| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationඅඞ්ගුත්තර නිකාය 5.180
Numbered Discourses 5.180
18. උපාසකවග්ග
18. A Lay Follower
ගවේසීසුත්ත
About Gavesī
ඒකං සමයං භගවා කෝසලේසු චාරිකං චරති මහතා භික්ඛුසඞ්ඝේන සද්ධිං. අද්දසා ඛෝ භගවා අද්ධානමග්ගප්පටිපන්නෝ අඤ්ඤතරස්මිං පදේසේ මහන්තං සාලවනං; දිස්වාන මග්ගා ඕක්කම්ම යේන තං සාලවනං තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තං සාලවනං අජ්ඣෝගාහේත්වා අඤ්ඤතරස්මිං පදේසේ සිතං පාත්වාකාසි.
At one time the Buddha was wandering in the land of the Kosalans together with a large Saṅgha of bhikkhus. While traveling along a road the Buddha saw a large sal grove in a certain spot. He left the road, went to the sal grove, and plunged deep into it. And at a certain spot he smiled.
අථ ඛෝ ආයස්මතෝ ආනන්දස්ස ඒතදහෝසි: “කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ භගවතෝ සිතස්ස පාතුකම්මාය? න අකාරණේන තථාගතා සිතං පාතුකරෝන්තී”ති.
Then Venerable Ānanda thought, “What is the cause, what is the reason why the Buddha smiled? Realized Ones do not smile for no reason.”
අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “කෝ නු ඛෝ, භන්තේ, හේතු කෝ පච්චයෝ භගවතෝ සිතස්ස පාතුකම්මාය? න අකාරණේන තථාගතා සිතං පාතුකරෝන්තී”ති.
So Venerable Ānanda said to the Buddha, “What is the cause, what is the reason why the Buddha smiled? Realized Ones do not smile for no reason.”
“භූතපුබ්බං, ආනන්ද, ඉමස්මිං පදේසේ නගරං අහෝසි ඉද්ධඤ්චේව ඵීතඤ්ච බහුජනං ආකිණ්ණමනුස්සං. තං ඛෝ පනානන්ද, නගරං කස්සපෝ භගවා අරහං සම්මාසම්බුද්ධෝ උපනිස්සාය විහාසි.
“Once upon a time, Ānanda, there was a city in this spot that was successful and prosperous, populous, full of people. And Kassapa, a blessed one, a perfected one, a fully awakened Buddha, lived supported by that city.
කස්සපස්ස ඛෝ පනානන්ද, භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස ගවේසී නාම උපාසකෝ අහෝසි සීලේසු අපරිපූරකාරී. ගවේසිනා ඛෝ, ආනන්ද, උපාසකේන පඤ්චමත්තානි උපාසකසතානි පටිදේසිතානි සමාදපිතානි අහේසුං සීලේසු අපරිපූරකාරිනෝ. අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසිස්ස උපාසකස්ස ඒතදහෝසි: ‘අහං ඛෝ ඉමේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා, අහඤ්චම්හි සීලේසු අපරිපූරකාරී, ඉමානි ච පඤ්ච උපාසකසතානි සීලේසු අපරිපූරකාරිනෝ. ඉච්චේතං සමසමං, නත්ථි කිඤ්චි අතිරේකං; හන්දාහං අතිරේකායා(අ)ති.
He had a lay follower called Gavesī who had not fulfilled all the precepts. And the five hundred lay followers who were taught and advised by Gavesī also had not fulfilled all the precepts. Then Gavesī thought: ‘I’m the helper, leader, and adviser of these five hundred lay followers, yet neither I nor they have fulfilled the precepts. We’re the same, I’m in no way better. So let me do better.’
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසී උපාසකෝ යේන තානි පඤ්ච උපාසකසතානි තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තානි පඤ්ච උපාසකසතානි ඒතදවෝච: ‘අජ්ජතග්ගේ මං ආයස්මන්තෝ සීලේසු පරිපූරකාරිං ධාරේථා(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං ඒතදහෝසි: ‘අය්‍යෝ ඛෝ ගවේසී අම්හාකං බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා. අය්‍යෝ හි නාම ගවේසී සීලේසු පරිපූරකාරී භවිස්සති. කිමඞ්ගං පන මයන්(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තානි පඤ්ච උපාසකසතානි යේන ගවේසී උපාසකෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ගවේසිං උපාසකං ඒතදවෝචුං: ‘අජ්ජතග්ගේ අය්‍යෝ ගවේසී ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි සීලේසු පරිපූරකාරිනෝ ධාරේතූ(අ)ති.
Then Gavesī went to those five hundred lay followers and said to them: ‘From this day forth may the venerables remember me as one who has fulfilled the precepts.’ Then those five hundred lay followers thought: ‘The venerable Gavesī is our helper, leader, and adviser, and now he will fulfill the precepts. Why don’t we do the same?’ Then those five hundred lay followers went to Gavesī and said to him: ‘From this day forth may Venerable Gavesī remember these five hundred lay followers as having fulfilled the precepts.’
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසිස්ස උපාසකස්ස ඒතදහෝසි: ‘අහං ඛෝ ඉමේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා, අහඤ්චම්හි සීලේසු පරිපූරකාරී, ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි සීලේසු පරිපූරකාරිනෝ. ඉච්චේතං සමසමං, නත්ථි කිඤ්චි අතිරේකං; හන්දාහං අතිරේකායා(අ)ති.
Then Gavesī thought: ‘I’m the helper, leader, and adviser of these five hundred lay followers, and both I and they have fulfilled the precepts. We’re the same, I’m in no way better. So let me do better.’
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසී උපාසකෝ යේන තානි පඤ්ච උපාසකසතානි තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තානි පඤ්ච උපාසකසතානි ඒතදවෝච: ‘අජ්ජතග්ගේ මං ආයස්මන්තෝ බ්‍රහ්මචාරිං ධාරේථ ආරාචාරිං විරතං මේථුනා ගාමධම්මා(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං ඒතදහෝසි: ‘අය්‍යෝ ඛෝ ගවේසී අම්හාකං බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා. අය්‍යෝ හි නාම ගවේසී බ්‍රහ්මචාරී භවිස්සති ආරාචාරී විරතෝ මේථුනා ගාමධම්මා. කිමඞ්ගං පන මයන්(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තානි පඤ්ච උපාසකසතානි යේන ගවේසී උපාසකෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ගවේසිං උපාසකං ඒතදවෝචුං: ‘අජ්ජතග්ගේ අය්‍යෝ ගවේසී ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි බ්‍රහ්මචාරිනෝ ධාරේතු ආරාචාරිනෝ විරතා මේථුනා ගාමධම්මා(අ)ති.
Then Gavesī went to those five hundred lay followers and said to them: ‘From this day forth may the venerables remember me as one who is celibate, set apart, avoiding the vulgar act of sex.’ Then those five hundred lay followers did the same. …
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසිස්ස උපාසකස්ස ඒතදහෝසි: ‘අහං ඛෝ ඉමේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා. අහඤ්චම්හි සීලේසු පරිපූරකාරී. ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි සීලේසු පරිපූරකාරිනෝ. අහඤ්චම්හි බ්‍රහ්මචාරී ආරාචාරී විරතෝ මේථුනා ගාමධම්මා. ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි බ්‍රහ්මචාරිනෝ ආරාචාරිනෝ විරතා මේථුනා ගාමධම්මා. ඉච්චේතං සමසමං, නත්ථි කිඤ්චි අතිරේකං; හන්දාහං අතිරේකායා(අ)ති.
Then Gavesī thought: ‘These five hundred lay followers … are celibate, set apart, avoiding the vulgar act of sex. We’re the same, I’m in no way better. So let me do better.’
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසී උපාසකෝ යේන තානි පඤ්ච උපාසකසතානි තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තානි පඤ්ච උපාසකසතානි ඒතදවෝච: ‘අජ්ජතග්ගේ මං ආයස්මන්තෝ ඒකභත්තිකං ධාරේථ රත්තූපරතං විරතං විකාලභෝජනා(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං ඒතදහෝසි: ‘අය්‍යෝ ඛෝ ගවේසී බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා. අය්‍යෝ හි නාම ගවේසී ඒකභත්තිකෝ භවිස්සති රත්තූපරතෝ විරතෝ විකාලභෝජනා. කිමඞ්ගං පන මයන්(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තානි පඤ්ච උපාසකසතානි යේන ගවේසී උපාසකෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ගවේසිං උපාසකං ඒතදවෝචුං: ‘අජ්ජතග්ගේ අය්‍යෝ ගවේසී ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි ඒකභත්තිකේ ධාරේතු රත්තූපරතේ විරතේ විකාලභෝජනා(අ)ති.
Then Gavesī went to those five hundred lay followers and said to them: ‘From this day forth may the venerables remember me as one who eats in one part of the day, abstaining from eating at night, and from food at the wrong time.’ Then those five hundred lay followers did the same. …
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසිස්ස උපාසකස්ස ඒතදහෝසි: ‘අහං ඛෝ ඉමේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා. අහඤ්චම්හි සීලේසු පරිපූරකාරී. ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි සීලේසු පරිපූරකාරිනෝ. අහඤ්චම්හි බ්‍රහ්මචාරී ආරාචාරී විරතෝ මේථුනා ගාමධම්මා. ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි බ්‍රහ්මචාරිනෝ ආරාචාරිනෝ විරතා මේථුනා ගාමධම්මා. අහඤ්චම්හි ඒකභත්තිකෝ රත්තූපරතෝ විරතෝ විකාලභෝජනා. ඉමානිපි පඤ්ච උපාසකසතානි ඒකභත්තිකා රත්තූපරතා විරතා විකාලභෝජනා. ඉච්චේතං සමසමං, නත්ථි කිඤ්චි අතිරේකං; හන්දාහං අතිරේකායා(අ)ති.
Then Gavesī thought: ‘These five hundred lay followers … eat in one part of the day, abstaining from eating at night, and food at the wrong time. We’re the same, I’m in no way better. So let me do better.’
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසී උපාසකෝ යේන කස්සපෝ භගවා අරහං සම්මාසම්බුද්ධෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා කස්සපං භගවන්තං අරහන්තං සම්මාසම්බුද්ධං ඒතදවෝච: ‘ලභේය්‍යාහං, භන්තේ, භගවතෝ සන්තිකේ පබ්බජ්ජං ලභේය්‍යං උපසම්පදන්(අ)ති. අලත්ථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසී උපාසකෝ කස්සපස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස සන්තිකේ පබ්බජ්ජං, අලත්ථ උපසම්පදං. අචිරූපසම්පන්නෝ ඛෝ පනානන්ද, ගවේසී භික්ඛු ඒකෝ වූපකට්ඨෝ අප්පමත්තෝ ආතාපී පහිතත්තෝ විහරන්තෝ නචිරස්සේව—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්‍රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහාසි.
Then the lay follower Gavesī went up to the blessed one Kassapa, the perfected one, the fully awakened Buddha and said to him: ‘Sir, may I receive the going forth, the ordination in the Buddha’s presence?’ And he received the going forth, the ordination in the Buddha’s presence. Not long after his ordination, the bhikkhu Gavesī, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති අබ්භඤ්ඤාසි. අඤ්ඤතරෝ ච පනානන්ද, ගවේසී භික්ඛු අරහතං අහෝසි.
He understood: ‘Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.’ And the bhikkhu Gavesī became one of the perfected.
අථ ඛෝ, ආනන්ද, තේසං පඤ්චන්නං උපාසකසතානං ඒතදහෝසි: ‘අය්‍යෝ ඛෝ ගවේසී අම්හාකං බහූපකාරෝ පුබ්බඞ්ගමෝ සමාදපේතා. අය්‍යෝ හි නාම ගවේසී කේසමස්සුං ඕහාරේත්වා කාසායානි වත්ථානි අච්ඡාදේත්වා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිස්සති. කිමඞ්ගං පන මයන්(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තානි පඤ්ච උපාසකසතානි යේන කස්සපෝ භගවා අරහං සම්මාසම්බුද්ධෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා කස්සපං භගවන්තං අරහන්තං සම්මාසම්බුද්ධං ඒතදවෝචුං: ‘ලභේය්‍යාම මයං, භන්තේ, භගවතෝ සන්තිකේ පබ්බජ්ජං, ලභේය්‍යාම උපසම්පදන්(අ)ති. අලභිංසු ඛෝ, ආනන්ද, තානි පඤ්ච උපාසකසතානි කස්සපස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස සන්තිකේ පබ්බජ්ජං, අලභිංසු උපසම්පදං.
Then those five hundred lay followers thought: ‘Venerable Gavesī is our helper, leader, and adviser, He has shaved off his hair and beard, dressed in ocher robes, and gone forth from the lay life to homelessness. Why don’t we do the same?’ Then those five hundred lay followers went up to the blessed one Kassapa, the perfected one, the fully awakened Buddha and said to him: ‘Sir, may we receive the going forth and ordination in the Buddha’s presence?’ And they did receive the going forth and ordination in the Buddha’s presence.
අථ ඛෝ, ආනන්ද, ගවේසිස්ස භික්ඛුනෝ ඒතදහෝසි: ‘අහං ඛෝ ඉමස්ස අනුත්තරස්ස විමුත්තිසුඛස්ස නිකාමලාභී හෝමි අකිච්ඡලාභී අකසිරලාභී. අහෝ වතිමානිපි පඤ්ච භික්ඛුසතානි ඉමස්ස අනුත්තරස්ස විමුත්තිසුඛස්ස නිකාමලාභිනෝ අස්සු අකිච්ඡලාභිනෝ අකසිරලාභිනෝ(අ)ති. අථ ඛෝ, ආනන්ද, තානි පඤ්ච භික්ඛුසතානි වූපකට්ඨා අප්පමත්තා ආතාපිනෝ පහිතත්තා විහරන්තා නචිරස්සේව—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්‍රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරිංසු.
Then the bhikkhu Gavesī thought: ‘I get the supreme bliss of freedom whenever I want, without trouble or difficulty. Oh, may these five hundred bhikkhus do the same!’ Then those five hundred bhikkhus, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. They lived having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති අබ්භඤ්ඤිංසු.
They understood: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’
ඉති ඛෝ, ආනන්ද, තානි පඤ්ච භික්ඛුසතානි ගවේසීපමුඛානි උත්තරුත්තරි පණීතපණීතං වායමමානා අනුත්තරං විමුත්තිං සච්ඡාකංසු. තස්මාතිහ, ආනන්ද, ඒවං සික්ඛිතබ්බං: ‘උත්තරුත්තරි පණීතපණීතං වායමමානා අනුත්තරං විමුත්තිං සච්ඡිකරිස්සාමා(අ)ති. ඒවඤ්හි වෝ, ආනන්ද, සික්ඛිතබ්බන්”ති.
And so, Ānanda, those five hundred bhikkhus headed by Gavesī, trying to go higher and higher, better and better, realized the supreme bliss of freedom. So you should train like this: ‘Trying to go higher and higher, better and better, we will realize the supreme bliss of freedom.’ That’s how you should train.”
දසමං.
උපාසකවග්ගෝ තතියෝ.
තස්සුද්දානං
සාරජ්ජං විසාරදෝ නිරයං, වේරං චණ්ඩාලපඤ්චමං; පීති වණිජ්ජා රාජානෝ, ගිහී චේව ගවේසිනාති.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
