Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៩។៣៤

    Numbered Discourses 9.34

    ៤។ មហាវគ្គ

    4. The Great Chapter

    និព្ពានសុខសុត្ត

    Extinguishment is Bliss

    ឯកំ សមយំ អាយស្មា សារិបុត្តោ រាជគហេ វិហរតិ វេឡុវនេ កលន្ទកនិវាបេ។

    At one time Venerable Sāriputta was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground.

    តត្រ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “សុខមិទំ, អាវុសោ, និព្ពានំ។ សុខមិទំ, អាវុសោ, និព្ពានន៑”តិ។

    There he addressed the bhikkhus: “Friends, Nibbana is bliss! Extinguishment is bliss!”

    ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មា ឧទាយី អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ឯតទវោច: “កិំ បនេត្ថ, អាវុសោ សារិបុត្ត, សុខំ យទេត្ថ នត្ថិ វេទយិតន៑”តិ?

    When he said this, Venerable Udāyī said to him, “But Friend Sāriputta, what’s blissful about it, since nothing is felt?”

    “ឯតទេវ ខ្វេត្ថ, អាវុសោ, សុខំ យទេត្ថ នត្ថិ វេទយិតំ។

    “The fact that nothing is felt is precisely what’s blissful about it.

    បញ្ចិមេ, អាវុសោ, កាមគុណា។ កតមេ បញ្ច? ចក្ខុវិញ្ញេយ្យា រូបា ឥដ្ឋា កន្តា មនាបា បិយរូបា កាមូបសំហិតា រជនីយា, សោតវិញ្ញេយ្យា សទ្ទា …បេ… ឃានវិញ្ញេយ្យា គន្ធា … ជិវ្ហាវិញ្ញេយ្យា រសា … កាយវិញ្ញេយ្យា ផោដ្ឋព្ពា ឥដ្ឋា កន្តា មនាបា បិយរូបា កាមូបសំហិតា រជនីយា—ឥមេ ខោ, អាវុសោ, បញ្ច កាមគុណា។ យំ ខោ, អាវុសោ, ឥមេ បញ្ច កាមគុណេ បដិច្ច ឧប្បជ្ជតិ សុខំ សោមនស្សំ, ឥទំ វុច្ចតាវុសោ, កាមសុខំ។

    Friend, there are these five kinds of sensual stimulation. What five? Sights known by the eye that are likable, desirable, agreeable, pleasant, sensual, and arousing. Sounds known by the ear … Smells known by the nose … Tastes known by the tongue … Touches known by the body that are likable, desirable, agreeable, pleasant, sensual, and arousing. These are the five kinds of sensual stimulation. The pleasure and happiness that arise from these five kinds of sensual stimulation is called sensual pleasure.

    ឥធាវុសោ, ភិក្ខុ វិវិច្ចេវ កាមេហិ …បេ… បឋមំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ កាមសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ កាមសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    First, take a bhikkhu who, quite secluded from sensual pleasures … enters and remains in the first jhāna. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by sensual pleasures beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by sensual pleasures beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That’s the way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ វិតក្កវិចារានំ វូបសមា …បេ… ទុតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ វិតក្កសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ វិតក្កសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled, enters and remains in the second jhāna. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by placing of the mind and keeping it connected beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by placing of the mind and keeping it connected beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That too is a way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ បីតិយា ច វិរាគា …បេ… តតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ បីតិសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ បីតិសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, with the fading away of rapture, enters and remains in the third jhāna. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by rapture beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by rapture beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That too is a way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សុខស្ស ច បហានា …បេ… ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ ឧបេក្ខាសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ ឧបេក្ខាសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, giving up pleasure and pain, and ending former happiness and sadness, enters and remains in the fourth jhāna. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by bliss with equanimity beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by bliss with equanimity beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That too is a way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សព្ពសោ រូបសញ្ញានំ សមតិក្កមា បដិឃសញ្ញានំ អត្ថង្គមា នានត្តសញ្ញានំ អមនសិការា អនន្តោ អាកាសោតិ អាកាសានញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ រូបសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ រូបសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, enters and remains in the dimension of infinite space. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by form beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by form beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That too is a way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សព្ពសោ អាកាសានញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម អនន្តំ វិញ្ញាណន្តិ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ អាកាសានញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ អាកាសានញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that ‘consciousness is infinite’, enters and remains in the dimension of infinite consciousness. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by the dimension of infinite space beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by the dimension of infinite space beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That too is a way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សព្ពសោ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម, នត្ថិ កិញ្ចីតិ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ វិញ្ញាណញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ វិញ្ញាណញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that ‘there is nothing at all’, enters and remains in the dimension of nothingness. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by the dimension of infinite consciousness beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by the dimension of infinite consciousness beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That too is a way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សព្ពសោ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តស្ស ចេ, អាវុសោ, ភិក្ខុនោ ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ អាកិញ្ចញ្ញាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ, ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស តេ អាកិញ្ចញ្ញាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស ហោតិ អាពាធោ។ យោ ខោ បនាវុសោ, អាពាធោ ទុក្ខមេតំ វុត្តំ ភគវតា។ ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានំ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond the dimension of nothingness, enters and remains in the dimension of neither perception nor non-perception. While a bhikkhu is in such a meditation, should perceptions accompanied by the dimension of nothingness beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, should perceptions accompanied by the dimension of nothingness beset them due to loss of focus, that’s an affliction for them. And affliction has been called suffering by the Buddha. That too is a way to understand how Nibbana is bliss.

    បុន ចបរំ, អាវុសោ, ភិក្ខុ សព្ពសោ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ, បញ្ញាយ ចស្ស ទិស្វា អាសវា បរិក្ខីណា ហោន្តិ។

    Furthermore, take a bhikkhu who, going totally beyond the dimension of neither perception nor non-perception, enters and remains in the cessation of perception and feeling. And, having seen with wisdom, their defilements come to an end.

    ឥមិនាបិ ខោ ឯតំ, អាវុសោ, បរិយាយេន វេទិតព្ពំ យថា សុខំ និព្ពានន៑”តិ។

    That too is a way to understand how Nibbana is bliss.”

    តតិយំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact