Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Dīgha Nikāya, English translation |
ទីឃ និកាយ ១៩
Long Discourses 19
មហាគោវិន្ទសុត្ត
The Great Steward
ឯវំ មេ សុតំ—ឯកំ សមយំ ភគវា រាជគហេ វិហរតិ គិជ្ឈកូដេ បព្ពតេ។
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain.
អថ ខោ បញ្ចសិខោ គន្ធព្ពបុត្តោ អភិក្កន្តាយ រត្តិយា អភិក្កន្តវណ្ណោ កេវលកប្បំ គិជ្ឈកូដំ បព្ពតំ ឱភាសេត្វា យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ អដ្ឋាសិ។ ឯកមន្តំ ឋិតោ ខោ បញ្ចសិខោ គន្ធព្ពបុត្តោ ភគវន្តំ ឯតទវោច: “យំ ខោ មេ, ភន្តេ, ទេវានំ តាវតិំសានំ សម្មុខា សុតំ សម្មុខា បដិគ្គហិតំ, អារោចេមិ តំ ភគវតោ”តិ។
Then, late at night, the centaur Pañcasikha, lighting up the entire Vulture’s Peak, went up to the Buddha, bowed, stood to one side, and said to him, “Sir, I would tell you of what I heard and learned directly from the gods of the Thirty-Three.”
“អារោចេហិ មេ ត្វំ, បញ្ចសិខា”តិ ភគវា អវោច។
“Tell me, Pañcasikha,” said the Buddha.
១។ ទេវសភា
1. The Council of the Gods
“បុរិមានិ, ភន្តេ, ទិវសានិ បុរិមតរានិ តទហុបោសថេ បន្នរសេ បវារណាយ បុណ្ណាយ បុណ្ណមាយ រត្តិយា កេវលកប្បា ច ទេវា តាវតិំសា សុធម្មាយំ សភាយំ សន្និសិន្នា ហោន្តិ សន្និបតិតា; មហតី ច ទិព្ពបរិសា សមន្តតោ និសិន្នា ហោន្តិ, ចត្តារោ ច មហារាជានោ ចតុទ្ទិសា និសិន្នា ហោន្តិ;
“Sir, it was more than a few days ago—on the Uposatha day of the fifteenth on the full moon day at the invitation to admonish held at the end of the rainy season—when all the gods of the Thirty-Three were sitting together in the Hall of Justice. A large assembly of gods was sitting all around, and the Four Great Kings were seated at the four quarters.
បុរត្ថិមាយ ទិសាយ ធតរដ្ឋោ មហារាជា បច្ឆិមាភិមុខោ និសិន្នោ ហោតិ ទេវេ បុរក្ខត្វា; ទក្ខិណាយ ទិសាយ វិរូឡ្ហកោ មហារាជា ឧត្តរាភិមុខោ និសិន្នោ ហោតិ ទេវេ បុរក្ខត្វា; បច្ឆិមាយ ទិសាយ វិរូបក្ខោ មហារាជា បុរត្ថាភិមុខោ និសិន្នោ ហោតិ ទេវេ បុរក្ខត្វា; ឧត្តរាយ ទិសាយ វេស្សវណោ មហារាជា ទក្ខិណាភិមុខោ និសិន្នោ ហោតិ ទេវេ បុរក្ខត្វា។
The Great King Dhataraṭṭha was seated to the east, facing west, in front of his gods. The Great King Virūḷhaka was seated to the south, facing north, in front of his gods. The Great King Virūpakkha was seated to the west, facing east, in front of his gods. The Great King Vessavaṇa was seated to the north, facing south, in front of his gods.
យទា, ភន្តេ, កេវលកប្បា ច ទេវា តាវតិំសា សុធម្មាយំ សភាយំ សន្និសិន្នា ហោន្តិ សន្និបតិតា, មហតី ច ទិព្ពបរិសា សមន្តតោ និសិន្នា ហោន្តិ, ចត្តារោ ច មហារាជានោ ចតុទ្ទិសា និសិន្នា ហោន្តិ, ឥទំ នេសំ ហោតិ អាសនស្មិំ; អថ បច្ឆា អម្ហាកំ អាសនំ ហោតិ។
When the gods of the Thirty-Three have a gathering like this, that is how they are seated. After that come our seats.
យេ តេ, ភន្តេ, ទេវា ភគវតិ ព្រហ្មចរិយំ ចរិត្វា អធុនូបបន្នា តាវតិំសកាយំ, តេ អញ្ញេ ទេវេ អតិរោចន្តិ វណ្ណេន ចេវ យសសា ច។ តេន សុទំ, ភន្តេ, ទេវា តាវតិំសា អត្តមនា ហោន្តិ បមុទិតា បីតិសោមនស្សជាតា; ‘ទិព្ពា វត ភោ កាយា បរិបូរេន្តិ, ហាយន្តិ អសុរកាយាៜតិ។
Sir, those gods who had been recently reborn in the company of the Thirty-Three after leading the spiritual life under the Buddha outshine the other gods in beauty and glory. The gods of the Thirty-Three became uplifted and overjoyed at that, full of rapture and happiness, saying, ‘The heavenly hosts swell, while the demon hosts dwindle!’
អថ ខោ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ទេវានំ តាវតិំសានំ សម្បសាទំ វិទិត្វា ឥមាហិ គាថាហិ អនុមោទិ:
Seeing the joy of those gods, Sakka, lord of gods, celebrated with these verses:
‘មោទន្តិ វត ភោ ទេវា, តាវតិំសា សហិន្ទកា; តថាគតំ នមស្សន្តា, ធម្មស្ស ច សុធម្មតំ។
‘The gods rejoice—the Thirty-Three with their Lord—revering the Realized One, and the natural excellence of the teaching;
នវេ ទេវេ ច បស្សន្តា, វណ្ណវន្តេ យសស្សិនេ; សុគតស្មិំ ព្រហ្មចរិយំ, ចរិត្វាន ឥធាគតេ។
and seeing the new gods, so beautiful and glorious, who have come here after leading the spiritual life under the Buddha!
តេ អញ្ញេ អតិរោចន្តិ, វណ្ណេន យសសាយុនា; សាវកា ភូរិបញ្ញស្ស, វិសេសូបគតា ឥធ។
They outshine the others in beauty, glory, and lifespan. Here are the distinguished disciples of he whose wisdom is vast.
ឥទំ ទិស្វាន នន្ទន្តិ, តាវតិំសា សហិន្ទកា; តថាគតំ នមស្សន្តា, ធម្មស្ស ច សុធម្មតន៑ៜតិ។
Seeing this, they delight—the Thirty-Three with their Lord—revering the Realized One, and the natural excellence of the teaching!’
តេន សុទំ, ភន្តេ, ទេវា តាវតិំសា ភិយ្យោសោ មត្តាយ អត្តមនា ហោន្តិ បមុទិតា បីតិសោមនស្សជាតា; ‘ទិព្ពា វត ភោ, កាយា បរិបូរេន្តិ, ហាយន្តិ អសុរកាយាៜតិ។
The gods of the Thirty-Three became even more uplifted and overjoyed at that, full of rapture and happiness, saying, ‘The heavenly hosts swell, while the demon hosts dwindle!’
២។ អដ្ឋយថាភុច្ចវណ្ណ
2. Eight Genuine Praises
អថ ខោ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ទេវានំ តាវតិំសានំ សម្បសាទំ វិទិត្វា ទេវេ តាវតិំសេ អាមន្តេសិ: ‘ឥច្ឆេយ្យាថ នោ តុម្ហេ, មារិសា, តស្ស ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ សោតុន៑ៜតិ?
Seeing the joy of those gods, Sakka, lord of gods, addressed them, ‘Gentlemen, would you like to hear eight genuine praises of the Buddha?’
‘ឥច្ឆាម មយំ, មារិស, តស្ស ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ សោតុន៑ៜតិ។
‘Indeed we would, sir.’
អថ ខោ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ទេវានំ តាវតិំសានំ ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ បយិរុទាហាសិ:
Then Sakka proffered these eight genuine praises of the Buddha:
‘តំ កិំ មញ្ញន្តិ, ភោន្តោ ទេវា តាវតិំសា? យាវញ្ច សោ ភគវា ពហុជនហិតាយ បដិបន្នោ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានំ។ ឯវំ ពហុជនហិតាយ បដិបន្នំ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
‘What do the good gods of the Thirty-Three think? How the Buddha has acted for the welfare and happiness of the people, out of compassion for the world, for the benefit, welfare, and happiness of gods and humans! I don’t see any Teacher, past or present, who has such compassion for the world, apart from the Buddha.
ស្វាក្ខាតោ ខោ បន តេន ភគវតា ធម្មោ សន្ទិដ្ឋិកោ អកាលិកោ ឯហិបស្សិកោ ឱបនេយ្យិកោ បច្ចត្តំ វេទិតព្ពោ វិញ្ញូហិ។ ឯវំ ឱបនេយ្យិកស្ស ធម្មស្ស ទេសេតារំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
Also, the Buddha has explained the teaching well—apparent in the present life, immediately effective, inviting inspection, relevant, so that sensible people can know it for themselves. I don’t see any Teacher, past or present, who explains such a relevant teaching, apart from the Buddha.
“ឥទំ កុសលន៑”តិ ខោ បន តេន ភគវតា សុបញ្ញត្តំ, “ឥទំ អកុសលន៑”តិ សុបញ្ញត្តំ។ “ឥទំ សាវជ្ឹ ឥទំ អនវជ្ឹ, ឥទំ សេវិតព្ពំ ឥទំ ន សេវិតព្ពំ, ឥទំ ហីនំ ឥទំ បណីតំ, ឥទំ កណ្ហសុក្កសប្បដិភាគន៑”តិ សុបញ្ញត្តំ។ ឯវំ កុសលាកុសលសាវជ្ជានវជ្ជសេវិតព្ពាសេវិតព្ពហីនបណីតកណ្ហសុក្កសប្បដិភាគានំ ធម្មានំ បញ្ញាបេតារំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
Also, the Buddha has well described what is skillful and what is unskillful, what is blameworthy and what is blameless, what should be cultivated and what should not be cultivated, what is inferior and what is superior, and what is on the side of dark and the side of bright. I don’t see any Teacher, past or present, who so clearly describes all these things, apart from the Buddha.
សុបញ្ញត្តា ខោ បន តេន ភគវតា សាវកានំ និព្ពានគាមិនី បដិបទា, សំសន្ទតិ និព្ពានញ្ច បដិបទា ច។ សេយ្យថាបិ នាម គង្គោទកំ យមុនោទកេន សំសន្ទតិ សមេតិ; ឯវមេវ សុបញ្ញត្តា តេន ភគវតា សាវកានំ និព្ពានគាមិនី បដិបទា, សំសន្ទតិ និព្ពានញ្ច បដិបទា ច។ ឯវំ និព្ពានគាមិនិយា បដិបទាយ បញ្ញាបេតារំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
Also, the Buddha has well described the practice that leads to Nibbana for his disciples. And Nibbana converges with the practice, as the waters of the Ganges come together and converge with the waters of the Yamuna. I don’t see any Teacher, past or present, who so clearly describes the practice that leads to Nibbana for his disciples, apart from the Buddha.
អភិនិប្ផន្នោ ខោ បន តស្ស ភគវតោ លាភោ អភិនិប្ផន្នោ សិលោកោ, យាវ មញ្ញេ ខត្តិយា សម្បិយាយមានរូបា វិហរន្តិ, វិគតមទោ ខោ បន សោ ភគវា អាហារំ អាហារេតិ។ ឯវំ វិគតមទំ អាហារំ អាហរយមានំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
Also, possessions and popularity have accrued to the Buddha, so much that you’d think it would thrill even the aristocrats. But he takes his food free of vanity. I don’t see any Teacher, past or present, who takes their food so free of vanity, apart from the Buddha.
លទ្ធសហាយោ ខោ បន សោ ភគវា សេខានញ្ចេវ បដិបន្នានំ ខីណាសវានញ្ច វុសិតវតំ។ តេ ភគវា អបនុជ្ជ ឯការាមតំ អនុយុត្តោ វិហរតិ។ ឯវំ ឯការាមតំ អនុយុត្តំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
Also, the Buddha has gained companions, both trainees who are practicing, and those with defilements ended who have completed their journey. The Buddha is committed to the joy of solitude, but doesn’t send them away. I don’t see any Teacher, past or present, so committed to the joy of solitude, apart from the Buddha.
យថាវាទី ខោ បន សោ ភគវា តថាការី, យថាការី តថាវាទី, ឥតិ យថាវាទី តថាការី, យថាការី តថាវាទី។ ឯវំ ធម្មានុធម្មប្បដិបន្នំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
Also, the Buddha does as he says, and says as he does, thus: he does as he says, and says as he does. I don’t see any Teacher, past or present, who so practices in line with the teaching, apart from the Buddha.
តិណ្ណវិចិកិច្ឆោ ខោ បន សោ ភគវា វិគតកថង្កថោ បរិយោសិតសង្កប្បោ អជ្ឈាសយំ អាទិព្រហ្មចរិយំ។ ឯវំ តិណ្ណវិចិកិច្ឆំ វិគតកថង្កថំ បរិយោសិតសង្កប្បំ អជ្ឈាសយំ អាទិព្រហ្មចរិយំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតាៜតិ។
Also, the Buddha has gone beyond doubt and got rid of indecision. He has achieved all he wished for regarding the fundamental purpose of the spiritual life. I don’t see any Teacher, past or present, who has achieved these things, apart from the Buddha.’
ឥមេ ខោ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ទេវានំ តាវតិំសានំ ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ បយិរុទាហាសិ។ តេន សុទំ, ភន្តេ, ទេវា តាវតិំសា ភិយ្យោសោ មត្តាយ អត្តមនា ហោន្តិ បមុទិតា បីតិសោមនស្សជាតា ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ សុត្វា។
These are the eight genuine praises of the Buddha proffered by Sakka. Hearing them, the gods of the Thirty-Three became even more uplifted and overjoyed.
តត្រ, ភន្តេ, ឯកច្ចេ ទេវា ឯវមាហំសុ: ‘អហោ វត, មារិសា, ចត្តារោ សម្មាសម្ពុទ្ធា លោកេ ឧប្បជ្ជេយ្យុំ ធម្មញ្ច ទេសេយ្យុំ យថរិវ ភគវា។ តទស្ស ពហុជនហិតាយ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានន៑ៜតិ។
Then some gods thought, ‘If only four fully awakened Buddhas might arise in the world and teach the Dhamma, just like the Blessed One! That would be for the welfare and happiness of the people, out of compassion for the world, for the benefit, welfare, and happiness of gods and humans!’
ឯកច្ចេ ទេវា ឯវមាហំសុ: ‘តិដ្ឋន្តុ, មារិសា, ចត្តារោ សម្មាសម្ពុទ្ធា, អហោ វត, មារិសា, តយោ សម្មាសម្ពុទ្ធា លោកេ ឧប្បជ្ជេយ្យុំ ធម្មញ្ច ទេសេយ្យុំ យថរិវ ភគវា។ តទស្ស ពហុជនហិតាយ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានន៑ៜតិ។ ឯកច្ចេ ទេវា ឯវមាហំសុ: ‘តិដ្ឋន្តុ, មារិសា, តយោ សម្មាសម្ពុទ្ធា, អហោ វត, មារិសា, ទ្វេ សម្មាសម្ពុទ្ធា លោកេ ឧប្បជ្ជេយ្យុំ ធម្មញ្ច ទេសេយ្យុំ យថរិវ ភគវា។ តទស្ស ពហុជនហិតាយ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានន៑ៜតិ។
Other gods thought, ‘Let alone four fully awakened Buddhas; if only three fully awakened Buddhas, or two fully awakened Buddhas might arise in the world and teach the Dhamma, just like the Blessed One! That would be for the welfare and happiness of the people, out of compassion for the world, for the benefit, welfare, and happiness of gods and humans!’
ឯវំ វុត្តេ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ទេវេ តាវតិំសេ ឯតទវោច: ‘អដ្ឋានំ ខោ ឯតំ, មារិសា, អនវកាសោ, យំ ឯកិស្សា លោកធាតុយា ទ្វេ អរហន្តោ សម្មាសម្ពុទ្ធា អបុព្ពំ អចរិមំ ឧប្បជ្ជេយ្យុំ, នេតំ ឋានំ វិជ្ជតិ។ អហោ វត, មារិសា, សោ ភគវា អប្បាពាធោ អប្បាតង្កោ ចិរំ ទីឃមទ្ធានំ តិដ្ឋេយ្យ។ តទស្ស ពហុជនហិតាយ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានន៑ៜតិ។
When they said this, Sakka said, ‘It’s impossible, gentlemen, for two perfected ones, fully awakened Buddhas to arise in the same solar system at the same time. May that Blessed One be healthy and well, and remain with us for a long time! That would be for the welfare and happiness of the people, out of compassion for the world, for the benefit, welfare, and happiness of gods and humans!’
អថ ខោ, ភន្តេ, យេនត្ថេន ទេវា តាវតិំសា សុធម្មាយំ សភាយំ សន្និសិន្នា ហោន្តិ សន្និបតិតា, តំ អត្ថំ ចិន្តយិត្វា តំ អត្ថំ មន្តយិត្វា វុត្តវចនាបិ តំ ចត្តារោ មហារាជានោ តស្មិំ អត្ថេ ហោន្តិ។ បច្ចានុសិដ្ឋវចនាបិ តំ ចត្តារោ មហារាជានោ តស្មិំ អត្ថេ ហោន្តិ, សកេសុ សកេសុ អាសនេសុ ឋិតា អវិបក្កន្តា។
Then the gods of the Thirty-Three, having considered and deliberated on the matter for which they were seated together in the Hall of Justice, advised and instructed the Four Great Kings on the subject. Each one, having been advised, stood at his own seat without departing.
តេ វុត្តវាក្យា រាជានោ, បដិគ្គយ្ហានុសាសនិំ; វិប្បសន្នមនា សន្តា, អដ្ឋំសុ សម្ហិ អាសនេតិ។
The Kings were instructed, and heeded good advice. With clear and peaceful minds, they stood by their own seats.
អថ ខោ, ភន្តេ, ឧត្តរាយ ទិសាយ ឧឡារោ អាលោកោ សញ្ជាយិ, ឱភាសោ បាតុរហោសិ អតិក្កម្មេវ ទេវានំ ទេវានុភាវំ។ អថ ខោ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ទេវេ តាវតិំសេ អាមន្តេសិ: ‘យថា ខោ, មារិសា, និមិត្តានិ ទិស្សន្តិ, ឧឡារោ អាលោកោ សញ្ជាយតិ, ឱភាសោ បាតុភវតិ, ព្រហ្មា បាតុភវិស្សតិ; ព្រហ្មុនោ ហេតំ បុព្ពនិមិត្តំ បាតុភាវាយ, យទិទំ អាលោកោ សញ្ជាយតិ ឱភាសោ បាតុភវតីតិ។
Then in the northern quarter a magnificent light arose and radiance appeared, surpassing the glory of the gods. Then Sakka, lord of gods, addressed the gods of the Thirty-Three, ‘As indicated by the signs—light arising and radiance appearing—Brahmā will appear. For this is the precursor for the appearance of Brahmā, namely light arising and radiance appearing.’
យថា និមិត្តា ទិស្សន្តិ, ព្រហ្មា បាតុភវិស្សតិ; ព្រហ្មុនោ ហេតំ និមិត្តំ, ឱភាសោ វិបុលោ មហាៜតិ។
As indicated by the signs, Brahmā will appear. For this is the sign of Brahmā: a light vast and great.
៣។ សនង្កុមារកថា
3. On Sanaṅkumāra
អថ ខោ, ភន្តេ, ទេវា តាវតិំសា យថាសកេសុ អាសនេសុ និសីទិំសុ: ‘ឱភាសមេតំ ញស្សាម, យំវិបាកោ ភវិស្សតិ, សច្ឆិកត្វាវ នំ គមិស្សាមាៜតិ។ ចត្តារោបិ មហារាជានោ យថាសកេសុ អាសនេសុ និសីទិំសុ: ‘ឱភាសមេតំ ញស្សាម, យំវិបាកោ ភវិស្សតិ, សច្ឆិកត្វាវ នំ គមិស្សាមាៜតិ។ ឥទំ សុត្វា ទេវា តាវតិំសា ឯកគ្គា សមាបជ្ជិំសុ: ‘ឱភាសមេតំ ញស្សាម, យំវិបាកោ ភវិស្សតិ, សច្ឆិកត្វាវ នំ គមិស្សាមាៜតិ។
Then the gods of the Thirty-Three sat in their own seats, saying, ‘We shall find out what has caused that light, and only when we have realized it shall we go to it.’ And the Four Great Kings did likewise. Hearing that, the gods of the Thirty-Three agreed in unison, ‘We shall find out what has caused that light, and only when we have realized it shall we go to it.’
យទា, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ ទេវានំ តាវតិំសានំ បាតុភវតិ, ឱឡារិកំ អត្តភាវំ អភិនិម្មិនិត្វា បាតុភវតិ។ យោ ខោ បន, ភន្តេ, ព្រហ្មុនោ បកតិវណ្ណោ, អនភិសម្ភវនីយោ សោ ទេវានំ តាវតិំសានំ ចក្ខុបថស្មិំ។ យទា, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ ទេវានំ តាវតិំសានំ បាតុភវតិ, សោ អញ្ញេ ទេវេ អតិរោចតិ វណ្ណេន ចេវ យសសា ច។ សេយ្យថាបិ, ភន្តេ, សោ វណ្ណោ វិគ្គហោ មានុសំ វិគ្គហំ អតិរោចតិ; ឯវមេវ ខោ, ភន្តេ, យទា ព្រហ្មា សនង្កុមារោ ទេវានំ តាវតិំសានំ បាតុភវតិ, សោ អញ្ញេ ទេវេ អតិរោចតិ វណ្ណេន ចេវ យសសា ច។ យទា, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ ទេវានំ តាវតិំសានំ បាតុភវតិ, ន តស្សំ បរិសាយំ កោចិ ទេវោ អភិវាទេតិ វា បច្ចុដ្ឋេតិ វា អាសនេន វា និមន្តេតិ។ សព្ពេវ តុណ្ហីភូតា បញ្ជលិកា បល្លង្កេន និសីទន្តិ: ‘យស្សទានិ ទេវស្ស បល្លង្កំ ឥច្ឆិស្សតិ ព្រហ្មា សនង្កុមារោ, តស្ស ទេវស្ស បល្លង្កេ និសីទិស្សតីៜតិ។ យស្ស ខោ បន, ភន្តេ, ទេវស្ស ព្រហ្មា សនង្កុមារោ បល្លង្កេ និសីទតិ, ឧឡារំ សោ លភតិ ទេវោ វេទបដិលាភំ, ឧឡារំ សោ លភតិ ទេវោ សោមនស្សបដិលាភំ។ សេយ្យថាបិ, ភន្តេ, រាជា ខត្តិយោ មុទ្ធាវសិត្តោ អធុនាភិសិត្តោ រជ្ជេន, ឧឡារំ សោ លភតិ វេទបដិលាភំ, ឧឡារំ សោ លភតិ សោមនស្សបដិលាភំ; ឯវមេវ ខោ, ភន្តេ, យស្ស ទេវស្ស ព្រហ្មា សនង្កុមារោ បល្លង្កេ និសីទតិ, ឧឡារំ សោ លភតិ ទេវោ វេទបដិលាភំ, ឧឡារំ សោ លភតិ ទេវោ សោមនស្សបដិលាភំ។
When Brahmā Sanaṅkumāra appears to the gods of the Thirty-Three, he does so after manifesting in a solid corporeal form. For a Brahmā’s normal appearance is imperceptible in the visual range of the gods of the Thirty-Three. When Brahmā Sanaṅkumāra appears to the gods of the Thirty-Three, he outshines the other gods in beauty and glory, as a golden statue outshines the human form. When Brahmā Sanaṅkumāra appears to the gods of the Thirty-Three, not a single god in that assembly greets him by bowing down or rising up or inviting him to a seat. They all sit silently on their couches with their joined palms raised, thinking, ‘Now Brahmā Sanaṅkumāra will sit on the couch of whatever god he chooses.’ And the god on whose couch Brahmā sits is overjoyed and brimming with happiness, like a king on the day of his coronation.
អថ, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ ទេវានំ តាវតិំសានំ សម្បសាទំ វិទិត្វា អន្តរហិតោ ឥមាហិ គាថាហិ អនុមោទិ:
Seeing the joy of those gods, Brahmā Sanaṅkumāra celebrated with these verses:
‘មោទន្តិ វត ភោ ទេវា, តាវតិំសា សហិន្ទកា; តថាគតំ នមស្សន្តា, ធម្មស្ស ច សុធម្មតំ។
‘The gods rejoice—the Thirty-Three with their Lord—revering the Realized One, and the natural excellence of the teaching;
នវេ ទេវេ ច បស្សន្តា, វណ្ណវន្តេ យសស្សិនេ; សុគតស្មិំ ព្រហ្មចរិយំ, ចរិត្វាន ឥធាគតេ។
and seeing the new gods, so beautiful and glorious, who have come here after leading the spiritual life under the Buddha!
តេ អញ្ញេ អតិរោចន្តិ, វណ្ណេន យសសាយុនា; សាវកា ភូរិបញ្ញស្ស, វិសេសូបគតា ឥធ។
They outshine the others in beauty, glory, and lifespan. Here are the distinguished disciples of he whose wisdom is vast.
ឥទំ ទិស្វាន នន្ទន្តិ, តាវតិំសា សហិន្ទកា; តថាគតំ នមស្សន្តា, ធម្មស្ស ច សុធម្មតន៑ៜតិ។
Seeing this, they delight—the Thirty-Three with their Lord—revering the Realized One, and the natural excellence of the teaching!’
ឥមមត្ថំ, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ អភាសិត្ថ។ ឥមមត្ថំ, ភន្តេ, ព្រហ្មុនោ សនង្កុមារស្ស ភាសតោ អដ្ឋង្គសមន្នាគតោ សរោ ហោតិ វិស្សដ្ឋោ ច វិញ្ញេយ្យោ ច មញ្ជុ ច សវនីយោ ច ពិន្ទុ ច អវិសារី ច គម្ភីរោ ច និន្នាទី ច។ យថាបរិសំ ខោ បន, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ សរេន វិញ្ញាបេតិ, ន ចស្ស ពហិទ្ធា បរិសាយ ឃោសោ និច្ឆរតិ។ យស្ស ខោ បន, ភន្តេ, ឯវំ អដ្ឋង្គសមន្នាគតោ សរោ ហោតិ, សោ វុច្ចតិ ‘ព្រហ្មស្សរោៜតិ។
That is the topic on which Brahmā Sanaṅkumāra spoke. And while he was speaking on that topic, his voice had eight qualities: it was clear, comprehensible, charming, audible, lucid, undistorted, deep, and resonant. He makes sure his voice is intelligible as far as the assembly goes, but it doesn’t extend outside the assembly. When someone has a voice like this, they’re said to have the voice of Brahmā.
អថ ខោ, ភន្តេ, ទេវា តាវតិំសា ព្រហ្មានំ សនង្កុមារំ ឯតទវោចុំ: ‘សាធុ, មហាព្រហ្មេ, ឯតទេវ មយំ សង្ខាយ មោទាម; អត្ថិ ច សក្កេន ទេវានមិន្ទេន តស្ស ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចា វណ្ណា ភាសិតា; តេ ច មយំ សង្ខាយ មោទាមាៜតិ។
Then the gods of the Thirty-Three said to Brahmā Sanaṅkumāra, ‘Good, Great Brahmā! Having assessed this, we rejoice. And there are the eight genuine praises of the Buddha spoken by Sakka—having assessed them, too, we rejoice.’
៤។ អដ្ឋយថាភុច្ចវណ្ណ
4. Eight Genuine Praises
អថ, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ សក្កំ ទេវានមិន្ទំ ឯតទវោច: ‘សាធុ, ទេវានមិន្ទ, មយម្បិ តស្ស ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ សុណេយ្យាមាៜតិ។
Then Brahmā said to Sakka, ‘It would be good, lord of gods, if I could also hear the eight genuine praises of the Buddha.’
‘ឯវំ, មហាព្រហ្មេៜតិ ខោ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ព្រហ្មុនោ សនង្កុមារស្ស ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ បយិរុទាហាសិ។
Saying, ‘Yes, Great Brahmā,’ Sakka repeated the eight genuine praises for him.
‘តំ កិំ មញ្ញតិ, ភវំ មហាព្រហ្មា? យាវញ្ច សោ ភគវា ពហុជនហិតាយ បដិបន្នោ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានំ។ ឯវំ ពហុជនហិតាយ បដិបន្នំ ពហុជនសុខាយ លោកានុកម្បាយ អត្ថាយ ហិតាយ សុខាយ ទេវមនុស្សានំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
ស្វាក្ខាតោ ខោ បន តេន ភគវតា ធម្មោ សន្ទិដ្ឋិកោ អកាលិកោ ឯហិបស្សិកោ ឱបនេយ្យិកោ បច្ចត្តំ វេទិតព្ពោ វិញ្ញូហិ។ ឯវំ ឱបនេយ្យិកស្ស ធម្មស្ស ទេសេតារំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
“ឥទំ កុសលន៑”តិ ខោ បន តេន ភគវតា សុបញ្ញត្តំ, “ឥទំ អកុសលន៑”តិ សុបញ្ញត្តំ, “ឥទំ សាវជ្ឹ ឥទំ អនវជ្ឹ, ឥទំ សេវិតព្ពំ ឥទំ ន សេវិតព្ពំ, ឥទំ ហីនំ ឥទំ បណីតំ, ឥទំ កណ្ហសុក្កសប្បដិភាគន៑”តិ សុបញ្ញត្តំ។ ឯវំ កុសលាកុសលសាវជ្ជានវជ្ជសេវិតព្ពាសេវិតព្ពហីនបណីតកណ្ហសុក្កសប្បដិភាគានំ ធម្មានំ បញ្ញាបេតារំ។ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
សុបញ្ញត្តា ខោ បន តេន ភគវតា សាវកានំ និព្ពានគាមិនី បដិបទា សំសន្ទតិ និព្ពានញ្ច បដិបទា ច។ សេយ្យថាបិ នាម គង្គោទកំ យមុនោទកេន សំសន្ទតិ សមេតិ; ឯវមេវ សុបញ្ញត្តា តេន ភគវតា សាវកានំ និព្ពានគាមិនី បដិបទា សំសន្ទតិ និព្ពានញ្ច បដិបទា ច។ ឯវំ និព្ពានគាមិនិយា បដិបទាយ បញ្ញាបេតារំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
អភិនិប្ផន្នោ ខោ បន តស្ស ភគវតោ លាភោ អភិនិប្ផន្នោ សិលោកោ, យាវ មញ្ញេ ខត្តិយា សម្បិយាយមានរូបា វិហរន្តិ។ វិគតមទោ ខោ បន សោ ភគវា អាហារំ អាហារេតិ។ ឯវំ វិគតមទំ អាហារំ អាហរយមានំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
លទ្ធសហាយោ ខោ បន សោ ភគវា សេខានញ្ចេវ បដិបន្នានំ ខីណាសវានញ្ច វុសិតវតំ, តេ ភគវា អបនុជ្ជ ឯការាមតំ អនុយុត្តោ វិហរតិ។ ឯវំ ឯការាមតំ អនុយុត្តំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
យថាវាទី ខោ បន សោ ភគវា តថាការី, យថាការី តថាវាទី; ឥតិ យថាវាទី តថាការី, យថាការី តថាវាទី។ ឯវំ ធម្មានុធម្មប្បដិប្បន្នំ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតា។
តិណ្ណវិចិកិច្ឆោ ខោ បន សោ ភគវា វិគតកថង្កថោ បរិយោសិតសង្កប្បោ អជ្ឈាសយំ អាទិព្រហ្មចរិយំ។ ឯវំ តិណ្ណវិចិកិច្ឆំ វិគតកថង្កថំ បរិយោសិតសង្កប្បំ អជ្ឈាសយំ អាទិព្រហ្មចរិយំ។ ឥមិនាបង្គេន សមន្នាគតំ សត្ថារំ នេវ អតីតំសេ សមនុបស្សាម, ន បនេតរហិ, អញ្ញត្រ តេន ភគវតាៜតិ។
ឥមេ ខោ, ភន្តេ, សក្កោ ទេវានមិន្ទោ ព្រហ្មុនោ សនង្កុមារស្ស ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ បយិរុទាហាសិ។ តេន សុទំ, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ អត្តមនោ ហោតិ បមុទិតោ បីតិសោមនស្សជាតោ ភគវតោ អដ្ឋ យថាភុច្ចេ វណ្ណេ សុត្វា។ អថ, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ ឱឡារិកំ អត្តភាវំ អភិនិម្មិនិត្វា កុមារវណ្ណី ហុត្វា បញ្ចសិខោ ទេវានំ តាវតិំសានំ បាតុរហោសិ។ សោ វេហាសំ អព្ភុគ្គន្ត្វា អាកាសេ អន្តលិក្ខេ បល្លង្កេន និសីទិ។ សេយ្យថាបិ, ភន្តេ, ពលវា បុរិសោ សុបច្ចត្ថតេ វា បល្លង្កេ សមេ វា ភូមិភាគេ បល្លង្កេន និសីទេយ្យ; ឯវមេវ ខោ, ភន្តេ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ វេហាសំ អព្ភុគ្គន្ត្វា អាកាសេ អន្តលិក្ខេ បល្លង្កេន និសីទិត្វា ទេវេ តាវតិំសេ អាមន្តេសិ:
Hearing them, Brahmā Sanaṅkumāra was uplifted and overjoyed, full of rapture and happiness. Then Brahmā Sanaṅkumāra manifested in a solid corporeal form, taking on the appearance of the youth Pañcasikha, and appeared to the gods of the Thirty-Three. Rising into the air, he sat cross-legged in the sky, like a strong man might sit cross-legged on a well-appointed couch or on level ground. There he addressed the gods of the Thirty-Three:
៥។ គោវិន្ទព្រាហ្មណវត្ថុ
5. The Story of the Steward
‘តំ កិំ មញ្ញន្តិ, ភោន្តោ ទេវា តាវតិំសា, យាវ ទីឃរត្តំ មហាបញ្ញោវ សោ ភគវា អហោសិ។
‘What do the gods of the Thirty-Three think about the extent of the Buddha’s great wisdom?
ភូតបុព្ពំ, ភោ, រាជា ទិសម្បតិ នាម អហោសិ។ ទិសម្បតិស្ស រញ្ញោ គោវិន្ទោ នាម ព្រាហ្មណោ បុរោហិតោ អហោសិ។ ទិសម្បតិស្ស រញ្ញោ រេណុ នាម កុមារោ បុត្តោ អហោសិ។ គោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស ជោតិបាលោ នាម មាណវោ បុត្តោ អហោសិ។ ឥតិ រេណុ ច រាជបុត្តោ ជោតិបាលោ ច មាណវោ អញ្ញេ ច ឆ ខត្តិយា ឥច្ចេតេ អដ្ឋ សហាយា អហេសុំ។
Once upon a time, there was a king named Disampati. He had a brahmin high priest named the Steward. Disampati’s son was the prince named Reṇu, while the Steward’s son was the student named Jotipāla. There were Reṇu the prince, Jotipāla the student, and six other aristocrats; these eight became friends.
អថ ខោ, ភោ, អហោរត្តានំ អច្ចយេន គោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ កាលមកាសិ។ គោវិន្ទេ ព្រាហ្មណេ កាលង្កតេ រាជា ទិសម្បតិ បរិទេវេសិ: “យស្មិំ វត, ភោ, មយំ សមយេ គោវិន្ទេ ព្រាហ្មណេ សព្ពកិច្ចានិ សម្មា វោស្សជ្ជិត្វា បញ្ចហិ កាមគុណេហិ សមប្បិតា សមង្គីភូតា បរិចារេម, តស្មិំ នោ សមយេ គោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ កាលង្កតោ”តិ។
In due course the brahmin Steward passed away. At his passing, King Disampati lamented, “At a time when I have relinquished all my duties to the brahmin Steward and amuse myself, supplied and provided with the five kinds of sensual stimulation, he passes away!”
ឯវំ វុត្តេ, ភោ, រេណុ រាជបុត្តោ រាជានំ ទិសម្បតិំ ឯតទវោច: “មា ខោ ត្វំ, ទេវ, គោវិន្ទេ ព្រាហ្មណេ កាលង្កតេ អតិពាឡ្ហំ បរិទេវេសិ។ អត្ថិ, ទេវ, គោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស ជោតិបាលោ នាម មាណវោ បុត្តោ បណ្ឌិតតរោ ចេវ បិតរា, អលមត្ថទសតរោ ចេវ បិតរា; យេបិស្ស បិតា អត្ថេ អនុសាសិ, តេបិ ជោតិបាលស្សេវ មាណវស្ស អនុសាសនិយា”តិ។
When he said this, Prince Reṇu said to him, “Sire, don’t lament too much at the Steward’s passing. He has a son named Jotipāla, who is even more astute and expert than his father. He should manage the affairs that were managed by his father.”
“ឯវំ, កុមារា”តិ?
“Is that so, my prince?”
“ឯវំ, ទេវា”តិ។
“That is so, sire.”
៦។ មហាគោវិន្ទវត្ថុ
6. The Story of the Great Steward
អថ ខោ, ភោ, រាជា ទិសម្បតិ អញ្ញតរំ បុរិសំ អាមន្តេសិ: “ឯហិ ត្វំ, អម្ភោ បុរិស, យេន ជោតិបាលោ មាណវោ តេនុបសង្កម; ឧបសង្កមិត្វា ជោតិបាលំ មាណវំ ឯវំ វទេហិ: ‘ភវមត្ថុ ភវន្តំ ជោតិបាលំ, រាជា ទិសម្បតិ ភវន្តំ ជោតិបាលំ មាណវំ អាមន្តយតិ, រាជា ទិសម្បតិ ភោតោ ជោតិបាលស្ស មាណវស្ស ទស្សនកាមោៜ”តិ។
So King Disampati addressed one of his men, “Please, mister, go to the student Jotipāla, and say to him, ‘Best wishes, Jotipāla! You are summoned by King Disampati; he wants to see you.’”
“ឯវំ, ទេវា”តិ ខោ, ភោ, សោ បុរិសោ ទិសម្បតិស្ស រញ្ញោ បដិស្សុត្វា យេន ជោតិបាលោ មាណវោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ជោតិបាលំ មាណវំ ឯតទវោច: “ភវមត្ថុ ភវន្តំ ជោតិបាលំ, រាជា ទិសម្បតិ ភវន្តំ ជោតិបាលំ មាណវំ អាមន្តយតិ, រាជា ទិសម្បតិ ភោតោ ជោតិបាលស្ស មាណវស្ស ទស្សនកាមោ”តិ។ “ឯវំ, ភោ”តិ ខោ, ភោ, ជោតិបាលោ មាណវោ តស្ស បុរិសស្ស បដិស្សុត្វា យេន រាជា ទិសម្បតិ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ទិសម្បតិនា រញ្ញា សទ្ធិំ សម្មោទិ;
“Yes, Your Majesty,” replied that man, and did as he was asked. Then Jotipāla went to the king and exchanged greetings with him.
សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ, ភោ, ជោតិបាលំ មាណវំ រាជា ទិសម្បតិ ឯតទវោច: “អនុសាសតុ នោ ភវំ ជោតិបាលោ, មា នោ ភវំ ជោតិបាលោ អនុសាសនិយា បច្ចព្យាហាសិ។ បេត្តិកេ តំ ឋានេ ឋបេស្សាមិ, គោវិន្ទិយេ អភិសិញ្ចិស្សាមី”តិ។
When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side, and the king said to him, “May you, Jotipāla, manage my affairs—please don’t turn me down! I shall appoint you to your father’s position, and anoint you as Steward.”
“ឯវំ, ភោ”តិ ខោ, ភោ, សោ ជោតិបាលោ មាណវោ ទិសម្បតិស្ស រញ្ញោ បច្ចស្សោសិ។
“Yes, sir,” replied Jotipāla.
អថ ខោ, ភោ, រាជា ទិសម្បតិ ជោតិបាលំ មាណវំ គោវិន្ទិយេ អភិសិញ្ចិ, តំ បេត្តិកេ ឋានេ ឋបេសិ។ អភិសិត្តោ ជោតិបាលោ មាណវោ គោវិន្ទិយេ បេត្តិកេ ឋានេ ឋបិតោ យេបិស្ស បិតា អត្ថេ អនុសាសិ តេបិ អត្ថេ អនុសាសតិ, យេបិស្ស បិតា អត្ថេ នានុសាសិ តេបិ អត្ថេ អនុសាសតិ; យេបិស្ស បិតា កម្មន្តេ អភិសម្ភោសិ តេបិ កម្មន្តេ អភិសម្ភោតិ, យេបិស្ស បិតា កម្មន្តេ នាភិសម្ភោសិ តេបិ កម្មន្តេ អភិសម្ភោតិ។ តមេនំ មនុស្សា ឯវមាហំសុ: “គោវិន្ទោ វត, ភោ, ព្រាហ្មណោ, មហាគោវិន្ទោ វត, ភោ, ព្រាហ្មណោ”តិ។ ឥមិនា ខោ ឯវំ, ភោ, បរិយាយេន ជោតិបាលស្ស មាណវស្ស គោវិន្ទោ មហាគោវិន្ទោត្វេវ សមញ្ញា ឧទបាទិ។
So the king anointed him as Steward and appointed him to his father’s position. After his appointment, the Steward Jotipāla managed both the affairs that his father had managed, and other affairs that his father had not managed. He organized both the works that his father had organized, and other works that his father had not organized. When people noticed this they said, “The brahmin is indeed a Steward, a Great Steward!” And that’s how the student Jotipāla came to be known as the Great Steward.
៦។១។ រជ្ជសំវិភជន
6.1. Dividing the Realm
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន តេ ឆ ខត្តិយា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេ ឆ ខត្តិយេ ឯតទវោច: “ទិសម្បតិ ខោ, ភោ, រាជា ជិណ្ណោ វុទ្ធោ មហល្លកោ អទ្ធគតោ វយោអនុប្បត្តោ, កោ នុ ខោ បន, ភោ, ជានាតិ ជីវិតំ? ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ, យំ ទិសម្បតិម្ហិ រញ្ញេ កាលង្កតេ រាជកត្តារោ រេណុំ រាជបុត្តំ រជ្ជេ អភិសិញ្ចេយ្យុំ។ អាយន្តុ, ភោន្តោ, យេន រេណុ រាជបុត្តោ តេនុបសង្កមថ; ឧបសង្កមិត្វា រេណុំ រាជបុត្តំ ឯវំ វទេថ: ‘មយំ ខោ ភោតោ រេណុស្ស សហាយា បិយា មនាបា អប្បដិកូលា, យំសុខោ ភវំ តំសុខា មយំ, យំទុក្ខោ ភវំ តំទុក្ខា មយំ។ ទិសម្បតិ ខោ, ភោ, រាជា ជិណ្ណោ វុទ្ធោ មហល្លកោ អទ្ធគតោ វយោអនុប្បត្តោ, កោ នុ ខោ បន, ភោ, ជានាតិ ជីវិតំ? ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ, យំ ទិសម្បតិម្ហិ រញ្ញេ កាលង្កតេ រាជកត្តារោ ភវន្តំ រេណុំ រជ្ជេ អភិសិញ្ចេយ្យុំ។ សចេ ភវំ រេណុ រជ្ឹ លភេថ, សំវិភជេថ នោ រជ្ជេនាៜ”តិ។
Then the Great Steward went to the six aristocrats and said, “King Disampati is old, elderly and senior, advanced in years, and has reached the final stage of life. Who knows how long he has to live? It’s likely that when he passes away the king-makers will anoint Prince Reṇu as king. Come, sirs, go to Prince Reṇu and say, ‘Prince Reṇu, we are your friends, dear, beloved, and cherished. We have shared your joys and sorrows. King Disampati is old, elderly and senior, advanced in years, and has reached the final stage of life. Who knows how long he has to live? It’s likely that when he passes away the king-makers will anoint you as king. If you should gain kingship, share it with us.’”
“ឯវំ, ភោ”តិ ខោ, ភោ, តេ ឆ ខត្តិយា មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស បដិស្សុត្វា យេន រេណុ រាជបុត្តោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា រេណុំ រាជបុត្តំ ឯតទវោចុំ: “មយំ ខោ ភោតោ រេណុស្ស សហាយា បិយា មនាបា អប្បដិកូលា; យំសុខោ ភវំ តំសុខា មយំ, យំទុក្ខោ ភវំ តំទុក្ខា មយំ។ ទិសម្បតិ ខោ, ភោ, រាជា ជិណ្ណោ វុទ្ធោ មហល្លកោ អទ្ធគតោ វយោអនុប្បត្តោ, កោ នុ ខោ បន ភោ ជានាតិ ជីវិតំ? ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ, យំ ទិសម្បតិម្ហិ រញ្ញេ កាលង្កតេ រាជកត្តារោ ភវន្តំ រេណុំ រជ្ជេ អភិសិញ្ចេយ្យុំ។ សចេ ភវំ រេណុ រជ្ឹ លភេថ, សំវិភជេថ នោ រជ្ជេនា”តិ។
“Yes, sir,” replied the six aristocrats. They went to Prince Reṇu and put the proposal to him.
“កោ នុ ខោ, ភោ, អញ្ញោ មម វិជិតេ សុខោ ភវេថ, អញ្ញត្រ ភវន្តេភិ? សចាហំ, ភោ, រជ្ឹ លភិស្សាមិ, សំវិភជិស្សាមិ វោ រជ្ជេនា”តិ។
The prince replied, “Who else, sirs, in my realm ought to prosper if not you? If I gain kingship, I will share it with you all.”
អថ ខោ, ភោ, អហោរត្តានំ អច្ចយេន រាជា ទិសម្បតិ កាលមកាសិ។ ទិសម្បតិម្ហិ រញ្ញេ កាលង្កតេ រាជកត្តារោ រេណុំ រាជបុត្តំ រជ្ជេ អភិសិញ្ចិំសុ។ អភិសិត្តោ រេណុ រជ្ជេន បញ្ចហិ កាមគុណេហិ សមប្បិតោ សមង្គីភូតោ បរិចារេតិ។
In due course King Disampati passed away. At his passing, the king-makers anointed Prince Reṇu as king. But after being anointed, King Reṇu amused himself, supplied and provided with the five kinds of sensual stimulation.
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន តេ ឆ ខត្តិយា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេ ឆ ខត្តិយេ ឯតទវោច: “ទិសម្បតិ ខោ, ភោ, រាជា កាលង្កតោ។ អភិសិត្តោ រេណុ រជ្ជេន បញ្ចហិ កាមគុណេហិ សមប្បិតោ សមង្គីភូតោ បរិចារេតិ។ កោ នុ ខោ បន, ភោ, ជានាតិ, មទនីយា កាមា? អាយន្តុ, ភោន្តោ, យេន រេណុ រាជា តេនុបសង្កមថ; ឧបសង្កមិត្វា រេណុំ រាជានំ ឯវំ វទេថ: ‘ទិសម្បតិ ខោ, ភោ, រាជា កាលង្កតោ, អភិសិត្តោ ភវំ រេណុ រជ្ជេន, សរតិ ភវំ តំ វចនន៑ៜ”តិ?
Then the Great Steward went to the six aristocrats and said, “King Disampati has passed away. But after being anointed, King Reṇu amused himself, supplied and provided with the five kinds of sensual stimulation. Who knows the intoxicating power of sensual pleasures? Come, sirs, go to Prince Reṇu and say, ‘Sir, King Disampati has passed away, and you have been anointed as king. Do you remember what you said?’”
“ឯវំ, ភោ”តិ ខោ, ភោ, តេ ឆ ខត្តិយា មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស បដិស្សុត្វា យេន រេណុ រាជា តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា រេណុំ រាជានំ ឯតទវោចុំ: “ទិសម្បតិ ខោ, ភោ, រាជា កាលង្កតោ, អភិសិត្តោ ភវំ រេណុ រជ្ជេន, សរតិ ភវំ តំ វចនន៑”តិ?
“Yes, sir,” replied the six aristocrats. They went to King Reṇu and said, “Sir, King Disampati has passed away, and you have been anointed as king. Do you remember what you said?”
“សរាមហំ, ភោ, តំ វចនំ។ កោ នុ ខោ, ភោ, បហោតិ ឥមំ មហាបថវិំ ឧត្តរេន អាយតំ ទក្ខិណេន សកដមុខំ សត្តធា សមំ សុវិភត្តំ វិភជិតុន៑”តិ?
“I remember, sirs. Who is able to neatly divide into seven equal parts this great land, so broad in the north and narrow as the front of a cart in the south?”
“កោ នុ ខោ, ភោ, អញ្ញោ បហោតិ, អញ្ញត្រ មហាគោវិន្ទេន ព្រាហ្មណេនា”តិ?
“Who else, sir, if not the Great Steward?”
អថ ខោ, ភោ, រេណុ រាជា អញ្ញតរំ បុរិសំ អាមន្តេសិ: “ឯហិ ត្វំ, អម្ភោ បុរិស, យេន មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ តេនុបសង្កម; ឧបសង្កមិត្វា មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ ឯវំ វទេហិ: ‘រាជា តំ, ភន្តេ, រេណុ អាមន្តេតីៜ”តិ។
So King Reṇu addressed one of his men, “Please, mister, go to the brahmin Great Steward and say that King Reṇu summons him.”
“ឯវំ, ទេវា”តិ ខោ, ភោ, សោ បុរិសោ រេណុស្ស រញ្ញោ បដិស្សុត្វា យេន មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ ឯតទវោច: “រាជា តំ, ភន្តេ, រេណុ អាមន្តេតី”តិ។ “ឯវំ, ភោ”តិ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ តស្ស បុរិសស្ស បដិស្សុត្វា យេន រេណុ រាជា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា រេណុនា រញ្ញា សទ្ធិំ សម្មោទិ។
“Yes, Your Majesty,” replied that man, and did as he was asked. Then the Great Steward went to the king and exchanged greetings with him.
សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ រេណុ រាជា ឯតទវោច: “ឯតុ, ភវំ គោវិន្ទោ ឥមំ មហាបថវិំ ឧត្តរេន អាយតំ ទក្ខិណេន សកដមុខំ សត្តធា សមំ សុវិភត្តំ វិភជតូ”តិ។
When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side, and the king said to him, “Come, let the good Steward neatly divide into seven equal parts this great land, so broad in the north and narrow as the front of a cart in the south.”
“ឯវំ, ភោ”តិ ខោ ភោ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ រេណុស្ស រញ្ញោ បដិស្សុត្វា ឥមំ មហាបថវិំ ឧត្តរេន អាយតំ ទក្ខិណេន សកដមុខំ សត្តធា សមំ សុវិភត្តំ វិភជិ។ សព្ពានិ សកដមុខានិ បដ្ឋបេសិ។ តត្រ សុទំ មជ្ឈេ រេណុស្ស រញ្ញោ ជនបទោ ហោតិ។
“Yes, sir,” replied the Great Steward, and did as he was asked. All were arranged like the fronts of carts, and right in the middle was King Reṇu’s nation.
ទន្តបុរំ កលិង្គានំ, អស្សកានញ្ច បោតនំ; មហេសយំ អវន្តីនំ, សោវីរានញ្ច រោរុកំ។
Dantapura for the Kaliṅgas; Potana for the Assakas; Māhissatī for the Avantis; Roruka for the Sovīras;
មិថិលា ច វិទេហានំ, ចម្បា អង្គេសុ មាបិតា; ពារាណសី ច កាសីនំ, ឯតេ គោវិន្ទមាបិតាតិ។
Mithilā for the Videhas; Campā was laid out for the Aṅgas; and Varanasi for the Kāsis: these were laid out by the Steward.
អថ ខោ, ភោ, តេ ឆ ខត្តិយា យថាសកេន លាភេន អត្តមនា អហេសុំ បរិបុណ្ណសង្កប្បា: “យំ វត នោ អហោសិ ឥច្ឆិតំ, យំ អាកង្ខិតំ, យំ អធិប្បេតំ, យំ អភិបត្ថិតំ, តំ នោ លទ្ធន៑”តិ។
Then those six aristocrats were delighted with their respective gains, having achieved all they wished for, “We have received exactly what we wanted, what we wished for, what we desired, what we yearned for.”
សត្តភូ ព្រហ្មទត្តោ ច, វេស្សភូ ភរតោ សហ; រេណុ ទ្វេ ធតរដ្ឋា ច, តទាសុំ សត្ត ភារធាតិ។
Sattabhū and Brahmadatta, Vessabhū and Bharata, Reṇu and the two Dhataraṭṭhas: these were the seven Bhāratas.
បឋមភាណវារោ និដ្ឋិតោ។
The first recitation section is finished.
៦។២។ កិត្តិសទ្ទអព្ភុគ្គមន
6.2. A Good Reputation
អថ ខោ, ភោ, តេ ឆ ខត្តិយា យេន មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ ឯតទវោចុំ: “យថា ខោ ភវំ គោវិន្ទោ រេណុស្ស រញ្ញោ សហាយោ បិយោ មនាបោ អប្បដិកូលោ។ ឯវមេវ ខោ ភវំ គោវិន្ទោ អម្ហាកម្បិ សហាយោ បិយោ មនាបោ អប្បដិកូលោ, អនុសាសតុ នោ ភវំ គោវិន្ទោ; មា នោ ភវំ គោវិន្ទោ អនុសាសនិយា បច្ចព្យាហាសី”តិ។
Then the six aristocrats approached the Great Steward and said, “Steward, just as you are King Reṇu’s friend, dear, beloved, and cherished, you are also our friend. Would you manage our affairs? Please don’t turn us down!”
“ឯវំ, ភោ”តិ ខោ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ តេសំ ឆន្នំ ខត្តិយានំ បច្ចស្សោសិ។ អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ សត្ត ច រាជានោ ខត្តិយេ មុទ្ធាវសិត្តេ រជ្ជេ អនុសាសិ, សត្ត ច ព្រាហ្មណមហាសាលេ សត្ត ច ន្ហាតកសតានិ មន្តេ វាចេសិ។
“Yes, sirs,” replied the Great Steward. Then the Great Steward managed the realms of the seven kings. And he taught seven well-to-do brahmins, and seven hundred bathed initiates to recite the hymns.
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស អបរេន សមយេន ឯវំ កល្យាណោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គច្ឆិ: “សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ សល្លបតិ មន្តេតី”តិ។
After some time he got this good reputation, “The Great Steward sees Brahmā in person! The Great Steward discusses, converses, and consults with Brahmā in person!”
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស ឯតទហោសិ: “មយ្ហំ ខោ ឯវំ កល្យាណោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គតោ: ‘សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ សល្លបតិ មន្តេតីៜតិ។ ន ខោ បនាហំ ព្រហ្មានំ បស្សាមិ, ន ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេមិ, ន ព្រហ្មុនា សល្លបាមិ, ន ព្រហ្មុនា មន្តេមិ។ សុតំ ខោ បន មេតំ ព្រាហ្មណានំ វុទ្ធានំ មហល្លកានំ អាចរិយបាចរិយានំ ភាសមានានំ: ‘យោ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយតិ, ករុណំ ឈានំ ឈាយតិ, សោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ ព្រហ្មុនា សល្លបតិ ព្រហ្មុនា មន្តេតីៜតិ។ យន្នូនាហំ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយេយ្យំ, ករុណំ ឈានំ ឈាយេយ្យន៑”តិ។
The Great Steward thought, “I have the reputation of seeing Brahmā in person, and discussing with him in person. But I don’t. I have heard that brahmins of the past who were elderly and senior, the teachers of teachers, said: ‘Whoever goes on retreat for the four months of the rainy season and practices the jhāna on compassion sees Brahmā and discusses with him.’ Why don’t I do that?”
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន រេណុ រាជា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា រេណុំ រាជានំ ឯតទវោច: “មយ្ហំ ខោ, ភោ, ឯវំ កល្យាណោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គតោ: ‘សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ សល្លបតិ មន្តេតីៜតិ។ ន ខោ បនាហំ, ភោ, ព្រហ្មានំ បស្សាមិ, ន ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេមិ, ន ព្រហ្មុនា សល្លបាមិ, ន ព្រហ្មុនា មន្តេមិ។ សុតំ ខោ បន មេតំ ព្រាហ្មណានំ វុទ្ធានំ មហល្លកានំ អាចរិយបាចរិយានំ ភាសមានានំ: ‘យោ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយតិ, ករុណំ ឈានំ ឈាយតិ, សោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ ព្រហ្មុនា សល្លបតិ ព្រហ្មុនា មន្តេតីៜតិ។ ឥច្ឆាមហំ, ភោ, វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយិតុំ, ករុណំ ឈានំ ឈាយិតុំ; នម្ហិ កេនចិ ឧបសង្កមិតព្ពោ អញ្ញត្រ ឯកេន ភត្តាភិហារេនា”តិ។
So the Great Steward went to King Reṇu and told him of the situation, saying, “Sir, I wish to go on retreat for the four months of the rainy season and practice the jhāna on compassion. No one should approach me, except for the one who brings my meal.”
“យស្សទានិ ភវំ គោវិន្ទោ កាលំ មញ្ញតី”តិ។
“Please do so, Steward, at your convenience.”
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន តេ ឆ ខត្តិយា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេ ឆ ខត្តិយេ ឯតទវោច: “មយ្ហំ ខោ, ភោ, ឯវំ កល្យាណោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គតោ: ‘សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ សល្លបតិ មន្តេតីៜតិ។ ន ខោ បនាហំ, ភោ, ព្រហ្មានំ បស្សាមិ, ន ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេមិ, ន ព្រហ្មុនា សល្លបាមិ, ន ព្រហ្មុនា មន្តេមិ។ សុតំ ខោ បន មេតំ ព្រាហ្មណានំ វុទ្ធានំ មហល្លកានំ អាចរិយបាចរិយានំ ភាសមានានំ, ‘យោ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយតិ, ករុណំ ឈានំ ឈាយតិ, សោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ ព្រហ្មុនា សល្លបតិ ព្រហ្មុនា មន្តេតីៜតិ។ ឥច្ឆាមហំ, ភោ, វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយិតុំ, ករុណំ ឈានំ ឈាយិតុំ; នម្ហិ កេនចិ ឧបសង្កមិតព្ពោ អញ្ញត្រ ឯកេន ភត្តាភិហារេនា”តិ។ “យស្សទានិ ភវំ គោវិន្ទោ កាលំ មញ្ញតី”តិ។
Then the Great Steward went to the six aristocrats to put the same proposal, and received the same reply.
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន តេ សត្ត ច ព្រាហ្មណមហាសាលា សត្ត ច ន្ហាតកសតានិ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេ សត្ត ច ព្រាហ្មណមហាសាលេ សត្ត ច ន្ហាតកសតានិ ឯតទវោច: “មយ្ហំ ខោ, ភោ, ឯវំ កល្យាណោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គតោ: ‘សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ សល្លបតិ មន្តេតីៜតិ។ ន ខោ បនាហំ, ភោ, ព្រហ្មានំ បស្សាមិ, ន ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេមិ, ន ព្រហ្មុនា សល្លបាមិ, ន ព្រហ្មុនា មន្តេមិ។ សុតំ ខោ បន មេតំ ព្រាហ្មណានំ វុទ្ធានំ មហល្លកានំ អាចរិយបាចរិយានំ ភាសមានានំ: ‘យោ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយតិ, ករុណំ ឈានំ ឈាយតិ, សោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ, ព្រហ្មុនា សល្លបតិ, ព្រហ្មុនា មន្តេតីៜតិ។ តេន ហិ, ភោ, យថាសុតេ យថាបរិយត្តេ មន្តេ វិត្ថារេន សជ្ឈាយំ ករោថ, អញ្ញមញ្ញញ្ច មន្តេ វាចេថ; ឥច្ឆាមហំ, ភោ, វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយិតុំ, ករុណំ ឈានំ ឈាយិតុំ;
He also went to the seven well-to-do brahmins and seven hundred bathed initiates and put to them the same proposal, adding, “Sirs, recite the hymns in detail as you have learned and memorized them, and teach each other how to recite.”
នម្ហិ កេនចិ ឧបសង្កមិតព្ពោ អញ្ញត្រ ឯកេន ភត្តាភិហារេនា”តិ។ “យស្សទានិ ភវំ គោវិន្ទោ កាលំ មញ្ញតី”តិ។
And they too said, “Please do so, Steward, at your convenience.”
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន ចត្តារីសា ភរិយា សាទិសិយោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ចត្តារីសា ភរិយា សាទិសិយោ ឯតទវោច: “មយ្ហំ ខោ, ភោតី, ឯវំ កល្យាណោ កិត្តិសទ្ទោ អព្ភុគ្គតោ: ‘សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, សក្ខិ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ សល្លបតិ មន្តេតីៜតិ។ ន ខោ បនាហំ, ភោតី, ព្រហ្មានំ បស្សាមិ, ន ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេមិ, ន ព្រហ្មុនា សល្លបាមិ, ន ព្រហ្មុនា មន្តេមិ។ សុតំ ខោ បន មេតំ ព្រាហ្មណានំ វុទ្ធានំ មហល្លកានំ អាចរិយបាចរិយានំ ភាសមានានំ ‘យោ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយតិ, ករុណំ ឈានំ ឈាយតិ, សោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ, ព្រហ្មុនា សល្លបតិ, ព្រហ្មុនា មន្តេតីៜតិ, ឥច្ឆាមហំ, ភោតី, វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយិតុំ, ករុណំ ឈានំ ឈាយិតុំ; នម្ហិ កេនចិ ឧបសង្កមិតព្ពោ អញ្ញត្រ ឯកេន ភត្តាភិហារេនា”តិ។ “យស្សទានិ ភវំ គោវិន្ទោ កាលំ មញ្ញតី”តិ។
Then the Great Steward went to his forty equal wives to put the same proposal to them, and received the same reply.
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ បុរត្ថិមេន នគរស្ស នវំ សន្ធាគារំ ការាបេត្វា វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយិ, ករុណំ ឈានំ ឈាយិ; នាស្សុធ កោចិ ឧបសង្កមតិ អញ្ញត្រ ឯកេន ភត្តាភិហារេន។
Then the Great Steward had a new meeting hall built to the east of his citadel, where he went on retreat for the four months of the rainy season and practiced the jhāna on compassion. And no one approached him except the one who brought him meals.
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស ចតុន្នំ មាសានំ អច្ចយេន អហុទេវ ឧក្កណ្ឋនា អហុ បរិតស្សនា: “សុតំ ខោ បន មេតំ ព្រាហ្មណានំ វុទ្ធានំ មហល្លកានំ អាចរិយបាចរិយានំ ភាសមានានំ: ‘យោ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ បដិសល្លីយតិ, ករុណំ ឈានំ ឈាយតិ, សោ ព្រហ្មានំ បស្សតិ, ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេតិ ព្រហ្មុនា សល្លបតិ ព្រហ្មុនា មន្តេតីៜតិ។ ន ខោ បនាហំ ព្រហ្មានំ បស្សាមិ, ន ព្រហ្មុនា សាកច្ឆេមិ ន ព្រហ្មុនា សល្លបាមិ ន ព្រហ្មុនា មន្តេមី”តិ។
But then, when the four months had passed, the Great Steward became dissatisfied and anxious, “I have heard that brahmins of the past said that whoever goes on retreat for the four months of the rainy season and practices the jhāna on compassion sees Brahmā and discusses with him. But I neither see Brahmā nor discuss with him.”
៦។៣។ ព្រហ្មុនាសាកច្ឆា
6.3. A Discussion With Brahmā
អថ ខោ, ភោ, ព្រហ្មា សនង្កុមារោ មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស ចេតសា ចេតោបរិវិតក្កមញ្ញាយ—សេយ្យថាបិ នាម ពលវា បុរិសោ សមិញ្ជិតំ វា ពាហំ បសារេយ្យ, បសារិតំ វា ពាហំ សមិញ្ជេយ្យ; ឯវមេវ—ព្រហ្មលោកេ អន្តរហិតោ មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស សម្មុខេ បាតុរហោសិ។ អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស អហុទេវ ភយំ អហុ ឆម្ភិតត្តំ អហុ លោមហំសោ យថា តំ អទិដ្ឋបុព្ពំ រូបំ ទិស្វា។ អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ភីតោ សំវិគ្គោ លោមហដ្ឋជាតោ ព្រហ្មានំ សនង្កុមារំ គាថាយ អជ្ឈភាសិ:
And then Brahmā Sanaṅkumāra, knowing what the Great Steward was thinking, as easily as a strong person would extend or contract their arm, vanished from the Brahmā realm and reappeared in the Great Steward’s presence. At that, the Great Steward became frightened, scared, his hair standing on end, as he had never seen such a sight before. So he addressed Brahmā Sanaṅkumāra in verse:
“វណ្ណវា យសវា សិរិមា, កោ នុ ត្វមសិ មារិស; អជានន្តា តំ បុច្ឆាម, កថំ ជានេមុ តំ មយន៑”តិ។
“Who might you be, sir, so beautiful, glorious, majestic? Not knowing, I ask—how am I to know who you are?”
“មំ វេ កុមារំ ជានន្តិ, ព្រហ្មលោកេ សនន្តនំ; សព្ពេ ជានន្តិ មំ ទេវា, ឯវំ គោវិន្ទ ជានហិ”។
“In the Brahmā realm they know me as ‘The Eternal Youth’. All the gods know me thus, and so you should know me, Steward.”
“អាសនំ ឧទកំ បជ្ឹ, មធុសាកញ្ច ព្រហ្មុនោ; អគ្ឃេ ភវន្តំ បុច្ឆាម, អគ្ឃំ កុរុតុ នោ ភវំ”។
“A Brahmā deserves a seat and water, foot-salve, and sweet cakes. Sir, I ask you to please accept these gifts of hospitality.”
“បដិគ្គណ្ហាម តេ អគ្ឃំ, យំ ត្វំ គោវិន្ទ ភាសសិ; ទិដ្ឋធម្មហិតត្ថាយ, សម្បរាយ សុខាយ ច; កតាវកាសោ បុច្ឆស្សុ, យំ កិញ្ចិ អភិបត្ថិតន៑”តិ។
“I accept the gifts of hospitality of which you speak. I grant you the opportunity to ask whatever you desire—about welfare and benefit in this life, or happiness in lives to come.”
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស ឯតទហោសិ: “កតាវកាសោ ខោម្ហិ ព្រហ្មុនា សនង្កុមារេន។ កិំ នុ ខោ អហំ ព្រហ្មានំ សនង្កុមារំ បុច្ឆេយ្យំ ទិដ្ឋធម្មិកំ វា អត្ថំ សម្បរាយិកំ វា”តិ?
Then the Great Steward thought, “Brahmā Sanaṅkumāra has granted me an opportunity. Should I ask him about what is beneficial for this life or lives to come?”
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស ឯតទហោសិ: “កុសលោ ខោ អហំ ទិដ្ឋធម្មិកានំ អត្ថានំ, អញ្ញេបិ មំ ទិដ្ឋធម្មិកំ អត្ថំ បុច្ឆន្តិ។ យន្នូនាហំ ព្រហ្មានំ សនង្កុមារំ សម្បរាយិកញ្ញេវ អត្ថំ បុច្ឆេយ្យន៑”តិ។ អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ ព្រហ្មានំ សនង្កុមារំ គាថាយ អជ្ឈភាសិ:
Then he thought, “I’m a skilled in what is beneficial for this life, and others even ask me about it. Why don’t I ask Brahmā about the benefit that specifically applies to lives to come?” So he addressed Brahmā Sanaṅkumāra in verse:
“បុច្ឆាមិ ព្រហ្មានំ សនង្កុមារំ, កង្ខី អកង្ខិំ បរវេទិយេសុ; កត្ថដ្ឋិតោ កិម្ហិ ច សិក្ខមានោ, បប្បោតិ មច្ចោ អមតំ ព្រហ្មលោកន៑”តិ។
“I’m in doubt, so I ask Brahmā—
who is free of doubt— about things one may learn from another. Standing on what, training in what may a mortal reach the deathless Brahmā realm?”
“ហិត្វា មមត្តំ មនុជេសុ ព្រហ្មេ, ឯកោទិភូតោ ករុណេធិមុត្តោ; និរាមគន្ធោ វិរតោ មេថុនស្មា, ឯត្ថដ្ឋិតោ ឯត្ថ ច សិក្ខមានោ; បប្បោតិ មច្ចោ អមតំ ព្រហ្មលោកន៑”តិ។
“He among men, O brahmin,
“‘ហិត្វា មមត្តន៑ៜតិ អហំ, ភោតោ, អាជានាមិ។ ឥធេកច្ចោ អប្បំ វា ភោគក្ខន្ធំ បហាយ មហន្តំ វា ភោគក្ខន្ធំ បហាយ អប្បំ វា ញាតិបរិវដ្ដំ បហាយ មហន្តំ វា ញាតិបរិវដ្ដំ បហាយ កេសមស្សុំ ឱហារេត្វា កាសាយានិ វត្ថានិ អច្ឆាទេត្វា អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជតិ, ឥតិ ‘ហិត្វា មមត្តន៑ៜតិ អហំ, ភោតោ, អាជានាមិ។
“Sir, I understand what ‘giving up possessiveness’ means. It’s when someone gives up a large or small fortune, and a large or small family circle. They shave off hair and beard, dress in ocher robes, and go forth from the lay life to homelessness. That’s how I understand ‘giving up possessiveness’.
‘ឯកោទិភូតោៜតិ អហំ, ភោតោ, អាជានាមិ។ ឥធេកច្ចោ វិវិត្តំ សេនាសនំ ភជតិ អរញ្ញំ រុក្ខមូលំ បព្ពតំ កន្ទរំ គិរិគុហំ សុសានំ វនបត្ថំ អព្ភោកាសំ បលាលបុញ្ឹ, ឥតិ ‘ឯកោទិភូតោៜតិ អហំ, ភោតោ, អាជានាមិ។
Sir, I understand what ‘at one’ means. It’s when someone frequents a secluded lodging—a wilderness, the root of a tree, a hill, a ravine, a mountain cave, a charnel ground, a forest, the open air, a heap of straw. That’s how I understand ‘at one’.
‘ករុណេធិមុត្តោៜតិ អហំ, ភោតោ, អាជានាមិ។ ឥធេកច្ចោ ករុណាសហគតេន ចេតសា ឯកំ ទិសំ ផរិត្វា វិហរតិ, តថា ទុតិយំ, តថា តតិយំ, តថា ចតុត្ថំ។ ឥតិ ឧទ្ធមធោតិរិយំ សព្ពធិ សព្ពត្តតាយ សព្ពាវន្តំ លោកំ ករុណាសហគតេន ចេតសា វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន ផរិត្វា វិហរតិ។ ឥតិ ‘ករុណេធិមុត្តោៜតិ អហំ, ភោតោ, អាជានាមិ។
Sir, I understand what ‘compassionate’ means. It’s when someone meditates spreading a heart full of compassion to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of compassion to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. That’s how I understand ‘compassionate’.
អាមគន្ធេ ច ខោ អហំ, ភោតោ, ភាសមានស្ស ន អាជានាមិ។
But I don’t understand what you say about putrefaction.
កេ អាមគន្ធា មនុជេសុ ព្រហ្មេ, ឯតេ អវិទ្វា ឥធ ព្រូហិ ធីរ; កេនាវដា វាតិ បជា កុរុតុ, អាបាយិកា និវុតព្រហ្មលោកា”តិ។
What among men, O Brahmā, is putrefaction? I don’t understand, so tell me, wise one: wrapped in what do people stink, headed for hell, shut out of the Brahmā realm?”
“កោធោ មោសវជ្ឹ និកតិ ច ទុព្ភោ, កទរិយតា អតិមានោ ឧសូយា; ឥច្ឆា វិវិច្ឆា បរហេឋនា ច, លោភោ ច ទោសោ ច មទោ ច មោហោ; ឯតេសុ យុត្តា អនិរាមគន្ធា, អាបាយិកា និវុតព្រហ្មលោកា”តិ។
“Anger, lies, fraud, and deceit, miserliness, vanity, jealousy, desire, stinginess, harassing others, greed, hate, vanity, and delusion—those bound to such things
“យថា ខោ អហំ, ភោតោ, អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស អាជានាមិ។ តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា។ បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
“As I understand what you say about putrefaction, it’s not easy to quell while living at home. I shall go forth from the lay life to homelessness!”
“យស្សទានិ ភវំ គោវិន្ទោ កាលំ មញ្ញតី”តិ។
“Please do so, Steward, at your convenience.”
៦។៤។ រេណុរាជអាមន្តនា
6.4. Informing King Reṇu
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន រេណុ រាជា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា រេណុំ រាជានំ ឯតទវោច: “អញ្ញំ ទានិ ភវំ បុរោហិតំ បរិយេសតុ, យោ ភោតោ រជ្ឹ អនុសាសិស្សតិ។ ឥច្ឆាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតុំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា។ បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
So the Great Steward went to King Reṇu and said, “Sir, please now find another high priest to manage the affairs of state for you. I wish to go forth from the lay life to homelessness. As I understand what Brahmā says about putrefaction, it’s not easy to quell while living at home. I shall go forth from the lay life to homelessness.
“អាមន្តយាមិ រាជានំ, រេណុំ ភូមិបតិំ អហំ; ត្វំ បជានស្សុ រជ្ជេន, នាហំ បោរោហិច្ចេ រមេ”។
I announce to King Reṇu, the lord of the land: you must learn how to rule, for I no longer care for my ministry.”
“សចេ តេ ឩនំ កាមេហិ, អហំ បរិបូរយាមិ តេ; យោ តំ ហិំសតិ វារេមិ, ភូមិសេនាបតិ អហំ; តុវំ បិតា អហំ បុត្តោ, មា នោ គោវិន្ទ បាជហិ”។
“If you’re lacking any pleasures, I’ll supply them for you. I’ll protect you from any harm, for I command the nation’s army. You are my father, I am your son! O Steward, please don’t leave!”
“នមត្ថិ ឩនំ កាមេហិ, ហិំសិតា មេ ន វិជ្ជតិ; អមនុស្សវចោ សុត្វា, តស្មាហំ ន គហេ រមេ”។
“I’m lacking no pleasures, and no-one is harming me. I’ve heard a non-human voice, so I no longer care for lay life.”
“អមនុស្សោ កថំវណ្ណោ, កិំ តេ អត្ថំ អភាសថ; យញ្ច សុត្វា ជហាសិ នោ, គេហេ អម្ហេ ច កេវលី”។
“What was that non-human like? What did he say to you, hearing which you would abandon our house and all our people?”
“ឧបវុត្ថស្ស មេ បុព្ពេ, យិដ្ឋុកាមស្ស មេ សតោ; អគ្គិ បជ្ជលិតោ អាសិ, កុសបត្តបរិត្ថតោ។
“Before entering this retreat, I only liked to sacrifice. I kindled the sacred flame, strewn about with kusa grass.
តតោ មេ ព្រហ្មា បាតុរហុ, ព្រហ្មលោកា សនន្តនោ; សោ មេ បញ្ហំ វិយាកាសិ, តំ សុត្វា ន គហេ រមេ”។
But then Brahmā the Eternal Youth appeared to me from the Brahmā realm. He answered my question, hearing which I no longer care for lay life.”
“សទ្ទហាមិ អហំ ភោតោ, យំ ត្វំ គោវិន្ទ ភាសសិ; អមនុស្សវចោ សុត្វា, កថំ វត្តេថ អញ្ញថា។
“I have faith, O Steward, in that of which you speak. Having heard a non-human voice, what else could you do?
តេ តំ អនុវត្តិស្សាម, សត្ថា គោវិន្ទ នោ ភវំ; មណិ យថា វេឡុរិយោ, អកាចោ វិមលោ សុភោ; ឯវំ សុទ្ធា ចរិស្សាម, គោវិន្ទស្សានុសាសនេតិ។
We will follow your example, Steward, be my Teacher! Like a gem of beryl—flawless, immaculate, beautiful—that’s how pure we shall live, in the Steward’s dispensation.
សចេ ភវំ គោវិន្ទោ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សតិ, មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម។ អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។
If the Steward is going forth from the lay life to homelessness, we shall do so too. Your destiny shall be ours.”
៦។៥។ ឆខត្តិយអាមន្តនា
6.5. Informing the Six Aristocrats
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន តេ ឆ ខត្តិយា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេ ឆ ខត្តិយេ ឯតទវោច: “អញ្ញំ ទានិ ភវន្តោ បុរោហិតំ បរិយេសន្តុ, យោ ភវន្តានំ រជ្ជេ អនុសាសិស្សតិ។ ឥច្ឆាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតុំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា។ បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
Then the Great Steward went to the six aristocrats and said, “Sirs, please now find another high priest to manage the affairs of state for you. I wish to go forth from the lay life to homelessness. As I understand what Brahmā says about putrefaction, it’s not easy to quell while living at home. I shall go forth from the lay life to homelessness!”
អថ ខោ, ភោ, តេ ឆ ខត្តិយា ឯកមន្តំ អបក្កម្ម ឯវំ សមចិន្តេសុំ: “ឥមេ ខោ ព្រាហ្មណា នាម ធនលុទ្ធា; យន្នូន មយំ មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ ធនេន សិក្ខេយ្យាមា”តិ។
Then the six aristocrats withdrew to one side and thought up a plan, “These brahmins are greedy for wealth. Why don’t we try to persuade him with wealth?”
តេ មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវមាហំសុ: “សំវិជ្ជតិ ខោ, ភោ, ឥមេសុ សត្តសុ រជ្ជេសុ បហូតំ សាបតេយ្យំ, តតោ ភោតោ យាវតកេន អត្ថោ, តាវតកំ អាហរីយតន៑”តិ។
They returned to the Great Steward and said, “In these seven kingdoms there is abundant wealth. We’ll get you as much as you want.”
“អលំ, ភោ, មមបិទំ បហូតំ សាបតេយ្យំ ភវន្តានំយេវ វាហសា។ តមហំ សព្ពំ បហាយ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាមិ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា, បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
“Enough, sirs. I already have abundant wealth, owing to my lords. Giving up all that, I shall go forth.”
អថ ខោ, ភោ, តេ ឆ ខត្តិយា ឯកមន្តំ អបក្កម្ម ឯវំ សមចិន្តេសុំ: “ឥមេ ខោ ព្រាហ្មណា នាម ឥត្ថិលុទ្ធា; យន្នូន មយំ មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ ឥត្ថីហិ សិក្ខេយ្យាមា”តិ។
Then the six aristocrats withdrew to one side and thought up a plan, “These brahmins are greedy for women. Why don’t we try to persuade him with women?”
តេ មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវមាហំសុ: “សំវិជ្ជន្តិ ខោ, ភោ, ឥមេសុ សត្តសុ រជ្ជេសុ បហូតា ឥត្ថិយោ, តតោ ភោតោ យាវតិកាហិ អត្ថោ, តាវតិកា អានីយតន៑”តិ។
They returned to the Great Steward and said, “In these seven kingdoms there are many women. We’ll get you as many as you want.”
“អលំ, ភោ, មមបិមា ចត្តារីសា ភរិយា សាទិសិយោ។ តាបាហំ សព្ពា បហាយ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាមិ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា, បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន្តិ”។
“Enough, sirs. I already have forty equal wives. Giving up all them, I shall go forth.”
“សចេ ភវំ គោវិន្ទោ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សតិ, មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។
“If the Steward is going forth from the lay life to homelessness, we shall do so too. Your destiny shall be ours.”
“សចេ ជហថ កាមានិ, យត្ថ សត្តោ បុថុជ្ជនោ; អារម្ភវ្ហោ ទឡ្ហា ហោថ, ខន្តីពលសមាហិតា។
“If you all give up sensual pleasures, to which ordinary people are attached, exert yourselves, being strong, and possessing the power of patience.
ឯស មគ្គោ ឧជុមគ្គោ, ឯស មគ្គោ អនុត្តរោ; សទ្ធម្មោ សព្ភិ រក្ខិតោ, ព្រហ្មលោកូបបត្តិយា”តិ។
This path is the straight path, this path is supreme. Guarded by the good, the true teaching leads to rebirth in the Brahmā realm.”
“តេន ហិ ភវំ គោវិន្ទោ សត្ត វស្សានិ អាគមេតុ។ សត្តន្នំ វស្សានំ អច្ចយេន មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។
“Well then, sir, please wait for seven years. When seven years have passed, we shall go forth with you. Your destiny shall be ours.”
“អតិចិរំ ខោ, ភោ, សត្ត វស្សានិ, នាហំ សក្កោមិ, ភវន្តេ, សត្ត វស្សានិ អាគមេតុំ។ កោ នុ ខោ បន, ភោ, ជានាតិ ជីវិតានំ។ គមនីយោ សម្បរាយោ, មន្តាយំ ពោទ្ធព្ពំ, កត្តព្ពំ កុសលំ, ចរិតព្ពំ ព្រហ្មចរិយំ, នត្ថិ ជាតស្ស អមរណំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា, បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
“Seven years is too long, sirs. I cannot wait that long. Who knows what will happen to the living? We are heading to the next life. We must be thoughtful and wake up! We must do what’s good and lead the spiritual life, for no-one born can escape death. I shall go forth.”
“តេន ហិ ភវំ គោវិន្ទោ ឆព្ពស្សានិ អាគមេតុ …បេ… បញ្ច វស្សានិ អាគមេតុ … ចត្តារិ វស្សានិ អាគមេតុ … តីណិ វស្សានិ អាគមេតុ … ទ្វេ វស្សានិ អាគមេតុ … ឯកំ វស្សំ អាគមេតុ, ឯកស្ស វស្សស្ស អច្ចយេន មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។ “អតិចិរំ ខោ, ភោ, ឯកំ វស្សំ, នាហំ សក្កោមិ ភវន្តេ ឯកំ វស្សំ អាគមេតុំ។ កោ នុ ខោ បន, ភោ, ជានាតិ ជីវិតានំ។ គមនីយោ សម្បរាយោ, មន្តាយំ ពោទ្ធព្ពំ, កត្តព្ពំ កុសលំ, ចរិតព្ពំ ព្រហ្មចរិយំ, នត្ថិ ជាតស្ស អមរណំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា, បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។ “តេន ហិ ភវំ គោវិន្ទោ សត្ត មាសានិ អាគមេតុ, សត្តន្នំ មាសានំ អច្ចយេន មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។ “អតិចិរំ ខោ, ភោ, សត្ត មាសានិ, នាហំ សក្កោមិ ភវន្តេ សត្ត មាសានិ អាគមេតុំ។ កោ នុ ខោ បន, ភោ, ជានាតិ ជីវិតានំ។ គមនីយោ សម្បរាយោ, មន្តាយំ ពោទ្ធព្ពំ, កត្តព្ពំ កុសលំ, ចរិតព្ពំ ព្រហ្មចរិយំ, នត្ថិ ជាតស្ស អមរណំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា, បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។ “តេន ហិ ភវំ គោវិន្ទោ ឆ មាសានិ អាគមេតុ …បេ… បញ្ច មាសានិ អាគមេតុ … ចត្តារិ មាសានិ អាគមេតុ … តីណិ មាសានិ អាគមេតុ … ទ្វេ មាសានិ អាគមេតុ … ឯកំ មាសំ អាគមេតុ … អទ្ធមាសំ អាគមេតុ, អទ្ធមាសស្ស អច្ចយេន មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។
“Well then, sir, please wait for six years, five years, four years, three years, two years, one year, seven months, six months, five months, four months, three months, two months, one month, or even a fortnight. When a fortnight has passed, we shall go forth. Your destiny shall be ours.”
“អតិចិរំ ខោ, ភោ, អទ្ធមាសោ, នាហំ សក្កោមិ ភវន្តេ អទ្ធមាសំ អាគមេតុំ។ កោ នុ ខោ បន, ភោ, ជានាតិ ជីវិតានំ។ គមនីយោ សម្បរាយោ, មន្តាយំ ពោទ្ធព្ពំ, កត្តព្ពំ កុសលំ, ចរិតព្ពំ ព្រហ្មចរិយំ, នត្ថិ ជាតស្ស អមរណំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា, បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
“A fortnight is too long, sirs. I cannot wait that long. Who knows what will happen to the living? We are heading to the next life. We must be thoughtful and wake up! We must do what’s good and lead the spiritual life, for no-one born can escape death. As I understand what Brahmā says about putrefaction, it’s not easy to quell while living at home. I shall go forth from the lay life to homelessness.”
“តេន ហិ ភវំ គោវិន្ទោ សត្តាហំ អាគមេតុ, យាវ មយំ សកេ បុត្តភាតរោ រជ្ជេន អនុសាសិស្សាម, សត្តាហស្ស អច្ចយេន មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។
“Well then, sir, please wait for a week, so that we can instruct our sons and brothers in kingship. When a week has passed, we shall go forth. Your destiny shall be ours.”
“ន ចិរំ ខោ, ភោ, សត្តាហំ, អាគមេស្សាមហំ ភវន្តេ សត្តាហន៑”តិ។
“A week is not too long, sirs. I will wait that long.”
៦។៦។ ព្រាហ្មណមហាសាលាទីនំអាមន្តនា
6.6. Informing the Brahmins
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន តេ សត្ត ច ព្រាហ្មណមហាសាលា សត្ត ច ន្ហាតកសតានិ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេ សត្ត ច ព្រាហ្មណមហាសាលេ សត្ត ច ន្ហាតកសតានិ ឯតទវោច: “អញ្ញំ ទានិ ភវន្តោ អាចរិយំ បរិយេសន្តុ, យោ ភវន្តានំ មន្តេ វាចេស្សតិ។ ឥច្ឆាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតុំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស។ តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា, បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
Then the Great Steward also went to the seven well-to-do brahmins and seven hundred bathed initiates and said, “Sirs, please now find another teacher to teach you to recite the hymns. I wish to go forth from the lay life to homelessness. As I understand what Brahmā says about putrefaction, it’s not easy to quell while living at home. I shall go forth from the lay life to homelessness.”
“មា ភវំ គោវិន្ទោ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិ។ បព្ពជ្ជា, ភោ, អប្បេសក្ខា ច អប្បលាភា ច; ព្រហ្មញ្ញំ មហេសក្ខញ្ច មហាលាភញ្ចា”តិ។
“Please don’t go forth from the lay life to homelessness! The life of one gone forth is of little influence or profit, whereas the life of a brahmin is of great influence and profit.”
“មា ភវន្តោ ឯវំ អវចុត្ថ: ‘បព្ពជ្ជា អប្បេសក្ខា ច អប្បលាភា ច, ព្រហ្មញ្ញំ មហេសក្ខញ្ច មហាលាភញ្ចាៜតិ។ កោ នុ ខោ, ភោ, អញ្ញត្រ មយា មហេសក្ខតរោ វា មហាលាភតរោ វា។ អហញ្ហិ, ភោ, ឯតរហិ រាជាវ រញ្ញំ ព្រហ្មាវ ព្រាហ្មណានំ ទេវតាវ គហបតិកានំ។ តមហំ សព្ពំ បហាយ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាមិ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា។ បព្ពជិស្សាមហំ, ភោ, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
“Please, sirs, don’t say that. Who has greater influence and profit than myself? For now I am like a king to kings, like Brahmā to brahmins, like a deity to householders. Giving up all that, I shall go forth. As I understand what Brahmā says about putrefaction, it’s not easy to quell while living at home. I shall go forth from the lay life to homelessness.”
“សចេ ភវំ គោវិន្ទោ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សតិ, មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។
“If the Steward is going forth from the lay life to homelessness, we shall do so too. Your destiny shall be ours.”
៦។៧។ ភរិយានំអាមន្តនា
6.7. Informing the Wives
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ យេន ចត្តារីសា ភរិយា សាទិសិយោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ចត្តារីសា ភរិយា សាទិសិយោ ឯតទវោច: “យា ភោតីនំ ឥច្ឆតិ, សកានិ វា ញាតិកុលានិ គច្ឆតុ អញ្ញំ វា ភត្តារំ បរិយេសតុ។ ឥច្ឆាមហំ, ភោតី, អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតុំ។ យថា ខោ បន មេ សុតំ ព្រហ្មុនោ អាមគន្ធេ ភាសមានស្ស, តេ ន សុនិម្មទយា អគារំ អជ្ឈាវសតា។ បព្ពជិស្សាមហំ, ភោតី, អគារស្មា អនគារិយន៑”តិ។
Then the Great Steward went to his forty equal wives and said, “Ladies, please do whatever you wish, whether returning to your own families, or finding another husband. I wish to go forth from the lay life to homelessness. As I understand what Brahmā says about putrefaction, it’s not easy to quell while living at home. I shall go forth from the lay life to homelessness.”
“ត្វញ្ញេវ នោ ញាតិ ញាតិកាមានំ, ត្វំ បន ភត្តា ភត្តុកាមានំ។ សចេ ភវំ គោវិន្ទោ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សតិ, មយម្បិ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិស្សាម, អថ យា តេ គតិ, សា នោ គតិ ភវិស្សតី”តិ។
“You are the only family we want! You are the only husband we want! If you are going forth from the lay life to homelessness, we shall do so too. Your destiny shall be ours.”
៦។៨។ មហាគោវិន្ទបព្ពជ្ជា
6.8. The Great Steward Goes Forth
អថ ខោ, ភោ, មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ តស្ស សត្តាហស្ស អច្ចយេន កេសមស្សុំ ឱហារេត្វា កាសាយានិ វត្ថានិ អច្ឆាទេត្វា អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិ។ បព្ពជិតំ បន មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ សត្ត ច រាជានោ ខត្តិយា មុទ្ធាវសិត្តា សត្ត ច ព្រាហ្មណមហាសាលា សត្ត ច ន្ហាតកសតានិ ចត្តារីសា ច ភរិយា សាទិសិយោ អនេកានិ ច ខត្តិយសហស្សានិ អនេកានិ ច ព្រាហ្មណសហស្សានិ អនេកានិ ច គហបតិសហស្សានិ អនេកេហិ ច ឥត្ថាគារេហិ ឥត្ថិយោ កេសមស្សុំ ឱហារេត្វា កាសាយានិ វត្ថានិ អច្ឆាទេត្វា មហាគោវិន្ទំ ព្រាហ្មណំ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតំ អនុបព្ពជិំសុ។
When a week had passed, the Great Steward shaved off his hair and beard, dressed in ocher robes, and went forth from the lay life to homelessness. And when he had gone forth, the seven anointed aristocrat kings, the seven brahmins with seven hundred initiates, the forty equal wives, and many thousands of aristocrats, brahmins, householders, and many harem women shaved off their hair and beards, dressed in ocher robes, and went forth from the lay life to homelessness.
តាយ សុទំ, ភោ, បរិសាយ បរិវុតោ មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ គាមនិគមរាជធានីសុ ចារិកំ ចរតិ។ យំ ខោ បន, ភោ, តេន សមយេន មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ គាមំ វា និគមំ វា ឧបសង្កមតិ, តត្ថ រាជាវ ហោតិ រញ្ញំ, ព្រហ្មាវ ព្រាហ្មណានំ, ទេវតាវ គហបតិកានំ។ តេន ខោ បន សមយេន មនុស្សា ខិបន្តិ វា ឧបក្ខលន្តិ វា។ តេ ឯវមាហំសុ: “នមត្ថុ មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស, នមត្ថុ សត្ត បុរោហិតស្សា”តិ។
Escorted by that assembly, the Great Steward wandered on tour among the villages, towns, and capital cities. And at that time, whenever he arrived at a village or town, he was like a king to kings, like Brahmā to brahmins, like a deity to householders. And whenever people sneezed or tripped over they’d say: “Homage to the Great Steward! Homage to the high priest for the seven!”
មហាគោវិន្ទោ, ភោ, ព្រាហ្មណោ មេត្តាសហគតេន ចេតសា ឯកំ ទិសំ ផរិត្វា វិហាសិ, តថា ទុតិយំ, តថា តតិយំ, តថា ចតុត្ថំ។ ឥតិ ឧទ្ធមធោ តិរិយំ សព្ពធិ សព្ពត្តតាយ សព្ពាវន្តំ លោកំ មេត្តាសហគតេន ចេតសា វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន ផរិត្វា វិហាសិ។ ករុណាសហគតេន ចេតសា …បេ… មុទិតាសហគតេន ចេតសា …បេ… ឧបេក្ខាសហគតេន ចេតសា …បេ… អព្យាបជ្ជេន ផរិត្វា វិហាសិ។ សាវកានញ្ច ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ មគ្គំ ទេសេសិ។
And the Great Steward meditated spreading a heart full of love to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, he spread a heart full of love to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. He meditated spreading a heart full of compassion … rejoicing … equanimity to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, he spread a heart full of equanimity to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. And he taught his disciples the path to rebirth in the company of Brahmā.
យេ ខោ បន, ភោ, តេន សមយេន មហាគោវិន្ទស្ស ព្រាហ្មណស្ស សាវកា សព្ពេនសព្ពំ សាសនំ អាជានិំសុ។ តេ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា សុគតិំ ព្រហ្មលោកំ ឧបបជ្ជិំសុ។ យេ ន សព្ពេនសព្ពំ សាសនំ អាជានិំសុ, តេ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អប្បេកច្ចេ បរនិម្មិតវសវត្តីនំ ទេវានំ សហព្យតំ ឧបបជ្ជិំសុ; អប្បេកច្ចេ និម្មានរតីនំ ទេវានំ សហព្យតំ ឧបបជ្ជិំសុ; អប្បេកច្ចេ តុសិតានំ ទេវានំ សហព្យតំ ឧបបជ្ជិំសុ; អប្បេកច្ចេ យាមានំ ទេវានំ សហព្យតំ ឧបបជ្ជិំសុ; អប្បេកច្ចេ តាវតិំសានំ ទេវានំ សហព្យតំ ឧបបជ្ជិំសុ; អប្បេកច្ចេ ចាតុមហារាជិកានំ ទេវានំ សហព្យតំ ឧបបជ្ជិំសុ; យេ សព្ពនិហីនំ កាយំ បរិបូរេសុំ តេ គន្ធព្ពកាយំ បរិបូរេសុំ។
Those of his disciples who completely understood the Great Steward’s instructions, at the breaking up of the body, after death, were reborn in the Brahmā realm. Of those disciples who only partly understood the Great Steward’s instructions, some were reborn in the company of the Gods Who Control the Creations of Others, while some were reborn in the company of the Gods Who Love to Create, or the Joyful Gods, or the Gods of Yama, or the Gods of the Thirty-Three, or the Gods of the Four Great Kings. And at the very least they swelled the hosts of the centaurs.
ឥតិ ខោ, ភោ, សព្ពេសំយេវ តេសំ កុលបុត្តានំ អមោឃា បព្ពជ្ជា អហោសិ អវញ្ឈា សផលា សៅទ្រយាៜតិ។
And so the going forth of all those gentlemen was not in vain, was not wasted, but was fruitful and fertile.’
សរតិ តំ ភគវា”តិ?
Do you remember this, Blessed One?”
“សរាមហំ, បញ្ចសិខ។ អហំ តេន សមយេន មហាគោវិន្ទោ ព្រាហ្មណោ អហោសិំ។ អហំ តេសំ សាវកានំ ព្រហ្មលោកសហព្យតាយ មគ្គំ ទេសេសិំ។ តំ ខោ បន មេ, បញ្ចសិខ, ព្រហ្មចរិយំ ន និព្ពិទាយ ន វិរាគាយ ន និរោធាយ ន ឧបសមាយ ន អភិញ្ញាយ ន សម្ពោធាយ ន និព្ពានាយ សំវត្តតិ, យាវទេវ ព្រហ្មលោកូបបត្តិយា។
“I remember, Pañcasikha. I myself was the brahmin Great Steward at that time. And I taught those disciples the path to rebirth in the company of Brahmā. But that spiritual path of mine doesn’t lead to disillusionment, dispassion, cessation, peace, insight, awakening, and Nibbana. It only leads as far as rebirth in the Brahmā realm.
ឥទំ ខោ បន មេ, បញ្ចសិខ, ព្រហ្មចរិយំ ឯកន្តនិព្ពិទាយ វិរាគាយ និរោធាយ ឧបសមាយ អភិញ្ញាយ សម្ពោធាយ និព្ពានាយ សំវត្តតិ។ កតមញ្ច តំ, បញ្ចសិខ, ព្រហ្មចរិយំ ឯកន្តនិព្ពិទាយ វិរាគាយ និរោធាយ ឧបសមាយ អភិញ្ញាយ សម្ពោធាយ និព្ពានាយ សំវត្តតិ? អយមេវ អរិយោ អដ្ឋង្គិកោ មគ្គោ។ សេយ្យថិទំ—សម្មាទិដ្ឋិ សម្មាសង្កប្បោ សម្មាវាចា សម្មាកម្មន្តោ សម្មាអាជីវោ សម្មាវាយាមោ សម្មាសតិ សម្មាសមាធិ។ ឥទំ ខោ តំ, បញ្ចសិខ, ព្រហ្មចរិយំ ឯកន្តនិព្ពិទាយ វិរាគាយ និរោធាយ ឧបសមាយ អភិញ្ញាយ សម្ពោធាយ និព្ពានាយ សំវត្តតិ។
But this spiritual path does lead to disillusionment, dispassion, cessation, peace, insight, awakening, and Nibbana. And what is the spiritual path that leads to Nibbana? It is simply this noble eightfold path, that is: right view, right thought, right speech, right action, right livelihood, right effort, right mindfulness, and right immersion. This is the spiritual path that leads to disillusionment, dispassion, cessation, peace, insight, awakening, and Nibbana.
យេ ខោ បន មេ, បញ្ចសិខ, សាវកា សព្ពេនសព្ពំ សាសនំ អាជានន្តិ, តេ អាសវានំ ខយា អនាសវំ ចេតោវិមុត្តិំ បញ្ញាវិមុត្តិំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហរន្តិ;
Those of my disciples who completely understand my instructions realize the undefiled freedom of heart and freedom by wisdom in this very life. And they live having realized it with their own insight due to the ending of defilements.
យេ ន សព្ពេនសព្ពំ សាសនំ អាជានន្តិ, តេ បញ្ចន្នំ ឱរម្ភាគិយានំ សំយោជនានំ បរិក្ខយា ឱបបាតិកា ហោន្តិ តត្ថ បរិនិព្ពាយិនោ អនាវត្តិធម្មា តស្មា លោកា។
Of those disciples who only partly understand my instructions, some, with the ending of the five lower fetters, become reborn spontaneously. They are extinguished there, and are not liable to return from that world.
យេ ន សព្ពេនសព្ពំ សាសនំ អាជានន្តិ, អប្បេកច្ចេ តិណ្ណំ សំយោជនានំ បរិក្ខយា រាគទោសមោហានំ តនុត្តា សកទាគាមិនោ ហោន្តិ សកិទេវ ឥមំ លោកំ អាគន្ត្វា ទុក្ខស្សន្តំ ករិស្សន្តិ។
Some, with the ending of three fetters, and the weakening of greed, hate, and delusion, become once-returners. They come back to this world once only, then make an end of suffering.
យេ ន សព្ពេនសព្ពំ សាសនំ អាជានន្តិ, អប្បេកច្ចេ តិណ្ណំ សំយោជនានំ បរិក្ខយា សោតាបន្នា ហោន្តិ អវិនិបាតធម្មា និយតា សម្ពោធិបរាយណា។
And some, with the ending of three fetters, become stream-enterers, not liable to be reborn in the underworld, bound for awakening.
ឥតិ ខោ, បញ្ចសិខ, សព្ពេសំយេវ ឥមេសំ កុលបុត្តានំ អមោឃា បព្ពជ្ជា អវញ្ឈា សផលា សៅទ្រយា”តិ។
And so the going forth of all those gentlemen was not in vain, was not wasted, but was fruitful and fertile.”
ឥទមវោច ភគវា។ អត្តមនោ បញ្ចសិខោ គន្ធព្ពបុត្តោ ភគវតោ ភាសិតំ អភិនន្ទិត្វា អនុមោទិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា បទក្ខិណំ កត្វា តត្ថេវន្តរធាយីតិ។
That is what the Buddha said. Delighted, the centaur Pañcasikha approved and agreed with what the Buddha said. He bowed and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before vanishing right there.
មហាគោវិន្ទសុត្តំ និដ្ឋិតំ ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Dīgha Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]