Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 3.65

    Numbered Discourses 3.65

    7. මහාවග්ග

    7. The Great Chapter

    කේසමුත්තිසුත්ත

    With the Kālāmas of Kesamutta

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා කෝසලේසු චාරිකං චරමානෝ මහතා භික්ඛුසඞ්ඝේන සද්ධිං යේන කේසමුත්තං නාම කාලාමානං නිගමෝ තදවසරි. අස්සෝසුං ඛෝ කේසමුත්තියා කාලාමා:

    So I have heard. At one time the Buddha was wandering in the land of the Kosalans together with a large Saṅgha of bhikkhus when he arrived at a town of the Kālāmas named Kesamutta. The Kālāmas of Kesamutta heard:

    “සමණෝ ඛලු, භෝ, ගෝතමෝ සක්‍යපුත්තෝ සක්‍යකුලා පබ්බජිතෝ කේසමුත්තං අනුප්පත්තෝ. තං ඛෝ පන භවන්තං ගෝතමං ඒවං කල්‍යාණෝ කිත්තිසද්දෝ අබ්භුග්ගතෝ: ‘ඉතිපි සෝ භගවා …පේ… සාධු ඛෝ පන තථාරූපානං අරහතං දස්සනං හෝතී(අ)”ති.

    “It seems the ascetic Gotama—a Sakyan, gone forth from a Sakyan family—has arrived at Kesamutta. He has this good reputation: ‘That Blessed One is perfected, a fully awakened Buddha …’ It’s good to see such perfected ones.”

    අථ ඛෝ කේසමුත්තියා කාලාමා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා අප්පේකච්චේ භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු, අප්පේකච්චේ භගවතා සද්ධිං සම්මෝදිංසු, සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු, අප්පේකච්චේ යේන භගවා තේනඤ්ජලිං පණාමේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු, අප්පේකච්චේ නාමගෝත්තං සාවේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු, අප්පේකච්චේ තුණ්හීභූතා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තේ කේසමුත්තියා කාලාමා භගවන්තං ඒතදවෝචුං:

    Then the Kālāmas went up to the Buddha. Before sitting down to one side, some bowed, some exchanged greetings and polite conversation, some held up their joined palms toward the Buddha, some announced their name and clan, while some kept silent. Seated to one side the Kālāmas said to the Buddha:

    “සන්ති, භන්තේ, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කේසමුත්තං ආගච්ඡන්ති. තේ සකංයේව වාදං දීපේන්ති ජෝතේන්ති, පරප්පවාදං පන ඛුංසේන්ති වම්භේන්ති පරිභවන්ති ඕමක්ඛිං කරෝන්ති. අපරේපි, භන්තේ, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කේසමුත්තං ආගච්ඡන්ති. තේපි සකංයේව වාදං දීපේන්ති ජෝතේන්ති, පරප්පවාදං පන ඛුංසේන්ති වම්භේන්ති පරිභවන්ති ඕමක්ඛිං කරෝන්ති. තේසං නෝ, භන්තේ, අම්හාකං හෝතේව කඞ්ඛා හෝති විචිකිච්ඡා: ‘කෝ සු නාම ඉමේසං භවතං සමණබ්‍රාහ්මණානං සච්චං ආහ, කෝ මුසා(අ)”ති?

    “There are, sir, some ascetics and brahmins who come to Kesamutta. They explain and promote only their own doctrine, while they attack, badmouth, disparage, and smear the doctrines of others. Then some other ascetics and brahmins come to Kesamutta. They too explain and promote only their own doctrine, while they attack, badmouth, disparage, and smear the doctrines of others. So, sir, we’re doubting and uncertain: ‘I wonder who of these respected ascetics and brahmins speaks the truth, and who speaks falsehood?’”

    “අලඤ්හි වෝ, කාලාමා, කඞ්ඛිතුං අලං විචිකිච්ඡිතුං. කඞ්ඛනීයේව පන වෝ ඨානේ විචිකිච්ඡා උප්පන්නා.

    “It is enough, Kālāmas, for you to be doubting and uncertain. Doubt has come up in you about an uncertain matter.

    ඒථ තුම්හේ, කාලාමා, මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ, කාලාමා, අත්තනාව ජානේය්‍යාථ: ‘ඉමේ ධම්මා අකුසලා, ඉමේ ධම්මා සාවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුගරහිතා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්තී(අ)ති, අථ තුම්හේ, කාලාමා, පජහේය්‍යාථ.

    Please, Kālāmas, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think ‘The ascetic is our respected teacher.’ But when you know for yourselves: ‘These things are unskillful, blameworthy, criticized by sensible people, and when you undertake them, they lead to harm and suffering’, then you should give them up.

    තං කිං මඤ්ඤථ, කාලාමා, ලෝභෝ පුරිසස්ස අජ්ඣත්තං උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජති හිතාය වා අහිතාය වා”ති?

    What do you think, Kālāmas? Does greed come up in a person for their welfare or harm?”

    “අහිතාය, භන්තේ”.

    “Harm, sir.”

    “ලුද්ධෝ පනායං, කාලාමා, පුරිසපුග්ගලෝ ලෝභේන අභිභූතෝ පරියාදින්නචිත්තෝ පාණම්පි හනති, අදින්නම්පි ආදියති, පරදාරම්පි ගච්ඡති, මුසාපි භණති, පරම්පි තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.

    “A greedy individual, overcome by greed, kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, කාලාමා, දෝසෝ පුරිසස්ස අජ්ඣත්තං උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජති හිතාය වා අහිතාය වා”ති?

    “What do you think, Kālāmas? Does hate come up in a person for their welfare or harm?”

    “අහිතාය, භන්තේ”.

    “Harm, sir.”

    “දුට්ඨෝ පනායං, කාලාමා, පුරිසපුග්ගලෝ දෝසේන අභිභූතෝ පරියාදින්නචිත්තෝ පාණම්පි හනති, අදින්නම්පි ආදියති, පරදාරම්පි ගච්ඡති, මුසාපි භණති, පරම්පි තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.

    “A hateful individual, overcome by hate, kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, කාලාමා, මෝහෝ පුරිසස්ස අජ්ඣත්තං උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජති හිතාය වා අහිතාය වා”ති?

    “What do you think, Kālāmas? Does delusion come up in a person for their welfare or harm?”

    “අහිතාය, භන්තේ”.

    “Harm, sir.”

    “මූළ්හෝ පනායං, කාලාමා, පුරිසපුග්ගලෝ මෝහේන අභිභූතෝ පරියාදින්නචිත්තෝ පාණම්පි හනති, අදින්නම්පි ආදියති, පරදාරම්පි ගච්ඡති, මුසාපි භණති, පරම්පි තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.

    “A deluded individual, overcome by delusion, kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, කාලාමා, ඉමේ ධම්මා කුසලා වා අකුසලා වා”ති?

    “What do you think, Kālāmas, are these things skillful or unskillful?”

    “අකුසලා, භන්තේ”.

    “Unskillful, sir.”

    “සාවජ්ජා වා අනවජ්ජා වා”ති?

    “Blameworthy or blameless?”

    “සාවජ්ජා, භන්තේ”.

    “Blameworthy, sir.”

    “විඤ්ඤුගරහිතා වා විඤ්ඤුප්පසත්ථා වා”ති?

    “Criticized or praised by sensible people?”

    “විඤ්ඤුගරහිතා, භන්තේ”.

    “Criticized by sensible people, sir.”

    “සමත්තා සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්ති, නෝ වා? කථං වා ඒත්ථ හෝතී”ති?

    “When you undertake them, do they lead to harm and suffering, or not? Or how do you see this?”

    “සමත්තා, භන්තේ, සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්තීති. ඒවං නෝ ඒත්ථ හෝතී”ති.

    “When you undertake them, they lead to harm and suffering. That’s how we see it.”

    “ඉති ඛෝ, කාලාමා, යං තං අවෝචුම්හා: ‘ඒථ තුම්හේ, කාලාමා. මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ කාලාමා අත්තනාව ජානේය්‍යාථ: “ඉමේ ධම්මා අකුසලා, ඉමේ ධම්මා සාවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුගරහිතා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්තීති, අථ තුම්හේ, කාලාමා, පජහේය්‍යාථා”(අ)ති, ඉති යං තං වුත්තං, ඉදමේතං පටිච්ච වුත්තං.

    “So, Kālāmas, when I said: ‘Please, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think “The ascetic is our respected teacher.” But when you know for yourselves: “These things are unskillful, blameworthy, criticized by sensible people, and when you undertake them, they lead to harm and suffering”, then you should give them up.’ That’s what I said, and this is why I said it.

    ඒථ තුම්හේ, කාලාමා, මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ, කාලාමා, අත්තනාව ජානේය්‍යාථ: ‘ඉමේ ධම්මා කුසලා, ඉමේ ධම්මා අනවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුප්පසත්ථා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා හිතාය සුඛාය සංවත්තන්තී(අ)ති, අථ තුම්හේ, කාලාමා, උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යාථ.

    Please, Kālāmas, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think ‘The ascetic is our respected teacher.’ But when you know for yourselves: ‘These things are skillful, blameless, praised by sensible people, and when you undertake them, they lead to welfare and happiness’, then you should acquire them and keep them.

    තං කිං මඤ්ඤථ, කාලාමා, අලෝභෝ පුරිසස්ස අජ්ඣත්තං උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජති හිතාය වා අහිතාය වා”ති?

    What do you think, Kālāmas? Does contentment come up in a person for their welfare or harm?”

    “හිතාය, භන්තේ”.

    “Welfare, sir.”

    “අලුද්ධෝ පනායං, කාලාමා, පුරිසපුග්ගලෝ ලෝභේන අනභිභූතෝ අපරියාදින්නචිත්තෝ නේව පාණං හනති, න අදින්නං ආදියති, න පරදාරං ගච්ඡති, න මුසා භණති, න පරම්පි තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං හිතාය සුඛායා”ති.

    “An individual who is content, not overcome by greed, doesn’t kill living creatures, steal, commit adultery, lie, or encourage others to do the same. Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, කාලාමා, අදෝසෝ පුරිසස්ස අජ්ඣත්තං උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජති …පේ… අමෝහෝ පුරිසස්ස අජ්ඣත්තං උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජති …පේ… හිතාය සුඛායා”ති.

    “What do you think, Kālāmas? Does love come up in a person for their welfare or harm? … Does understanding come up in a person for their welfare or harm? … Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, කාලාමා, ඉමේ ධම්මා කුසලා වා අකුසලා වා”ති?

    “What do you think, Kālāmas, are these things skillful or unskillful?”

    “කුසලා, භන්තේ”.

    “Skillful, sir.”

    “සාවජ්ජා වා අනවජ්ජා වා”ති?

    “Blameworthy or blameless?”

    “අනවජ්ජා, භන්තේ”.

    “Blameless, sir.”

    “විඤ්ඤුගරහිතා වා විඤ්ඤුප්පසත්ථා වා”ති?

    “Criticized or praised by sensible people?”

    “විඤ්ඤුප්පසත්ථා, භන්තේ”.

    “Praised by sensible people, sir.”

    “සමත්තා සමාදින්නා හිතාය සුඛාය සංවත්තන්ති නෝ වා? කථං වා ඒත්ථ හෝතී”ති?

    “When you undertake them, do they lead to welfare and happiness, or not? Or how do you see this?”

    “සමත්තා, භන්තේ, සමාදින්නා හිතාය සුඛාය සංවත්තන්ති. ඒවං නෝ ඒත්ථ හෝතී”ති.

    “When you undertake them, they lead to welfare and happiness. That’s how we see it.”

    “ඉති ඛෝ, කාලාමා, යං තං අවෝචුම්හා: ‘ඒථ තුම්හේ, කාලාමා. මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ, කාලාමා, අත්තනාව ජානේය්‍යාථ—

    “So, Kālāmas, when I said: ‘Please, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think “The ascetic is our respected teacher.” But when you know for yourselves:

    ඉමේ ධම්මා කුසලා, ඉමේ ධම්මා අනවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුප්පසත්ථා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා හිතාය සුඛාය සංවත්තන්තීති, අථ තුම්හේ, කාලාමා, උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යාථා(අ)ති, ඉති යං තං වුත්තං ඉදමේතං පටිච්ච වුත්තං.

    “These things are skillful, blameless, praised by sensible people, and when you undertake them, they lead to welfare and happiness”, then you should acquire them and keep them.’ That’s what I said, and this is why I said it.

    ස ඛෝ සෝ, කාලාමා, අරියසාවකෝ ඒවං විගතාභිජ්ඣෝ විගතබ්‍යාපාදෝ අසම්මූළ්හෝ සම්පජානෝ පතිස්සතෝ මේත්තාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරති, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං, ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං මේත්තාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ඣේන ඵරිත්වා විහරති.

    Then that noble disciple is rid of desire, rid of ill will, unconfused, aware, and mindful. They meditate spreading a heart full of love to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of love to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will.

    කරුණාසහගතේන චේතසා …පේ…

    They meditate spreading a heart full of compassion to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of compassion to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will.

    මුදිතාසහගතේන චේතසා …පේ…

    They meditate spreading a heart full of rejoicing to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of rejoicing to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will.

    උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරති, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං, ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ඣේන ඵරිත්වා විහරති.

    They meditate spreading a heart full of equanimity to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of equanimity to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will.

    ස ඛෝ සෝ, කාලාමා, අරියසාවකෝ ඒවං අවේරචිත්තෝ ඒවං අබ්‍යාපජ්ඣචිත්තෝ ඒවං අසඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ ඒවං විසුද්ධචිත්තෝ. තස්ස දිට්ඨේව ධම්මේ චත්තාරෝ අස්සාසා අධිගතා හෝන්ති. ‘සචේ ඛෝ පන අත්ථි පරෝ ලෝකෝ, අත්ථි සුකතදුක්කටානං කම්මානං ඵලං විපාකෝ, අථාහං කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජිස්සාමී(අ)ති, අයමස්ස පඨමෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    When that noble disciple has a mind that’s free of enmity and ill will, uncorrupted and purified, they’ve won four consolations in the present life. ‘If it turns out there is another world, and good and bad deeds have a result, then—when the body breaks up, after death—I’ll be reborn in a good place, a heavenly realm.’ This is the first consolation they’ve won.

    ‘සචේ ඛෝ පන නත්ථි පරෝ ලෝකෝ, නත්ථි සුකතදුක්කටානං කම්මානං ඵලං විපාකෝ, අථාහං දිට්ඨේව ධම්මේ අවේරං අබ්‍යාපජ්ඣං අනීඝං සුඛිං අත්තානං පරිහරාමී(අ)ති, අයමස්ස දුතියෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    ‘If it turns out there is no other world, and good and bad deeds don’t have a result, then in the present life I’ll keep myself free of enmity and ill will, untroubled and happy.’ This is the second consolation they’ve won.

    ‘සචේ ඛෝ පන කරෝතෝ කරීයති පාපං, න ඛෝ පනාහං කස්සචි පාපං චේතේමි. අකරෝන්තං ඛෝ පන මං පාපකම්මං කුතෝ දුක්ඛං ඵුසිස්සතී(අ)ති, අයමස්ස තතියෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    ‘If it turns out that bad things happen to people who do bad things, then since I have no bad intentions, and since I’m not doing anything bad, how can suffering touch me?’ This is the third consolation they’ve won.

    ‘සචේ ඛෝ පන කරෝතෝ න කරීයති පාපං, අථාහං උභයේනේව විසුද්ධං අත්තානං සමනුපස්සාමී(අ)ති, අයමස්ස චතුත්ථෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    ‘If it turns out that bad things don’t happen to people who do bad things, then I still see myself pure on both sides.’ This is the fourth consolation they’ve won.

    ස ඛෝ සෝ, කාලාමා, අරියසාවකෝ ඒවං අවේරචිත්තෝ ඒවං අබ්‍යාපජ්ඣචිත්තෝ ඒවං අසඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ ඒවං විසුද්ධචිත්තෝ. තස්ස දිට්ඨේව ධම්මේ ඉමේ චත්තාරෝ අස්සාසා අධිගතා හෝන්තී”ති.

    When that noble disciple has a mind that’s free of enmity and ill will, undefiled and purified, they’ve won these four consolations in the present life.”

    “ඒවමේතං, භගවා, ඒවමේතං, සුගත. ස ඛෝ සෝ, භන්තේ, අරියසාවකෝ ඒවං අවේරචිත්තෝ ඒවං අබ්‍යාපජ්ඣචිත්තෝ ඒවං අසඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ ඒවං විසුද්ධචිත්තෝ. තස්ස දිට්ඨේව ධම්මේ චත්තාරෝ අස්සාසා අධිගතා හෝන්ති. ‘සචේ ඛෝ පන අත්ථි පරෝ ලෝකෝ, අත්ථි සුකතදුක්කටානං කම්මානං ඵලං විපාකෝ, අථාහං කායස්ස භේදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපජ්ජිස්සාමී(අ)ති, අයමස්ස පඨමෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    “That’s so true, Blessed One! That’s so true, Holy One! When that noble disciple has a mind that’s free of enmity and ill will, undefiled and purified, they’ve won these four consolations in the present life. …

    ‘සචේ ඛෝ පන නත්ථි පරෝ ලෝකෝ, නත්ථි සුකතදුක්කටානං කම්මානං ඵලං විපාකෝ, අථාහං දිට්ඨේව ධම්මේ අවේරං අබ්‍යාපජ්ඣං අනීඝං සුඛිං අත්තානං පරිහරාමී(අ)ති, අයමස්ස දුතියෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    ‘සචේ ඛෝ පන කරෝතෝ කරීයති පාපං, න ඛෝ පනාහං කස්සචි පාපං චේතේමි, අකරෝන්තං ඛෝ පන මං පාපකම්මං කුතෝ දුක්ඛං ඵුසිස්සතී(අ)ති, අයමස්ස තතියෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    ‘සචේ ඛෝ පන කරෝතෝ න කරීයති පාපං, අථාහං උභයේනේව විසුද්ධං අත්තානං සමනුපස්සාමී(අ)ති, අයමස්ස චතුත්ථෝ අස්සාසෝ අධිගතෝ හෝති.

    ස ඛෝ සෝ, භන්තේ, අරියසාවකෝ ඒවං අවේරචිත්තෝ ඒවං අබ්‍යාපජ්ඣචිත්තෝ ඒවං අසඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ ඒවං විසුද්ධචිත්තෝ. තස්ස දිට්ඨේව ධම්මේ ඉමේ චත්තාරෝ අස්සාසා අධිගතා හෝන්ති.

    අභික්කන්තං, භන්තේ …පේ… ඒතේ මයං, භන්තේ, භගවන්තං සරණං ගච්ඡාම ධම්මඤ්ච භික්ඛුසඞ්ඝඤ්ච. උපාසකේ නෝ, භන්තේ, භගවා ධාරේතු අජ්ජතග්ගේ පාණුපේතේ සරණං ගතේ”ති.

    Excellent, sir! Excellent! … We go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. From this day forth, may the Buddha remember us as lay followers who have gone for refuge for life.”

    පඤ්චමං.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact