| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៦។២៦
Numbered Discourses 6.26
៣។ អនុត្តរិយវគ្គ
3. Unsurpassable
មហាកច្ចានសុត្ត
With Mahākaccāna
តត្រ ខោ អាយស្មា មហាកច្ចានោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “អាវុសោ ភិក្ខវេ”តិ។
There Mahākaccāna addressed the bhikkhus: “Friends, bhikkhus!”
“អាវុសោ”តិ ខោ តេ ភិក្ខូ អាយស្មតោ មហាកច្ចានស្ស បច្ចស្សោសុំ។ អាយស្មា មហាកច្ចានោ ឯតទវោច:
“Friend,” they replied. Venerable Mahākaccāna said this:
“អច្ឆរិយំ, អាវុសោ; អព្ភុតំ, អាវុសោ។ យាវញ្ចិទំ តេន ភគវតា ជានតា បស្សតា អរហតា សម្មាសម្ពុទ្ធេន សម្ពាធេ ឱកាសាធិគមោ អនុពុទ្ធោ សត្តានំ វិសុទ្ធិយា សោកបរិទេវានំ សមតិក្កមាយ ទុក្ខទោមនស្សានំ អត្ថង្គមាយ ញាយស្ស អធិគមាយ និព្ពានស្ស សច្ឆិកិរិយាយ, យទិទំ ឆ អនុស្សតិដ្ឋានានិ។ កតមានិ ឆ?
“It’s incredible, friends, it’s amazing! How this Blessed One who knows and sees, the perfected one, the fully awakened Buddha, has found an opportunity amid confinement; that is, the six topics for recollection. They are in order to purify sentient beings, to get past sorrow and crying, to make an end of pain and sadness, to discover the system, and to realize Nibbana. What six?
ឥធាវុសោ, អរិយសាវកោ តថាគតំ អនុស្សរតិ: ‘ឥតិបិ សោ ភគវា …បេ… សត្ថា ទេវមនុស្សានំ ពុទ្ធោ ភគវាៜតិ។ យស្មិំ, អាវុសោ, សមយេ អរិយសាវកោ តថាគតំ អនុស្សរតិ នេវស្ស តស្មិំ សមយេ រាគបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន ទោសបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន មោហបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ; ឧជុគតមេវស្ស តស្មិំ សមយេ ចិត្តំ ហោតិ, និក្ខន្តំ មុត្តំ វុដ្ឋិតំ គេធម្ហា។ ‘គេធោៜតិ ខោ, អាវុសោ, បញ្ចន្នេតំ កាមគុណានំ អធិវចនំ។ ស ខោ សោ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ សព្ពសោ អាកាសសមេន ចេតសា វិហរតិ វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន។ ឥទម្បិ ខោ, អាវុសោ, អារម្មណំ ករិត្វា ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា វិសុទ្ធិធម្មា ភវន្តិ។
Firstly, a noble disciple recollects the Realized One: ‘That Blessed One is perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed.’ When a noble disciple recollects the Realized One their mind is not full of greed, hate, and delusion. At that time their mind is unswerving. They’ve left behind greed; they’re free of it and have risen above it. ‘Greed’ is a term for the five kinds of sensual stimulation. That noble disciple meditates with a heart just like space, abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. Relying on this, some sentient beings become pure in this way.
បុន ចបរំ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ ធម្មំ អនុស្សរតិ: ‘ស្វាក្ខាតោ ភគវតា ធម្មោ …បេ… បច្ចត្តំ វេទិតព្ពោ វិញ្ញូហីៜតិ។ យស្មិំ, អាវុសោ, សមយេ អរិយសាវកោ ធម្មំ អនុស្សរតិ នេវស្ស តស្មិំ សមយេ រាគបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន ទោសបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន មោហបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ; ឧជុគតមេវស្ស តស្មិំ សមយេ ចិត្តំ ហោតិ, និក្ខន្តំ មុត្តំ វុដ្ឋិតំ គេធម្ហា។ ‘គេធោៜតិ ខោ, អាវុសោ, បញ្ចន្នេតំ កាមគុណានំ អធិវចនំ។ ស ខោ សោ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ សព្ពសោ អាកាសសមេន ចេតសា វិហរតិ វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន។ ឥទម្បិ ខោ, អាវុសោ, អារម្មណំ ករិត្វា ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា វិសុទ្ធិធម្មា ភវន្តិ។
Furthermore, a noble disciple recollects the teaching: ‘The teaching is well explained by the Buddha—apparent in the present life, immediately effective, inviting inspection, relevant, so that sensible people can know it for themselves.’ When a noble disciple recollects the teaching their mind is not full of greed, hate, and delusion. …
បុន ចបរំ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ សង្ឃំ អនុស្សរតិ: ‘សុប្បដិបន្នោ ភគវតោ សាវកសង្ឃោ …បេ… អនុត្តរំ បុញ្ញក្ខេត្តំ លោកស្សាៜតិ។ យស្មិំ, អាវុសោ, សមយេ អរិយសាវកោ សង្ឃំ អនុស្សរតិ នេវស្ស តស្មិំ សមយេ រាគបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន ទោសបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន មោហបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ; ឧជុគតមេវស្ស តស្មិំ សមយេ ចិត្តំ ហោតិ, និក្ខន្តំ មុត្តំ វុដ្ឋិតំ គេធម្ហា។ ‘គេធោៜតិ ខោ, អាវុសោ, បញ្ចន្នេតំ កាមគុណានំ អធិវចនំ។ ស ខោ សោ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ សព្ពសោ អាកាសសមេន ចេតសា វិហរតិ វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន។ ឥទម្បិ ខោ, អាវុសោ, អារម្មណំ ករិត្វា ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា វិសុទ្ធិធម្មា ភវន្តិ។
Furthermore, a noble disciple recollects the Saṅgha: ‘The Saṅgha of the Buddha’s disciples is practicing the way that’s good, direct, systematic, and proper. It consists of the four pairs, the eight individuals. This is the Saṅgha of the Buddha’s disciples that is worthy of offerings dedicated to the gods, worthy of hospitality, worthy of a religious donation, worthy of greeting with joined palms, and is the supreme field of merit for the world.’ When a noble disciple recollects the Saṅgha their mind is not full of greed, hate, and delusion. …
បុន ចបរំ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ អត្តនោ សីលានិ អនុស្សរតិ អខណ្ឌានិ …បេ… សមាធិសំវត្តនិកានិ។ យស្មិំ, អាវុសោ, សមយេ អរិយសាវកោ អត្តនោ សីលំ អនុស្សរតិ នេវស្ស តស្មិំ សមយេ រាគបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន ទោសបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន មោហបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ; ឧជុគតមេវស្ស តស្មិំ សមយេ ចិត្តំ ហោតិ, និក្ខន្តំ មុត្តំ វុដ្ឋិតំ គេធម្ហា។ ‘គេធោៜតិ ខោ, អាវុសោ, បញ្ចន្នេតំ កាមគុណានំ អធិវចនំ។ ស ខោ សោ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ សព្ពសោ អាកាសសមេន ចេតសា វិហរតិ វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន។ ឥទម្បិ ខោ, អាវុសោ, អារម្មណំ ករិត្វា ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា វិសុទ្ធិធម្មា ភវន្តិ។
Furthermore, a noble disciple recollects their own ethical precepts, which are unbroken, impeccable, spotless, and unmarred, liberating, praised by sensible people, not mistaken, and leading to immersion. When a noble disciple recollects their ethical precepts their mind is not full of greed, hate, and delusion. …
បុន ចបរំ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ អត្តនោ ចាគំ អនុស្សរតិ: ‘លាភា វត មេ, សុលទ្ធំ វត មេ …បេ… យាចយោគោ ទានសំវិភាគរតោៜតិ។ យស្មិំ, អាវុសោ, សមយេ អរិយសាវកោ អត្តនោ ចាគំ អនុស្សរតិ នេវស្ស តស្មិំ សមយេ រាគបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន ទោសបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន មោហបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ; ឧជុគតមេវស្ស តស្មិំ សមយេ ចិត្តំ ហោតិ, និក្ខន្តំ មុត្តំ វុដ្ឋិតំ គេធម្ហា។ ‘គេធោៜតិ ខោ, អាវុសោ, បញ្ចន្នេតំ កាមគុណានំ អធិវចនំ។ ស ខោ សោ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ សព្ពសោ អាកាសសមេន ចេតសា វិហរតិ វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន។ ឥទម្បិ ខោ, អាវុសោ, អារម្មណំ ករិត្វា ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា វិសុទ្ធិធម្មា ភវន្តិ។
Furthermore, a noble disciple recollects their own generosity: ‘I’m so fortunate, so very fortunate! Among people full of the stain of stinginess I live at home rid of the stain of stinginess, freely generous, open-handed, loving to let go, committed to charity, loving to give and to share.’ When a noble disciple recollects their own generosity their mind is not full of greed, hate, and delusion. …
បុន ចបរំ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ ទេវតា អនុស្សរតិ: ‘សន្តិ ទេវា ចាតុមហារាជិកា, សន្តិ ទេវា …បេ… តតុត្តរិ។ យថារូបាយ សទ្ធាយ សមន្នាគតា តា ទេវតា ឥតោ ចុតា តត្ថ ឧបបន្នា; មយ្ហម្បិ តថារូបា សទ្ធា សំវិជ្ជតិ។ យថារូបេន សីលេន … សុតេន … ចាគេន … បញ្ញាយ សមន្នាគតា តា ទេវតា ឥតោ ចុតា តត្ថ ឧបបន្នា; មយ្ហម្បិ តថារូបា បញ្ញា សំវិជ្ជតីៜតិ។ យស្មិំ, អាវុសោ, សមយេ អរិយសាវកោ អត្តនោ ច តាសញ្ច ទេវតានំ សទ្ធញ្ច សីលញ្ច សុតញ្ច ចាគញ្ច បញ្ញញ្ច អនុស្សរតិ នេវស្ស តស្មិំ សមយេ រាគបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន ទោសបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ, ន មោហបរិយុដ្ឋិតំ ចិត្តំ ហោតិ; ឧជុគតមេវស្ស តស្មិំ សមយេ ចិត្តំ ហោតិ, និក្ខន្តំ មុត្តំ វុដ្ឋិតំ គេធម្ហា។ ‘គេធោៜតិ ខោ, អាវុសោ, បញ្ចន្នេតំ កាមគុណានំ អធិវចនំ។ ស ខោ សោ, អាវុសោ, អរិយសាវកោ សព្ពសោ អាកាសសមេន ចេតសា វិហរតិ វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ជេន។ ឥទម្បិ ខោ, អាវុសោ, អារម្មណំ ករិត្វា ឯវម៑ៜឥធេកច្ចេ សត្តា វិសុទ្ធិធម្មា ភវន្តិ។
Furthermore, a noble disciple recollects the deities: ‘There are the Gods of the Four Great Kings, the Gods of the Thirty-Three, the Gods of Yama, the Joyful Gods, the Gods Who Love to Create, the Gods Who Control the Creations of Others, the Gods of Brahmā’s Host, and gods even higher than these. When those deities passed away from here, they were reborn there because of their faith, ethics, learning, generosity, and wisdom. I, too, have the same kind of faith, ethics, learning, generosity, and wisdom.’ When a noble disciple recollects the faith, ethics, learning, generosity, and wisdom of both themselves and the deities their mind is not full of greed, hate, and delusion. At that time their mind is unswerving. They’ve left behind greed; they’re free of it and have risen above it. ‘Greed’ is a term for the five kinds of sensual stimulation. That noble disciple meditates with a heart just like space, abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. Relying on this, some sentient beings become pure in this way.
អច្ឆរិយំ, អាវុសោ, អព្ភុតំ, អាវុសោ។ យាវញ្ចិទំ តេន ភគវតា ជានតា បស្សតា អរហតា សម្មាសម្ពុទ្ធេន សម្ពាធេ ឱកាសាធិគមោ អនុពុទ្ធោ សត្តានំ វិសុទ្ធិយា សោកបរិទេវានំ សមតិក្កមាយ ទុក្ខទោមនស្សានំ អត្ថង្គមាយ ញាយស្ស អធិគមាយ និព្ពានស្ស សច្ឆិកិរិយាយ, យទិទំ ឆ អនុស្សតិដ្ឋានានី”តិ។
It’s incredible, friends, it’s amazing! How this Blessed One who knows and sees, the perfected one, the fully awakened Buddha, has found an opportunity amid confinement; that is, the six topics for recollection. They are in order to purify sentient beings, to get past sorrow and crying, to make an end of pain and sadness, to discover the system, and to realize Nibbana.”
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
