Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation

    මජ්ඣිම නිකාය 74

    The Middle-Length Suttas Collection 74

    දීඝනඛසුත්ත

    With Dīghanakha

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා රාජගහේ විහරති ගිජ්ඣකූටේ පබ්බතේ සූකරඛතායං.

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain in the Boar’s Cave.

    අථ ඛෝ දීඝනඛෝ පරිබ්බාජකෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවතා සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං අට්ඨාසි. ඒකමන්තං ඨිතෝ ඛෝ දීඝනඛෝ පරිබ්බාජකෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “අහඤ්හි, භෝ ගෝතම, ඒවංවාදී ඒවංදිට්ඨි: ‘සබ්බං මේ නක්ඛමතී(අ)”ති.

    Then the wanderer Dīghanakha went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he stood to one side, and said to the Buddha, “Master Gotama, this is my doctrine and view: ‘I believe in nothing.’”

    “යාපි ඛෝ තේ ඒසා, අග්ගිවේස්සන, දිට්ඨි: ‘සබ්බං මේ නක්ඛමතී(අ)ති, ඒසාපි තේ දිට්ඨි නක්ඛමතී”ති?

    “This view of yours, Aggivessana—do you believe in that?”

    “ඒසා චේ මේ, භෝ ගෝතම, දිට්ඨි ඛමේය්‍ය, තංපස්ස තාදිසමේව, තංපස්ස තාදිසමේවා”ති.

    “If I believed in this view, Master Gotama, it wouldn’t make any difference, it wouldn’t make any difference!”

    “අතෝ ඛෝ තේ, අග්ගිවේස්සන, බහූ හි බහුතරා ලෝකස්මිං යේ ඒවමාහංසු: ‘තංපස්ස තාදිසමේව, තංපස්ස තාදිසමේවා(අ)ති. තේ තඤ්චේව දිට්ඨිං නප්පජහන්ති අඤ්ඤඤ්ච දිට්ඨිං උපාදියන්ති. අතෝ ඛෝ තේ, අග්ගිවේස්සන, තනූ හි තනුතරා ලෝකස්මිං යේ ඒවමාහංසු: ‘තංපස්ස තාදිසමේව, තංපස්ස තාදිසමේවා(අ)ති. තේ තඤ්චේව දිට්ඨිං පජහන්ති අඤ්ඤඤ්ච දිට්ඨිං න උපාදියන්ති.

    “Well, Aggivessana, there are many more in the world who say, ‘It wouldn’t make any difference! It wouldn’t make any difference!’ But they don’t give up that view, and they grasp another view. And there are a scant few in the world who say, ‘It wouldn’t make any difference! It wouldn’t make any difference!’ And they give up that view by not grasping another view.

    සන්තග්ගිවේස්සන, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘සබ්බං මේ ඛමතී(අ)ති; සන්තග්ගිවේස්සන, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘සබ්බං මේ නක්ඛමතී(අ)ති; සන්තග්ගිවේස්සන, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘ඒකච්චං මේ ඛමති, ඒකච්චං මේ නක්ඛමතී(අ)ති. තත්‍රග්ගිවේස්සන, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘සබ්බං මේ ඛමතී(අ)ති තේසමයං දිට්ඨි සාරාගාය සන්තිකේ, සඤ්ඤෝගාය සන්තිකේ, අභිනන්දනාය සන්තිකේ, අජ්ඣෝසානාය සන්තිකේ, උපාදානාය සන්තිකේ; තත්‍රග්ගිවේස්සන යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘සබ්බං මේ නක්ඛමතී(අ)ති තේසමයං දිට්ඨි අසාරාගාය සන්තිකේ, අසඤ්ඤෝගාය සන්තිකේ, අනභිනන්දනාය සන්තිකේ, අනජ්ඣෝසානාය සන්තිකේ, අනුපාදානාය සන්තිකේ”ති.

    There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘I believe in everything.’ There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘I believe in nothing.’ There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘I believe in some things, and not in others.’ Regarding this, the view of the ascetics and brahmins who believe in everything is close to greed, bondage, approving, attachment, and grasping. The view of the ascetics and brahmins who believe in nothing is far from greed, bondage, approving, attachment, and grasping.”

    ඒවං වුත්තේ, දීඝනඛෝ පරිබ්බාජකෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “උක්කංසේති මේ භවං ගෝතමෝ දිට්ඨිගතං, සමුක්කංසේති මේ භවං ගෝතමෝ දිට්ඨිගතන්”ති.

    When he said this, the wanderer Dīghanakha said to the Buddha, “Master Gotama commends my conviction! He recommends my conviction!”

    “තත්‍රග්ගිවේස්සන, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘ඒකච්චං මේ ඛමති, ඒකච්චං මේ නක්ඛමතී(අ)ති. යා හි තේසං ඛමති සායං දිට්ඨි සාරාගාය සන්තිකේ, සඤ්ඤෝගාය සන්තිකේ, අභිනන්දනාය සන්තිකේ, අජ්ඣෝසානාය සන්තිකේ, උපාදානාය සන්තිකේ; යා හි තේසං නක්ඛමති සායං දිට්ඨි අසාරාගාය සන්තිකේ, අසඤ්ඤෝගාය සන්තිකේ, අනභිනන්දනාය සන්තිකේ, අනජ්ඣෝසානාය සන්තිකේ, අනුපාදානාය සන්තිකේ.

    “Now, regarding the ascetics and brahmins who believe in some things and not in others. Their view of what they believe in is close to greed, bondage, approving, attachment, and grasping. Their view of what they don’t believe in is far from greed, bondage, approving, attachment, and grasping.

    තත්‍රග්ගිවේස්සන, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘සබ්බං මේ ඛමතී(අ)ති තත්ථ විඤ්ඤූ පුරිසෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යා ඛෝ මේ අයං දිට්ඨි—සබ්බං මේ ඛමතීති, ඉමඤ්චේ අහං දිට්ඨිං ථාමසා පරාමාසා අභිනිවිස්ස වෝහරේය්‍යං—ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති; ද්වීහි මේ අස්ස විග්ගහෝ—යෝ චායං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා ඒවංවාදී ඒවංදිට්ඨි—සබ්බං මේ නක්ඛමතීති, යෝ චායං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා ඒවංවාදී ඒවංදිට්ඨි—ඒකච්චං මේ ඛමති, ඒකච්චං මේ නක්ඛමතීති—ඉමේහි අස්ස ද්වීහි විග්ගහෝ. ඉති විග්ගහේ සති විවාදෝ, විවාදේ සති විඝාතෝ, විඝාතේ සති විහේසා(අ). ඉති සෝ විග්ගහඤ්ච විවාදඤ්ච විඝාතඤ්ච විහේසඤ්ච අත්තනි සම්පස්සමානෝ තඤ්චේව දිට්ඨිං පජහති අඤ්ඤඤ්ච දිට්ඨිං න උපාදියති. ඒවමේතාසං දිට්ඨීනං පහානං හෝති, ඒවමේතාසං දිට්ඨීනං පටිනිස්සග්ගෝ හෝති.

    When it comes to the view of the ascetics and brahmins who believe in everything, a sensible person reflects like this: ‘I have the view that I believe in everything. Suppose I obstinately stick to this view and insist that, “This is the only truth, other ideas are silly.” Then I’d argue with two people—an ascetic or brahmin who believes in nothing, and an ascetic or brahmin who believes in some things and not in others. And when there’s arguing, there’s quarreling; when there’s quarreling there’s anguish; and when there’s anguish there’s harm.’ So, considering in themselves the potential for arguing, quarreling, anguish, and harm, they give up that view by not grasping another view. That’s how those views are given up and let go.

    තත්‍රග්ගිවේස්සන, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘සබ්බං මේ නක්ඛමතී(අ)ති තත්ථ විඤ්ඤූ පුරිසෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යා ඛෝ මේ අයං දිට්ඨි—සබ්බං මේ නක්ඛමතීති, ඉමඤ්චේ අහං දිට්ඨිං ථාමසා පරාමාසා අභිනිවිස්ස වෝහරේය්‍යං—ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති; ද්වීහි මේ අස්ස විග්ගහෝ—යෝ චායං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා ඒවංවාදී ඒවංදිට්ඨි—සබ්බං මේ ඛමතීති, යෝ චායං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා ඒවංවාදී ඒවංදිට්ඨි—ඒකච්චං මේ ඛමති ඒකච්චං මේ නක්ඛමතීති—ඉමේහි අස්ස ද්වීහි විග්ගහෝ. ඉති විග්ගහේ සති විවාදෝ, විවාදේ සති විඝාතෝ, විඝාතේ සති විහේසා(අ). ඉති සෝ විග්ගහඤ්ච විවාදඤ්ච විඝාතඤ්ච විහේසඤ්ච අත්තනි සම්පස්සමානෝ තඤ්චේව දිට්ඨිං පජහති අඤ්ඤඤ්ච දිට්ඨිං න උපාදියති. ඒවමේතාසං දිට්ඨීනං පහානං හෝති, ඒවමේතාසං දිට්ඨීනං පටිනිස්සග්ගෝ හෝති.

    When it comes to the view of the ascetics and brahmins who believe in nothing, a sensible person reflects like this: ‘I have the view that I believe in nothing. Suppose I obstinately stick to this view and insist that, “This is the only truth, other ideas are silly.” Then I’d argue with two people—an ascetic or brahmin who believes in everything, and an ascetic or brahmin who believes in some things and not in others. And when there’s arguing, there’s quarreling; when there’s quarreling there’s anguish; and when there’s anguish there’s harm.’ So, considering in themselves the potential for arguing, quarreling, anguish, and harm, they give up that view by not grasping another view. That’s how those views are given up and let go.

    තත්‍රග්ගිවේස්සන, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: ‘ඒකච්චං මේ ඛමති, ඒකච්චං මේ නක්ඛමතී(අ)ති තත්ථ විඤ්ඤූ පුරිසෝ ඉති පටිසඤ්චික්ඛති: ‘යා ඛෝ මේ අයං දිට්ඨි—ඒකච්චං මේ ඛමති, ඒකච්චං මේ නක්ඛමතීති, ඉමඤ්චේ අහං දිට්ඨිං ථාමසා පරාමාසා අභිනිවිස්ස වෝහරේය්‍යං—ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති; ද්වීහි මේ අස්ස විග්ගහෝ—යෝ චායං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා ඒවංවාදී ඒවංදිට්ඨි—සබ්බං මේ ඛමතීති, යෝ චායං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා ඒවංවාදී ඒවංදිට්ඨි—සබ්බං මේ නක්ඛමතීති—ඉමේහි අස්ස ද්වීහි විග්ගහෝ. ඉති විග්ගහේ සති විවාදෝ, විවාදේ සති විඝාතෝ, විඝාතේ සති විහේසා(අ). ඉති සෝ විග්ගහඤ්ච විවාදඤ්ච විඝාතඤ්ච විහේසඤ්ච අත්තනි සම්පස්සමානෝ තඤ්චේව දිට්ඨිං පජහති අඤ්ඤඤ්ච දිට්ඨිං න උපාදියති. ඒවමේතාසං දිට්ඨීනං පහානං හෝති, ඒවමේතාසං දිට්ඨීනං පටිනිස්සග්ගෝ හෝති.

    When it comes to the view of the ascetics and brahmins who believe in some things and not in others, a sensible person reflects like this: ‘I have the view that I believe in some things and not in others. Suppose I obstinately stick to this view and insist that, “This is the only truth, other ideas are silly.” Then I’d argue with two people—an ascetic or brahmin who believes in everything, and an ascetic or brahmin who believes in nothing. And when there’s arguing, there’s quarreling; when there’s quarreling there’s anguish; and when there’s anguish there’s harm.’ So, considering in themselves the potential for arguing, quarreling, anguish, and harm, they give up that view by not grasping another view. That’s how those views are given up and let go.

    අයං ඛෝ පනග්ගිවේස්සන, කායෝ රූපී චාතුමහාභූතිකෝ මාතාපේත්තිකසම්භවෝ ඕදනකුම්මාසූපචයෝ අනිච්චුච්ඡාදනපරිමද්දනභේදනවිද්ධංසනධම්මෝ, අනිච්චතෝ දුක්ඛතෝ රෝගතෝ ගණ්ඩතෝ සල්ලතෝ අඝතෝ ආබාධතෝ පරතෝ පලෝකතෝ සුඤ්ඤතෝ අනත්තතෝ සමනුපස්සිතබ්බෝ. තස්සිමං කායං අනිච්චතෝ දුක්ඛතෝ රෝගතෝ ගණ්ඩතෝ සල්ලතෝ අඝතෝ ආබාධතෝ පරතෝ පලෝකතෝ සුඤ්ඤතෝ අනත්තතෝ සමනුපස්සතෝ යෝ කායස්මිං කායඡන්දෝ කායස්නේහෝ කායන්වයතා සා පහීයති.

    Aggivessana, this body is physical. It’s made up of the four primary elements, produced by mother and father, built up from rice and porridge, liable to impermanence, to wearing away and erosion, to breaking up and destruction. You should see it as impermanent, as suffering, as diseased, as a boil, as a dart, as misery, as an affliction, as alien, as falling apart, as empty, as not-self. Doing so, you’ll give up desire, affection, and subservience to the body.

    තිස්සෝ ඛෝ ඉමා, අග්ගිවේස්සන, වේදනා—සුඛා වේදනා, දුක්ඛා වේදනා, අදුක්ඛමසුඛා වේදනා. යස්මිං, අග්ගිවේස්සන, සමයේ සුඛං වේදනං වේදේති, නේව තස්මිං සමයේ දුක්ඛං වේදනං වේදේති, න අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදේති; සුඛංයේව තස්මිං සමයේ වේදනං වේදේති. යස්මිං, අග්ගිවේස්සන, සමයේ දුක්ඛං වේදනං වේදේති, නේව තස්මිං සමයේ සුඛං වේදනං වේදේති, න අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදේති; දුක්ඛංයේව තස්මිං සමයේ වේදනං වේදේති. යස්මිං, අග්ගිවේස්සන, සමයේ අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදේති, නේව තස්මිං සමයේ සුඛං වේදනං වේදේති, න දුක්ඛං වේදනං වේදේති; අදුක්ඛමසුඛංයේව තස්මිං සමයේ වේදනං වේදේති.

    There are these three feelings: pleasant, painful, and neutral. At a time when you feel a pleasant feeling, you don’t feel a painful or neutral feeling; you only feel a pleasant feeling. At a time when you feel a painful feeling, you don’t feel a pleasant or neutral feeling; you only feel a painful feeling. At a time when you feel a neutral feeling, you don’t feel a pleasant or painful feeling; you only feel a neutral feeling.

    සුඛාපි ඛෝ, අග්ගිවේස්සන, වේදනා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා ඛයධම්මා වයධම්මා විරාගධම්මා නිරෝධධම්මා; දුක්ඛාපි ඛෝ, අග්ගිවේස්සන, වේදනා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා ඛයධම්මා වයධම්මා විරාගධම්මා නිරෝධධම්මා; අදුක්ඛමසුඛාපි ඛෝ, අග්ගිවේස්සන, වේදනා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා ඛයධම්මා වයධම්මා විරාගධම්මා නිරෝධධම්මා.

    Pleasant, painful, and neutral feelings are impermanent, conditioned, dependently originated, liable to end, vanish, fade away, and cease.

    ඒවං පස්සං, අග්ගිවේස්සන, සුතවා අරියසාවකෝ සුඛායපි වේදනාය නිබ්බින්දති, දුක්ඛායපි වේදනාය නිබ්බින්දති, අදුක්ඛමසුඛායපි වේදනාය නිබ්බින්දති; නිබ්බින්දං විරජ්ජති, විරාගා විමුච්චති. විමුත්තස්මිං, විමුත්තමිති ඤාණං හෝති.

    Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with pleasant, painful, and neutral feelings. Being disillusioned, desire fades away. When desire fades away they’re freed. When they’re freed, they know they’re freed.

    ‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති පජානාති.

    They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’

    ඒවං විමුත්තචිත්තෝ ඛෝ, අග්ගිවේස්සන, භික්ඛු න කේනචි සංවදති, න කේනචි විවදති, යඤ්ච ලෝකේ වුත්තං තේන වෝහරති, අපරාමසන්”ති.

    A bhikkhu whose mind is freed like this doesn’t side with anyone or dispute with anyone. They speak the language of the world without misapprehending it.”

    තේන ඛෝ පන සමයේන ආයස්මා සාරිපුත්තෝ භගවතෝ පිට්ඨිතෝ ඨිතෝ හෝති භගවන්තං බීජයමානෝ. අථ ඛෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස ඒතදහෝසි: “තේසං තේසං කිර නෝ භගවා ධම්මානං අභිඤ්ඤා පහානමාහ, තේසං තේසං කිර නෝ සුගතෝ ධම්මානං අභිඤ්ඤා පටිනිස්සග්ගමාහා”ති. ඉති හිදං ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස පටිසඤ්චික්ඛතෝ අනුපාදාය ආසවේහි චිත්තං විමුච්චි.

    Now at that time Venerable Sāriputta was standing behind the Buddha fanning him. Then he thought, “It seems the Buddha speaks of giving up and letting go all these things through direct knowledge.” Reflecting like this, Venerable Sāriputta’s mind was freed from the defilements by not grasping.

    දීඝනඛස්ස පන පරිබ්බාජකස්ස විරජං වීතමලං ධම්මචක්ඛුං උදපාදි: “යං කිඤ්චි සමුදයධම්මං සබ්බං තං නිරෝධධම්මන්”ති. අථ ඛෝ දීඝනඛෝ පරිබ්බාජකෝ දිට්ඨධම්මෝ පත්තධම්මෝ විදිතධම්මෝ පරියෝගාළ්හධම්මෝ තිණ්ණවිචිකිච්ඡෝ විගතකථඞ්කථෝ වේසාරජ්ජප්පත්තෝ අපරප්පච්චයෝ සත්ථුසාසනේ භගවන්තං ඒතදවෝච:

    And the stainless, immaculate vision of the Dhamma arose in the wanderer Dīghanakha: “Everything that has a beginning has an end.” Then Dīghanakha saw, attained, understood, and fathomed the Dhamma. He went beyond doubt, got rid of indecision, and became self-assured and independent of others regarding the Teacher’s instructions. He said to the Buddha:

    “අභික්කන්තං, භෝ ගෝතම, අභික්කන්තං, භෝ ගෝතම. සේය්‍යථාපි, භෝ ගෝතම, නික්කුජ්ජිතං වා උක්කුජ්ජේය්‍ය, පටිච්ඡන්නං වා විවරේය්‍ය, මූළ්හස්ස වා මග්ගං ආචික්ඛේය්‍ය, අන්ධකාරේ වා තේලපජ්ජෝතං ධාරේය්‍ය: ‘චක්ඛුමන්තෝ රූපානි දක්ඛන්තී(අ)ති; ඒවමේව ඛෝ භෝතා ගෝතමේන අනේකපරියායේන ධම්මෝ පකාසිතෝ. ඒසාහං භවන්තං ගෝතමං සරණං ගච්ඡාමි ධම්මඤ්ච භික්ඛුසඞ්ඝඤ්ච. උපාසකං මං භවං ගෝතමෝ ධාරේතු අජ්ජතග්ගේ පාණුපේතං සරණං ගතන්”ති.

    “Excellent, Master Gotama! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Gotama has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”

    දීඝනඛසුත්තං නිට්ඨිතං චතුත්ථං.





    The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact