Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 5.194

    Numbered Discourses 5.194

    20. බ්‍රාහ්මණවග්ග

    20. Brahmins

    කාරණපාලීසුත්ත

    With Kāraṇapālī

    ඒකං සමයං භගවා වේසාලියං විහරති මහාවනේ කූටාගාරසාලායං.

    At one time the Buddha was staying near Vesālī, at the Great Wood, in the hall with the peaked roof.

    තේන ඛෝ පන සමයේන කාරණපාලී බ්‍රාහ්මණෝ ලිච්ඡවීනං කම්මන්තං කාරේති. අද්දසා ඛෝ කාරණපාලී බ්‍රාහ්මණෝ පිඞ්ගියානිං බ්‍රාහ්මණං දූරතෝව ආගච්ඡන්තං; දිස්වා පිඞ්ගියානිං බ්‍රාහ්මණං ඒතදවෝච: “හන්ද කුතෝ නු භවං පිඞ්ගියානී ආගච්ඡති දිවා දිවස්සා”ති?

    Now at that time the brahmin Kāraṇapālī was working for the Licchavis. He saw the brahmin Piṅgiyānī coming off in the distance and said to him, “So, Piṅgiyānī, where are you coming from in the middle of the day?”

    “ඉතෝහං, භෝ, ආගච්ඡාමි සමණස්ස ගෝතමස්ස සන්තිකා”ති.

    “I’m coming, my good man, from the presence of the ascetic Gotama.”

    “තං කිං මඤ්ඤති භවං පිඞ්ගියානී සමණස්ස ගෝතමස්ස පඤ්ඤාවේය්‍යත්තියං? පණ්ඩිතෝ මඤ්ඤේ”ති?

    “What do you think of the ascetic Gotama’s lucidity of wisdom? Do you think he’s astute?”

    “කෝ චාහං, භෝ, කෝ ච සමණස්ස ගෝතමස්ස පඤ්ඤාවේය්‍යත්තියං ජානිස්සාමි. සෝපි නූනස්ස තාදිසෝව යෝ සමණස්ස ගෝතමස්ස පඤ්ඤාවේය්‍යත්තියං ජානේය්‍යා”ති.

    “My good man, who am I to judge the ascetic Gotama’s lucidity of wisdom? You’d really have to be on the same level to judge his lucidity of wisdom.”

    “උළාරාය ඛලු භවං පිඞ්ගියානී සමණං ගෝතමං පසංසාය පසංසතී”ති.

    “Master Piṅgiyānī praises the ascetic Gotama with magnificent praise indeed.”

    “කෝ චාහං, භෝ, කෝ ච සමණං ගෝතමං පසංසිස්සාමි. පසත්ථප්පසත්ථෝව සෝ භවං ගෝතමෝ සේට්ඨෝ දේවමනුස්සානන්”ති.

    “Who am I to praise the ascetic Gotama? He is praised by the praised as the first among gods and humans.”

    “කිං පන භවං පිඞ්ගියානී අත්ථවසං සම්පස්සමානෝ සමණේ ගෝතමේ ඒවං අභිප්පසන්නෝ”ති?

    “But for what reason are you so devoted to the ascetic Gotama?”

    “සේය්‍යථාපි, භෝ, පුරිසෝ අග්ගරසපරිතිත්තෝ න අඤ්ඤේසං හීනානං රසානං පිහේති; ඒවමේවං ඛෝ, භෝ, යතෝ යතෝ තස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස ධම්මං සුණාති—යදි සුත්තසෝ, යදි ගේය්‍යසෝ, යදි වේය්‍යාකරණසෝ, යදි අබ්භුතධම්මසෝ—තතෝ තතෝ න අඤ්ඤේසං පුථුසමණබ්‍රාහ්මණප්පවාදානං පිහේති.

    “Suppose a person was completely satisfied by the best tasting food. They wouldn’t be attracted to anything that tasted inferior. In the same way, when you hear the ascetic Gotama’s teaching—whatever it may be, whether statements, songs, discussions, or amazing stories—then you’re not attracted to the doctrines of the various ascetics and brahmins.

    සේය්‍යථාපි, භෝ, පුරිසෝ ජිඝච්ඡාදුබ්බල්‍යපරේතෝ මධුපිණ්ඩිකං අධිගච්ඡේය්‍ය. සෝ යතෝ යතෝ සායේථ, ලභතේව සාදුරසං අසේචනකං; ඒවමේවං ඛෝ, භෝ, යතෝ යතෝ තස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස ධම්මං සුණාති—යදි සුත්තසෝ, යදි ගේය්‍යසෝ, යදි වේය්‍යාකරණසෝ, යදි අබ්භුතධම්මසෝ—තතෝ තතෝ ලභතේව අත්තමනතං, ලභති චේතසෝ පසාදං.

    Suppose a person who was weak with hunger was to obtain a honey-cake. Wherever they taste it, they would enjoy a sweet, delicious flavor. In the same way, when you hear the ascetic Gotama’s teaching—whatever it may be, whether statements, songs, discussions, or amazing stories—then you get a sense of uplift, a confidence of the heart.

    සේය්‍යථාපි, භෝ, පුරිසෝ චන්දනඝටිකං අධිගච්ඡේය්‍ය—හරිචන්දනස්ස වා ලෝහිතචන්දනස්ස වා. සෝ යතෝ යතෝ ඝායේථ—යදි මූලතෝ, යදි මජ්ඣතෝ, යදි අග්ගතෝ—අධිගච්ඡතේව සුරභිගන්ධං අසේචනකං; ඒවමේවං ඛෝ, භෝ, යතෝ යතෝ තස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස ධම්මං සුණාති—යදි සුත්තසෝ, යදි ගේය්‍යසෝ, යදි වේය්‍යාකරණසෝ, යදි අබ්භුතධම්මසෝ—තතෝ තතෝ අධිගච්ඡති පාමෝජ්ජං අධිගච්ඡති සෝමනස්සං.

    Suppose a person were to obtain a piece of sandalwood, whether yellow or red. Wherever they smelled it—whether at the root, the middle, or the top—they’d enjoy a delicious fragrance. In the same way, when you hear the ascetic Gotama’s teaching—whatever it may be, whether statements, songs, discussions, or amazing stories—then you become filled with joy and happiness.

    සේය්‍යථාපි, භෝ, පුරිසෝ ආබාධිකෝ දුක්ඛිතෝ බාළ්හගිලානෝ. තස්ස කුසලෝ භිසක්කෝ ඨානසෝ ආබාධං නීහරේය්‍ය; ඒවමේවං ඛෝ, භෝ, යතෝ යතෝ තස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස ධම්මං සුණාති—යදි සුත්තසෝ, යදි ගේය්‍යසෝ, යදි වේය්‍යාකරණසෝ, යදි අබ්භුතධම්මසෝ—තතෝ තතෝ සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා අබ්භත්ථං ගච්ඡන්ති.

    Suppose there was a person who was sick, suffering, gravely ill. A good doctor would cure them on the spot. In the same way, when you hear the ascetic Gotama’s teaching—whatever it may be, whether statements, songs, discussions, or amazing stories—then you make an end of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.

    සේය්‍යථාපි, භෝ, පෝක්ඛරණී අච්ඡෝදකා සාතෝදකා සීතෝදකා සේතකා සුපතිත්ථා රමණීයා. අථ පුරිසෝ ආගච්ඡේය්‍ය ඝම්මාභිතත්තෝ ඝම්මපරේතෝ කිලන්තෝ තසිතෝ පිපාසිතෝ. සෝ තං පෝක්ඛරණිං ඕගාහේත්වා න්හාත්වා ච පිවිත්වා ච සබ්බදරථකිලමථපරිළාහං පටිප්පස්සම්භේය්‍ය. ඒවමේවං ඛෝ, භෝ, යතෝ යතෝ තස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස ධම්මං සුණාති—යදි සුත්තසෝ, යදි ගේය්‍යසෝ, යදි වේය්‍යාකරණසෝ, යදි අබ්භුතධම්මසෝ—තතෝ තතෝ සබ්බදරථකිලමථපරිළාහා පටිප්පස්සම්භන්තී”ති.

    Suppose there was a lotus pond with clear, sweet, cool water, clean, with smooth banks, delightful. Then along comes a person struggling in the oppressive heat, weary, thirsty, and parched. They’d plunge into the lotus pond to bathe and drink. And all their stress, weariness, and heat exhaustion would die down. In the same way, when you hear the ascetic Gotama’s teaching—whatever it may be, whether statements, songs, discussions, or amazing stories—then all your stress, weariness, and exhaustion die down.”

    ඒවං වුත්තේ, කාරණපාලී බ්‍රාහ්මණෝ උට්ඨායාසනා ඒකංසං උත්තරාසඞ්ගං කරිත්වා දක්ඛිණං ජාණුමණ්ඩලං පථවියං නිහන්ත්වා යේන භගවා තේනඤ්ජලිං පණාමේත්වා තික්ඛත්තුං උදානං උදානේසි:

    When this was said, the brahmin Kāraṇapālī got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, knelt on his right knee, raised his joined palms toward the Buddha, and expressed this heartfelt sentiment three times:

    “නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස.

    “Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!

    නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස.

    Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!

    නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්සාති.

    Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!

    අභික්කන්තං, භෝ පිඞ්ගියානි, අභික්කන්තං, භෝ පිඞ්ගියානි. සේය්‍යථාපි, භෝ පිඞ්ගියානි, නික්කුජ්ජිතං වා උක්කුජ්ජේය්‍ය පටිච්ඡන්නං වා විවරේය්‍ය, මූළ්හස්ස වා මග්ගං ආචික්ඛේය්‍ය අන්ධකාරේ වා තේලපජ්ජෝතං ධාරේය්‍ය: ‘චක්ඛුමන්තෝ රූපානි දක්ඛන්තී(අ)ති; ඒවමේවං භෝතා පිඞ්ගියානිනා අනේකපරියායේන ධම්මෝ පකාසිතෝ. ඒසාහං, භෝ පිඞ්ගියානි, තං භවන්තං ගෝතමං සරණං ගච්ඡාමි ධම්මඤ්ච භික්ඛුසඞ්ඝඤ්ච. උපාසකං මං භවං පිඞ්ගියානී ධාරේතු, අජ්ජතග්ගේ පාණුපේතං සරණං ගතන්”ති.

    Excellent, Master Piṅgiyānī! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Piṅgiyānī has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may Master Piṅgiyānī remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”

    චතුත්ථං.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact