Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៤។២២

    Numbered Discourses 4.22

    ៣។ ឧរុវេលវគ្គ

    3. At Uruvelā

    ទុតិយៅរុវេលសុត្ត

    At Uruvelā (2nd)

    “ឯកមិទាហំ, ភិក្ខវេ, សមយំ ឧរុវេលាយំ វិហរាមិ នជ្ជា នេរញ្ជរាយ តីរេ អជបាលនិគ្រោធេ បឋមាភិសម្ពុទ្ធោ។ អថ ខោ, ភិក្ខវេ, សម្ពហុលា ព្រាហ្មណា ជិណ្ណា វុទ្ធា មហល្លកា អទ្ធគតា វយោអនុប្បត្តា យេនាហំ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា មយា សទ្ធិំ សម្មោទិំសុ។

    “Bhikkhus, this one time, when I was first awakened, I was staying near Uruvelā at the goatherd’s banyan tree on the bank of the Nerañjarā River. Then several old brahmins—elderly and senior, who were advanced in years and had reached the final stage of life—came up to me, and exchanged greetings with me.

    សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នា ខោ, ភិក្ខវេ, តេ ព្រាហ្មណា មំ ឯតទវោចុំ: ‘សុតំ នេតំ, ភោ គោតម:

    When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side, and said to me: ‘Master Gotama, we have heard this:

    “ន សមណោ គោតមោ ព្រាហ្មណេ ជិណ្ណេ វុទ្ធេ មហល្លកេ អទ្ធគតេ វយោអនុប្បត្តេ អភិវាទេតិ វា បច្ចុដ្ឋេតិ វា អាសនេន វា និមន្តេតី”តិ។ តយិទំ, ភោ គោតម, តថេវ។ ន ហិ ភវំ គោតមោ ព្រាហ្មណេ ជិណ្ណេ វុទ្ធេ មហល្លកេ អទ្ធគតេ វយោអនុប្បត្តេ អភិវាទេតិ វា បច្ចុដ្ឋេតិ វា អាសនេន វា និមន្តេតិ។ តយិទំ, ភោ គោតម, ន សម្បន្នមេវាៜតិ។

    “The ascetic Gotama does not bow to old brahmins, elderly and senior, who are advanced in years and have reached the final stage of life; nor does he rise in their presence or offer them a seat.” And this is indeed the case, for Master Gotama does not bow to old brahmins, elderly and senior, who are advanced in years and have reached the final stage of life; nor does he rise in their presence or offer them a seat. This is not appropriate, Master Gotama.’

    តស្ស មយ្ហំ, ភិក្ខវេ, ឯតទហោសិ: ‘នយិមេ អាយស្មន្តោ ជានន្តិ ថេរំ វា ថេរករណេ វា ធម្មេៜតិ។

    Then it occurred to me, ‘These venerables don’t know what a senior is, or what qualities make you a senior.’

    វុទ្ធោ ចេបិ, ភិក្ខវេ, ហោតិ អាសីតិកោ វា នាវុតិកោ វា វស្សសតិកោ វា ជាតិយា។ សោ ច ហោតិ អកាលវាទី អភូតវាទី អនត្ថវាទី អធម្មវាទី អវិនយវាទី, អនិធានវតិំ វាចំ ភាសិតា អកាលេន អនបទេសំ អបរិយន្តវតិំ អនត្ថសំហិតំ។ អថ ខោ សោ ‘ពាលោ ថេរោៜត្វេវ សង្ខំ គច្ឆតិ។

    Bhikkhus, suppose you’re eighty, ninety, or a hundred years old. But your speech is untimely, false, meaningless, and against the teaching or training. You say things at the wrong time which are worthless, unreasonable, rambling, and unbeneficial. Then you’ll be considered a ‘childish senior’.

    ទហរោ ចេបិ, ភិក្ខវេ, ហោតិ យុវា សុសុកាឡកេសោ ភទ្រេន យោព្ពនេន សមន្នាគតោ បឋមេន វយសា។ សោ ច ហោតិ កាលវាទី ភូតវាទី អត្ថវាទី ធម្មវាទី វិនយវាទី និធានវតិំ វាចំ ភាសិតា កាលេន សាបទេសំ បរិយន្តវតិំ អត្ថសំហិតំ។ អថ ខោ សោ ‘បណ្ឌិតោ ថេរោៜត្វេវ សង្ខំ គច្ឆតិ។

    Now suppose you’re a youth, young, black-haired, blessed with youth, in the prime of life. But your speech is timely, true, meaningful, and in line with the teaching and training. You say things at the right time which are valuable, reasonable, succinct, and beneficial. Then you’ll be considered an ‘astute senior’.

    ចត្តារោមេ, ភិក្ខវេ, ថេរករណា ធម្មា។ កតមេ ចត្តារោ? ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សីលវា ហោតិ, បាតិមោក្ខសំវរសំវុតោ វិហរតិ អាចារគោចរសម្បន្នោ អណុមត្តេសុ វជ្ជេសុ ភយទស្សាវី, សមាទាយ សិក្ខតិ សិក្ខាបទេសុ

    There are these four qualities that make a senior. What four? A bhikkhu is ethical, restrained in the monastic code, conducting themselves well and seeking alms in suitable places. Seeing danger in the slightest fault, they keep the rules they’ve undertaken.

    ពហុស្សុតោ ហោតិ សុតធរោ សុតសន្និចយោ, យេ តេ ធម្មា អាទិកល្យាណា មជ្ឈេកល្យាណា បរិយោសានកល្យាណា សាត្ថំ សព្យញ្ជនំ កេវលបរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ អភិវទន្តិ, តថារូបាស្ស ធម្មា ពហុស្សុតា ហោន្តិ ធាតា វចសា បរិចិតា មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។

    They’re very learned, remembering and keeping what they’ve learned. These teachings are good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased, describing a spiritual practice that’s entirely full and pure. They are very learned in such teachings, remembering them, reinforcing them by recitation, mentally scrutinizing them, and comprehending them theoretically.

    ចតុន្នំ ឈានានំ អាភិចេតសិកានំ ទិដ្ឋធម្មសុខវិហារានំ និកាមលាភី ហោតិ អកិច្ឆលាភី អកសិរលាភី។

    They get the four jhānas—blissful meditations in the present life that belong to the higher mind—when they want, without trouble or difficulty.

    អាសវានំ ខយា អនាសវំ ចេតោវិមុត្តិំ បញ្ញាវិមុត្តិំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។

    They realize the undefiled freedom of heart and freedom by wisdom in this very life. And they live having realized it with their own insight due to the ending of defilements.

    ឥមេ ខោ, ភិក្ខវេ, ចត្តារោ ថេរករណា ធម្មាតិ។

    These are the four qualities that make a senior.

    យោ ឧទ្ធតេន ចិត្តេន, សម្ផញ្ច ពហុ ភាសតិ; អសមាហិតសង្កប្បោ, អសទ្ធម្មរតោ មគោ; អារា សោ ថាវរេយ្យម្ហា, បាបទិដ្ឋិ អនាទរោ។

    The creature with a restless mind speaks a lot of nonsense. Their thoughts are unsettled, and they don’t like the true teaching. They’re far from seniority, with their bad views and their lack of regard for others.

    យោ ច សីលេន សម្បន្នោ, សុតវា បដិភានវា; សញ្ញតោ ធីរោ ធម្មេសុ, បញ្ញាយត្ថំ វិបស្សតិ។

    But one accomplished in ethics, learned and eloquent, that wise one is restrained when experiencing phenomena, discerning the meaning with wisdom.

    បារគូ សព្ពធម្មានំ, អខិលោ បដិភានវា; បហីនជាតិមរណោ, ព្រហ្មចរិយស្ស កេវលី។

    Gone beyond all things, kind, eloquent, they’ve given up birth and death, and have completed the spiritual journey.

    តមហំ វទាមិ ថេរោតិ, យស្ស នោ សន្តិ អាសវា; អាសវានំ ខយា ភិក្ខុ, សោ ថេរោតិ បវុច្ចតី”តិ។

    That’s who I call a senior, who has no defilements. With the ending of defilements, a bhikkhu is declared a ‘senior’.”

    ទុតិយំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact