| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៤។១១១
Numbered Discourses 4.111
១២។ កេសិវគ្គ
12. With Kesi
កេសិសុត្ត
With Kesi
អថ ខោ កេសិ អស្សទម្មសារថិ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ កេសិំ អស្សទម្មសារថិំ ភគវា ឯតទវោច: “ត្វំ ខោសិ, កេសិ, បញ្ញាតោ អស្សទម្មសារថីតិ។ កថំ បន ត្វំ, កេសិ, អស្សទម្មំ វិនេសី”តិ?
Then Kesi the horse trainer went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him, “Kesi, you’re known as a horse trainer. Just how do you guide a horse in training?”
“អហំ ខោ, ភន្តេ, អស្សទម្មំ សណ្ហេនបិ វិនេមិ, ផរុសេនបិ វិនេមិ, សណ្ហផរុសេនបិ វិនេមី”តិ។
“Sir, I guide a horse in training sometimes gently, sometimes harshly, and sometimes both gently and harshly.”
“សចេ តេ, កេសិ, អស្សទម្មោ សណ្ហេន វិនយំ ន ឧបេតិ, ផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, សណ្ហផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, កិន្តិ នំ ករោសី”តិ?
“Kesi, what do you do with a horse in training that doesn’t follow these forms of training?”
“សចេ មេ, ភន្តេ, អស្សទម្មោ សណ្ហេន វិនយំ ន ឧបេតិ, ផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, សណ្ហផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ; ហនាមិ នំ, ភន្តេ។ តំ កិស្ស ហេតុ? ‘មា មេ អាចរិយកុលស្ស អវណ្ណោ អហោសីៜតិ។
“In that case, sir, I kill it. Why is that? So that I don’t disgrace my tradition.
ភគវា បន, ភន្តេ, អនុត្តរោ បុរិសទម្មសារថិ។ កថំ បន, ភន្តេ, ភគវា បុរិសទម្មំ វិនេតី”តិ?
But sir, the Buddha is the supreme guide for those who wish to train. Just how do you guide a person in training?”
“អហំ ខោ, កេសិ, បុរិសទម្មំ សណ្ហេនបិ វិនេមិ, ផរុសេនបិ វិនេមិ, សណ្ហផរុសេនបិ វិនេមិ។
“Kesi, I guide a person in training sometimes gently, sometimes harshly, and sometimes both gently and harshly.
តត្រិទំ, កេសិ, សណ្ហស្មិំ—ឥតិ កាយសុចរិតំ ឥតិ កាយសុចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ វចីសុចរិតំ ឥតិ វចីសុចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ មនោសុចរិតំ ឥតិ មនោសុចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ ទេវា, ឥតិ មនុស្សាតិ។
The gentle way is this: ‘This is good conduct by way of body, speech, and mind. This is the result of good conduct by way of body, speech, and mind. This is life as a god. This is life as a human.’
តត្រិទំ, កេសិ, ផរុសស្មិំ—ឥតិ កាយទុច្ចរិតំ ឥតិ កាយទុច្ចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ វចីទុច្ចរិតំ ឥតិ វចីទុច្ចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ មនោទុច្ចរិតំ ឥតិ មនោទុច្ចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ និរយោ, ឥតិ តិរច្ឆានយោនិ, ឥតិ បេត្តិវិសយោតិ។
The harsh way is this: ‘This is bad conduct by way of body, speech, and mind. This is the result of bad conduct by way of body, speech, and mind. This is life in hell. This is life as an animal. This is life as a ghost.’
តត្រិទំ, កេសិ, សណ្ហផរុសស្មិំ—ឥតិ កាយសុចរិតំ ឥតិ កាយសុចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ កាយទុច្ចរិតំ ឥតិ កាយទុច្ចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ វចីសុចរិតំ ឥតិ វចីសុចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ វចីទុច្ចរិតំ ឥតិ វចីទុច្ចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ មនោសុចរិតំ ឥតិ មនោសុចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ មនោទុច្ចរិតំ ឥតិ មនោទុច្ចរិតស្ស វិបាកោ, ឥតិ ទេវា, ឥតិ មនុស្សា, ឥតិ និរយោ, ឥតិ តិរច្ឆានយោនិ, ឥតិ បេត្តិវិសយោ”តិ។
The both gentle and harsh way is this: ‘This is good conduct … this is bad conduct …’”
“សចេ តេ, ភន្តេ, បុរិសទម្មោ សណ្ហេន វិនយំ ន ឧបេតិ, ផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, សណ្ហផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, កិន្តិ នំ ភគវា ករោតី”តិ?
“Sir, what do you do with a person in training who doesn’t follow these forms of training?”
“សចេ មេ, កេសិ, បុរិសទម្មោ សណ្ហេន វិនយំ ន ឧបេតិ, ផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, សណ្ហផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, ហនាមិ នំ, កេសី”តិ។
“In that case, Kesi, I kill them.”
“ន ខោ, ភន្តេ, ភគវតោ បាណាតិបាតោ កប្បតិ។ អថ ច បន ភគវា ឯវមាហ: ‘ហនាមិ នំ, កេសីៜ”តិ។
“Sir, it’s not appropriate for the Buddha to kill living creatures. And yet you say you kill them.”
“សច្ចំ, កេសិ។ ន តថាគតស្ស បាណាតិបាតោ កប្បតិ។ អបិ ច យោ បុរិសទម្មោ សណ្ហេន វិនយំ ន ឧបេតិ, ផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, សណ្ហផរុសេន វិនយំ ន ឧបេតិ, ន តំ តថាគតោ វត្តព្ពំ អនុសាសិតព្ពំ មញ្ញតិ, នាបិ វិញ្ញូ សព្រហ្មចារី វត្តព្ពំ អនុសាសិតព្ពំ មញ្ញន្តិ។ វធោ ហេសោ, កេសិ, អរិយស្ស វិនយេ—យំ ន តថាគតោ វត្តព្ពំ អនុសាសិតព្ពំ មញ្ញតិ, នាបិ វិញ្ញូ សព្រហ្មចារី វត្តព្ពំ អនុសាសិតព្ពំ មញ្ញន្តី”តិ។
“It’s true, Kesi, it’s not appropriate for a Realized One to kill living creatures. But when a person in training doesn’t follow any of these forms of training, the Realized One doesn’t think they’re worth advising or instructing, and neither do their sensible spiritual companions. For it is killing in the training of the Noble One when the Realized One doesn’t think they’re worth advising or instructing, and neither do their sensible spiritual companions.”
“សោ ហិ នូន, ភន្តេ, សុហតោ ហោតិ—យំ ន តថាគតោ វត្តព្ពំ អនុសាសិតព្ពំ មញ្ញតិ, នាបិ វិញ្ញូ សព្រហ្មចារី វត្តព្ពំ អនុសាសិតព្ពំ មញ្ញន្តីតិ។ អភិក្កន្តំ, ភន្តេ, អភិក្កន្តំ, ភន្តេ …បេ… ឧបាសកំ មំ, ភន្តេ, ភគវា ធារេតុ អជ្ជតគ្គេ បាណុបេតំ សរណំ គតន៑”តិ។
“Well, they’re definitely dead when the Realized One doesn’t think they’re worth advising or instructing, and neither do their sensible spiritual companions. Excellent, sir! … From this day forth, may the Buddha remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
បឋមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
