Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 9.40

    Numbered Discourses 9.40

    4. මහාවග්ග

    4. The Great Chapter

    නාගසුත්ත

    The Simile of the Bull Elephant in the Forest

    “යස්මිං, භික්ඛවේ, සමයේ ආරඤ්ඤිකස්ස නාගස්ස ගෝචරපසුතස්ස හත්ථීපි හත්ථිනියෝපි හත්ථිකලභාපි හත්ථිච්ඡාපාපි පුරතෝ පුරතෝ ගන්ත්වා තිණග්ගානි ඡින්දන්ති, තේන, භික්ඛවේ, ආරඤ්ඤිකෝ නාගෝ අට්ටීයති හරායති ජිගුච්ඡති. යස්මිං, භික්ඛවේ, සමයේ ආරඤ්ඤිකස්ස නාගස්ස ගෝචරපසුතස්ස හත්ථීපි හත්ථිනියෝපි හත්ථිකලභාපි හත්ථිච්ඡාපාපි ඕභග්ගෝභග්ගං සාඛාභඞ්ගං ඛාදන්ති, තේන, භික්ඛවේ, ආරඤ්ඤිකෝ නාගෝ අට්ටීයති හරායති ජිගුච්ඡති. යස්මිං, භික්ඛවේ, සමයේ ආරඤ්ඤිකස්ස නාගස්ස ඕගාහං ඕතිණ්ණස්ස හත්ථීපි හත්ථිනියෝපි හත්ථිකලභාපි හත්ථිච්ඡාපාපි පුරතෝ පුරතෝ ගන්ත්වා සෝණ්ඩාය උදකං ආලෝළේන්ති, තේන, භික්ඛවේ, ආරඤ්ඤිකෝ නාගෝ අට්ටීයති හරායති ජිගුච්ඡති. යස්මිං, භික්ඛවේ, සමයේ ආරඤ්ඤිකස්ස නාගස්ස ඕගාහා උත්තිණ්ණස්ස හත්ථිනියෝ කායං උපනිඝංසන්තියෝ ගච්ඡන්ති, තේන, භික්ඛවේ, ආරඤ්ඤිකෝ නාගෝ අට්ටීයති හරායති ජිගුච්ඡති.

    “Bhikkhus, when a wild bull elephant is engrossed in the pasture, but other elephants—males, females, younglings, or cubs—got there first and trampled the grass, the wild bull elephant is horrified, repelled, and disgusted by that. When the wild bull elephant is engrossed in the pasture, but other elephants—males, females, younglings, or cubs—eat the broken branches that he has dragged down, the wild bull elephant is horrified, repelled, and disgusted by that. When a wild bull elephant has plunged into the pool, but other elephants—males, females, younglings, or cubs—got there first and stirred up the water with their trunks, the wild bull elephant is horrified, repelled, and disgusted by that. When a wild bull elephant has come out of the pool and the female elephants bump into him, the wild bull elephant is horrified, repelled, and disgusted by that.

    තස්මිං, භික්ඛවේ, සමයේ ආරඤ්ඤිකස්ස නාගස්ස ඒවං හෝති: ‘අහං ඛෝ ඒතරහි ආකිණ්ණෝ විහරාමි හත්ථීහි හත්ථිනීහි හත්ථිකලභේහි හත්ථිච්ඡාපේහි. ඡින්නග්ගානි චේව තිණානි ඛාදාමි, ඕභග්ගෝභග්ගඤ්ච මේ සාඛාභඞ්ගං ඛාදන්ති, ආවිලානි ච පානීයානි පිවාමි, ඕගාහා ච මේ උත්තිණ්ණස්ස හත්ථිනියෝ කායං උපනිඝංසන්තියෝ ගච්ඡන්ති. යන්නූනාහං ඒකෝ ගණස්මා වූපකට්ඨෝ විහරේය්‍යන්(අ)ති. සෝ අපරේන සමයේන ඒකෝ ගණස්මා වූපකට්ඨෝ විහරති, අච්ඡින්නග්ගානි චේව තිණානි ඛාදති, ඕභග්ගෝභග්ගඤ්චස්ස සාඛාභඞ්ගං න ඛාදන්ති, අනාවිලානි ච පානීයානි පිවති, ඕගාහා චස්ස උත්තිණ්ණස්ස න හත්ථිනියෝ කායං උපනිඝංසන්තියෝ ගච්ඡන්ති.

    At that time the wild bull elephant thinks: ‘These days I live crowded by other males, females, younglings, and cubs. I eat the grass they’ve trampled, and they eat the broken branches I’ve dragged down. I drink muddy water, and after my bath the female elephants bump into me. Why don’t I live alone, withdrawn from the herd?’ After some time he lives alone, withdrawn from the herd, and he eats untrampled grass, and other elephants don’t eat the broken branches he has dragged down. He doesn’t drink muddy water, and the female elephants don’t bump into him after his bath.

    තස්මිං, භික්ඛවේ, සමයේ ආරඤ්ඤිකස්ස නාගස්ස ඒවං හෝති: ‘අහං ඛෝ පුබ්බේ ආකිණ්ණෝ විහාසිං හත්ථීහි හත්ථිනීහි හත්ථිකලභේහි හත්ථිච්ඡාපේහි, ඡින්නග්ගානි චේව තිණානි ඛාදිං, ඕභග්ගෝභග්ගඤ්ච මේ සාඛාභඞ්ගං ඛාදිංසු, ආවිලානි ච පානීයානි අපායිං, ඕගාහා ච මේ උත්තිණ්ණස්ස හත්ථිනියෝ කායං උපනිඝංසන්තියෝ අගමංසු. සෝහං ඒතරහි ඒකෝ ගණස්මා වූපකට්ඨෝ විහරාමි, අච්ඡින්නග්ගානි චේව තිණානි ඛාදාමි, ඕභග්ගෝභග්ගඤ්ච මේ සාඛාභඞ්ගං න ඛාදන්ති, අනාවිලානි ච පානීයානි පිවාමි, ඕගාහා ච මේ උත්තිණ්ණස්ස න හත්ථිනියෝ කායං උපනිඝංසන්තියෝ ගච්ඡන්තී(අ)ති. සෝ සෝණ්ඩාය සාඛාභඞ්ගං භඤ්ජිත්වා සාඛාභඞ්ගේන කායං පරිමජ්ජිත්වා අත්තමනෝ සෝණ්ඩං සංහරති.

    At that time the wild bull elephant thinks: ‘Formerly I lived crowded by other males, females, younglings, and cubs. I ate the grass they’d trampled, and they ate the broken branches I’d dragged down. I drank muddy water, and after my bath the female elephants bumped into me. Now I live alone, and I’m free of all these things.’ He breaks off a branch and scratches his body, happily relieving his itches.

    ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, යස්මිං සමයේ භික්ඛු ආකිණ්ණෝ විහරති භික්ඛූහි භික්ඛුනීහි උපාසකේහි උපාසිකාහි රඤ්ඤා රාජමහාමත්තේහි තිත්ථියේහි තිත්ථියසාවකේහි, තස්මිං, භික්ඛවේ, සමයේ භික්ඛුස්ස ඒවං හෝති: ‘අහං ඛෝ ඒතරහි ආකිණ්ණෝ විහරාමි භික්ඛූහි භික්ඛුනීහි උපාසකේහි උපාසිකාහි රඤ්ඤා රාජමහාමත්තේහි තිත්ථියේහි තිත්ථියසාවකේහි. යන්නූනාහං ඒකෝ ගණස්මා වූපකට්ඨෝ විහරේය්‍යන්(අ)ති. සෝ විවිත්තං සේනාසනං භජති අරඤ්ඤං රුක්ඛමූලං පබ්බතං කන්දරං ගිරිගුහං සුසානං වනපත්ථං අබ්භෝකාසං පලාලපුඤ්ජං. සෝ අරඤ්ඤගතෝ වා රුක්ඛමූලගතෝ වා සුඤ්ඤාගාරගතෝ වා නිසීදති පල්ලඞ්කං ආභුජිත්වා උජුං කායං පණිධාය පරිමුඛං සතිං උපට්ඨපේත්වා.

    In the same way, when a bhikkhu lives crowded by monks, nuns, laymen, and laywomen; by rulers and their ministers, and by monastics of other religions and their disciples, they think: ‘These days I live crowded by monks, nuns, laymen, and laywomen; by rulers and their ministers, and monastics of other religions and their disciples. Why don’t I live alone, withdrawn from the group?’ They frequent a secluded lodging—a wilderness, the root of a tree, a hill, a ravine, a mountain cave, a charnel ground, a forest, the open air, a heap of straw. Gone to a wilderness, or to the root of a tree, or to an empty hut, they sit down cross-legged, set their body straight, and establish mindfulness in front of them.

    සෝ අභිජ්ඣං ලෝකේ පහාය විගතාභිජ්ඣේන චේතසා විහරති, අභිජ්ඣාය චිත්තං පරිසෝධේති; බ්‍යාපාදපදෝසං පහාය අබ්‍යාපන්නචිත්තෝ විහරති සබ්බපාණභූතහිතානුකම්පී, බ්‍යාපාදපදෝසා චිත්තං පරිසෝධේති; ථිනමිද්ධං පහාය විගතථිනමිද්ධෝ විහරති ආලෝකසඤ්ඤී සතෝ සම්පජානෝ, ථිනමිද්ධා චිත්තං පරිසෝධේති; උද්ධච්චකුක්කුච්චං පහාය අනුද්ධතෝ විහරති අජ්ඣත්තං වූපසන්තචිත්තෝ, උද්ධච්චකුක්කුච්චා චිත්තං පරිසෝධේති; විචිකිච්ඡං පහාය තිණ්ණවිචිකිච්ඡෝ විහරති අකථඞ්කථී කුසලේසු ධම්මේසු, විචිකිච්ඡාය චිත්තං පරිසෝධේති. සෝ ඉමේ පඤ්ච නීවරණේ පහාය චේතසෝ උපක්කිලේසේ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණේ විවිච්චේව කාමේහි විවිච්ච අකුසලේහි ධම්මේහි සවිතක්කං සවිචාරං විවේකජං පීතිසුඛං පඨමං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ අත්තමනෝ සෝණ්ඩං සංහරති. විතක්කවිචාරානං වූපසමා …පේ… දුතියං ඣානං … තතියං ඣානං … චතුත්ථං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ අත්තමනෝ සෝණ්ඩං සංහරති.

    Giving up covetousness for the world, they meditate with a heart rid of covetousness, cleansing the mind of covetousness. Giving up ill will and malevolence, they meditate with a mind rid of ill will, full of compassion for all living beings, cleansing the mind of ill will. Giving up dullness and drowsiness, they meditate with a mind free of dullness and drowsiness, perceiving light, mindful and aware, cleansing the mind of dullness and drowsiness. Giving up restlessness and remorse, they meditate without restlessness, their mind peaceful inside, cleansing the mind of restlessness and remorse. Giving up doubt, they meditate having gone beyond doubt, not undecided about skillful qualities, cleansing the mind of doubt. They give up these five hindrances, corruptions of the heart that weaken wisdom. Then, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, they enter and remain in the first jhāna, which has the rapture and bliss born of seclusion, while placing the mind and keeping it connected. They happily relieve their itches. As the placing of the mind and keeping it connected are stilled, they enter and remain in the second jhāna … third jhāna … fourth jhāna. They happily relieve their itches.

    සබ්බසෝ රූපසඤ්ඤානං සමතික්කමා පටිඝසඤ්ඤානං අත්ථඞ්ගමා නානත්තසඤ්ඤානං අමනසිකාරා ‘අනන්තෝ ආකාසෝ(අ)ති ආකාසානඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ අත්තමනෝ සෝණ්ඩං සංහරති. සබ්බසෝ ආකාසානඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘අනන්තං විඤ්ඤාණන්(අ)ති විඤ්ඤාණඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති … සබ්බසෝ විඤ්ඤාණඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘නත්ථි කිඤ්චී(අ)ති ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති … සබ්බසෝ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං සමතික්කම්ම නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති … සබ්බසෝ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං සමතික්කම්ම සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං උපසම්පජ්ජ විහරති, පඤ්ඤාය චස්ස දිස්වා ආසවා පරික්ඛීණා හෝන්ති. සෝ අත්තමනෝ සෝණ්ඩං සංහරතී”ති.

    Going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, they enter and remain in the dimension of infinite space. They happily relieve their itches. Going totally beyond the dimension of infinite space, aware that ‘consciousness is infinite’, they enter and remain in the dimension of infinite consciousness. … Going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that ‘there is nothing at all’, they enter and remain in the dimension of nothingness. … Going totally beyond the dimension of nothingness, they enter and remain in the dimension of neither perception nor non-perception. … Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond the dimension of neither perception nor non-perception, enters and remains in the cessation of perception and feeling. And, having seen with wisdom, their defilements come to an end. They happily relieve their itches.”

    නවමං.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact