Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៤។២៥៧

    Numbered Discourses 4.257

    ២៦។ អភិញ្ញាវគ្គ

    26. Insight

    មាលុក្យបុត្តសុត្ត

    With Māluṅkyaputta

    អថ ខោ អាយស្មា មាលុក្យបុត្តោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា មាលុក្យបុត្តោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:

    Then Venerable Māluṅkyaputta went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him:

    “សាធុ មេ, ភន្តេ, ភគវា សង្ខិត្តេន ធម្មំ ទេសេតុ, យមហំ ភគវតោ ធម្មំ សុត្វា ឯកោ វូបកដ្ឋោ អប្បមត្តោ អាតាបី បហិតត្តោ វិហរេយ្យន៑”តិ។

    “Sir, may the Buddha please teach me Dhamma in brief. When I’ve heard it, I’ll live alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute.”

    “ឯត្ថ ឥទានិ, មាលុក្យបុត្ត, កិំ ទហរេ ភិក្ខូ វក្ខាម; យត្រ ហិ នាម ត្វំ ជិណ្ណោ វុទ្ធោ មហល្លកោ តថាគតស្ស សង្ខិត្តេន ឱវាទំ យាចសី”តិ។

    “Well now, Māluṅkyaputta, what are we to say to the young monks, when even an old man like you, elderly and senior, asks the Realized One for brief advice?”

    “ទេសេតុ មេ, ភន្តេ, ភគវា សង្ខិត្តេន ធម្មំ; ទេសេតុ សុគតោ សង្ខិត្តេន ធម្មំ។ អប្បេវ នាមាហំ ភគវតោ ភាសិតស្ស អត្ថំ អាជានេយ្យំ; អប្បេវ នាមាហំ ភគវតោ ភាសិតស្ស ទាយាទោ អស្សន៑”តិ។

    “Sir, may the Buddha please teach me Dhamma in brief! May the Holy One teach me the Dhamma in brief! Hopefully I can understand the meaning of what the Buddha says! Hopefully I can be an heir of the Buddha’s teaching!”

    “ចត្តារោមេ, មាលុក្យបុត្ត, តណ្ហុប្បាទា យត្ថ ភិក្ខុនោ តណ្ហា ឧប្បជ្ជមានា ឧប្បជ្ជតិ។ កតមេ ចត្តារោ? ចីវរហេតុ វា, មាលុក្យបុត្ត, ភិក្ខុនោ តណ្ហា ឧប្បជ្ជមានា ឧប្បជ្ជតិ។ បិណ្ឌបាតហេតុ វា, មាលុក្យបុត្ត, ភិក្ខុនោ តណ្ហា ឧប្បជ្ជមានា ឧប្បជ្ជតិ។ សេនាសនហេតុ វា, មាលុក្យបុត្ត, ភិក្ខុនោ តណ្ហា ឧប្បជ្ជមានា ឧប្បជ្ជតិ។ ឥតិភវាភវហេតុ វា, មាលុក្យបុត្ត, ភិក្ខុនោ តណ្ហា ឧប្បជ្ជមានា ឧប្បជ្ជតិ។ ឥមេ ខោ, មាលុក្យបុត្ត, ចត្តារោ តណ្ហុប្បាទា យត្ថ ភិក្ខុនោ តណ្ហា ឧប្បជ្ជមានា ឧប្បជ្ជតិ។ យតោ ខោ, មាលុក្យបុត្ត, ភិក្ខុនោ តណ្ហា បហីនា ហោតិ ឧច្ឆិន្នមូលា តាលាវត្ថុកតា អនភាវង្កតា អាយតិំ អនុប្បាទធម្មា, អយំ វុច្ចតិ, មាលុក្យបុត្ត, ‘ភិក្ខុ អច្ឆេច្ឆិ តណ្ហំ, វិវត្តយិ សំយោជនំ, សម្មា មានាភិសមយា អន្តមកាសិ ទុក្ខស្សាៜ”តិ។

    “Māluṅkyaputta, there are four things that give rise to craving in a bhikkhu. What four? For the sake of robes, almsfood, lodgings, or rebirth in this or that state. These are the four things that give rise to craving in a bhikkhu. That craving is given up by a bhikkhu, cut off at the root, made like a palm stump, obliterated, and unable to arise in the future. Then they’re called a bhikkhu who has cut off craving, untied the fetters, and by rightly comprehending conceit has made an end of suffering.”

    អថ ខោ អាយស្មា មាលុក្យបុត្តោ ភគវតា ឥមិនា ឱវាទេន ឱវទិតោ ឧដ្ឋាយាសនា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា បទក្ខិណំ កត្វា បក្កាមិ។ អថ ខោ អាយស្មា មាលុក្យបុត្តោ ឯកោ វូបកដ្ឋោ អប្បមត្តោ អាតាបី បហិតត្តោ វិហរន្តោ នចិរស្សេវ—យស្សត្ថាយ កុលបុត្តា សម្មទេវ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជន្តិ, តទនុត្តរំ—ព្រហ្មចរិយបរិយោសានំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហាសិ។

    When Māluṅkyaputta had been given this advice by the Buddha, he got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before leaving. Then Māluṅkyaputta, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.

    “ខីណា ជាតិ, វុសិតំ ព្រហ្មចរិយំ, កតំ ករណីយំ, នាបរំ ឥត្ថត្តាយា”តិ អព្ភញ្ញាសិ។ អញ្ញតរោ ច បនាយស្មា មាលុក្យបុត្តោ អរហតំ អហោសីតិ។

    He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And Venerable Māluṅkyaputta became one of the perfected.

    ចតុត្ថំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact