Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៥។៧៨
Numbered Discourses 5.78
៨។ យោធាជីវវគ្គ
8. Warriors
ទុតិយអនាគតភយសុត្ត
Future Perils (2nd)
“បញ្ចិមានិ, ភិក្ខវេ, អនាគតភយានិ សម្បស្សមានេន អលមេវ ភិក្ខុនា អប្បមត្តេន អាតាបិនា បហិតត្តេន វិហរិតុំ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។ កតមានិ បញ្ច?
“Bhikkhus, seeing these five future perils is quite enough for a bhikkhu to meditate diligently, keenly, and resolutely for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. What five?
ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘អហំ ខោ ឯតរហិ ទហរោ យុវា សុសុកាឡកេសោ ភទ្រេន យោព្ពនេន សមន្នាគតោ បឋមេន វយសា។ ហោតិ ខោ បន សោ សមយោ យំ ឥមំ កាយំ ជរា ផុសតិ។ ជិណ្ណេន ខោ បន ជរាយ អភិភូតេន ន សុករំ ពុទ្ធានំ សាសនំ មនសិ កាតុំ, ន សុករានិ អរញ្ញវនបត្ថានិ បន្តានិ សេនាសនានិ បដិសេវិតុំ។ បុរា មំ សោ ធម្មោ អាគច្ឆតិ អនិដ្ឋោ អកន្តោ អមនាបោ; ហន្ទាហំ បដិកច្ចេវ វីរិយំ អារភាមិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ, យេនាហំ ធម្មេន សមន្នាគតោ ជិណ្ណកោបិ ផាសុំ វិហរិស្សាមីៜតិ។ ឥទំ, ភិក្ខវេ, បឋមំ អនាគតភយំ សម្បស្សមានេន អលមេវ ភិក្ខុនា អប្បមត្តេន អាតាបិនា បហិតត្តេន វិហរិតុំ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។
A bhikkhu reflects: ‘Currently I’m a youth, young, black-haired, blessed with youth, in the prime of life. But there will come a time when this body is struck with old age. When you’re old, overcome by old age, it’s not easy to focus on the instructions of the Buddhas, and it’s not easy to frequent remote lodgings in the wilderness and the forest. Before that unlikable, undesirable, and disagreeable thing happens, I’d better preempt it by rousing up energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. That way, when it happens, I’ll live comfortably even though I’m old.’ This is the first future peril …
បុន ចបរំ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘អហំ ខោ ឯតរហិ អប្បាពាធោ អប្បាតង្កោ សមវេបាកិនិយា គហណិយា សមន្នាគតោ នាតិសីតាយ នាច្ចុណ្ហាយ មជ្ឈិមាយ បធានក្ខមាយ។ ហោតិ ខោ បន សោ សមយោ យំ ឥមំ កាយំ ព្យាធិ ផុសតិ។ ព្យាធិតេន ខោ បន ព្យាធិនា អភិភូតេន ន សុករំ ពុទ្ធានំ សាសនំ មនសិ កាតុំ, ន សុករានិ អរញ្ញវនបត្ថានិ បន្តានិ សេនាសនានិ បដិសេវិតុំ។ បុរា មំ សោ ធម្មោ អាគច្ឆតិ អនិដ្ឋោ អកន្តោ អមនាបោ; ហន្ទាហំ បដិកច្ចេវ វីរិយំ អារភាមិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ, យេនាហំ ធម្មេន សមន្នាគតោ ព្យាធិតោបិ ផាសុំ វិហរិស្សាមីៜតិ។ ឥទំ, ភិក្ខវេ, ទុតិយំ អនាគតភយំ សម្បស្សមានេន អលមេវ ភិក្ខុនា អប្បមត្តេន អាតាបិនា បហិតត្តេន វិហរិតុំ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។
Furthermore, a bhikkhu reflects: ‘Currently, I’m rarely ill or unwell. My stomach digests well, being neither too hot nor too cold, but just right, and fit for meditation. But there will come a time when this body is struck with sickness. When you’re sick, overcome by sickness, it’s not easy to focus on the instructions of the Buddhas, and it’s not easy to frequent remote lodgings in the wilderness and the forest. Before that unlikable, undesirable, and disagreeable thing happens, I’d better preempt it by rousing up energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. That way, when it happens, I’ll live comfortably even though I’m sick.’ This is the second future peril …
បុន ចបរំ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘ឯតរហិ ខោ សុភិក្ខំ សុសស្សំ សុលភបិណ្ឌំ, សុករំ ឧញ្ឆេន បគ្គហេន យាបេតុំ។ ហោតិ ខោ បន សោ សមយោ យំ ទុព្ភិក្ខំ ហោតិ ទុស្សស្សំ ទុល្លភបិណ្ឌំ, ន សុករំ ឧញ្ឆេន បគ្គហេន យាបេតុំ។ ទុព្ភិក្ខេ ខោ បន មនុស្សា យេន សុភិក្ខំ តេន សង្កមន្តិ។ តត្ថ សង្គណិកវិហារោ ហោតិ អាកិណ្ណវិហារោ។ សង្គណិកវិហារេ ខោ បន សតិ អាកិណ្ណវិហារេ ន សុករំ ពុទ្ធានំ សាសនំ មនសិ កាតុំ, ន សុករានិ អរញ្ញវនបត្ថានិ បន្តានិ សេនាសនានិ បដិសេវិតុំ។ បុរា មំ សោ ធម្មោ អាគច្ឆតិ អនិដ្ឋោ អកន្តោ អមនាបោ; ហន្ទាហំ បដិកច្ចេវ វីរិយំ អារភាមិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ, យេនាហំ ធម្មេន សមន្នាគតោ ទុព្ភិក្ខេបិ ផាសុ វិហរិស្សាមីៜតិ។ ឥទំ, ភិក្ខវេ, តតិយំ អនាគតភយំ សម្បស្សមានេន អលមេវ ភិក្ខុនា អប្បមត្តេន អាតាបិនា បហិតត្តេន វិហរិតុំ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។
Furthermore, a bhikkhu reflects: ‘Currently, there’s plenty of food, a good harvest, so it’s easy to get almsfood, and easy to keep going by collecting alms. But there will come a time of famine, a bad harvest, when it’s hard to get almsfood, and not easy to keep going by collecting alms. In a time of famine, people move to where there’s plenty of food, where they live crowded and cramped together. When you live crowded and cramped together, it’s not easy to focus on the instructions of the Buddhas, and it’s not easy to frequent remote lodgings in the wilderness and the forest. Before that unlikable, undesirable, and disagreeable thing happens, I’d better preempt it by rousing up energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. That way, when it happens, I’ll live comfortably even though there’s a famine.’ This is the third future peril …
បុន ចបរំ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘ឯតរហិ ខោ មនុស្សា សមគ្គា សម្មោទមានា អវិវទមានា ខីរោទកីភូតា អញ្ញមញ្ញំ បិយចក្ខូហិ សម្បស្សន្តា វិហរន្តិ។ ហោតិ ខោ បន សោ សមយោ យំ ភយំ ហោតិ អដវិសង្កោបោ, ចក្កសមារូឡ្ហា ជានបទា បរិយាយន្តិ។ ភយេ ខោ បន សតិ មនុស្សា យេន ខេមំ តេន សង្កមន្តិ។ តត្ថ សង្គណិកវិហារោ ហោតិ អាកិណ្ណវិហារោ។ សង្គណិកវិហារេ ខោ បន សតិ អាកិណ្ណវិហារេ ន សុករំ ពុទ្ធានំ សាសនំ មនសិ កាតុំ, ន សុករានិ អរញ្ញវនបត្ថានិ បន្តានិ សេនាសនានិ បដិសេវិតុំ។ បុរា មំ សោ ធម្មោ អាគច្ឆតិ អនិដ្ឋោ អកន្តោ អមនាបោ; ហន្ទាហំ បដិកច្ចេវ វីរិយំ អារភាមិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ, យេនាហំ ធម្មេន សមន្នាគតោ ភយេបិ ផាសុំ វិហរិស្សាមីៜតិ។ ឥទំ, ភិក្ខវេ, ចតុត្ថំ អនាគតភយំ សម្បស្សមានេន អលមេវ ភិក្ខុនា អប្បមត្តេន អាតាបិនា បហិតត្តេន វិហរិតុំ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។
Furthermore, a bhikkhu reflects: ‘Currently, people live in harmony, appreciating each other, without quarreling, blending like milk and water, and regarding each other with kindly eyes. But there will come a time of peril from wild savages, when the countryfolk mount their vehicles and flee everywhere. In a time of peril, people move to where there’s sanctuary, where they live crowded and cramped together. When you live crowded and cramped together, it’s not easy to focus on the instructions of the Buddhas, and it’s not easy to frequent remote lodgings in the wilderness and the forest. Before that unlikable, undesirable, and disagreeable thing happens, I’d better preempt it by rousing up energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. That way, when it happens, I’ll live comfortably even in a time of peril.’ This is the fourth future peril …
បុន ចបរំ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘ឯតរហិ ខោ សង្ឃោ សមគ្គោ សម្មោទមានោ អវិវទមានោ ឯកុទ្ទេសោ ផាសុ វិហរតិ។ ហោតិ ខោ បន សោ សមយោ យំ សង្ឃោ ភិជ្ជតិ។ សង្ឃេ ខោ បន ភិន្នេ ន សុករំ ពុទ្ធានំ សាសនំ មនសិ កាតុំ, ន សុករានិ អរញ្ញវនបត្ថានិ បន្តានិ សេនាសនានិ បដិសេវិតុំ។ បុរា មំ សោ ធម្មោ អាគច្ឆតិ អនិដ្ឋោ អកន្តោ អមនាបោ; ហន្ទាហំ បដិកច្ចេវ វីរិយំ អារភាមិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ, យេនាហំ ធម្មេន សមន្នាគតោ ភិន្នេបិ សង្ឃេ ផាសុំ វិហរិស្សាមីៜតិ។ ឥទំ, ភិក្ខវេ, បញ្ចមំ អនាគតភយំ សម្បស្សមានេន អលមេវ ភិក្ខុនា អប្បមត្តេន អាតាបិនា បហិតត្តេន វិហរិតុំ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។
Furthermore, a bhikkhu reflects: ‘Currently, the Saṅgha lives comfortably, in harmony, appreciating each other, without quarreling, with one recitation. But there will come a time of schism in the Saṅgha. When there is schism in the Saṅgha, it’s not easy to focus on the instructions of the Buddhas, and it’s not easy to frequent remote lodgings in the wilderness and the forest. Before that unlikable, undesirable, and disagreeable thing happens, I’d better preempt it by rousing up energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. That way, when it happens, I’ll live comfortably even though there’s schism in the Saṅgha.’ This is the fifth future peril …
ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, បញ្ច អនាគតភយានិ សម្បស្សមានេន អលមេវ ភិក្ខុនា អប្បមត្តេន អាតាបិនា បហិតត្តេន វិហរិតុំ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយា”តិ។
These are the five future perils, seeing which is quite enough for a bhikkhu to meditate diligently, keenly, and resolutely for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized.”
អដ្ឋមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]