| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationමජ්ඣිම නිකාය 146
The Middle-Length Suttas Collection 146
නන්දකෝවාදසුත්ත
Advice from Nandaka
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ.
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery.
අථ ඛෝ මහාපජාපතිගෝතමී පඤ්චමත්තේහි භික්ඛුනිසතේහි සද්ධිං යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං අට්ඨාසි. ඒකමන්තං ඨිතා ඛෝ මහාපජාපතිගෝතමී භගවන්තං ඒතදවෝච: “ඕවදතු, භන්තේ, භගවා භික්ඛුනියෝ; අනුසාසතු, භන්තේ, භගවා භික්ඛුනියෝ; කරෝතු, භන්තේ, භගවා භික්ඛුනීනං ධම්මිං කථන්”ති.
Then Mahāpajāpatī Gotamī together with around five hundred nuns approached the Buddha, bowed, stood to one side, and said to him, “Sir, may the Buddha please advise and instruct the nuns. Please give the nuns a Dhamma talk.”
තේන ඛෝ පන සමයේන ථේරා භික්ඛූ භික්ඛුනියෝ ඕවදන්ති පරියායේන. ආයස්මා නන්දකෝ න ඉච්ඡති භික්ඛුනියෝ ඕවදිතුං පරියායේන.
Now at that time the senior monks were taking turns to advise the nuns. But Venerable Nandaka didn’t want to take his turn.
අථ ඛෝ භගවා ආයස්මන්තං ආනන්දං ආමන්තේසි: “කස්ස නු ඛෝ, ආනන්ද, අජ්ජ පරියායෝ භික්ඛුනියෝ ඕවදිතුං පරියායේනා”ති?
Then the Buddha said to Venerable Ānanda, “Ānanda, whose turn is it to advise the nuns today?”
“සබ්බේහේව, භන්තේ, කතෝ පරියායෝ භික්ඛුනියෝ ඕවදිතුං පරියායේන. අයං, භන්තේ, ආයස්මා නන්දකෝ න ඉච්ඡති භික්ඛුනියෝ ඕවදිතුං පරියායේනා”ති.
“It’s Nandaka’s turn, sir, but he doesn’t want to do it.”
අථ ඛෝ භගවා ආයස්මන්තං නන්දකං ආමන්තේසි: “ඕවද, නන්දක, භික්ඛුනියෝ; අනුසාස, නන්දක, භික්ඛුනියෝ; කරෝහි ත්වං, බ්‍රාහ්මණ, භික්ඛුනීනං ධම්මිං කථන්”ති.
Then the Buddha said to Nandaka, “Nandaka, please advise and instruct the nuns. Please, brahmin, give the nuns a Dhamma talk.”
“ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ ආයස්මා නන්දකෝ භගවතෝ පටිස්සුත්වා පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය සාවත්ථිං පිණ්ඩාය පාවිසි. සාවත්ථියං පිණ්ඩාය චරිත්වා පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තෝ අත්තදුතියෝ යේන රාජකාරාමෝ තේනුපසඞ්කමි. අද්දසංසු ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ ආයස්මන්තං නන්දකං දූරතෝව ආගච්ඡන්තං. දිස්වාන ආසනං පඤ්ඤාපේසුං, උදකඤ්ච පාදානං උපට්ඨපේසුං. නිසීදි ඛෝ ආයස්මා නන්දකෝ පඤ්ඤත්තේ ආසනේ. නිසජ්ජ පාදේ පක්ඛාලේසි. තාපි ඛෝ භික්ඛුනියෝ ආයස්මන්තං නන්දකං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු.
“Yes, sir,” replied Nandaka. Then, in the morning, he robed up and, taking his bowl and robe, entered Sāvatthī for alms. He wandered for alms in Sāvatthī. After the meal, on his return from almsround, he went to the Royal Monastery with a companion. Those nuns saw him coming off in the distance, so they spread out a seat and placed water for washing the feet. Nandaka sat down on the seat spread out, and washed his feet. Those nuns bowed, and sat down to one side.
ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ ආයස්මා නන්දකෝ ඒතදවෝච: “පටිපුච්ඡකථා ඛෝ, භගිනියෝ, භවිස්සති. තත්ථ ආජානන්තීහි: ‘ආජානාමා(අ) තිස්ස වචනීයං, න ආජානන්තීහි: ‘න ආජානාමා(අ) තිස්ස වචනීයං. යස්සා වා පනස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා අහමේව තත්ථ පටිපුච්ඡිතබ්බෝ: ‘ඉදං, භන්තේ, කථං; ඉමස්ස ක්වත්ථෝ(අ)”ති?
Nandaka said to them, “Sisters, this talk shall be in the form of questions. When you understand, say so. When you don’t understand, say so. If anyone has a doubt or uncertainty, ask me about it: ‘Why, sir, does it say this? What does that mean?’”
“ඒත්තකේනපි මයං, භන්තේ, අය්‍යස්ස නන්දකස්ස අත්තමනා අභිරද්ධා යං නෝ අය්‍යෝ නන්දකෝ පවාරේතී”ති.
“We’re already delighted and satisfied with Venerable Nandaka, since he invites us like this.”
“තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, චක්ඛු නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?
“What do you think, sisters? Is the eye permanent or impermanent?”
“අනිච්චං, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති?
“But if it’s impermanent, is it suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති?
“But if it’s impermanent, suffering, and perishable, is it fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, සෝතං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ …පේ… ඝානං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ” … “ජිව්හා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ” … “කායෝ නිච්චෝ වා අනිච්චෝ වා”ති? “අනිච්චෝ, භන්තේ” … “මනෝ නිච්චෝ වා අනිච්චෝ වා”ති?
“What do you think, sisters? Is the ear … nose … tongue … body … mind permanent or impermanent?”
“අනිච්චෝ, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති?
“But if it’s impermanent, is it suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති?
“But if it’s impermanent, suffering, and perishable, is it fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “පුබ්බේව නෝ ඒතං, භන්තේ, යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨං: ‘ඉතිපිමේ ඡ අජ්ඣත්තිකා ආයතනා අනිච්චා(අ)”ති.
“No, sir. Why is that? Because we have already truly seen this with right wisdom: ‘So these six interior sense fields are impermanent.’”
“සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
“Good, good, sisters! That’s how it is for a noble disciple who truly sees with right wisdom.
තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, රූපා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති?
What do you think, sisters? Are sights permanent or impermanent?”
“අනිච්චා, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති?
“But if they're impermanent, are they suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති?
“But if they're impermanent, suffering, and perishable, are they fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, සද්දා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ …පේ… ගන්ධා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ” … “රසා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ” … “ඵෝට්ඨබ්බා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ” … “ධම්මා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති?
“What do you think, sisters? Are sounds … smells … tastes … touches … thoughts permanent or impermanent?”
“අනිච්චා, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති?
“But if they're impermanent, are they suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති?
“But if they're impermanent, suffering, and perishable, are they fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “පුබ්බේව නෝ ඒතං, භන්තේ, යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨං: ‘ඉතිපිමේ ඡ බාහිරා ආයතනා අනිච්චා(අ)”ති.
“No, sir. Why is that? Because we have already truly seen this with right wisdom: ‘So these six exterior sense fields are impermanent.’”
“සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
“Good, good, sisters! That’s how it is for a noble disciple who truly sees with right wisdom.
තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, චක්ඛුවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති? “දුක්ඛං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, සෝතවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ …පේ… ඝානවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ” … “ජිව්හාවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ” … “කායවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ” … “මනෝවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?
What do you think, sisters? Is eye consciousness … ear consciousness … nose consciousness … tongue consciousness … body consciousness … mind consciousness permanent or impermanent?”
“අනිච්චං, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වාති”?
“But if it’s impermanent, is it suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති?
“But if it’s impermanent, suffering, and perishable, is it fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “පුබ්බේව නෝ ඒතං, භන්තේ, යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨං: ‘ඉතිපිමේ ඡ විඤ්ඤාණකායා අනිච්චා(අ)”ති.
“No, sir. Why is that? Because we have already truly seen this with right wisdom: ‘So these six classes of consciousness are impermanent.’”
“සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
“Good, good, sisters! That’s how it is for a noble disciple who truly sees with right wisdom.
සේය්‍යථාපි, භගිනියෝ, තේලප්පදීපස්ස ඣායතෝ තේලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, වට්ටිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, අච්චිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, ආභාපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා. යෝ නු ඛෝ, භගිනියෝ, ඒවං වදේය්‍ය: ‘අමුස්ස තේලප්පදීපස්ස ඣායතෝ තේලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, වට්ටිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, අච්චිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා; යා ච ඛ්වාස්ස ආභා සා නිච්චා ධුවා සස්සතා අවිපරිණාමධම්මා(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති?
Suppose there was an oil lamp burning. The oil, wick, flame, and light were all impermanent and perishable. Now, suppose someone was to say: ‘While this oil lamp is burning, the oil, the wick, and the flame are all impermanent and perishable. But the light is permanent, lasting, eternal, and imperishable.’ Would they be speaking rightly?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “අමුස්ස හි, භන්තේ, තේලප්පදීපස්ස ඣායතෝ තේලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, වට්ටිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, අච්චිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා; පගේවස්ස ආභා අනිච්චා විපරිණාමධම්මා”ති.
“No, sir. Why is that? Because that oil lamp’s oil, wick, and flame are all impermanent and perishable, let alone the light.”
“ඒවමේව ඛෝ, භගිනියෝ, යෝ නු ඛෝ ඒවං වදේය්‍ය: ‘ඡ ඛෝමේ අජ්ඣත්තිකා ආයතනා අනිච්චා; යඤ්ච ඛෝ ඡ අජ්ඣත්තිකේ ආයතනේ පටිච්ච පටිසංවේදේති සුඛං වා දුක්ඛං වා අදුක්ඛමසුඛං වා තං නිච්චං ධුවං සස්සතං අවිපරිණාමධම්මන්(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති?
“In the same way, suppose someone was to say: ‘These six interior sense fields are impermanent. But the feeling—whether pleasant, painful, or neutral—that I experience due to these six interior sense fields is permanent, lasting, eternal, and imperishable.’ Would they be speaking rightly?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “තජ්ජං තජ්ජං, භන්තේ, පච්චයං පටිච්ච තජ්ජා තජ්ජා වේදනා උප්පජ්ජන්ති. තජ්ජස්ස තජ්ජස්ස පච්චයස්ස නිරෝධා තජ්ජා තජ්ජා වේදනා නිරුජ්ඣන්තී”ති.
“No, sir. Why is that? Because each kind of feeling arises dependent on the corresponding condition. When the corresponding condition ceases, the appropriate feeling ceases.”
“සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
“Good, good, sisters! That’s how it is for a noble disciple who truly sees with right wisdom.
සේය්‍යථාපි, භගිනියෝ, මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ මූලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඛන්ධෝපි අනිච්චෝ විපරිණාමධම්මෝ, සාඛාපලාසම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඡායාපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා. යෝ නු ඛෝ, භගිනියෝ, ඒවං වදේය්‍ය: ‘අමුස්ස මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ මූලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඛන්ධෝපි අනිච්චෝ විපරිණාමධම්මෝ, සාඛාපලාසම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, යා ච ඛ්වාස්ස ඡායා සා නිච්චා ධුවා සස්සතා අවිපරිණාමධම්මා(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති?
Suppose there was a large tree standing with heartwood. The roots, trunk, branches and leaves, and shadow were all impermanent and perishable. Now, suppose someone was to say: ‘There’s a large tree standing with heartwood. The roots, trunk, and branches and leaves are all impermanent and perishable. But the shadow is permanent, lasting, eternal, and imperishable.’ Would they be speaking rightly?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “අමුස්ස හි, භන්තේ, මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ මූලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඛන්ධෝපි අනිච්චෝ විපරිණාමධම්මෝ, සාඛාපලාසම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං; පගේවස්ස ඡායා අනිච්චා විපරිණාමධම්මා”ති.
“No, sir. Why is that? Because that large tree’s roots, trunk, and branches and leaves are all impermanent and perishable, let alone the shadow.”
“ඒවමේව ඛෝ, භගිනියෝ, යෝ නු ඛෝ ඒවං වදේය්‍ය: ‘ඡ ඛෝමේ බාහිරා ආයතනා අනිච්චා. යඤ්ච ඛෝ ඡ බාහිරේ ආයතනේ පටිච්ච පටිසංවේදේති සුඛං වා දුක්ඛං වා අදුක්ඛමසුඛං වා තං නිච්චං ධුවං සස්සතං අවිපරිණාමධම්මන්(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති?
“In the same way, suppose someone was to say: ‘These six exterior sense fields are impermanent. But the feeling—whether pleasant, painful, or neutral—that I experience due to these six exterior sense fields is permanent, lasting, eternal, and imperishable.’ Would they be speaking rightly?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “තජ්ජං තජ්ජං, භන්තේ, පච්චයං පටිච්ච තජ්ජා තජ්ජා වේදනා උප්පජ්ජන්ති. තජ්ජස්ස තජ්ජස්ස පච්චයස්ස නිරෝධා තජ්ජා තජ්ජා වේදනා නිරුජ්ඣන්තී”ති.
“No, sir. Why is that? Because each kind of feeling arises dependent on the corresponding condition. When the corresponding condition ceases, the appropriate feeling ceases.”
“සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
“Good, good, sisters! That’s how it is for a noble disciple who truly sees with right wisdom.
සේය්‍යථාපි, භගිනියෝ, දක්ඛෝ ගෝඝාතකෝ වා ගෝඝාතකන්තේවාසී වා ගාවිං වධිත්වා තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන ගාවිං සඞ්කන්තේය්‍ය අනුපහච්ච අන්තරං මංසකායං අනුපහච්ච බාහිරං චම්මකායං. යං යදේව තත්ථ අන්තරා විලිමංසං අන්තරා න්හාරු අන්තරා බන්ධනං තං තදේව තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන සඤ්ඡින්දේය්‍ය සඞ්කන්තේය්‍ය සම්පකන්තේය්‍ය සම්පරිකන්තේය්‍ය. සඤ්ඡින්දිත්වා සඞ්කන්තිත්වා සම්පකන්තිත්වා සම්පරිකන්තිත්වා විධුනිත්වා බාහිරං චම්මකායං තේනේව චම්මේන තං ගාවිං පටිච්ඡාදේත්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘තථේවායං ගාවී සංයුත්තා ඉමිනාව චම්මේනා(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති?
Suppose a deft butcher or their apprentice was to kill a cow and carve it with a sharp meat cleaver. Without damaging the flesh inside or the hide outside, they’d cut, carve, sever, and slice through the connecting tendons, sinews, and ligaments, and then peel off the outer hide. Then they’d wrap that cow up in that very same hide and say: ‘This cow is joined to its hide just like before.’ Would they be speaking rightly?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “අමු හි, භන්තේ, දක්ඛෝ ගෝඝාතකෝ වා ගෝඝාතකන්තේවාසී වා ගාවිං වධිත්වා තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන ගාවිං සඞ්කන්තේය්‍ය අනුපහච්ච අන්තරං මංසකායං අනුපහච්ච බාහිරං චම්මකායං. යං යදේව තත්ථ අන්තරා විලිමංසං අන්තරා න්හාරු අන්තරා බන්ධනං තං තදේව තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන සඤ්ඡින්දේය්‍ය සඞ්කන්තේය්‍ය සම්පකන්තේය්‍ය සම්පරිකන්තේය්‍ය. සඤ්ඡින්දිත්වා සඞ්කන්තිත්වා සම්පකන්තිත්වා සම්පරිකන්තිත්වා විධුනිත්වා බාහිරං චම්මකායං තේනේව චම්මේන තං ගාවිං පටිච්ඡාදේත්වා කිඤ්චාපි සෝ ඒවං වදේය්‍ය: ‘තථේවායං ගාවී සංයුත්තා ඉමිනාව චම්මේනා(අ)ති; අථ ඛෝ සා ගාවී විසංයුත්තා තේනේව චම්මේනා”ති.
“No, sir. Why is that? Because even if they wrap that cow up in that very same hide and say: ‘This cow is joined to its hide just like before,’ still that cow is not joined to that hide.”
“උපමා ඛෝ මේ අයං, භගිනියෝ, කතා අත්ථස්ස විඤ්ඤාපනාය. අයමේවේත්ථ අත්ථෝ; ‘අන්තරා මංසකායෝ(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, ඡන්නේතං අජ්ඣත්තිකානං ආයතනානං අධිවචනං; ‘බාහිරෝ චම්මකායෝ(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, ඡන්නේතං බාහිරානං ආයතනානං අධිවචනං; ‘අන්තරා විලිමංසං, අන්තරා න්හාරු, අන්තරා බන්ධනන්(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, නන්දීරාගස්සේතං අධිවචනං; ‘තිණ්හං ගෝවිකන්තනන්(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, අරියායේතං පඤ්ඤාය අධිවචනං; යායං අරියා පඤ්ඤා අන්තරා කිලේසං අන්තරා සංයෝජනං අන්තරා බන්ධනං සඤ්ඡින්දති සඞ්කන්තති සම්පකන්තති සම්පරිකන්තති.
“I’ve made up this simile to make a point. And this is the point. ‘The inner flesh’ is a term for the six interior sense fields. ‘The outer hide’ is a term for the six exterior sense fields. ‘The connecting tendons, sinews, and ligaments’ is a term for greed and relishing. ‘A sharp meat cleaver’ is a term for noble wisdom. And it is that noble wisdom which cuts, carves, severs, and slices the connecting corruption, fetter, and bond.
සත්ත ඛෝ පනිමේ, භගිනියෝ, බෝජ්ඣඞ්ගා, යේසං භාවිතත්තා බහුලීකතත්තා භික්ඛු ආසවානං ඛයා අනාසවං චේතෝවිමුත්තිං පඤ්ඤාවිමුත්තිං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරති. කතමේ සත්ත? ඉධ, භගිනියෝ, භික්ඛු සතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. ධම්මවිචයසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති …පේ… වීරියසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … පීතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … පස්සද්ධිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … සමාධිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … උපේක්ඛාසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. ඉමේ ඛෝ, භගිනියෝ, සත්ත බෝජ්ඣඞ්ගා, යේසං භාවිතත්තා බහුලීකතත්තා භික්ඛු ආසවානං ඛයා අනාසවං චේතෝවිමුත්තිං පඤ්ඤාවිමුත්තිං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරතී”ති.
Sisters, by developing and cultivating these seven awakening factors, a bhikkhu realizes the undefiled freedom of heart and freedom by wisdom in this very life. And they live having realized it with their own insight due to the ending of defilements. What seven? It’s when a bhikkhu develops the awakening factors of mindfulness, investigation of principles, energy, rapture, tranquility, immersion, and equanimity, which rely on seclusion, fading away, and cessation, and ripen as letting go. It is by developing and cultivating these seven awakening factors that a bhikkhu realizes the undefiled freedom of heart and freedom by wisdom in this very life. And they live having realized it with their own insight due to the ending of defilements.”
අථ ඛෝ ආයස්මා නන්දකෝ තා භික්ඛුනියෝ ඉමිනා ඕවාදේන ඕවදිත්වා උය්‍යෝජේසි: “ගච්ඡථ, භගිනියෝ; කාලෝ”ති.
Then after giving this advice to the nuns, Nandaka dismissed them, saying, “Go, sisters, it is time.”
අථ ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ ආයස්මතෝ නන්දකස්ස භාසිතං අභිනන්දිත්වා අනුමෝදිත්වා උට්ඨායාසනා ආයස්මන්තං නන්දකං අභිවාදේත්වා පදක්ඛිණං කත්වා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං අට්ඨංසු. ඒකමන්තං ඨිතා ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ භගවා ඒතදවෝච: “ගච්ඡථ, භික්ඛුනියෝ; කාලෝ”ති.
And then those nuns approved and agreed with what Nandaka had said. They got up from their seat, bowed, and respectfully circled him, keeping him on their right. Then they went up to the Buddha, bowed, and stood to one side. The Buddha said to them, “Go, nuns, it is time.”
අථ ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ භගවන්තං අභිවාදේත්වා පදක්ඛිණං කත්වා පක්කමිංසු.
Then those nuns bowed to the Buddha respectfully circled him, keeping him on their right, before departing.
අථ ඛෝ භගවා අචිරපක්කන්තීසු තාසු භික්ඛුනීසු භික්ඛූ ආමන්තේසි: “සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, තදහුපෝසථේ චාතුද්දසේ න හෝති බහුනෝ ජනස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා: ‘ඌනෝ නු ඛෝ චන්දෝ, පුණ්ණෝ නු ඛෝ චන්දෝ(අ)ති, අථ ඛෝ ඌනෝ චන්දෝ ත්වේව හෝති.
Soon after those nuns had left, the Buddha addressed the bhikkhus: “Suppose, bhikkhus, it was the Uposatha day of the fourteenth. You wouldn’t get lots of people wondering whether the moon is full or not, since it is obviously not full.
ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, තා භික්ඛුනියෝ නන්දකස්ස ධම්මදේසනාය අත්තමනා හෝන්ති නෝ ච ඛෝ පරිපුණ්ණසඞ්කප්පා”ති.
In the same way, those nuns were uplifted by Nandaka’s Dhamma teaching, but they still haven’t found what they’re looking for.”
අථ ඛෝ භගවා ආයස්මන්තං නන්දකං ආමන්තේසි: “තේන හි ත්වං, නන්දක, ස්වේපි තා භික්ඛුනියෝ තේනේවෝවාදේන ඕවදේය්‍යාසී”ති.
Then the Buddha said to Nandaka, “Well then, Nandaka, tomorrow you should give those nuns the same advice again.”
“ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ ආයස්මා නන්දකෝ භගවතෝ පච්චස්සෝසි. අථ ඛෝ ආයස්මා නන්දකෝ තස්සා රත්තියා අච්චයේන පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය සාවත්ථිං පිණ්ඩාය පාවිසි. සාවත්ථියං පිණ්ඩාය චරිත්වා පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තෝ අත්තදුතියෝ යේන රාජකාරාමෝ තේනුපසඞ්කමි. අද්දසංසු ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ ආයස්මන්තං නන්දකං දූරතෝව ආගච්ඡන්තං. දිස්වාන ආසනං පඤ්ඤාපේසුං, උදකඤ්ච පාදානං උපට්ඨපේසුං. නිසීදි ඛෝ ආයස්මා නන්දකෝ පඤ්ඤත්තේ ආසනේ. නිසජ්ජ පාදේ පක්ඛාලේසි. තාපි ඛෝ භික්ඛුනියෝ ආයස්මන්තං නන්දකං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ ආයස්මා නන්දකෝ ඒතදවෝච: “පටිපුච්ඡකථා ඛෝ, භගිනියෝ, භවිස්සති. තත්ථ ආජානන්තීහි ‘ආජානාමා(අ) තිස්ස වචනීයං, න ආජානන්තීහි ‘න ආජානාමා(අ) තිස්ස වචනීයං. යස්සා වා පනස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා, අහමේව තත්ථ පටිපුච්ඡිතබ්බෝ: ‘ඉදං, භන්තේ, කථං; ඉමස්ස ක්වත්ථෝ(අ)”ති. “ඒත්තකේනපි මයං, භන්තේ, අය්‍යස්ස නන්දකස්ස අත්තමනා අභිරද්ධා යං නෝ අය්‍යෝ නන්දකෝ පවාරේතී”ති.
“Yes, sir,” Nandaka replied. And the next day he went to those nuns, and all unfolded just like the previous day.
“තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, චක්ඛු නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති? “දුක්ඛං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, සෝතං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ …පේ… ඝානං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ … ජිව්හා … කායෝ … මනෝ නිච්චෝ වා අනිච්චෝ වා”ති? “අනිච්චෝ, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති? “දුක්ඛං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “පුබ්බේව නෝ ඒතං, භන්තේ, යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨං: ‘ඉතිපිමේ ඡ අජ්ඣත්තිකා ආයතනා අනිච්චා(අ)”ති. “සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, රූපා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති? “දුක්ඛං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, සද්දා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ …පේ… ගන්ධා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ … රසා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ … ඵෝට්ඨබ්බා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ … ධම්මා නිච්චා වා අනිච්චා වා”ති? “අනිච්චා, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති? “දුක්ඛං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “පුබ්බේව නෝ ඒතං, භන්තේ, යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨං: ‘ඉතිපිමේ ඡ බාහිරා ආයතනා අනිච්චා(අ)”ති. “සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
තං කිං මඤ්ඤථ, භගිනියෝ, චක්ඛුවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ …පේ… සෝතවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ … ඝානවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ … ජිව්හාවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ … කායවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ … මනෝවිඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති? “අනිච්චං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති? “දුක්ඛං, භන්තේ”. “යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “පුබ්බේව නෝ ඒතං, භන්තේ, යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨං: ‘ඉතිපිමේ ඡ විඤ්ඤාණකායා අනිච්චා(අ)”ති. “සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
සේය්‍යථාපි, භගිනියෝ, තේලප්පදීපස්ස ඣායතෝ තේලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, වට්ටිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, අච්චිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, ආභාපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා. යෝ නු ඛෝ, භගිනියෝ, ඒවං වදේය්‍ය: ‘අමුස්ස තේලප්පදීපස්ස ඣායතෝ තේලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, වට්ටිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, අච්චිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා; යා ච ඛ්වාස්ස ආභා සා නිච්චා ධුවා සස්සතා අවිපරිණාමධම්මා(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “අමුස්ස හි, භන්තේ, තේලප්පදීපස්ස ඣායතෝ තේලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, වට්ටිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා, අච්චිපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා; පගේවස්ස ආභා අනිච්චා විපරිණාමධම්මා”ති. “ඒවමේව ඛෝ, භගිනියෝ, යෝ නු ඛෝ ඒවං වදේය්‍ය: ‘ඡ ඛෝමේ අජ්ඣත්තිකා ආයතනා අනිච්චා. යඤ්ච ඛෝ ඡ අජ්ඣත්තිකේ ආයතනේ පටිච්ච පටිසංවේදේති සුඛං වා දුක්ඛං වා අදුක්ඛමසුඛං වා තං නිච්චං ධුවං සස්සතං අවිපරිණාමධම්මන්(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “තජ්ජං තජ්ජං, භන්තේ, පච්චයං පටිච්ච තජ්ජා තජ්ජා වේදනා උප්පජ්ජන්ති. තජ්ජස්ස තජ්ජස්ස පච්චයස්ස නිරෝධා තජ්ජා තජ්ජා වේදනා නිරුජ්ඣන්තී”ති. “සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
සේය්‍යථාපි, භගිනියෝ, මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ මූලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඛන්ධෝපි අනිච්චෝ විපරිණාමධම්මෝ, සාඛාපලාසම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඡායාපි අනිච්චා විපරිණාමධම්මා. යෝ නු ඛෝ, භගිනියෝ, ඒවං වදේය්‍ය: ‘අමුස්ස මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ මූලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඛන්ධෝපි අනිච්චෝ විපරිණාමධම්මෝ, සාඛාපලාසම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං; යා ච ඛ්වාස්ස ඡායා සා නිච්චා ධුවා සස්සතා අවිපරිණාමධම්මා(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “අමුස්ස හි, භන්තේ, මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ මූලම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං, ඛන්ධෝපි අනිච්චෝ විපරිණාමධම්මෝ, සාඛාපලාසම්පි අනිච්චං විපරිණාමධම්මං; පගේවස්ස ඡායා අනිච්චා විපරිණාමධම්මා”ති. “ඒවමේව ඛෝ, භගිනියෝ, යෝ නු ඛෝ ඒවං වදේය්‍ය: ‘ඡ ඛෝමේ බාහිරා ආයතනා අනිච්චා. යඤ්ච ඛෝ බාහිරේ ආයතනේ පටිච්ච පටිසංවේදේති සුඛං වා දුක්ඛං වා අදුක්ඛමසුඛං වා තං නිච්චං ධුවං සස්සතං අවිපරිණාමධම්මන්(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “තජ්ජං තජ්ජං, භන්තේ, පච්චයං පටිච්ච තජ්ජා තජ්ජා වේදනා උප්පජ්ජන්ති. තජ්ජස්ස තජ්ජස්ස පච්චයස්ස නිරෝධා තජ්ජා තජ්ජා වේදනා නිරුජ්ඣන්තී”ති. “සාධු සාධු, භගිනියෝ. ඒවඤ්හේතං, භගිනියෝ, හෝති අරියසාවකස්ස යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ.
සේය්‍යථාපි, භගිනියෝ, දක්ඛෝ ගෝඝාතකෝ වා ගෝඝාතකන්තේවාසී වා ගාවිං වධිත්වා තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන ගාවිං සඞ්කන්තේය්‍ය අනුපහච්ච අන්තරං මංසකායං අනුපහච්ච බාහිරං චම්මකායං. යං යදේව තත්ථ අන්තරා විලිමංසං අන්තරා න්හාරු අන්තරා බන්ධනං තං තදේව තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන සඤ්ඡින්දේය්‍ය සඞ්කන්තේය්‍ය සම්පකන්තේය්‍ය සම්පරිකන්තේය්‍ය. සඤ්ඡින්දිත්වා සඞ්කන්තිත්වා සම්පකන්තිත්වා සම්පරිකන්තිත්වා විධුනිත්වා බාහිරං චම්මකායං තේනේව චම්මේන තං ගාවිං පටිච්ඡාදේත්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘තථේවායං ගාවී සංයුත්තා ඉමිනාව චම්මේනා(අ)ති; සම්මා නු ඛෝ සෝ, භගිනියෝ, වදමානෝ වදේය්‍යා”ති? “නෝ හේතං, භන්තේ”. “තං කිස්ස හේතු”? “අමු හි, භන්තේ, දක්ඛෝ ගෝඝාතකෝ වා ගෝඝාතකන්තේවාසී වා ගාවිං වධිත්වා තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන ගාවිං සඞ්කන්තේය්‍ය අනුපහච්ච අන්තරං මංසකායං අනුපහච්ච බාහිරං චම්මකායං. යං යදේව තත්ථ අන්තරා විලිමංසං අන්තරා න්හාරු අන්තරා බන්ධනං තං තදේව තිණ්හේන ගෝවිකන්තනේන සඤ්ඡින්දේය්‍ය සඞ්කන්තේය්‍ය සම්පකන්තේය්‍ය සම්පරිකන්තේය්‍ය. සඤ්ඡින්දිත්වා සඞ්කන්තිත්වා සම්පකන්තිත්වා සම්පරිකන්තිත්වා විධුනිත්වා බාහිරං චම්මකායං තේනේව චම්මේන තං ගාවිං පටිච්ඡාදේත්වා කිඤ්චාපි සෝ ඒවං වදේය්‍ය: ‘තථේවායං ගාවී සංයුත්තා ඉමිනාව චම්මේනා(අ)ති; අථ ඛෝ සා ගාවී විසංයුත්තා තේනේව චම්මේනා”ති.
“උපමා ඛෝ මේ අයං, භගිනියෝ, කතා අත්ථස්ස විඤ්ඤාපනාය අයමේවේත්ථ අත්ථෝ. ‘අන්තරා මංසකායෝ(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, ඡන්නේතං අජ්ඣත්තිකානං ආයතනානං අධිවචනං; ‘බාහිරෝ චම්මකායෝ(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, ඡන්නේතං බාහිරානං ආයතනානං අධිවචනං; ‘අන්තරා විලිමංසං අන්තරා න්හාරු අන්තරා බන්ධනන්(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, නන්දීරාගස්සේතං අධිවචනං; ‘තිණ්හං ගෝවිකන්තනන්(අ)ති ඛෝ, භගිනියෝ, අරියායේතං පඤ්ඤාය අධිවචනං; යායං අරියා පඤ්ඤා අන්තරා කිලේසං අන්තරා සංයෝජනං අන්තරා බන්ධනං සඤ්ඡින්දති සඞ්කන්තති සම්පකන්තති සම්පරිකන්තති.
සත්ත ඛෝ පනිමේ, භගිනියෝ, බෝජ්ඣඞ්ගා, යේසං භාවිතත්තා බහුලීකතත්තා භික්ඛු ආසවානං ඛයා අනාසවං චේතෝවිමුත්තිං පඤ්ඤාවිමුත්තිං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරති. කතමේ සත්ත? ඉධ, භගිනියෝ, භික්ඛු සතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. ධම්මවිචයසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති …පේ… වීරියසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … පීතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … පස්සද්ධිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … සමාධිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති … උපේක්ඛාසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. ඉමේ ඛෝ, භගිනියෝ, සත්ත බෝජ්ඣඞ්ගා යේසං භාවිතත්තා බහුලීකතත්තා භික්ඛු ආසවානං ඛයා අනාසවං චේතෝවිමුත්තිං පඤ්ඤාවිමුත්තිං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරතී”ති.
අථ ඛෝ ආයස්මා නන්දකෝ තා භික්ඛුනියෝ ඉමිනා ඕවාදේන ඕවදිත්වා උය්‍යෝජේසි: “ගච්ඡථ, භගිනියෝ; කාලෝ”ති. අථ ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ ආයස්මතෝ නන්දකස්ස භාසිතං අභිනන්දිත්වා අනුමෝදිත්වා උට්ඨායාසනා ආයස්මන්තං නන්දකං අභිවාදේත්වා පදක්ඛිණං කත්වා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං අට්ඨංසු. ඒකමන්තං ඨිතා ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ භගවා ඒතදවෝච: “ගච්ඡථ, භික්ඛුනියෝ; කාලෝ”ති. අථ ඛෝ තා භික්ඛුනියෝ භගවන්තං අභිවාදේත්වා පදක්ඛිණං කත්වා පක්කමිංසු.
අථ ඛෝ භගවා අචිරපක්කන්තීසු තාසු භික්ඛුනීසු භික්ඛූ ආමන්තේසි: “සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, තදහුපෝසථේ පන්නරසේ න හෝති බහුනෝ ජනස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා: ‘ඌනෝ නු ඛෝ චන්දෝ, පුණ්ණෝ නු ඛෝ චන්දෝ(අ)ති, අථ ඛෝ පුණ්ණෝ චන්දෝ ත්වේව හෝති; ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, තා භික්ඛුනියෝ නන්දකස්ස ධම්මදේසනාය අත්තමනා චේව පරිපුණ්ණසඞ්කප්පා ච. තාසං, භික්ඛවේ, පඤ්චන්නං භික්ඛුනිසතානං යා පච්ඡිමිකා භික්ඛුනී සා සෝතාපන්නා අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බෝධිපරායනා”ති.
Soon after those nuns had left, the Buddha addressed the bhikkhus: “Suppose, bhikkhus, it was the Uposatha day of the fifteenth. You wouldn’t get lots of people wondering whether the moon is full or not, since it is obviously full. In the same way, those nuns were uplifted by Nandaka’s Dhamma teaching, and they found what they’re looking for. Even the last of these five hundred nuns is a stream-enterer, not liable to be reborn in the underworld, bound for awakening.”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනා තේ භික්ඛූ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දුන්ති.
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
නන්දකෝවාදසුත්තං නිට්ඨිතං චතුත්ථං.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
