Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៧។៦១
Numbered Discourses 7.61
៦។ អព្យាកតវគ្គ
6. The Undeclared Points
បចលាយមានសុត្ត
Nodding Off
ឯវំ មេ សុតំ—ឯកំ សមយំ ភគវា ភគ្គេសុ វិហរតិ សុសុមារគិរេ ភេសកឡាវនេ មិគទាយេ។
So I have heard. At one time the Buddha was staying in the land of the Bhaggas on Crocodile Hill, in the deer park at Bhesakaḷā’s Wood.
តេន ខោ បន សមយេន អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ មគធេសុ កល្លវាឡបុត្តគាមេ បចលាយមានោ និសិន្នោ ហោតិ។ អទ្ទសា ខោ ភគវា ទិព្ពេន ចក្ខុនា វិសុទ្ធេន អតិក្កន្តមានុសកេន អាយស្មន្តំ មហាមោគ្គល្លានំ មគធេសុ កល្លវាឡបុត្តគាមេ បចលាយមានំ និសិន្នំ។ ទិស្វា—សេយ្យថាបិ នាម ពលវា បុរិសោ សមិញ្ជិតំ វា ពាហំ បសារេយ្យ, បសារិតំ វា ពាហំ សមិញ្ជេយ្យ; ឯវមេវំ—ភគ្គេសុ សុសុមារគិរេ ភេសកឡាវនេ មិគទាយេ អន្តរហិតោ មគធេសុ កល្លវាឡបុត្តគាមេ អាយស្មតោ មហាមោគ្គល្លានស្ស សម្មុខេ បាតុរហោសិ។
Now at that time, in the land of the Magadhans near Kallavāḷamutta Village, Venerable Mahāmoggallāna was nodding off while meditating. The Buddha saw him with his clairvoyance that is purified and superhuman. Then, as easily as a strong person would extend or contract their arm, he vanished from the deer park at Bhesakaḷā’s Wood in the land of the Bhaggas and reappeared in front of Mahāmoggallāna near Kallavāḷamutta Village in the land of the Magadhans.
និសីទិ ភគវា បញ្ញត្តេ អាសនេ។ និសជ្ជ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ មហាមោគ្គល្លានំ ឯតទវោច: “បចលាយសិ នោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, បចលាយសិ នោ ត្វំ, មោគ្គល្លានា”តិ?
He sat on the seat spread out and said to Mahāmoggallāna, “Are you nodding off, Moggallāna? Are you nodding off?”
“ឯវំ, ភន្តេ”។
“Yes, sir.”
“តស្មាតិហ, មោគ្គល្លាន, យថាសញ្ញិស្ស តេ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ ឱក្កមតិ, តំ សញ្ញំ មា មនសាកាសិ, តំ សញ្ញំ មា ពហុលមកាសិ។ ឋានំ ខោ បនេតំ, មោគ្គល្លាន, វិជ្ជតិ យំ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ។
“So, Moggallāna, don’t focus on or cultivate the perception that you were meditating on when you fell drowsy. It’s possible that you’ll give up drowsiness in this way.
នោ ចេ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ, តតោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, យថាសុតំ យថាបរិយត្តំ ធម្មំ ចេតសា អនុវិតក្កេយ្យាសិ អនុវិចារេយ្យាសិ, មនសា អនុបេក្ខេយ្យាសិ។ ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ។
But what if that doesn’t work? Then think about and consider the teaching as you’ve learned and memorized it, examining it with your mind. It’s possible that you’ll give up drowsiness in this way.
នោ ចេ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ, តតោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, យថាសុតំ យថាបរិយត្តំ ធម្មំ វិត្ថារេន សជ្ឈាយំ ករេយ្យាសិ។ ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ។
But what if that doesn’t work? Then recite in detail the teaching as you’ve learned and memorized it. It’s possible that you’ll give up drowsiness in this way.
នោ ចេ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ, តតោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, ឧភោ កណ្ណសោតានិ អាវិញ្ឆេយ្យាសិ, បាណិនា គត្តានិ អនុមជ្ជេយ្យាសិ។ ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ។
But what if that doesn’t work? Then pinch your ears and rub your limbs. It’s possible that you’ll give up drowsiness in this way.
នោ ចេ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ, តតោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, ឧដ្ឋាយាសនា ឧទកេន អក្ខីនិ អនុមជ្ជិត្វា ទិសា អនុវិលោកេយ្យាសិ, នក្ខត្តានិ តារករូបានិ ឧល្លោកេយ្យាសិ។ ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ។
But what if that doesn’t work? Then get up from your seat, flush your eyes with water, look around in every direction, and look up at the stars and constellations. It’s possible that you’ll give up drowsiness in this way.
នោ ចេ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ, តតោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, អាលោកសញ្ញំ មនសិ ករេយ្យាសិ, ទិវាសញ្ញំ អធិដ្ឋហេយ្យាសិ—យថា ទិវា តថា រត្តិំ យថា រត្តិំ តថា ទិវា។ ឥតិ វិវដេន ចេតសា អបរិយោនទ្ធេន សប្បភាសំ ចិត្តំ ភាវេយ្យាសិ។ ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ។
But what if that doesn’t work? Then focus on the perception of light, concentrating on the perception of day: as by day, so by night; as by night, so by day. And so, with an open and unenveloped heart, develop a mind that’s full of radiance. It’s possible that you’ll give up drowsiness in this way.
នោ ចេ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ, តតោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, បច្ឆាបុរេសញ្ញី ចង្កមំ អធិដ្ឋហេយ្យាសិ អន្តោគតេហិ ឥន្ទ្រិយេហិ អពហិគតេន មានសេន។ ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ។
But what if that doesn’t work? Then walk mindfully, concentrating on the perception of continuity, your faculties directed inwards and your mind not scattered outside. It’s possible that you’ll give up drowsiness in this way.
នោ ចេ តេ ឯវំ វិហរតោ តំ មិទ្ធំ បហីយេថ, តតោ ត្វំ, មោគ្គល្លាន, ទក្ខិណេន បស្សេន សីហសេយ្យំ កប្បេយ្យាសិ បាទេ បាទំ អច្ចាធាយ សតោ សម្បជានោ ឧដ្ឋានសញ្ញំ មនសិ ករិត្វា។ បដិពុទ្ធេន ច តេ, មោគ្គល្លាន, ខិប្បញ្ញេវ បច្ចុដ្ឋាតព្ពំ: ‘ន សេយ្យសុខំ ន បស្សសុខំ ន មិទ្ធសុខំ អនុយុត្តោ វិហរិស្សាមីៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, មោគ្គល្លាន, សិក្ខិតព្ពំ។
But what if that doesn’t work? Then lie down in the lion’s posture—on the right side, placing one foot on top of the other—mindful and aware, and focused on the time of getting up. When you wake, you should get up quickly, thinking: ‘I will not live indulging in the pleasures of sleeping, lying down, and drowsing.’ That’s how you should train.
តស្មាតិហ, មោគ្គល្លាន, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ន ឧច្ចាសោណ្ឌំ បគ្គហេត្វា កុលានិ ឧបសង្កមិស្សាមីៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, មោគ្គល្លាន, សិក្ខិតព្ពំ។ សចេ, មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុ ឧច្ចាសោណ្ឌំ បគ្គហេត្វា កុលានិ ឧបសង្កមតិ, សន្តិ ហិ, មោគ្គល្លាន, កុលេសុ កិច្ចករណីយានិ។ យេហិ មនុស្សា អាគតំ ភិក្ខុំ ន មនសិ ករោន្តិ, តត្រ ភិក្ខុស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘កោសុ នាម ឥទានិ មំ ឥមស្មិំ កុលេ បរិភិន្ទិ, វិរត្តរូបា ទានិមេ មយិ មនុស្សាៜតិ។ ឥតិស្ស អលាភេន មង្កុភាវោ, មង្កុភូតស្ស ឧទ្ធច្ចំ, ឧទ្ធតស្ស អសំវរោ, អសំវុតស្ស អារា ចិត្តំ សមាធិម្ហា។
So you should train like this: ‘I will not approach families with my head swollen with vanity.’ That’s how you should train. What happens if a bhikkhu approaches families with a head swollen with vanity? Well, families have business to attend to, so people might not notice when a bhikkhu arrives. In that case the bhikkhu thinks: ‘Who on earth has turned this family against me? It seems they don’t like me any more.’ And so, because they don’t get anything they feel dismayed. Being dismayed, they become restless. Being restless, they lose restraint. And without restraint the mind is far from immersion.
តស្មាតិហ, មោគ្គល្លាន, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ន វិគ្គាហិកកថំ កថេស្សាមីៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, មោគ្គល្លាន, សិក្ខិតព្ពំ។ វិគ្គាហិកាយ, មោគ្គល្លាន, កថាយ សតិ កថាពាហុល្លំ បាដិកង្ខំ, កថាពាហុល្លេ សតិ ឧទ្ធច្ចំ, ឧទ្ធតស្ស អសំវរោ, អសំវុតស្ស អារា ចិត្តំ សមាធិម្ហា។ នាហំ, មោគ្គល្លាន, សព្ពេហេវ សំសគ្គំ វណ្ណយាមិ។ ន បនាហំ, មោគ្គល្លាន, សព្ពេហេវ សំសគ្គំ ន វណ្ណយាមិ។ សគហដ្ឋបព្ពជិតេហិ ខោ អហំ, មោគ្គល្លាន, សំសគ្គំ ន វណ្ណយាមិ។ យានិ ច ខោ តានិ សេនាសនានិ អប្បសទ្ទានិ អប្បនិគ្ឃោសានិ វិជនវាតានិ មនុស្សរាហស្សេយ្យកានិ បដិសល្លានសារុប្បានិ តថារូបេហិ សេនាសនេហិ សំសគ្គំ វណ្ណយាមី”តិ។
So you should train like this: ‘I won’t get into arguments.’ That’s how you should train. When there’s an argument, you can expect there’ll be lots of talking. When there’s lots of talking, people become restless. Being restless, they lose restraint. And without restraint the mind is far from immersion. Moggallāna, I don’t praise all kinds of closeness. Nor do I criticize all kinds of closeness. I don’t praise closeness with laypeople and renunciates. I do praise closeness with those lodgings that are quiet and still, far from the madding crowd, remote from human settlements, and fit for retreat.”
ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ ភគវន្តំ ឯតទវោច: “កិត្តាវតា នុ ខោ, ភន្តេ, ភិក្ខុ សង្ខិត្តេន តណ្ហាសង្ខយវិមុត្តោ ហោតិ អច្ចន្តនិដ្ឋោ អច្ចន្តយោគក្ខេមី អច្ចន្តព្រហ្មចារី អច្ចន្តបរិយោសានោ សេដ្ឋោ ទេវមនុស្សានន៑”តិ?
When he said this, Venerable Moggallāna asked the Buddha, “Sir, how do you briefly define a bhikkhu who is freed through the ending of craving, who has reached the ultimate end, the ultimate sanctuary from the yoke, the ultimate spiritual life, the ultimate goal, and is best among gods and humans?”
“ឥធ, មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុនោ សុតំ ហោតិ: ‘សព្ពេ ធម្មា នាលំ អភិនិវេសាយាៜតិ; ឯវញ្ចេតំ, មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុនោ សុតំ ហោតិ: ‘សព្ពេ ធម្មា នាលំ អភិនិវេសាយាៜតិ។ សោ សព្ពំ ធម្មំ អភិជានាតិ, សព្ពំ ធម្មំ អភិញ្ញាយ សព្ពំ ធម្មំ បរិជានាតិ។ សព្ពំ ធម្មំ បរិញ្ញាយ យំ កិញ្ចិ វេទនំ វេទិយតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា។ សោ តាសុ វេទនាសុ អនិច្ចានុបស្សី វិហរតិ, វិរាគានុបស្សី វិហរតិ, និរោធានុបស្សី វិហរតិ, បដិនិស្សគ្គានុបស្សី វិហរតិ។ សោ តាសុ វេទនាសុ អនិច្ចានុបស្សី វិហរន្តោ វិរាគានុបស្សី វិហរន្តោ និរោធានុបស្សី វិហរន្តោ បដិនិស្សគ្គានុបស្សី វិហរន្តោ ន កិញ្ចិ លោកេ ឧបាទិយតិ, អនុបាទិយំ ន បរិតស្សតិ, អបរិតស្សំ បច្ចត្តំយេវ បរិនិព្ពាយតិ។
“It’s when a bhikkhu has heard: ‘Nothing is worth insisting on.’ When a bhikkhu has heard that nothing is worth insisting on, they directly know all things. Directly knowing all things, they completely understand all things. Having completely understood all things, when they experience any kind of feeling—pleasant, unpleasant, or neutral—they meditate observing impermanence, dispassion, cessation, and letting go in those feelings. Meditating in this way, they don’t grasp at anything in the world. Not grasping, they’re not anxious. Not being anxious, they personally become extinguished.
‘ខីណា ជាតិ, វុសិតំ ព្រហ្មចរិយំ, កតំ ករណីយំ, នាបរំ ឥត្ថត្តាយាៜតិ បជានាតិ។ ឯត្តាវតា ខោ, មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុ សង្ខិត្តេន តណ្ហាសង្ខយវិមុត្តោ ហោតិ អច្ចន្តនិដ្ឋោ អច្ចន្តយោគក្ខេមី អច្ចន្តព្រហ្មចារី អច្ចន្តបរិយោសានោ សេដ្ឋោ ទេវមនុស្សានន៑”តិ។
They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’ That’s how I briefly define a bhikkhu who is freed through the ending of craving, who has reached the ultimate end, the ultimate sanctuary from the yoke, the ultimate spiritual life, the ultimate goal, and is best among gods and humans.”
អដ្ឋមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]