Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៨។១០
Numbered Discourses 8.10
១។ មេត្តាវគ្គ
1. Love
ការណ្ឌវសុត្ត
Trash
ឯកំ សមយំ ភគវា ចម្បាយំ វិហរតិ គគ្គរាយ បោក្ខរណិយា តីរេ។ តេន ខោ បន សមយេន ភិក្ខូ ភិក្ខុំ អាបត្តិយា ចោទេន្តិ។ សោ ភិក្ខុ ភិក្ខូហិ អាបត្តិយា ចោទិយមានោ អញ្ញេនាញ្ញំ បដិចរតិ, ពហិទ្ធា កថំ អបនាមេតិ, កោបញ្ច ទោសញ្ច អប្បច្ចយញ្ច បាតុករោតិ។
At one time the Buddha was staying near Campā on the banks of the Gaggarā Lotus Pond. Now at that time the bhikkhus accused a bhikkhu of an offense. The accused bhikkhu dodged the issue, distracted the discussion with irrelevant points, and displayed annoyance, hate, and bitterness.
អថ ខោ ភគវា ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “និទ្ធមថេតំ, ភិក្ខវេ, បុគ្គលំ; និទ្ធមថេតំ, ភិក្ខវេ, បុគ្គលំ។ អបនេយ្យេសោ, ភិក្ខវេ, បុគ្គលោ។ កិំ វោ តេន បរបុត្តេន វិសោធិតេន។
Then the Buddha said to the bhikkhus, “Bhikkhus, throw this person out! Throw this person out! This person should be shown the door. Why should you be vexed by an outsider?
ឥធ, ភិក្ខវេ, ឯកច្ចស្ស បុគ្គលស្ស តាទិសំយេវ ហោតិ អភិក្កន្តំ បដិក្កន្តំ អាលោកិតំ វិលោកិតំ សមិញ្ជិតំ បសារិតំ សង្ឃាដិបត្តចីវរធារណំ, សេយ្យថាបិ អញ្ញេសំ ភទ្ទកានំ ភិក្ខូនំ—យាវស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ ន បស្សន្តិ។ យតោ ច ខ្វស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ បស្សន្តិ, តមេនំ ឯវំ ជានន្តិ: ‘សមណទូសីវាយំ សមណបលាបោ សមណការណ្ឌវោៜតិ។ តមេនំ ឥតិ វិទិត្វា ពហិទ្ធា នាសេន្តិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? មា អញ្ញេ ភទ្ទកេ ភិក្ខូ ទូសេសីតិ។
Take a case where a certain person looks just the same as other good-natured bhikkhus when going out and coming back, when looking ahead and aside, when bending and extending the limbs, and when bearing the outer robe, bowl and robes. That is, so long as the bhikkhus don’t notice his offense. But when the bhikkhus notice the offense, they know that he’s a corrupt ascetic, just useless trash. When they realize this they send him away. Why is that? So that he doesn’t corrupt good-natured bhikkhus.
សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, សម្បន្នេ យវករណេ យវទូសី ជាយេថ យវបលាបោ យវការណ្ឌវោតិ។ តស្ស តាទិសំយេវ មូលំ ហោតិ, សេយ្យថាបិ អញ្ញេសំ ភទ្ទកានំ យវានំ; តាទិសំយេវ នាឡំ ហោតិ, សេយ្យថាបិ អញ្ញេសំ ភទ្ទកានំ យវានំ; តាទិសំយេវ បត្តំ ហោតិ, សេយ្យថាបិ អញ្ញេសំ ភទ្ទកានំ យវានំ—យាវស្ស សីសំ ន និព្ពត្តតិ។ យតោ ច ខ្វស្ស សីសំ និព្ពត្តតិ, តមេនំ ឯវំ ជានន្តិ: ‘យវទូសីវាយំ យវបលាបោ យវការណ្ឌវោៜតិ។ តមេនំ ឥតិ វិទិត្វា សមូលំ ឧប្បាដេត្វា ពហិទ្ធា យវករណស្ស ឆឌ្ឌេន្តិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? មា អញ្ញេ ភទ្ទកេ យវេ ទូសេសីតិ។
Suppose in a growing field of barley some bad barley appeared, just useless trash. Its roots, stem, and leaves would look just the same as the healthy barley. That is, so long as the head doesn’t appear. But when the head appears, they know that it’s bad barley, just useless trash. When they realize this they pull it up by the roots and throw it outside the field. Why is that? So that it doesn’t spoil the good barley.
ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ឥធេកច្ចស្ស បុគ្គលស្ស តាទិសំយេវ ហោតិ អភិក្កន្តំ បដិក្កន្តំ អាលោកិតំ វិលោកិតំ សមិញ្ជិតំ បសារិតំ សង្ឃាដិបត្តចីវរធារណំ, សេយ្យថាបិ អញ្ញេសំ ភទ្ទកានំ ភិក្ខូនំ—យាវស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ ន បស្សន្តិ។ យតោ ច ខ្វស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ បស្សន្តិ, តមេនំ ឯវំ ជានន្តិ: ‘សមណទូសីវាយំ សមណបលាបោ សមណការណ្ឌវោៜតិ។ តមេនំ ឥតិ វិទិត្វា ពហិទ្ធា នាសេន្តិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? មា អញ្ញេ ភទ្ទកេ ភិក្ខូ ទូសេសីតិ។
In the same way, take a case where a certain person looks just the same as other good-natured bhikkhus when going out and coming back, when looking ahead and aside, when bending and extending the limbs, and when bearing the outer robe, bowl and robes. That is, so long as the bhikkhus don’t notice his offense. But when the bhikkhus notice the offense, they know that he’s a corrupt ascetic, just useless trash. When they realize this they send him away. Why is that? So that he doesn’t corrupt good-natured bhikkhus.
សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, មហតោ ធញ្ញរាសិស្ស ផុណមានស្ស តត្ថ យានិ តានិ ធញ្ញានិ ទឡ្ហានិ សារវន្តានិ តានិ ឯកមន្តំ បុញ្ឹ ហោតិ, យានិ បន តានិ ធញ្ញានិ ទុព្ពលានិ បលាបានិ តានិ វាតោ ឯកមន្តំ អបវហតិ។ តមេនំ សាមិកា សម្មជ្ជនិំ គហេត្វា ភិយ្យោសោ មត្តាយ អបសម្មជ្ជន្តិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? មា អញ្ញេ ភទ្ទកេ ធញ្ញេ ទូសេសីតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ឥធេកច្ចស្ស បុគ្គលស្ស តាទិសំយេវ ហោតិ អភិក្កន្តំ បដិក្កន្តំ អាលោកិតំ វិលោកិតំ សមិញ្ជិតំ បសារិតំ សង្ឃាដិបត្តចីវរធារណំ, សេយ្យថាបិ អញ្ញេសំ ភទ្ទកានំ ភិក្ខូនំ—យាវស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ ន បស្សន្តិ។ យតោ ច ខ្វស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ បស្សន្តិ, តមេនំ ឯវំ ជានន្តិ: ‘សមណទូសីវាយំ សមណបលាបោ សមណការណ្ឌវោៜតិ។ តមេនំ ឥតិ វិទិត្វា ពហិទ្ធា នាសេន្តិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? មា អញ្ញេ ភទ្ទកេ ភិក្ខូ ទូសេសីតិ។
Suppose that a large heap of grain is being winnowed. The grains that are firm and substantial form a heap on one side. And the grains that are flimsy and insubstantial are blown over to the other side. Then the owners take a broom and sweep them even further away. Why is that? So that it doesn’t spoil the good grain. In the same way, take a case where a certain person looks just the same as other good-natured bhikkhus when going out and coming back, when looking ahead and aside, when bending and extending the limbs, and when bearing the outer robe, bowl and robes. That is, so long as the bhikkhus don’t notice his offense. But when the bhikkhus notice the offense, they know that he’s a corrupt ascetic, just useless trash. When they realize this they send him away. Why is that? So that he doesn’t corrupt good-natured bhikkhus.
សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, បុរិសោ ឧទបានបនាឡិយត្ថិកោ តិណ្ហំ កុឋារិំ អាទាយ វនំ បវិសេយ្យ។ សោ យំ យទេវ រុក្ខំ កុឋារិបាសេន អាកោដេយ្យ តត្ថ យានិ តានិ រុក្ខានិ ទឡ្ហានិ សារវន្តានិ តានិ កុឋារិបាសេន អាកោដិតានិ កក្ខឡំ បដិនទន្តិ; យានិ បន តានិ រុក្ខានិ អន្តោបូតីនិ អវស្សុតានិ កសម្ពុជាតានិ តានិ កុឋារិបាសេន អាកោដិតានិ ទទ្ទរំ បដិនទន្តិ។ តមេនំ មូលេ ឆិន្ទតិ, មូលេ ឆិន្ទិត្វា អគ្គេ ឆិន្ទតិ, អគ្គេ ឆិន្ទិត្វា អន្តោ សុវិសោធិតំ វិសោធេតិ, អន្តោ សុវិសោធិតំ វិសោធេត្វា ឧទបានបនាឡិំ យោជេតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ឥធេកច្ចស្ស បុគ្គលស្ស តាទិសំយេវ ហោតិ អភិក្កន្តំ បដិក្កន្តំ អាលោកិតំ វិលោកិតំ សមិញ្ជិតំ បសារិតំ សង្ឃាដិបត្តចីវរធារណំ, សេយ្យថាបិ អញ្ញេសំ ភទ្ទកានំ ភិក្ខូនំ—យាវស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ ន បស្សន្តិ។ យតោ ច ខ្វស្ស ភិក្ខូ អាបត្តិំ បស្សន្តិ, តមេនំ ឯវំ ជានន្តិ: ‘សមណទូសីវាយំ សមណបលាបោ សមណការណ្ឌវោៜតិ។ តមេនំ ឥតិ វិទិត្វា ពហិទ្ធា នាសេន្តិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? មា អញ្ញេ ភទ្ទកេ ភិក្ខូ ទូសេសីតិ។
Suppose a man needs an irrigation gutter for a well. He’d take a sharp axe and enter the wood, where he’d knock various trees with the axe. The trees that were firm and substantial made a cracking sound. But the trees that were rotten inside, decomposing and decayed, made a thud. He’d cut down such a tree at the root, lop off the crown, and thoroughly clear out the insides. Then he’d use it as an irrigation gutter for the well. In the same way, take a case where a certain person looks just the same as other good-natured bhikkhus when going out and coming back, when looking ahead and aside, when bending and extending the limbs, and when bearing the outer robe, bowl and robes. That is, so long as the bhikkhus don’t notice his offense. But when the bhikkhus notice the offense, they know that he’s a corrupt ascetic, just useless trash. When they realize this they send him away. Why is that? So that he doesn’t corrupt good-natured bhikkhus.
សំវាសាយំ វិជានាថ, បាបិច្ឆោ កោធនោ ឥតិ; មក្ខី ថម្ភី បឡាសី ច, ឥស្សុកី មច្ឆរី សឋោ។
By living together, know that they’re irritable, with corrupt wishes, offensive, stubborn, and contemptuous, jealous, stingy, and devious.
សន្តវាចោ ជនវតិ, សមណោ វិយ ភាសតិ; រហោ ករោតិ ករណំ, បាបទិដ្ឋិ អនាទរោ។
They speak to people with a voice so smooth, just like an ascetic. But they act in secret, with their bad views and their lack of regard for others.
សំសប្បី ច មុសាវាទី, តំ វិទិត្វា យថាតថំ; សព្ពេ សមគ្គា ហុត្វាន, អភិនិព្ពជ្ជយាថ នំ។
You should recognize them for what they are: a creep and liar. Then having gathered in harmony, you should expel them.
ការណ្ឌវំ និទ្ធមថ, កសម្ពុំ អបកស្សថ; តតោ បលាបេ វាហេថ, អស្សមណេ សមណមានិនេ។
Throw out the trash! Get rid of the rubbish! And sweep away the scraps—they’re not ascetics, they just think they are.
និទ្ធមិត្វាន បាបិច្ឆេ, បាបអាចារគោចរេ; សុទ្ធាសុទ្ធេហិ សំវាសំ, កប្បយវ្ហោ បតិស្សតា; តតោ សមគ្គា និបកា, ទុក្ខស្សន្តំ ករិស្សថា”តិ។
When you’ve thrown out those of corrupt wishes, of bad behavior and alms-resort, dwell in communion, ever mindful, the pure with the pure. Then in harmony, alert, make an end of suffering.”
ទសមំ។
មេត្តាវគ្គោ បឋមោ។
តស្សុទ្ទានំ
មេត្តំ បញ្ញា ច ទ្វេ បិយា, ទ្វេ លោកា ទ្វេ វិបត្តិយោ; ទេវទត្តោ ច ឧត្តរោ, នន្ទោ ការណ្ឌវេន ចាតិ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]