Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៩។៣៨
Numbered Discourses 9.38
៤។ មហាវគ្គ
4. The Great Chapter
លោកាយតិកសុត្ត
Brahmin Cosmologists
អថ ខោ ទ្វេ លោកាយតិកា ព្រាហ្មណា យេន ភគវា តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវតា សទ្ធិំ សម្មោទិំសុ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នា ខោ តេ ព្រាហ្មណា ភគវន្តំ ឯតទវោចុំ:
Then two brahmin cosmologists went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side and said to the Buddha:
“បូរណោ, ភោ គោតម, កស្សបោ សព្ពញ្ញូ សព្ពទស្សាវី អបរិសេសំ ញាណទស្សនំ បដិជានាតិ: ‘ចរតោ ច មេ តិដ្ឋតោ ច សុត្តស្ស ច ជាគរស្ស ច សតតំ សមិតំ ញាណទស្សនំ បច្ចុបដ្ឋិតន៑ៜតិ។ សោ ឯវមាហ: ‘អហំ អនន្តេន ញាណេន អនន្តំ លោកំ ជានំ បស្សំ វិហរាមីៜតិ។ អយម្បិ, ភោ គោតម, និគណ្ឋោ នាដបុត្តោ សព្ពញ្ញូ សព្ពទស្សាវី អបរិសេសំ ញាណទស្សនំ បដិជានាតិ: ‘ចរតោ ច មេ តិដ្ឋតោ ច សុត្តស្ស ច ជាគរស្ស ច សតតំ សមិតំ ញាណទស្សនំ បច្ចុបដ្ឋិតន៑ៜតិ។ សោ ឯវមាហ: ‘អហំ អនន្តេន ញាណេន អនន្តំ លោកំ ជានំ បស្សំ វិហរាមីៜតិ។ ឥមេសំ, ភោ គោតម, ឧភិន្នំ ញាណវាទានំ ឧភិន្នំ អញ្ញមញ្ញំ វិបច្ចនីកវាទានំ កោ សច្ចំ អាហ កោ មុសា”តិ?
“Master Gotama, Pūraṇa Kassapa claims to be all-knowing and all-seeing, to know and see everything without exception, thus: ‘Knowledge and vision are constantly and continually present to me, while walking, standing, sleeping, and waking.’ He says: ‘With infinite knowledge I know and see that the world is infinite.’ And the Jain ascetic of the Ñātika clan also claims to be all-knowing and all-seeing, to know and see everything without exception, thus: ‘Knowledge and vision are constantly and continually present to me, while walking, standing, sleeping, and waking.’ He says: ‘With infinite knowledge I know and see that the world is finite.’ These two claim to speak from knowledge, but they directly contradict each other. Which one of them speaks the truth, and which falsehood?”
“អលំ, ព្រាហ្មណា។ តិដ្ឋតេតំ: ‘ឥមេសំ ឧភិន្នំ ញាណវាទានំ ឧភិន្នំ អញ្ញមញ្ញំ វិបច្ចនីកវាទានំ កោ សច្ចំ អាហ កោ មុសាៜតិ។ ធម្មំ វោ, ព្រាហ្មណា, ទេសេស្សាមិ, តំ សុណាថ, សាធុកំ មនសិ ករោថ, ភាសិស្សាមី”តិ។
“Enough, brahmins. Leave this aside: ‘These two claim to speak from knowledge, but they directly contradict each other. Which one of them speaks the truth, and which falsehood?’ I will teach you the Dhamma. Listen and apply your mind well, I will speak.”
“ឯវំ, ភោ”តិ ខោ តេ ព្រាហ្មណា ភគវតោ បច្ចស្សោសុំ។ ភគវា ឯតទវោច:
“Yes sir,” those brahmins replied. The Buddha said this:
“សេយ្យថាបិ, ព្រាហ្មណា, ចត្តារោ បុរិសា ចតុទ្ទិសា ឋិតា បរមេន ជវេន ច សមន្នាគតា បរមេន ច បទវីតិហារេន។ តេ ឯវរូបេន ជវេន សមន្នាគតា អស្សុ, សេយ្យថាបិ នាម ទឡ្ហធម្មា ធនុគ្គហោ សិក្ខិតោ កតហត្ថោ កតូបាសនោ លហុកេន អសនេន អប្បកសិរេន តិរិយំ តាលច្ឆាយំ អតិបាតេយ្យ; ឯវរូបេន ច បទវីតិហារេន, សេយ្យថាបិ នាម បុរត្ថិមា សមុទ្ទា បច្ឆិមោ សមុទ្ទោ អថ បុរត្ថិមាយ ទិសាយ ឋិតោ បុរិសោ ឯវំ វទេយ្យ: ‘អហំ គមនេន លោកស្ស អន្តំ បាបុណិស្សាមីៜតិ។ សោ អញ្ញត្រេវ អសិតបីតខាយិតសាយិតា អញ្ញត្រ ឧច្ចារបស្សាវកម្មា អញ្ញត្រ និទ្ទាកិលមថបដិវិនោទនា វស្សសតាយុកោ វស្សសតជីវី វស្សសតំ គន្ត្វា អប្បត្វាវ លោកស្ស អន្តំ អន្តរា កាលំ ករេយ្យ។ អថ បច្ឆិមាយ ទិសាយ …បេ… អថ ឧត្តរាយ ទិសាយ … អថ ទក្ខិណាយ ទិសាយ ឋិតោ បុរិសោ ឯវំ វទេយ្យ: ‘អហំ គមនេន លោកស្ស អន្តំ បាបុណិស្សាមីៜតិ។ សោ អញ្ញត្រេវ អសិតបីតខាយិតសាយិតា អញ្ញត្រ ឧច្ចារបស្សាវកម្មា អញ្ញត្រ និទ្ទាកិលមថបដិវិនោទនា វស្សសតាយុកោ វស្សសតជីវី វស្សសតំ គន្ត្វា អប្បត្វាវ លោកស្ស អន្តំ អន្តរា កាលំ ករេយ្យ។ តំ កិស្ស ហេតុ? នាហំ, ព្រាហ្មណា, ឯវរូបាយ សន្ធាវនិកាយ លោកស្ស អន្តំ ញាតេយ្យំ ទដ្ឋេយ្យំ បត្តេយ្យន្តិ វទាមិ។ ន ចាហំ, ព្រាហ្មណា, អប្បត្វាវ លោកស្ស អន្តំ ទុក្ខស្ស អន្តកិរិយំ វទាមិ។
“Suppose there were four men standing in the four quarters. Each of them was extremely fast, with an extremely mighty stride. They’re as fast as a light arrow easily shot across the shadow of a palm tree by a well-trained expert archer with a strong bow. Their stride was such that it spanned from the eastern ocean to the western ocean. Then the man standing in the east would say: ‘I will reach the end of the world by traveling.’ Though he’d travel for his whole lifespan of a hundred years—pausing only to eat and drink, go to the toilet, and sleep to dispel weariness—he’d die along the way, never reaching the end of the world. Then the man standing in the west … Then the man standing in the north … Then the man standing in the south would say: ‘I will reach the end of the world by traveling.’ Though he’d travel for his whole lifespan of a hundred years—pausing only to eat and drink, go to the toilet, and sleep to dispel weariness—he’d die along the way, never reaching the end of the world. Why is that? I say it’s not possible to know or see or reach the end of the world by running like this. But I also say there’s no making an end of suffering without reaching the end of the world.
បញ្ចិមេ, ព្រាហ្មណា, កាមគុណា អរិយស្ស វិនយេ លោកោតិ វុច្ចតិ។ កតមេ បញ្ច? ចក្ខុវិញ្ញេយ្យា រូបា ឥដ្ឋា កន្តា មនាបា បិយរូបា កាមូបសំហិតា រជនីយា; សោតវិញ្ញេយ្យា សទ្ទា …បេ… ឃានវិញ្ញេយ្យា គន្ធា … ជិវ្ហាវិញ្ញេយ្យា រសា … កាយវិញ្ញេយ្យា ផោដ្ឋព្ពា ឥដ្ឋា កន្តា មនាបា បិយរូបា កាមូបសំហិតា រជនីយា; ឥមេ ខោ, ព្រាហ្មណា, បញ្ច កាមគុណា អរិយស្ស វិនយេ លោកោតិ វុច្ចតិ។
These five kinds of sensual stimulation are called the world in the training of the Noble One. What five? Sights known by the eye that are likable, desirable, agreeable, pleasant, sensual, and arousing. Sounds known by the ear … Smells known by the nose … Tastes known by the tongue … Touches known by the body that are likable, desirable, agreeable, pleasant, sensual, and arousing. These five kinds of sensual stimulation are called the world in the training of the Noble One.
ឥធ, ព្រាហ្មណា, ភិក្ខុ វិវិច្ចេវ កាមេហិ វិវិច្ច អកុសលេហិ ធម្មេហិ សវិតក្កំ សវិចារំ វិវេកឹ បីតិសុខំ បឋមំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ អយំ វុច្ចតិ, ព្រាហ្មណា, ‘ភិក្ខុ លោកស្ស អន្តមាគម្ម, លោកស្ស អន្តេ វិហរតិៜ។ តមញ្ញេ ឯវមាហំសុ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។ អហម្បិ ហិ, ព្រាហ្មណា, ឯវំ វទាមិ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។
Take a bhikkhu who, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, enters and remains in the first jhāna, which has the rapture and bliss born of seclusion, while placing the mind and keeping it connected. This is called a bhikkhu who, having gone to the end of the world, meditates at the end of the world. Others say of them: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’ And I also say this: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’
បុន ចបរំ, ព្រាហ្មណា, ភិក្ខុ វិតក្កវិចារានំ វូបសមា …បេ… ទុតិយំ ឈានំ … តតិយំ ឈានំ … ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ អយំ វុច្ចតិ, ព្រាហ្មណា, ‘ភិក្ខុ លោកស្ស អន្តមាគម្ម លោកស្ស អន្តេ វិហរតិៜ។ តមញ្ញេ ឯវមាហំសុ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។ អហម្បិ ហិ, ព្រាហ្មណា, ឯវំ វទាមិ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។
Furthermore, take a bhikkhu who, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled, enters and remains in the second jhāna … third jhāna … fourth jhāna. This is called a bhikkhu who, having gone to the end of the world, meditates at the end of the world. Others say of them: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’ And I also say this: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’
បុន ចបរំ, ព្រាហ្មណា, ភិក្ខុ សព្ពសោ រូបសញ្ញានំ សមតិក្កមា បដិឃសញ្ញានំ អត្ថង្គមា នានត្តសញ្ញានំ អមនសិការា ‘អនន្តោ អាកាសោៜតិ អាកាសានញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ អយំ វុច្ចតិ, ព្រាហ្មណា, ‘ភិក្ខុ លោកស្ស អន្តមាគម្ម លោកស្ស អន្តេ វិហរតិៜ។ តមញ្ញេ ឯវមាហំសុ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។ អហម្បិ ហិ, ព្រាហ្មណា, ឯវំ វទាមិ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។
Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, enters and remains in the dimension of infinite space. This is called a bhikkhu who, having gone to the end of the world, meditates at the end of the world. Others say of them: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’ And I also say this: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’
បុន ចបរំ, ព្រាហ្មណា, ភិក្ខុ សព្ពសោ អាកាសានញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម ‘អនន្តំ វិញ្ញាណន៑ៜតិ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ …បេ… សព្ពសោ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម ‘នត្ថិ កិញ្ចីៜតិ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ …បេ… សព្ពសោ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ អយំ វុច្ចតិ, ព្រាហ្មណា, ‘ភិក្ខុ លោកស្ស អន្តមាគម្ម លោកស្ស អន្តេ វិហរតិៜ។ តមញ្ញេ ឯវមាហំសុ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។ អហម្បិ ហិ, ព្រាហ្មណា, ឯវំ វទាមិ: ‘អយម្បិ លោកបរិយាបន្នោ, អយម្បិ អនិស្សដោ លោកម្ហាៜតិ។
Furthermore, take a bhikkhu who enters and remains in the dimension of infinite consciousness. … the dimension of nothingness … the dimension of neither perception nor non-perception. This is called a bhikkhu who, having gone to the end of the world, meditates at the end of the world. Others say of them: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’ And I also say this: ‘They’re included in the world, and haven’t yet left the world.’
បុន ចបរំ, ព្រាហ្មណា, ភិក្ខុ សព្ពសោ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ, បញ្ញាយ ចស្ស ទិស្វា អាសវា បរិក្ខីណា ហោន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ព្រាហ្មណា, ‘ភិក្ខុ លោកស្ស អន្តមាគម្ម លោកស្ស អន្តេ វិហរតិ តិណ្ណោ លោកេ វិសត្តិកន៑ៜ”តិ។
Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond the dimension of neither perception nor non-perception, enters and remains in the cessation of perception and feeling. And, having seen with wisdom, their defilements come to an end. This is called a bhikkhu who, having gone to the end of the world, meditates at the end of the world. And they’ve crossed over clinging to the world.”
សត្តមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]