| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៨។៦
Numbered Discourses 8.6
១។ មេត្តាវគ្គ
1. Love
ទុតិយលោកធម្មសុត្ត
Worldly Conditions (2nd)
“អដ្ឋិមេ, ភិក្ខវេ, លោកធម្មា លោកំ អនុបរិវត្តន្តិ, លោកោ ច អដ្ឋ លោកធម្មេ អនុបរិវត្តតិ។ កតមេ អដ្ឋ? លាភោ ច, អលាភោ ច, យសោ ច, អយសោ ច, និន្ទា ច, បសំសា ច, សុខញ្ច, ទុក្ខញ្ច។ ឥមេ ខោ, ភិក្ខវេ, អដ្ឋ លោកធម្មា លោកំ អនុបរិវត្តន្តិ, លោកោ ច ឥមេ អដ្ឋ លោកធម្មេ អនុបរិវត្តតិ។
“Bhikkhus, the eight worldly conditions revolve around the world, and the world revolves around the eight worldly conditions. What eight? Gain and loss, fame and disgrace, blame and praise, pleasure and pain. These eight worldly conditions revolve around the world, and the world revolves around these eight worldly conditions.
អស្សុតវតោ, ភិក្ខវេ, បុថុជ្ជនស្ស ឧប្បជ្ជតិ លាភោបិ អលាភោបិ យសោបិ អយសោបិ និន្ទាបិ បសំសាបិ សុខម្បិ ទុក្ខម្បិ។ សុតវតោបិ, ភិក្ខវេ, អរិយសាវកស្ស ឧប្បជ្ជតិ លាភោបិ អលាភោបិ យសោបិ អយសោបិ និន្ទាបិ បសំសាបិ សុខម្បិ ទុក្ខម្បិ។ តត្រ, ភិក្ខវេ, កោ វិសេសោ កោ អធិប្បយាសោ កិំ នានាករណំ សុតវតោ អរិយសាវកស្ស អស្សុតវតា បុថុជ្ជនេនា”តិ?
An unlearned ordinary person encounters gain and loss, fame and disgrace, blame and praise, and pleasure and pain. And so does a learned noble disciple. What, then, is the difference between a learned noble disciple and an ordinary unlearned person?”
“ភគវំមូលកា នោ, ភន្តេ, ធម្មា ភគវំនេត្តិកា ភគវំបដិសរណា។ សាធុ វត, ភន្តេ, ភគវន្តំយេវ បដិភាតុ ឯតស្ស ភាសិតស្ស អត្ថោ។ ភគវតោ សុត្វា ភិក្ខូ ធារេស្សន្តី”តិ។
“Our teachings are rooted in the Buddha. He is our guide and our refuge. Sir, may the Buddha himself please clarify the meaning of this. The bhikkhus will listen and remember it.”
“តេន ហិ, ភិក្ខវេ, សុណាថ, សាធុកំ មនសិ ករោថ, ភាសិស្សាមី”តិ។
“Well then, bhikkhus, listen and apply your mind well, I will speak.”
“ឯវំ, ភន្តេ”តិ ខោ តេ ភិក្ខូ ភគវតោ បច្ចស្សោសុំ។ ភគវា ឯតទវោច:
“Yes, sir,” they replied. The Buddha said this:
“អស្សុតវតោ, ភិក្ខវេ, បុថុជ្ជនស្ស ឧប្បជ្ជតិ លាភោ។ សោ ន ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘ឧប្បន្នោ ខោ មេ អយំ លាភោ; សោ ច ខោ អនិច្ចោ ទុក្ខោ វិបរិណាមធម្មោៜតិ យថាភូតំ នប្បជានាតិ។ ឧប្បជ្ជតិ អលាភោ …បេ… ឧប្បជ្ជតិ យសោ … ឧប្បជ្ជតិ អយសោ … ឧប្បជ្ជតិ និន្ទា … ឧប្បជ្ជតិ បសំសា … ឧប្បជ្ជតិ សុខំ … ឧប្បជ្ជតិ ទុក្ខំ។ សោ ន ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘ឧប្បន្នំ ខោ មេ ឥទំ ទុក្ខំ; តញ្ច ខោ អនិច្ចំ ទុក្ខំ វិបរិណាមធម្មន៑ៜតិ យថាភូតំ នប្បជានាតិ។
“Bhikkhus, an unlearned ordinary person encounters gain. They don’t reflect: ‘I’ve encountered this gain. It’s impermanent, suffering, and perishable.’ They don’t truly understand it. They encounter loss … fame … disgrace … blame … praise … pleasure … pain. They don’t reflect: ‘I’ve encountered this pain. It’s impermanent, suffering, and perishable.’ They don’t truly understand it.
តស្ស លាភោបិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អលាភោបិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, យសោបិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អយសោបិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, និន្ទាបិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, បសំសាបិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, សុខម្បិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, ទុក្ខម្បិ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ។ សោ ឧប្បន្នំ លាភំ អនុរុជ្ឈតិ, អលាភេ បដិវិរុជ្ឈតិ; ឧប្បន្នំ យសំ អនុរុជ្ឈតិ, អយសេ បដិវិរុជ្ឈតិ; ឧប្បន្នំ បសំសំ អនុរុជ្ឈតិ, និន្ទាយ បដិវិរុជ្ឈតិ; ឧប្បន្នំ សុខំ អនុរុជ្ឈតិ, ទុក្ខេ បដិវិរុជ្ឈតិ។ សោ ឯវំ អនុរោធវិរោធសមាបន្នោ ន បរិមុច្ចតិ ជាតិយា ជរាយ មរណេន សោកេហិ បរិទេវេហិ ទុក្ខេហិ ទោមនស្សេហិ ឧបាយាសេហិ។ ‘ន បរិមុច្ចតិ ទុក្ខស្មាៜតិ វទាមិ។
So gain and loss, fame and disgrace, blame and praise, and pleasure and pain occupy their mind. They favor gain and oppose loss. They favor fame and oppose disgrace. They favor praise and oppose blame. They favor pleasure and oppose pain. Being so full of favoring and opposing, they’re not freed from rebirth, old age, and death, from sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. They’re not freed from suffering, I say.
សុតវតោ ច ខោ, ភិក្ខវេ, អរិយសាវកស្ស ឧប្បជ្ជតិ លាភោ។ សោ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘ឧប្បន្នោ ខោ មេ អយំ លាភោ; សោ ច ខោ អនិច្ចោ ទុក្ខោ វិបរិណាមធម្មោៜតិ យថាភូតំ បជានាតិ។ ឧប្បជ្ជតិ អលាភោ …បេ… ឧប្បជ្ជតិ យសោ … ឧប្បជ្ជតិ អយសោ … ឧប្បជ្ជតិ និន្ទា … ឧប្បជ្ជតិ បសំសា … ឧប្បជ្ជតិ សុខំ … ឧប្បជ្ជតិ ទុក្ខំ។ សោ ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតិ: ‘ឧប្បន្នំ ខោ មេ ឥទំ ទុក្ខំ; តញ្ច ខោ អនិច្ចំ ទុក្ខំ វិបរិណាមធម្មន៑ៜតិ យថាភូតំ បជានាតិ។
A learned noble disciple encounters gain. They reflect: ‘I’ve encountered this gain. It’s impermanent, suffering, and perishable.’ They truly understand it. They encounter loss … fame … disgrace … blame … praise … pleasure … pain. They reflect: ‘I’ve encountered this pain. It’s impermanent, suffering, and perishable.’ They truly understand it.
តស្ស លាភោបិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អលាភោបិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, យសោបិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អយសោបិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, និន្ទាបិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, បសំសាបិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, សុខម្បិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, ទុក្ខម្បិ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ។ សោ ឧប្បន្នំ លាភំ នានុរុជ្ឈតិ, អលាភេ នប្បដិវិរុជ្ឈតិ; ឧប្បន្នំ យសំ នានុរុជ្ឈតិ, អយសេ នប្បដិវិរុជ្ឈតិ; ឧប្បន្នំ បសំសំ នានុរុជ្ឈតិ, និន្ទាយ នប្បដិវិរុជ្ឈតិ; ឧប្បន្នំ សុខំ នានុរុជ្ឈតិ, ទុក្ខេ នប្បដិវិរុជ្ឈតិ។ សោ ឯវំ អនុរោធវិរោធវិប្បហីនោ បរិមុច្ចតិ ជាតិយា ជរាយ មរណេន សោកេហិ បរិទេវេហិ ទុក្ខេហិ ទោមនស្សេហិ ឧបាយាសេហិ។ ‘បរិមុច្ចតិ ទុក្ខស្មាៜតិ វទាមិ។ អយំ ខោ, ភិក្ខវេ, វិសេសោ អយំ អធិប្បយាសោ ឥទំ នានាករណំ សុតវតោ អរិយសាវកស្ស អស្សុតវតា បុថុជ្ជនេនាតិ។
So gain and loss, fame and disgrace, blame and praise, and pleasure and pain don’t occupy their mind. They don’t favor gain or oppose loss. They don’t favor fame or oppose disgrace. They don’t favor praise or oppose blame. They don’t favor pleasure or oppose pain. Having given up favoring and opposing, they’re freed from rebirth, old age, and death, from sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. They’re freed from suffering, I say. This is the difference between a learned noble disciple and an unlearned ordinary person.
លាភោ អលាភោ ច យសាយសោ ច, និន្ទា បសំសា ច សុខំ ទុខញ្ច; ឯតេ អនិច្ចា មនុជេសុ ធម្មា, អសស្សតា វិបរិណាមធម្មា។
Gain and loss, fame and disgrace, blame and praise, and pleasure and pain. These qualities among people are impermanent, transient, and perishable.
ឯតេ ច ញត្វា សតិមា សុមេធោ, អវេក្ខតិ វិបរិណាមធម្មេ; ឥដ្ឋស្ស ធម្មា ន មថេន្តិ ចិត្តំ, អនិដ្ឋតោ នោ បដិឃាតមេតិ។
A clever and mindful person knows these things, seeing that they’re perishable. Desirable things don’t disturb their mind, nor are they repelled by the undesirable.
តស្សានុរោធា អថ វា វិរោធា, វិធូបិតា អត្ថង្គតា ន សន្តិ; បទញ្ច ញត្វា វិរឹ អសោកំ, សម្មប្បជានាតិ ភវស្ស បារគូ”តិ។
Both favoring and opposing are cleared and ended, they are no more. Knowing the stainless, sorrowless state, they who have gone beyond rebirth
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
