Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ១១។១៣
Numbered Discourses 11.13
២។ អនុស្សតិវគ្គ
2. Recollection
នន្ទិយសុត្ត
With Nandiya
ឯកំ សមយំ ភគវា សក្កេសុ វិហរតិ កបិលវត្ថុស្មិំ និគ្រោធារាមេ។
At one time the Buddha was staying in the land of the Sakyans, near Kapilavatthu in the Banyan Tree Monastery.
តេន ខោ បន សមយេន ភគវា សាវត្ថិយំ វស្សាវាសំ ឧបគន្តុកាមោ ហោតិ។
Now at that time the Buddha wanted to commence the rains residence at Sāvatthī.
អស្សោសិ ខោ នន្ទិយោ សក្កោ: “ភគវា កិរ សាវត្ថិយំ វស្សាវាសំ ឧបគន្តុកាមោ”តិ។ អថ ខោ នន្ទិយស្ស សក្កស្ស ឯតទហោសិ: “យន្នូនាហម្បិ សាវត្ថិយំ វស្សាវាសំ ឧបគច្ឆេយ្យំ។ តត្ថ កម្មន្តញ្ចេវ អធិដ្ឋហិស្សាមិ, ភគវន្តញ្ច លច្ឆាមិ កាលេន កាលំ ទស្សនាយា”តិ។
Nandiya the Sakyan heard about this, and thought, “Why don’t I also commence the rains residence at Sāvatthī. There I can apply myself to my work and from time to time get to see the Buddha.”
អថ ខោ ភគវា សាវត្ថិយំ វស្សាវាសំ ឧបគច្ឆិ។ នន្ទិយោបិ ខោ សក្កោ សាវត្ថិយំ វស្សាវាសំ ឧបគច្ឆិ។ តត្ថ កម្មន្តញ្ចេវ អធិដ្ឋាសិ, ភគវន្តញ្ច លភិ កាលេន កាលំ ទស្សនាយ។
So the Buddha commenced the rains residence in Sāvatthī, and so did Nandiya. There he applied himself to his work and from time to time got to see the Buddha.
តេន ខោ បន សមយេន សម្ពហុលា ភិក្ខូ ភគវតោ ចីវរកម្មំ ករោន្តិ: “និដ្ឋិតចីវរោ ភគវា តេមាសច្ចយេន ចារិកំ បក្កមិស្សតី”តិ។
At that time several bhikkhus were making a robe for the Buddha, thinking that when his robe was finished and the three months of the rains residence had passed the Buddha would set out wandering.
អស្សោសិ ខោ នន្ទិយោ សក្កោ: “សម្ពហុលា កិរ ភិក្ខូ ភគវតោ ចីវរកម្មំ ករោន្តិ: ‘និដ្ឋិតចីវរោ ភគវា តេមាសច្ចយេន ចារិកំ បក្កមិស្សតីៜ”តិ។ អថ ខោ នន្ទិយោ សក្កោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ នន្ទិយោ សក្កោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Nandiya the Sakyan heard about this. He went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him:
“សុតំ មេតំ, ភន្តេ: ‘សម្ពហុលា កិរ ភិក្ខូ ភគវតោ ចីវរកម្មំ ករោន្តិ—និដ្ឋិតចីវរោ ភគវា តេមាសច្ចយេន ចារិកំ បក្កមិស្សតីៜតិ។ តេសំ នោ, ភន្តេ, នានាវិហារេហិ វិហរតំ កេនស្ស វិហារេន វិហាតព្ពន៑”តិ?
“Sir, I have heard that several bhikkhus are making a robe for the Buddha, thinking that when his robe was finished and the three months of the rains residence had passed the Buddha would set out wandering. Now, we spend our life in various ways. Which of these should we practice?”
“សាធុ សាធុ, នន្ទិយ។ ឯតំ ខោ, នន្ទិយ, តុម្ហាកំ បតិរូបំ កុលបុត្តានំ, យំ តុម្ហេ តថាគតំ ឧបសង្កមិត្វា បុច្ឆេយ្យាថ: ‘តេសំ នោ, ភន្តេ, នានាវិហារេហិ វិហរតំ កេនស្ស វិហារេន វិហាតព្ពន៑ៜតិ? សទ្ធោ ខោ, នន្ទិយ, អារាធកោ ហោតិ, នោ អស្សទ្ធោ; សីលវា អារាធកោ ហោតិ, នោ ទុស្សីលោ; អារទ្ធវីរិយោ អារាធកោ ហោតិ, នោ កុសីតោ; ឧបដ្ឋិតស្សតិ អារាធកោ ហោតិ, នោ មុដ្ឋស្សតិ; សមាហិតោ អារាធកោ ហោតិ, នោ អសមាហិតោ; បញ្ញវា អារាធកោ ហោតិ, នោ ទុប្បញ្ញោ។ ឥមេសុ ខោ តេ, នន្ទិយ, ឆសុ ធម្មេសុ បតិដ្ឋាយ បញ្ចសុ ធម្មេសុ អជ្ឈត្តំ សតិ ឧបដ្ឋាបេតព្ពា។
“Good, good Nandiya! It’s appropriate that gentlemen such as you come to me and ask: ‘We spend our life in various ways. Which of these should we practice?’ The faithful succeed, not the faithless. The ethical succeed, not the unethical. The energetic succeed, not the lazy. The mindful succeed, not the unmindful. Those with immersion succeed, not those without immersion. The wise succeed, not the witless. When you’re grounded on these six things, go on to develop five further things.
ឥធ ត្វំ, នន្ទិយ, តថាគតំ អនុស្សរេយ្យាសិ: ‘ឥតិបិ សោ ភគវា អរហំ សម្មាសម្ពុទ្ធោ វិជ្ជាចរណសម្បន្នោ សុគតោ លោកវិទូ អនុត្តរោ បុរិសទម្មសារថិ, សត្ថា ទេវមនុស្សានំ ពុទ្ធោ ភគវាៜតិ។ ឥតិ ខោ តេ, នន្ទិយ, តថាគតំ អារព្ភ អជ្ឈត្តំ សតិ ឧបដ្ឋាបេតព្ពា។
Firstly, you should recollect the Realized One: ‘That Blessed One is perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed.’ In this way you should establish mindfulness internally based on the Realized One.
បុន ចបរំ ត្វំ, នន្ទិយ, ធម្មំ អនុស្សរេយ្យាសិ: ‘ស្វាក្ខាតោ ភគវតា ធម្មោ សន្ទិដ្ឋិកោ អកាលិកោ ឯហិបស្សិកោ ឱបនេយ្យិកោ បច្ចត្តំ វេទិតព្ពោ វិញ្ញូហីៜតិ។ ឥតិ ខោ តេ, នន្ទិយ, ធម្មំ អារព្ភ អជ្ឈត្តំ សតិ ឧបដ្ឋាបេតព្ពា។
Furthermore, you should recollect the teaching: ‘The teaching is well explained by the Buddha—apparent in the present life, immediately effective, inviting inspection, relevant, so that sensible people can know it for themselves.’ In this way you should establish mindfulness internally based on the teaching.
បុន ចបរំ ត្វំ, នន្ទិយ, កល្យាណមិត្តេ អនុស្សរេយ្យាសិ: ‘លាភា វត មេ, សុលទ្ធំ វត មេ, យស្ស មេ កល្យាណមិត្តា អនុកម្បកា អត្ថកាមា ឱវាទកា អនុសាសកាៜតិ។ ឥតិ ខោ តេ, នន្ទិយ, កល្យាណមិត្តេ អារព្ភ អជ្ឈត្តំ សតិ ឧបដ្ឋាបេតព្ពា។
Furthermore, you should recollect your good friends: ‘I’m fortunate, so very fortunate, to have good friends who advise and instruct me out of kindness and compassion.’ In this way you should establish mindfulness internally based on good friends.
បុន ចបរំ ត្វំ, នន្ទិយ, អត្តនោ ចាគំ អនុស្សរេយ្យាសិ: ‘លាភា វត មេ, សុលទ្ធំ វត មេ, យោហំ មច្ឆេរមលបរិយុដ្ឋិតាយ បជាយ វិគតមលមច្ឆេរេន ចេតសា អគារំ អជ្ឈាវសាមិ មុត្តចាគោ បយតបាណិ វោស្សគ្គរតោ យាចយោគោ ទានសំវិភាគរតោៜតិ។ ឥតិ ខោ តេ, នន្ទិយ, ចាគំ អារព្ភ អជ្ឈត្តំ សតិ ឧបដ្ឋាបេតព្ពា។
Furthermore, you should recollect your own generosity: ‘I’m so fortunate, so very fortunate. Among people with hearts full of the stain of stinginess I live at home rid of stinginess, freely generous, open-handed, loving to let go, committed to charity, loving to give and to share.’ In this way you should establish mindfulness internally based on generosity.
បុន ចបរំ ត្វំ, នន្ទិយ, ទេវតា អនុស្សរេយ្យាសិ: ‘យា ទេវតា អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវតានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នា, តា ករណីយំ អត្តនោ ន សមនុបស្សន្តិ កតស្ស វា បតិចយំៜ។ សេយ្យថាបិ, នន្ទិយ, ភិក្ខុ អសមយវិមុត្តោ ករណីយំ អត្តនោ ន សមនុបស្សតិ កតស្ស វា បតិចយំ; ឯវមេវំ ខោ, នន្ទិយ, យា តា ទេវតា អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវតានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នា, តា ករណីយំ អត្តនោ ន សមនុបស្សន្តិ កតស្ស វា បតិចយំ។ ឥតិ ខោ តេ, នន្ទិយ, ទេវតា អារព្ភ អជ្ឈត្តំ សតិ ឧបដ្ឋាបេតព្ពា។
Furthermore, you should recollect the deities: ‘There are deities who, surpassing the company of deities that consume solid food, are reborn in a certain host of mind-made deities. They don’t see in themselves anything more to do, or anything that needs improvement.’ An irreversibly freed bhikkhu doesn’t see in themselves anything more to do, or anything that needs improvement. In the same way, Nandiya, there are deities who, surpassing the company of deities that consume solid food, are reborn in a certain host of mind-made deities. They don’t see in themselves anything more to do, or anything that needs improvement. In this way you should establish mindfulness internally based on the deities.
ឥមេហិ ខោ, នន្ទិយ, ឯកាទសហិ ធម្មេហិ សមន្នាគតោ អរិយសាវកោ បជហតេវ បាបកេ អកុសលេ ធម្មេ, ន ឧបាទិយតិ។ សេយ្យថាបិ, នន្ទិយ, កុម្ភោ និក្កុជ្ជោ វមតេវ ឧទកំ, នោ វន្តំ បច្ចាវមតិ; សេយ្យថាបិ វា បន, នន្ទិយ, សុក្ខេ តិណទាយេ អគ្គិ មុត្តោ ឌហញ្ញេវ គច្ឆតិ, នោ ទឌ្ឍំ បច្ចុទាវត្តតិ; ឯវមេវំ ខោ, នន្ទិយ, ឥមេហិ ឯកាទសហិ ធម្មេហិ សមន្នាគតោ អរិយសាវកោ បជហតេវ បាបកេ អកុសលេ ធម្មេ, ន ឧបាទិយតី”តិ។
A noble disciple who has these eleven qualities gives up bad, unskillful qualities and doesn’t cling to them. It’s like when a pot full of water is tipped over, so the water drains out and doesn’t go back in. Suppose there was an uncontrolled fire. It advances burning up dry woodlands and doesn’t go back over what it has burned. In the same way, a noble disciple who has these eleven qualities gives up bad, unskillful qualities and doesn’t cling to them.”
តតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]