| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៦។៥៤
Numbered Discourses 6.54
៥។ ធម្មិកវគ្គ
5. About Dhammika
ធម្មិកសុត្ត
About Dhammika
ឯកំ សមយំ ភគវា រាជគហេ វិហរតិ គិជ្ឈកូដេ បព្ពតេ។
At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain.
តេន ខោ បន សមយេន អាយស្មា ធម្មិកោ ជាតិភូមិយំ អាវាសិកោ ហោតិ សព្ពសោ ជាតិភូមិយំ សត្តសុ អាវាសេសុ។ តត្រ សុទំ អាយស្មា ធម្មិកោ អាគន្តុកេ ភិក្ខូ អក្កោសតិ បរិភាសតិ វិហិំសតិ វិតុទតិ រោសេតិ វាចាយ។ តេ ច អាគន្តុកា ភិក្ខូ អាយស្មតា ធម្មិកេន អក្កោសិយមានា បរិភាសិយមានា វិហេសិយមានា វិតុទិយមានា រោសិយមានា វាចាយ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។
Now at that time Venerable Dhammika was a resident in all seven monasteries of his native land. There he abused visiting bhikkhus; he insulted, harmed, attacked, and harassed them. The visiting bhikkhus who were treated in this way did not stay. They left, abandoning the monastery.
អថ ខោ ជាតិភូមកានំ ឧបាសកានំ ឯតទហោសិ: “មយំ ខោ ភិក្ខុសង្ឃំ បច្ចុបដ្ឋិតា ចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានប្បច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារេន។ អថ ច បន អាគន្តុកា ភិក្ខូ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។ កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន អាគន្តុកា ភិក្ខូ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសន៑”តិ?
Then the local lay followers thought to themselves, “We have supplied the bhikkhu Saṅgha with robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick. But the visiting bhikkhus don’t stay. They leave, abandoning the monastery. What is the cause, what is the reason for this?”
អថ ខោ ជាតិភូមកានំ ឧបាសកានំ ឯតទហោសិ: “អយំ ខោ អាយស្មា ធម្មិកោ អាគន្តុកេ ភិក្ខូ អក្កោសតិ បរិភាសតិ វិហិំសតិ វិតុទតិ រោសេតិ វាចាយ។ តេ ច អាគន្តុកា ភិក្ខូ អាយស្មតា ធម្មិកេន អក្កោសិយមានា បរិភាសិយមានា វិហេសិយមានា វិតុទិយមានា រោសិយមានា វាចាយ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។ យន្នូន មយំ អាយស្មន្តំ ធម្មិកំ បព្ពាជេយ្យាមា”តិ។
Then the local lay followers thought to themselves, “This Venerable Dhammika abuses visiting bhikkhus; he insults, harms, attacks, and harasses them. The visiting bhikkhus who were treated in this way do not stay. They leave, abandoning the monastery. Why don’t we banish Venerable Dhammika?”
អថ ខោ ជាតិភូមកា ឧបាសកា យេន អាយស្មា ធម្មិកោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ ធម្មិកំ ឯតទវោចុំ: “បក្កមតុ, ភន្តេ, អាយស្មា ធម្មិកោ ឥមម្ហា អាវាសា; អលំ តេ ឥធ វាសេនា”តិ។
Then the local lay followers went up to Venerable Dhammika and said to him, “Sir, please leave this monastery. You’ve stayed here long enough.”
អថ ខោ អាយស្មា ធម្មិកោ តម្ហា អាវាសា អញ្ញំ អាវាសំ អគមាសិ។ តត្របិ សុទំ អាយស្មា ធម្មិកោ អាគន្តុកេ ភិក្ខូ អក្កោសតិ បរិភាសតិ វិហិំសតិ វិតុទតិ រោសេតិ វាចាយ។ តេ ច អាគន្តុកា ភិក្ខូ អាយស្មតា ធម្មិកេន អក្កោសិយមានា បរិភាសិយមានា វិហេសិយមានា វិតុទិយមានា រោសិយមានា វាចាយ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។
Then Venerable Dhammika left and went to another monastery. There he abused visiting bhikkhus; he insulted, harmed, attacked, and harassed them. The visiting bhikkhus who were treated in this way did not stay. They left, abandoning the monastery.
អថ ខោ ជាតិភូមកានំ ឧបាសកានំ ឯតទហោសិ: “មយំ ខោ ភិក្ខុសង្ឃំ បច្ចុបដ្ឋិតា ចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានប្បច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារេន។ អថ ច បន អាគន្តុកា ភិក្ខូ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។ កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន អាគន្តុកា ភិក្ខូ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសន៑”តិ? អថ ខោ ជាតិភូមកានំ ឧបាសកានំ ឯតទហោសិ: “អយំ ខោ អាយស្មា ធម្មិកោ អាគន្តុកេ ភិក្ខូ អក្កោសតិ បរិភាសតិ វិហិំសតិ វិតុទតិ រោសេតិ វាចាយ។ តេ ច អាគន្តុកា ភិក្ខូ អាយស្មតា ធម្មិកេន អក្កោសិយមានា បរិភាសិយមានា វិហេសិយមានា វិតុទិយមានា រោសិយមានា វាចាយ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។ យន្នូន មយំ អាយស្មន្តំ ធម្មិកំ បព្ពាជេយ្យាមា”តិ។
Then the local lay followers thought to themselves: …
អថ ខោ ជាតិភូមកា ឧបាសកា យេនាយស្មា ធម្មិកោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ ធម្មិកំ ឯតទវោចុំ: “បក្កមតុ, ភន្តេ, អាយស្មា ធម្មិកោ ឥមម្ហាបិ អាវាសា; អលំ តេ ឥធ វាសេនា”តិ។
They said to Venerable Dhammika, “Sir, please leave this monastery. You’ve stayed here long enough.”
អថ ខោ អាយស្មា ធម្មិកោ តម្ហាបិ អាវាសា អញ្ញំ អាវាសំ អគមាសិ។ តត្របិ សុទំ អាយស្មា ធម្មិកោ អាគន្តុកេ ភិក្ខូ អក្កោសតិ បរិភាសតិ វិហិំសតិ វិតុទតិ រោសេតិ វាចាយ។ តេ ច អាគន្តុកា ភិក្ខូ អាយស្មតា ធម្មិកេន អក្កោសិយមានា បរិភាសិយមានា វិហេសិយមានា វិតុទិយមានា រោសិយមានា វាចាយ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។
Then Venerable Dhammika left and went to another monastery. There he abused visiting bhikkhus; he insulted, harmed, attacked, and harassed them. The visiting bhikkhus who were treated in this way did not stay. They left, abandoning the monastery.
អថ ខោ ជាតិភូមកានំ ឧបាសកានំ ឯតទហោសិ: “មយំ ខោ ភិក្ខុសង្ឃំ បច្ចុបដ្ឋិតា ចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានប្បច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារេន។ អថ ច បន អាគន្តុកា ភិក្ខូ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសំ។ កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន អាគន្តុកា ភិក្ខូ បក្កមន្តិ, ន សណ្ឋន្តិ, រិញ្ចន្តិ អាវាសន៑”តិ? អថ ខោ ជាតិភូមកានំ ឧបាសកានំ ឯតទហោសិ: “អយំ ខោ អាយស្មា ធម្មិកោ អាគន្តុកេ ភិក្ខូ អក្កោសតិ …បេ…។ យន្នូន មយំ អាយស្មន្តំ ធម្មិកំ បព្ពាជេយ្យាម សព្ពសោ ជាតិភូមិយំ សត្តហិ អាវាសេហី”តិ។
Then the local lay followers thought to themselves, “Why don’t we banish Venerable Dhammika from all seven monasteries in our native land?”
អថ ខោ ជាតិភូមកា ឧបាសកា យេនាយស្មា ធម្មិកោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ ធម្មិកំ ឯតទវោចុំ: “បក្កមតុ, ភន្តេ, អាយស្មា ធម្មិកោ សព្ពសោ ជាតិភូមិយំ សត្តហិ អាវាសេហី”តិ។
Then the local lay followers went up to Venerable Dhammika and said to him, “Sir, please leave all seven monasteries in our native land.”
អថ ខោ អាយស្មតោ ធម្មិកស្ស ឯតទហោសិ: “បព្ពាជិតោ ខោម្ហិ ជាតិភូមកេហិ ឧបាសកេហិ សព្ពសោ ជាតិភូមិយំ សត្តហិ អាវាសេហិ។ កហំ នុ ខោ ទានិ គច្ឆាមី”តិ? អថ ខោ អាយស្មតោ ធម្មិកស្ស ឯតទហោសិ: “យន្នូនាហំ យេន ភគវា តេនុបសង្កមេយ្យន៑”តិ។
Then Venerable Dhammika thought, “I’ve been banished by the local lay followers from all seven monasteries in my native land. Where am I to go now?” He thought, “Why don’t I go to see the Buddha?”
អថ ខោ អាយស្មា ធម្មិកោ បត្តចីវរមាទាយ យេន រាជគហំ តេន បក្កាមិ។ អនុបុព្ពេន យេន រាជគហំ គិជ្ឈកូដោ បព្ពតោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ អាយស្មន្តំ ធម្មិកំ ភគវា ឯតទវោច: “ហន្ទ កុតោ នុ ត្វំ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, អាគច្ឆសី”តិ?
Then Venerable Dhammika took his bowl and robe and set out for Rājagaha. Eventually he came to Rājagaha and the Vulture’s Peak. He went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him, “So, Brahmin Dhammika, where have you come from?”
“បព្ពាជិតោ អហំ, ភន្តេ, ជាតិភូមកេហិ ឧបាសកេហិ សព្ពសោ ជាតិភូមិយំ សត្តហិ អាវាសេហី”តិ។
“Sir, I’ve been banished by the local lay followers from all seven monasteries in my native land.”
“អលំ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, កិំ តេ ឥមិនា, យំ តំ តតោ តតោ បព្ពាជេន្តិ, សោ ត្វំ តតោ តតោ បព្ពាជិតោ មមេវ សន្តិកេ អាគច្ឆសិ។
“Enough, Brahmin Dhammika, what’s that to you? Now that you’ve been banished from all of those places, you have come to me.
ភូតបុព្ពំ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សាមុទ្ទិកា វាណិជា តីរទស្សិំ សកុណំ គហេត្វា នាវាយ សមុទ្ទំ អជ្ឈោគាហន្តិ។ តេ អតីរទក្ខិណិយា នាវាយ តីរទស្សិំ សកុណំ មុញ្ចន្តិ។ សោ គច្ឆតេវ បុរត្ថិមំ ទិសំ, គច្ឆតិ បច្ឆិមំ ទិសំ, គច្ឆតិ ឧត្តរំ ទិសំ, គច្ឆតិ ទក្ខិណំ ទិសំ, គច្ឆតិ ឧទ្ធំ, គច្ឆតិ អនុទិសំ។ សចេ សោ សមន្តា តីរំ បស្សតិ, តថាគតកោវ ហោតិ។ សចេ បន សោ សមន្តា តីរំ ន បស្សតិ តមេវ នាវំ បច្ចាគច្ឆតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, យំ តំ តតោ តតោ បព្ពាជេន្តិ សោ ត្វំ តតោ តតោ បព្ពាជិតោ មមេវ សន្តិកេ អាគច្ឆសិ។
Once upon a time, some sea-merchants set sail for the ocean deeps, taking with them a land-spotting bird. When their ship was out of sight of land, they released the bird. It flew right away to the east, the west, the north, the south, upwards, and in-between. If it saw land on any side, it went there and stayed. But if it saw no land on any side it returned to the ship. In the same way, now that you’ve been banished from all of those places, you have come to me.
ភូតបុព្ពំ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, រញ្ញោ កោរព្យស្ស សុប្បតិដ្ឋោ នាម និគ្រោធរាជា អហោសិ បញ្ចសាខោ សីតច្ឆាយោ មនោរមោ។ សុប្បតិដ្ឋស្ស ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, និគ្រោធរាជស្ស ទ្វាទសយោជនានិ អភិនិវេសោ អហោសិ, បញ្ច យោជនានិ មូលសន្តានកានំ។ សុប្បតិដ្ឋស្ស ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, និគ្រោធរាជស្ស តាវ មហន្តានិ ផលានិ អហេសុំ; សេយ្យថាបិ នាម អាឡ្ហកថាលិកា។ ឯវមស្ស សាទូនិ ផលានិ អហេសុំ; សេយ្យថាបិ នាម ខុទ្ទំ មធុំ អនេលកំ។ សុប្បតិដ្ឋស្ស ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, និគ្រោធរាជស្ស ឯកំ ខន្ធំ រាជា បរិភុញ្ជតិ សទ្ធិំ ឥត្ថាគារេន, ឯកំ ខន្ធំ ពលកាយោ បរិភុញ្ជតិ, ឯកំ ខន្ធំ នេគមជានបទា បរិភុញ្ជន្តិ, ឯកំ ខន្ធំ សមណព្រាហ្មណា បរិភុញ្ជន្តិ, ឯកំ ខន្ធំ មិគា បរិភុញ្ជន្តិ។ សុប្បតិដ្ឋស្ស ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, និគ្រោធរាជស្ស ន កោចិ ផលានិ រក្ខតិ, ន ច សុទំ អញ្ញមញ្ញស្ស ផលានិ ហិំសន្តិ។
Once upon a time, King Koravya had a royal banyan tree with five trunks called ‘Well Planted’. It was shady and lovely. Its canopy spread over twelve leagues, while the network of roots spread for five leagues. Its fruits were as large as a rice pot. And they were as sweet as pure wild honey. The king and harem made use of one trunk, the troops another, the people of town and country another, ascetics and brahmins another, and beasts and birds another. No-one guarded the fruit, yet no-one damaged another’s fruits.
អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, អញ្ញតរោ បុរិសោ សុប្បតិដ្ឋស្ស និគ្រោធរាជស្ស យាវទត្ថំ ផលានិ ភក្ខិត្វា សាខំ ភញ្ជិត្វា បក្កាមិ។ អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សុប្បតិដ្ឋេ និគ្រោធរាជេ អធិវត្ថាយ ទេវតាយ ឯតទហោសិ: ‘អច្ឆរិយំ វត ភោ, អព្ភុតំ វត ភោ។ យាវ បាបោ មនុស្សោ, យត្រ ហិ នាម សុប្បតិដ្ឋស្ស និគ្រោធរាជស្ស យាវទត្ថំ ផលានិ ភក្ខិត្វា សាខំ ភញ្ជិត្វា បក្កមិស្សតិ, យន្នូន សុប្បតិដ្ឋោ និគ្រោធរាជា អាយតិំ ផលំ ន ទទេយ្យាៜតិ។ អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សុប្បតិដ្ឋោ និគ្រោធរាជា អាយតិំ ផលំ ន អទាសិ។
Then a certain person ate as much as he liked of the fruit, then broke off a branch and left. Then the deity haunting the royal banyan tree thought, ‘Oh, how incredible, how amazing! How wicked this person is, to eat as much as they like, then break off a branch and leave! Why don’t I make sure that the royal banyan tree gives no fruit in future?’ Then the royal banyan tree gave no more fruit.
អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, រាជា កោរព្យោ យេន សក្កោ ទេវានមិន្ទោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា សក្កំ ទេវានមិន្ទំ ឯតទវោច: ‘យគ្ឃេ, មារិស, ជានេយ្យាសិ សុប្បតិដ្ឋោ និគ្រោធរាជា ផលំ ន ទេតីៜតិ។ អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ តថារូបំ ឥទ្ធាភិសង្ខារំ អភិសង្ខាសិ, យថា ភុសា វាតវុដ្ឋិ អាគន្ត្វា សុប្បតិដ្ឋំ និគ្រោធរាឹ បវត្តេសិ ឧម្មូលមកាសិ។ អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សុប្បតិដ្ឋេ និគ្រោធរាជេ អធិវត្ថា ទេវតា ទុក្ខី ទុម្មនា អស្សុមុខី រុទមានា ឯកមន្តំ អដ្ឋាសិ។
Then King Koravya went up to Sakka, lord of gods, and said to him, ‘Please sir, you should know that the royal banyan tree called Well Planted gives no fruit.’ Then Sakka used his psychic powers to will that a violent storm come. And it felled and uprooted the royal banyan tree. Then the deity haunting the tree stood to one side, miserable and sad, weeping, with a tearful face.
អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ យេន សុប្បតិដ្ឋេ និគ្រោធរាជេ អធិវត្ថា ទេវតា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា សុប្បតិដ្ឋេ និគ្រោធរាជេ អធិវត្ថំ ទេវតំ ឯតទវោច: ‘កិំ នុ ត្វំ, ទេវតេ, ទុក្ខី ទុម្មនា អស្សុមុខី រុទមានា ឯកមន្តំ ឋិតាៜតិ?
Then Sakka went up to that deity, and said, ‘Why, god, are you standing to one side, miserable and sad, weeping, with a tearful face?’
‘តថា ហិ បន មេ, មារិស, ភុសា វាតវុដ្ឋិ អាគន្ត្វា ភវនំ បវត្តេសិ ឧម្មូលមកាសីៜតិ។
‘Because, my good sir, a violent storm came and felled and uprooted my home.’
‘អបិ នុ ត្វំ, ទេវតេ, រុក្ខធម្មេ ឋិតាយ ភុសា វាតវុដ្ឋិ អាគន្ត្វា ភវនំ បវត្តេសិ ឧម្មូលមកាសីៜតិ?
‘Well, did you stand by your tree’s duty when the storm came?’
‘កថំ បន, មារិស, រុក្ខោ រុក្ខធម្មេ ឋិតោ ហោតីៜតិ?
‘But my good sir, how does a tree stand by its duty?’
‘ឥធ, ទេវតេ, រុក្ខស្ស មូលំ មូលត្ថិកា ហរន្តិ, តចំ តចត្ថិកា ហរន្តិ, បត្តំ បត្តត្ថិកា ហរន្តិ, បុប្ផំ បុប្ផត្ថិកា ហរន្តិ, ផលំ ផលត្ថិកា ហរន្តិ។ ន ច តេន ទេវតាយ អនត្តមនតា វា អនភិនន្ទិ វា ករណីយា។ ឯវំ ខោ, ទេវតេ, រុក្ខោ រុក្ខធម្មេ ឋិតោ ហោតីៜតិ។
‘It’s when those who need the tree’s roots, bark, leaves, flowers, or fruit take what they need. Yet the deity is not displeased or upset because of this. This is how a tree stands by its duty.’
‘អដ្ឋិតាយេវ ខោ មេ, មារិស, រុក្ខធម្មេ ភុសា វាតវុដ្ឋិ អាគន្ត្វា ភវនំ បវត្តេសិ ឧម្មូលមកាសីៜតិ។
‘I was not standing by a tree’s duty when the storm came and felled and uprooted my home.’
‘សចេ ខោ ត្វំ, ទេវតេ, រុក្ខធម្មេ តិដ្ឋេយ្យាសិ, សិយា តេ ភវនំ យថាបុរេៜតិ។
‘God, if you were to stand by a tree’s duty, your home may be as it was before.’
‘ឋស្សាមហំ, មារិស, រុក្ខធម្មេ, ហោតុ មេ ភវនំ យថាបុរេៜតិ។
‘I will stand by a tree’s duty! May my home be as it was before!’
អថ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ តថារូបំ ឥទ្ធាភិសង្ខារំ អភិសង្ខាសិ, យថា ភុសា វាតវុដ្ឋិ អាគន្ត្វា សុប្បតិដ្ឋំ និគ្រោធរាឹ ឧស្សាបេសិ, សច្ឆវីនិ មូលានិ អហេសុំ។
Then Sakka used his psychic power to will that a violent storm come. And it raised up that mighty banyan tree and the bark of the roots was healed.
ឯវមេវំ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, អបិ នុ តំ សមណធម្មេ ឋិតំ ជាតិភូមកា ឧបាសកា បព្ពាជេសុំ សព្ពសោ ជាតិភូមិយំ សត្តហិ អាវាសេហី”តិ?
In the same way, Brahmin Dhammika, were you standing by an ascetic’s duty when the local lay followers banished you from all seven of the monasteries in your native land?”
“កថំ បន, ភន្តេ, សមណោ សមណធម្មេ ឋិតោ ហោតី”តិ?
“But sir, how do I stand by an ascetic’s duty?”
“ឥធ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សមណោ អក្កោសន្តំ ន បច្ចក្កោសតិ, រោសន្តំ ន បដិរោសតិ, ភណ្ឌន្តំ ន បដិភណ្ឌតិ។ ឯវំ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សមណោ សមណធម្មេ ឋិតោ ហោតី”តិ។
“When someone abuses, annoys, or argues with an ascetic, the ascetic doesn’t abuse, annoy, or argue back at them. That’s how an ascetic stands by an ascetic’s duty.”
“អដ្ឋិតំយេវ មំ, ភន្តេ, សមណធម្មេ ជាតិភូមកា ឧបាសកា បព្ពាជេសុំ សព្ពសោ ជាតិភូមិយំ សត្តហិ អាវាសេហី”តិ។
“I was not standing by an ascetic’s duty when the local lay followers banished me from all seven of the monasteries in my native land.”
“ភូតបុព្ពំ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សុនេត្តោ នាម សត្ថា អហោសិ តិត្ថករោ កាមេសុ វីតរាគោ។ សុនេត្តស្ស ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សត្ថុនោ អនេកានិ សាវកសតានិ អហេសុំ។ សុនេត្តោ សត្ថា សាវកានំ ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ ធម្មំ ទេសេសិ។ យេ ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សុនេត្តស្ស សត្ថុនោ ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ ធម្មំ ទេសេន្តស្ស ចិត្តានិ ន បសាទេសុំ តេ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជិំសុ។ យេ ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សុនេត្តស្ស សត្ថុនោ ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ ធម្មំ ទេសេន្តស្ស ចិត្តានិ បសាទេសុំ តេ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជិំសុ។
“Once upon a time, there was a Teacher called Sunetta. He was a religious founder and was free of sensual desire. He had many hundreds of disciples. He taught them the path to rebirth in the company of Brahmā. Those lacking confidence in Sunetta were—when their body broke up, after death—reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. Those full of confidence in Sunetta were—when their body broke up, after death—reborn in a good place, a heavenly realm.
ភូតបុព្ពំ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, មូគបក្ខោ នាម សត្ថា អហោសិ …បេ… អរនេមិ នាម សត្ថា អហោសិ … … កុទ្ទាលកោ នាម សត្ថា អហោសិ … … ហត្ថិបាលោ នាម សត្ថា អហោសិ … … ជោតិបាលោ នាម សត្ថា អហោសិ តិត្ថករោ កាមេសុ វីតរាគោ។ ជោតិបាលស្ស ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សត្ថុនោ អនេកានិ សាវកសតានិ អហេសុំ។ ជោតិបាលោ សត្ថា សាវកានំ ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ ធម្មំ ទេសេសិ។ យេ ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, ជោតិបាលស្ស សត្ថុនោ ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ ធម្មំ ទេសេន្តស្ស ចិត្តានិ ន បសាទេសុំ តេ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជិំសុ។ យេ ខោ បន, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, ជោតិបាលស្ស សត្ថុនោ ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ ធម្មំ ទេសេន្តស្ស ចិត្តានិ បសាទេសុំ តេ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ សគ្គំ លោកំ ឧបបជ្ជិំសុ។
Once upon a time there was a teacher called Mūgapakkha … Aranemi … Kuddālaka … Hatthipāla … Jotipāla. He was a religious founder and was free of sensual desire. He had many hundreds of disciples. He taught them the way to rebirth in the company of Brahmā. Those lacking confidence in Jotipāla were—when their body broke up, after death—reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. Those full of confidence in Jotipāla were—when their body broke up, after death—reborn in a good place, a heavenly realm.
តំ កិំ មញ្ញសិ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, យោ ឥមេ ឆ សត្ថារេ តិត្ថករេ កាមេសុ វីតរាគេ, អនេកសតបរិវារេ សសាវកសង្ឃេ បទុដ្ឋចិត្តោ អក្កោសេយ្យ បរិភាសេយ្យ, ពហុំ សោ អបុញ្ញំ បសវេយ្យា”តិ?
What do you think, Brahmin Dhammika? If someone with malicious intent were to abuse and insult these six teachers with their hundreds of followers, would they not make much bad karma?”
“ឯវំ, ភន្តេ”។
“Yes, sir.”
“យោ ខោ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, ឥមេ ឆ សត្ថារេ តិត្ថករេ កាមេសុ វីតរាគេ អនេកសតបរិវារេ សសាវកសង្ឃេ បទុដ្ឋចិត្តោ អក្កោសេយ្យ បរិភាសេយ្យ, ពហុំ សោ អបុញ្ញំ បសវេយ្យ។ យោ ឯកំ ទិដ្ឋិសម្បន្នំ បុគ្គលំ បទុដ្ឋចិត្តោ អក្កោសតិ បរិភាសតិ, អយំ តតោ ពហុតរំ អបុញ្ញំ បសវតិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? នាហំ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, ឥតោ ពហិទ្ធា ឯវរូបិំ ខន្តិំ វទាមិ, យថាមំ សព្រហ្មចារីសុ។ តស្មាតិហ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ន នោ សមសព្រហ្មចារីសុ ចិត្តានិ បទុដ្ឋានិ ភវិស្សន្តីៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, ព្រាហ្មណ ធម្មិក, សិក្ខិតព្ពន្តិ។
“They would indeed. But someone who abuses and insults a single person accomplished in view with malicious intent makes even more bad karma. Why is that? Brahmin Dhammika, I say that any injury done by those outside of the Buddhist community does not compare with what is done to one’s own spiritual companions. So you should train like this: ‘We will have no malicious intent for those who we want to have as our spiritual companions.’ That is how you should train.
សុនេត្តោ មូគបក្ខោ ច, អរនេមិ ច ព្រាហ្មណោ; កុទ្ទាលកោ អហុ សត្ថា, ហត្ថិបាលោ ច មាណវោ។
Sunetta and Mūgapakkha, and Aranemi the brahmin, Hatthipāla the student, and Kuddālaka were Teachers.
ជោតិបាលោ ច គោវិន្ទោ, អហុ សត្តបុរោហិតោ; អហិំសកា អតីតំសេ, ឆ សត្ថារោ យសស្សិនោ។
And Jotipāla Govinda was priest for seven kings. These six famous teachers, harmless ones of the past,
និរាមគន្ធា ករុណេធិមុត្តា, កាមសំយោជនាតិគា; កាមរាគំ វិរាជេត្វា, ព្រហ្មលោកូបគា អហុំ។
were free of putrefaction, compassionate, gone beyond the fetter of sensuality. Detached from sensual desire, they were reborn in the Brahmā realm.
អហេសុំ សាវកា តេសំ, អនេកានិ សតានិបិ; និរាមគន្ធា ករុណេធិមុត្តា, កាមសំយោជនាតិគា; កាមរាគំ វិរាជេត្វា, ព្រហ្មលោកូបគា អហុំ។
Many hundreds of their disciples were also free of putrefaction-stench, compassionate, gone beyond the fetter of sensuality. Detached from sensual desire, they were reborn in the Brahmā realm.
យេតេ ឥសី ពាហិរកេ, វីតរាគេ សមាហិតេ; បទុដ្ឋមនសង្កប្បោ, យោ នរោ បរិភាសតិ; ពហុញ្ច សោ បសវតិ, អបុញ្ញំ តាទិសោ នរោ។
One who insults with malicious intent these non-Buddhist seers, free of desire, immersed in samādhi; such a man makes much bad karma.
យោ ចេកំ ទិដ្ឋិសម្បន្នំ, ភិក្ខុំ ពុទ្ធស្ស សាវកំ; បទុដ្ឋមនសង្កប្បោ, យោ នរោ បរិភាសតិ; អយំ តតោ ពហុតរំ, អបុញ្ញំ បសវេ នរោ។
But one who insults with malicious intent a single person accomplished in view, a bhikkhu disciple of the Buddha; that man makes even more bad karma.
ន សាធុរូបំ អាសីទេ, ទិដ្ឋិដ្ឋានប្បហាយិនំ; សត្តមោ បុគ្គលោ ឯសោ, អរិយសង្ឃស្ស វុច្ចតិ។
You shouldn’t attack a holy person, who has given up the grounds for views. This person is called the seventh of the noble Saṅgha.
អវីតរាគោ កាមេសុ, យស្ស បញ្ចិន្ទ្រិយា មុទូ; សទ្ធា សតិ ច វីរិយំ, សមថោ ច វិបស្សនា។
They’re not free of desire for sensual pleasures, and their faculties are still immature: faith, mindfulness, and energy, serenity and discernment.
តាទិសំ ភិក្ខុមាសជ្ជ, បុព្ពេវ ឧបហញ្ញតិ; អត្តានំ ឧបហន្ត្វាន, បច្ឆា អញ្ញំ វិហិំសតិ។
If you attack such a bhikkhu, you first hurt yourself. Having hurt yourself, you harm the other.
យោ ច រក្ខតិ អត្តានំ, រក្ខិតោ តស្ស ពាហិរោ; តស្មា រក្ខេយ្យ អត្តានំ, អក្ខតោ បណ្ឌិតោ សទា”តិ។
But if you protect yourself, the other is also protected. So you should protect yourself. An astute person is always uninjured.”
ទ្វាទសមំ។
ធម្មិកវគ្គោ បញ្ចមោ។
តស្សុទ្ទានំ
នាគមិគសាលា ឥណំ, ចុន្ទំ ទ្វេ សន្ទិដ្ឋិកា ទុវេ; ខេមៃន្ទ្រិយ អានន្ទ, ខត្តិយា អប្បមាទេន ធម្មិកោតិ។
បឋមោ បណ្ណាសកោ សមត្តោ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
