Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
มชฺฌิม นิกาย ๑๓๐
The Middle-Length Suttas Collection 130
เทวทูตสุตฺต
Messengers of the Gods
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ: “ภิกฺขโว”ติฯ
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”
“ภทนฺเต”ติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจโสฺสสุํฯ ภควา เอตทโวจ:
“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:
“เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, เทฺว อคารา สทฺวารา, ตตฺถ จกฺขุมา ปุริโส มชฺเฌ ฐิโต ปเสฺสยฺย มนุเสฺส เคหํ ปวิสนฺเตปิ นิกฺขมนฺเตปิ อนุจงฺกมนฺเตปิ อนุวิจรนฺเตปิ;
“Bhikkhus, suppose there were two houses with doors. A person with clear eyes standing in between them would see people entering and leaving a house and wandering to and fro.
เอวเมว โข อหํ, ภิกฺขเว, ทิพฺเพน จกฺขุนา วิสุทฺเธน อติกฺกนฺตมานุสเกน สตฺเต ปสฺสามิ จวมาเน อุปปชฺชมาเน หีเน ปณีเต สุวณฺเณ ทุพฺพณฺเณ, สุคเต ทุคฺคเต ยถากมฺมูปเค สตฺเต ปชานามิ: ‘อิเม วต โภนฺโต สตฺตา กายสุจริเตน สมนฺนาคตา วจีสุจริเตน สมนฺนาคตา มโนสุจริเตน สมนฺนาคตา อริยานํ อนุปวาทกา สมฺมาทิฏฺฐิกา สมฺมาทิฏฺฐิกมฺมสมาทานา; เต กายสฺส เภทา ปรํ มรณา สุคตึ สคฺคํ โลกํ อุปปนฺนาฯ อิเม วา ปน โภนฺโต สตฺตา กายสุจริเตน สมนฺนาคตา วจีสุจริเตน สมนฺนาคตา มโนสุจริเตน สมนฺนาคตา อริยานํ อนุปวาทกา สมฺมาทิฏฺฐิกา สมฺมาทิฏฺฐิกมฺมสมาทานา; เต กายสฺส เภทา ปรํ มรณา มนุเสฺสสุ อุปปนฺนาฯ อิเม วต โภนฺโต สตฺตา กายทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา วจีทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา มโนทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา อริยานํ อุปวาทกา มิจฺฉาทิฏฺฐิกา มิจฺฉาทิฏฺฐิกมฺมสมาทานา; เต กายสฺส เภทา ปรํ มรณา เปตฺติวิสยํ อุปปนฺนาฯ อิเม วา ปน โภนฺโต สตฺตา กายทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา วจีทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา มโนทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา อริยานํ อุปวาทกา มิจฺฉาทิฏฺฐิกา มิจฺฉาทิฏฺฐิกมฺมสมาทานา; เต กายสฺส เภทา ปรํ มรณา ติรจฺฉานโยนึ อุปปนฺนาฯ อิเม วา ปน โภนฺโต สตฺตา กายทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา วจีทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา มโนทุจฺจริเตน สมนฺนาคตา อริยานํ อุปวาทกา มิจฺฉาทิฏฺฐิกา มิจฺฉาทิฏฺฐิกมฺมสมาทานา; เต กายสฺส เภทา ปรํ มรณา อปายํ ทุคฺคตึ วินิปาตํ นิรยํ อุปปนฺนา'ติฯ
In the same way, with clairvoyance that is purified and superhuman, I see sentient beings passing away and being reborn—inferior and superior, beautiful and ugly, in a good place or a bad place. I understand how sentient beings are reborn according to their deeds: ‘These dear beings did good things by way of body, speech, and mind. They never spoke ill of the noble ones; they had right view; and they chose to act out of that right view. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a good place, a heavenly realm, or among humans. These dear beings did bad things by way of body, speech, and mind. They spoke ill of the noble ones; they had wrong view; and they chose to act out of that wrong view. When their body breaks up, after death, they’re reborn in the ghost realm, the animal realm, or in a lower realm, a bad destination, a world of misery, hell.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา นานาพาหาสุ คเหตฺวา ยมสฺส รญฺโญ ทเสฺสนฺติ: ‘อยํ, เทว, ปุริโส อมตฺเตโยฺย อเปตฺเตโยฺย อสามญฺโญ อพฺราหฺมญฺโญ, น กุเล เชฏฺฐาปจายีฯ อิมสฺส เทโว ทณฺฑํ ปเณตู'ติฯ
Then the wardens of hell take them by the arms and present them to King Yama, saying, ‘Your Majesty, this person did not pay due respect to their mother and father, ascetics and brahmins, or honor the elders in the family. May Your Majesty punish them!’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา ปฐมํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชติ สมนุคาหติ สมนุภาสติ: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ ปฐมํ เทวทูตํ ปาตุภูตนฺ'ติ?
Then King Yama pursues, presses, and grills them about the first messenger of the gods. ‘Mister, did you not see the first messenger of the gods that appeared among human beings?’
โส เอวมาห: ‘นาทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw nothing, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ ทหรํ กุมารํ มนฺทํ อุตฺตานเสยฺยกํ สเก มุตฺตกรีเส ปลิปนฺนํ เสมานนฺ'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did you not see among human beings a little baby collapsed in their own urine and feces?’
โส เอวมาห: ‘อทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw that, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ตสฺส เต วิญฺญุสฺส สโต มหลฺลกสฺส น เอตทโหสิ—อหมฺปิ โขมฺหิ ชาติธมฺโม, ชาตึ อนตีโตฯ หนฺทาหํ กลฺยาณํ กโรมิ กาเยน วาจาย มนสา'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did it not occur to you—being sensible and mature—“I, too, am liable to be born. I’m not exempt from rebirth. I’d better do good by way of body, speech, and mind”?’
โส เอวมาห: ‘นาสกฺขิสฺสํ, ภนฺเต, ปมาทสฺสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I couldn’t, sir. I was negligent.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ปมาทวตาย น กลฺยาณมกาสิ กาเยน วาจาย มนสาฯ ตคฺฆ ตฺวํ, อมฺโภ ปุริส, ตถา กริสฺสนฺติ ยถา ตํ ปมตฺตํฯ ตํ โข ปน เต เอตํ ปาปกมฺมํ เนว มาตรา กตํ น ปิตรา กตํ น ภาตรา กตํ น ภคินิยา กตํ น มิตฺตามจฺเจหิ กตํ น ญาติสาโลหิเตหิ กตํ น สมณพฺราหฺมเณหิ กตํ น เทวตาหิ กตํ, ตยาเวตํ ปาปกมฺมํ กตํ, ตฺวญฺเญเวตสฺส วิปากํ ปฏิสํเวทิสฺสสี'ติฯ
Then King Yama says, ‘Mister, because you were negligent, you didn’t do good by way of body, speech, and mind. Well, they’ll definitely punish you to fit your negligence. That bad deed wasn’t done by your mother, father, brother, or sister. It wasn’t done by friends and colleagues, by relatives and kin, by ascetics and brahmins, or by the deities. That bad deed was done by you alone, and you alone will experience the result.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา ปฐมํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชิตฺวา สมนุคาหิตฺวา สมนุภาสิตฺวา ทุติยํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชติ สมนุคาหติ สมนุภาสติ: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ ทุติยํ เทวทูตํ ปาตุภูตนฺ'ติ?
Then King Yama grills them about the second messenger of the gods. ‘Mister, did you not see the second messenger of the gods that appeared among human beings?’
โส เอวมาห: ‘นาทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw nothing, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ อิตฺถึ วา ปุริสํ วา (…) ชิณฺณํ โคปานสิวงฺกํ โภคฺคํ ทณฺฑปรายนํ ปเวธมานํ คจฺฉนฺตํ อาตุรํ คตโยพฺพนํ ขณฺฑทนฺตํ ปลิตเกสํ วิลูนํ ขลิตสิรํ วลินํ ติลกาหตคตฺตนฺ'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did you not see among human beings an elderly woman or a man—eighty, ninety, or a hundred years old—bent double, crooked, leaning on a staff, trembling as they walk, ailing, past their prime, with teeth broken, hair grey and scanty or bald, skin wrinkled, and limbs blotchy?’
โส เอวมาห: ‘อทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw that, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ตสฺส เต วิญฺญุสฺส สโต มหลฺลกสฺส น เอตทโหสิ—อหมฺปิ โขมฺหิ ชราธมฺโม, ชรํ อนตีโตฯ หนฺทาหํ กลฺยาณํ กโรมิ กาเยน วาจาย มนสา'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did it not occur to you—being sensible and mature—“I, too, am liable to grow old. I’m not exempt from old age. I’d better do good by way of body, speech, and mind”?’
โส เอวมาห: ‘นาสกฺขิสฺสํ, ภนฺเต, ปมาทสฺสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I couldn’t, sir. I was negligent.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ปมาทวตาย น กลฺยาณมกาสิ กาเยน วาจาย มนสาฯ ตคฺฆ ตฺวํ, อมฺโภ ปุริส, ตถา กริสฺสนฺติ ยถา ตํ ปมตฺตํฯ ตํ โข ปน เต เอตํ ปาปกมฺมํ เนว มาตรา กตํ น ปิตรา กตํ น ภาตรา กตํ น ภคินิยา กตํ น มิตฺตามจฺเจหิ กตํ น ญาติสาโลหิเตหิ กตํ น สมณพฺราหฺมเณหิ กตํ น เทวตาหิ กตํ, ตยาเวตํ ปาปกมฺมํ กตํ, ตฺวญฺเญเวตสฺส วิปากํ ปฏิสํเวทิสฺสสี'ติฯ
Then King Yama says, ‘Mister, because you were negligent, you didn’t do good by way of body, speech, and mind. Well, they’ll definitely punish you to fit your negligence. That bad deed wasn’t done by your mother, father, brother, or sister. It wasn’t done by friends and colleagues, by relatives and kin, by ascetics and brahmins, or by the deities. That bad deed was done by you alone, and you alone will experience the result.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา ทุติยํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชิตฺวา สมนุคาหิตฺวา สมนุภาสิตฺวา ตติยํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชติ สมนุคาหติ สมนุภาสติ: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ ตติยํ เทวทูตํ ปาตุภูตนฺ'ติ?
Then King Yama grills them about the third messenger of the gods. ‘Mister, did you not see the third messenger of the gods that appeared among human beings?’
โส เอวมาห: ‘นาทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw nothing, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ อิตฺถึ วา ปุริสํ วา อาพาธิกํ ทุกฺขิตํ พาฬฺหคิลานํ สเก มุตฺตกรีเส ปลิปนฺนํ เสมานํ อญฺเญหิ วุฏฺฐาปิยมานํ อญฺเญหิ สํเวสิยมานนฺ'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did you not see among human beings a woman or a man, sick, suffering, gravely ill, collapsed in their own urine and feces, being picked up by some and put down by others?’
โส เอวมาห: ‘อทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw that, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ตสฺส เต วิญฺญุสฺส สโต มหลฺลกสฺส น เอตทโหสิ—อหมฺปิ โขมฺหิ พฺยาธิธมฺโม, พฺยาธึ อนตีโตฯ หนฺทาหํ กลฺยาณํ กโรมิ กาเยน วาจาย มนสา'ติ? โส เอวมาห: ‘นาสกฺขิสฺสํ, ภนฺเต, ปมาทสฺสํ, ภนฺเต'ติฯ
Then King Yama says, ‘Mister, did it not occur to you—being sensible and mature—“I, too, am liable to become sick. I’m not exempt from sickness. I’d better do good by way of body, speech, and mind”?’ He says, ‘I couldn’t, sir. I was negligent.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ปมาทวตาย น กลฺยาณมกาสิ กาเยน วาจาย มนสาฯ ตคฺฆ ตฺวํ, อมฺโภ ปุริส, ตถา กริสฺสนฺติ ยถา ตํ ปมตฺตํฯ ตํ โข ปน เต เอตํ ปาปกมฺมํ เนว มาตรา กตํ น ปิตรา กตํ น ภาตรา กตํ น ภคินิยา กตํ น มิตฺตามจฺเจหิ กตํ น ญาติสาโลหิเตหิ กตํ น สมณพฺราหฺมเณหิ กตํ น เทวตาหิ กตํ, ตยาเวตํ ปาปกมฺมํ กตํ, ตฺวญฺเญเวตสฺส วิปากํ ปฏิสํเวทิสฺสสี'ติฯ
Then King Yama says, ‘Mister, because you were negligent, you didn’t do good by way of body, speech, and mind. Well, they’ll definitely punish you to fit your negligence. That bad deed wasn’t done by your mother, father, brother, or sister. It wasn’t done by friends and colleagues, by relatives and kin, by ascetics and brahmins, or by the deities. That bad deed was done by you alone, and you alone will experience the result.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา ตติยํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชิตฺวา สมนุคาหิตฺวา สมนุภาสิตฺวา จตุตฺถํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชติ สมนุคาหติ สมนุภาสติ: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ จตุตฺถํ เทวทูตํ ปาตุภูตนฺ'ติ?
Then King Yama grills them about the fourth messenger of the gods. ‘Mister, did you not see the fourth messenger of the gods that appeared among human beings?’
โส เอวมาห: ‘นาทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw nothing, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ ราชาโน โจรํ อาคุจารึ คเหตฺวา วิวิธา กมฺมการณา กาเรนฺเต—กสาหิปิ ตาเฬนฺเต เวตฺเตหิปิ ตาเฬนฺเต อทฺธทณฺฑเกหิปิ ตาเฬนฺเต หตฺถมฺปิ ฉินฺทนฺเต ปาทมฺปิ ฉินฺทนฺเต หตฺถปาทมฺปิ ฉินฺทนฺเต กณฺณมฺปิ ฉินฺทนฺเต นาสมฺปิ ฉินฺทนฺเต กณฺณนาสมฺปิ ฉินฺทนฺเต พิลงฺคถาลิกมฺปิ กโรนฺเต สงฺขมุณฺฑิกมฺปิ กโรนฺเต ราหุมุขมฺปิ กโรนฺเต โชติมาลิกมฺปิ กโรนฺเต หตฺถปชฺโชติกมฺปิ กโรนฺเต เอรกวตฺติกมฺปิ กโรนฺเต จีรกวาสิกมฺปิ กโรนฺเต เอเณยฺยกมฺปิ กโรนฺเต พฬิสมํสิกมฺปิ กโรนฺเต กหาปณิกมฺปิ กโรนฺเต ขาราปตจฺฉิกมฺปิ กโรนฺเต ปลิฆปริวตฺติกมฺปิ กโรนฺเต ปลาลปีฐกมฺปิ กโรนฺเต ตตฺเตนปิ เตเลน โอสิญฺจนฺเต สุนเขหิปิ ขาทาเปนฺเต ชีวนฺตมฺปิ สูเล อุตฺตาเสนฺเต อสินาปิ สีสํ ฉินฺทนฺเต'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did you not see among human beings when the rulers arrested a bandit, a criminal, and subjected them to various punishments—whipping, caning, and clubbing; cutting off hands or feet, or both; cutting off ears or nose, or both; the ‘porridge pot’, the ‘shell-shave’, the ‘demon’s mouth’, the ‘garland of fire’, the ‘burning hand’, the ‘grass blades’, the ‘bark dress’, the ‘antelope’, the ‘meat hook’, the ‘coins’, the ‘caustic pickle’, the ‘twisting bar’, the ‘straw mat’; being splashed with hot oil, being fed to the dogs, being impaled alive, and being beheaded?’
โส เอวมาห: ‘อทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw that, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ตสฺส เต วิญฺญุสฺส สโต มหลฺลกสฺส น เอตทโหสิ—เย กิร, โภ, ปาปกานิ กมฺมานิ กโรนฺติ เต ทิฏฺเฐว ธมฺเม เอวรูปา วิวิธา กมฺมการณา กรียนฺติ, กิมงฺคํ ปน ปรตฺถฯ หนฺทาหํ กลฺยาณํ กโรมิ กาเยน วาจาย มนสา'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did it not occur to you—being sensible and mature—that if someone who does bad deeds receives such punishment in the present life, what must happen to them in the next; I’d better do good by way of body, speech, and mind”?’
โส เอวมาห: ‘นาสกฺขิสฺสํ, ภนฺเต, ปมาทสฺสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I couldn’t, sir. I was negligent.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ปมาทวตาย น กลฺยาณมกาสิ กาเยน วาจาย มนสาฯ ตคฺฆ ตฺวํ, อมฺโภ ปุริส, ตถา กริสฺสนฺติ ยถา ตํ ปมตฺตํฯ ตํ โข ปน เต เอตํ ปาปกมฺมํ เนว มาตรา กตํ น ปิตรา กตํ น ภาตรา กตํ น ภคินิยา กตํ น มิตฺตามจฺเจหิ กตํ น ญาติสาโลหิเตหิ กตํ น สมณพฺราหฺมเณหิ กตํ น เทวตาหิ กตํ, ตยาเวตํ ปาปกมฺมํ กตํ, ตฺวญฺเญเวตสฺส วิปากํ ปฏิสํเวทิสฺสสี'ติฯ
Then King Yama says, ‘Mister, because you were negligent, you didn’t do good by way of body, speech, and mind. Well, they’ll definitely punish you to fit your negligence. That bad deed wasn’t done by your mother, father, brother, or sister. It wasn’t done by friends and colleagues, by relatives and kin, by ascetics and brahmins, or by the deities. That bad deed was done by you alone, and you alone will experience the result.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา จตุตฺถํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชิตฺวา สมนุคาหิตฺวา สมนุภาสิตฺวา ปญฺจมํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชติ สมนุคาหติ สมนุภาสติ: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ ปญฺจมํ เทวทูตํ ปาตุภูตนฺ'ติ?
Then King Yama grills them about the fifth messenger of the gods. ‘Mister, did you not see the fifth messenger of the gods that appeared among human beings?’
โส เอวมาห: ‘นาทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw nothing, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, น ตฺวํ อทฺทส มนุเสฺสสุ อิตฺถึ วา ปุริสํ วา เอกาหมตํ วา ทฺวีหมตํ วา ตีหมตํ วา อุทฺธุมาตกํ วินีลกํ วิปุพฺพกชาตนฺ'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did you not see among human beings a woman or a man, dead for one, two, or three days, bloated, livid, and festering?’
โส เอวมาห: ‘อทฺทสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I saw that, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ตสฺส เต วิญฺญุสฺส สโต มหลฺลกสฺส น เอตทโหสิ—อหมฺปิ โขมฺหิ มรณธมฺโม, มรณํ อนตีโตฯ หนฺทาหํ กลฺยาณํ กโรมิ กาเยน วาจาย มนสา'ติ?
Then King Yama says, ‘Mister, did it not occur to you—being sensible and mature—“I, too, am liable to die. I’m not exempt from death. I’d better do good by way of body, speech, and mind”?’
โส เอวมาห: ‘นาสกฺขิสฺสํ, ภนฺเต, ปมาทสฺสํ, ภนฺเต'ติฯ
He says, ‘I couldn’t, sir. I was negligent.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา เอวมาห: ‘อมฺโภ ปุริส, ปมาทวตาย น กลฺยาณมกาสิ กาเยน วาจาย มนสาฯ ตคฺฆ ตฺวํ, อมฺโภ ปุริส, ตถา กริสฺสนฺติ ยถา ตํ ปมตฺตํฯ ตํ โข ปน เต เอตํ ปาปกมฺมํ เนว มาตรา กตํ น ปิตรา กตํ น ภาตรา กตํ น ภคินิยา กตํ น มิตฺตามจฺเจหิ กตํ น ญาติสาโลหิเตหิ กตํ น สมณพฺราหฺมเณหิ กตํ น เทวตาหิ กตํ, ตยาเวตํ ปาปกมฺมํ กตํ, ตฺวญฺเญเวตสฺส วิปากํ ปฏิสํเวทิสฺสสี'ติฯ
Then King Yama says, ‘Mister, because you were negligent, you didn’t do good by way of body, speech, and mind. Well, they’ll definitely punish you to fit your negligence. That bad deed wasn’t done by your mother, father, brother, or sister. It wasn’t done by friends and colleagues, by relatives and kin, by ascetics and brahmins, or by the deities. That bad deed was done by you alone, and you alone will experience the result.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, ยโม ราชา ปญฺจมํ เทวทูตํ สมนุยุญฺชิตฺวา สมนุคาหิตฺวา สมนุภาสิตฺวา ตุณฺหี โหติฯ
Then, after grilling them about the fifth messenger of the gods, King Yama falls silent.
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา ปญฺจวิธพนฺธนํ นาม กมฺมการณํ กโรนฺติ—ตตฺตํ อโยขิลํ หตฺเถ คเมนฺติ, ตตฺตํ อโยขิลํ ทุติเย หตฺเถ คเมนฺติ, ตตฺตํ อโยขิลํ ปาเท คเมนฺติ, ตตฺตํ อโยขิลํ ทุติเย ปาเท คเมนฺติ, ตตฺตํ อโยขิลํ มชฺเฌอุรสฺมึ คเมนฺติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Then the wardens of hell punish them with the five-fold crucifixion. They drive red-hot stakes through the hands and feet, and another in the middle of the chest. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา สํเวเสตฺวา กุฐารีหิ ตจฺฉนฺติ …เป…
Then the wardens of hell throw them down and hack them with axes. …
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา อุทฺธมฺปาทํ อโธสิรํ คเหตฺวา วาสีหิ ตจฺฉนฺติ …เป…
They hang them upside-down and hack them with hatchets. …
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา รเถ โยเชตฺวา อาทิตฺตาย ปถวิยา สมฺปชฺชลิตาย สโชติภูตาย สาเรนฺติปิ, ปจฺจาสาเรนฺติปิ …เป…
They harness them to a chariot, and drive them back and forth across burning ground, blazing and glowing. …
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา มหนฺตํ องฺคารปพฺพตํ อาทิตฺตํ สมฺปชฺชลิตํ สโชติภูตํ อาโรเปนฺติปิ โอโรเปนฺติปิ …เป…
They make them climb up and down a huge mountain of burning coals, blazing and glowing. …
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา อุทฺธมฺปาทํ อโธสิรํ คเหตฺวา ตตฺตาย โลหกุมฺภิยา ปกฺขิปนฺติ อาทิตฺตาย สมฺปชฺชลิตาย สโชติภูตายฯ โส ตตฺถ เผณุทฺเทหกํ ปจฺจติฯ โส ตตฺถ เผณุทฺเทหกํ ปจฺจมาโน สกิมฺปิ อุทฺธํ คจฺฉติ, สกิมฺปิ อโธ คจฺฉติ, สกิมฺปิ ติริยํ คจฺฉติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Then the wardens of hell turn them upside down and throw them in a red-hot copper pot, burning, blazing, and glowing. There they’re seared in boiling scum, and they’re swept up and down and round and round. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา มหานิรเย ปกฺขิปนฺติฯ โส โข ปน, ภิกฺขเว, มหานิรโย—
Then the wardens of hell toss them into the Great Hell. Now, about that Great Hell:
จตุกฺกณฺโณ จตุทฺวาโร, วิภตฺโต ภาคโส มิโต; อโยปาการปริยนฺโต, อยสา ปฏิกุชฺชิโตฯ
‘Four are its corners, four its doors, neatly divided in equal parts. Surrounded by an iron wall, of iron is its roof.
ตสฺส อโยมยา ภูมิ, ชลิตา เตชสายุตา; สมนฺตา โยชนสตํ, ผริตฺวา ติฏฺฐติ สพฺพทาฯ
The ground is even made of iron, it burns with fierce fire. The heat forever radiates a hundred leagues around.’
ตสฺส โข ปน, ภิกฺขเว, มหานิรยสฺส ปุรตฺถิมาย ภิตฺติยา อจฺจิ อุฏฺฐหิตฺวา ปจฺฉิมาย ภิตฺติยา ปฏิหญฺญติ, ปจฺฉิมาย ภิตฺติยา อจฺจิ อุฏฺฐหิตฺวา ปุรตฺถิมาย ภิตฺติยา ปฏิหญฺญติ, อุตฺตราย ภิตฺติยา อจฺจิ อุฏฺฐหิตฺวา ทกฺขิณาย ภิตฺติยา ปฏิหญฺญติ, ทกฺขิณาย ภิตฺติยา อจฺจิ อุฏฺฐหิตฺวา อุตฺตราย ภิตฺติยา ปฏิหญฺญติ, เหฏฺฐา อจฺจิ อุฏฺฐหิตฺวา อุปริ ปฏิหญฺญติ, อุปริโต อจฺจิ อุฏฺฐหิตฺวา เหฏฺฐา ปฏิหญฺญติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Now in the Great Hell, flames surge out of the walls and crash into the opposite wall: from east to west, from west to east, from north to south, from south to north, from bottom to top, from top to bottom. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
โหติ โข โส, ภิกฺขเว, สมโย ยํ กทาจิ กรหจิ ทีฆสฺส อทฺธุโน อจฺจเยน ตสฺส มหานิรยสฺส ปุรตฺถิมํ ทฺวารํ อปาปุรียติฯ โส ตตฺถ สีเฆน ชเวน ธาวติฯ ตสฺส สีเฆน ชเวน ธาวโต ฉวิมฺปิ ฑยฺหติ, จมฺมมฺปิ ฑยฺหติ, มํสมฺปิ ฑยฺหติ, นฺหารุมฺปิ ฑยฺหติ, อฏฺฐีนิปิ สมฺปธูปายนฺติ, อุพฺภตํ ตาทิสเมว โหติฯ ยโต จ โข โส, ภิกฺขเว, พหุสมฺปตฺโต โหติ, อถ ตํ ทฺวารํ ปิธียติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
There comes a time when, after a very long period has passed, the eastern gate of the Great Hell is opened. So they run there as fast as they can. And as they run, their outer skin, inner skin, flesh, and sinews burn and even their bones smoke. Such is their escape; but when they’ve managed to make it most of the way, the gate is slammed shut. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
โหติ โข โส, ภิกฺขเว, สมโย ยํ กทาจิ กรหจิ ทีฆสฺส อทฺธุโน อจฺจเยน ตสฺส มหานิรยสฺส ปจฺฉิมํ ทฺวารํ อปาปุรียติ …เป… อุตฺตรํ ทฺวารํ อปาปุรียติ …เป… ทกฺขิณํ ทฺวารํ อปาปุรียติฯ โส ตตฺถ สีเฆน ชเวน ธาวติฯ ตสฺส สีเฆน ชเวน ธาวโต ฉวิมฺปิ ฑยฺหติ, จมฺมมฺปิ ฑยฺหติ, มํสมฺปิ ฑยฺหติ, นฺหารุมฺปิ ฑยฺหติ, อฏฺฐีนิปิ สมฺปธูปายนฺติ, อุพฺภตํ ตาทิสเมว โหติฯ ยโต จ โข โส, ภิกฺขเว, พหุสมฺปตฺโต โหติ, อถ ตํ ทฺวารํ ปิธียติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
There comes a time when, after a very long period has passed, the western gate … northern gate … southern gate of the Great Hell is opened. So they run there as fast as they can. And as they run, their outer skin, inner skin, flesh, and sinews burn and even their bones smoke. Such is their escape; but when they’ve managed to make it most of the way, the gate is slammed shut. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
โหติ โข โส, ภิกฺขเว, สมโย ยํ กทาจิ กรหจิ ทีฆสฺส อทฺธุโน อจฺจเยน ตสฺส มหานิรยสฺส ปุรตฺถิมํ ทฺวารํ อปาปุรียติฯ โส ตตฺถ สีเฆน ชเวน ธาวติฯ ตสฺส สีเฆน ชเวน ธาวโต ฉวิมฺปิ ฑยฺหติ, จมฺมมฺปิ ฑยฺหติ, มํสมฺปิ ฑยฺหติ, นฺหารุมฺปิ ฑยฺหติ, อฏฺฐีนิปิ สมฺปธูปายนฺติ, อุพฺภตํ ตาทิสเมว โหติฯ โส เตน ทฺวาเรน นิกฺขมติฯ
There comes a time when, after a very long period has passed, the eastern gate of the Great Hell is opened. So they run there as fast as they can. And as they run, their outer skin, inner skin, flesh, and sinews burn and even their bones smoke. Such is their escape; and they make it out that door.
ตสฺส โข ปน, ภิกฺขเว, มหานิรยสฺส สมนนฺตรา สหิตเมว มหนฺโต คูถนิรโยฯ โส ตตฺถ ปตติฯ ตสฺมึ โข ปน, ภิกฺขเว, คูถนิรเย สูจิมุขา ปาณา ฉวึ ฉินฺทนฺติ, ฉวึ เฉตฺวา จมฺมํ ฉินฺทนฺติ, จมฺมํ เฉตฺวา มํสํ ฉินฺทนฺติ, มํสํ เฉตฺวา นฺหารุํ ฉินฺทนฺติ, นฺหารุํ เฉตฺวา อฏฺฐึ ฉินฺทนฺติ, อฏฺฐึ เฉตฺวา อฏฺฐิมิญฺชํ ขาทนฺติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Immediately adjacent to the Great Hell is the vast Dung Hell. And that’s where they fall. In that Dung Hell there are needle-mouthed creatures that bore through the outer skin, the inner skin, the flesh, sinews, and bones, until they reach the marrow and devour it. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตสฺส โข ปน, ภิกฺขเว, คูถนิรยสฺส สมนนฺตรา สหิตเมว มหนฺโต กุกฺกุลนิรโยฯ โส ตตฺถ ปตติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Immediately adjacent to the Dung Hell is the vast Hell of Hot Coals. And that’s where they fall. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตสฺส โข ปน, ภิกฺขเว, กุกฺกุลนิรยสฺส สมนนฺตรา สหิตเมว มหนฺตํ สิมฺพลิวนํ อุทฺธํ โยชนมุคฺคตํ โสฬสงฺคุลกณฺฏกํ อาทิตฺตํ สมฺปชฺชลิตํ สโชติภูตํฯ ตตฺถ อาโรเปนฺติปิ โอโรเปนฺติปิฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Immediately adjacent to the Hell of Hot Coals is the vast Hell of the Red Silk-Cotton Wood. It’s a league high, full of sixteen-inch thorns, burning, blazing, and glowing. And there they make them climb up and down. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตสฺส โข ปน, ภิกฺขเว, สิมฺพลิวนสฺส สมนนฺตรา สหิตเมว มหนฺตํ อสิปตฺตวนํฯ โส ตตฺถ ปวิสติฯ ตสฺส วาเตริตานิ ปตฺตานิ ปติตานิ หตฺถมฺปิ ฉินฺทนฺติ, ปาทมฺปิ ฉินฺทนฺติ, หตฺถปาทมฺปิ ฉินฺทนฺติ, กณฺณมฺปิ ฉินฺทนฺติ, นาสมฺปิ ฉินฺทนฺติ, กณฺณนาสมฺปิ ฉินฺทนฺติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Immediately adjacent to the Hell of the Red Silk-Cotton Wood is the vast Hell of the Sword-Leaf Wood. They enter that. There the fallen leaves blown by the wind cut their hands, feet, both hands and feet; they cut their ears, nose, both ears and nose. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตสฺส โข ปน, ภิกฺขเว, อสิปตฺตวนสฺส สมนนฺตรา สหิตเมว มหตี ขาโรทกา นทีฯ โส ตตฺถ ปตติฯ โส ตตฺถ อนุโสตมฺปิ วุยฺหติ, ปฏิโสตมฺปิ วุยฺหติ, อนุโสตปฏิโสตมฺปิ วุยฺหติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
Immediately adjacent to the Hell of the Sword-Leaf Wood is the vast Acid Hell. And that’s where they fall. There they are swept upstream, swept downstream, and swept both up and down stream. And there they suffer painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา พลิเสน อุทฺธริตฺวา ถเล ปติฏฺฐาเปตฺวา เอวมาหํสุ: ‘อมฺโภ ปุริส, กึ อิจฺฉสี'ติ?
Then the wardens of hell pull them out with a hook and place them on dry land, and say, ‘Mister, what do you want?’
โส เอวมาห: ‘ชิฆจฺฉิโตสฺมิ, ภนฺเต'ติฯ
They say, ‘I’m hungry, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา ตตฺเตน อโยสงฺกุนา มุขํ วิวริตฺวา อาทิตฺเตน สมฺปชฺชลิเตน สโชติภูเตน ตตฺตํ โลหคุฬํ มุเข ปกฺขิปนฺติ อาทิตฺตํ สมฺปชฺชลิตํ สโชติภูตํฯ โส ตสฺส โอฏฺฐมฺปิ ทหติ, มุขมฺปิ ทหติ, กณฺฐมฺปิ ทหติ, อุรมฺปิ ทหติ, อนฺตมฺปิ อนฺตคุณมฺปิ อาทาย อโธภาคา นิกฺขมติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
The wardens of hell force open their mouth with a hot iron spike—burning, blazing, glowing—and shove in a red-hot copper ball, burning, blazing, and glowing. It burns their lips, mouth, tongue, throat, and stomach before coming out below dragging their entrails. And there they feel painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา เอวมาหํสุ: ‘อมฺโภ ปุริส, กึ อิจฺฉสี'ติ?
Then the wardens of hell say, ‘Mister, what do you want?’
โส เอวมาห: ‘ปิปาสิโตสฺมิ, ภนฺเต'ติฯ
They say, ‘I’m thirsty, sir.’
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา ตตฺเตน อโยสงฺกุนา มุขํ วิวริตฺวา อาทิตฺเตน สมฺปชฺชลิเตน สโชติภูเตน ตตฺตํ ตมฺพโลหํ มุเข อาสิญฺจนฺติ อาทิตฺตํ สมฺปชฺชลิตํ สโชติภูตํฯ ตํ ตสฺส โอฏฺฐมฺปิ ทหติ, มุขมฺปิ ทหติ, กณฺฐมฺปิ ทหติ, อุรมฺปิ ทหติ, อนฺตมฺปิ อนฺตคุณมฺปิ อาทาย อโธภาคา นิกฺขมติฯ โส ตตฺถ ทุกฺขา ติพฺพา ขรา กฏุกา เวทนา เวเทติ, น จ ตาว กาลํ กโรติ, ยาว น ตํ ปาปกมฺมํ พฺยนฺตีโหติฯ
The wardens of hell force open their mouth with a hot iron spike—burning, blazing, glowing—and pour in molten copper, burning, blazing, and glowing. It burns their lips, mouth, tongue, throat, and stomach before coming out below dragging their entrails. And there they feel painful, sharp, severe, acute feelings—but they don’t die until that bad deed is eliminated.
ตเมนํ, ภิกฺขเว, นิรยปาลา ปุน มหานิรเย ปกฺขิปนฺติฯ
Then the wardens of hell toss them back in the Great Hell.
ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, ยมสฺส รญฺโญ เอตทโหสิ: ‘เย กิร, โภ, โลเก ปาปกานิ อกุสลานิ กมฺมานิ กโรนฺติ เต เอวรูปา วิวิธา กมฺมการณา กรียนฺติฯ อโห วตาหํ มนุสฺสตฺตํ ลเภยฺยํฯ ตถาคโต จ โลเก อุปฺปชฺเชยฺย อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธฯ ตญฺจาหํ ภควนฺตํ ปยิรุปาเสยฺยํฯ โส จ เม ภควา ธมฺมํ เทเสยฺยฯ ตสฺส จาหํ ภควโต ธมฺมํ อาชาเนยฺยนฺ'ติฯ
Once upon a time, King Yama thought: ‘Those who do such bad deeds in the world receive these many different punishments. Oh, I hope I may be reborn as a human being! And that a Realized One—a perfected one, a fully awakened Buddha—arises in the world! And that I may pay homage to the Buddha! Then the Buddha can teach me Dhamma, so that I may understand his teaching.’
ตํ โข ปนาหํ, ภิกฺขเว, นาญฺญสฺส สมณสฺส วา พฺราหฺมณสฺส วา สุตฺวา วทามิ, อปิ จ ยเทว สามํ ญาตํ สามํ ทิฏฺฐํ สามํ วิทิตํ ตเทวาหํ วทามี”ติฯ
Now, I don’t say this because I’ve heard it from some other ascetic or brahmin. I only say it because I’ve known, seen, and realized it for myself.”
อิทมโวจ ภควาฯ อิทํ วตฺวาน สุคโต อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา:
That is what the Buddha said. Then the Holy One, the Teacher, went on to say:
“โจทิตา เทวทูเตหิ, เย ปมชฺชนฺติ มาณวา; เต ทีฆรตฺตํ โสจนฺติ, หีนกายูปคา นราฯ
“Those people who are negligent, when warned by the gods’ messengers: a long time they sorrow, when they go to that wretched place.
เย จ โข เทวทูเตหิ, สนฺโต สปฺปุริสา อิธ; โจทิตา นปฺปมชฺชนฺติ, อริยธมฺเม กุทาจนํฯ
But those good and peaceful people, when warned by the gods’ messengers, never neglect the teaching of the noble ones.
อุปาทาเน ภยํ ทิสฺวา, ชาติมรณสมฺภเว; อนุปาทา วิมุจฺจนฺติ, ชาติมรณสงฺขเยฯ
Seeing the danger in grasping, the origin of birth and death, the unattached are freed with the ending of birth and death.
เต เขมปฺปตฺตา สุขิโน, ทิฏฺฐธมฺมาภินิพฺพุตา; สพฺพเวรภยาตีตา, สพฺพทุกฺขํ อุปจฺจคุนฺ”ติฯ
Happy, they’ve come to a safe place, extinguished in this very life. They’ve gone beyond all threats and perils, and risen above all suffering.”
เทวทูตสุตฺตํ นิฏฺฐิตํ ทสมํฯ
สุญฺญตวคฺโค นิฏฺฐิโต ตติโยฯ
ตสฺสุทฺทานํ
ทฺวิธาว สุญฺญตา โหติ, อพฺภุตธมฺมพากุลํ; อจิรวตภูมิชนาโม, อนุรุทฺธุปกฺกิเลสํ; พาลปณฺฑิโต เทวทูตญฺจ เต ทสาติฯ
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]