| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationမဇ္ဈိမ နိကာယ ၁၀၁
The Middle-Length Suttas Collection 101
ဒေဝဒဟသုတ္တ
At Devadaha
ဧဝံ မေ သုတံ—ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သက္ကေသု ဝိဟရတိ ဒေဝဒဟံ နာမ သကျာနံ နိဂမော၊ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ: “ဘိက္ခဝေါ”တိ၊
So I have heard. At one time the Buddha was staying in the land of the Sakyans, near the Sakyan town named Devadaha. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”
“ဘဒန္တေ”တိ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စဿောသုံ၊ ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ:
“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:
“သန္တိ, ဘိက္ခဝေ, ဧကေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ'တိ၊ ဧဝံဝါဒိနော, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ၊
“Bhikkhus, there are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘Everything this individual experiences—pleasurable, painful, or neutral—is because of past deeds. So, due to eliminating past deeds by mortification, and not doing any new deeds, there’s nothing to come up in the future. With nothing to come up in the future, deeds end. With the ending of deeds, suffering ends. With the ending of suffering, feeling ends. And with the ending of feeling, all suffering will have been worn away.’ Such is the doctrine of the Jain ascetics.
ဧဝံဝါဒါဟံ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌေ ဥပသင်္ကမိတွာ ဧဝံ ဝဒါမိ: ‘သစ္စံ ကိရ တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော—ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ'တိ? တေ စ မေ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ ဧဝံ ပုဋ္ဌာ ‘အာမာ'တိ ပဋိဇာနန္တိ၊
I’ve gone up to the Jain ascetics who say this and said, ‘Is it really true that this is the venerables’ view?’ They admitted that it is.
တျာဟံ ဧဝံ ဝဒါမိ: ‘ကိံ ပန တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဇာနာထ—အဟုဝမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ, န နာဟုဝမှာ'တိ?
I said to them, ‘But friends, do you know for sure that you existed in the past, and it is not the case that you didn’t exist?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No we don’t, friend.’
‘ကိံ ပန တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဇာနာထ—အကရမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ ပါပကမ္မံ, န နာကရမှာ'တိ?
‘But friends, do you know for sure that you did bad deeds in the past?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No we don’t, friend.’
‘ကိံ ပန တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဇာနာထ—ဧဝရူပံ ဝါ ဧဝရူပံ ဝါ ပါပကမ္မံ အကရမှာ'တိ?
‘But friends, do you know that you did such and such bad deeds?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No we don’t, friend.’
‘ကိံ ပန တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဇာနာထ—ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ, ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇီရေတဗ္ဗံ, ဧတ္တကမှိ ဝါ ဒုက္ခေ နိဇ္ဇိဏ္ဏေ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ'တိ?
‘But friends, do you know that so much suffering has already been worn away? Or that so much suffering still remains to be worn away? Or that when so much suffering is worn away all suffering will have been worn away?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No we don’t, friend.’
‘ကိံ ပန တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဇာနာထ—ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ပဟာနံ, ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပသမ္ပဒန်'တိ?
‘But friends, do you know about giving up unskillful qualities in the present life and embracing skillful qualities?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No we don’t, friend.’
‘ဣတိ ကိရ တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, န ဇာနာထ—အဟုဝမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ, န နာဟုဝမှာတိ, န ဇာနာထ—အကရမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ ပါပကမ္မံ, န နာကရမှာတိ, န ဇာနာထ—ဧဝရူပံ ဝါ ဧဝရူပံ ဝါ ပါပကမ္မံ အကရမှာတိ, န ဇာနာထ—ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ, ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇီရေတဗ္ဗံ, ဧတ္တကမှိ ဝါ ဒုက္ခေ နိဇ္ဇိဏ္ဏေ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီတိ, န ဇာနာထ—ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ပဟာနံ, ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပသမ္ပဒံ; ဧဝံ သန္တေ အာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ န ကလ္လမဿ ဝေယျာကရဏာယ: “ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”တိ၊
‘So it seems that you don’t know any of these things. In that case, it’s not appropriate for the Jain venerables to declare this.
သစေ ပန တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဇာနေယျာထ—အဟုဝမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ, န နာဟုဝမှာတိ, ဇာနေယျာထ—အကရမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ ပါပကမ္မံ, န နာကရမှာတိ, ဇာနေယျာထ—ဧဝရူပံ ဝါ ဧဝရူပံ ဝါ ပါပကမ္မံ အကရမှာတိ, ဇာနေယျာထ—ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ, ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇီရေတဗ္ဗံ, ဧတ္တကမှိ ဝါ ဒုက္ခေ နိဇ္ဇိဏ္ဏေ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီတိ, ဇာနေယျာထ—ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ပဟာနံ, ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပသမ္ပဒံ; ဧဝံ သန္တေ အာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ ကလ္လမဿ ဝေယျာကရဏာယ: “ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”တိ၊
Now, supposing you did know these things. In that case, it would be appropriate for the Jain venerables to declare this.
သေယျထာပိ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ပုရိသော သလ္လေန ဝိဒ္ဓေါ အဿ သဝိသေန ဂါဠှူပလေပနေန; သော သလ္လဿပိ ဝေဓနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေယျ၊ တဿ မိတ္တာမစ္စာ ဉာတိသာလောဟိတာ ဘိသက္ကံ သလ္လကတ္တံ ဥပဋ္ဌာပေယျုံ၊ တဿ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော သတ္ထေန ဝဏမုခံ ပရိကန္တေယျ; သော သတ္ထေနပိ ဝဏမုခဿ ပရိကန္တနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေယျ၊ တဿ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော ဧသနိယာ သလ္လံ ဧသေယျ; သော ဧသနိယာပိ သလ္လဿ ဧသနာဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေယျ၊ တဿ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော သလ္လံ အဗ္ဗုဟေယျ; သော သလ္လဿပိ အဗ္ဗုဟနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေယျ၊ တဿ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော အဂဒင်္ဂါရံ ဝဏမုခေ ဩဒဟေယျ; သော အဂဒင်္ဂါရဿပိ ဝဏမုခေ ဩဒဟနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေယျ၊ သော အပရေန သမယေန ရူဠှေန ဝဏေန သဉ္ဆဝိနာ အရောဂေါ အဿ သုခီ သေရီ သယံဝသီ ယေန ကာမင်္ဂမော၊
Suppose a man was struck by an arrow thickly smeared with poison, causing painful feelings, sharp and severe. Their friends and colleagues, relatives and kin would get a field surgeon to treat them. The surgeon would cut open the wound with a scalpel, causing painful feelings, sharp and severe. They’d probe for the arrow, causing painful feelings, sharp and severe. They’d extract the arrow, causing painful feelings, sharp and severe. They’d apply cauterizing medicine to the wound, causing painful feelings, sharp and severe. After some time that wound would be healed and the skin regrown. They’d be healthy, happy, autonomous, master of themselves, able to go where they wanted.
တဿ ဧဝမဿ: “အဟံ ခေါ ပုဗ္ဗေ သလ္လေန ဝိဒ္ဓေါ အဟောသိံ သဝိသေန ဂါဠှူပလေပနေန၊ သောဟံ သလ္လဿပိ ဝေဓနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယိံ၊ တဿ မေ မိတ္တာမစ္စာ ဉာတိသာလောဟိတာ ဘိသက္ကံ သလ္လကတ္တံ ဥပဋ္ဌပေသုံ၊ တဿ မေ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော သတ္ထေန ဝဏမုခံ ပရိကန္တိ; သောဟံ သတ္ထေနပိ ဝဏမုခဿ ပရိကန္တနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယိံ၊ တဿ မေ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော ဧသနိယာ သလ္လံ ဧသိ; သော အဟံ ဧသနိယာပိ သလ္လဿ ဧသနာဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယိံ၊ တဿ မေ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော သလ္လံ အဗ္ဗုဟိ; သောဟံ သလ္လဿပိ အဗ္ဗုဟနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယိံ၊ တဿ မေ သော ဘိသက္ကော သလ္လကတ္တော အဂဒင်္ဂါရံ ဝဏမုခေ ဩဒဟိ; သောဟံ အဂဒင်္ဂါရဿပိ ဝဏမုခေ ဩဒဟနဟေတု ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယိံ၊ သောမှိ ဧတရဟိ ရူဠှေန ဝဏေန သဉ္ဆဝိနာ အရောဂေါ သုခီ သေရီ သယံဝသီ ယေန ကာမင်္ဂမော”တိ၊
They’d think, “Earlier I was struck by an arrow thickly smeared with poison, causing painful feelings, sharp and severe. My friends and colleagues, relatives and kin got a field surgeon to treat me. At each step, the treatment was painful. But these days that wound is healed and the skin regrown. I’m healthy, happy, autonomous, my own master, able to go where I want.”
ဧဝမေဝ ခေါ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, သစေ တုမှေ ဇာနေယျာထ—အဟုဝမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ, န နာဟုဝမှာတိ, ဇာနေယျာထ—အကရမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ ပါပကမ္မံ, န နာကရမှာတိ, ဇာနေယျာထ—ဧဝရူပံ ဝါ ဧဝရူပံ ဝါ ပါပကမ္မံ အကရမှာတိ, ဇာနေယျာထ—ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ, ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇီရေတဗ္ဗံ, ဧတ္တကမှိ ဝါ ဒုက္ခေ နိဇ္ဇိဏ္ဏေ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီတိ, ဇာနေယျာထ—ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ပဟာနံ, ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပသမ္ပဒံ; ဧဝံ သန္တေ အာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ ကလ္လမဿ ဝေယျာကရဏာယ: “ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”တိ၊
In the same way, friends, if you knew about these things, it would be appropriate for the Jain venerables to declare this.
ယသ္မာ စ ခေါ တုမှေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, န ဇာနာထ—အဟုဝမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ, န နာဟုဝမှာတိ, န ဇာနာထ—အကရမှေဝ မယံ ပုဗ္ဗေ ပါပကမ္မံ, န နာကရမှာတိ, န ဇာနာထ—ဧဝရူပံ ဝါ ဧဝရူပံ ဝါ ပါပကမ္မံ အကရမှာတိ, န ဇာနာထ—ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ, ဧတ္တကံ ဝါ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇီရေတဗ္ဗံ, ဧတ္တကမှိ ဝါ ဒုက္ခေ နိဇ္ဇိဏ္ဏေ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီတိ, န ဇာနာထ—ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ပဟာနံ, ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပသမ္ပဒံ; တသ္မာ အာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ န ကလ္လမဿ ဝေယျာကရဏာယ: “ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”'တိ၊
But since you don’t know any of these things, it’s not appropriate for the Jain venerables to declare this.’
ဧဝံ ဝုတ္တေ, ဘိက္ခဝေ, တေ နိဂဏ္ဌာ မံ ဧတဒဝေါစုံ: ‘နိဂဏ္ဌော, အာဝုသော, နာဋပုတ္တော သဗ္ဗညူ သဗ္ဗဒဿာဝီ, အပရိသေသံ ဉာဏဒဿနံ ပဋိဇာနာတိ၊ “စရတော စ မေ တိဋ္ဌတော စ သုတ္တဿ စ ဇာဂရဿ စ သတတံ သမိတံ ဉာဏဒဿနံ ပစ္စုပဋ္ဌိတန်”တိ၊
When I said this, those Jain ascetics said to me, ‘Friend, the Jain ascetic of the Ñātika clan claims to be all-knowing and all-seeing, to know and see everything without exception, thus: “Knowledge and vision are constantly and continually present to me, while walking, standing, sleeping, and waking.”
သော ဧဝမာဟ: “အတ္ထိ ခေါ ဝေါ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ပုဗ္ဗေဝ ပါပကမ္မံ ကတံ, တံ ဣမာယ ကဋုကာယ ဒုက္ကရကာရိကာယ နိဇ္ဇီရေထ, ယံ ပနေတ္ထ ဧတရဟိ ကာယေန သံဝုတာ ဝါစာယ သံဝုတာ မနသာ သံဝုတာ တံ အာယတိံ ပါပကမ္မဿ အကရဏံ၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”တိ၊ တဉ္စ ပနမှာကံ ရုစ္စတိ စေဝ ခမတိ စ, တေန စမှာ အတ္တမနာ'တိ၊
He says: “O friend Jain ascetics, you have done bad deeds in a past life. Wear them away with these severe and grueling austerities. And when you refrain from such deeds in the present by way of body, speech, and mind, you’re not doing any bad deeds for the future. So, due to eliminating past deeds by mortification, and not doing any new deeds, there’s nothing to come up in the future. With nothing to come up in the future, deeds end. With the ending of deeds, suffering ends. With the ending of suffering, feeling ends. And with the ending of feeling, all suffering will have been worn away.” We like and accept this, and we are satisfied with it.’
ဧဝံ ဝုတ္တေ, အဟံ, ဘိက္ခဝေ, တေ နိဂဏ္ဌေ ဧတဒဝေါစံ: ‘ပဉ္စ ခေါ ဣမေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ဓမ္မာ ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ ဒွိဓာဝိပါကာ၊ ကတမေ ပဉ္စ? သဒ္ဓါ, ရုစိ, အနုဿဝေါ, အာကာရပရိဝိတက္ကော, ဒိဋ္ဌိနိဇ္ဈာနက္ခန္တိ—ဣမေ ခေါ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ပဉ္စ ဓမ္မာ ဒိဋ္ဌေဝ ဓမ္မေ ဒွိဓာဝိပါကာ၊ တတြာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ ကာ အတီတံသေ သတ္ထရိ သဒ္ဓါ, ကာ ရုစိ, ကော အနုဿဝေါ, ကော အာကာရပရိဝိတက္ကော, ကာ ဒိဋ္ဌိနိဇ္ဈာနက္ခန္တီ'တိ၊ ဧဝံဝါဒီ ခေါ အဟံ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌေသု န ကဉ္စိ သဟဓမ္မိကံ ဝါဒပဋိဟာရံ သမနုပဿာမိ၊
When they said this, I said to them, ‘These five things can be seen to turn out in two different ways. What five? Faith, preference, oral tradition, reasoned contemplation, and acceptance of a view after consideration. These are the five things that can be seen to turn out in two different ways. In this case, what faith in your teacher do you have when it comes to the past? What preference, oral tradition, reasoned contemplation, or acceptance of a view after consideration?’ When I said this, I did not see any legitimate defense of their doctrine from the Jains.
ပုန စပရာဟံ, ဘိက္ခဝေ, တေ နိဂဏ္ဌေ ဧဝံ ဝဒါမိ: ‘တံ ကိံ မညထ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ၊ ယသ္မိံ ဝေါ သမယေ တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထ; ယသ္မိံ ပန ဝေါ သမယေ န တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ န တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, န တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထာ'တိ?
Furthermore, I said to those Jain ascetics, ‘What do you think, friends? At a time of intense exertion and striving do you suffer painful, sharp, severe, acute feelings due to overexertion? Whereas at a time without intense exertion and striving do you not suffer painful, sharp, severe, acute feelings due to overexertion?’
‘ယသ္မိံ နော, အာဝုသော ဂေါတမ, သမယေ တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယာမ; ယသ္မိံ ပန နော သမယေ န တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ န တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, န တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယာမာ'တိ၊
‘Friend Gotama, at a time of intense exertion we suffer painful, sharp feelings due to overexertion, not without intense exertion.’
‘ဣတိ ကိရ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယသ္မိံ ဝေါ သမယေ တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထ; ယသ္မိံ ပန ဝေါ သမယေ န တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ န တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, န တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထ၊ ဧဝံ သန္တေ အာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ န ကလ္လမဿ ဝေယျာကရဏာယ: “ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”တိ၊
‘So it seems that only at a time of intense exertion do you suffer painful, sharp feelings due to overexertion, not without intense exertion. In that case, it’s not appropriate for the Jain venerables to declare: “Everything this individual experiences—pleasurable, painful, or neutral—is because of past deeds. …”
သစေ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယသ္မိံ ဝေါ သမယေ တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, န တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထ; ယသ္မိံ ပန ဝေါ သမယေ န တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ န တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထ; ဧဝံ သန္တေ အာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ ကလ္လမဿ ဝေယျာကရဏာယ: “ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”တိ၊
If at a time of intense exertion you did not suffer painful, sharp feelings due to overexertion, and if without intense exertion you did experience such feelings, it would be appropriate for the Jain venerables to declare this.
ယသ္မာ စ ခေါ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယသ္မိံ ဝေါ သမယေ တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထ; ယသ္မိံ ပန ဝေါ သမယေ န တိဗ္ဗော ဥပက္ကမော ဟောတိ န တိဗ္ဗံ ပဓာနံ, န တိဗ္ဗာ တသ္မိံ သမယေ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယေထ; တေ တုမှေ သာမံယေဝ ဩပက္ကမိကာ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒယမာနာ အဝိဇ္ဇာ အညာဏာ သမ္မောဟာ ဝိပစ္စေထ: “ယံ ကိဉ္စာယံ ပုရိသပုဂ္ဂလော ပဋိသံဝေဒေတိ သုခံ ဝါ ဒုက္ခံ ဝါ အဒုက္ခမသုခံ ဝါ, သဗ္ဗံ တံ ပုဗ္ဗေကတဟေတု၊ ဣတိ ပုရာဏာနံ ကမ္မာနံ တပသာ ဗျန္တီဘာဝါ, နဝါနံ ကမ္မာနံ အကရဏာ, အာယတိံ အနဝဿဝေါ; အာယတိံ အနဝဿဝါ ကမ္မက္ခယော; ကမ္မက္ခယာ ဒုက္ခက္ခယော; ဒုက္ခက္ခယာ ဝေဒနာက္ခယော; ဝေဒနာက္ခယာ သဗ္ဗံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဘဝိဿတီ”'တိ၊ ဧဝံဝါဒီပိ ခေါ အဟံ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌေသု န ကဉ္စိ သဟဓမ္မိကံ ဝါဒပဋိဟာရံ သမနုပဿာမိ၊
But since this is not the case, aren’t you experiencing painful, sharp feelings due only to your own exertion, which out of ignorance, unknowing, and confusion you misconstrue to imply: “Everything this individual experiences—pleasurable, painful, or neutral—is because of past deeds. …”?’ When I said this, I did not see any legitimate defense of their doctrine from the Jains.
ပုန စပရာဟံ, ဘိက္ခဝေ, တေ နိဂဏ္ဌေ ဧဝံ ဝဒါမိ: ‘တံ ကိံ မညထာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယမိဒံ ကမ္မံ ဒိဋ္ဌဓမ္မဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ သမ္ပရာယဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
Furthermore, I said to those Jain ascetics, ‘What do you think, friends? If a deed is to be experienced in this life, can exertion make it be experienced in lives to come?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘ယံ ပနိဒံ ကမ္မံ သမ္ပရာယဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ဒိဋ္ဌဓမ္မဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘But if a deed is to be experienced in lives to come, can exertion make it be experienced in this life?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘တံ ကိံ မညထာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယမိဒံ ကမ္မံ သုခဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ဒုက္ခဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘What do you think, friends? If a deed is to be experienced as pleasure, can exertion make it be experienced as pain?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘ယံ ပနိဒံ ကမ္မံ ဒုက္ခဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ သုခဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘But if a deed is to be experienced as pain, can exertion make it be experienced as pleasure?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘တံ ကိံ မညထာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယမိဒံ ကမ္မံ ပရိပက္ကဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ အပရိပက္ကဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘What do you think, friends? If a deed is to be experienced when fully ripened, can exertion make it be experienced when not fully ripened?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘ယံ ပနိဒံ ကမ္မံ အပရိပက္ကဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ပရိပက္ကဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘But if a deed is to be experienced when not fully ripened, can exertion make it be experienced when fully ripened?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘တံ ကိံ မညထာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယမိဒံ ကမ္မံ ဗဟုဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ အပ္ပဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘What do you think, friends? If a deed is to be experienced strongly, can exertion make it be experienced weakly?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘ယံ ပနိဒံ ကမ္မံ အပ္ပဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ဗဟုဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘But if a deed is to be experienced weakly, can exertion make it be experienced strongly?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘တံ ကိံ မညထာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယမိဒံ ကမ္မံ သဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ အဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘What do you think, friends? If a deed is to be experienced, can exertion make it not be experienced?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘ယံ ပနိဒံ ကမ္မံ အဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ သဝေဒနီယံ ဟောတူတိ လဗ္ဘမေတန်'တိ?
‘But if a deed is not to be experienced, can exertion make it be experienced?’
‘နော ဟိဒံ, အာဝုသော'၊
‘No, friend.’
‘ဣတိ ကိရ, အာဝုသော နိဂဏ္ဌာ, ယမိဒံ ကမ္မံ ဒိဋ္ဌဓမ္မဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ သမ္ပရာယဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယံ ပနိဒံ ကမ္မံ သမ္ပရာယဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ဒိဋ္ဌဓမ္မဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ သုခဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ဒုက္ခဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ ဒုက္ခဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ သုခဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ ပရိပက္ကဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ အပရိပက္ကဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ အပရိပက္ကဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ပရိပက္ကဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ ဗဟုဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ အပ္ပဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ အပ္ပဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ ဗဟုဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ သဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ အဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ, ယမိဒံ ကမ္မံ အဝေဒနီယံ တံ ဥပက္ကမေန ဝါ ပဓာနေန ဝါ သဝေဒနီယံ ဟောတူတိ အလဗ္ဘမေတံ; ဧဝံ သန္တေ အာယသ္မန္တာနံ နိဂဏ္ဌာနံ အဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, အဖလံ ပဓာနံ'၊
‘So it seems that exertion cannot change the way deeds are experienced in any of these ways. This being so, your exertion and striving are fruitless.’
ဧဝံဝါဒီ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ၊ ဧဝံဝါဒီနံ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာနံ ဒသ သဟဓမ္မိကာ ဝါဒါနုဝါဒါ ဂါရယှံ ဌာနံ အာဂစ္ဆန္တိ၊
Such is the doctrine of the Jain ascetics. Saying this, the Jain ascetics deserve rebuke and criticism on ten legitimate grounds.
သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ပုဗ္ဗေကတဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ ပုဗ္ဗေ ဒုက္ကဋကမ္မကာရိနော ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယန္တိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဣဿရနိမ္မာနဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ ပါပကေန ဣဿရေန နိမ္မိတာ ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယန္တိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ သင်္ဂတိဘာဝဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ ပါပသင်္ဂတိကာ ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယန္တိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ အဘိဇာတိဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ ပါပါဘိဇာတိကာ ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယန္တိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ ဧဝရူပါ ဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမာ ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ ဒုက္ခာ တိဗ္ဗာ ကဋုကာ ဝေဒနာ ဝေဒိယန္တိ၊
If sentient beings experience pleasure and pain because of past deeds, clearly the Jains have done bad deeds in the past, since they now experience such intense pain. If sentient beings experience pleasure and pain because of God Almighty’s creation, clearly the Jains were created by a bad God, since they now experience such intense pain. If sentient beings experience pleasure and pain because of circumstance and nature, clearly the Jains arise from bad circumstances, since they now experience such intense pain. If sentient beings experience pleasure and pain because of the class of rebirth, clearly the Jains have been reborn in a bad class, since they now experience such intense pain. If sentient beings experience pleasure and pain because of exertion in the present, clearly the Jains exert themselves badly in the present, since they now experience such intense pain.
သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ပုဗ္ဗေကတဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ; နော စေ သတ္တာ ပုဗ္ဗေကတဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဣဿရနိမ္မာနဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ; နော စေ သတ္တာ ဣဿရနိမ္မာနဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ သင်္ဂတိဘာဝဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ; နော စေ သတ္တာ သင်္ဂတိဘာဝဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ အဘိဇာတိဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ; နော စေ သတ္တာ အဘိဇာတိဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ; နော စေ သတ္တာ ဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ဂါရယှာ နိဂဏ္ဌာ၊ ဧဝံဝါဒီ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာ၊ ဧဝံဝါဒီနံ, ဘိက္ခဝေ, နိဂဏ္ဌာနံ ဣမေ ဒသ သဟဓမ္မိကာ ဝါဒါနုဝါဒါ ဂါရယှံ ဌာနံ အာဂစ္ဆန္တိ၊ ဧဝံ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, အဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, အဖလံ ပဓာနံ၊
The Jains deserve criticism whether or not sentient beings experience pleasure and pain because of past deeds, or God Almighty’s creation, or circumstance and nature, or class of rebirth, or exertion in the present. Such is the doctrine of the Jain ascetics. The Jain ascetics who say this deserve rebuke and criticism on these ten legitimate grounds. That’s how exertion and striving is fruitless.
ကထဉ္စ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ? ဣဓ, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု န ဟေဝ အနဒ္ဓဘူတံ အတ္တာနံ ဒုက္ခေန အဒ္ဓဘာဝေတိ, ဓမ္မိကဉ္စ သုခံ န ပရိစ္စဇတိ, တသ္မိဉ္စ သုခေ အနဓိမုစ္ဆိတော ဟောတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ဣမဿ ခေါ မေ ဒုက္ခနိဒါနဿ သင်္ခါရံ ပဒဟတော သင်္ခါရပ္ပဓာနာ ဝိရာဂေါ ဟောတိ, ဣမဿ ပန မေ ဒုက္ခနိဒါနဿ အဇ္ဈုပေက္ခတော ဥပေက္ခံ ဘာဝယတော ဝိရာဂေါ ဟောတီ'တိ၊ သော ယဿ ဟိ ခွါဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ သင်္ခါရံ ပဒဟတော သင်္ခါရပ္ပဓာနာ ဝိရာဂေါ ဟောတိ, သင်္ခါရံ တတ္ထ ပဒဟတိ၊ ယဿ ပနဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ အဇ္ဈုပေက္ခတော ဥပေက္ခံ ဘာဝယတော ဝိရာဂေါ ဟောတိ, ဥပေက္ခံ တတ္ထ ဘာဝေတိ၊ တဿ တဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ သင်္ခါရံ ပဒဟတော သင်္ခါရပ္ပဓာနာ ဝိရာဂေါ ဟောတိ—ဧဝမ္ပိဿ တံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဟောတိ၊ တဿ တဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ အဇ္ဈုပေက္ခတော ဥပေက္ခံ ဘာဝယတော ဝိရာဂေါ ဟောတိ—ဧဝမ္ပိဿ တံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဟောတိ၊
And how is exertion and striving fruitful? It’s when a bhikkhu doesn’t bring suffering upon themselves; and they don’t give up legitimate pleasure, but they’re not besotted with that pleasure. They understand: ‘When I actively strive I become dispassionate towards this source of suffering. But when I develop equanimity I become dispassionate towards this other source of suffering.’ So they either actively strive or develop equanimity as appropriate. Through active striving they become dispassionate towards that specific source of suffering, and so that suffering is worn away. Through developing equanimity they become dispassionate towards that other source of suffering, and so that suffering is worn away.
သေယျထာပိ, ဘိက္ခဝေ, ပုရိသော ဣတ္ထိယာ သာရတ္တော ပဋိဗဒ္ဓစိတ္တော တိဗ္ဗစ္ဆန္ဒော တိဗ္ဗာပေက္ခော၊ သော တံ ဣတ္ထိံ ပဿေယျ အညေန ပုရိသေန သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌန္တိံ သလ္လပန္တိံ သဉ္ဇဂ္ဃန္တိံ သံဟသန္တိံ၊
Suppose a man is in love with a woman, full of intense desire and lust. Then he sees her standing together with another man, chatting, giggling, and laughing.
တံ ကိံ မညထ, ဘိက္ခဝေ, အပိ နု တဿ ပုရိသဿ အမုံ ဣတ္ထိံ ဒိသွာ အညေန ပုရိသေန သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌန္တိံ သလ္လပန္တိံ သဉ္ဇဂ္ဃန္တိံ သံဟသန္တိံ ဥပ္ပဇ္ဇေယျုံ သောကပရိဒေဝဒုက္ခဒေါမနဿူပါယာသာ”တိ?
What do you think, bhikkhus? Would that give rise to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress for him?”
“ဧဝံ, ဘန္တေ”၊ “တံ ကိဿ ဟေတု”? “အမု ဟိ, ဘန္တေ, ပုရိသော အမုဿာ ဣတ္ထိယာ သာရတ္တော ပဋိဗဒ္ဓစိတ္တော တိဗ္ဗစ္ဆန္ဒော တိဗ္ဗာပေက္ခော၊ တသ္မာ တံ ဣတ္ထိံ ဒိသွာ အညေန ပုရိသေန သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌန္တိံ သလ္လပန္တိံ သဉ္ဇဂ္ဃန္တိံ သံဟသန္တိံ ဥပ္ပဇ္ဇေယျုံ သောကပရိဒေဝဒုက္ခဒေါမနဿူပါယာသာ”တိ၊
“Yes, sir. Why is that? Because that man is in love that woman, full of intense desire and lust.”
“အထ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, တဿ ပုရိသဿ ဧဝမဿ: ‘အဟံ ခေါ အမုဿာ ဣတ္ထိယာ သာရတ္တော ပဋိဗဒ္ဓစိတ္တော တိဗ္ဗစ္ဆန္ဒော တိဗ္ဗာပေက္ခော၊ တဿ မေ အမုံ ဣတ္ထိံ ဒိသွာ အညေန ပုရိသေန သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌန္တိံ သလ္လပန္တိံ သဉ္ဇဂ္ဃန္တိံ သံဟသန္တိံ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ သောကပရိဒေဝဒုက္ခဒေါမနဿူပါယာသာ၊ ယန္နူနာဟံ ယော မေ အမုဿာ ဣတ္ထိယာ ဆန္ဒရာဂေါ တံ ပဇဟေယျန်'တိ၊ သော ယော အမုဿာ ဣတ္ထိယာ ဆန္ဒရာဂေါ တံ ပဇဟေယျ၊ သော တံ ဣတ္ထိံ ပဿေယျ အပရေန သမယေန အညေန ပုရိသေန သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌန္တိံ သလ္လပန္တိံ သဉ္ဇဂ္ဃန္တိံ သံဟသန္တိံ၊
“Then that man might think: ‘I’m in love with that woman, full of intense desire and lust. When I saw her standing together with another man, chatting, giggling, and laughing, it gave rise to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress for me. Why don’t I give up that desire and lust for that woman?’ So that’s what he did. Some time later he sees her again standing together with another man, chatting, giggling, and laughing.
တံ ကိံ မညထ, ဘိက္ခဝေ, အပိ နု တဿ ပုရိသဿ အမုံ ဣတ္ထိံ ဒိသွာ အညေန ပုရိသေန သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌန္တိံ သလ္လပန္တိံ သဉ္ဇဂ္ဃန္တိံ သံဟသန္တိံ ဥပ္ပဇ္ဇေယျုံ သောကပရိဒေဝဒုက္ခဒေါမနဿူပါယာသာ”တိ?
What do you think, bhikkhus? Would that give rise to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress for him?”
“နော ဟေတံ, ဘန္တေ”၊ “တံ ကိဿ ဟေတု”? “အမု ဟိ, ဘန္တေ, ပုရိသော အမုဿာ ဣတ္ထိယာ ဝိရာဂေါ၊ တသ္မာ တံ ဣတ္ထိံ ဒိသွာ အညေန ပုရိသေန သဒ္ဓိံ သန္တိဋ္ဌန္တိံ သလ္လပန္တိံ သဉ္ဇဂ္ဃန္တိံ သံဟသန္တိံ န ဥပ္ပဇ္ဇေယျုံ သောကပရိဒေဝဒုက္ခဒေါမနဿူပါယာသာ”တိ၊
“No, sir. Why is that? Because he no longer desires that woman.”
“ဧဝမေဝ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု န ဟေဝ အနဒ္ဓဘူတံ အတ္တာနံ ဒုက္ခေန အဒ္ဓဘာဝေတိ, ဓမ္မိကဉ္စ သုခံ န ပရိစ္စဇတိ, တသ္မိဉ္စ သုခေ အနဓိမုစ္ဆိတော ဟောတိ၊ သော ဧဝံ ပဇာနာတိ: ‘ဣမဿ ခေါ မေ ဒုက္ခနိဒါနဿ သင်္ခါရံ ပဒဟတော သင်္ခါရပ္ပဓာနာ ဝိရာဂေါ ဟောတိ, ဣမဿ ပန မေ ဒုက္ခနိဒါနဿ အဇ္ဈုပေက္ခတော ဥပေက္ခံ ဘာဝယတော ဝိရာဂေါ ဟောတီ'တိ၊ သော ယဿ ဟိ ခွါဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ သင်္ခါရံ ပဒဟတော သင်္ခါရပ္ပဓာနာ ဝိရာဂေါ ဟောတိ, သင်္ခါရံ တတ္ထ ပဒဟတိ; ယဿ ပနဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ အဇ္ဈုပေက္ခတော ဥပေက္ခံ ဘာဝယတော ဝိရာဂေါ ဟောတိ, ဥပေက္ခံ တတ္ထ ဘာဝေတိ၊ တဿ တဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ သင်္ခါရံ ပဒဟတော သင်္ခါရပ္ပဓာနာ ဝိရာဂေါ ဟောတိ—ဧဝမ္ပိဿ တံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဟောတိ၊ တဿ တဿ ဒုက္ခနိဒါနဿ အဇ္ဈုပေက္ခတော ဥပေက္ခံ ဘာဝယတော ဝိရာဂေါ ဟောတိ—ဧဝမ္ပိဿ တံ ဒုက္ခံ နိဇ္ဇိဏ္ဏံ ဟောတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
“In the same way, a bhikkhu doesn’t bring suffering upon themselves; and they don’t give up legitimate pleasure, but they’re not besotted with that pleasure. They understand: ‘When I actively strive I become dispassionate towards this source of suffering. But when I develop equanimity I become dispassionate towards this other source of suffering.’ So they either actively strive or develop equanimity as appropriate. Through active striving they become dispassionate towards that specific source of suffering, and so that suffering is worn away. Through developing equanimity they become dispassionate towards that other source of suffering, and so that suffering is worn away. That’s how exertion and striving is fruitful.
ပုန စပရံ, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု ဣတိ ပဋိသဉ္စိက္ခတိ: ‘ယထာသုခံ ခေါ မေ ဝိဟရတော အကုသလာ ဓမ္မာ အဘိဝဍ္ဎန္တိ, ကုသလာ ဓမ္မာ ပရိဟာယန္တိ; ဒုက္ခာယ ပန မေ အတ္တာနံ ပဒဟတော အကုသလာ ဓမ္မာ ပရိဟာယန္တိ, ကုသလာ ဓမ္မာ အဘိဝဍ္ဎန္တိ၊ ယန္နူနာဟံ ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟေယျန်'တိ၊ သော ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတိ၊ တဿ ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတော အကုသလာ ဓမ္မာ ပရိဟာယန္တိ ကုသလာ ဓမ္မာ အဘိဝဍ္ဎန္တိ၊ သော န အပရေန သမယေန ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတိ၊ တံ ကိဿ ဟေတု? ယဿ ဟိ သော, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု အတ္ထာယ ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟေယျ သွာဿ အတ္ထော အဘိနိပ္ဖန္နော ဟောတိ၊ တသ္မာ န အပရေန သမယေန ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတိ၊
Furthermore, a bhikkhu reflects: ‘When I live as I please, unskillful qualities grow and skillful qualities decline. But when I strive painfully, unskillful qualities decline and skillful qualities grow. Why don’t I strive painfully?’ So that’s what they do, and as they do so unskillful qualities decline and skillful qualities grow. After some time, they no longer strive painfully. Why is that? Because they have accomplished the goal for which they strived painfully.
သေယျထာပိ, ဘိက္ခဝေ, ဥသုကာရော တေဇနံ ဒွီသု အလာတေသု အာတာပေတိ ပရိတာပေတိ ဥဇုံ ကရောတိ ကမ္မနိယံ၊ ယတော ခေါ, ဘိက္ခဝေ, ဥသုကာရဿ တေဇနံ ဒွီသု အလာတေသု အာတာပိတံ ဟောတိ ပရိတာပိတံ ဥဇုံ ကတံ ကမ္မနိယံ, န သော တံ အပရေန သမယေန ဥသုကာရော တေဇနံ ဒွီသု အလာတေသု အာတာပေတိ ပရိတာပေတိ ဥဇုံ ကရောတိ ကမ္မနိယံ၊ တံ ကိဿ ဟေတု? ယဿ ဟိ သော, ဘိက္ခဝေ, အတ္ထာယ ဥသုကာရော တေဇနံ ဒွီသု အလာတေသု အာတာပေယျ ပရိတာပေယျ ဥဇုံ ကရေယျ ကမ္မနိယံ သွာဿ အတ္ထော အဘိနိပ္ဖန္နော ဟောတိ၊ တသ္မာ န အပရေန သမယေန ဥသုကာရော တေဇနံ ဒွီသု အလာတေသု အာတာပေတိ ပရိတာပေတိ ဥဇုံ ကရောတိ ကမ္မနိယံ၊
Suppose an arrowsmith was heating an arrow shaft between two firebrands, making it straight and fit for use. After it’s been made straight and fit for use, they’d no longer heat it to make it straight and fit for use. Why is that? Because they have accomplished the goal for which they heated it.
ဧဝမေဝ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု ဣတိ ပဋိသဉ္စိက္ခတိ: ‘ယထာသုခံ ခေါ မေ ဝိဟရတော အကုသလာ ဓမ္မာ အဘိဝဍ္ဎန္တိ, ကုသလာ ဓမ္မာ ပရိဟာယန္တိ; ဒုက္ခာယ ပန မေ အတ္တာနံ ပဒဟတော အကုသလာ ဓမ္မာ ပရိဟာယန္တိ, ကုသလာ ဓမ္မာ အဘိဝဍ္ဎန္တိ၊ ယန္နူနာဟံ ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟေယျန်'တိ၊ သော ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတိ၊ တဿ ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတော အကုသလာ ဓမ္မာ ပရိဟာယန္တိ, ကုသလာ ဓမ္မာ အဘိဝဍ္ဎန္တိ၊ သော န အပရေန သမယေန ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတိ၊ တံ ကိဿ ဟေတု? ယဿ ဟိ သော, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု အတ္ထာယ ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟေယျ သွာဿ အတ္ထော အဘိနိပ္ဖန္နော ဟောတိ၊ တသ္မာ န အပရေန သမယေန ဒုက္ခာယ အတ္တာနံ ပဒဟတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
In the same way, a bhikkhu reflects: ‘When I live as I please, unskillful qualities grow and skillful qualities decline. But when I strive painfully, unskillful qualities decline and skillful qualities grow. Why don’t I strive painfully?’ … After some time, they no longer strive painfully. That too is how exertion and striving is fruitful.
ပုန စပရံ, ဘိက္ခဝေ, ဣဓ တထာဂတော လောကေ ဥပ္ပဇ္ဇတိ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော သုဂတော လောကဝိဒူ အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ သတ္ထာ ဒေဝမနုဿာနံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ၊ သော ဣမံ လောကံ သဒေဝကံ သမာရကံ သဗြဟ္မကံ သဿမဏဗြာဟ္မဏိံ ပဇံ သဒေဝမနုဿံ သယံ အဘိညာ သစ္ဆိကတွာ ပဝေဒေတိ၊ သော ဓမ္မံ ဒေသေတိ အာဒိကလျာဏံ မဇ္ဈေကလျာဏံ ပရိယောသာနကလျာဏံ သာတ္ထံ သဗျဉ္ဇနံ, ကေဝလပရိပုဏ္ဏံ ပရိသုဒ္ဓံ ဗြဟ္မစရိယံ ပကာသေတိ၊
Furthermore, a Realized One arises in the world, perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed. He has realized with his own insight this world—with its gods, Māras and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, gods and humans—and he makes it known to others. He teaches Dhamma that’s good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased. And he reveals a spiritual practice that’s entirely full and pure.
တံ ဓမ္မံ သုဏာတိ ဂဟပတိ ဝါ ဂဟပတိပုတ္တော ဝါ အညတရသ္မိံ ဝါ ကုလေ ပစ္စာဇာတော၊ သော တံ ဓမ္မံ သုတွာ တထာဂတေ သဒ္ဓံ ပဋိလဘတိ၊ သော တေန သဒ္ဓါပဋိလာဘေန သမန္နာဂတော ဣတိ ပဋိသဉ္စိက္ခတိ: ‘သမ္ဗာဓော ဃရာဝါသော ရဇာပထော, အဗ္ဘောကာသော ပဗ္ဗဇ္ဇာ၊ နယိဒံ သုကရံ အဂါရံ အဇ္ဈာဝသတာ ဧကန္တပရိပုဏ္ဏံ ဧကန္တပရိသုဒ္ဓံ သင်္ခလိခိတံ ဗြဟ္မစရိယံ စရိတုံ၊ ယန္နူနာဟံ ကေသမဿုံ ဩဟာရေတွာ ကာသာယာနိ ဝတ္ထာနိ အစ္ဆာဒေတွာ အဂါရသ္မာ အနဂါရိယံ ပဗ္ဗဇေယျန်'တိ၊ သော အပရေန သမယေန အပ္ပံ ဝါ ဘောဂက္ခန္ဓံ ပဟာယ မဟန္တံ ဝါ ဘောဂက္ခန္ဓံ ပဟာယ, အပ္ပံ ဝါ ဉာတိပရိဝဋ္ဋံ ပဟာယ မဟန္တံ ဝါ ဉာတိပရိဝဋ္ဋံ ပဟာယ ကေသမဿုံ ဩဟာရေတွာ ကာသာယာနိ ဝတ္ထာနိ အစ္ဆာဒေတွာ အဂါရသ္မာ အနဂါရိယံ ပဗ္ဗဇတိ၊
A householder hears that teaching, or a householder’s child, or someone reborn in a good family. They gain faith in the Realized One, and reflect: ‘Living in a house is cramped and dirty, but the life of one gone forth is wide open. It’s not easy for someone living at home to lead the spiritual life utterly full and pure, like a polished shell. Why don’t I shave off my hair and beard, dress in ocher robes, and go forth from the lay life to homelessness?’ After some time they give up a large or small fortune, and a large or small family circle. They shave off hair and beard, dress in ocher robes, and go forth from the lay life to homelessness.
သော ဧဝံ ပဗ္ဗဇိတော သမာနော ဘိက္ခူနံ သိက္ခာသာဇီဝသမာပန္နော ပါဏာတိပါတံ ပဟာယ ပါဏာတိပါတာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ နိဟိတဒဏ္ဍော နိဟိတသတ္ထော, လဇ္ဇီ ဒယာပန္နော သဗ္ဗပါဏဘူတဟိတာနုကမ္ပီ ဝိဟရတိ၊ အဒိန္နာဒါနံ ပဟာယ အဒိန္နာဒါနာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ ဒိန္နာဒါယီ ဒိန္နပါဋိကင်္ခီ, အထေနေန သုစိဘူတေန အတ္တနာ ဝိဟရတိ၊ အဗြဟ္မစရိယံ ပဟာယ ဗြဟ္မစာရီ ဟောတိ အာရာစာရီ ဝိရတော မေထုနာ ဂါမဓမ္မာ၊ မုသာဝါဒံ ပဟာယ မုသာဝါဒါ ပဋိဝိရတော ဟောတိ သစ္စဝါဒီ သစ္စသန္ဓော ထေတော ပစ္စယိကော အဝိသံဝါဒကော လောကဿ၊ ပိသုဏံ ဝါစံ ပဟာယ ပိသုဏာယ ဝါစာယ ပဋိဝိရတော ဟောတိ; ဣတော သုတွာ န အမုတြ အက္ခာတာ ဣမေသံ ဘေဒါယ, အမုတြ ဝါ သုတွာ န ဣမေသံ အက္ခာတာ အမူသံ ဘေဒါယ—ဣတိ ဘိန္နာနံ ဝါ သန္ဓာတာ သဟိတာနံ ဝါ အနုပ္ပဒါတာ သမဂ္ဂါရာမော သမဂ္ဂရတော သမဂ္ဂနန္ဒီ သမဂ္ဂကရဏိံ ဝါစံ ဘာသိတာ ဟောတိ၊ ဖရုသံ ဝါစံ ပဟာယ ဖရုသာယ ဝါစာယ ပဋိဝိရတော ဟောတိ; ယာ သာ ဝါစာ နေလာ ကဏ္ဏသုခါ ပေမနီယာ ဟဒယင်္ဂမာ ပေါရီ ဗဟုဇနကန္တာ ဗဟုဇနမနာပါ တထာရူပိံ ဝါစံ ဘာသိတာ ဟောတိ၊ သမ္ဖပ္ပလာပံ ပဟာယ သမ္ဖပ္ပလာပါ ပဋိဝိရတော ဟောတိ ကာလဝါဒီ ဘူတဝါဒီ အတ္ထဝါဒီ ဓမ္မဝါဒီ ဝိနယဝါဒီ, နိဓာနဝတိံ ဝါစံ ဘာသိတာ ကာလေန သာပဒေသံ ပရိယန္တဝတိံ အတ္ထသံဟိတံ၊ သော ဗီဇဂါမဘူတဂါမသမာရမ္ဘာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဧကဘတ္တိကော ဟောတိ ရတ္တူပရတော ဝိရတော ဝိကာလဘောဇနာ၊ နစ္စဂီတဝါဒိတဝိသူကဒဿနာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ မာလာဂန္ဓဝိလေပနဓာရဏမဏ္ဍနဝိဘူသနဋ္ဌာနာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဥစ္စာသယနမဟာသယနာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဇာတရူပရဇတပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ အာမကဓညပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ အာမကမံသပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဣတ္ထိကုမာရိကပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဒါသိဒါသပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ အဇေဠကပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ကုက္ကုဋသူကရပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဟတ္ထိဂဝဿဝဠဝပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ခေတ္တဝတ္ထုပဋိဂ္ဂဟဏာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဒူတေယျပဟိဏဂမနာနုယောဂါ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ကယဝိက္ကယာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ တုလာကူဋကံသကူဋမာနကူဋာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဥက္ကောဋနဝဉ္စနနိကတိသာစိယောဂါ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊ ဆေဒနဝဓဗန္ဓနဝိပရာမောသအာလောပသဟသာကာရာ ပဋိဝိရတော ဟောတိ၊
Once they’ve gone forth, they take up the training and livelihood of the bhikkhus. They give up killing living creatures, renouncing the rod and the sword. They’re scrupulous and kind, living full of compassion for all living beings. They give up stealing. They take only what’s given, and expect only what’s given. They keep themselves clean by not thieving. They give up unchastity. They are celibate, set apart, avoiding the vulgar act of sex. They give up lying. They speak the truth and stick to the truth. They’re honest and trustworthy, and don’t trick the world with their words. They give up divisive speech. They don’t repeat in one place what they heard in another so as to divide people against each other. Instead, they reconcile those who are divided, supporting unity, delighting in harmony, loving harmony, speaking words that promote harmony. They give up harsh speech. They speak in a way that’s mellow, pleasing to the ear, lovely, going to the heart, polite, likable and agreeable to the people. They give up talking nonsense. Their words are timely, true, and meaningful, in line with the teaching and training. They say things at the right time which are valuable, reasonable, succinct, and beneficial. They avoid injuring plants and seeds. They eat in one part of the day, abstaining from eating at night and food at the wrong time. They avoid seeing shows of dancing, singing, and music . They avoid beautifying and adorning themselves with garlands, perfumes, and makeup. They avoid high and luxurious beds. They avoid receiving gold and money, raw grains, raw meat, women and girls, male and female bondservants, goats and sheep, chickens and pigs, elephants, cows, horses, and mares, and fields and land. They avoid running errands and messages; buying and selling; falsifying weights, metals, or measures; bribery, fraud, cheating, and duplicity; mutilation, murder, abduction, banditry, plunder, and violence.
သော သန္တုဋ္ဌော ဟောတိ ကာယပရိဟာရိကေန စီဝရေန, ကုစ္ဆိပရိဟာရိကေန ပိဏ္ဍပါတေန၊ သော ယေန ယေနေဝ ပက္ကမတိ သမာဒါယေဝ ပက္ကမတိ၊ သေယျထာပိ နာမ ပက္ခီ သကုဏော ယေန ယေနေဝ ဍေတိ သပတ္တဘာရောဝ ဍေတိ; ဧဝမေဝ ဘိက္ခု သန္တုဋ္ဌော ဟောတိ ကာယပရိဟာရိကေန စီဝရေန, ကုစ္ဆိပရိဟာရိကေန ပိဏ္ဍပါတေန; သော ယေန ယေနေဝ ပက္ကမတိ သမာဒါယေဝ ပက္ကမတိ၊ သော ဣမိနာ အရိယေန သီလက္ခန္ဓေန သမန္နာဂတော အဇ္ဈတ္တံ အနဝဇ္ဇသုခံ ပဋိသံဝေဒေတိ၊
They’re content with robes to look after the body and almsfood to look after the belly. Wherever they go, they set out taking only these things. They’re like a bird: wherever it flies, wings are its only burden. In the same way, a bhikkhu is content with robes to look after the body and almsfood to look after the belly. Wherever they go, they set out taking only these things. When they have this entire spectrum of noble ethics, they experience a blameless happiness inside themselves.
သော စက္ခုနာ ရူပံ ဒိသွာ န နိမိတ္တဂ္ဂါဟီ ဟောတိ နာနုဗျဉ္ဇနဂ္ဂါဟီ၊ ယတွာဓိကရဏမေနံ စက္ခုန္ဒြိယံ အသံဝုတံ ဝိဟရန္တံ အဘိဇ္ဈာဒေါမနဿာ ပါပကာ အကုသလာ ဓမ္မာ အနွာဿဝေယျုံ တဿ သံဝရာယ ပဋိပဇ္ဇတိ, ရက္ခတိ စက္ခုန္ဒြိယံ, စက္ခုန္ဒြိယေ သံဝရံ အာပဇ္ဇတိ၊ သောတေန သဒ္ဒံ သုတွာ …ပေ… ဃာနေန ဂန္ဓံ ဃာယိတွာ …ပေ… ဇိဝှါယ ရသံ သာယိတွာ …ပေ… ကာယေန ဖောဋ္ဌဗ္ဗံ ဖုသိတွာ …ပေ… မနသာ ဓမ္မံ ဝိညာယ န နိမိတ္တဂ္ဂါဟီ ဟောတိ နာနုဗျဉ္ဇနဂ္ဂါဟီ၊ ယတွာဓိကရဏမေနံ မနိန္ဒြိယံ အသံဝုတံ ဝိဟရန္တံ အဘိဇ္ဈာဒေါမနဿာ ပါပကာ အကုသလာ ဓမ္မာ အနွာဿဝေယျုံ တဿ သံဝရာယ ပဋိပဇ္ဇတိ, ရက္ခတိ မနိန္ဒြိယံ, မနိန္ဒြိယေ သံဝရံ အာပဇ္ဇတိ၊ သော ဣမိနာ အရိယေန ဣန္ဒြိယသံဝရေန သမန္နာဂတော အဇ္ဈတ္တံ အဗျာသေကသုခံ ပဋိသံဝေဒေတိ၊
When they see a sight with their eyes, they don’t get caught up in the features and details. If the faculty of sight were left unrestrained, bad unskillful qualities of covetousness and displeasure would become overwhelming. For this reason, they practice restraint, protecting the faculty of sight, and achieving its restraint. When they hear a sound with their ears … When they smell an odor with their nose … When they taste a flavor with their tongue … When they feel a touch with their body … When they know a thought with their mind, they don’t get caught up in the features and details. If the faculty of mind were left unrestrained, bad unskillful qualities of covetousness and displeasure would become overwhelming. For this reason, they practice restraint, protecting the faculty of mind, and achieving its restraint. When they have this noble sense restraint, they experience an unsullied bliss inside themselves.
သော အဘိက္ကန္တေ ပဋိက္ကန္တေ သမ္ပဇာနကာရီ ဟောတိ, အာလောကိတေ ဝိလောကိတေ သမ္ပဇာနကာရီ ဟောတိ, သမိဉ္ဇိတေ ပသာရိတေ သမ္ပဇာနကာရီ ဟောတိ, သင်္ဃာဋိပတ္တစီဝရဓာရဏေ သမ္ပဇာနကာရီ ဟောတိ, အသိတေ ပီတေ ခါယိတေ သာယိတေ သမ္ပဇာနကာရီ ဟောတိ, ဥစ္စာရပဿာဝကမ္မေ သမ္ပဇာနကာရီ ဟောတိ, ဂတေ ဌိတေ နိသိန္နေ သုတ္တေ ဇာဂရိတေ ဘာသိတေ တုဏှီဘာဝေ သမ္ပဇာနကာရီ ဟောတိ၊
They act with situational awareness when going out and coming back; when looking ahead and aside; when bending and extending the limbs; when bearing the outer robe, bowl and robes; when eating, drinking, chewing, and tasting; when urinating and defecating; when walking, standing, sitting, sleeping, waking, speaking, and keeping silent.
သော ဣမိနာ စ အရိယေန သီလက္ခန္ဓေန သမန္နာဂတော, ဣမာယ စ အရိယာယ သန္တုဋ္ဌိယာ သမန္နာဂတော, ဣမိနာ စ အရိယေန ဣန္ဒြိယသံဝရေန သမန္နာဂတော, ဣမိနာ စ အရိယေန သတိသမ္ပဇညေန သမန္နာဂတော ဝိဝိတ္တံ သေနာသနံ ဘဇတိ အရညံ ရုက္ခမူလံ ပဗ္ဗတံ ကန္ဒရံ ဂိရိဂုဟံ သုသာနံ ဝနပတ္ထံ အဗ္ဘောကာသံ ပလာလပုဉ္ဇံ၊ သော ပစ္ဆာဘတ္တံ ပိဏ္ဍပါတပဋိက္ကန္တော နိသီဒတိ ပလ္လင်္ကံ အာဘုဇိတွာ, ဥဇုံ ကာယံ ပဏိဓာယ, ပရိမုခံ သတိံ ဥပဋ္ဌပေတွာ၊
When they have this entire spectrum of noble ethics, this noble sense restraint, and this noble mindfulness and situational awareness, they frequent a secluded lodging—a wilderness, the root of a tree, a hill, a ravine, a mountain cave, a charnel ground, a forest, the open air, a heap of straw. After the meal, they return from almsround, sit down cross-legged, set their body straight, and establish mindfulness in front of them.
သော အဘိဇ္ဈံ လောကေ ပဟာယ ဝိဂတာဘိဇ္ဈေန စေတသာ ဝိဟရတိ, အဘိဇ္ဈာယ စိတ္တံ ပရိသောဓေတိ၊ ဗျာပါဒပဒေါသံ ပဟာယ အဗျာပန္နစိတ္တော ဝိဟရတိ သဗ္ဗပါဏဘူတဟိတာနုကမ္ပီ, ဗျာပါဒပဒေါသာ စိတ္တံ ပရိသောဓေတိ၊ ထိနမိဒ္ဓံ ပဟာယ ဝိဂတထိနမိဒ္ဓေါ ဝိဟရတိ အာလောကသညီ သတော သမ္ပဇာနော, ထိနမိဒ္ဓါ စိတ္တံ ပရိသောဓေတိ၊ ဥဒ္ဓစ္စကုက္ကုစ္စံ ပဟာယ အနုဒ္ဓတော ဝိဟရတိ အဇ္ဈတ္တံ ဝူပသန္တစိတ္တော, ဥဒ္ဓစ္စကုက္ကုစ္စာ စိတ္တံ ပရိသောဓေတိ၊ ဝိစိကိစ္ဆံ ပဟာယ တိဏ္ဏဝိစိကိစ္ဆော ဝိဟရတိ အကထင်္ကထီ ကုသလေသု ဓမ္မေသု, ဝိစိကိစ္ဆာယ စိတ္တံ ပရိသောဓေတိ၊
Giving up covetousness for the world, they meditate with a heart rid of covetousness, cleansing the mind of covetousness. Giving up ill will and malevolence, they meditate with a mind rid of ill will, full of compassion for all living beings, cleansing the mind of ill will. Giving up dullness and drowsiness, they meditate with a mind rid of dullness and drowsiness, perceiving light, mindful and aware, cleansing the mind of dullness and drowsiness. Giving up restlessness and remorse, they meditate without restlessness, their mind peaceful inside, cleansing the mind of restlessness and remorse. Giving up doubt, they meditate having gone beyond doubt, not undecided about skillful qualities, cleansing the mind of doubt.
သော ဣမေ ပဉ္စ နီဝရဏေ ပဟာယ စေတသော ဥပက္ကိလေသေ ပညာယ ဒုဗ္ဗလီကရဏေ ဝိဝိစ္စေဝ ကာမေဟိ ဝိဝိစ္စ အကုသလေဟိ ဓမ္မေဟိ သဝိတက္ကံ သဝိစာရံ ဝိဝေကဇံ ပီတိသုခံ ပဌမံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
They give up these five hindrances, corruptions of the heart that weaken wisdom. Then, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, they enter and remain in the first jhāna, which has the rapture and bliss born of seclusion, while placing the mind and keeping it connected. That too is how exertion and striving is fruitful.
ပုန စပရံ, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု ဝိတက္ကဝိစာရာနံ ဝူပသမာ အဇ္ဈတ္တံ သမ္ပသာဒနံ စေတသော ဧကောဒိဘာဝံ အဝိတက္ကံ အဝိစာရံ သမာဓိဇံ ပီတိသုခံ ဒုတိယံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
Furthermore, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled, they enter and remain in the second jhāna, which has the rapture and bliss born of immersion, with internal clarity and mind at one, without placing the mind and keeping it connected. That too is how exertion and striving is fruitful.
ပုန စပရံ, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု ပီတိယာ စ ဝိရာဂါ ဥပေက္ခကော စ ဝိဟရတိ သတော စ သမ္ပဇာနော, သုခဉ္စ ကာယေန ပဋိသံဝေဒေတိ၊ ယံ တံ အရိယာ အာစိက္ခန္တိ: ‘ဥပေက္ခကော သတိမာ သုခဝိဟာရီ'တိ တတိယံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
Furthermore, with the fading away of rapture, a bhikkhu enters and remains in the third jhāna, where they meditate with equanimity, mindful and aware, personally experiencing the bliss of which the noble ones declare, ‘Equanimous and mindful, one meditates in bliss.’ That too is how exertion and striving is fruitful.
ပုန စပရံ, ဘိက္ခဝေ, ဘိက္ခု သုခဿ စ ပဟာနာ ဒုက္ခဿ စ ပဟာနာ, ပုဗ္ဗေဝ သောမနဿဒေါမနဿာနံ အတ္ထင်္ဂမာ, အဒုက္ခမသုခံ ဥပေက္ခာသတိပါရိသုဒ္ဓိံ စတုတ္ထံ ဈာနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
Furthermore, giving up pleasure and pain, and ending former happiness and sadness, they enter and remain in the fourth jhāna, without pleasure or pain, with pure equanimity and mindfulness. That too is how exertion and striving is fruitful.
သော ဧဝံ သမာဟိတေ စိတ္တေ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ အနင်္ဂဏေ ဝိဂတူပက္ကိလေသေ မုဒုဘူတေ ကမ္မနိယေ ဌိတေ အာနေဉ္ဇပ္ပတ္တေ ပုဗ္ဗေနိဝါသာနုဿတိဉာဏာယ စိတ္တံ အဘိနိန္နာမေတိ၊ သော အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရတိ, သေယျထိဒံ—ဧကမ္ပိ ဇာတိံ ဒွေပိ ဇာတိယော တိဿောပိ ဇာတိယော စတဿောပိ ဇာတိယော ပဉ္စပိ ဇာတိယော ဒသပိ ဇာတိယော ဝီသမ္ပိ ဇာတိယော တိံသမ္ပိ ဇာတိယော စတ္တာလီသမ္ပိ ဇာတိယော ပညာသမ္ပိ ဇာတိယော ဇာတိသတမ္ပိ ဇာတိသဟဿမ္ပိ ဇာတိသတသဟဿမ္ပိ အနေကေပိ သံဝဋ္ဋကပ္ပေ အနေကေပိ ဝိဝဋ္ဋကပ္ပေ အနေကေပိ သံဝဋ္ဋဝိဝဋ္ဋကပ္ပေ: ‘အမုတြာသိံ ဧဝံနာမော ဧဝင်္ဂေါတ္တော ဧဝံဝဏ္ဏော ဧဝမာဟာရော ဧဝံသုခဒုက္ခပ္ပဋိသံဝေဒီ ဧဝမာယုပရိယန္တော, သော တတော စုတော အမုတြ ဥဒပါဒိံ; တတြာပါသိံ ဧဝံနာမော ဧဝင်္ဂေါတ္တော ဧဝံဝဏ္ဏော ဧဝမာဟာရော ဧဝံသုခဒုက္ခပ္ပဋိသံဝေဒီ ဧဝမာယုပရိယန္တော, သော တတော စုတော ဣဓူပပန္နော'တိ၊ ဣတိ သာကာရံ သော်ဒ္ဒေသံ အနေကဝိဟိတံ ပုဗ္ဗေနိဝါသံ အနုဿရတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
When their mind has become immersed in samādhi like this—purified, bright, flawless, rid of corruptions, pliable, workable, steady, and imperturbable—they extend it toward recollection of past lives. They recollect many kinds of past lives, that is, one, two, three, four, five, ten, twenty, thirty, forty, fifty, a hundred, a thousand, a hundred thousand rebirths; many eons of the world contracting, many eons of the world expanding, many eons of the world contracting and expanding. They remember: ‘There, I was named this, my clan was that, I looked like this, and that was my food. This was how I felt pleasure and pain, and that was how my life ended. When I passed away from that place I was reborn somewhere else. There, too, I was named this, my clan was that, I looked like this, and that was my food. This was how I felt pleasure and pain, and that was how my life ended. When I passed away from that place I was reborn here.’ And so they recollect their many kinds of past lives, with features and details. That too is how exertion and striving is fruitful.
သော ဧဝံ သမာဟိတေ စိတ္တေ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ အနင်္ဂဏေ ဝိဂတူပက္ကိလေသေ မုဒုဘူတေ ကမ္မနိယေ ဌိတေ အာနေဉ္ဇပ္ပတ္တေ သတ္တာနံ စုတူပပါတဉာဏာယ စိတ္တံ အဘိနိန္နာမေတိ၊ သော ဒိဗ္ဗေန စက္ခုနာ ဝိသုဒ္ဓေန အတိက္ကန္တမာနုသကေန သတ္တေ ပဿတိ စဝမာနေ ဥပပဇ္ဇမာနေ ဟီနေ ပဏီတေ သုဝဏ္ဏေ ဒုဗ္ဗဏ္ဏေ, သုဂတေ ဒုဂ္ဂတေ ယထာကမ္မူပဂေ သတ္တေ ပဇာနာတိ: ‘ဣမေ ဝတ ဘောန္တော သတ္တာ ကာယဒုစ္စရိတေန သမန္နာဂတာ ဝစီဒုစ္စရိတေန သမန္နာဂတာ မနောဒုစ္စရိတေန သမန္နာဂတာ အရိယာနံ ဥပဝါဒကာ မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိကာ မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိကမ္မသမာဒါနာ, တေ ကာယဿ ဘေဒါ ပရံ မရဏာ အပါယံ ဒုဂ္ဂတိံ ဝိနိပါတံ နိရယံ ဥပပန္နာ၊ ဣမေ ဝါ ပန ဘောန္တော သတ္တာ ကာယသုစရိတေန သမန္နာဂတာ ဝစီသုစရိတေန သမန္နာဂတာ မနောသုစရိတေန သမန္နာဂတာ အရိယာနံ အနုပဝါဒကာ သမ္မာဒိဋ္ဌိကာ သမ္မာဒိဋ္ဌိကမ္မသမာဒါနာ, တေ ကာယဿ ဘေဒါ ပရံ မရဏာ သုဂတိံ သဂ္ဂံ လောကံ ဥပပန္နာ'တိ၊ ဣတိ ဒိဗ္ဗေန စက္ခုနာ ဝိသုဒ္ဓေန အတိက္ကန္တမာနုသကေန သတ္တေ ပဿတိ စဝမာနေ ဥပပဇ္ဇမာနေ ဟီနေ ပဏီတေ သုဝဏ္ဏေ ဒုဗ္ဗဏ္ဏေ, သုဂတေ ဒုဂ္ဂတေ ယထာကမ္မူပဂေ သတ္တေ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊
When their mind has become immersed in samādhi like this—purified, bright, flawless, rid of corruptions, pliable, workable, steady, and imperturbable—they extend it toward knowledge of the death and rebirth of sentient beings. With clairvoyance that is purified and superhuman, they see sentient beings passing away and being reborn—inferior and superior, beautiful and ugly, in a good place or a bad place. They understood how sentient beings are reborn according to their deeds: ‘These dear beings did bad things by way of body, speech, and mind. They spoke ill of the noble ones; they had wrong view; and they chose to act out of that wrong view. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. These dear beings, however, did good things by way of body, speech, and mind. They never spoke ill of the noble ones; they had right view; and they chose to act out of that right view. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a good place, a heavenly realm.’ And so, with clairvoyance that is purified and superhuman, they see sentient beings passing away and being reborn—inferior and superior, beautiful and ugly, in a good place or a bad place. They understand how sentient beings are reborn according to their deeds. That too is how exertion and striving is fruitful.
သော ဧဝံ သမာဟိတေ စိတ္တေ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ အနင်္ဂဏေ ဝိဂတူပက္ကိလေသေ မုဒုဘူတေ ကမ္မနိယေ ဌိတေ အာနေဉ္ဇပ္ပတ္တေ အာသဝါနံ ခယဉာဏာယ စိတ္တံ အဘိနိန္နာမေတိ၊ သော ‘ဣဒံ ဒုက္ခန်'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ ဒုက္ခသမုဒယော'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ ဒုက္ခနိရောဓော'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ; ‘ဣမေ အာသဝါ'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ အာသဝသမုဒယော'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ အာသဝနိရောဓော'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ, ‘အယံ အာသဝနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ'တိ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ၊
When their mind has become immersed in samādhi like this—purified, bright, flawless, rid of corruptions, pliable, workable, steady, and imperturbable—they extend it toward knowledge of the ending of defilements. They truly understand: ‘This is suffering’ … ‘This is the origin of suffering’ … ‘This is the cessation of suffering’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of suffering’. They truly understand: ‘These are defilements’ … ‘This is the origin of defilements’ … ‘This is the cessation of defilements’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of defilements’.
တဿ ဧဝံ ဇာနတော ဧဝံ ပဿတော ကာမာသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ, ဘဝါသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ, အဝိဇ္ဇာသဝါပိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စတိ၊ ဝိမုတ္တသ္မိံ ဝိမုတ္တမိတိ ဉာဏံ ဟောတိ၊
Knowing and seeing like this, their mind is freed from the defilements of sensuality, desire to be reborn, and ignorance. When they’re freed, they know they’re freed.
‘ခီဏာ ဇာတိ, ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ, ကတံ ကရဏီယံ, နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာ'တိ ပဇာနာတိ၊ ဧဝမ္ပိ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, သဖလော ဥပက္ကမော ဟောတိ, သဖလံ ပဓာနံ၊ ဧဝံဝါဒီ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတာ၊ ဧဝံဝါဒီနံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတာနံ ဒသ သဟဓမ္မိကာ ပါသံသဋ္ဌာနာ အာဂစ္ဆန္တိ၊
They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’ That too is how exertion and striving is fruitful. Such is the doctrine of the Realized One. Saying this, the Realized One deserves praise on ten legitimate grounds.
သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ပုဗ္ဗေကတဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော ပုဗ္ဗေ သုကတကမ္မကာရီ ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ အနာသဝါ သုခါ ဝေဒနာ ဝေဒေတိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဣဿရနိမ္မာနဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော ဘဒ္ဒကေန ဣဿရေန နိမ္မိတော ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ အနာသဝါ သုခါ ဝေဒနာ ဝေဒေတိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ သင်္ဂတိဘာဝဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော ကလျာဏသင်္ဂတိကော ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ အနာသဝါ သုခါ ဝေဒနာ ဝေဒေတိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ အဘိဇာတိဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော ကလျာဏာဘိဇာတိကော ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ အနာသဝါ သုခါ ဝေဒနာ ဝေဒေတိ၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ; အဒ္ဓါ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော ကလျာဏဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမော ယံ ဧတရဟိ ဧဝရူပါ အနာသဝါ သုခါ ဝေဒနာ ဝေဒေတိ၊
If sentient beings experience pleasure and pain because of past deeds, clearly the Realized One has done good deeds in the past, since he now experiences such undefiled pleasure. If sentient beings experience pleasure and pain because of God Almighty’s creation, clearly the Realized One was created by a good God, since he now experiences such undefiled pleasure. If sentient beings experience pleasure and pain because of circumstance and nature, clearly the Realized One arises from good circumstances, since he now experiences such undefiled pleasure. If sentient beings experience pleasure and pain because of the class of rebirth, clearly the Realized One was reborn in a good class, since he now experiences such undefiled pleasure. If sentient beings experience pleasure and pain because of exertion in the present, clearly the Realized One exerts himself well in the present, since he now experiences such undefiled pleasure.
သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ပုဗ္ဗေကတဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော; နော စေ သတ္တာ ပုဗ္ဗေကတဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဣဿရနိမ္မာနဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော; နော စေ သတ္တာ ဣဿရနိမ္မာနဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ သင်္ဂတိဘာဝဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော; နော စေ သတ္တာ သင်္ဂတိဘာဝဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ အဘိဇာတိဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော; နော စေ သတ္တာ အဘိဇာတိဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော၊ သစေ, ဘိက္ခဝေ, သတ္တာ ဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော; နော စေ သတ္တာ ဒိဋ္ဌဓမ္မူပက္ကမဟေတု သုခဒုက္ခံ ပဋိသံဝေဒေန္တိ, ပါသံသော တထာဂတော၊ ဧဝံဝါဒီ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတာ၊ ဧဝံဝါဒီနံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတာနံ ဣမေ ဒသ သဟဓမ္မိကာ ပါသံသဋ္ဌာနာ အာဂစ္ဆန္တီ”တိ၊
The Realized One deserves praise whether or not sentient beings experience pleasure and pain because of past deeds, or God Almighty’s creation, or circumstance and nature, or class of rebirth, or exertion in the present. Such is the doctrine of the Realized One. Saying this, the Realized One deserves praise on these ten legitimate grounds.”
ဣဒမဝေါစ ဘဂဝါ၊ အတ္တမနာ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ၊
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
ဒေဝဒဟသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ ပဌမံ၊
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
