| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationමජ්ඣිම නිකාය 29
The Middle-Length Suttas Collection 29
මහාසාරෝපමසුත්ත
The Longer Simile of the Heartwood
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා රාජගහේ විහරති ගිජ්ඣකූටේ පබ්බතේ අචිරපක්කන්තේ දේවදත්තේ. තත්‍ර ඛෝ භගවා දේවදත්තං ආරබ්භ භික්ඛූ ආමන්තේසි:
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain, not long after Devadatta had left. There the Buddha spoke to the bhikkhus about Devadatta:
“ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන අත්තානුක්කංසේති පරං වම්භේති: ‘අහමස්මි ලාභසක්කාරසිලෝකවා, ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ අප්පඤ්ඤාතා අප්පේසක්ඛා(අ)ති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති.
“Bhikkhus, take the case of a gentleman who has gone forth from the lay life to homelessness, thinking, ‘I’m swamped by rebirth, old age, and death; by sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. I’m swamped by suffering, mired in suffering. Hopefully I can find an end to this entire mass of suffering.’ When they’ve gone forth they generate possessions, honor, and popularity. They’re happy with that, and they’ve got all they wished for. And they glorify themselves and put others down because of that: ‘I’m the one with possessions, honor, and popularity. These other bhikkhus are obscure and insignificant.’ And so they become indulgent and fall into negligence regarding those possessions, honor, and popularity. And being negligent they live in suffering.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං අතික්කම්ම ඵේග්ගුං අතික්කම්ම තචං අතික්කම්ම පපටිකං, සාඛාපලාසං ඡේත්වා ආදාය පක්කමේය්‍ය ‘සාරන්(අ)ති මඤ්ඤමානෝ. තමේනං චක්ඛුමා පුරිසෝ දිස්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘න වතායං භවං පුරිසෝ අඤ්ඤාසි සාරං, න අඤ්ඤාසි ඵේග්ගුං, න අඤ්ඤාසි තචං, න අඤ්ඤාසි පපටිකං, න අඤ්ඤාසි සාඛාපලාසං. තථා හයං භවං පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං අතික්කම්ම ඵේග්ගුං අතික්කම්ම තචං අතික්කම්ම පපටිකං, සාඛාපලාසං ඡේත්වා ආදාය පක්කන්තෝ “සාරන්”ති මඤ්ඤමානෝ. යඤ්චස්ස සාරේන සාරකරණීයං තඤ්චස්ස අත්ථං නානුභවිස්සතී(අ)ති.
Suppose there was a person in need of heartwood. And while wandering in search of heartwood he’d come across a large tree standing with heartwood. But, passing over the heartwood, softwood, bark, and shoots, he’d cut off the branches and leaves and depart imagining they were heartwood. If a person with clear eyes saw him they’d say, ‘This gentleman doesn’t know what heartwood, softwood, bark, shoots, or branches and leaves are. That’s why he passed them over, cut off the branches and leaves, and departed imagining they were heartwood. Whatever he needs to make from heartwood, he won’t succeed.’ …
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන අත්තානුක්කංසේති, පරං වම්භේති ‘අහමස්මි ලාභසක්කාරසිලෝකවා, ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ අප්පඤ්ඤාතා අප්පේසක්ඛා(අ)ති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු සාඛාපලාසං අග්ගහේසි බ්‍රහ්මචරියස්ස; තේන ච වෝසානං ආපාදි.
This is called a bhikkhu who has grabbed the branches and leaves of the spiritual life and stopped short with that.
ඉධ පන, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති. අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තානුක්කංසේති, පරං වම්භේති: ‘අහමස්මි සීලවා කල්‍යාණධම්මෝ, ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ දුස්සීලා පාපධම්මා(අ)ති. සෝ තාය සීලසම්පදාය මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති.
Next, take a gentleman who has gone forth from the lay life to homelessness … When they’ve gone forth they generate possessions, honor, and popularity. They’re not happy with that, and haven’t got all they wished for. They don’t glorify themselves and put others down on account of that. Nor do they become indulgent and fall into negligence regarding those possessions, honor, and popularity. Being diligent, they become accomplished in ethics. They’re happy with that, and they’ve got all they wished for. And they glorify themselves and put others down on account of that: ‘I’m the one who is ethical, of good character. These other bhikkhus are unethical, of bad character.’ And so they become indulgent and fall into negligence regarding their accomplishment in ethics. And being negligent they live in suffering.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං අතික්කම්ම ඵේග්ගුං අතික්කම්ම තචං, පපටිකං ඡේත්වා ආදාය පක්කමේය්‍ය ‘සාරන්(අ)ති මඤ්ඤමානෝ. තමේනං චක්ඛුමා පුරිසෝ දිස්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘න වතායං භවං පුරිසෝ අඤ්ඤාසි සාරං, න අඤ්ඤාසි ඵේග්ගුං, න අඤ්ඤාසි තචං, න අඤ්ඤාසි පපටිකං, න අඤ්ඤාසි සාඛාපලාසං. තථා හයං භවං පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං අතික්කම්ම ඵේග්ගුං අතික්කම්ම තචං, පපටිකං ඡේත්වා ආදාය පක්කන්තෝ “සාරන්”ති මඤ්ඤමානෝ; යඤ්චස්ස සාරේන සාරකරණීයං තඤ්චස්ස අත්ථං නානුභවිස්සතී(අ)ති.
Suppose there was a person in need of heartwood. And while wandering in search of heartwood he’d come across a large tree standing with heartwood. But, passing over the heartwood, softwood, and bark, he’d cut off the shoots and depart imagining they were heartwood. If a person with clear eyes saw him they’d say, ‘This gentleman doesn’t know what heartwood, softwood, bark, shoots, or branches and leaves are. That’s why he passed them over, cut off the shoots, and departed imagining they were heartwood. Whatever he needs to make from heartwood, he won’t succeed.’ …
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති. අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තානුක්කංසේති, පරං වම්භේති: ‘අහමස්මි සීලවා කල්‍යාණධම්මෝ, ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ දුස්සීලා පාපධම්මා(අ)ති. සෝ තාය සීලසම්පදාය මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු පපටිකං අග්ගහේසි බ්‍රහ්මචරියස්ස; තේන ච වෝසානං ආපාදි.
This is called a bhikkhu who has grabbed the shoots of the spiritual life and stopped short with that.
ඉධ පන, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති. අප්පමත්තෝ සමානෝ සමාධිසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තානුක්කංසේති, පරං වම්භේති: ‘අහමස්මි සමාහිතෝ ඒකග්ගචිත්තෝ, ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ අසමාහිතා විබ්භන්තචිත්තා(අ)ති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති.
Next, take a gentleman who has gone forth from the lay life to homelessness … When they’ve gone forth they generate possessions, honor, and popularity. … Being diligent, they achieve immersion. They’re happy with that, and they’ve got all they wished for. And they glorify themselves and put others down on account of that: ‘I’m the one with immersion and unified mind. These other bhikkhus lack immersion, they have straying minds.’ And so they become indulgent and fall into negligence regarding that accomplishment in immersion. And being negligent they live in suffering.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං අතික්කම්ම ඵේග්ගුං තචං ඡේත්වා ආදාය පක්කමේය්‍ය ‘සාරන්(අ)ති මඤ්ඤමානෝ. තමේනං චක්ඛුමා පුරිසෝ දිස්වා ඒවං වදේය්‍ය ‘න වතායං භවං පුරිසෝ අඤ්ඤාසි සාරං, න අඤ්ඤාසි ඵේග්ගුං, න අඤ්ඤාසි තචං, න අඤ්ඤාසි පපටිකං, න අඤ්ඤාසි සාඛාපලාසං. තථා හයං භවං පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං අතික්කම්ම ඵේග්ගුං තචං ඡේත්වා ආදාය පක්කන්තෝ “සාරන්”ති මඤ්ඤමානෝ. යඤ්චස්ස සාරේන සාරකරණීයං තඤ්චස්ස අත්ථං නානුභවිස්සතී(අ)ති.
Suppose there was a person in need of heartwood. And while wandering in search of heartwood he’d come across a large tree standing with heartwood. But, passing over the heartwood and softwood, he’d cut off the bark and depart imagining it was heartwood. If a person with clear eyes saw him they’d say: ‘This gentleman doesn’t know what heartwood, softwood, bark, shoots, or branches and leaves are. That’s why he passed them over, cut off the bark, and departed imagining it was heartwood. Whatever he needs to make from heartwood, he won’t succeed.’ …
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සමාධිසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තානුක්කංසේති, පරං වම්භේති: ‘අහමස්මි සමාහිතෝ ඒකග්ගචිත්තෝ, ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ අසමාහිතා විබ්භන්තචිත්තා(අ)ති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු තචං අග්ගහේසි බ්‍රහ්මචරියස්ස; තේන ච වෝසානං ආපාදි.
This is called a bhikkhu who has grabbed the bark of the spiritual life and stopped short with that.
ඉධ පන, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති. අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සමාධිසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති අප්පමත්තෝ සමානෝ ඤාණදස්සනං ආරාධේති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන අත්තානුක්කංසේති, පරං වම්භේති: ‘අහමස්මි ජානං පස්සං විහරාමි. ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ අජානං අපස්සං විහරන්තී(අ)ති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති.
Next, take a gentleman who has gone forth from the lay life to homelessness … When they’ve gone forth they generate possessions, honor, and popularity. … Being diligent, they achieve knowledge and vision. They’re happy with that, and they’ve got all they wished for. And they glorify themselves and put others down on account of that, ‘I’m the one who meditates knowing and seeing. These other bhikkhus meditate without knowing and seeing.’ And so they become indulgent and fall into negligence regarding that knowledge and vision. And being negligent they live in suffering.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං ඵේග්ගුං ඡේත්වා ආදාය පක්කමේය්‍ය ‘සාරන්(අ)ති මඤ්ඤමානෝ. තමේනං චක්ඛුමා පුරිසෝ දිස්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘න වතායං භවං පුරිසෝ අඤ්ඤාසි සාරං න අඤ්ඤාසි ඵේග්ගුං න අඤ්ඤාසි තචං න අඤ්ඤාසි පපටිකං න අඤ්ඤාසි සාඛාපලාසං. තථා හයං භවං පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ අතික්කම්මේව සාරං ඵේග්ගුං ඡේත්වා ආදාය පක්කන්තෝ “සාරන්”ති මඤ්ඤමානෝ. යඤ්චස්ස සාරේන සාරකරණීයං තඤ්චස්ස අත්ථං නානුභවිස්සතී(අ)ති.
Suppose there was a person in need of heartwood. And while wandering in search of heartwood he’d come across a large tree standing with heartwood. But, passing over the heartwood, he’d cut out the softwood and depart imagining it was heartwood. If a person with clear eyes saw him they’d say, ‘This gentleman doesn’t know what heartwood, softwood, bark, shoots, or branches and leaves are. That’s why he passed them over, cut out the softwood, and departed imagining it was heartwood. Whatever he needs to make from heartwood, he won’t succeed.’ …
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සමාධිසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ ඤාණදස්සනං ආරාධේති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන අත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන අත්තානුක්කංසේති, පරං වම්භේති: ‘අහමස්මි ජානං පස්සං විහරාමි, ඉමේ පනඤ්ඤේ භික්ඛූ අජානං අපස්සං විහරන්තී(අ)ති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන මජ්ජති පමජ්ජති පමාදං ආපජ්ජති, පමත්තෝ සමානෝ දුක්ඛං විහරති. අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු ඵේග්ගුං අග්ගහේසි බ්‍රහ්මචරියස්ස; තේන ච වෝසානං ආපාදි.
This is called a bhikkhu who has grabbed the softwood of the spiritual life and stopped short with that.
ඉධ පන, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති, න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සමාධිසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ ඤාණදස්සනං ආරාධේති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ අසමයවිමෝක්ඛං ආරාධේති. අට්ඨානමේතං, භික්ඛවේ, අනවකාසෝ යං සෝ භික්ඛු තාය අසමයවිමුත්තියා පරිහායේථ.
Next, take a gentleman who has gone forth from the lay life to homelessness, thinking, ‘I’m swamped by rebirth, old age, and death; by sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. I’m swamped by suffering, mired in suffering. Hopefully I can find an end to this entire mass of suffering.’ When they’ve gone forth they generate possessions, honor, and popularity. They’re not happy with that, and haven’t got all they wished for. They don’t glorify themselves and put others down on account of that. Nor do they become indulgent and fall into negligence regarding those possessions, honor, and popularity. Being diligent, they become accomplished in ethics. They’re happy with that, but they haven’t got all they wished for. They don’t glorify themselves and put others down on account of that. Nor do they become indulgent and fall into negligence regarding that accomplishment in ethics. Being diligent, they achieve immersion. They’re happy with that, but they haven’t got all they wished for. They don’t glorify themselves and put others down on account of that. Nor do they become indulgent and fall into negligence regarding that accomplishment in immersion. Being diligent, they achieve knowledge and vision. They’re happy with that, but they haven’t got all they wished for. They don’t glorify themselves and put others down on account of that. Nor do they become indulgent and fall into negligence regarding that knowledge and vision. Being diligent, they achieve permanent liberation. And it’s impossible for that bhikkhu to fall away from that irreversible liberation.
සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ සාරඤ්ඤේව ඡේත්වා ආදාය පක්කමේය්‍ය ‘සාරන්(අ)ති ජානමානෝ. තමේනං චක්ඛුමා පුරිසෝ දිස්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘අඤ්ඤාසි වතායං භවං පුරිසෝ සාරං, අඤ්ඤාසි ඵේග්ගුං, අඤ්ඤාසි තචං, අඤ්ඤාසි පපටිකං, අඤ්ඤාසි සාඛාපලාසං. තථා හයං භවං පුරිසෝ සාරත්ථිකෝ සාරගවේසී සාරපරියේසනං චරමානෝ මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ සාරඤ්ඤේව ඡේත්වා ආදාය පක්කන්තෝ “සාරන්”ති ජානමානෝ. යඤ්චස්ස සාරේන සාරකරණීයං තඤ්චස්ස අත්ථං අනුභවිස්සතී(අ)ති.
Suppose there was a person in need of heartwood. And while wandering in search of heartwood he’d come across a large tree standing with heartwood. He’d cut out just the heartwood and depart knowing it was heartwood. If a person with clear eyes saw him they’d say, ‘This gentleman knows what heartwood, softwood, bark, shoots, and branches and leaves are. That’s why he cut out just the heartwood and departed knowing it was heartwood. Whatever he needs to make from heartwood, he will succeed.’ …
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, ඉධේකච්චෝ කුලපුත්තෝ සද්ධා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිතෝ හෝති: ‘ඕතිණ්ණෝම්හි ජාතියා ජරාය මරණේන සෝකේහි පරිදේවේහි දුක්ඛේහි දෝමනස්සේහි උපායාසේහි, දුක්ඛෝතිණ්ණෝ දුක්ඛපරේතෝ, අප්පේව නාම ඉමස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස අන්තකිරියා පඤ්ඤායේථා(අ)ති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ ලාභසක්කාරසිලෝකං අභිනිබ්බත්තේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තමනෝ හෝති, න පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ලාභසක්කාරසිලෝකේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සීලසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සීලසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සීලසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ සමාධිසම්පදං ආරාධේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තාය සමාධිසම්පදාය න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ ඤාණදස්සනං ආරාධේති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන අත්තමනෝ හෝති, නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන න අත්තානුක්කංසේති, න පරං වම්භේති. සෝ තේන ඤාණදස්සනේන න මජ්ජති නප්පමජ්ජති න පමාදං ආපජ්ජති, අප්පමත්තෝ සමානෝ අසමයවිමෝක්ඛං ආරාධේති. අට්ඨානමේතං, භික්ඛවේ, අනවකාසෝ යං සෝ භික්ඛු තාය අසමයවිමුත්තියා පරිහායේථ.
It’s impossible for that bhikkhu to fall away from that irreversible liberation.
ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, නයිදං බ්‍රහ්මචරියං ලාභසක්කාරසිලෝකානිසංසං, න සීලසම්පදානිසංසං, න සමාධිසම්පදානිසංසං, න ඤාණදස්සනානිසංසං. යා ච ඛෝ අයං, භික්ඛවේ, අකුප්පා චේතෝවිමුත්ති—ඒතදත්ථමිදං, භික්ඛවේ, බ්‍රහ්මචරියං, ඒතං සාරං ඒතං පරියෝසානන්”ති.
And so, bhikkhus, this spiritual life is not lived for the sake of possessions, honor, and popularity, or for accomplishment in ethics, or for accomplishment in immersion, or for knowledge and vision. Rather, the goal, heartwood, and final end of the spiritual life is the unshakable freedom of heart.”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනා තේ භික්ඛූ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දුන්ති.
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
මහාසාරෝපමසුත්තං නිට්ඨිතං නවමං.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
