Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៦។៦០

    Numbered Discourses 6.60

    ៦។ មហាវគ្គ

    6. The Great Chapter

    ហត្ថិសារិបុត្តសុត្ត

    With Hatthisāriputta

    ឯវំ មេ សុតំ—ឯកំ សមយំ ភគវា ពារាណសិយំ វិហរតិ ឥសិបតនេ មិគទាយេ។

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Varanasi, in the deer park at Isipatana.

    តេន ខោ បន សមយេន សម្ពហុលា ថេរា ភិក្ខូ បច្ឆាភត្តំ បិណ្ឌបាតបដិក្កន្តា មណ្ឌលមាឡេ សន្និសិន្នា សន្និបតិតា អភិធម្មកថំ កថេន្តិ។ តត្រ សុទំ អាយស្មា ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ ថេរានំ ភិក្ខូនំ អភិធម្មកថំ កថេន្តានំ អន្តរន្តរា កថំ ឱបាតេតិ។

    Now at that time several senior bhikkhus, after the meal, on their return from almsround, sat together in the pavilion talking about the teachings. Venerable Citta Hatthisāriputta interrupted them while they were talking.

    អថ ខោ អាយស្មា មហាកោដ្ឋិកោ អាយស្មន្តំ ចិត្តំ ហត្ថិសារិបុត្តំ ឯតទវោច: “មាយស្មា ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ ថេរានំ ភិក្ខូនំ អភិធម្មកថំ កថេន្តានំ អន្តរន្តរា កថំ ឱបាតេសិ, យាវ កថាបរិយោសានំ អាយស្មា ចិត្តោ អាគមេតូ”តិ។

    Then Venerable Mahākoṭṭhita said to Venerable Citta Hatthisāriputta, “Venerable, please don’t interrupt the senior bhikkhus while they’re talking about the teachings. Wait until the end of the discussion.”

    ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មតោ ចិត្តស្ស ហត្ថិសារិបុត្តស្ស សហាយកា ភិក្ខូ អាយស្មន្តំ មហាកោដ្ឋិកំ ឯតទវោចុំ: “មាយស្មា មហាកោដ្ឋិកោ អាយស្មន្តំ ចិត្តំ ហត្ថិសារិបុត្តំ អបសាទេសិ, បណ្ឌិតោ អាយស្មា ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ។ បហោតិ ចាយស្មា ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ ថេរានំ ភិក្ខូនំ អភិធម្មកថំ កថេតុន៑”តិ។

    When he said this, Citta Hatthisāriputta’s companions said to Mahākoṭṭhita, “Venerable, please don’t rebuke Citta Hatthisāriputta. He is astute, and quite capable of talking about the teachings with the senior bhikkhus.”

    “ទុជ្ជានំ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរស្ស ចេតោបរិយាយំ អជានន្តេហិ។

    “It’s not easy to know this, friends, for those who don’t comprehend another’s mind.

    ឥធាវុសោ, ឯកច្ចោ បុគ្គលោ តាវទេវ សោរតសោរតោ ហោតិ, និវាតនិវាតោ ហោតិ, ឧបសន្តុបសន្តោ ហោតិ, យាវ សត្ថារំ ឧបនិស្សាយ វិហរតិ អញ្ញតរំ វា គរុដ្ឋានិយំ សព្រហ្មចារិំ។ យតោ ច ខោ សោ វបកស្សតេវ សត្ថារា, វបកស្សតិ គរុដ្ឋានិយេហិ សព្រហ្មចារីហិ, សោ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ ភិក្ខុនីហិ ឧបាសកេហិ ឧបាសិកាហិ រញ្ញា រាជមហាមត្តេហិ តិត្ថិយេហិ តិត្ថិយសាវកេហិ។ តស្ស សំសដ្ឋស្ស វិស្សត្ថស្ស បាកតស្ស ភស្សមនុយុត្តស្ស វិហរតោ រាគោ ចិត្តំ អនុទ្ធំសេតិ។ សោ រាគានុទ្ធំសិតេន ចិត្តេន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    Take a person who is the sweetest of the sweet, the most even-tempered of the even-tempered, the calmest of the calm, so long as they live relying on the Teacher or a spiritual companion in a teacher’s role. But when they’re separated from the Teacher or a spiritual companion in a teacher’s role, they mix closely with monks, nuns, laymen, and laywomen; with rulers and their ministers, and with monastics of other religions and their disciples. As they mix closely, they become intimate and loose, spending time chatting, and so lust infects their mind. They resign the training and return to a lesser life.

    សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, គោណោ កិដ្ឋាទោ ទាមេន វា ពទ្ធោ វជេ វា ឱរុទ្ធោ។ យោ នុ ខោ, អាវុសោ, ឯវំ វទេយ្យ: ‘ន ទានាយំ គោណោ កិដ្ឋាទោ បុនទេវ កិដ្ឋំ ឱតរិស្សតីៜតិ, សម្មា នុ ខោ សោ, អាវុសោ, វទមានោ វទេយ្យា”តិ?

    Suppose an ox fond of crops was tied up or shut in a pen. Would it be right to say that that ox will never again invade the crops?”

    “នោ ហិទំ, អាវុសោ”។ “ឋានញ្ហេតំ, អាវុសោ, វិជ្ជតិ, យំ សោ គោណោ កិដ្ឋាទោ ទាមំ វា ឆេត្វា វឹ វា ភិន្ទិត្វា, អថ បុនទេវ កិដ្ឋំ ឱតរេយ្យាតិ។

    “No it would not, friend. For it’s quite possible that that ox will snap the ropes or break out of the pen, and then invade the crops.”

    ឯវមេវំ ខោ, អាវុសោ, ឥធេកច្ចោ បុគ្គលោ តាវទេវ សោរតសោរតោ ហោតិ, និវាតនិវាតោ ហោតិ, ឧបសន្តុបសន្តោ ហោតិ យាវ សត្ថារំ ឧបនិស្សាយ វិហរតិ អញ្ញតរំ វា គរុដ្ឋានិយំ សព្រហ្មចារិំ។ យតោ ច ខោ សោ វបកស្សតេវ សត្ថារា, វបកស្សតិ គរុដ្ឋានិយេហិ សព្រហ្មចារីហិ, សោ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ ភិក្ខុនីហិ ឧបាសកេហិ ឧបាសិកាហិ រញ្ញា រាជមហាមត្តេហិ តិត្ថិយេហិ តិត្ថិយសាវកេហិ។ តស្ស សំសដ្ឋស្ស វិស្សត្ថស្ស បាកតស្ស ភស្សមនុយុត្តស្ស វិហរតោ រាគោ ចិត្តំ អនុទ្ធំសេតិ។ សោ រាគានុទ្ធំសិតេន ចិត្តេន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    “In the same way, take a person who is the sweetest of the sweet … As they mix closely, they become intimate and loose, spending time chatting, and so lust infects their mind. They resign the training and return to a lesser life.

    ឥធ បនាវុសោ, ឯកច្ចោ បុគ្គលោ វិវិច្ចេវ កាមេហិ …បេ… បឋមំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ បឋមស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    Take the case of a person who, quite secluded from sensual pleasures … enters and remains in the first jhāna. Thinking, ‘I get the first jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, ចាតុមហាបថេ ថុល្លផុសិតកោ ទេវោ វស្សន្តោ រឹ អន្តរធាបេយ្យ, ចិក្ខល្លំ បាតុករេយ្យ។ យោ នុ ខោ, អាវុសោ, ឯវំ វទេយ្យ: ‘ន ទានិ អមុស្មិំ ចាតុមហាបថេ បុនទេវ រជោ បាតុភវិស្សតីៜតិ, សម្មា នុ ខោ សោ, អាវុសោ, វទមានោ វទេយ្យា”តិ?

    Suppose it was raining heavily at the crossroads so that the dust vanished and mud appeared. Would it be right to say that now dust will never appear at this crossroad again?”

    “នោ ហិទំ, អាវុសោ”។ “ឋានញ្ហេតំ, អាវុសោ, វិជ្ជតិ, យំ អមុស្មិំ ចាតុមហាបថេ មនុស្សា វា អតិក្កមេយ្យុំ, គោបសូ វា អតិក្កមេយ្យុំ, វាតាតបោ វា ស្នេហគតំ បរិយាទិយេយ្យ, អថ បុនទេវ រជោ បាតុភវេយ្យាតិ។

    “No it would not, friend. For it is quite possible that people or cattle and so on will cross over the crossroad, or that the wind and sun will evaporate the moisture so that the dust appears again.”

    ឯវមេវំ ខោ, អាវុសោ, ឥធេកច្ចោ បុគ្គលោ វិវិច្ចេវ កាមេហិ …បេ… បឋមំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ បឋមស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    “In the same way, take the case of a person who, quite secluded from sensual pleasures … enters and remains in the first jhāna. Thinking, ‘I get the first jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    ឥធ បនាវុសោ, ឯកច្ចោ បុគ្គលោ វិតក្កវិចារានំ វូបសមា …បេ… ទុតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ ទុតិយស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    Take another case of a person who, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled … enters and remains in the second jhāna. Thinking, ‘I get the second jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, គាមស្ស វា និគមស្ស វា អវិទូរេ មហន្តំ តឡាកំ។ តត្ថ ថុល្លផុសិតកោ ទេវោ វុដ្ឋោ សិប្បិសម្ពុកម្បិ សក្ខរកឋលម្បិ អន្តរធាបេយ្យ។ យោ នុ ខោ, អាវុសោ, ឯវំ វទេយ្យ: ‘ន ទានិ អមុស្មិំ តឡាកេ បុនទេវ សិប្បិសម្ពុកា វា សក្ខរកឋលា វា បាតុភវិស្សន្តីៜតិ, សម្មា នុ ខោ សោ, អាវុសោ, វទមានោ វទេយ្យា”តិ?

    Suppose there was a large pond not far from a town or village. After it rained heavily there the clams and mussels, and pebbles and gravel would vanish. Would it be right to say that now the clams and mussels, and pebbles and gravel will never appear here again?”

    “នោ ហិទំ, អាវុសោ”។ “ឋានញ្ហេតំ, អាវុសោ, វិជ្ជតិ, យំ អមុស្មិំ តឡាកេ មនុស្សា វា បិវេយ្យុំ, គោបសូ វា បិវេយ្យុំ, វាតាតបោ វា ស្នេហគតំ បរិយាទិយេយ្យ, អថ បុនទេវ សិប្បិសម្ពុកាបិ សក្ខរកឋលាបិ បាតុភវេយ្យុន្តិ។

    “No it would not, friend. For it’s quite possible that people or cattle and so on will drink from the pond, or that the wind and sun will evaporate it so that the clams and mussels, and pebbles and gravel appear again.”

    ឯវមេវំ ខោ, អាវុសោ, ឥធេកច្ចោ បុគ្គលោ វិតក្កវិចារានំ វូបសមា …បេ… ទុតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ ទុតិយស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    “In the same way, take another case of a person who, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled … enters and remains in the second jhāna. Thinking, ‘I get the second jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    ឥធ បនាវុសោ, ឯកច្ចោ បុគ្គលោ បីតិយា ច វិរាគា …បេ… តតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ តតិយស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    Take the case of another person who, with the fading away of rapture … enters and remains in the third jhāna. Thinking, ‘I get the third jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, បុរិសំ បណីតភោជនំ ភុត្តាវិំ អាភិទោសិកំ ភោជនំ នច្ឆាទេយ្យ។ យោ នុ ខោ, អាវុសោ, ឯវំ វទេយ្យ: ‘ន ទានិ អមុំ បុរិសំ បុនទេវ ភោជនំ ឆាទេស្សតីៜតិ, សម្មា នុ ខោ សោ, អាវុសោ, វទមានោ វទេយ្យា”តិ?

    Suppose a person had finished a delicious meal. They’d have no appetite for leftovers. Would it be right to say that now food will never appeal to this person again?”

    “នោ ហិទំ, អាវុសោ”។ “ឋានញ្ហេតំ, អាវុសោ, វិជ្ជតិ, អមុំ បុរិសំ បណីតភោជនំ ភុត្តាវិំ យាវស្ស សា ឱជា កាយេ ឋស្សតិ តាវ ន អញ្ញំ ភោជនំ ឆាទេស្សតិ។ យតោ ច ខ្វស្ស សា ឱជា អន្តរធាយិស្សតិ, អថ បុនទេវ តំ ភោជនំ ឆាទេយ្យាតិ។

    “No it would not, friend. For it’s quite possible that other food won’t appeal to that person as long as the nourishment is still present. But when the nourishment vanishes food will appeal again.”

    ឯវមេវំ ខោ, អាវុសោ, ឥធេកច្ចោ បុគ្គលោ បីតិយា ច វិរាគា …បេ… តតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ តតិយស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    “In the same way, take the case of a person who, with the fading away of rapture … enters and remains in the third jhāna. Thinking, ‘I get the third jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    ឥធ, បនាវុសោ, ឯកច្ចោ បុគ្គលោ សុខស្ស ច បហានា ទុក្ខស្ស ច បហានា …បេ… ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ ចតុត្ថស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    Take the case of another person who, giving up pleasure and pain … enters and remains in the fourth jhāna. Thinking, ‘I get the fourth jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, បព្ពតសង្ខេបេ ឧទករហទោ និវាតោ វិគតឩមិកោ។ យោ នុ ខោ, អាវុសោ, ឯវំ វទេយ្យ: ‘ន ទានិ អមុស្មិំ ឧទករហទេ បុនទេវ ឩមិ បាតុភវិស្សតីៜតិ, សម្មា នុ ខោ សោ, អាវុសោ, វទមានោ វទេយ្យា”តិ?

    Suppose that in a mountain glen there was a lake, unruffled and free of waves. Would it be right to say that now waves will never appear in this lake again?”

    “នោ ហិទំ, អាវុសោ”។ “ឋានញ្ហេតំ, អាវុសោ, វិជ្ជតិ, យា បុរត្ថិមាយ ទិសាយ អាគច្ឆេយ្យ ភុសា វាតវុដ្ឋិ។ សា តស្មិំ ឧទករហទេ ឩមិំ ជនេយ្យ។ យា បច្ឆិមាយ ទិសាយ អាគច្ឆេយ្យ …បេ… យា ឧត្តរាយ ទិសាយ អាគច្ឆេយ្យ … យា ទក្ខិណាយ ទិសាយ អាគច្ឆេយ្យ ភុសា វាតវុដ្ឋិ។ សា តស្មិំ ឧទករហទេ ឩមិំ ជនេយ្យាតិ។

    “No it would not, friend. For it is quite possible that a violent storm could blow up out of the east, west, north, or south, and stir up waves in that lake.”

    ឯវមេវំ ខោ, អាវុសោ, ឥធេកច្ចោ បុគ្គលោ សុខស្ស ច បហានា ទុក្ខស្ស ច បហានា …បេ… ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ ចតុត្ថស្ស ឈានស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ …បេ… សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    “In the same way, take the case of a person who, giving up pleasure and pain … enters and remains in the fourth jhāna. Thinking, ‘I get the fourth jhāna!’ they mix closely with monks … They resign the training and return to a lesser life.

    ឥធ, បនាវុសោ, ឯកច្ចោ បុគ្គលោ សព្ពនិមិត្តានំ អមនសិការា អនិមិត្តំ ចេតោសមាធិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ អនិមិត្តស្ស ចេតោសមាធិស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ ភិក្ខុនីហិ ឧបាសកេហិ ឧបាសិកាហិ រញ្ញា រាជមហាមត្តេហិ តិត្ថិយេហិ តិត្ថិយសាវកេហិ។ តស្ស សំសដ្ឋស្ស វិស្សត្ថស្ស បាកតស្ស ភស្សមនុយុត្តស្ស វិហរតោ រាគោ ចិត្តំ អនុទ្ធំសេតិ។ សោ រាគានុទ្ធំសិតេន ចិត្តេន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។

    Take the case of another person who, not focusing on any signs, enters and remains in the signless immersion of the heart. Thinking, ‘I get the signless immersion of the heart!’ they mix closely with monks, nuns, laymen, and laywomen; with rulers and their ministers, and with monastics of other religions and their disciples. As they mix closely, they become intimate and loose, spending time chatting, and so lust infects their mind. They resign the training and return to a lesser life.

    សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, រាជា វា រាជមហាមត្តោ វា ចតុរង្គិនិយា សេនាយ អទ្ធានមគ្គប្បដិបន្នោ អញ្ញតរស្មិំ វនសណ្ឌេ ឯករត្តិំ វាសំ ឧបគច្ឆេយ្យ។ តត្រ ហត្ថិសទ្ទេន អស្សសទ្ទេន រថសទ្ទេន បត្តិសទ្ទេន ភេរិបណវសង្ខតិណវនិន្នាទសទ្ទេន ចីរិកសទ្ទោ អន្តរធាយេយ្យ។ យោ នុ ខោ, អាវុសោ, ឯវំ វទេយ្យ: ‘ន ទានិ អមុស្មិំ វនសណ្ឌេ បុនទេវ ចីរិកសទ្ទោ បាតុភវិស្សតីៜតិ, សម្មា នុ ខោ សោ, អាវុសោ, វទមានោ វទេយ្យា”តិ?

    Suppose a ruler or their minister, while walking along the road with an army of four divisions, was to arrive at a forest grove where they set up camp for the night. There, because of the noise of the elephants, horses, chariots, soldiers, and the drums, kettledrums, horns, and cymbals, the chirping of crickets would vanish. Would it be right to say that now the chirping of crickets will never be heard in this woodland grove again?”

    “នោ ហិទំ, អាវុសោ”។ “ឋានញ្ហេតំ, អាវុសោ, វិជ្ជតិ, យំ សោ រាជា វា រាជមហាមត្តោ វា តម្ហា វនសណ្ឌា បក្កមេយ្យ, អថ បុនទេវ ចីរិកសទ្ទោ បាតុភវេយ្យាតិ។

    “No it would not, friend. For it is quite possible that the ruler or their minister will depart from that woodland grove so that the chirping of crickets will be heard there again.”

    ឯវមេវំ ខោ, អាវុសោ, ឥធេកច្ចោ បុគ្គលោ សព្ពនិមិត្តានំ អមនសិការា អនិមិត្តំ ចេតោសមាធិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ សោ ‘លាភិម្ហិ អនិមិត្តស្ស ចេតោសមាធិស្សាៜតិ សំសដ្ឋោ វិហរតិ ភិក្ខូហិ ភិក្ខុនីហិ ឧបាសកេហិ ឧបាសិកាហិ រញ្ញា រាជមហាមត្តេហិ តិត្ថិយេហិ តិត្ថិយសាវកេហិ។ តស្ស សំសដ្ឋស្ស វិស្សត្ថស្ស បាកតស្ស ភស្សមនុយុត្តស្ស វិហរតោ រាគោ ចិត្តំ អនុទ្ធំសេតិ។ សោ រាគានុទ្ធំសិតេន ចិត្តេន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតី”តិ។

    “In the same way, take the case of a person who, not focusing on any signs, enters and remains in the signless immersion of the heart … They resign the training and return to a lesser life.”

    អថ ខោ អាយស្មា ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ អបរេន សមយេន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។ អថ ខោ ចិត្តស្ស ហត្ថិសារិបុត្តស្ស សហាយកា ភិក្ខូ យេនាយស្មា មហាកោដ្ឋិកោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ មហាកោដ្ឋិកំ ឯតទវោចុំ: “កិំ នុ ខោ អាយស្មតា មហាកោដ្ឋិកេន ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ ចេតសា ចេតោ បរិច្ច វិទិតោ: ‘ឥមាសញ្ច ឥមាសញ្ច វិហារសមាបត្តីនំ ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ លាភី, អថ ច បន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តិស្សតីៜតិ; ឧទាហុ ទេវតា ឯតមត្ថំ អារោចេសុំ: ‘ចិត្តោ, ភន្តេ, ហត្ថិសារិបុត្តោ ឥមាសញ្ច ឥមាសញ្ច វិហារសមាបត្តីនំ លាភី, អថ ច បន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តិស្សតីៜ”តិ?

    Then after some time Venerable Citta Hatthisāriputta resigned the training and returned to a lesser life. Then the bhikkhus who were his companions went up to Venerable Mahākoṭṭhita and said, “Did Venerable Mahākoṭṭhita comprehend Citta Hatthisāriputta’s mind and know that he had gained such and such meditative attainments, yet he would still resign the training and return to a lesser life? Or did deities tell you about it?”

    “ចេតសា ចេតោ បរិច្ច វិទិតោ មេ, អាវុសោ: ‘ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ ឥមាសញ្ច ឥមាសញ្ច វិហារសមាបត្តីនំ លាភី, អថ ច បន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តិស្សតីៜតិ។ ទេវតាបិ មេ ឯតមត្ថំ អារោចេសុំ: ‘ចិត្តោ, ភន្តេ, ហត្ថិសារិបុត្តោ ឥមាសញ្ច ឥមាសញ្ច វិហារសមាបត្តីនំ លាភី, អថ ច បន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តិស្សតីៜ”តិ។

    “Friends, I comprehended his mind and knew this. And deities also told me.”

    អថ ខោ ចិត្តស្ស ហត្ថិសារិបុត្តស្ស សហាយកា ភិក្ខូ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នា ខោ តេ ភិក្ខូ ភគវន្តំ ឯតទវោចុំ: “ចិត្តោ, ភន្តេ, ហត្ថិសារិបុត្តោ ឥមាសញ្ច ឥមាសញ្ច វិហារសមាបត្តីនំ លាភី, អថ ច បន សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតី”តិ។

    Then the bhikkhus who were Citta Hatthisāriputta’s companions went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, Citta Hatthisāriputta, who had gained such and such meditative attainments, has still resigned the training and returned to a lesser life.”

    “ន, ភិក្ខវេ, ចិត្តោ ចិរំ សរិស្សតិ នេក្ខម្មស្សា”តិ។

    “Bhikkhus, soon Citta will remember renunciation.”

    អថ ខោ ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ នចិរស្សេវ កេសមស្សុំ ឱហារេត្វា កាសាយានិ វត្ថានិ អច្ឆាទេត្វា អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិ។ អថ ខោ អាយស្មា ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ ឯកោ វូបកដ្ឋោ អប្បមត្តោ អាតាបី បហិតត្តោ វិហរន្តោ នចិរស្សេវ—យស្សត្ថាយ កុលបុត្តា សម្មទេវ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជន្តិ, តទនុត្តរំ—ព្រហ្មចរិយបរិយោសានំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហាសិ។

    And not long after Citta Hatthisāriputta shaved off his hair and beard, dressed in ocher robes, and went forth from the lay life to homelessness. Then Citta Hatthisāriputta, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.

    “ខីណា ជាតិ, វុសិតំ ព្រហ្មចរិយំ, កតំ ករណីយំ, នាបរំ ឥត្ថត្តាយា”តិ អព្ភញ្ញាសិ។ អញ្ញតរោ ច បនាយស្មា ចិត្តោ ហត្ថិសារិបុត្តោ អរហតំ អហោសីតិ។

    He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And Venerable Citta Hatthisāriputta became one of the perfected.

    ឆដ្ឋំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact