस्मिं पुराणगामट्ठाने चरन्तो आनुभावसम्पन्‍नं एकं मणिक्खन्धं अद्दस। सो तं मणिक्खन्धं मुखेन डंसित्वा तस्सानुभावेन आकासे उप्पतित्वा समुद्दस्स मज्झे एकं दीपकं गन्त्वा ‘‘एत्थ दानि मया वसितुं वट्टती’’ति ओतरित्वा फासुकट्ठाने एकस्स उदुम्बररुक्खस्स हेट्ठा वासं कप्पेसि। सो एकदिवसं तस्मिं रुक्खमूले मणिक्खन्धं पुरतो ठपेत्वा निद्दं ओक्‍कमि। अथेको कासिरट्ठवासी मनुस्सो ‘‘निरुपकारो एस अम्हाक’’न्ति मातापितूहि गेहा निक्‍कड्ढितो एकं पट्टनगामं गन्त्वा नाविकानं कम्मकारो हुत्वा नावं आरुय्ह समुद्दमज्झे भिन्‍नाय नावाय फलके निपन्‍नो तं दीपकं पत्वा फलाफलानि परियेसन्तो तं सूकरं निद्दायन्तं दिस्वा सणिकं गन्त्वा मणिक्खन्धं गण्हित्वा तस्स आनुभावेन आकासे उप्पतित्वा उदुम्बररुक्खे निसीदित्वा चिन्तेसि – ‘‘अयं सूकरो इमस्स मणिक्खन्धस्स आनुभावेन आकासचारिको हुत्वा इध वसति मञ्‍ञे, मया पठममेव इमं सूकरं मारेत्वा मंसं खादित्वा पच्छा गन्तुं वट्टती’’ति। सो एकं दण्डकं भञ्‍जित्वा तस्स सीसे पातेति। सूकरो पबुज्झित्वा मणिं अपस्सन्तो इतो चितो च कम्पमानो विधावति, रुक्खे निसिन्‍नपुरिसो हसि। सूकरो ओलोकेन्तो तं दिस्वा तं रुक्खं सीसेन पहरित्वा तत्थेव मतो।

    Tasmiṃ kāle eko sūkaro ekasmiṃ purāṇagāmaṭṭhāne caranto ānubhāvasampannaṃ ekaṃ maṇikkhandhaṃ addasa. So taṃ maṇikkhandhaṃ mukhena ḍaṃsitvā tassānubhāvena ākāse uppatitvā samuddassa majjhe ekaṃ dīpakaṃ gantvā ‘‘ettha dāni mayā vasituṃ vaṭṭatī’’ti otaritvā phāsukaṭṭhāne ekassa udumbararukkhassa heṭṭhā vāsaṃ kappesi. So ekadivasaṃ tasmiṃ rukkhamūle maṇikkhandhaṃ purato ṭhapetvā niddaṃ okkami. Atheko kāsiraṭṭhavāsī manusso ‘‘nirupakāro esa amhāka’’nti mātāpitūhi gehā nikkaḍḍhito ekaṃ paṭṭanagāmaṃ gantvā nāvikānaṃ kammakāro hutvā nāvaṃ āruyha samuddamajjhe bhinnāya nāvāya phalake nipanno taṃ dīpakaṃ patvā phalāphalāni pariyesanto taṃ sūkaraṃ niddāyantaṃ disvā saṇikaṃ gantvā maṇikkhandhaṃ gaṇhitvā tassa ānubhāvena ākāse uppatitvā udumbararukkhe nisīditvā cintesi – ‘‘ayaṃ sūkaro imassa maṇikkhandhassa ānubhāvena ākāsacāriko hutvā idha vasati maññe, mayā paṭhamameva imaṃ sūkaraṃ māretvā maṃsaṃ khāditvā pacchā gantuṃ vaṭṭatī’’ti. So ekaṃ daṇḍakaṃ bhañjitvā tassa sīse pāteti. Sūkaro pabujjhitvā maṇiṃ apassanto ito cito ca kampamāno vidhāvati, rukkhe nisinnapuriso hasi. Sūkaro olokento taṃ disvā taṃ rukkhaṃ sīsena paharitvā tattheva mato.

    सो पुरिसो ओतरित्वा अग्गिं कत्वा तस्स मंसं पचित्वा खादित्वा आकासे उप्पतित्वा हिमवन्तमत्थकेन गच्छन्तो अस्समपदं दिस्वा जेट्ठभातिकस्स तापसस्स अस्समे ओतरित्वा द्वीहतीहं वसित्वा तापसस्स वत्तपटिवत्तं अकासि, वासिफरसुकस्स आनुभावञ्‍च पस्सि। सो ‘‘इमं मया गहेतुं वट्टती’’ति मणिक्खन्धस्स आनुभावं तापसस्स दस्सेत्वा ‘‘भन्ते, इमं मणिं गहेत्वा वासिफरसुकं देथा’’ति आह। तापसो आकासेन चरितुकामो तं गहेत्वा वासिफरसुकं अदासि। सो तं गहेत्वा थोकं गन्त्वा वासिफरसुकं पहरित्वा ‘‘वासिफरसुक तापसस्स सीसं छिन्दित्वा मणिक्खन्धं मे आहरा’’ति आह। सो गन्त्वा तापसस्स सीसं छिन्दित्वा मणिक्खन्धं आहरि। सो वासिफरसुकं पटिच्छन्‍नट्ठाने ठपेत्वा मज्झिमतापसस्स सन्तिकं गन्त्वा कतिपाहं वसित्वा भेरिया आनुभावं दिस्वा मणिक्खन्धं दत्वा भेरिं गण्हित्वा पुरिमनयेनेव तस्सपि सीसं छिन्दापेत्वा कनिट्ठं उपसङ्कमित्वा दधिघटस्स आनुभावं दिस्वा मणिक्खन्धं दत्वा दधिघटं गहेत्वा पुरिमनयेनेव तस्स सीसं छिन्दापेत्वा मणिक्खन्धञ्‍च वासिफरसुकञ्‍च भेरिञ्‍च दधिघटञ्‍च गहेत्वा आकासे उप्पतित्वा बाराणसिया अविदूरे ठत्वा बाराणसिरञ्‍ञो ‘‘युद्धं वा मे देतु रज्‍जं वा’’ति एकस्स पुरिसस्स हत्थे पण्णं पाहेसि।

    So puriso otaritvā aggiṃ katvā tassa maṃsaṃ pacitvā khāditvā ākāse uppatitvā himavantamatthakena gacchanto assamapadaṃ disvā jeṭṭhabhātikassa tāpasassa assame otaritvā dvīhatīhaṃ vasitvā tāpasassa vattapaṭivattaṃ akāsi, vāsipharasukassa ānubhāvañca passi. So ‘‘imaṃ mayā gahetuṃ vaṭṭatī’’ti maṇikkhandhassa ānubhāvaṃ tāpasassa dassetvā ‘‘bhante, imaṃ maṇiṃ gahetvā vāsipharasukaṃ dethā’’ti āha. Tāpaso ākāsena caritukāmo taṃ gahetvā vāsipharasukaṃ adāsi. So taṃ gahetvā thokaṃ gantvā vāsipharasukaṃ paharitvā ‘‘vāsipharasuka tāpasassa sīsaṃ chinditvā maṇikkhandhaṃ me āharā’’ti āha. So gantvā tāpasassa sīsaṃ chinditvā maṇikkhandhaṃ āhari. So vāsipharasukaṃ paṭicchannaṭṭhāne ṭhapetvā majjhimatāpasassa santikaṃ gantvā katipāhaṃ vasitvā bheriyā ānubhāvaṃ disvā maṇikkhandhaṃ datvā bheriṃ gaṇhitvā purimanayeneva tassapi sīsaṃ chindāpetvā kaniṭṭhaṃ upasaṅkamitvā dadhighaṭassa ānubhāvaṃ disvā maṇikkhandhaṃ datvā dadhighaṭaṃ gahetvā purimanayeneva tassa sīsaṃ chindāpetvā maṇikkhandhañca vāsipharasukañca bheriñca dadhighaṭañca gahetvā ākāse uppatitvā bārāṇasiyā avidūre ṭhatvā bārāṇasirañño ‘‘yuddhaṃ vā me detu rajjaṃ vā’’ti ekassa purisassa hatthe paṇṇaṃ pāhesi.

    राजा सासनं सुत्वाव ‘‘चोरं गण्हिस्सामी’’ति निक्खमि। सो एकं भेरितलं पहरि, चतुरङ्गिनी सेना परिवारेसि। रञ्‍ञो अवत्थरणभावं ञत्वा दधिघटं विस्सज्‍जेसि, महानदी पवत्ति। महाजनो दधिम्हि ओसीदित्वा निक्खमितुं नासक्खि। वासिफरसुकं पहरित्वा ‘‘रञ्‍ञो सीसं आहरा’’ति आह, वासिफरसुको गन्त्वा रञ्‍ञो सीसं आहरित्वा पादमूले निक्खिपि। एकोपि आवुधं उक्खिपितुं नासक्खि। सो महन्तेन बलेन परिवुतो नगरं पविसित्वा अभिसेकं कारेत्वा दधिवाहनो नाम राजा हुत्वा धम्मेन समेन रज्‍जं कारेसि।

    Rājā sāsanaṃ sutvāva ‘‘coraṃ gaṇhissāmī’’ti nikkhami. So ekaṃ bheritalaṃ pahari, caturaṅginī senā parivāresi. Rañño avattharaṇabhāvaṃ ñatvā dadhighaṭaṃ vissajjesi, mahānadī pavatti. Mahājano dadhimhi osīditvā nikkhamituṃ nāsakkhi. Vāsipharasukaṃ paharitvā ‘‘rañño sīsaṃ āharā’’ti āha, vāsipharasuko gantvā rañño sīsaṃ āharitvā pādamūle nikkhipi. Ekopi āvudhaṃ ukkhipituṃ nāsakkhi. So mahantena balena parivuto nagaraṃ pavisitvā abhisekaṃ kāretvā dadhivāhano nāma rājā hutvā dhammena samena rajjaṃ kāresi.

    तस्सेकदिवसं महानदियं जालकरण्डके कीळन्तस्स कण्णमुण्डदहतो देवपरिभोगं एकं अम्बपक्‍कं आगन्त्वा जाले लग्गि, जालं उक्खिपन्ता तं दिस्वा रञ्‍ञो अदंसु। तं महन्तं घटप्पमाणं परिमण्डलं सुवण्णवण्णं अहोसि। राजा ‘‘किस्स फलं नामेत’’न्ति वनचरके पुच्छित्वा ‘‘अम्बफल’’न्ति सुत्वा परिभुञ्‍जित्वा तस्स अट्ठिं अत्तनो उय्याने रोपापेत्वा खीरोदकेन सिञ्‍चापेसि। रुक्खो निब्बत्तित्वा ततिये संवच्छरे फलं अदासि। अम्बस्स सक्‍कारो महा अहोसि, खीरोदकेन सिञ्‍चन्ति, गन्धपञ्‍चङ्गुलिकं देन्ति, मालादामानि परिक्खिपन्ति, गन्धतेलेन दीपं जालेन्ति, परिक्खेपो पनस्स पटसाणिया अहोसि। फलानि मधुरानि सुवण्णवण्णानि अहेसुं। दधिवाहनराजा अञ्‍ञेसं राजूनं अम्बफलं पेसेन्तो अट्ठितो रुक्खनिब्बत्तनभयेन अङ्कुरनिब्बत्तनट्ठानं मण्डूककण्टकेन विज्झित्वा पेसेसि। तेसं अम्बं खादित्वा अट्ठि रोपितं न सम्पज्‍जति। ते ‘‘किं नु खो एत्थ कारण’’न्ति पुच्छन्ता तं कारणं जानिंसु।

    Tassekadivasaṃ mahānadiyaṃ jālakaraṇḍake kīḷantassa kaṇṇamuṇḍadahato devaparibhogaṃ ekaṃ ambapakkaṃ āgantvā jāle laggi, jālaṃ ukkhipantā taṃ disvā rañño adaṃsu. Taṃ mahantaṃ ghaṭappamāṇaṃ parimaṇḍalaṃ suvaṇṇavaṇṇaṃ ahosi. Rājā ‘‘kissa phalaṃ nāmeta’’nti vanacarake pucchitvā ‘‘ambaphala’’nti sutvā paribhuñjitvā tassa aṭṭhiṃ attano uyyāne ropāpetvā khīrodakena siñcāpesi. Rukkho nibbattitvā tatiye saṃvacchare phalaṃ adāsi. Ambassa sakkāro mahā ahosi, khīrodakena siñcanti, gandhapañcaṅgulikaṃ denti, mālādāmāni parikkhipanti, gandhatelena dīpaṃ jālenti, parikkhepo panassa paṭasāṇiyā ahosi. Phalāni madhurāni suvaṇṇavaṇṇāni ahesuṃ. Dadhivāhanarājā aññesaṃ rājūnaṃ ambaphalaṃ pesento aṭṭhito rukkhanibbattanabhayena aṅkuranibbattanaṭṭhānaṃ maṇḍūkakaṇṭakena vijjhitvā pesesi. Tesaṃ ambaṃ khāditvā aṭṭhi ropitaṃ na sampajjati. Te ‘‘kiṃ nu kho ettha kāraṇa’’nti pucchantā taṃ kāraṇaṃ jāniṃsu.

    अथेको राजा उय्यानपालं पक्‍कोसित्वा ‘‘दधिवाहनस्स अम्बफलानं रसं नासेत्वा तित्तकभावं कातुं सक्खिस्ससी’’ति पुच्छित्वा ‘‘आम, देवा’’ति वुत्ते ‘‘तेन हि गच्छाही’’ति सहस्सं दत्वा पेसेसि। सो बाराणसिं गन्त्वा ‘‘एको उय्यानपालो आगतो’’ति रञ्‍ञो आरोचापेत्वा तेन पक्‍कोसापितो पविसित्वा राजानं वन्दित्वा ‘‘त्वं उय्यानपालो’’ति पुट्ठो ‘‘आम, देवा’’ति वत्वा अत्तनो आनुभावं वण्णेसि। राजा ‘‘गच्छ अम्हाकं उय्यानपालस्स सन्तिके होही’’ति आह। ते ततो पट्ठाय द्वे जना उय्यानं पटिजग्गन्ति। अधुनागतो उय्यानपालो अकालपुप्फानि सुट्ठु पुप्फापेन्तो अकालफलानि गण्हापेन्तो उय्यानं रमणीयं अकासि। राजा तस्स पसीदित्वा पोराणकउय्यानपालं नीहरित्वा तस्सेव उय्यानं अदासि। सो उय्यानस्स अत्तनो हत्थगतभावं ञत्वा अम्बरुक्खं परिवारेत्वा निम्बे च फग्गववल्‍लियो च रोपेसि, अनुपुब्बेन निम्बा वड्ढिंसु, मूलेहि मूलानि, साखाहि च साखा संसट्ठा ओनद्धविनद्धा अहेसुं। तेन असातअमधुरसंसग्गेन तावमधुरफलो अम्बो तित्तको जातो निम्बपण्णसदिसरसो, अम्बफलानं तित्तकभावं ञत्वा उय्यानपालो पलायि।

    Atheko rājā uyyānapālaṃ pakkositvā ‘‘dadhivāhanassa ambaphalānaṃ rasaṃ nāsetvā tittakabhāvaṃ kātuṃ sakkhissasī’’ti pucchitvā ‘‘āma, devā’’ti vutte ‘‘tena hi gacchāhī’’ti sahassaṃ datvā pesesi. So bārāṇasiṃ gantvā ‘‘eko uyyānapālo āgato’’ti rañño ārocāpetvā tena pakkosāpito pavisitvā rājānaṃ vanditvā ‘‘tvaṃ uyyānapālo’’ti puṭṭho ‘‘āma, devā’’ti vatvā attano ānubhāvaṃ vaṇṇesi. Rājā ‘‘gaccha amhākaṃ uyyānapālassa santike hohī’’ti āha. Te tato paṭṭhāya dve janā uyyānaṃ paṭijagganti. Adhunāgato uyyānapālo akālapupphāni suṭṭhu pupphāpento akālaphalāni gaṇhāpento uyyānaṃ ramaṇīyaṃ akāsi. Rājā tassa pasīditvā porāṇakauyyānapālaṃ nīharitvā tasseva uyyānaṃ adāsi. So uyyānassa attano hatthagatabhāvaṃ ñatvā ambarukkhaṃ parivāretvā nimbe ca phaggavavalliyo ca ropesi, anupubbena nimbā vaḍḍhiṃsu, mūlehi mūlāni, sākhāhi ca sākhā saṃsaṭṭhā onaddhavinaddhā ahesuṃ. Tena asātaamadhurasaṃsaggena tāvamadhuraphalo ambo tittako jāto nimbapaṇṇasadisaraso, ambaphalānaṃ tittakabhāvaṃ ñatvā uyyānapālo palāyi.

    दधिवाहनो उय्यानं गन्त्वा अम्बफलं खादन्तो मुखे पविट्ठं अम्बरसं निम्बकसटं विय अज्झोहरितुं असक्‍कोन्तो कक्‍कारेत्वा निट्ठुभि। तदा बोधिसत्तो तस्स अत्थधम्मानुसासको अमच्‍चो अहोसि। राजा बोधिसत्तं आमन्तेत्वा ‘‘पण्डित, इमस्स रुक्खस्स पोराणकपरिहारतो परिहीनं नत्थि, एवं सन्तेपिस्स फलं तित्तकं जातं, किं नु खो कारण’’न्ति पुच्छन्तो पठमं गाथमाह –

    Dadhivāhano uyyānaṃ gantvā ambaphalaṃ khādanto mukhe paviṭṭhaṃ ambarasaṃ nimbakasaṭaṃ viya ajjhoharituṃ asakkonto kakkāretvā niṭṭhubhi. Tadā bodhisatto tassa atthadhammānusāsako amacco ahosi. Rājā bodhisattaṃ āmantetvā ‘‘paṇḍita, imassa rukkhassa porāṇakaparihārato parihīnaṃ natthi, evaṃ santepissa phalaṃ tittakaṃ jātaṃ, kiṃ nu kho kāraṇa’’nti pucchanto paṭhamaṃ gāthamāha –

    ७१.

    71.

    ‘‘वण्णगन्धरसूपेतो , अम्बोयं अहुवा पुरे।

    ‘‘Vaṇṇagandharasūpeto , amboyaṃ ahuvā pure;

    तमेव पूजं लभमानो, केनम्बो कटुकप्फलो’’ति॥

    Tameva pūjaṃ labhamāno, kenambo kaṭukapphalo’’ti.

    अथस्स कारणं आचिक्खन्तो बोधिसत्तो दुतियं गाथमाह –

    Athassa kāraṇaṃ ācikkhanto bodhisatto dutiyaṃ gāthamāha –

    ७२.

    72.

    ‘‘पुचिमन्दपरिवारो, अम्बो ते दधिवाहन।

    ‘‘Pucimandaparivāro, ambo te dadhivāhana;

    मूलं मूलेन संसट्ठं, साखा साखा निसेवरे।

    Mūlaṃ mūlena saṃsaṭṭhaṃ, sākhā sākhā nisevare;

    असातसन्‍निवासेन, तेनम्बो कटुकप्फलो’’ति॥

    Asātasannivāsena, tenambo kaṭukapphalo’’ti.

    तत्थ पुचिमन्दपरिवारोति निम्बरुक्खपरिवारो। साखा साखा निसेवरेति पुचिमन्दस्स साखायो अम्बरुक्खस्स साखायो निसेवन्ति। असातसन्‍निवासेनाति अमधुरेहि पुचिमन्देहि सद्धिं सन्‍निवासेन। तेनाति तेन कारणेन अयं अम्बो कटुकप्फलो असातफलो तित्तकफलो जातोति।

    Tattha pucimandaparivāroti nimbarukkhaparivāro. Sākhā sākhā nisevareti pucimandassa sākhāyo ambarukkhassa sākhāyo nisevanti. Asātasannivāsenāti amadhurehi pucimandehi saddhiṃ sannivāsena. Tenāti tena kāraṇena ayaṃ ambo kaṭukapphalo asātaphalo tittakaphalo jātoti.

    राजा तस्स वचनं सुत्वा सब्बेपि पुचिमन्दे च फग्गववल्‍लियो च छिन्दापेत्वा मूलानि उद्धरापेत्वा समन्ता अमधुरपंसुं हरापेत्वा मधुरपंसुं पक्खिपापेत्वा खीरोदकसक्खरोदकगन्धोदकेहि अम्बं पटिजग्गापेसि। सो मधुरसंसग्गेन पुन मधुरोव अहोसि। राजा पकतिउय्यानपालस्सेव उय्यानं निय्यादेत्वा यावतायुकं ठत्वा यथाकम्मं गतो।

    Rājā tassa vacanaṃ sutvā sabbepi pucimande ca phaggavavalliyo ca chindāpetvā mūlāni uddharāpetvā samantā amadhurapaṃsuṃ harāpetvā madhurapaṃsuṃ pakkhipāpetvā khīrodakasakkharodakagandhodakehi ambaṃ paṭijaggāpesi. So madhurasaṃsaggena puna madhurova ahosi. Rājā pakatiuyyānapālasseva uyyānaṃ niyyādetvā yāvatāyukaṃ ṭhatvā yathākammaṃ gato.

    सत्था इमं धम्मदेसनं आहरित्वा जातकं समोधानेसि – ‘‘तदा अहमेव पण्डितामच्‍चो अहोसि’’न्ति।

    Satthā imaṃ dhammadesanaṃ āharitvā jātakaṃ samodhānesi – ‘‘tadā ahameva paṇḍitāmacco ahosi’’nti.

    दधिवाहनजातकवण्णना छट्ठा।

    Dadhivāhanajātakavaṇṇanā chaṭṭhā.







    Related texts:



    तिपिटक (मूल) • Tipiṭaka (Mūla) / सुत्तपिटक • Suttapiṭaka / खुद्दकनिकाय • Khuddakanikāya / जातकपाळि • Jātakapāḷi / १८६. दधिवाहनजातकं • 186. Dadhivāhanajātakaṃ


    © 1991-2023 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact