Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 3.123
Numbered Discourses 3.123
13. කුසිනාරවග්ග
13. Kusinārā
කුසිනාරසුත්ත
At Kusinārā
ඒකං සමයං භගවා කුසිනාරායං විහරති බලිහරණේ වනසණ්ඩේ. තත්ර ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: “භික්ඛවෝ”ති.
At one time the Buddha was staying near Kusinārā, in the Forest of Offerings. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”
“භදන්තේ”ති තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:
“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:
“ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු අඤ්ඤතරං ගාමං වා නිගමං වා උපනිස්සාය විහරති. තමේනං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා උපසඞ්කමිත්වා ස්වාතනාය භත්තේන නිමන්තේති. ආකඞ්ඛමානෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු අධිවාසේති. සෝ තස්සා රත්තියා අච්චයේන පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය යේන තස්ස ගහපතිස්ස වා ගහපතිපුත්තස්ස වා නිවේසනං තේනුපසඞ්කමති; උපසඞ්කමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදති. තමේනං සෝ ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන ඛාදනීයේන භෝජනීයේන සහත්ථා සන්තප්පේති සම්පවාරේති.
“Bhikkhus, take the case of a bhikkhu living supported by a town or village. A householder or their child approaches and invites them for the next day’s meal. The bhikkhu accepts if they want. When the night has passed, they robe up in the morning, take their bowl and robe, and approach that householder’s home, where they sit on the seat spread out. The householder or their child serves and satisfies them with their own hands with delicious fresh and cooked foods.
තස්ස ඒවං හෝති: ‘සාධු වත ම්යායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන ඛාදනීයේන භෝජනීයේන සහත්ථා සන්තප්පේති සම්පවාරේතී(අ)ති. ඒවම්පිස්ස හෝති: ‘අහෝ වත මායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා ආයතිම්පි ඒවරූපේන පණීතේන ඛාදනීයේන භෝජනීයේන සහත්ථා සන්තප්පේය්ය සම්පවාරේය්යා(අ)ති. සෝ තං පිණ්ඩපාතං ගථිතෝ මුච්ඡිතෝ අජ්ඣෝසන්නෝ අනාදීනවදස්සාවී අනිස්සරණපඤ්ඤෝ පරිභුඤ්ජති. සෝ තත්ථ කාමවිතක්කම්පි විතක්කේති, බ්යාපාදවිතක්කම්පි විතක්කේති, විහිංසාවිතක්කම්පි විතක්කේති. ඒවරූපස්සාහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ දින්නං න මහප්ඵලන්ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? පමත්තෝ හි, භික්ඛවේ, භික්ඛු විහරති.
The bhikkhu thinks: ‘It’s so good that this householder serves me with delicious fresh and cooked foods.’ Then they think: ‘I really hope this householder serves me with delicious fresh and cooked foods in the future, too.’ They eat that food tied, infatuated, attached, blind to the drawbacks, and not understanding the escape. They think about it with sensual, malicious, or cruel thoughts. A gift to such a bhikkhu is not very fruitful, I say. Why is that? Because that bhikkhu is negligent.
ඉධ පන, භික්ඛවේ, භික්ඛු අඤ්ඤතරං ගාමං වා නිගමං වා උපනිස්සාය විහරති. තමේනං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා උපසඞ්කමිත්වා ස්වාතනාය භත්තේන නිමන්තේති. ආකඞ්ඛමානෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු අධිවාසේති. සෝ තස්සා රත්තියා අච්චයේන පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය යේන තස්ස ගහපතිස්ස වා ගහපතිපුත්තස්ස වා නිවේසනං තේනුපසඞ්කමති; උපසඞ්කමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදති. තමේනං සෝ ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන ඛාදනීයේන භෝජනීයේන සහත්ථා සන්තප්පේති සම්පවාරේති.
Take another case of a bhikkhu living supported by a town or village. A householder or their child approaches and invites them for the next day’s meal. The bhikkhu accepts if they want. When the night has passed, they robe up in the morning, take their bowl and robe, and approach that householder’s home, where they sit on the seat spread out. The householder or their child serves and satisfies them with their own hands with delicious fresh and cooked foods.
තස්ස න ඒවං හෝති: ‘සාධු වත ම්යායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා පණීතේන ඛාදනීයේන භෝජනීයේන සහත්ථා සන්තප්පේති සම්පවාරේතී(අ)ති. ඒවම්පිස්ස න හෝති: ‘අහෝ වත මායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා ආයතිම්පි ඒවරූපේන පණීතේන ඛාදනීයේන භෝජනීයේන සහත්ථා සන්තප්පේය්ය සම්පවාරේය්යා(අ)ති. සෝ තං පිණ්ඩපාතං අගථිතෝ අමුච්ඡිතෝ අනජ්ඣෝසන්නෝ ආදීනවදස්සාවී නිස්සරණපඤ්ඤෝ පරිභුඤ්ජති. සෝ තත්ථ නේක්ඛම්මවිතක්කම්පි විතක්කේති, අබ්යාපාදවිතක්කම්පි විතක්කේති, අවිහිංසාවිතක්කම්පි විතක්කේති. ඒවරූපස්සාහං, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ දින්නං මහප්ඵලන්ති වදාමි. තං කිස්ස හේතු? අප්පමත්තෝ හි, භික්ඛවේ, භික්ඛු විහරතී”ති.
It never occurs to them: ‘It’s so good that the householder or their child serves and satisfies me with their own hands with delicious fresh and cooked foods.’ They don’t think: ‘I really hope this householder serves me with delicious fresh and cooked foods in the future, too.’ They eat that almsfood untied, uninfatuated, unattached, seeing the drawback, and understanding the escape. They think about it with thoughts of renunciation, good will, or harmlessness. A gift to such a bhikkhu is very fruitful, I say. Why is that? Because that bhikkhu is diligent.”
පඨමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]