Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation

    මජ්ඣිම නිකාය 55

    The Middle-Length Suttas Collection 55

    ජීවකසුත්ත

    With Jīvaka

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා රාජගහේ විහරති ජීවකස්ස කෝමාරභච්චස්ස අම්බවනේ.

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha in the Mango Grove of Jīvaka Komārabhacca.

    අථ ඛෝ ජීවකෝ කෝමාරභච්චෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ජීවකෝ කෝමාරභච්චෝ භගවන්තං ඒතදවෝච:

    Then Jīvaka went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to the Buddha:

    “සුතං මේතං, භන්තේ: ‘සමණං ගෝතමං උද්දිස්ස පාණං ආරභන්ති, තං සමණෝ ගෝතමෝ ජානං උද්දිස්සකතං මංසං පරිභුඤ්ජති පටිච්චකම්මන්(අ)ති. යේ තේ, භන්තේ, ඒවමාහංසු: ‘සමණං ගෝතමං උද්දිස්ස පාණං ආරභන්ති, තං සමණෝ ගෝතමෝ ජානං උද්දිස්සකතං මංසං පරිභුඤ්ජති පටිච්චකම්මන්(අ)ති, කච්චි තේ, භන්තේ, භගවතෝ වුත්තවාදිනෝ, න ච භගවන්තං අභූතේන අබ්භාචික්ඛන්ති, ධම්මස්ස චානුධම්මං බ්‍යාකරෝන්ති, න ච කෝචි සහධම්මිකෝ වාදානුවාදෝ ගාරය්හං ඨානං ආගච්ඡතී”ති?

    “Sir, I have heard this: ‘They slaughter living creatures specially for the ascetic Gotama. The ascetic Gotama knowingly eats meat prepared on purpose for him: this is a deed he caused.’ I trust that those who say this repeat what the Buddha has said, and do not misrepresent him with an untruth? Is their explanation in line with the teaching? Are there any legitimate grounds for rebuke and criticism?”

    “යේ තේ, ජීවක, ඒවමාහංසු: ‘සමණං ගෝතමං උද්දිස්ස පාණං ආරභන්ති, තං සමණෝ ගෝතමෝ ජානං උද්දිස්සකතං මංසං පරිභුඤ්ජති පටිච්චකම්මන්(අ)ති න මේ තේ වුත්තවාදිනෝ, අබ්භාචික්ඛන්ති ච මං තේ අසතා අභූතේන.

    “Jīvaka, those who say this do not repeat what I have said. They misrepresent me with what is false and untrue.

    තීහි ඛෝ අහං, ජීවක, ඨානේහි මංසං අපරිභෝගන්ති වදාමි. දිට්ඨං, සුතං, පරිසඞ්කිතං—ඉමේහි ඛෝ අහං, ජීවක, තීහි ඨානේහි මංසං අපරිභෝගන්ති වදාමි.

    In three cases I say that meat may not be eaten: it’s seen, heard, or suspected. These are three cases in which meat may not be eaten.

    තීහි ඛෝ අහං, ජීවක, ඨානේහි මංසං පරිභෝගන්ති වදාමි. අදිට්ඨං, අසුතං, අපරිසඞ්කිතං—ඉමේහි ඛෝ අහං, ජීවක, තීහි ඨානේහි මංසං පරිභෝගන්ති වදාමි.

    In three cases I say that meat may be eaten: it’s not seen, heard, or suspected. These are three cases in which meat may be eaten.

    ඉධ, ජීවක, භික්ඛු අඤ්ඤතරං ගාමං වා නිගමං වා උපනිස්සාය විහරති. සෝ මේත්තාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරති, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං. ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං මේත්තාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාබජ්ඣේන ඵරිත්වා විහරති. තමේනං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා උපසඞ්කමිත්වා ස්වාතනාය භත්තේන නිමන්තේති. ආකඞ්ඛමානෝව, ජීවක, භික්ඛු අධිවාසේති.

    Take the case of a bhikkhu living supported by a town or village. They meditate spreading a heart full of love to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of love to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. A householder or their child approaches and invites them for the next day’s meal. The bhikkhu accepts if they want.

    සෝ තස්සා රත්තියා අච්චයේන පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය යේන තස්ස ගහපතිස්ස වා ගහපතිපුත්තස්ස වා නිවේසනං තේනුපසඞ්කමති; උපසඞ්කමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදති. තමේනං සෝ ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන පිණ්ඩපාතේන පරිවිසති. තස්ස න ඒවං හෝති: ‘සාධු වත මායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන පිණ්ඩපාතේන පරිවිසේය්‍යාති. අහෝ වත මායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා ආයතිම්පි ඒවරූපේන පණීතේන පිණ්ඩපාතේන පරිවිසේය්‍යා(අ)ති—ඒවම්පිස්ස න හෝති. සෝ තං පිණ්ඩපාතං අගථිතෝ අමුච්ඡිතෝ අනජ්ඣෝපන්නෝ ආදීනවදස්සාවී නිස්සරණපඤ්ඤෝ පරිභුඤ්ජති.

    When the night has passed, they robe up in the morning, take their bowl and robe, and approach that householder’s home, where they sit on the seat spread out. That householder or their child serves them with delicious almsfood. It never occurs to them, ‘It’s so good that this householder serves me with delicious almsfood! I hope they serve me with such delicious almsfood in the future!’ They don’t think that. They eat that almsfood untied, uninfatuated, unattached, seeing the drawback, and understanding the escape.

    තං කිං මඤ්ඤසි, ජීවක, අපි නු සෝ භික්ඛු තස්මිං සමයේ අත්තබ්‍යාබාධාය වා චේතේති, පරබ්‍යාබාධාය වා චේතේති, උභයබ්‍යාබාධාය වා චේතේතී”ති?

    What do you think, Jīvaka? At that time is that bhikkhu intending to hurt themselves, hurt others, or hurt both?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “නනු සෝ, ජීවක, භික්ඛු තස්මිං සමයේ අනවජ්ජංයේව ආහාරං ආහාරේතී”ති?

    “Aren’t they eating blameless food at that time?”

    “ඒවං, භන්තේ. සුතං මේතං, භන්තේ: ‘බ්‍රහ්මා මේත්තාවිහාරී(අ)ති. තං මේ ඉදං, භන්තේ, භගවා සක්ඛිදිට්ඨෝ; භගවා හි, භන්තේ, මේත්තාවිහාරී”ති.

    “Yes, sir. Sir, I have heard that Brahmā abides in love. Now, I’ve seen the Buddha with my own eyes, and it is the Buddha who truly abides in love.”

    “යේන ඛෝ, ජීවක, රාගේන යේන දෝසේන යේන මෝහේන බ්‍යාපාදවා අස්ස සෝ රාගෝ සෝ දෝසෝ සෝ මෝහෝ තථාගතස්ස පහීනෝ උච්ඡින්නමූලෝ තාලාවත්ථුකතෝ අනභාවඞ්කතෝ ආයතිං අනුප්පාදධම්මෝ. සචේ ඛෝ තේ, ජීවක, ඉදං සන්ධාය භාසිතං අනුජානාමි තේ ඒතන්”ති.

    “Any greed, hate, or delusion that might give rise to ill will has been given up by the Realized One, cut off at the root, made like a palm stump, obliterated, and is unable to arise in the future. If that’s what you were referring to, I acknowledge it.”

    “ඒතදේව ඛෝ පන මේ, භන්තේ, සන්ධාය භාසිතං”.

    “That’s exactly what I was referring to.”

    “ඉධ, ජීවක, භික්ඛු අඤ්ඤතරං ගාමං වා නිගමං වා උපනිස්සාය විහරති. සෝ කරුණාසහගතේන චේතසා …පේ…

    “Take the case, Jīvaka, of a bhikkhu living supported by a town or village. They meditate spreading a heart full of compassion …

    මුදිතාසහගතේන චේතසා …පේ…

    They meditate spreading a heart full of rejoicing …

    උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරති, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං. ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාබජ්ඣේන ඵරිත්වා විහරති. තමේනං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා උපසඞ්කමිත්වා ස්වාතනාය භත්තේන නිමන්තේති. ආකඞ්ඛමානෝව, ජීවක, භික්ඛු අධිවාසේති.

    They meditate spreading a heart full of equanimity to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of equanimity to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. A householder or their child approaches and invites them for the next day’s meal. The bhikkhu accepts if they want.

    සෝ තස්සා රත්තියා අච්චයේන පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය යේන ගහපතිස්ස වා ගහපතිපුත්තස්ස වා නිවේසනං තේනුපසඞ්කමති; උපසඞ්කමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදති. තමේනං සෝ ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන පිණ්ඩපාතේන පරිවිසති. තස්ස න ඒවං හෝති: ‘සාධු වත මායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන පිණ්ඩපාතේන පරිවිසේය්‍යාති. අහෝ වත මායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා ආයතිම්පි ඒවරූපේන පණීතේන පිණ්ඩපාතේන පරිවිසේය්‍යා(අ)ති—ඒවම්පිස්ස න හෝති. සෝ තං පිණ්ඩපාතං අගථිතෝ අමුච්ඡිතෝ අනජ්ඣෝපන්නෝ ආදීනවදස්සාවී නිස්සරණපඤ්ඤෝ පරිභුඤ්ජති.

    When the night has passed, they robe up in the morning, take their bowl and robe, and approach that householder’s home, where they sit on the seat spread out. That householder or their child serves them with delicious almsfood. It never occurs to them, ‘It’s so good that this householder serves me with delicious almsfood! I hope they serve me with such delicious almsfood in the future!’ They don’t think that. They eat that almsfood untied, uninfatuated, unattached, seeing the drawback, and understanding the escape.

    තං කිං මඤ්ඤසි, ජීවක, අපි නු සෝ භික්ඛු තස්මිං සමයේ අත්තබ්‍යාබාධාය වා චේතේති, පරබ්‍යාබාධාය වා චේතේති, උභයබ්‍යාබාධාය වා චේතේතී”ති?

    What do you think, Jīvaka? At that time is that bhikkhu intending to hurt themselves, hurt others, or hurt both?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “නනු සෝ, ජීවක, භික්ඛු තස්මිං සමයේ අනවජ්ජංයේව ආහාරං ආහාරේතී”ති?

    “Aren’t they eating blameless food at that time?”

    “ඒවං, භන්තේ. සුතං මේතං, භන්තේ: ‘බ්‍රහ්මා උපේක්ඛාවිහාරී(අ)ති. තං මේ ඉදං, භන්තේ, භගවා සක්ඛිදිට්ඨෝ; භගවා හි, භන්තේ, උපේක්ඛාවිහාරී”ති.

    “Yes, sir. Sir, I have heard that Brahmā abides in equanimity. Now, I’ve seen the Buddha with my own eyes, and it is the Buddha who truly abides in equanimity.”

    “යේන ඛෝ, ජීවක, රාගේන යේන දෝසේන යේන මෝහේන විහේසවා අස්ස අරතිවා අස්ස පටිඝවා අස්ස සෝ රාගෝ සෝ දෝසෝ සෝ මෝහෝ තථාගතස්ස පහීනෝ උච්ඡින්නමූලෝ තාලාවත්ථුකතෝ අනභාවඞ්කතෝ ආයතිං අනුප්පාදධම්මෝ. සචේ ඛෝ තේ, ජීවක, ඉදං සන්ධාය භාසිතං, අනුජානාමි තේ ඒතන්”ති.

    “Any greed, hate, or delusion that might give rise to cruelty, discontent, or repulsion has been given up by the Realized One, cut off at the root, made like a palm stump, obliterated, and is unable to arise in the future. If that’s what you were referring to, I acknowledge it.”

    “ඒතදේව ඛෝ පන මේ, භන්තේ, සන්ධාය භාසිතං”.

    “That’s exactly what I was referring to.”

    “යෝ ඛෝ, ජීවක, තථාගතං වා තථාගතසාවකං වා උද්දිස්ස පාණං ආරභති සෝ පඤ්චහි ඨානේහි බහුං අපුඤ්ඤං පසවති.

    “Jīvaka, anyone who slaughters a living creature specially for the Realized One or the Realized One’s disciple makes much bad karma for five reasons.

    යම්පි සෝ, ගහපති, ඒවමාහ: ‘ගච්ඡථ, අමුකං නාම පාණං ආනේථා(අ)ති, ඉමිනා පඨමේන ඨානේන බහුං අපුඤ්ඤං පසවති.

    When they say: ‘Go, fetch that living creature,’ this is the first reason.

    යම්පි සෝ පාණෝ ගලප්පවේඨකේන ආනීයමානෝ දුක්ඛං දෝමනස්සං පටිසංවේදේති, ඉමිනා දුතියේන ඨානේන බහුං අපුඤ්ඤං පසවති.

    When that living creature experiences pain and sadness as it’s led along by a collar, this is the second reason.

    යම්පි සෝ ඒවමාහ: ‘ගච්ඡථ ඉමං පාණං ආරභථා(අ)ති, ඉමිනා තතියේන ඨානේන බහුං අපුඤ්ඤං පසවති.

    When they say: ‘Go, slaughter that living creature,’ this is the third reason.

    යම්පි සෝ පාණෝ ආරභියමානෝ දුක්ඛං දෝමනස්සං පටිසංවේදේති, ඉමිනා චතුත්ථේන ඨානේන බහුං අපුඤ්ඤං පසවති.

    When that living creature experiences pain and sadness as it’s being slaughtered, this is the fourth reason.

    යම්පි සෝ තථාගතං වා තථාගතසාවකං වා අකප්පියේන ආසාදේති, ඉමිනා පඤ්චමේන ඨානේන බහුං අපුඤ්ඤං පසවති.

    When they provide the Realized One or the Realized One’s disciple with unallowable food, this is the fifth reason.

    යෝ ඛෝ, ජීවක, තථාගතං වා තථාගතසාවකං වා උද්දිස්ස පාණං ආරභති සෝ ඉමේහි පඤ්චහි ඨානේහි බහුං අපුඤ්ඤං පසවතී”ති.

    Anyone who slaughters a living creature specially for the Realized One or the Realized One’s disciple makes much bad karma for five reasons.”

    ඒවං වුත්තේ, ජීවකෝ කෝමාරභච්චෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “අච්ඡරියං, භන්තේ, අබ්භුතං, භන්තේ. කප්පියං වත, භන්තේ, භික්ඛූ ආහාරං ආහාරේන්ති; අනවජ්ජං වත, භන්තේ, භික්ඛූ ආහාරං ආහාරේන්ති. අභික්කන්තං, භන්තේ, අභික්කන්තං, භන්තේ …පේ… උපාසකං මං භගවා ධාරේතු අජ්ජතග්ගේ පාණුපේතං සරණං ගතන්”ති.

    When he had spoken, Jīvaka said to the Buddha: “It’s incredible, sir, it’s amazing! The bhikkhus indeed eat allowable food. The bhikkhus indeed eat blameless food. Excellent, sir! Excellent! … From this day forth, may the Buddha remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”

    ජීවකසුත්තං නිට්ඨිතං පඤ්චමං.





    The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact