Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
මජ්ඣිම නිකාය 70
The Middle-Length Suttas Collection 70
කීටාගිරිසුත්ත
At Kīṭāgiri
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා කාසීසු චාරිකං චරති මහතා භික්ඛුසඞ්ඝේන සද්ධිං. තත්ර ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි:
So I have heard. At one time the Buddha was wandering in the land of the Kāsis together with a large Saṅgha of bhikkhus. There the Buddha addressed the bhikkhus:
“අහං ඛෝ, භික්ඛවේ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජාමි. අඤ්ඤත්ර ඛෝ පනාහං, භික්ඛවේ, රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානෝ අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානාමි අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්ච. ඒථ, තුම්හේපි, භික්ඛවේ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජථ. අඤ්ඤත්ර ඛෝ පන, භික්ඛවේ, තුම්හේපි රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානා අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානිස්සථ අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්චා”ති.
“Bhikkhus, I abstain from eating at night. Doing so, I find that I’m healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. You too should abstain from eating at night. Doing so, you’ll find that you’re healthy and well, nimble, strong, and living comfortably.”
“ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං.
“Yes, sir,” they replied.
අථ ඛෝ භගවා කාසීසු අනුපුබ්බේන චාරිකං චරමානෝ යේන කීටාගිරි නාම කාසීනං නිගමෝ තදවසරි. තත්ර සුදං භගවා කීටාගිරිස්මිං විහරති කාසීනං නිගමේ.
Then the Buddha, traveling stage by stage in the land of the Kāsis, arrived at a town of the Kāsis named Kīṭāgiri, and stayed there.
තේන ඛෝ පන සමයේන අස්සජිපුනබ්බසුකා නාම භික්ඛූ කීටාගිරිස්මිං ආවාසිකා හෝන්ති. අථ ඛෝ සම්බහුලා භික්ඛූ යේන අස්සජිපුනබ්බසුකා භික්ඛූ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා අස්සජිපුනබ්බසුකේ භික්ඛූ ඒතදවෝචුං: “භගවා ඛෝ, ආවුසෝ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජති භික්ඛුසඞ්ඝෝ ච. අඤ්ඤත්ර ඛෝ පනාවුසෝ, රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානා අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානන්ති අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්ච. ඒථ, තුම්හේපි, ආවුසෝ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජථ. අඤ්ඤත්ර ඛෝ පනාවුසෝ, තුම්හේපි රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානා අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානිස්සථ අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්චා”ති.
Now at that time the bhikkhus who followed Assaji and Punabbasuka were residing at Kīṭāgiri. Then several bhikkhus went up to them and said, “Friends, the Buddha abstains from eating at night, and so does the bhikkhu Saṅgha. Doing so, they find that they’re healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. You too should abstain from eating at night. Doing so, you’ll find that you’re healthy and well, nimble, strong, and living comfortably.”
ඒවං වුත්තේ, අස්සජිපුනබ්බසුකා භික්ඛූ තේ භික්ඛූ ඒතදවෝචුං: “මයං ඛෝ, ආවුසෝ, සායඤ්චේව භුඤ්ජාම පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ. තේ මයං සායඤ්චේව භුඤ්ජමානා පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානාම අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්ච. තේ මයං කිං සන්දිට්ඨිකං හිත්වා කාලිකං අනුධාවිස්සාම? සායඤ්චේව මයං භුඤ්ජිස්සාම පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ”ති.
When they said this, the bhikkhus who followed Assaji and Punabbasuka said to them, “Friends, we eat in the evening, the morning, and at the wrong time of day. Doing so, we find that we’re healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. Why should we give up what is visible in the present to chase after what takes effect over time? We shall eat in the evening, the morning, and at the wrong time of day.”
යතෝ ඛෝ තේ භික්ඛූ නාසක්ඛිංසු අස්සජිපුනබ්බසුකේ භික්ඛූ සඤ්ඤාපේතුං, අථ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවන්තං ඒතදවෝචුං: “ඉධ මයං, භන්තේ, යේන අස්සජිපුනබ්බසුකා භික්ඛූ තේනුපසඞ්කමිම්හ; උපසඞ්කමිත්වා අස්සජිපුනබ්බසුකේ භික්ඛූ ඒතදවෝචුම්හ: ‘භගවා ඛෝ, ආවුසෝ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජති භික්ඛුසඞ්ඝෝ ච; අඤ්ඤත්ර ඛෝ පනාවුසෝ, රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානා අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානන්ති අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්ච. ඒථ, තුම්හේපි, ආවුසෝ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජථ. අඤ්ඤත්ර ඛෝ පනාවුසෝ, තුම්හේපි රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානා අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානිස්සථ අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්චා(අ)ති. ඒවං වුත්තේ, භන්තේ, අස්සජිපුනබ්බසුකා භික්ඛූ අම්හේ ඒතදවෝචුං: ‘මයං ඛෝ, ආවුසෝ, සායඤ්චේව භුඤ්ජාම පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ. තේ මයං සායඤ්චේව භුඤ්ජමානා පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානාම අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්ච. තේ මයං කිං සන්දිට්ඨිකං හිත්වා කාලිකං අනුධාවිස්සාම? සායඤ්චේව මයං භුඤ්ජිස්සාම පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ(අ)ති. යතෝ ඛෝ මයං, භන්තේ, නාසක්ඛිම්හ අස්සජිපුනබ්බසුකේ භික්ඛූ සඤ්ඤාපේතුං, අථ මයං ඒතමත්ථං භගවතෝ ආරෝචේමා”ති.
Since those bhikkhus were unable to persuade the bhikkhus who were followers of Assaji and Punabbasuka, they approached the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened.
අථ ඛෝ භගවා අඤ්ඤතරං භික්ඛුං ආමන්තේසි: “ඒහි ත්වං, භික්ඛු, මම වචනේන අස්සජිපුනබ්බසුකේ භික්ඛූ ආමන්තේහි: ‘සත්ථා ආයස්මන්තේ ආමන්තේතී(අ)”ති.
So the Buddha addressed a certain monk, “Please, monk, in my name tell the bhikkhus who follow Assaji and Punabbasuka that the teacher summons them.”
“ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ සෝ භික්ඛු භගවතෝ පටිස්සුත්වා යේන අස්සජිපුනබ්බසුකා භික්ඛූ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා අස්සජිපුනබ්බසුකේ භික්ඛූ ඒතදවෝච: “සත්ථා ආයස්මන්තේ ආමන්තේතී”ති.
“Yes, sir,” that monk replied. He went to those bhikkhus and said, “Venerables, the teacher summons you.”
“ඒවමාවුසෝ”ති ඛෝ අස්සජිපුනබ්බසුකා භික්ඛූ තස්ස භික්ඛුනෝ පටිස්සුත්වා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නේ ඛෝ අස්සජිපුනබ්බසුකේ භික්ඛූ භගවා ඒතදවෝච:
“Yes, friend,” those bhikkhus replied. They went to the Buddha, bowed, and sat down to one side.
“සච්චං කිර, භික්ඛවේ, සම්බහුලා භික්ඛූ තුම්හේ උපසඞ්කමිත්වා ඒතදවෝචුං: ‘භගවා ඛෝ, ආවුසෝ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජති භික්ඛුසඞ්ඝෝ ච. අඤ්ඤත්ර ඛෝ පනාවුසෝ, රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානා අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානන්ති අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්ච. ඒථ, තුම්හේපි, ආවුසෝ, අඤ්ඤත්රේව රත්තිභෝජනා භුඤ්ජථ. අඤ්ඤත්ර ඛෝ පනාවුසෝ, තුම්හේපි රත්තිභෝජනා භුඤ්ජමානා අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානිස්සථ අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්චා(අ)ති. ඒවං වුත්තේ, කිර, භික්ඛවේ, තුම්හේ තේ භික්ඛූ ඒවං අවචුත්ථ: ‘මයං ඛෝ පනාවුසෝ, සායඤ්චේව භුඤ්ජාම පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ. තේ මයං සායඤ්චේව භුඤ්ජමානා පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ අප්පාබාධතඤ්ච සඤ්ජානාම අප්පාතඞ්කතඤ්ච ලහුට්ඨානඤ්ච බලඤ්ච ඵාසුවිහාරඤ්ච. තේ මයං කිං සන්දිට්ඨිකං හිත්වා කාලිකං අනුධාවිස්සාම? සායඤ්චේව මයං භුඤ්ජිස්සාම පාතෝ ච දිවා ච විකාලේ(අ)”ති.
The Buddha said to them, “Is it really true, bhikkhus, that several bhikkhus went to you and said: ‘Friends, the Buddha abstains from eating at night, and so does the bhikkhu Saṅgha. Doing so, they find that they’re healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. You too should abstain from eating at night. Doing so, you’ll find that you’re healthy and well, nimble, strong, and living comfortably.’ When they said this, did you really say to them: ‘Friends, we eat in the evening, the morning, and at the wrong time of day. Doing so, we find that we’re healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. Why should we give up what is visible in the present to chase after what takes effect over time? We shall eat in the evening, the morning, and at the wrong time of day.’”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“කිං නු මේ තුම්හේ, භික්ඛවේ, ඒවං ධම්මං දේසිතං ආජානාථ යං කිඤ්චායං පුරිසපුග්ගලෝ පටිසංවේදේති සුඛං වා දුක්ඛං වා අදුක්ඛමසුඛං වා තස්ස අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී”ති?
“Bhikkhus, have you ever known me to teach the Dhamma like this: no matter what this individual experiences—pleasurable, painful, or neutral—their unskillful qualities decline and their skillful qualities grow?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“නනු මේ තුම්හේ, භික්ඛවේ, ඒවං ධම්මං දේසිතං ආජානාථ ඉධේකච්චස්ස යං ඒවරූපං සුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්ති, ඉධ පනේකච්චස්ස ඒවරූපං සුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති, කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති, ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්ති, ඉධ පනේකච්චස්ස ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති, ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්ති, ඉධ පනේකච්චස්ස ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී”ති?
“Haven’t you known me to teach the Dhamma like this: ‘When someone feels this kind of pleasant feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline. But when someone feels that kind of pleasant feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow. When someone feels this kind of painful feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline. But when someone feels that kind of painful feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow. When someone feels this kind of neutral feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline. But when someone feels that kind of neutral feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow’?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“සාධු, භික්ඛවේ. මයා චේතං, භික්ඛවේ, අඤ්ඤාතං අභවිස්ස අදිට්ඨං අවිදිතං අසච්ඡිකතං අඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං සුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්තී(අ)ති, ඒවාහං අජානන්තෝ ‘ඒවරූපං සුඛං වේදනං පජහථා(අ)ති වදේය්යං; අපි නු මේ ඒතං, භික්ඛවේ, පතිරූපං අභවිස්සා”ති?
“Good, bhikkhus! Now, suppose I hadn’t known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels this kind of pleasant feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline.’ Not knowing this, would it be appropriate for me to say: ‘You should give up this kind of pleasant feeling’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“යස්මා ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, මයා ඤාතං දිට්ඨං විදිතං සච්ඡිකතං ඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං සුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්තී(අ)ති, තස්මාහං ‘ඒවරූපං සුඛං වේදනං පජහථා(අ)ති වදාමි. මයා චේතං, භික්ඛවේ, අඤ්ඤාතං අභවිස්ස අදිට්ඨං අවිදිතං අසච්ඡිකතං අඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං සුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී(අ)ති, ඒවාහං අජානන්තෝ ‘ඒවරූපං සුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරථා(අ)ති වදේය්යං; අපි නු මේ ඒතං, භික්ඛවේ, පතිරූපං අභවිස්සා”ති?
“But I have known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels this kind of pleasant feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline.’ Since this is so, that’s why I say: ‘You should give up this kind of pleasant feeling.’ Now, suppose I hadn’t known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels that kind of pleasant feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow.’ Not knowing this, would it be appropriate for me to say: ‘You should enter and remain in that kind of pleasant feeling’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“යස්මා ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, මයා ඤාතං දිට්ඨං විදිතං සච්ඡිකතං ඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං සුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති, කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී(අ)ති, තස්මාහං ‘ඒවරූපං සුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරථා(අ)ති වදාමි.
“But I have known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels that kind of pleasant feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow.’ Since this is so, that’s why I say: ‘You should enter and remain in that kind of pleasant feeling.’
මයා චේතං, භික්ඛවේ, අඤ්ඤාතං අභවිස්ස අදිට්ඨං අවිදිතං අසච්ඡිකතං අඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්තී(අ)ති, ඒවාහං අජානන්තෝ ‘ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං පජහථා(අ)ති වදේය්යං; අපි නු මේ ඒතං, භික්ඛවේ, පතිරූපං අභවිස්සා”ති?
Now, suppose I hadn’t known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels this kind of painful feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline.’ Not knowing this, would it be appropriate for me to say: ‘You should give up this kind of painful feeling’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“යස්මා ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, මයා ඤාතං දිට්ඨං විදිතං සච්ඡිකතං ඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්තී(අ)ති, තස්මාහං ‘ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං පජහථා(අ)ති වදාමි. මයා චේතං, භික්ඛවේ, අඤ්ඤාතං අභවිස්ස අදිට්ඨං අවිදිතං අසච්ඡිකතං අඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී(අ)ති, ඒවාහං අජානන්තෝ ‘ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරථා(අ)ති වදේය්යං; අපි නු මේ ඒතං, භික්ඛවේ, පතිරූපං අභවිස්සා”ති?
“But I have known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels this kind of painful feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline.’ Since this is so, that’s why I say: ‘You should give up this kind of painful feeling.’ Now, suppose I hadn’t known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels that kind of painful feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow.’ Not knowing this, would it be appropriate for me to say: ‘You should enter and remain in that kind of painful feeling’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“යස්මා ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, මයා ඤාතං දිට්ඨං විදිතං සච්ඡිකතං ඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී(අ)ති, තස්මාහං ‘ඒවරූපං දුක්ඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරථා(අ)ති වදාමි.
“But I have known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels that kind of painful feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow.’ Since this is so, that’s why I say: ‘You should enter and remain in that kind of painful feeling.’
මයා චේතං, භික්ඛවේ, අඤ්ඤාතං අභවිස්ස අදිට්ඨං අවිදිතං අසච්ඡිකතං අඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්තී(අ)ති, ඒවාහං අජානන්තෝ ‘ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං පජහථා(අ)ති වදේය්යං; අපි නු මේ ඒතං, භික්ඛවේ, පතිරූපං අභවිස්සා”ති?
Now, suppose I hadn’t known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels this kind of neutral feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline.’ Not knowing this, would it be appropriate for me to say: ‘You should give up this kind of neutral feeling’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“යස්මා ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, මයා ඤාතං දිට්ඨං විදිතං සච්ඡිකතං ඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්ති කුසලා ධම්මා පරිහායන්තී(අ)ති, තස්මාහං ‘ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං පජහථා(අ)ති වදාමි. මයා චේතං, භික්ඛවේ, අඤ්ඤාතං අභවිස්ස අදිට්ඨං අවිදිතං අසච්ඡිකතං අඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී(අ)ති, ඒවාහං අජානන්තෝ ‘ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරථා(අ)ති වදේය්යං; අපි නු මේ ඒතං, භික්ඛවේ, පතිරූපං අභවිස්සා”ති?
“But I have known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels this kind of neutral feeling, unskillful qualities grow and skillful qualities decline.’ Since this is so, that’s why I say: ‘You should give up this kind of neutral feeling.’ Now, suppose I hadn’t known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels that kind of neutral feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow.’ Not knowing this, would it be appropriate for me to say: ‘You should enter and remain in that kind of neutral feeling’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“යස්මා ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, මයා ඤාතං දිට්ඨං විදිතං සච්ඡිකතං ඵස්සිතං පඤ්ඤාය: ‘ඉධේකච්චස්ස ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං වේදයතෝ අකුසලා ධම්මා පරිහායන්ති කුසලා ධම්මා අභිවඩ්ඪන්තී(අ)ති, තස්මාහං ‘ඒවරූපං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරථා(අ)ති වදාමි.
“But I have known, seen, understood, realized, and experienced this with wisdom: ‘When someone feels that kind of neutral feeling, unskillful qualities decline and skillful qualities grow.’ Since this is so, that’s why I say: ‘You should enter and remain in that kind of neutral feeling.’
නාහං, භික්ඛවේ, සබ්බේසංයේව භික්ඛූනං ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි; න පනාහං, භික්ඛවේ, සබ්බේසංයේව භික්ඛූනං ‘න අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. යේ තේ, භික්ඛවේ, භික්ඛූ අරහන්තෝ ඛීණාසවා වුසිතවන්තෝ කතකරණීයා ඕහිතභාරා අනුප්පත්තසදත්ථා පරික්ඛීණභවසංයෝජනා සම්මදඤ්ඤාවිමුත්තා, තථාරූපානාහං, භික්ඛවේ, භික්ඛූනං ‘න අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? කතං තේසං අප්පමාදේන. අභබ්බා තේ පමජ්ජිතුං.
Bhikkhus, I don’t say that all these bhikkhus still have work to do with diligence. Nor do I say that all these bhikkhus have no work to do with diligence. I say that bhikkhus don’t have work to do with diligence if they are perfected, with defilements ended, having completed the spiritual journey, done what had to be done, laid down the burden, achieved their own goal, utterly ended the fetters of rebirth, and become rightly freed through enlightenment. Why is that? They’ve done their work with diligence. They’re incapable of being negligent.
යේ ච ඛෝ තේ, භික්ඛවේ, භික්ඛූ සේක්ඛා අප්පත්තමානසා අනුත්තරං යෝගක්ඛේමං පත්ථයමානා විහරන්ති, තථාරූපානාහං, භික්ඛවේ, භික්ඛූනං ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? අප්පේව නාමිමේ ආයස්මන්තෝ අනුලෝමිකානි සේනාසනානි පටිසේවමානා කල්යාණමිත්තේ භජමානා ඉන්ද්රියානි සමන්නානයමානා—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරේය්යුන්ති. ඉමං ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, ඉමේසං භික්ඛූනං අප්පමාදඵලං සම්පස්සමානෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි.
I say that bhikkhus still have work to do with diligence if they are trainees, who haven’t achieved their heart’s desire, but live aspiring to the supreme sanctuary from the yoke. Why is that? Thinking: ‘Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ Seeing this fruit of diligence for those bhikkhus, I say that they still have work to do with diligence.
සත්තිමේ, භික්ඛවේ, පුග්ගලා සන්තෝ සංවිජ්ජමානා ලෝකස්මිං. කතමේ සත්ත? උභතෝභාගවිමුත්තෝ, පඤ්ඤාවිමුත්තෝ, කායසක්ඛි, දිට්ඨිප්පත්තෝ, සද්ධාවිමුත්තෝ, ධම්මානුසාරී, සද්ධානුසාරී.
Bhikkhus, these seven people are found in the world. What seven? One freed both ways, one freed by wisdom, a personal witness, one attained to view, one freed by faith, a follower of the teachings, and a follower by faith.
කතමෝ ච, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ උභතෝභාගවිමුත්තෝ? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ යේ තේ සන්තා විමෝක්ඛා අතික්කම්ම රූපේ ආරුප්පා තේ කායේන ඵුසිත්වා විහරති පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ උභතෝභාගවිමුත්තෝ ඉමස්ස ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ‘න අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? කතං තස්ස අප්පමාදේන. අභබ්බෝ සෝ පමජ්ජිතුං.
And what person is freed both ways? It’s a person who has direct meditative experience of the peaceful liberations that are formless, transcending form. And, having seen with wisdom, their defilements have come to an end. This person is called freed both ways. And I say that this bhikkhu has no work to do with diligence. Why is that? They’ve done their work with diligence. They’re incapable of being negligent.
කතමෝ ච, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ පඤ්ඤාවිමුත්තෝ? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ යේ තේ සන්තා විමෝක්ඛා අතික්කම්ම රූපේ ආරුප්පා තේ න කායේන ඵුසිත්වා විහරති, පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ පඤ්ඤාවිමුත්තෝ. ඉමස්සපි ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ‘න අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? කතං තස්ස අප්පමාදේන. අභබ්බෝ සෝ පමජ්ජිතුං.
And what person is freed by wisdom? It’s a person who does not have direct meditative experience of the peaceful liberations that are formless, transcending form. Nevertheless, having seen with wisdom, their defilements have come to an end. This person is called freed by wisdom. I say that this bhikkhu has no work to do with diligence. Why is that? They’ve done their work with diligence. They’re incapable of being negligent.
කතමෝ ච, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ කායසක්ඛි? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ යේ තේ සන්තා විමෝක්ඛා අතික්කම්ම රූපේ ආරුප්පා තේ කායේන ඵුසිත්වා විහරති, පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ඒකච්චේ ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ කායසක්ඛි. ඉමස්ස ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? අප්පේව නාම අයමායස්මා අනුලෝමිකානි සේනාසනානි පටිසේවමානෝ කල්යාණමිත්තේ භජමානෝ ඉන්ද්රියානි සමන්නානයමානෝ—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරේය්යාති. ඉමං ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, ඉමස්ස භික්ඛුනෝ අප්පමාදඵලං සම්පස්සමානෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි.
And what person is a personal witness? It’s a person who has direct meditative experience of the peaceful liberations that are formless, transcending form. And, having seen with wisdom, some of their defilements have come to an end. This person is called a personal witness. I say that this bhikkhu still has work to do with diligence. Why is that? Thinking: ‘Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ Seeing this fruit of diligence for this bhikkhu, I say that they still have work to do with diligence.
කතමෝ ච, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ දිට්ඨිප්පත්තෝ? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ යේ තේ සන්තා විමෝක්ඛා අතික්කම්ම රූපේ ආරුප්පා තේ න කායේන ඵුසිත්වා විහරති, පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ඒකච්චේ ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති, තථාගතප්පවේදිතා චස්ස ධම්මා පඤ්ඤාය වෝදිට්ඨා හෝන්ති වෝචරිතා. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ දිට්ඨිප්පත්තෝ. ඉමස්සපි ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? අප්පේව නාම අයමායස්මා අනුලෝමිකානි සේනාසනානි පටිසේවමානෝ කල්යාණමිත්තේ භජමානෝ ඉන්ද්රියානි සමන්නානයමානෝ—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරේය්යාති. ඉමං ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, ඉමස්ස භික්ඛුනෝ අප්පමාදඵලං සම්පස්සමානෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි.
And what person is attained to view? It’s a person who doesn’t have direct meditative experience of the peaceful liberations that are formless, transcending form. Nevertheless, having seen with wisdom, some of their defilements have come to an end. And they have clearly seen and clearly contemplated with wisdom the teaching and training proclaimed by the Realized One. This person is called attained to view. I say that this bhikkhu also still has work to do with diligence. Why is that? Thinking: ‘Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ Seeing this fruit of diligence for this bhikkhu, I say that they still have work to do with diligence.
කතමෝ ච, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ සද්ධාවිමුත්තෝ. ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ යේ තේ සන්තා විමෝක්ඛා අතික්කම්ම රූපේ ආරුප්පා තේ න කායේන ඵුසිත්වා විහරති, පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ඒකච්චේ ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති, තථාගතේ චස්ස සද්ධා නිවිට්ඨා හෝති මූලජාතා පතිට්ඨිතා. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ සද්ධාවිමුත්තෝ. ඉමස්සපි ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? අප්පේව නාම අයමායස්මා අනුලෝමිකානි සේනාසනානි පටිසේවමානෝ කල්යාණමිත්තේ භජමානෝ ඉන්ද්රියානි සමන්නානයමානෝ—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරේය්යාති. ඉමං ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, ඉමස්ස භික්ඛුනෝ අප්පමාදඵලං සම්පස්සමානෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි.
And what person is freed by faith? It’s a person who doesn’t have direct meditative experience of the peaceful liberations that are formless, transcending form. Nevertheless, having seen with wisdom, some of their defilements have come to an end. And their faith is settled, rooted, and planted in the Realized One. This person is called freed by faith. I say that this bhikkhu also still has work to do with diligence. Why is that? Thinking: ‘Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ Seeing this fruit of diligence for this bhikkhu, I say that they still have work to do with diligence.
කතමෝ ච, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ ධම්මානුසාරී? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ යේ තේ සන්තා විමෝක්ඛා අතික්කම්ම රූපේ ආරුප්පා තේ න කායේන ඵුසිත්වා විහරති, පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ඒකච්චේ ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති, තථාගතප්පවේදිතා චස්ස ධම්මා පඤ්ඤාය මත්තසෝ නිජ්ඣානං ඛමන්ති, අපි චස්ස ඉමේ ධම්මා හෝන්ති, සේය්යථිදං—සද්ධින්ද්රියං, වීරියින්ද්රියං, සතින්ද්රියං, සමාධින්ද්රියං, පඤ්ඤින්ද්රියං. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ ධම්මානුසාරී. ඉමස්සපි ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? අප්පේව නාම අයමායස්මා අනුලෝමිකානි සේනාසනානි පටිසේවමානෝ කල්යාණමිත්තේ භජමානෝ ඉන්ද්රියානි සමන්නානයමානෝ—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරේය්යාති. ඉමං ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, ඉමස්ස භික්ඛුනෝ අප්පමාදඵලං සම්පස්සමානෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි.
And what person is a follower of the teachings? It’s a person who doesn’t have direct meditative experience of the peaceful liberations that are formless, transcending form. Nevertheless, having seen with wisdom, some of their defilements have come to an end. And they accept the teachings proclaimed by the Realized One after considering them with a degree of wisdom. And they have the following qualities: the faculties of faith, energy, mindfulness, immersion, and wisdom. This person is called a follower of the teachings. I say that this bhikkhu also still has work to do with diligence. Why is that? Thinking: ‘Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ Seeing this fruit of diligence for this bhikkhu, I say that they still have work to do with diligence.
කතමෝ ච, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ සද්ධානුසාරී? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පුග්ගලෝ යේ තේ සන්තා විමෝක්ඛා අතික්කම්ම රූපේ ආරුප්පා තේ න කායේන ඵුසිත්වා විහරති, පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ඒකච්චේ ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති, තථාගතේ චස්ස සද්ධාමත්තං හෝති පේමමත්තං, අපි චස්ස ඉමේ ධම්මා හෝන්ති, සේය්යථිදං—සද්ධින්ද්රියං, වීරියින්ද්රියං, සතින්ද්රියං, සමාධින්ද්රියං, පඤ්ඤින්ද්රියං. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, පුග්ගලෝ සද්ධානුසාරී. ඉමස්සපි ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? අප්පේව නාම අයමායස්මා අනුලෝමිකානි සේනාසනානි පටිසේවමානෝ කල්යාණමිත්තේ භජමානෝ ඉන්ද්රියානි සමන්නානයමානෝ—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරේය්යාති. ඉමං ඛෝ අහං, භික්ඛවේ, ඉමස්ස භික්ඛුනෝ අප්පමාදඵලං සම්පස්සමානෝ ‘අප්පමාදේන කරණීයන්(අ)ති වදාමි.
And what person is a follower by faith? It’s a person who doesn’t have direct meditative experience of the peaceful liberations that are formless, transcending form. Nevertheless, having seen with wisdom, some of their defilements have come to an end. And they have a degree of faith and love for the Realized One. And they have the following qualities: the faculties of faith, energy, mindfulness, immersion, and wisdom. This person is called a follower by faith. I say that this bhikkhu also still has work to do with diligence. Why is that? Thinking: ‘Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ Seeing this fruit of diligence for this bhikkhu, I say that they still have work to do with diligence.
නාහං, භික්ඛවේ, ආදිකේනේව අඤ්ඤාරාධනං වදාමි; අපි ච, භික්ඛවේ, අනුපුබ්බසික්ඛා අනුපුබ්බකිරියා අනුපුබ්බපටිපදා අඤ්ඤාරාධනා හෝති.
Bhikkhus, I don’t say that enlightenment is achieved right away. Rather, enlightenment is achieved by gradual training, progress, and practice.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, අනුපුබ්බසික්ඛා අනුපුබ්බකිරියා අනුපුබ්බපටිපදා අඤ්ඤාරාධනා හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, සද්ධාජාතෝ උපසඞ්කමති, උපසඞ්කමන්තෝ පයිරුපාසති, පයිරුපාසන්තෝ සෝතං ඕදහති, ඕහිතසෝතෝ ධම්මං සුණාති, සුත්වා ධම්මං ධාරේති, ධතානං ධම්මානං අත්ථං උපපරික්ඛති, අත්ථං උපපරික්ඛතෝ ධම්මා නිජ්ඣානං ඛමන්ති, ධම්මනිජ්ඣානක්ඛන්තියා සති ඡන්දෝ ජායති, ඡන්දජාතෝ උස්සහති, උස්සාහේත්වා තුලේති, තුලයිත්වා පදහති, පහිතත්තෝ සමානෝ කායේන චේව පරමසච්චං සච්ඡිකරෝති, පඤ්ඤාය ච නං අතිවිජ්ඣ පස්සති.
And how is enlightenment achieved by gradual training, progress, and practice? It’s when someone in whom faith has arisen approaches a teacher. They pay homage, actively listen, hear the teachings, remember the teachings, reflect on their meaning, and accept them after consideration. Then enthusiasm springs up; they make an effort, weigh up, and persevere. Persevering, they directly realize the ultimate truth, and see it with penetrating wisdom.
සාපි නාම, භික්ඛවේ, සද්ධා නාහෝසි; තම්පි නාම, භික්ඛවේ, උපසඞ්කමනං නාහෝසි; සාපි නාම, භික්ඛවේ, පයිරුපාසනා නාහෝසි; තම්පි නාම, භික්ඛවේ, සෝතාවධානං නාහෝසි; තම්පි නාම, භික්ඛවේ, ධම්මස්සවනං නාහෝසි; සාපි නාම, භික්ඛවේ, ධම්මධාරණා නාහෝසි; සාපි නාම, භික්ඛවේ, අත්ථූපපරික්ඛා නාහෝසි; සාපි නාම, භික්ඛවේ, ධම්මනිජ්ඣානක්ඛන්ති නාහෝසි; සෝපි නාම, භික්ඛවේ, ඡන්දෝ නාහෝසි; සෝපි නාම, භික්ඛවේ, උස්සාහෝ නාහෝසි; සාපි නාම, භික්ඛවේ, තුලනා නාහෝසි; තම්පි නාම, භික්ඛවේ, පධානං නාහෝසි. විප්පටිපන්නාත්ථ, භික්ඛවේ, මිච්ඡාපටිපන්නාත්ථ, භික්ඛවේ. කීව දූරේවිමේ, භික්ඛවේ, මෝඝපුරිසා අපක්කන්තා ඉමම්හා ධම්මවිනයා.
Bhikkhus, there has not been that faith, that approaching, that paying homage, that listening, that hearing the teachings, that remembering the teachings, that reflecting on their meaning, that acceptance after consideration, that enthusiasm, that making an effort, that weighing up, or that striving. You’ve lost the way, bhikkhus! You’re practicing the wrong way! Just how far have these foolish people strayed from this teaching and training!
අත්ථි, භික්ඛවේ, චතුප්පදං වේය්යාකරණං යස්සුද්දිට්ඨස්ස විඤ්ඤූ පුරිසෝ නචිරස්සේව පඤ්ඤායත්ථං ආජානේය්ය. උද්දිසිස්සාමි වෝ, භික්ඛවේ, ආජානිස්සථ මේ තන්”ති?
There is an exposition in four parts, which a sensible person would quickly understand when it is recited. I shall recite it for you, bhikkhus. Try to understand it.”
“කේ ච මයං, භන්තේ, කේ ච ධම්මස්ස අඤ්ඤාතාරෝ”ති?
“Sir, who are we to be counted alongside those who understand the teaching?”
“යෝපි සෝ, භික්ඛවේ, සත්ථා ආමිසගරු ආමිසදායාදෝ ආමිසේහි සංසට්ඨෝ විහරති තස්ස පායං ඒවරූපී පණෝපණවියා න උපේති: ‘ඒවඤ්ච නෝ අස්ස අථ නං කරේය්යාම, න ච නෝ ඒවමස්ස න නං කරේය්යාමා(අ)ති, කිං පන, භික්ඛවේ, යං තථාගතෝ සබ්බසෝ ආමිසේහි විසංසට්ඨෝ විහරති.
“Even with a teacher who values things of the flesh, is an heir in things of the flesh, who lives caught up in things of the flesh, you wouldn’t get into such haggling: ‘If we get this, we’ll do that. If we don’t get this, we won’t do it.’ What then of the Realized One, who lives utterly detached from things of the flesh?
සද්ධස්ස, භික්ඛවේ, සාවකස්ස සත්ථුසාසනේ පරියෝගාහිය වත්තතෝ අයමනුධම්මෝ හෝති: ‘සත්ථා භගවා, සාවකෝහමස්මි; ජානාති භගවා, නාහං ජානාමී(අ)ති. සද්ධස්ස, භික්ඛවේ, සාවකස්ස සත්ථුසාසනේ පරියෝගාහිය වත්තතෝ රුළ්හනීයං සත්ථුසාසනං හෝති ඕජවන්තං. සද්ධස්ස, භික්ඛවේ, සාවකස්ස සත්ථුසාසනේ පරියෝගාහිය වත්තතෝ අයමනුධම්මෝ හෝති: ‘කාමං තචෝ ච න්හාරු ච අට්ඨි ච අවසිස්සතු, සරීරේ උපස්සුස්සතු මංසලෝහිතං, යං තං පුරිසථාමේන පුරිසවීරියේන පුරිසපරක්කමේන පත්තබ්බං න තං අපාපුණිත්වා වීරියස්ස සණ්ඨානං භවිස්සතී(අ)ති. සද්ධස්ස, භික්ඛවේ, සාවකස්ස සත්ථුසාසනේ පරියෝගාහිය වත්තතෝ ද්වින්නං ඵලානං අඤ්ඤතරං ඵලං පාටිකඞ්ඛං—දිට්ඨේව ධම්මේ අඤ්ඤා, සති වා උපාදිසේසේ අනාගාමිතා”ති.
For a faithful disciple who is practicing to fathom the Teacher’s instructions, this is in line with the teaching: ‘The Buddha is my Teacher, I am his disciple. The Buddha knows, I do not know.’ For a faithful disciple who is practicing to fathom the Teacher’s instructions, the Teacher’s instructions are nourishing and nutritious. For a faithful disciple who is practicing to fathom the Teacher’s instructions, this is in line with the teaching: ‘Gladly, let only skin, sinews, and bones remain! Let the flesh and blood waste away in my body! I will not relax my energy until I have achieved what is possible by human strength, energy, and vigor.’ A faithful disciple who is practicing to fathom the Teacher’s instructions can expect one of two results: enlightenment in the present life, or if there’s something left over, non-return.”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනා තේ භික්ඛූ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දුන්ති.
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
කීටාගිරිසුත්තං නිට්ඨිතං දසමං.
භික්ඛුවග්ගෝ නිට්ඨිතෝ දුතියෝ.
තස්සුද්දානං
කුඤ්ජර රාහුල සස්සතලෝකෝ, මාලුක්යපුත්තෝ ච භද්දාලි නාමෝ; ඛුද්ද දිජාථ සහම්පතියාචං, නාළක රඤ්ඤිකිටාගිරිනාමෝ.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]