Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
မဇ္ဈိမ နိကာယ ၇၄
The Middle-Length Suttas Collection 74
ဒီဃနခသုတ္တ
With Dīghanakha
ဧဝံ မေ သုတံ—ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ရာဇဂဟေ ဝိဟရတိ ဂိဇ္ဈကူဋေ ပဗ္ဗတေ သူကရခတာယံ၊
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain in the Boar’s Cave.
အထ ခေါ ဒီဃနခေါ ပရိဗ္ဗာဇကော ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ; ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝတာ သဒ္ဓိံ သမ္မောဒိ၊ သမ္မောဒနီယံ ကထံ သာရဏီယံ ဝီတိသာရေတွာ ဧကမန္တံ အဋ္ဌာသိ၊ ဧကမန္တံ ဌိတော ခေါ ဒီဃနခေါ ပရိဗ္ဗာဇကော ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ: “အဟဉှိ, ဘော ဂေါတမ, ဧဝံဝါဒီ ဧဝံဒိဋ္ဌိ: ‘သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီ'”တိ၊
Then the wanderer Dīghanakha went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he stood to one side, and said to the Buddha, “Master Gotama, this is my doctrine and view: ‘I believe in nothing.’”
“ယာပိ ခေါ တေ ဧသာ, အဂ္ဂိဝေဿန, ဒိဋ္ဌိ: ‘သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီ'တိ, ဧသာပိ တေ ဒိဋ္ဌိ နက္ခမတီ”တိ?
“This view of yours, Aggivessana—do you believe in that?”
“ဧသာ စေ မေ, ဘော ဂေါတမ, ဒိဋ္ဌိ ခမေယျ, တံပဿ တာဒိသမေဝ, တံပဿ တာဒိသမေဝါ”တိ၊
“If I believed in this view, Master Gotama, it wouldn’t make any difference, it wouldn’t make any difference!”
“အတော ခေါ တေ, အဂ္ဂိဝေဿန, ဗဟူ ဟိ ဗဟုတရာ လောကသ္မိံ ယေ ဧဝမာဟံသု: ‘တံပဿ တာဒိသမေဝ, တံပဿ တာဒိသမေဝါ'တိ၊ တေ တဉ္စေဝ ဒိဋ္ဌိံ နပ္ပဇဟန္တိ အညဉ္စ ဒိဋ္ဌိံ ဥပါဒိယန္တိ၊ အတော ခေါ တေ, အဂ္ဂိဝေဿန, တနူ ဟိ တနုတရာ လောကသ္မိံ ယေ ဧဝမာဟံသု: ‘တံပဿ တာဒိသမေဝ, တံပဿ တာဒိသမေဝါ'တိ၊ တေ တဉ္စေဝ ဒိဋ္ဌိံ ပဇဟန္တိ အညဉ္စ ဒိဋ္ဌိံ န ဥပါဒိယန္တိ၊
“Well, Aggivessana, there are many more in the world who say, ‘It wouldn’t make any difference! It wouldn’t make any difference!’ But they don’t give up that view, and they grasp another view. And there are a scant few in the world who say, ‘It wouldn’t make any difference! It wouldn’t make any difference!’ And they give up that view by not grasping another view.
သန္တဂ္ဂိဝေဿန, ဧကေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘သဗ္ဗံ မေ ခမတီ'တိ; သန္တဂ္ဂိဝေဿန, ဧကေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီ'တိ; သန္တဂ္ဂိဝေဿန, ဧကေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘ဧကစ္စံ မေ ခမတိ, ဧကစ္စံ မေ နက္ခမတီ'တိ၊ တတြဂ္ဂိဝေဿန, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘သဗ္ဗံ မေ ခမတီ'တိ တေသမယံ ဒိဋ္ဌိ သာရာဂါယ သန္တိကေ, သညောဂါယ သန္တိကေ, အဘိနန္ဒနာယ သန္တိကေ, အဇ္ဈောသာနာယ သန္တိကေ, ဥပါဒါနာယ သန္တိကေ; တတြဂ္ဂိဝေဿန ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီ'တိ တေသမယံ ဒိဋ္ဌိ အသာရာဂါယ သန္တိကေ, အသညောဂါယ သန္တိကေ, အနဘိနန္ဒနာယ သန္တိကေ, အနဇ္ဈောသာနာယ သန္တိကေ, အနုပါဒါနာယ သန္တိကေ”တိ၊
There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘I believe in everything.’ There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘I believe in nothing.’ There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘I believe in some things, and not in others.’ Regarding this, the view of the ascetics and brahmins who believe in everything is close to greed, bondage, approving, attachment, and grasping. The view of the ascetics and brahmins who believe in nothing is far from greed, bondage, approving, attachment, and grasping.”
ဧဝံ ဝုတ္တေ, ဒီဃနခေါ ပရိဗ္ဗာဇကော ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ: “ဥက္ကံသေတိ မေ ဘဝံ ဂေါတမော ဒိဋ္ဌိဂတံ, သမုက္ကံသေတိ မေ ဘဝံ ဂေါတမော ဒိဋ္ဌိဂတန်”တိ၊
When he said this, the wanderer Dīghanakha said to the Buddha, “Master Gotama commends my conviction! He recommends my conviction!”
“တတြဂ္ဂိဝေဿန, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘ဧကစ္စံ မေ ခမတိ, ဧကစ္စံ မေ နက္ခမတီ'တိ၊ ယာ ဟိ တေသံ ခမတိ သာယံ ဒိဋ္ဌိ သာရာဂါယ သန္တိကေ, သညောဂါယ သန္တိကေ, အဘိနန္ဒနာယ သန္တိကေ, အဇ္ဈောသာနာယ သန္တိကေ, ဥပါဒါနာယ သန္တိကေ; ယာ ဟိ တေသံ နက္ခမတိ သာယံ ဒိဋ္ဌိ အသာရာဂါယ သန္တိကေ, အသညောဂါယ သန္တိကေ, အနဘိနန္ဒနာယ သန္တိကေ, အနဇ္ဈောသာနာယ သန္တိကေ, အနုပါဒါနာယ သန္တိကေ၊
“Now, regarding the ascetics and brahmins who believe in some things and not in others. Their view of what they believe in is close to greed, bondage, approving, attachment, and grasping. Their view of what they don’t believe in is far from greed, bondage, approving, attachment, and grasping.
တတြဂ္ဂိဝေဿန, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘သဗ္ဗံ မေ ခမတီ'တိ တတ္ထ ဝိညူ ပုရိသော ဣတိ ပဋိသဉ္စိက္ခတိ: ‘ယာ ခေါ မေ အယံ ဒိဋ္ဌိ—သဗ္ဗံ မေ ခမတီတိ, ဣမဉ္စေ အဟံ ဒိဋ္ဌိံ ထာမသာ ပရာမာသာ အဘိနိဝိဿ ဝေါဟရေယျံ—ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန္တိ; ဒွီဟိ မေ အဿ ဝိဂ္ဂဟော—ယော စာယံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ဧဝံဝါဒီ ဧဝံဒိဋ္ဌိ—သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီတိ, ယော စာယံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ဧဝံဝါဒီ ဧဝံဒိဋ္ဌိ—ဧကစ္စံ မေ ခမတိ, ဧကစ္စံ မေ နက္ခမတီတိ—ဣမေဟိ အဿ ဒွီဟိ ဝိဂ္ဂဟော၊ ဣတိ ဝိဂ္ဂဟေ သတိ ဝိဝါဒေါ, ဝိဝါဒေ သတိ ဝိဃာတော, ဝိဃာတေ သတိ ဝိဟေသာ'၊ ဣတိ သော ဝိဂ္ဂဟဉ္စ ဝိဝါဒဉ္စ ဝိဃာတဉ္စ ဝိဟေသဉ္စ အတ္တနိ သမ္ပဿမာနော တဉ္စေဝ ဒိဋ္ဌိံ ပဇဟတိ အညဉ္စ ဒိဋ္ဌိံ န ဥပါဒိယတိ၊ ဧဝမေတာသံ ဒိဋ္ဌီနံ ပဟာနံ ဟောတိ, ဧဝမေတာသံ ဒိဋ္ဌီနံ ပဋိနိဿဂ္ဂေါ ဟောတိ၊
When it comes to the view of the ascetics and brahmins who believe in everything, a sensible person reflects like this: ‘I have the view that I believe in everything. Suppose I obstinately stick to this view and insist that, “This is the only truth, other ideas are silly.” Then I’d argue with two people—an ascetic or brahmin who believes in nothing, and an ascetic or brahmin who believes in some things and not in others. And when there’s arguing, there’s quarreling; when there’s quarreling there’s anguish; and when there’s anguish there’s harm.’ So, considering in themselves the potential for arguing, quarreling, anguish, and harm, they give up that view by not grasping another view. That’s how those views are given up and let go.
တတြဂ္ဂိဝေဿန, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီ'တိ တတ္ထ ဝိညူ ပုရိသော ဣတိ ပဋိသဉ္စိက္ခတိ: ‘ယာ ခေါ မေ အယံ ဒိဋ္ဌိ—သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီတိ, ဣမဉ္စေ အဟံ ဒိဋ္ဌိံ ထာမသာ ပရာမာသာ အဘိနိဝိဿ ဝေါဟရေယျံ—ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန္တိ; ဒွီဟိ မေ အဿ ဝိဂ္ဂဟော—ယော စာယံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ဧဝံဝါဒီ ဧဝံဒိဋ္ဌိ—သဗ္ဗံ မေ ခမတီတိ, ယော စာယံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ဧဝံဝါဒီ ဧဝံဒိဋ္ဌိ—ဧကစ္စံ မေ ခမတိ ဧကစ္စံ မေ နက္ခမတီတိ—ဣမေဟိ အဿ ဒွီဟိ ဝိဂ္ဂဟော၊ ဣတိ ဝိဂ္ဂဟေ သတိ ဝိဝါဒေါ, ဝိဝါဒေ သတိ ဝိဃာတော, ဝိဃာတေ သတိ ဝိဟေသာ'၊ ဣတိ သော ဝိဂ္ဂဟဉ္စ ဝိဝါဒဉ္စ ဝိဃာတဉ္စ ဝိဟေသဉ္စ အတ္တနိ သမ္ပဿမာနော တဉ္စေဝ ဒိဋ္ဌိံ ပဇဟတိ အညဉ္စ ဒိဋ္ဌိံ န ဥပါဒိယတိ၊ ဧဝမေတာသံ ဒိဋ္ဌီနံ ပဟာနံ ဟောတိ, ဧဝမေတာသံ ဒိဋ္ဌီနံ ပဋိနိဿဂ္ဂေါ ဟောတိ၊
When it comes to the view of the ascetics and brahmins who believe in nothing, a sensible person reflects like this: ‘I have the view that I believe in nothing. Suppose I obstinately stick to this view and insist that, “This is the only truth, other ideas are silly.” Then I’d argue with two people—an ascetic or brahmin who believes in everything, and an ascetic or brahmin who believes in some things and not in others. And when there’s arguing, there’s quarreling; when there’s quarreling there’s anguish; and when there’s anguish there’s harm.’ So, considering in themselves the potential for arguing, quarreling, anguish, and harm, they give up that view by not grasping another view. That’s how those views are given up and let go.
တတြဂ္ဂိဝေဿန, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘ဧကစ္စံ မေ ခမတိ, ဧကစ္စံ မေ နက္ခမတီ'တိ တတ္ထ ဝိညူ ပုရိသော ဣတိ ပဋိသဉ္စိက္ခတိ: ‘ယာ ခေါ မေ အယံ ဒိဋ္ဌိ—ဧကစ္စံ မေ ခမတိ, ဧကစ္စံ မေ နက္ခမတီတိ, ဣမဉ္စေ အဟံ ဒိဋ္ဌိံ ထာမသာ ပရာမာသာ အဘိနိဝိဿ ဝေါဟရေယျံ—ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန္တိ; ဒွီဟိ မေ အဿ ဝိဂ္ဂဟော—ယော စာယံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ဧဝံဝါဒီ ဧဝံဒိဋ္ဌိ—သဗ္ဗံ မေ ခမတီတိ, ယော စာယံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ဧဝံဝါဒီ ဧဝံဒိဋ္ဌိ—သဗ္ဗံ မေ နက္ခမတီတိ—ဣမေဟိ အဿ ဒွီဟိ ဝိဂ္ဂဟော၊ ဣတိ ဝိဂ္ဂဟေ သတိ ဝိဝါဒေါ, ဝိဝါဒေ သတိ ဝိဃာတော, ဝိဃာတေ သတိ ဝိဟေသာ'၊ ဣတိ သော ဝိဂ္ဂဟဉ္စ ဝိဝါဒဉ္စ ဝိဃာတဉ္စ ဝိဟေသဉ္စ အတ္တနိ သမ္ပဿမာနော တဉ္စေဝ ဒိဋ္ဌိံ ပဇဟတိ အညဉ္စ ဒိဋ္ဌိံ န ဥပါဒိယတိ၊ ဧဝမေတာသံ ဒိဋ္ဌီနံ ပဟာနံ ဟောတိ, ဧဝမေတာသံ ဒိဋ္ဌီနံ ပဋိနိဿဂ္ဂေါ ဟောတိ၊
When it comes to the view of the ascetics and brahmins who believe in some things and not in others, a sensible person reflects like this: ‘I have the view that I believe in some things and not in others. Suppose I obstinately stick to this view and insist that, “This is the only truth, other ideas are silly.” Then I’d argue with two people—an ascetic or brahmin who believes in everything, and an ascetic or brahmin who believes in nothing. And when there’s arguing, there’s quarreling; when there’s quarreling there’s anguish; and when there’s anguish there’s harm.’ So, considering in themselves the potential for arguing, quarreling, anguish, and harm, they give up that view by not grasping another view. That’s how those views are given up and let go.
အယံ ခေါ ပနဂ္ဂိဝေဿန, ကာယော ရူပီ စာတုမဟာဘူတိကော မာတာပေတ္တိကသမ္ဘဝေါ ဩဒနကုမ္မာသူပစယော အနိစ္စုစ္ဆာဒနပရိမဒ္ဒနဘေဒနဝိဒ္ဓံသနဓမ္မော, အနိစ္စတော ဒုက္ခတော ရောဂတော ဂဏ္ဍတော သလ္လတော အဃတော အာဗာဓတော ပရတော ပလောကတော သုညတော အနတ္တတော သမနုပဿိတဗ္ဗော၊ တဿိမံ ကာယံ အနိစ္စတော ဒုက္ခတော ရောဂတော ဂဏ္ဍတော သလ္လတော အဃတော အာဗာဓတော ပရတော ပလောကတော သုညတော အနတ္တတော သမနုပဿတော ယော ကာယသ္မိံ ကာယဆန္ဒော ကာယသ္နေဟော ကာယနွယတာ သာ ပဟီယတိ၊
Aggivessana, this body is physical. It’s made up of the four primary elements, produced by mother and father, built up from rice and porridge, liable to impermanence, to wearing away and erosion, to breaking up and destruction. You should see it as impermanent, as suffering, as diseased, as a boil, as a dart, as misery, as an affliction, as alien, as falling apart, as empty, as not-self. Doing so, you’ll give up desire, affection, and subservience to the body.
တိဿော ခေါ ဣမာ, အဂ္ဂိဝေဿန, ဝေဒနာ—သုခါ ဝေဒနာ, ဒုက္ခာ ဝေဒနာ, အဒုက္ခမသုခါ ဝေဒနာ၊ ယသ္မိံ, အဂ္ဂိဝေဿန, သမယေ သုခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ, နေဝ တသ္မိံ သမယေ ဒုက္ခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ, န အဒုက္ခမသုခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ; သုခံယေဝ တသ္မိံ သမယေ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ၊ ယသ္မိံ, အဂ္ဂိဝေဿန, သမယေ ဒုက္ခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ, နေဝ တသ္မိံ သမယေ သုခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ, န အဒုက္ခမသုခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ; ဒုက္ခံယေဝ တသ္မိံ သမယေ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ၊ ယသ္မိံ, အဂ္ဂိဝေဿန, သမယေ အဒုက္ခမသုခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ, နေဝ တသ္မိံ သမယေ သုခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ, န ဒုက္ခံ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ; အဒုက္ခမသုခံယေဝ တသ္မိံ သမယေ ဝေဒနံ ဝေဒေတိ၊
There are these three feelings: pleasant, painful, and neutral. At a time when you feel a pleasant feeling, you don’t feel a painful or neutral feeling; you only feel a pleasant feeling. At a time when you feel a painful feeling, you don’t feel a pleasant or neutral feeling; you only feel a painful feeling. At a time when you feel a neutral feeling, you don’t feel a pleasant or painful feeling; you only feel a neutral feeling.
သုခါပိ ခေါ, အဂ္ဂိဝေဿန, ဝေဒနာ အနိစ္စာ သင်္ခတာ ပဋိစ္စသမုပ္ပန္နာ ခယဓမ္မာ ဝယဓမ္မာ ဝိရာဂဓမ္မာ နိရောဓဓမ္မာ; ဒုက္ခာပိ ခေါ, အဂ္ဂိဝေဿန, ဝေဒနာ အနိစ္စာ သင်္ခတာ ပဋိစ္စသမုပ္ပန္နာ ခယဓမ္မာ ဝယဓမ္မာ ဝိရာဂဓမ္မာ နိရောဓဓမ္မာ; အဒုက္ခမသုခါပိ ခေါ, အဂ္ဂိဝေဿန, ဝေဒနာ အနိစ္စာ သင်္ခတာ ပဋိစ္စသမုပ္ပန္နာ ခယဓမ္မာ ဝယဓမ္မာ ဝိရာဂဓမ္မာ နိရောဓဓမ္မာ၊
Pleasant, painful, and neutral feelings are impermanent, conditioned, dependently originated, liable to end, vanish, fade away, and cease.
ဧဝံ ပဿံ, အဂ္ဂိဝေဿန, သုတဝါ အရိယသာဝကော သုခါယပိ ဝေဒနာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ, ဒုက္ခာယပိ ဝေဒနာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ, အဒုက္ခမသုခါယပိ ဝေဒနာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ; နိဗ္ဗိန္ဒံ ဝိရဇ္ဇတိ, ဝိရာဂါ ဝိမုစ္စတိ၊ ဝိမုတ္တသ္မိံ, ဝိမုတ္တမိတိ ဉာဏံ ဟောတိ၊
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with pleasant, painful, and neutral feelings. Being disillusioned, desire fades away. When desire fades away they’re freed. When they’re freed, they know they’re freed.
‘ခီဏာ ဇာတိ, ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ, ကတံ ကရဏီယံ, နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာ'တိ ပဇာနာတိ၊
They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’
ဧဝံ ဝိမုတ္တစိတ္တော ခေါ, အဂ္ဂိဝေဿန, ဘိက္ခု န ကေနစိ သံဝဒတိ, န ကေနစိ ဝိဝဒတိ, ယဉ္စ လောကေ ဝုတ္တံ တေန ဝေါဟရတိ, အပရာမသန်”တိ၊
A bhikkhu whose mind is freed like this doesn’t side with anyone or dispute with anyone. They speak the language of the world without misapprehending it.”
တေန ခေါ ပန သမယေန အာယသ္မာ သာရိပုတ္တော ဘဂဝတော ပိဋ္ဌိတော ဌိတော ဟောတိ ဘဂဝန္တံ ဗီဇယမာနော၊ အထ ခေါ အာယသ္မတော သာရိပုတ္တဿ ဧတဒဟောသိ: “တေသံ တေသံ ကိရ နော ဘဂဝါ ဓမ္မာနံ အဘိညာ ပဟာနမာဟ, တေသံ တေသံ ကိရ နော သုဂတော ဓမ္မာနံ အဘိညာ ပဋိနိဿဂ္ဂမာဟာ”တိ၊ ဣတိ ဟိဒံ အာယသ္မတော သာရိပုတ္တဿ ပဋိသဉ္စိက္ခတော အနုပါဒါယ အာသဝေဟိ စိတ္တံ ဝိမုစ္စိ၊
Now at that time Venerable Sāriputta was standing behind the Buddha fanning him. Then he thought, “It seems the Buddha speaks of giving up and letting go all these things through direct knowledge.” Reflecting like this, Venerable Sāriputta’s mind was freed from the defilements by not grasping.
ဒီဃနခဿ ပန ပရိဗ္ဗာဇကဿ ဝိရဇံ ဝီတမလံ ဓမ္မစက္ခုံ ဥဒပါဒိ: “ယံ ကိဉ္စိ သမုဒယဓမ္မံ သဗ္ဗံ တံ နိရောဓဓမ္မန်”တိ၊ အထ ခေါ ဒီဃနခေါ ပရိဗ္ဗာဇကော ဒိဋ္ဌဓမ္မော ပတ္တဓမ္မော ဝိဒိတဓမ္မော ပရိယောဂါဠှဓမ္မော တိဏ္ဏဝိစိကိစ္ဆော ဝိဂတကထင်္ကထော ဝေသာရဇ္ဇပ္ပတ္တော အပရပ္ပစ္စယော သတ္ထုသာသနေ ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ:
And the stainless, immaculate vision of the Dhamma arose in the wanderer Dīghanakha: “Everything that has a beginning has an end.” Then Dīghanakha saw, attained, understood, and fathomed the Dhamma. He went beyond doubt, got rid of indecision, and became self-assured and independent of others regarding the Teacher’s instructions. He said to the Buddha:
“အဘိက္ကန္တံ, ဘော ဂေါတမ, အဘိက္ကန္တံ, ဘော ဂေါတမ၊ သေယျထာပိ, ဘော ဂေါတမ, နိက္ကုဇ္ဇိတံ ဝါ ဥက္ကုဇ္ဇေယျ, ပဋိစ္ဆန္နံ ဝါ ဝိဝရေယျ, မူဠှဿ ဝါ မဂ္ဂံ အာစိက္ခေယျ, အန္ဓကာရေ ဝါ တေလပဇ္ဇောတံ ဓာရေယျ: ‘စက္ခုမန္တော ရူပါနိ ဒက္ခန္တီ'တိ; ဧဝမေဝ ခေါ ဘောတာ ဂေါတမေန အနေကပရိယာယေန ဓမ္မော ပကာသိတော၊ ဧသာဟံ ဘဝန္တံ ဂေါတမံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ ဓမ္မဉ္စ ဘိက္ခုသင်္ဃဉ္စ၊ ဥပါသကံ မံ ဘဝံ ဂေါတမော ဓာရေတု အဇ္ဇတဂ္ဂေ ပါဏုပေတံ သရဏံ ဂတန်”တိ၊
“Excellent, Master Gotama! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Gotama has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
ဒီဃနခသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ စတုတ္ထံ၊
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]