Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
මජ්ඣිම නිකාය 103
The Middle-Length Suttas Collection 103
කින්තිසුත්ත
Is This What You Think Of Me?
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා පිසිනාරායං විහරති බලිහරණේ වනසණ්ඩේ. තත්ර ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: “භික්ඛවෝ”ති.
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Kusinārā, in the Forest of Offerings. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”
“භදන්තේ”ති තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:
“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:
“කින්ති වෝ, භික්ඛවේ, මයි හෝති: ‘චීවරහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේති, පිණ්ඩපාතහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේති, සේනාසනහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේති, ඉතිභවාභවහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේතී(අ)”ති?
“Bhikkhus, is this what you think of me? ‘The ascetic Gotama teaches the Dhamma for the sake of robes, almsfood, lodgings, or rebirth in this or that state.’”
“න ඛෝ නෝ, භන්තේ, භගවති ඒවං හෝති: ‘චීවරහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේති, පිණ්ඩපාතහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේති, සේනාසනහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේති, ඉතිභවාභවහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේතී(අ)”ති.
“No sir, we don’t think of you that way.”
“න ච කිර වෝ, භික්ඛවේ, මයි ඒවං හෝති: ‘චීවරහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේති …පේ… ඉතිභවාභවහේතු වා සමණෝ ගෝතමෝ ධම්මං දේසේතී(අ)ති; අථ කින්ති චරහි වෝ, භික්ඛවේ, මයි හෝතී”ති?
“If you don’t think of me that way, then what exactly do you think of me?”
“ඒවං ඛෝ නෝ, භන්තේ, භගවති හෝති: ‘අනුකම්පකෝ භගවා හිතේසී; අනුකම්පං උපාදාය ධම්මං දේසේතී(අ)”ති.
“We think of you this way: ‘The Buddha is compassionate and wants what’s best for us. He teaches out of compassion.’”
“ඒවඤ්ච කිර වෝ, භික්ඛවේ, මයි හෝති: ‘අනුකම්පකෝ භගවා හිතේසී; අනුකම්පං උපාදාය ධම්මං දේසේතී(අ)ති.
“So it seems you think that I teach out of compassion.
තස්මාතිහ, භික්ඛවේ, යේ වෝ මයා ධම්මා අභිඤ්ඤා දේසිතා, සේය්යථිදං—චත්තාරෝ සතිපට්ඨානා චත්තාරෝ සම්මප්පධානා චත්තාරෝ ඉද්ධිපාදා පඤ්චින්ද්රියානි පඤ්ච බලානි සත්ත බෝජ්ඣඞ්ගා අරියෝ අට්ඨඞ්ගිකෝ මග්ගෝ, තත්ථ සබ්බේහේව සමග්ගේහි සම්මෝදමානේහි අවිවදමානේහි සික්ඛිතබ්බං.
In that case, each and every one of you should train in the things I have taught from my direct knowledge, that is: the four kinds of mindfulness meditation, the four right efforts, the four bases of psychic power, the five faculties, the five powers, the seven awakening factors, and the noble eightfold path. You should train in these things in harmony, appreciating each other, without quarreling.
තේසඤ්ච වෝ, භික්ඛවේ, සමග්ගානං සම්මෝදමානානං අවිවදමානානං සික්ඛතං සියංසු ද්වේ භික්ඛූ අභිධම්මේ නානාවාදා.
As you do so, it may happen that two bhikkhus disagree about the teaching.
තත්ර චේ තුම්හාකං ඒවමස්ස: ‘ඉමේසං ඛෝ ආයස්මන්තානං අත්ථතෝ චේව නානං බ්යඤ්ජනතෝ ච නානන්(අ)ති, තත්ථ යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ චේව නානං, බ්යඤ්ජනතෝ ච නානං. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ චේව නානං, බ්යඤ්ජනතෝ ච නානං. මායස්මන්තෝ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. අථාපරේසං ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ චේව නානං, බ්යඤ්ජනතෝ ච නානං. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ චේව නානං, බ්යඤ්ජනතෝ ච නානං. මායස්මන්තෝ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. ඉති දුග්ගහිතං දුග්ගහිතතෝ ධාරේතබ්බං, සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේතබ්බං. දුග්ගහිතං දුග්ගහිතතෝ ධාරේත්වා සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේත්වා යෝ ධම්මෝ යෝ විනයෝ සෝ භාසිතබ්බෝ.
Now, you might think, ‘These two venerables disagree on both the meaning and the phrasing.’ So you should approach whichever bhikkhu you think is most amenable and say to them: ‘The venerables disagree on the meaning and the phrasing. But the venerables should know that this is how such disagreement on the meaning and the phrasing comes to be. Please don’t get into a dispute about this.’ Then they should approach whichever bhikkhu they think is most amenable among those who side with the other party and say to them: ‘The venerables disagree on the meaning and the phrasing. But the venerables should know that this is how such disagreement on the meaning and the phrasing comes to be. Please don’t get into a dispute about this.’ So you should remember what has been incorrectly memorized as incorrectly memorized and what has been correctly memorized as correctly memorized. Remembering this, you should speak on the teaching and the training.
තත්ර චේ තුම්හාකං ඒවමස්ස: ‘ඉමේසං ඛෝ ආයස්මන්තානං අත්ථතෝ හි ඛෝ නානං, බ්යඤ්ජනතෝ සමේතී(අ)ති, තත්ථ යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ හි නානං, බ්යඤ්ජනතෝ සමේති. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ හි ඛෝ නානං, බ්යඤ්ජනතෝ සමේති. මායස්මන්තෝ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. අථාපරේසං ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ හි ඛෝ නානං, බ්යඤ්ජනතෝ සමේති. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ හි ඛෝ නානං, බ්යඤ්ජනතෝ සමේති. මායස්මන්තෝ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. ඉති දුග්ගහිතං දුග්ගහිතතෝ ධාරේතබ්බං, සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේතබ්බං. දුග්ගහිතං දුග්ගහිතතෝ ධාරේත්වා සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේත්වා යෝ ධම්මෝ යෝ විනයෝ සෝ භාසිතබ්බෝ.
Now, you might think, ‘These two venerables disagree on the meaning but agree on the phrasing.’ So you should approach whichever bhikkhu you think is most amenable and say to them: ‘The venerables disagree on the meaning but agree on the phrasing. But the venerables should know that this is how such disagreement on the meaning and agreement on the phrasing comes to be. Please don’t get into a dispute about this.’ Then they should approach whichever bhikkhu they think is most amenable among those who side with the other party and say to them: ‘The venerables disagree on the meaning but agree on the phrasing. But the venerables should know that this is how such disagreement on the meaning and agreement on the phrasing comes to be. Please don’t get into a dispute about this.’ So you should remember what has been incorrectly memorized as incorrectly memorized and what has been correctly memorized as correctly memorized. Remembering this, you should speak on the teaching and the training.
තත්ර චේ තුම්හාකං ඒවමස්ස: ‘ඉමේසං ඛෝ ආයස්මන්තානං අත්ථතෝ හි ඛෝ සමේති, බ්යඤ්ජනතෝ නානන්(අ)ති, තත්ථ යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ හි සමේති, බ්යඤ්ජනතෝ නානං. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ හි ඛෝ සමේති, බ්යඤ්ජනතෝ නානං. අප්පමත්තකං ඛෝ පනේතං යදිදං—බ්යඤ්ජනං. මායස්මන්තෝ අප්පමත්තකේ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. අථාපරේසං ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ හි සමේති, බ්යඤ්ජනතෝ නානං. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ හි ඛෝ සමේති, බ්යඤ්ජනතෝ නානං. අප්පමත්තකං ඛෝ පනේතං යදිදං—බ්යඤ්ජනං. මායස්මන්තෝ අප්පමත්තකේ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. ඉති සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේතබ්බං, දුග්ගහිතං දුග්ගහිතතෝ ධාරේතබ්බං. සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේත්වා දුග්ගහිතං දුග්ගහිතතෝ ධාරේත්වා යෝ ධම්මෝ යෝ විනයෝ සෝ භාසිතබ්බෝ.
Now, you might think, ‘These two venerables agree on the meaning but disagree on the phrasing.’ So you should approach whichever bhikkhu you think is most amenable and say to them: ‘The venerables agree on the meaning but disagree on the phrasing. But the venerables should know that this is how such agreement on the meaning and disagreement on the phrasing comes to be. But the phrasing is a minor matter. Please don’t get into a dispute about something so minor.’ Then they should approach whichever bhikkhu they think is most amenable among those who side with the other party and say to them: ‘The venerables agree on the meaning but disagree on the phrasing. But the venerables should know that this is how such agreement on the meaning and disagreement on the phrasing comes to be. But the phrasing is a minor matter. Please don’t get into a dispute about something so minor.’ So you should remember what has been correctly memorized as correctly memorized and what has been incorrectly memorized as incorrectly memorized. Remembering this, you should speak on the teaching and the training.
තත්ර චේ තුම්හාකං ඒවමස්ස: ‘ඉමේසං ඛෝ ආයස්මන්තානං අත්ථතෝ චේව සමේති බ්යඤ්ජනතෝ ච සමේතී(අ)ති, තත්ථ යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ චේව සමේති, බ්යඤ්ජනතෝ ච සමේති. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ චේව සමේති බ්යඤ්ජනතෝ ච සමේති. මායස්මන්තෝ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. අථාපරේසං ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘ආයස්මන්තානං ඛෝ අත්ථතෝ චේව සමේති බ්යඤ්ජනතෝ ච සමේති. තදමිනාපේතං ආයස්මන්තෝ ජානාථ—යථා අත්ථතෝ චේව සමේති බ්යඤ්ජනතෝ ච සමේති. මායස්මන්තෝ විවාදං ආපජ්ජිත්ථා(අ)ති. ඉති සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේතබ්බං. සුග්ගහිතං සුග්ගහිතතෝ ධාරේත්වා යෝ ධම්මෝ යෝ විනයෝ සෝ භාසිතබ්බෝ.
Now, you might think, ‘These two venerables agree on both the meaning and the phrasing.’ So you should approach whichever bhikkhu you think is most amenable and say to them: ‘The venerables agree on both the meaning and the phrasing. But the venerables should know that this is how they come to agree on the meaning and the phrasing. Please don’t get into a dispute about this.’ Then they should approach whichever bhikkhu they think is most amenable among those who side with the other party and say to them: ‘The venerables agree on both the meaning and the phrasing. But the venerables should know that this is how they come to agree on the meaning and the phrasing. Please don’t get into a dispute about this.’ So you should remember what has been correctly memorized as correctly memorized. Remembering this, you should speak on the teaching and the training.
තේසඤ්ච වෝ, භික්ඛවේ, සමග්ගානං සම්මෝදමානානං අවිවදමානානං සික්ඛතං සියා අඤ්ඤතරස්ස භික්ඛුනෝ ආපත්ති සියා වීතික්කමෝ, තත්ර, භික්ඛවේ, න චෝදනාය තරිතබ්බං. පුග්ගලෝ උපපරික්ඛිතබ්බෝ: ‘ඉති මය්හඤ්ච අවිහේසා භවිස්සති පරස්ස ච පුග්ගලස්ස අනුපඝාතෝ, පරෝ හි පුග්ගලෝ අක්කෝධනෝ අනුපනාහී අදළ්හදිට්ඨී සුප්පටිනිස්සග්ගී, සක්කෝමි චාහං ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුන්(අ)ති. සචේ, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස, කල්ලං වචනාය.
As you train in harmony, appreciating each other, without quarreling, one of the bhikkhus might commit an offense or transgression. In such a case, you should not be in a hurry to accuse them. The individual should be examined like this: ‘I won’t be troubled and the other individual won’t be hurt, for they’re not irritable and hostile. They don’t hold fast to their views, but let them go easily. I can draw them away from the unskillful and establish them in the skillful.’ If that’s what you think, then it’s appropriate to speak to them.
සචේ පන, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස: ‘මය්හං ඛෝ අවිහේසා භවිස්සති පරස්ස ච පුග්ගලස්ස උපඝාතෝ, පරෝ හි පුග්ගලෝ කෝධනෝ උපනාහී අදළ්හදිට්ඨී සුප්පටිනිස්සග්ගී, සක්කෝමි චාහං ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුං. අප්පමත්තකං ඛෝ පනේතං යදිදං—පරස්ස පුග්ගලස්ස උපඝාතෝ. අථ ඛෝ ඒතදේව බහුතරං—ස්වාහං සක්කෝමි ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුන්(අ)ති. සචේ, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස, කල්ලං වචනාය.
But suppose you think this: ‘I will be troubled and the other individual will be hurt, for they’re irritable and hostile. However, they don’t hold fast to their views, but let them go easily. I can draw them away from the unskillful and establish them in the skillful. But for the other individual to get hurt is a minor matter. It’s more important that I can draw them away from the unskillful and establish them in the skillful.’ If that’s what you think, then it’s appropriate to speak to them.
සචේ පන, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස: ‘මය්හං ඛෝ විහේසා භවිස්සති පරස්ස ච පුග්ගලස්ස අනුපඝාතෝ. පරෝ හි පුග්ගලෝ අක්කෝධනෝ අනුපනාහී දළ්හදිට්ඨී දුප්පටිනිස්සග්ගී, සක්කෝමි චාහං ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුං. අප්පමත්තකං ඛෝ පනේතං යදිදං—මය්හං විහේසා. අථ ඛෝ ඒතදේව බහුතරං—ස්වාහං සක්කෝමි ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුන්(අ)ති. සචේ, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස, කල්ලං වචනාය.
But suppose you think this: ‘I will be troubled but the other individual won’t be hurt, for they’re not irritable and hostile. However, they hold fast to their views, refusing to let go. Nevertheless, I can draw them away from the unskillful and establish them in the skillful. But for me to be troubled is a minor matter. It’s more important that I can draw them away from the unskillful and establish them in the skillful.’ If that’s what you think, then it’s appropriate to speak to them.
සචේ පන, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස: ‘මය්හඤ්ච ඛෝ විහේසා භවිස්සති පරස්ස ච පුග්ගලස්ස උපඝාතෝ. පරෝ හි පුග්ගලෝ කෝධනෝ උපනාහී දළ්හදිට්ඨී දුප්පටිනිස්සග්ගී, සක්කෝමි චාහං ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුං. අප්පමත්තකං ඛෝ පනේතං යදිදං—මය්හඤ්ච විහේසා භවිස්සති පරස්ස ච පුග්ගලස්ස උපඝාතෝ. අථ ඛෝ ඒතදේව බහුතරං—ස්වාහං සක්කෝමි ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුන්(අ)ති. සචේ, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස, කල්ලං වචනාය.
But suppose you think this: ‘I will be troubled and the other individual will be hurt, for they’re irritable and hostile. And they hold fast to their views, refusing to let go. Nevertheless, I can draw them away from the unskillful and establish them in the skillful. But for me to be troubled and the other individual to get hurt is a minor matter. It’s more important that I can draw them away from the unskillful and establish them in the skillful.’ If that’s what you think, then it’s appropriate to speak to them.
සචේ පන, භික්ඛවේ, ඒවමස්ස: ‘මය්හඤ්ච ඛෝ විහේසා භවිස්සති පරස්ස ච පුග්ගලස්ස උපඝාතෝ. පරෝ හි පුග්ගලෝ කෝධනෝ උපනාහී දළ්හදිට්ඨී දුප්පටිනිස්සග්ගී, න චාහං සක්කෝමි ඒතං පුග්ගලං අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපේතුන්(අ)ති. ඒවරූපේ, භික්ඛවේ, පුග්ගලේ උපේක්ඛා නාතිමඤ්ඤිතබ්බා.
But suppose you think this: ‘I will be troubled and the other individual will be hurt, for they’re irritable and hostile. And they hold fast to their views, refusing to let go. I cannot draw them away from the unskillful and establish them in the skillful.’ Don’t underestimate the value of equanimity for such a person.
තේසඤ්ච වෝ, භික්ඛවේ, සමග්ගානං සම්මෝදමානානං අවිවදමානානං සික්ඛතං අඤ්ඤමඤ්ඤස්ස වචීසංහාරෝ උප්පජ්ජේය්ය දිට්ඨිපළාසෝ චේතසෝ ආඝාතෝ අප්පච්චයෝ අනභිරද්ධි. තත්ථ ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘යං නෝ, ආවුසෝ, අම්හාකං සමග්ගානං සම්මෝදමානානං අවිවදමානානං සික්ඛතං අඤ්ඤමඤ්ඤස්ස වචීසංහාරෝ උප්පන්නෝ දිට්ඨිපළාසෝ චේතසෝ ආඝාතෝ අප්පච්චයෝ අනභිරද්ධි, තං ජානමානෝ සමණෝ ගරහේය්යා(අ)ති. සම්මා බ්යාකරමානෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඒවං බ්යාකරේය්ය: ‘යං නෝ, ආවුසෝ, අම්හාකං සමග්ගානං සම්මෝදමානානං අවිවදමානානං සික්ඛතං අඤ්ඤමඤ්ඤස්ස වචීසංහාරෝ උප්පන්නෝ දිට්ඨිපළාසෝ චේතසෝ ආඝාතෝ අප්පච්චයෝ අනභිරද්ධි, තං ජානමානෝ සමණෝ ගරහේය්යාති. ඒතං පනාවුසෝ, ධම්මං අප්පහාය නිබ්බානං සච්ඡිකරේය්යා(අ)ති. සම්මා බ්යාකරමානෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඒවං බ්යාකරේය්ය: ‘ඒතං, ආවුසෝ, ධම්මං අප්පහාය න නිබ්බානං සච්ඡිකරේය්යා(අ)ති.
As you train in harmony, appreciating each other, without quarreling, mutual tale-bearing might come up, with contempt for each other’s views, resentful, bitter, and exasperated. In this case you should approach whichever bhikkhu you think is most amenable among those who side with one party and say to them: ‘Friend, as we were training, mutual tale-bearing came up. If the Ascetic knew about this, would he rebuke it?’ Answering rightly, the bhikkhu should say: ‘Yes, friend, he would.’ ‘But without giving that up, friend, can one realize Nibbana?’ Answering rightly, the bhikkhu should say: ‘No, friend, one cannot.’
අථාපරේසං ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං යං භික්ඛුං සුවචතරං මඤ්ඤේය්යාථ, සෝ උපසඞ්කමිත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘යං නෝ, ආවුසෝ, අම්හාකං සමග්ගානං සම්මෝදමානානං අවිවදමානානං සික්ඛතං අඤ්ඤමඤ්ඤස්ස වචීසංහාරෝ උප්පන්නෝ දිට්ඨිපළාසෝ චේතසෝ ආඝාතෝ අප්පච්චයෝ අනභිරද්ධි, තං ජානමානෝ සමණෝ ගරහේය්යා(අ)ති. සම්මා බ්යාකරමානෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඒවං බ්යාකරේය්ය: ‘යං නෝ, ආවුසෝ, අම්හාකං සමග්ගානං සම්මෝදමානානං අවිවදමානානං සික්ඛතං අඤ්ඤමඤ්ඤස්ස වචීසංහාරෝ උප්පන්නෝ දිට්ඨිපළාසෝ චේතසෝ ආඝාතෝ අප්පච්චයෝ අනභිරද්ධි තං ජානමානෝ සමණෝ ගරහේය්යාති. ඒතං පනාවුසෝ, ධම්මං අප්පහාය නිබ්බානං සච්ඡිකරේය්යා(අ)ති. සම්මා බ්යාකරමානෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඒවං බ්යාකරේය්ය: ‘ඒතං ඛෝ, ආවුසෝ, ධම්මං අප්පහාය න නිබ්බානං සච්ඡිකරේය්යා(අ)ති.
Then they should approach whichever bhikkhu they think is most amenable among those who side with the other party and say to them: ‘Friend, as we were training, mutual tale-bearing came up. If the Ascetic knew about this, would he rebuke it?’ Answering rightly, the bhikkhu should say: ‘Yes, friend, he would.’ ‘But without giving that up, friend, can one realize Nibbana?’ Answering rightly, the bhikkhu should say: ‘No, friend, one cannot.’
තඤ්චේ, භික්ඛවේ, භික්ඛුං පරේ ඒවං පුච්ඡේය්යුං: ‘ආයස්මතා නෝ ඒතේ භික්ඛූ අකුසලා වුට්ඨාපේත්වා කුසලේ පතිට්ඨාපිතා(අ)ති? සම්මා බ්යාකරමානෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඒවං බ්යාකරේය්ය: ‘ඉධාහං, ආවුසෝ, යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිං, තස්ස මේ භගවා ධම්මං දේසේසි, තාහං ධම්මං සුත්වා තේසං භික්ඛූනං අභාසිං. තං තේ භික්ඛූ ධම්මං සුත්වා අකුසලා වුට්ඨහිංසු, කුසලේ පතිට්ඨහිංසූ(අ)ති. ඒවං බ්යාකරමානෝ ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු න චේව අත්තානං උක්කංසේති, න පරං වම්භේති, ධම්මස්ස චානුධම්මං බ්යාකරෝති, න ච කෝචි සහධම්මිකෝ වාදානුවාදෝ ගාරය්හං ඨානං ආගච්ඡතී”ති.
If others should ask that bhikkhu: ‘Were you the venerable who drew those bhikkhus away from the unskillful and established them in the skillful?’ Answering rightly, the bhikkhu should say: ‘Well, friends, I approached the Buddha. He taught me the Dhamma. After hearing that teaching I explained it to those bhikkhus. When those bhikkhus heard that teaching they were drawn away from the unskillful and established in the skillful.’ Answering in this way, that bhikkhu doesn’t glorify themselves or put others down. They answer in line with the teaching, with no legitimate grounds for rebuke and criticism.”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනා තේ භික්ඛූ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දුන්ති.
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
කින්තිසුත්තං නිට්ඨිතං තතියං.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]