Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 5.166
Numbered Discourses 5.166
17. ආඝාතවග්ග
17. Resentment
නිරෝධසුත්ත
Cessation
තත්ර ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ භික්ඛූ ආමන්තේසි …පේ…
There Venerable Sāriputta addressed the bhikkhus:
“ඉධාවුසෝ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ සමාධිසම්පන්නෝ පඤ්ඤාසම්පන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානං. නෝ චේ දිට්ඨේව ධම්මේ අඤ්ඤං ආරාධේය්ය, අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානන්”ති.
“Friends, take a bhikkhu who is accomplished in ethics, immersion, and wisdom. They might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible. If they don’t reach enlightenment in this very life, then, surpassing the company of gods that consume solid food, they’re reborn in a certain host of mind-made gods. There they might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible.”
ඒවං වුත්තේ, ආයස්මා උදායී ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං ඒතදවෝච: “අට්ඨානං ඛෝ ඒතං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අනවකාසෝ යං සෝ භික්ඛු අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—නත්ථේතං ඨානන්”ති.
When he said this, Venerable Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
දුතියම්පි ඛෝ …පේ… තතියම්පි ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ භික්ඛූ ආමන්තේසි: “ඉධාවුසෝ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ සමාධිසම්පන්නෝ පඤ්ඤාසම්පන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානං. නෝ චේ දිට්ඨේව ධම්මේ අඤ්ඤං ආරාධේය්ය, අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානන්”ති.
But for a second … and a third time Sāriputta repeated his statement.
තතියම්පි ඛෝ ආයස්මා උදායී ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං ඒතදවෝච: “අට්ඨානං ඛෝ ඒතං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අනවකාසෝ යං සෝ භික්ඛු අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—නත්ථේතං ඨානන්”ති.
And for a third time, Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
අථ ඛෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස ඒතදහෝසි: “යාවතතියකම්පි ඛෝ මේ ආයස්මා උදායී පටික්කෝසති, න ච මේ කෝචි භික්ඛු අනුමෝදති. යන්නූනාහං යේන භගවා තේනුපසඞ්කමේය්යන්”ති.
Then Venerable Sāriputta thought, “Venerable Udāyī disagrees with me three times, and not one bhikkhu agrees with me. Why don’t I go to see the Buddha?”
අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ භික්ඛූ ආමන්තේසි:
Then Sāriputta went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to the bhikkhus:
“ඉධාවුසෝ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ සමාධිසම්පන්නෝ පඤ්ඤාසම්පන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානං. නෝ චේ දිට්ඨේව ධම්මේ අඤ්ඤං ආරාධේය්ය, අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානන්”ති.
“Friends, take a bhikkhu who is accomplished in ethics, immersion, and wisdom. They might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. There is such a possibility. If they don’t reach enlightenment in this very life, they’re reborn in the company of a certain host of mind-made gods, who surpass the gods that consume solid food. There they might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible.”
ඒවං වුත්තේ, ආයස්මා උදායී ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං ඒතදවෝච: “අට්ඨානං ඛෝ ඒතං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අනවකාසෝ යං සෝ භික්ඛු අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—නත්ථේතං ඨානන්”ති.
When he said this, Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
දුතියම්පි ඛෝ …පේ… තතියම්පි ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ භික්ඛූ ආමන්තේසි: “ඉධාවුසෝ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ සමාධිසම්පන්නෝ පඤ්ඤාසම්පන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානං. නෝ චේ දිට්ඨේව ධම්මේ අඤ්ඤං ආරාධේය්ය, අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානන්”ති.
But for a second … and a third time Sāriputta repeated his statement.
තතියම්පි ඛෝ ආයස්මා උදායී ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං ඒතදවෝච: “අට්ඨානං ඛෝ ඒතං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, අනවකාසෝ යං සෝ භික්ඛු අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—නත්ථේතං ඨානන්”ති.
And for a third time, Udāyī said to him, “This is not possible, Friend Sāriputta, it cannot happen!”
අථ ඛෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස ඒතදහෝසි: “භගවතෝපි ඛෝ මේ සම්මුඛා ආයස්මා උදායී යාවතතියකං පටික්කෝසති, න ච මේ කෝචි භික්ඛු අනුමෝදති. යන්නූනාහං තුණ්හී අස්සන්”ති. අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ තුණ්හී අහෝසි.
Then Venerable Sāriputta thought, “Even in front of the Buddha Venerable Udāyī disagrees with me three times, and not one bhikkhu agrees with me. I’d better stay silent.” Then Sāriputta fell silent.
අථ ඛෝ භගවා ආයස්මන්තං උදායිං ආමන්තේසි: “කං පන ත්වං, උදායි, මනෝමයං කායං පච්චේසී”ති?
Then the Buddha said to Venerable Udāyī, “But Udāyī, do you believe in a mind-made body?”
“යේ තේ, භන්තේ, දේවා අරූපිනෝ සඤ්ඤාමයා”ති.
“For those gods, sir, who are formless, made of perception.”
“කිං නු ඛෝ තුය්හං, උදායි, බාලස්ස අබ්යත්තස්ස භණිතේන. ත්වම්පි නාම භණිතබ්බං මඤ්ඤසී”ති.
“Udāyī, what has an incompetent fool like you got to say? How on earth could you imagine you’ve got something worth saying!”
අථ ඛෝ භගවා ආයස්මන්තං ආනන්දං ආමන්තේසි: “අත්ථි නාම, ආනන්ද, ථේරං භික්ඛුං විහේසියමානං අජ්ඣුපේක්ඛිස්සථ. න හි නාම, ආනන්ද, කාරුඤ්ඤම්පි භවිස්සති ථේරම්හි භික්ඛුම්හි විහේසියමානම්හී”ති.
Then the Buddha said to Venerable Ānanda, “Ānanda! There’s a senior bhikkhu being harassed, and you just watch it happening. Don’t you have any compassion for a senior bhikkhu who is being harassed?”
අථ ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි:
Then the Buddha addressed the bhikkhus:
“ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ සමාධිසම්පන්නෝ පඤ්ඤාසම්පන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානං. නෝ චේ දිට්ඨේව ධම්මේ අඤ්ඤං ආරාධේය්ය, අතික්කම්මේව කබළීකාරාහාරභක්ඛානං දේවානං සහබ්යතං අඤ්ඤතරං මනෝමයං කායං උපපන්නෝ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං සමාපජ්ජේය්යාපි වුට්ඨහේය්යාපි—අත්ථේතං ඨානන්”ති.
“Bhikkhus, take a bhikkhu who is accomplished in ethics, immersion, and wisdom. They might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible. If they don’t reach enlightenment in this very life, they’re reborn in the company of a certain host of mind-made gods, who surpass the gods that consume solid food. There they might enter into and emerge from the cessation of perception and feeling. That is possible.”
ඉදමවෝච භගවා. ඉදං වත්වාන සුගතෝ උට්ඨායාසනා විහාරං පාවිසි.
That is what the Buddha said. When he had spoken, the Holy One got up from his seat and entered his dwelling.
අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ අචිරපක්කන්තස්ස භගවතෝ යේනායස්මා උපවාණෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං උපවාණං ඒතදවෝච: “ඉධාවුසෝ උපවාණ, අඤ්ඤේ ථේරේ භික්ඛූ විහේසේන්ති. මයං තේන න මුච්චාම. අනච්ඡරියං ඛෝ, පනේතං ආවුසෝ උපවාණ, යං භගවා සායන්හසමයං පටිසල්ලානා වුට්ඨිතෝ ඒතදේව ආරබ්භ උදාහරේය්ය යථා ආයස්මන්තංයේවේත්ථ උපවාණං පටිභාසේය්ය. ඉදානේව අම්හාකං සාරජ්ජං ඕක්කන්තන්”ති.
Then, not long after the Buddha had left, Venerable Ānanda went to Venerable Upavāna and said to him, “Friend Upavāna, they’ve been harassing other senior bhikkhus, but I didn’t question them. I wouldn’t be surprised if the Buddha brings this up when he comes out of retreat later this afternoon. He might even call upon Venerable Upavāna himself. And right now I feel timid.”
අථ ඛෝ භගවා සායන්හසමයං පටිසල්ලානා වුට්ඨිතෝ යේන උපට්ඨානසාලා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදි. නිසජ්ජ ඛෝ භගවා ආයස්මන්තං උපවාණං ඒතදවෝච: “කතිහි නු ඛෝ, උපවාණ, ධම්මේහි සමන්නාගතෝ ථේරෝ භික්ඛු සබ්රහ්මචාරීනං පියෝ ච හෝති මනාපෝ ච ගරු ච භාවනීයෝ චා”ති?
Then in the late afternoon, the Buddha came out of retreat and went to the assembly hall, where he sat on the seat spread out, and said to Upavāna, “Upavāna, how many qualities should a senior bhikkhu have to be dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired?”
“පඤ්චහි, භන්තේ, ධම්මේහි සමන්නාගතෝ ථේරෝ භික්ඛු සබ්රහ්මචාරීනං පියෝ ච හෝති මනාපෝ ච ගරු ච භාවනීයෝ ච. කතමේහි පඤ්චහි?
“Sir, a senior bhikkhu with five qualities is dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired. What five?
ඉධ, භන්තේ, ථේරෝ භික්ඛු සීලවා හෝති …පේ… සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදේසු;
It’s when a bhikkhu is ethical, restrained in the monastic code, conducting themselves well and seeking alms in suitable places. Seeing danger in the slightest fault, they keep the rules they’ve undertaken.
බහුස්සුතෝ හෝති …පේ… දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා;
They’re very learned, remembering and keeping what they’ve learned. These teachings are good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased, describing a spiritual practice that’s totally full and pure. They are very learned in such teachings, remembering them, reciting them, mentally scrutinizing them, and comprehending them theoretically.
කල්යාණවාචෝ හෝති කල්යාණවාක්කරණෝ පෝරියා වාචාය සමන්නාගතෝ විස්සට්ඨාය අනේලගලාය අත්ථස්ස විඤ්ඤාපනියා;
They’re a good speaker, with a polished, clear, and articulate voice that expresses the meaning.
චතුන්නං ඣානානං ආභිචේතසිකානං දිට්ඨධම්මසුඛවිහාරානං නිකාමලාභී හෝති අකිච්ඡලාභී අකසිරලාභී;
They get the four jhānas—blissful meditations in the present life that belong to the higher mind—when they want, without trouble or difficulty.
ආසවානං ඛයා …පේ… සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරති.
They realize the undefiled freedom of heart and freedom by wisdom in this very life. And they live having realized it with their own insight due to the ending of defilements.
ඉමේහි ඛෝ, භන්තේ, පඤ්චහි ධම්මේහි සමන්නාගතෝ ථේරෝ භික්ඛු සබ්රහ්මචාරීනං පියෝ ච හෝති මනාපෝ ච ගරු ච භාවනීයෝ චා”ති.
A senior bhikkhu with these five qualities is dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired.”
“සාධු සාධු, උපවාණ. ඉමේහි ඛෝ, උපවාණ, පඤ්චහි ධම්මේහි සමන්නාගතෝ ථේරෝ භික්ඛු සබ්රහ්මචාරීනං පියෝ ච හෝති මනාපෝ ච ගරු ච භාවනීයෝ ච. ඉමේ චේ, උපවාණ, පඤ්ච ධම්මා ථේරස්ස භික්ඛුනෝ න සංවිජ්ජේය්යුං, තං සබ්රහ්මචාරී න සක්කරේය්යුං න ගරුං කරේය්යුං න මානේය්යුං න පූජේය්යුං ඛණ්ඩිච්චේන පාලිච්චේන වලිත්තචතාය. යස්මා ච ඛෝ, උපවාණ, ඉමේ පඤ්ච ධම්මා ථේරස්ස භික්ඛුනෝ සංවිජ්ජන්ති, තස්මා තං සබ්රහ්මචාරී සක්කරෝන්ති ගරුං කරෝන්ති මානේන්ති පූජේන්තී”ති.
“Good, good, Upavāna! A senior bhikkhu with these five qualities is dear and beloved to their spiritual companions, respected and admired. If these five qualities are not found in a senior bhikkhu, why would their spiritual companions honor, respect, revere, or venerate them? Because of their broken teeth, gray hair, and wrinkled skin? But since these five qualities are found in a senior bhikkhu, their spiritual companions honor, respect, revere, or venerate them.”
ඡට්ඨං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]