Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 6.61
Numbered Discourses 6.61
6. මහාවග්ග
6. The Great Chapter
මජ්ඣේසුත්ත
In the Middle
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා බාරාණසියං විහරති ඉසිපතනේ මිගදායේ.
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Varanasi, in the deer park at Isipatana.
තේන ඛෝ පන සමයේන සම්බහුලානං ථේරානං භික්ඛූනං පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තානං මණ්ඩලමාළේ සන්නිසින්නානං සන්නිපතිතානං අයමන්තරාකථා උදපාදි: “වුත්තමිදං, ආවුසෝ, භගවතා පාරායනේ මේත්තේය්යපඤ්හේ:
Now at that time, after the meal, on return from almsround, several senior bhikkhus sat together in the pavilion and this discussion came up among them, “Friends, this was said by the Buddha in ‘The Way to the Far Shore’, in ‘The Questions of Metteyya’:
‘යෝ උභෝන්තේ විදිත්වාන, මජ්ඣේ මන්තා න ලිප්පති; තං බ්රූමි මහාපුරිසෝති, සෝධ සිබ්බිනි මච්චගා(අ)”ති.
‘The thoughtful one who has known both ends, and is not stuck in the middle: he is a great man, I declare, he has escaped the seamstress here.’
“කතමෝ නු ඛෝ, ආවුසෝ, ඒකෝ අන්තෝ, කතමෝ දුතියෝ අන්තෝ, කිං මජ්ඣේ, කා සිබ්බිනී”ති? ඒවං වුත්තේ, අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු ථේරේ භික්ඛූ ඒතදවෝච:
But what is one end? What’s the second end? What’s the middle? And who is the seamstress?” When this was said, one of the bhikkhus said to the senior bhikkhus:
“ඵස්සෝ ඛෝ, ආවුසෝ, ඒකෝ අන්තෝ, ඵස්සසමුදයෝ දුතියෝ අන්තෝ, ඵස්සනිරෝධෝ මජ්ඣේ, තණ්හා සිබ්බිනී; තණ්හා හි නං සිබ්බති තස්ස තස්සේව භවස්ස අභිනිබ්බත්තියා. ඒත්තාවතා ඛෝ, ආවුසෝ, භික්ඛු අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානාති, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානාති, අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානන්තෝ පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානන්තෝ දිට්ඨේව ධම්මේ දුක්ඛස්සන්තකරෝ හෝතී”ති.
“Contact, friends, is one end. The origin of contact is the second end. The cessation of contact is the middle. And craving is the seamstress, for craving weaves one to being reborn in one state of existence or another. That’s how a bhikkhu directly knows what should be directly known and completely understands what should be completely understood. Knowing and understanding thus they make an end of suffering in this very life.”
ඒවං වුත්තේ, අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු ථේරේ භික්ඛූ ඒතදවෝච:
When this was said, one of the bhikkhus said to the senior bhikkhus:
“අතීතං ඛෝ, ආවුසෝ, ඒකෝ අන්තෝ, අනාගතං දුතියෝ අන්තෝ, පච්චුප්පන්නං මජ්ඣේ, තණ්හා සිබ්බිනී; තණ්හා හි නං සිබ්බති තස්ස තස්සේව භවස්ස අභිනිබ්බත්තියා. ඒත්තාවතා ඛෝ, ආවුසෝ, භික්ඛු අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානාති, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානාති, අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානන්තෝ, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානන්තෝ දිට්ඨේව ධම්මේ දුක්ඛස්සන්තකරෝ හෝතී”ති.
“The past, friends, is one end. The future is the second end. The present is the middle. And craving is the seamstress … That’s how a bhikkhu directly knows … an end of suffering in this very life.”
ඒවං වුත්තේ, අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු ථේරේ භික්ඛූ ඒතදවෝච:
When this was said, one of the bhikkhus said to the senior bhikkhus:
“සුඛා, ආවුසෝ, වේදනා ඒකෝ අන්තෝ, දුක්ඛා වේදනා දුතියෝ අන්තෝ, අදුක්ඛමසුඛා වේදනා මජ්ඣේ, තණ්හා සිබ්බිනී; තණ්හා හි නං සිබ්බති තස්ස තස්සේව භවස්ස අභිනිබ්බත්තියා. ඒත්තාවතා ඛෝ, ආවුසෝ, භික්ඛු අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානාති, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානාති, අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානන්තෝ, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානන්තෝ දිට්ඨේව ධම්මේ දුක්ඛස්සන්තකරෝ හෝතී”ති.
“Pleasant feeling, friends, is one end. Painful feeling is the second end. Neutral feeling is the middle. And craving is the seamstress … That’s how a bhikkhu directly knows … an end of suffering in this very life.”
ඒවං වුත්තේ, අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු ථේරේ භික්ඛූ ඒතදවෝච:
When this was said, one of the bhikkhus said to the senior bhikkhus:
“නාමං ඛෝ, ආවුසෝ, ඒකෝ අන්තෝ, රූපං දුතියෝ අන්තෝ, විඤ්ඤාණං මජ්ඣේ, තණ්හා සිබ්බිනී; තණ්හා හි නං සිබ්බති තස්ස තස්සේව භවස්ස අභිනිබ්බත්තියා. ඒත්තාවතා ඛෝ, ආවුසෝ, භික්ඛු අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානාති, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානාති, අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානන්තෝ පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානන්තෝ දිට්ඨේව ධම්මේ දුක්ඛස්සන්තකරෝ හෝතී”ති.
“Name, friends, is one end. Form is the second end. Consciousness is the middle. And craving is the seamstress … That’s how a bhikkhu directly knows … an end of suffering in this very life.”
ඒවං වුත්තේ අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු ථේරේ භික්ඛූ ඒතදවෝච:
When this was said, one of the bhikkhus said to the senior bhikkhus:
“ඡ ඛෝ, ආවුසෝ, අජ්ඣත්තිකානි ආයතනානි ඒකෝ අන්තෝ, ඡ බාහිරානි ආයතනානි දුතියෝ අන්තෝ, විඤ්ඤාණං මජ්ඣේ, තණ්හා සිබ්බිනී; තණ්හා හි නං සිබ්බති තස්ස තස්සේව භවස්ස අභිනිබ්බත්තියා. ඒත්තාවතා ඛෝ, ආවුසෝ, භික්ඛු අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානාති, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානාති, අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානන්තෝ පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානන්තෝ දිට්ඨේව ධම්මේ දුක්ඛස්සන්තකරෝ හෝතී”ති.
“The six interior sense fields, friends, are one end. The six exterior sense fields are the second end. Consciousness is the middle. And craving is the seamstress … That’s how a bhikkhu directly knows … an end of suffering in this very life.”
ඒවං වුත්තේ අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු ථේරේ භික්ඛූ ඒතදවෝච:
When this was said, one of the bhikkhus said to the senior bhikkhus:
“සක්කායෝ ඛෝ, ආවුසෝ, ඒකෝ අන්තෝ, සක්කායසමුදයෝ දුතියෝ අන්තෝ, සක්කායනිරෝධෝ මජ්ඣේ, තණ්හා සිබ්බිනී; තණ්හා හි නං සිබ්බති තස්ස තස්සේව භවස්ස අභිනිබ්බත්තියා. ඒත්තාවතා ඛෝ, ආවුසෝ, භික්ඛු අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානාති, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානාති, අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානන්තෝ පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානන්තෝ දිට්ඨේව ධම්මේ දුක්ඛස්සන්තකරෝ හෝතී”ති.
“Identity, friends, is one end. The origin of identity is the second end. The cessation of identity is the middle. And craving is the seamstress, for craving weaves one to being reborn in one state of existence or another. That’s how a bhikkhu directly knows what should be directly known and completely understands what should be completely understood. Knowing and understanding thus they make an end of suffering in this very life.”
ඒවං වුත්තේ, අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු ථේරේ භික්ඛූ ඒතදවෝච:
When this was said, one of the bhikkhus said to the senior bhikkhus:
“බ්යාකතං ඛෝ, ආවුසෝ, අම්හේහි සබ්බේහේව යථාසකං පටිභානං. ආයාමාවුසෝ, යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිස්සාම; උපසඞ්කමිත්වා භගවතෝ ඒතමත්ථං ආරෝචේස්සාම. යථා නෝ භගවා බ්යාකරිස්සති තථා නං ධාරේස්සාමා”ති.
“Each of us has spoken from the heart. Come, friends, let’s go to the Buddha, and inform him about this. As he answers, so we’ll remember it.”
“ඒවමාවුසෝ”ති ඛෝ ථේරා භික්ඛූ තස්ස භික්ඛුනෝ පච්චස්සෝසුං. අථ ඛෝ ථේරා භික්ඛූ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ ථේරා භික්ඛූ යාවතකෝ අහෝසි සබ්බේහේව සද්ධිං කථාසල්ලාපෝ, තං සබ්බං භගවතෝ ආරෝචේසුං. “කස්ස නු ඛෝ, භන්තේ, සුභාසිතන්”ති?
“Yes, friend,” those senior bhikkhus replied. Then those senior bhikkhus went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and informed the Buddha of all they had discussed. They asked, “Sir, who has spoken well?”
“සබ්බේසං වෝ, භික්ඛවේ, සුභාසිතං පරියායේන, අපි ච යං මයා සන්ධාය භාසිතං පාරායනේ මේත්තේය්යපඤ්හේ:
“Bhikkhus, you’ve all spoken well in a way. However, this is what I was referring to in ‘The Way to the Far Shore’, in ‘The Questions of Metteyya’ when I said:
‘යෝ උභෝන්තේ විදිත්වාන, මජ්ඣේ මන්තා න ලිප්පති; තං බ්රූමි මහාපුරිසෝති, සෝධ සිබ්බිනිමච්චගා(අ)ති.
‘The sage has known both ends, and is not stuck in the middle. He is a great man, I declare, he has escaped the seamstress here.’
තං සුණාථ, සාධුකං මනසි කරෝථ, භාසිස්සාමී”ති.
Listen and apply your mind well, I will speak.”
“ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ ථේරා භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:
“Yes, sir,” they replied. The Buddha said this:
“ඵස්සෝ ඛෝ, භික්ඛවේ, ඒකෝ අන්තෝ, ඵස්සසමුදයෝ දුතියෝ අන්තෝ, ඵස්සනිරෝධෝ මජ්ඣේ, තණ්හා සිබ්බිනී; තණ්හා හි නං සිබ්බති තස්ස තස්සේව භවස්ස අභිනිබ්බත්තියා. ඒත්තාවතා ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානාති, පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානාති, අභිඤ්ඤේය්යං අභිජානන්තෝ පරිඤ්ඤේය්යං පරිජානන්තෝ දිට්ඨේව ධම්මේ දුක්ඛස්සන්තකරෝ හෝතී”ති.
“Contact, bhikkhus, is one end. The origin of contact is the second end. The cessation of contact is the middle. And craving is the seamstress, for craving weaves one to being reborn in one state of existence or another. That’s how a bhikkhu directly knows what should be directly known and completely understands what should be completely understood. Knowing and understanding thus they make an end of suffering in this very life.”
සත්තමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]