Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៥។១៦៦
Numbered Discourses 5.166
១៧។ អាឃាតវគ្គ
17. Resentment
និរោធសុត្ត
Cessation
តត្រ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ …បេ…
There Venerable Sāriputta addressed the bhikkhus:
“ឥធាវុសោ, ភិក្ខុ សីលសម្បន្នោ សមាធិសម្បន្នោ បញ្ញាសម្បន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានំ។ នោ ចេ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ អញ្ញំ អារាធេយ្យ, អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
“Friends, take a bhikkhu who is accomplished in ethics, immersion, and wisdom. They might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible. If they don’t reach enlightenment in this very life, then, surpassing the company of gods that consume solid food, they’re reborn in a certain host of mind-made gods. There they might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible.”
ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មា ឧទាយី អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ឯតទវោច: “អដ្ឋានំ ខោ ឯតំ, អាវុសោ សារិបុត្ត, អនវកាសោ យំ សោ ភិក្ខុ អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—នត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
When he said this, Venerable Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
ទុតិយម្បិ ខោ …បេ… តតិយម្បិ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “ឥធាវុសោ, ភិក្ខុ សីលសម្បន្នោ សមាធិសម្បន្នោ បញ្ញាសម្បន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានំ។ នោ ចេ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ អញ្ញំ អារាធេយ្យ, អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
But for a second … and a third time Sāriputta repeated his statement.
តតិយម្បិ ខោ អាយស្មា ឧទាយី អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ឯតទវោច: “អដ្ឋានំ ខោ ឯតំ, អាវុសោ សារិបុត្ត, អនវកាសោ យំ សោ ភិក្ខុ អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—នត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
And for a third time, Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
អថ ខោ អាយស្មតោ សារិបុត្តស្ស ឯតទហោសិ: “យាវតតិយកម្បិ ខោ មេ អាយស្មា ឧទាយី បដិក្កោសតិ, ន ច មេ កោចិ ភិក្ខុ អនុមោទតិ។ យន្នូនាហំ យេន ភគវា តេនុបសង្កមេយ្យន៑”តិ។
Then Venerable Sāriputta thought, “Venerable Udāyī disagrees with me three times, and not one bhikkhu agrees with me. Why don’t I go to see the Buddha?”
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ:
Then Sāriputta went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to the bhikkhus:
“ឥធាវុសោ, ភិក្ខុ សីលសម្បន្នោ សមាធិសម្បន្នោ បញ្ញាសម្បន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានំ។ នោ ចេ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ អញ្ញំ អារាធេយ្យ, អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
“Friends, take a bhikkhu who is accomplished in ethics, immersion, and wisdom. They might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. There is such a possibility. If they don’t reach enlightenment in this very life, they’re reborn in the company of a certain host of mind-made gods, who surpass the gods that consume solid food. There they might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible.”
ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មា ឧទាយី អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ឯតទវោច: “អដ្ឋានំ ខោ ឯតំ, អាវុសោ សារិបុត្ត, អនវកាសោ យំ សោ ភិក្ខុ អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—នត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
When he said this, Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
ទុតិយម្បិ ខោ …បេ… តតិយម្បិ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “ឥធាវុសោ, ភិក្ខុ សីលសម្បន្នោ សមាធិសម្បន្នោ បញ្ញាសម្បន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានំ។ នោ ចេ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ អញ្ញំ អារាធេយ្យ, អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
But for a second … and a third time Sāriputta repeated his statement.
តតិយម្បិ ខោ អាយស្មា ឧទាយី អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ឯតទវោច: “អដ្ឋានំ ខោ ឯតំ, អាវុសោ សារិបុត្ត, អនវកាសោ យំ សោ ភិក្ខុ អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—នត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
And for a third time, Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
អថ ខោ អាយស្មតោ សារិបុត្តស្ស ឯតទហោសិ: “ភគវតោបិ ខោ មេ សម្មុខា អាយស្មា ឧទាយី យាវតតិយកំ បដិក្កោសតិ, ន ច មេ កោចិ ភិក្ខុ អនុមោទតិ។ យន្នូនាហំ តុណ្ហី អស្សន៑”តិ។ អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ តុណ្ហី អហោសិ។
Then Venerable Sāriputta thought, “Even in front of the Buddha Venerable Udāyī disagrees with me three times, and not one bhikkhu agrees with me. I’d better stay silent.” Then Sāriputta fell silent.
អថ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ឧទាយិំ អាមន្តេសិ: “កំ បន ត្វំ, ឧទាយិ, មនោមយំ កាយំ បច្ចេសី”តិ?
Then the Buddha said to Venerable Udāyī, “But Udāyī, do you believe in a mind-made body?”
“យេ តេ, ភន្តេ, ទេវា អរូបិនោ សញ្ញាមយា”តិ។
“For those gods, sir, who are formless, made of perception.”
“កិំ នុ ខោ តុយ្ហំ, ឧទាយិ, ពាលស្ស អព្យត្តស្ស ភណិតេន។ ត្វម្បិ នាម ភណិតព្ពំ មញ្ញសី”តិ។
“Udāyī, what has an incompetent fool like you got to say? How on earth could you imagine you’ve got something worth saying!”
អថ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ អានន្ទំ អាមន្តេសិ: “អត្ថិ នាម, អានន្ទ, ថេរំ ភិក្ខុំ វិហេសិយមានំ អជ្ឈុបេក្ខិស្សថ។ ន ហិ នាម, អានន្ទ, ការុញ្ញម្បិ ភវិស្សតិ ថេរម្ហិ ភិក្ខុម្ហិ វិហេសិយមានម្ហី”តិ។
Then the Buddha said to Venerable Ānanda, “Ānanda! There’s a senior bhikkhu being harassed, and you just watch it happening. Don’t you have any compassion for a senior bhikkhu who is being harassed?”
អថ ខោ ភគវា ភិក្ខូ អាមន្តេសិ:
Then the Buddha addressed the bhikkhus:
“ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សីលសម្បន្នោ សមាធិសម្បន្នោ បញ្ញាសម្បន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានំ។ នោ ចេ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ អញ្ញំ អារាធេយ្យ, អតិក្កម្មេវ កពឡីការាហារភក្ខានំ ទេវានំ សហព្យតំ អញ្ញតរំ មនោមយំ កាយំ ឧបបន្នោ សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ សមាបជ្ជេយ្យាបិ វុដ្ឋហេយ្យាបិ—អត្ថេតំ ឋានន៑”តិ។
“Bhikkhus, take a bhikkhu who is accomplished in ethics, immersion, and wisdom. They might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible. If they don’t reach enlightenment in this very life, they’re reborn in the company of a certain host of mind-made gods, who surpass the gods that consume solid food. There they might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible.”
ឥទមវោច ភគវា។ ឥទំ វត្វាន សុគតោ ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បាវិសិ។
That is what the Buddha said. When he had spoken, the Holy One got up from his seat and entered his dwelling.
អថ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ យេនាយស្មា ឧបវាណោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ ឧបវាណំ ឯតទវោច: “ឥធាវុសោ ឧបវាណ, អញ្ញេ ថេរេ ភិក្ខូ វិហេសេន្តិ។ មយំ តេន ន មុច្ចាម។ អនច្ឆរិយំ ខោ, បនេតំ អាវុសោ ឧបវាណ, យំ ភគវា សាយន្ហសមយំ បដិសល្លានា វុដ្ឋិតោ ឯតទេវ អារព្ភ ឧទាហរេយ្យ យថា អាយស្មន្តំយេវេត្ថ ឧបវាណំ បដិភាសេយ្យ។ ឥទានេវ អម្ហាកំ សារជ្ឹ ឱក្កន្តន៑”តិ។
Then, not long after the Buddha had left, Venerable Ānanda went to Venerable Upavāna and said to him, “Friend Upavāna, they’ve been harassing other senior bhikkhus, but I didn’t question them. I wouldn’t be surprised if the Buddha brings this up when he comes out of retreat later this afternoon. He might even call upon Venerable Upavāna himself. And right now I feel timid.”
អថ ខោ ភគវា សាយន្ហសមយំ បដិសល្លានា វុដ្ឋិតោ យេន ឧបដ្ឋានសាលា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា បញ្ញត្តេ អាសនេ និសីទិ។ និសជ្ជ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ឧបវាណំ ឯតទវោច: “កតិហិ នុ ខោ, ឧបវាណ, ធម្មេហិ សមន្នាគតោ ថេរោ ភិក្ខុ សព្រហ្មចារីនំ បិយោ ច ហោតិ មនាបោ ច គរុ ច ភាវនីយោ ចា”តិ?
Then in the late afternoon, the Buddha came out of retreat and went to the assembly hall, where he sat on the seat spread out, and said to Upavāna, “Upavāna, how many qualities should a senior bhikkhu have to be dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired?”
“បញ្ចហិ, ភន្តេ, ធម្មេហិ សមន្នាគតោ ថេរោ ភិក្ខុ សព្រហ្មចារីនំ បិយោ ច ហោតិ មនាបោ ច គរុ ច ភាវនីយោ ច។ កតមេហិ បញ្ចហិ?
“Sir, a senior bhikkhu with five qualities is dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired. What five?
ឥធ, ភន្តេ, ថេរោ ភិក្ខុ សីលវា ហោតិ …បេ… សមាទាយ សិក្ខតិ សិក្ខាបទេសុ;
It’s when a bhikkhu is ethical, restrained in the monastic code, conducting themselves well and seeking alms in suitable places. Seeing danger in the slightest fault, they keep the rules they’ve undertaken.
ពហុស្សុតោ ហោតិ …បេ… ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា;
They’re very learned, remembering and keeping what they’ve learned. These teachings are good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased, describing a spiritual practice that’s totally full and pure. They are very learned in such teachings, remembering them, reciting them, mentally scrutinizing them, and comprehending them theoretically.
កល្យាណវាចោ ហោតិ កល្យាណវាក្ករណោ បោរិយា វាចាយ សមន្នាគតោ វិស្សដ្ឋាយ អនេលគលាយ អត្ថស្ស វិញ្ញាបនិយា;
They’re a good speaker, with a polished, clear, and articulate voice that expresses the meaning.
ចតុន្នំ ឈានានំ អាភិចេតសិកានំ ទិដ្ឋធម្មសុខវិហារានំ និកាមលាភី ហោតិ អកិច្ឆលាភី អកសិរលាភី;
They get the four jhānas—blissful meditations in the present life that belong to the higher mind—when they want, without trouble or difficulty.
អាសវានំ ខយា …បេ… សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។
They realize the undefiled freedom of heart and freedom by wisdom in this very life. And they live having realized it with their own insight due to the ending of defilements.
ឥមេហិ ខោ, ភន្តេ, បញ្ចហិ ធម្មេហិ សមន្នាគតោ ថេរោ ភិក្ខុ សព្រហ្មចារីនំ បិយោ ច ហោតិ មនាបោ ច គរុ ច ភាវនីយោ ចា”តិ។
A senior bhikkhu with these five qualities is dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired.”
“សាធុ សាធុ, ឧបវាណ។ ឥមេហិ ខោ, ឧបវាណ, បញ្ចហិ ធម្មេហិ សមន្នាគតោ ថេរោ ភិក្ខុ សព្រហ្មចារីនំ បិយោ ច ហោតិ មនាបោ ច គរុ ច ភាវនីយោ ច។ ឥមេ ចេ, ឧបវាណ, បញ្ច ធម្មា ថេរស្ស ភិក្ខុនោ ន សំវិជ្ជេយ្យុំ, តំ សព្រហ្មចារី ន សក្ករេយ្យុំ ន គរុំ ករេយ្យុំ ន មានេយ្យុំ ន បូជេយ្យុំ ខណ្ឌិច្ចេន បាលិច្ចេន វលិត្តចតាយ។ យស្មា ច ខោ, ឧបវាណ, ឥមេ បញ្ច ធម្មា ថេរស្ស ភិក្ខុនោ សំវិជ្ជន្តិ, តស្មា តំ សព្រហ្មចារី សក្ករោន្តិ គរុំ ករោន្តិ មានេន្តិ បូជេន្តី”តិ។
“Good, good, Upavāna! A senior bhikkhu with these five qualities is dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired. If these five qualities are not found in a senior bhikkhu, why would their spiritual companions honor, respect, revere, or venerate them? Because of their broken teeth, gray hair, and wrinkled skin? But since these five qualities are found in a senior bhikkhu, their spiritual companions honor, respect, revere, or venerate them.”
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]